Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
No. 52
Zaterdag 30 Maart 1901.
Veertiende Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort. Apeldoorn, Baam, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland,
Laren, Leusden, Naarden. Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs per drie a
Franco per post
Afzonderlijke r
10,40.
f 0,05.
BureauBreedestraat, 18 Amersfoort.
Uitgave van de Vereenlging De Eembode.
Prijs der AdvertentiAn:
Vaa 1 tot 6 regels
Voor ied'ercn regel meer
CorrespondooliAn im Advertent
uiterlijk Vrijdagavond
Klacht van Keizer Wilhelm.
De president van 't Pruisische Huis
van Afgevaartiigdcn, de lieer Kröchor.
is met 't bureau op audiëntie geweest
bij Keizer Wilhelm, om afschuw te be
luigen over den aanslag te Breinen. In
's Keizers antwoord kwam cr geen gebalde
vuist, niets van een Hunnen-rede, maar een
klacht Door hel voorval te Bremen was
Z. M. diep getroffen, omdat daardoor
bij hem de overtuiging veld had gewon
nen, dat sedert den dood van Keizer
Wilhelm (grootvader) de achting voor
de Overheid bij 'l volk, voornamelijk bij
de jeugd, afneemt.
Wie de schuld heeft Wij allen, alle
klassen, sprak de Keizer, kunnen ons
niet van schuld vrijpleiten. Wij hebben
niet alle beschikbare middelen ten nutte
gemaakt, een vingerwijzing naar de pers,
opdat de achting voor de Overheid be
waard blijve, en ten slotte 's Keizers
vertrouwen in de afgevaardigden van
alle partijen, opdat de achting voor de
Overheid weer versterkt worde.
De klacht wordt ook elders vernomen,
is bijna internationaal, maar in verband-
brenging met den smijtcr van 't opge
raapt stuk ijzer, den zenuwlijder Weiland,
snappen we nietde jeugd, de politiek,
de Overheid staan daar buiten. Maar
dat gewetens-onderzoek bij alle klassen,
over 't oordeel van schuld in deze door
verzuim, klinkt mooi. De Keizer moge
voorgaan, hij vindt licht regeerings-doen
of spreken, waarb[j zijn naain wordt
genoemd of schuil gehouden.
En dan polse hij zijn geweien eens
over zijne houding, of die zijner regee
ring io zake duel. Dan neme hij zich
onderhanden over 'l doen zijner ministers
in Polen, om er den Katholieken gods
dienst te dwarsboomen. Wie bij 't volk
en de jeugd de achting voor de Over
heid er in wil houden, legge aan 't
godsdienstig gezag geen hinderpalen in
den weg, eerbiedige 't goddelijk gezag,
dat doodslag verbiedt.
Voorts late hij door zijn spreekbuis,
den Rijkskanselier, niet te veel drukken
op„real-politiek", waarbij het gevoel
den doorslag niet geven raag, want
egoisme en imperialisme zijn de beste
geleiders niet voor de volksachting.
Wie zich bij eigen volk geëerd wil
zien als Overheid, eere ook die Overheid
in anderen, Staatshoofd in hun land, en
sluit de poorten van zijn paleis niet voor
den Staats-president Kruger.
En dan de vermaning aan de pers.
Misschien is deze Koningin een weinigje
te schuchter om den wenk op te volgen
want toen zij openbaar maakte hoe
trouw de Duitschc soldaat de Hunnen-
rede opvolgdein China geen kwartier
geven, geen krijgsgevangenen maken,
zinde hel den Keizer niet.
.Maar 't is ook nu geen Hunnen-rede
cemd echter, dal Wilhelm er niet op
aandrong om den godsdienst te hul po
te roepen, die toch leert aan 't volk
en aan de jonkheid God te vreozen en
den Koning te ecren.
Engelsche slagwoorden.
De oorlog met Transvaal is uil
't land der Boeren is ingelijfd bij Enge-
lands kolonie-land; van onafhanke
lijkheid is geen zweempje.
