Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 52 Zaterdag 30 Maart 1901. Veertiende Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort. Apeldoorn, Baam, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden. Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnementsprijs per drie a Franco per post Afzonderlijke r 10,40. f 0,05. BureauBreedestraat, 18 Amersfoort. Uitgave van de Vereenlging De Eembode. Prijs der AdvertentiAn: Vaa 1 tot 6 regels Voor ied'ercn regel meer CorrespondooliAn im Advertent uiterlijk Vrijdagavond Klacht van Keizer Wilhelm. De president van 't Pruisische Huis van Afgevaartiigdcn, de lieer Kröchor. is met 't bureau op audiëntie geweest bij Keizer Wilhelm, om afschuw te be luigen over den aanslag te Breinen. In 's Keizers antwoord kwam cr geen gebalde vuist, niets van een Hunnen-rede, maar een klacht Door hel voorval te Bremen was Z. M. diep getroffen, omdat daardoor bij hem de overtuiging veld had gewon nen, dat sedert den dood van Keizer Wilhelm (grootvader) de achting voor de Overheid bij 'l volk, voornamelijk bij de jeugd, afneemt. Wie de schuld heeft Wij allen, alle klassen, sprak de Keizer, kunnen ons niet van schuld vrijpleiten. Wij hebben niet alle beschikbare middelen ten nutte gemaakt, een vingerwijzing naar de pers, opdat de achting voor de Overheid be waard blijve, en ten slotte 's Keizers vertrouwen in de afgevaardigden van alle partijen, opdat de achting voor de Overheid weer versterkt worde. De klacht wordt ook elders vernomen, is bijna internationaal, maar in verband- brenging met den smijtcr van 't opge raapt stuk ijzer, den zenuwlijder Weiland, snappen we nietde jeugd, de politiek, de Overheid staan daar buiten. Maar dat gewetens-onderzoek bij alle klassen, over 't oordeel van schuld in deze door verzuim, klinkt mooi. De Keizer moge voorgaan, hij vindt licht regeerings-doen of spreken, waarb[j zijn naain wordt genoemd of schuil gehouden. En dan polse hij zijn geweien eens over zijne houding, of die zijner regee ring io zake duel. Dan neme hij zich onderhanden over 'l doen zijner ministers in Polen, om er den Katholieken gods dienst te dwarsboomen. Wie bij 't volk en de jeugd de achting voor de Over heid er in wil houden, legge aan 't godsdienstig gezag geen hinderpalen in den weg, eerbiedige 't goddelijk gezag, dat doodslag verbiedt. Voorts late hij door zijn spreekbuis, den Rijkskanselier, niet te veel drukken op„real-politiek", waarbij het gevoel den doorslag niet geven raag, want egoisme en imperialisme zijn de beste geleiders niet voor de volksachting. Wie zich bij eigen volk geëerd wil zien als Overheid, eere ook die Overheid in anderen, Staatshoofd in hun land, en sluit de poorten van zijn paleis niet voor den Staats-president Kruger. En dan de vermaning aan de pers. Misschien is deze Koningin een weinigje te schuchter om den wenk op te volgen want toen zij openbaar maakte hoe trouw de Duitschc soldaat de Hunnen- rede opvolgdein China geen kwartier geven, geen krijgsgevangenen maken, zinde hel den Keizer niet. .Maar 't is ook nu geen Hunnen-rede cemd echter, dal Wilhelm er niet op aandrong om den godsdienst te hul po te roepen, die toch leert aan 't volk en aan de jonkheid God te vreozen en den Koning te ecren. Engelsche slagwoorden. De oorlog met Transvaal is uil 't land der Boeren is ingelijfd bij Enge- lands kolonie-land; van onafhanke lijkheid is geen zweempje. De uitvinders dier slagwoorden staan beneden de weer profeten en hebben mooi kans te stooten op de klip der valschc profeten. Dat uil is al ingeslikt door den profeet zelf. En de inlijving? Ze is zoo ver, dat Lord Kitchener al onderhandelde over den vredeMaar verzet van ingo- lijfden is immers rebellie? en deze rebellen heetten stroopers. Met dezulken praat men over geen vrede, want dit gelijkt naar zwakheiddat doet ze de kuif weer opkammen, er ligt immers in opgesloten de erkenning van oorlogvoe rende partij, niet waar Oom Paul kan tevreden zijn. Na raad- houding met zijn generaals, doelde Botha mee, dat hij de voorwaarde van Kitche ner (door Joe Chamberlain gesteld) aan de Boeren-rcgcering niet kon aanbevelen. Natuurlijk, hij wil als nummer één zijn landonafhankelijk. Daar vecht hij immers voor V Geen lapje onafhankelijk heid Dan moeten cr nog maar eenige compagnies arme Tommies om koud gemaakt worden, want wat de Brit be zet, is maar 't kleinst gedeelte van 't Boerenland. Aan John Bull past nederigheid, geen grootsprekend slagwoord, terwijl hy echec lijdt over de heele linie. Onbekend met 't Boerenland en der Boeren weer kracht, erkent hij de militaire onmacht zijner generaals door sommigen terug te roepen. Zijne hersenen schijnen ver steend, inaar de gevoelszenuw is nog niet totaal verlamd en van de weigering der domme Boers, om den vrede aan te nemen, ondergaat hij den indruk. Dit is ook te zware schokhij zond ze 280000 man op hun dak en nog staan de Boeren 1 Ten leste hielden zeven be velhebbers een omsingelingstochl, maar vingen eenige Boeren op, plus geweren, ossen, schapenschaapachtig verloop van een heldenmarsch. Echec doet zich voelen lot in verren be- langen-kring, tol in China, waar de Rus heel gemoedelijk Mandsjocrije naar binnen werkt, terwijl John Buil de werken aan een stukje spoorlijn nnili.breekt opeen lapje grond bij Tien-Tsin. Grimmig roept Duily Muil: Is de schuld der Boeren, dat wij onzen neus stooten in China." Toch schijnt hij een deel van 't volk de rokcn-iiiachien te gaan werken, een verlies- lijst met meer dan 50000 namen, altijd nieuwe troepen uitzenden, ruim twee millioen gulden per dag bijpassen al anderhalf jaar, verhooging van belasting.... 't wordt te grof En omdat '1 maar niet uit is, moet al meer belast worden. Wal? T Hangt in do lucht, tusschon bloemen, vruchten, suiker. Maar een verhooging van larielEen scheur ui 't vrijhandel-stelsel Dan, om aan geld te komen, is 't maar best Cobden en Bright een poosje te vergeten. Men zegt, dut de minister van financiën de zoele kost, de suiker, duurder denkt te maken. Dal kan dan suiker-induslric in de W. Indische kolo niën van dienst worden, en meteen krijgt de suikerbiet-industrie op T vaste land een knauw. Betalen derhalve, en daarmee is '1 vooreerst nog niet uit. Kwam nu maar 't Groot-Kapitaal uit den hoek, om 'l imperialisme te helpen, maar dat laat zich zoo maar niet inlijven. BUITENLAND. In de KBln. Zltj. wordt medegedeeld, dat Zondag l.l. het comité, samengesteld uit de gezanten van Duilschland, Enge land, Frankrijk en Japan, een eerste zitting hoeft gehouden, om zoo mo gelijk de quaeslic der schadevergoedin gen tot een gewcnschl einde te brengen. Ten einde tot een goed resultaat te komen, zullen waarschijnlijk Mgr. Favier, de bekende Franschn Bisschop cn Sir Robert Hart, de directeur van het douane-wezen te Peking, beiden van nabij bekend met de toestanden in het Chineesche rijk, om voorlichting worden gevraagd. Reeds heeft laatstgenoemde Li-IIoeng-Tsjang, om te voorzien in de buitengewone inkomsten, welke China noodwendig zal moeten zien te verkrij gen, om aan de schadevergoedingen te kunnen voldoen, voorgesteld: een zegel belasting van ongeveer 16 