De uitvinders dier slagwoorden staan
beneden de weer profeten en hebben mooi
kans te stooten op de klip der valschc
profeten. Dat uil is al ingeslikt door den
profeet zelf. En de inlijving? Ze is zoo
ver, dat Lord Kitchener al onderhandelde
over den vredeMaar verzet van ingo-
lijfden is immers rebellie? en deze
rebellen heetten stroopers. Met dezulken
praat men over geen vrede, want dit
gelijkt naar zwakheiddat doet ze de
kuif weer opkammen, er ligt immers in
opgesloten de erkenning van oorlogvoe
rende partij, niet waar
Oom Paul kan tevreden zijn. Na raad-
houding met zijn generaals, doelde Botha
mee, dat hij de voorwaarde van Kitche
ner (door Joe Chamberlain gesteld) aan
de Boeren-rcgcering niet kon aanbevelen.
Natuurlijk, hij wil als nummer één zijn
landonafhankelijk. Daar vecht hij
immers voor V Geen lapje onafhankelijk
heid Dan moeten cr nog maar eenige
compagnies arme Tommies om koud
gemaakt worden, want wat de Brit be
zet, is maar 't kleinst gedeelte van 't
Boerenland.
Aan John Bull past nederigheid, geen
grootsprekend slagwoord, terwijl hy
echec lijdt over de heele linie. Onbekend
met 't Boerenland en der Boeren weer
kracht, erkent hij de militaire onmacht
zijner generaals door sommigen terug
te roepen. Zijne hersenen schijnen ver
steend, inaar de gevoelszenuw is nog
niet totaal verlamd en van de weigering
der domme Boers, om den vrede aan
te nemen, ondergaat hij den indruk.
Dit is ook te zware schokhij zond ze
280000 man op hun dak en nog staan
de Boeren 1 Ten leste hielden zeven be
velhebbers een omsingelingstochl, maar
vingen eenige Boeren op, plus geweren,
ossen, schapenschaapachtig verloop van
een heldenmarsch.
Echec doet zich voelen lot in verren be-
langen-kring, tol in China, waar de Rus
heel gemoedelijk Mandsjocrije naar binnen
werkt, terwijl John Buil de werken aan
een stukje spoorlijn nnili.breekt opeen
lapje grond bij Tien-Tsin. Grimmig roept
Duily Muil: Is de schuld der Boeren,
dat wij onzen neus stooten in China."
Toch schijnt hij een deel van 't volk de
rokcn-iiiachien te gaan werken, een verlies-
lijst met meer dan 50000 namen, altijd
nieuwe troepen uitzenden, ruim twee
millioen gulden per dag bijpassen al
anderhalf jaar, verhooging van belasting....
't wordt te grof En omdat '1 maar niet
uit is, moet al meer belast worden.
Wal? T Hangt in do lucht, tusschon
bloemen, vruchten, suiker. Maar een
verhooging van larielEen scheur ui 't
vrijhandel-stelsel
Dan, om aan geld te komen, is 't
maar best Cobden en Bright een poosje
te vergeten. Men zegt, dut de minister
van financiën de zoele kost, de suiker,
duurder denkt te maken. Dal kan dan
suiker-induslric in de W. Indische kolo
niën van dienst worden, en meteen
krijgt de suikerbiet-industrie op T vaste
land een knauw.
Betalen derhalve, en daarmee is '1
vooreerst nog niet uit. Kwam nu maar
't Groot-Kapitaal uit den hoek, om 'l
imperialisme te helpen, maar dat laat
zich zoo maar niet inlijven.
BUITENLAND.
In de KBln. Zltj. wordt medegedeeld,
dat Zondag l.l. het comité, samengesteld
uit de gezanten van Duilschland, Enge
land, Frankrijk en Japan, een eerste
zitting hoeft gehouden, om zoo mo
gelijk de quaeslic der schadevergoedin
gen tot een gewcnschl einde te brengen.