millioen gul den jaarlijks eene op den opium van 10 millioen,- een op de gebouwde eigen dommen, die lusschen de 20 en 80 millioen zou kunnen opbrengen. Elke vermeerdering der vloot en vooral de dure liefhebberij van het onderhoud eener sterke landmacht heeft hij den Cbineeschen staatsman ten zeerste af geraden vijf duizend soldaten en een politiekorps in elke provincie is vol- Volgcns een bericht, voorkomend in bovengenoemd orgaan, is er een keizer lijk besluit verschenen, waarbij vcreeni- gingen, die legen de vreemdelingen ge richt zijn, met straf worden bedreigd dit besluit is op de muren van Poking aangeplakt. De vriendschappelijke betrekking, welke in den laatsten tijd lusschen Italië en Frankrijk bestaat, is er waar schijnlijk dc oorzaak van, dat in de lautstc dagen hier en daar dc ineening opduikt, dat do vernieuwing van den Driebond—Duilschland, Oostenrijk, Italië in 1903 wel eens niet lot stand kon komen. Vooral de Duitsclie bladen maken een gedeelte der Fransehe pers er een grief van, da' zij het cr op schijnen toe te leggen, den band te verbroken, welke genoemde stalen bindt, ot deze althans veel losser te maken, 't Heelt den schijn, dat hier boos opzet in hel spel is, waarom dan ook de Nordd. o.a. verklaart, dat van de zijde der verbondenen aan Italië noch eischen opgelegd, noch wenschon kenbaar ge maakt zijn met betrekking tol de or ganisatie van het Ilaliaunsche leger. De Driebond laat aan al zijn deelnemers de volle vrijheid, wat betreft de bepaling van de sterkte zijnor land- en zeemacht. Indien één der verbondenen eene ver mindering zijner legermacht door zijn eigen belangen geboden acht, zou dit noch met den geest, noeli met de letter van het verdrag in slryd zijn. Ook staan de flnanlieele moeilijkheden van Italië in geen verband mol eenige door den Driebond opgelegde verplichtingen, daar deze niet bestaan. Zanardelli, Italië's minister-president, moet verklaard hebben, dat het ver nieuwen van den Driehond afhangt van het al- of niet toestaan van gunstige handelsvoorwaarden door Duilschland en Oostenrjjk aan Italiëdit behoeft geen verwondering te baren, daar Za nardelli meer naar Frankrijk dan naar Duilschland of Oostenrijk overhelt. In de Fransehe Kamers is het be ruchte art. 14 van het wetsontwerp op de vereenigingen met 318 tegen 239 stemmen aangenomen, in weerwil van de krachtige bestrijding cn van de vele petities aan Kamerleden en senatoren gezonden. Vooral Bourgeois heeft zich geducht geweerd en de verderfelijkheid der congregaties inet groote woorden cn vrijmetselaars-logica trachten te be wijzen hem werd zelfs de treurige eer toegekend zijne rede, met 293 tegen 220 stemmen, te zien aangeplakt Vooral de eerw. paters Jesufeten moes ten het bij Waldeck-Rousseau ontgelden ook hun onderwijs was, volgens den premier, uit den booze I Toch deed de oppositie haar best om de bepaling; verbod tot het geven van onderwijs door leden van niet erkende orden, uit het artikel geschrapt te krijgen. Dit ging den heer Waldeck- Rousseau toch wel wat ver; hij stelde dan ook de kabinets-quacitie, en daar voor is het meercndeel der Kamerleden te bang ofte veel slippendrager van den groolen premier I Wat in- lusschen te denken van dezen zelfden Waldeck-Rousseau, nu het bekend is geworden, dat hij in eene bijeenkomst van de regecringscommissie voor het wetsontwerp op dc vereenigingen, de verklaring heeft afgelegd, dat de bepa lingen der wet in de koloniën niet van toepassing zouden zijn -, de quaestie der geestelijke orden voor elke congregatie afzonderlijk zou daar geregeld worden