Ten einde tot een goed resultaat te
komen, zullen waarschijnlijk Mgr. Favier,
de bekende Franschn Bisschop cn Sir
Robert Hart, de directeur van het
douane-wezen te Peking, beiden van
nabij bekend met de toestanden in het
Chineesche rijk, om voorlichting worden
gevraagd. Reeds heeft laatstgenoemde
Li-IIoeng-Tsjang, om te voorzien in de
buitengewone inkomsten, welke China
noodwendig zal moeten zien te verkrij
gen, om aan de schadevergoedingen te
kunnen voldoen, voorgesteld: een zegel
belasting van ongeveer 16 millioen gul
den jaarlijks eene op den opium van
10 millioen,- een op de gebouwde eigen
dommen, die lusschen de 20 en 80
millioen zou kunnen opbrengen. Elke
vermeerdering der vloot en vooral de
dure liefhebberij van het onderhoud
eener sterke landmacht heeft hij den
Cbineeschen staatsman ten zeerste af
geraden vijf duizend soldaten en een
politiekorps in elke provincie is vol-
Volgcns een bericht, voorkomend in
bovengenoemd orgaan, is er een keizer
lijk besluit verschenen, waarbij vcreeni-
gingen, die legen de vreemdelingen ge
richt zijn, met straf worden bedreigd
dit besluit is op de muren van Poking
aangeplakt.
De vriendschappelijke betrekking,
welke in den laatsten tijd lusschen
Italië en Frankrijk bestaat, is er waar
schijnlijk dc oorzaak van, dat in de
lautstc dagen hier en daar dc ineening
opduikt, dat do vernieuwing van den
Driebond—Duilschland, Oostenrijk, Italië
in 1903 wel eens niet lot stand
kon komen. Vooral de Duitsclie bladen
maken een gedeelte der Fransehe pers
er een grief van, da' zij het cr op
schijnen toe te leggen, den band te
verbroken, welke genoemde stalen bindt,
ot deze althans veel losser te maken,
't Heelt den schijn, dat hier boos opzet
in hel spel is, waarom dan ook de
Nordd. o.a. verklaart, dat van de zijde
der verbondenen aan Italië noch eischen
opgelegd, noch wenschon kenbaar ge
maakt zijn met betrekking tol de or
ganisatie van het Ilaliaunsche leger.
De Driebond laat aan al zijn deelnemers
de volle vrijheid, wat betreft de bepaling
van de sterkte zijnor land- en zeemacht.
Indien één der verbondenen eene ver
mindering zijner legermacht door zijn
eigen belangen geboden acht, zou dit
noch met den geest, noeli met de letter
van het verdrag in slryd zijn. Ook staan
de flnanlieele moeilijkheden van Italië
in geen verband mol eenige door den
Driebond opgelegde verplichtingen, daar
deze niet bestaan.
Zanardelli, Italië's minister-president,
moet verklaard hebben, dat het ver
nieuwen van den Driehond afhangt van
het al- of niet toestaan van gunstige
handelsvoorwaarden door Duilschland
en Oostenrjjk aan Italiëdit behoeft
geen verwondering te baren, daar Za
nardelli meer naar Frankrijk dan naar
Duilschland of Oostenrijk overhelt.
In de Fransehe Kamers is het be
ruchte art. 14 van het wetsontwerp
op de vereenigingen met 318 tegen 239
stemmen aangenomen, in weerwil van
de krachtige bestrijding cn van de vele
petities aan Kamerleden en senatoren
gezonden. Vooral Bourgeois heeft zich
geducht geweerd en de verderfelijkheid
der congregaties inet groote woorden
cn vrijmetselaars-logica trachten te be
wijzen hem werd zelfs de treurige eer
toegekend zijne rede, met 293 tegen
220 stemmen, te zien aangeplakt
Vooral de eerw. paters Jesufeten moes
ten het bij Waldeck-Rousseau ontgelden
ook hun onderwijs was, volgens den
premier, uit den booze I
Toch deed de oppositie haar best om
de bepaling; verbod tot het geven van
onderwijs door leden van niet erkende
orden, uit het artikel geschrapt te
krijgen. Dit ging den heer Waldeck-
Rousseau toch wel wat ver; hij stelde
dan ook de kabinets-quacitie, en daar
voor is het meercndeel der Kamerleden
te bang ofte veel slippendrager
van den groolen premier I Wat in-
lusschen te denken van dezen zelfden
Waldeck-Rousseau, nu het bekend is
geworden, dat hij in eene bijeenkomst
van de regecringscommissie voor het
wetsontwerp op dc vereenigingen, de
verklaring heeft afgelegd, dat de bepa
lingen der wet in de koloniën niet van
toepassing zouden zijn -, de quaestie der
geestelijke orden voor elke congregatie
afzonderlijk zou daar geregeld worden
hij decreet. Sprekende over de eigen
dommen dor te ontbinden congregaties,
legde hij een nieuwen tekst voor, krach
tens welke aan de leden dezer congre
gaties een lijfrente wordt toegekend en
door den Staat de zorg voor haar ver
pleegden wordt overgenomen.