hij decreet. Sprekende over de eigen dommen dor te ontbinden congregaties, legde hij een nieuwen tekst voor, krach tens welke aan de leden dezer congre gaties een lijfrente wordt toegekend en door den Staat de zorg voor haar ver pleegden wordt overgenomen. Dinsdag is Art. 15 van het verecni- gingsontwerp eenvoudig bij handopsteken aangenomen. Hel artikel bepaalt, dat elke Congregatie, zonder machtiging van overheidswege opgericht, ongeoorloofd zal worden verklaard, terwijl de op richters binnen dc strafbepalingen van art. 8 al. 2 vallen. Daarna kwam al. 1 van art. 16, waar bij alle schenkingen, zoo bij testament als onder de levenden, van onwaarde worden verklaard, zoo ze ontduiking der bepalingen van voorafgaande art. beoogen. De bestrijder dezer eerste zin snede, Perreau, wilde van de zijde der tegenpartij (de Congregatie's) tegenbewijs zien toegelaten, iets wat door den so cialist Trouillol bestreden werd. Volgens de eerste al. zou het zelfs een ouder niet eens meer vrijstaan zijn kind, dat tot de een of andere Congregatie behoort, bij testament te bevoordeelen. Het amen dement werd aangenomen met 277 tegen 265 stemmen. In gemeen overleg met den minister president Waldeck-Rousseau, heeft de commissie der we! op de vereenigingen Woensdag een belangrijk besluit genomen. De vroegere bepalingen van art. 16, waarbij, in geval van ontbinding, de verbeurd-verklaring der kloostergoederen zou moeien volgen, zijn ingetrokken. Thans krijgen bij ontbinding eener godsdienstige Congregatie de leden hun FEUILLETON. Op Schildwacht. 1) Hel was een koude, sombere berlstdag In hot laatsl van November 1870- Hel beleg vail Parijs wa» io vollen gang. Sedert rniin twee maanden omgordden de bajonnetten en kanon nen de ongelukkige stad en sneden haar af van alle verkeer met de buitenwereld, en rook- en krnitdamp vervolden haar dag en nacht- Op den hoek van den boulevard Mazas lag het wijnhuis Victor Rameau, waar de mindero volksklasse zich verzamelde, onder de bescher ming van mannen van booger stand, en al vaak bezocht werd door sujetten van t langsto soort. Op dezen konden Novemberdag was de gelagkamer gevuld door een bonte menigto van allerlei rang en stand, doch meer dan de grootste helft bestond oil krijgslieden. Aan een der eikenhouten lateis tegen den moor zaten Jwee der belden onzer verteüing; aan een andere tafel, eveneens tegen den muur geplaatst, zat een derde. Een der twee was sergeant der nationale garde, Jacques Carlien genaamd, zijn gezel was een korte, dikke man, met brum haar en zworen baard. Hjj zag er tamelgk morsig en slordig gekleed uit en bad zjjn naam opgegeven als Pierre Derbois, geboortig uit de Ardennen. De derde man, aan de nndere tafel gezeten, was de kolonel De Brèze van de nationale gardezoowel hjj als de sergeant waren in uniform, en geen van beiden mocht op een eerlijker voorkomen trotsch gaan dan de arme vreemdeling uit de Ardeonen, ditos lompen daargelaten. Pierre Derbois bad zwarte kringen om de oogen, zjjn trekken spraken van pijn en ziekelijkheid, en een droge hoest onderbrak vaak zjjn woorden. ,'k Ging dadelijk onder dienst," zei bij, .als die dienst onder dak verricht kon worden en ik beschnt was tegen den elleodigen noorden- hel geen week zou uithouden." ,Ja," antwoordde de sergeant, ,ik zie duide lijk, dat gij het buiten niet zoudt uithouden. He dankt, dat de leriog u vast aan den nek .Ja..." (een hevige hoestbui,) .Ja... maar .Haar kunt ge in het geheel wel dienst doen ,Na ik geloof het niet. Maar ik zal oprecht met o zpreken. De wraak bezielt mij. Ik be vond mij te Sedan, en de Pruisen namen mjj gevangen. Ik kon niet voort, kon ternauwer nood slaan, zg dreven mj) met hun bajonetten vooruit. £o toen zg mjj in een vuil bok ge smeten hadden en ik smeekte om eenig genees middel om injjo hoest te bedaren, kreeg ik een schop en een flinke dosis verwenschingeo. Toen zwoer ik bij mjjzolven, dat ik, zoodra ik gelegenheid had, mjj als vrijwilliger zou aan bieden, om een troep Duitsclie gevangeoen te bewaken. Gjj hebt die duivels in petto, niet waar?" ,lo, een beelen troep," ,En hebt ge sterke, knappe mannen om ze ,Ja, we hebben er." .Welnu, plaats mjj daar. Ik zal dobbelen dienst doen, als ik het kan uithouden. Ik kan zoo goed als iemand op scbitdwacbt slaan." Hier zag kolonel De Brèze, die bet gesprek had aaogehooid, om, en sprak tol den sergeant ,W(j nemen dien man aan. Ik heb bem in ,La Force" noodig." Bjj het hooren van den naam dier beruchte gevangenis straalde een helder licht uit hel oog van Pierre Derbois en hjj verborg spoedig zijn gelaat achter zjjn beerenrauls, om de aandoening te verbergen, die bij in zich voelde opwellen De sergeant knikte cn de kolonel richtte zich an zeil tot den man. .Gij zgt met den krggsdionat bekend, vriend ,Ja, kolonelik trad in dienst toen ik twin- tig jaar ond was en diende vier jaar. Ik zou nu bjj Trochu zijn, badden de Duitschers mg niet gepakt en vastgebonden, totdat ikontsnapto." .Hoe zjjt ge uit hun handen ontsnapt a in onze belegerde stad gekomen?" .Zij zagen mjj niet. Ik kroop op een don keren, regenachtigen nacht tusschen hen door." ,En gjj zoudt graag de wacht houdeo over Duilsche gevangenen .Niets liever dan dat lk heb om dit voor recht gesmeekt." .Welnu, gjj zult dit hebben. Ik voer het bevel over de waclil van ,La Farce" en heb u daar noodig." oordeelde was een jong man, nauw dertig jaren oud, schoon en iunemend van gelaat. Hjj was Dnitscher van geboorte en van Darmstadt afkomstig. Hoewel hij gekleed was uls een Fransch arbeider, was hg een beschaald en welopgevoed heer. Zjjn naam, zooals uit zj)n papieren bleek, was Otto Maiimilaan. Arme Maximiiiaan In zijn vorige vaderlands liefde had hjj zich aangeboden om spion te spelen en daarvoor in de vijandelijke gelederen dienst te nemen, ten einde den Dnitschers een jniste meedeeliog t; kunnen doen van de ves tingen en sterkten, alsmede van de rangschik king der troepen. Hadde hjj zich daarmee te vreden gesteld, wellicht ware hjj nog vrjj, maar I'S gi arig gele schoon, met een vrouw en drie kioderen, die vurig voor hem baden in hol vaderlandMoest hg aldus stervenHjj stortte geen traoen hjj klaagde nielhjj wist dat zjjn vrienden uan hem zouden bljjven denken, dat zjjn vorst hem dankbaar zou bljjven voor hetgeen bjj had trachten te doen, en dat zjjn dierbaren troost zouden vinden in de gedachte, dat hij zjjn leven voor zjjn vaderland ten beste had gegeven. Overmorgen moest hjj sterven. Hg zou niet doodgeschoten worden als een krijgsman, niet onthoofd gelijk keeingen en edellieden, neon, bjj moest schandelijk opgehangen worden I Deze gedachte foltarde hem het meest. De sombere dag liep ten einde en toen '9 avonds de cipier met zjjn voedsel kwam, deed Otto een vergeelsch beroep op diens wel willendheid om pen, papier en inkt te verkrij gen, ten einde een korten brief aan zjjn vronw te schrijven. Hg kon hel hem niet verschaffen, want dan handelde lig in slryd met allo wet- len der gevangenis. Otto sloot alsdan zyn lip pen met bel vaste besluit tot zgn Hemelreizen Vader te spreken. {Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1901 | | pagina 1