Dinsdag is Art. 15 van het verecni-
gingsontwerp eenvoudig bij handopsteken
aangenomen. Hel artikel bepaalt, dat
elke Congregatie, zonder machtiging van
overheidswege opgericht, ongeoorloofd
zal worden verklaard, terwijl de op
richters binnen dc strafbepalingen van art.
8 al. 2 vallen.
Daarna kwam al. 1 van art. 16, waar
bij alle schenkingen, zoo bij testament
als onder de levenden, van onwaarde
worden verklaard, zoo ze ontduiking
der bepalingen van voorafgaande art.
beoogen. De bestrijder dezer eerste zin
snede, Perreau, wilde van de zijde der
tegenpartij (de Congregatie's) tegenbewijs
zien toegelaten, iets wat door den so
cialist Trouillol bestreden werd. Volgens
de eerste al. zou het zelfs een ouder
niet eens meer vrijstaan zijn kind, dat
tot de een of andere Congregatie behoort,
bij testament te bevoordeelen. Het amen
dement werd aangenomen met 277 tegen
265 stemmen.
In gemeen overleg met den minister
president Waldeck-Rousseau, heeft de
commissie der we! op de vereenigingen
Woensdag een belangrijk besluit genomen.
De vroegere bepalingen van art. 16,
waarbij, in geval van ontbinding, de
verbeurd-verklaring der kloostergoederen
zou moeien volgen, zijn ingetrokken.
Thans krijgen bij ontbinding eener
godsdienstige Congregatie de leden hun
FEUILLETON.
Op Schildwacht.
1) Hel was een koude, sombere berlstdag In
hot laatsl van November 1870- Hel beleg vail
Parijs wa» io vollen gang. Sedert rniin twee
maanden omgordden de bajonnetten en kanon
nen de ongelukkige stad en sneden haar af van
alle verkeer met de buitenwereld, en rook- en
krnitdamp vervolden haar dag en nacht-
Op den hoek van den boulevard Mazas lag
het wijnhuis Victor Rameau, waar de mindero
volksklasse zich verzamelde, onder de bescher
ming van mannen van booger stand, en al
vaak bezocht werd door sujetten van t langsto
soort. Op dezen konden Novemberdag was de
gelagkamer gevuld door een bonte menigto
van allerlei rang en stand, doch meer dan de
grootste helft bestond oil krijgslieden.
Aan een der eikenhouten lateis tegen den
moor zaten Jwee der belden onzer verteüing;
aan een andere tafel, eveneens tegen den muur
geplaatst, zat een derde.
Een der twee was sergeant der nationale
garde, Jacques Carlien genaamd, zijn gezel
was een korte, dikke man, met brum haar en
zworen baard. Hjj zag er tamelgk morsig en
slordig gekleed uit en bad zjjn naam opgegeven
als Pierre Derbois, geboortig uit de Ardennen.
De derde man, aan de nndere tafel gezeten,
was de kolonel De Brèze van de nationale
gardezoowel hjj als de sergeant waren in
uniform, en geen van beiden mocht op een
eerlijker voorkomen trotsch gaan dan de arme
vreemdeling uit de Ardeonen, ditos lompen
daargelaten. Pierre Derbois bad zwarte kringen
om de oogen, zjjn trekken spraken van pijn
en ziekelijkheid, en een droge hoest onderbrak
vaak zjjn woorden.
,'k Ging dadelijk onder dienst," zei bij, .als
die dienst onder dak verricht kon worden en
ik beschnt was tegen den elleodigen noorden-
hel geen week zou uithouden."
,Ja," antwoordde de sergeant, ,ik zie duide
lijk, dat gij het buiten niet zoudt uithouden.
He dankt, dat de leriog u vast aan den nek
.Ja..." (een hevige hoestbui,) .Ja... maar
.Haar kunt ge in het geheel wel dienst doen
,Na ik geloof het niet. Maar ik zal oprecht
met o zpreken. De wraak bezielt mij. Ik be
vond mij te Sedan, en de Pruisen namen mjj
gevangen. Ik kon niet voort, kon ternauwer
nood slaan, zg dreven mj) met hun bajonetten
vooruit. £o toen zg mjj in een vuil bok ge
smeten hadden en ik smeekte om eenig genees
middel om injjo hoest te bedaren, kreeg ik een
schop en een flinke dosis verwenschingeo.
Toen zwoer ik bij mjjzolven, dat ik, zoodra ik
gelegenheid had, mjj als vrijwilliger zou aan
bieden, om een troep Duitsclie gevangeoen te
bewaken. Gjj hebt die duivels in petto, niet
waar?"
,lo, een beelen troep,"
,En hebt ge sterke, knappe mannen om ze
,Ja, we hebben er."
.Welnu, plaats mjj daar. Ik zal dobbelen
dienst doen, als ik het kan uithouden. Ik kan
zoo goed als iemand op scbitdwacbt slaan."
Hier zag kolonel De Brèze, die bet gesprek
had aaogehooid, om, en sprak tol den sergeant
,W(j nemen dien man aan. Ik heb bem in
,La Force" noodig."
Bjj het hooren van den naam dier beruchte
gevangenis straalde een helder licht uit hel oog
van Pierre Derbois en hjj verborg spoedig zijn
gelaat achter zjjn beerenrauls, om de aandoening
te verbergen, die bij in zich voelde opwellen
De sergeant knikte cn de kolonel richtte
zich an zeil tot den man.
.Gij zgt met den krggsdionat bekend, vriend
,Ja, kolonelik trad in dienst toen ik twin-
tig jaar ond was en diende vier jaar. Ik zou
nu bjj Trochu zijn, badden de Duitschers mg
niet gepakt en vastgebonden, totdat ikontsnapto."
.Hoe zjjt ge uit hun handen ontsnapt a
in onze belegerde stad gekomen?"
.Zij zagen mjj niet. Ik kroop op een don
keren, regenachtigen nacht tusschen hen door."
,En gjj zoudt graag de wacht houdeo over
Duilsche gevangenen
.Niets liever dan dat lk heb om dit voor
recht gesmeekt."
.Welnu, gjj zult dit hebben. Ik voer het
bevel over de waclil van ,La Farce" en heb u
daar noodig."
oordeelde was een jong man, nauw dertig jaren
oud, schoon en iunemend van gelaat. Hjj was
Dnitscher van geboorte en van Darmstadt
afkomstig. Hoewel hij gekleed was uls een
Fransch arbeider, was hg een beschaald en
welopgevoed heer. Zjjn naam, zooals uit zj)n
papieren bleek, was Otto Maiimilaan.
Arme Maximiiiaan In zijn vorige vaderlands
liefde had hjj zich aangeboden om spion te
spelen en daarvoor in de vijandelijke gelederen
dienst te nemen, ten einde den Dnitschers een
jniste meedeeliog t; kunnen doen van de ves
tingen en sterkten, alsmede van de rangschik
king der troepen. Hadde hjj zich daarmee te
vreden gesteld, wellicht ware hjj nog vrjj, maar
I'S gi
arig gele
schoon, met
een vrouw en drie kioderen, die vurig voor
hem baden in hol vaderlandMoest hg aldus
stervenHjj stortte geen traoen hjj klaagde
nielhjj wist dat zjjn vrienden uan hem zouden
bljjven denken, dat zjjn vorst hem dankbaar zou
bljjven voor hetgeen bjj had trachten te doen,
en dat zjjn dierbaren troost zouden vinden in de
gedachte, dat hij zjjn leven voor zjjn vaderland
ten beste had gegeven.
Overmorgen moest hjj sterven. Hg zou niet
doodgeschoten worden als een krijgsman, niet
onthoofd gelijk keeingen en edellieden, neon,
bjj moest schandelijk opgehangen worden I Deze
gedachte foltarde hem het meest.
De sombere dag liep ten einde en toen
'9 avonds de cipier met zjjn voedsel kwam,
deed Otto een vergeelsch beroep op diens wel
willendheid om pen, papier en inkt te verkrij
gen, ten einde een korten brief aan zjjn vronw
te schrijven. Hg kon hel hem niet verschaffen,
want dan handelde lig in slryd met allo wet-
len der gevangenis. Otto sloot alsdan zyn lip
pen met bel vaste besluit tot zgn Hemelreizen
Vader te spreken.
{Wordt vervolgd.)