DEEEMBODE. F
eblad
Bijvoegsel.
Zaterdag 21 September™! 901.
Vijftiende Jaargang.
Underliike liefde a's een Ghristen-geloovige gestorven, nisters den nieuwen president hun on t-
\mr vprhaatd wnnlhppft hii hiï lipt aan om hem celetrenheiil te seven
Kinderlijke liefde.
Een veteraan grijs geworden in den
dienst van Frankrijk, was hieruit zon
der eenig pensioen verwijderd, ofschoon
hij vrouw en drie kinderen bezat, die
hij in hun ellende van het noodige
voedsel moest voorzien.
Zijn zoon was geplaatst op de mili
taire school, waar hij eiken lust naar
wetenschap naar hartelust kon bevredi
gen. Maakte hij hierv.
gretigheid gebruik, niemand, wie ook,
kon hem bewegen iets anders te ge
bruiken, dan hetgeen hij tot nu toe
gewoon was, namelijk een korst brood
De hertog van Choiseul, wien hier
van kennis werd gegeven, beval den
knaap bij hem te brengen. Toen de
jongeling voor hem verscheen, ant
woordde hij op de vraag van den hertog,
waarom hij de vreemde gewoonte niet
wilde laten varen, met mannelijke cor-
daatheid.
Mijnheer, toen ik de eer genoot tot
deze koninklijke stichting te worden
toegelaten, geleidde mijn vader mij
herwaarts.
Wij kwamen te voetgedurende de
reis werden honger en dorst gestild
door brood en water. Hier aangekomen
zegende mijn vader mij en keerde toen
terug om een hulpelooze vrouw en zijn
overige kinderen verder te verzorgen.
Zoolang ik mij kan herinneren, was
zwart brood met water hun dagelijksch
voedsel, verdiend door allerlei arbeid,
dien de eer niet verbiedt. Tot zulk een
kost, mijnheer, is mijn vader buiten
zijn schuld teruggebrachthoe zou ik
dan, terwijl hij, mijn moeder en zuster
gedwongen zijn, zulke ellende te ver
duren, van den overvloed kunnen ge
nieten, waarvan mijn overheid mij
ruimschoots voorziet
De hertog, getroffen door deze kin-
derliike gehechtheid gaf den jongen
drie louis d'or voor zakgeld en beloofde
zijn vader het hem toekomende pen
sioen te zullen toestaan. De knaap ver
zocht de drie geldstukken aan zijn vader
te mogen zenden, hetgeen onmiddellijk
werd toegestaan. Tegelijkertijd vervul
de de hertog zijn belofte door het be
wijs van het pensioen er bij te voegen.
Hij begunstigde in het vervolg den edelen
jongen zeer, die een der flinkste offi
cieren van het Franschc leger werd.
BUITENLAND.
Uit Amerika.
De gruwzame aanslag op het leven
van Mac-Kinley heeft eindelijk zijn dood
tengevolge gehad- De telegraaf bracht
Zaterdag de tijding, dat de president
der Vereenigde Staten aan de bekomen
wonden overleden was.
Zooals vermoed werd, is Mac Kinley
als een Christen-geloovige gestorven.
Naar verhaald wordt heeft hij bij het
afscheid nemen zijne vrouw gezegd
„Gods wil geschiede, niet de mijne
ik wensch heen te gaan en vry te wezen
van zorgen."
Tegen twee uur in den nacht van
Zaterdag bespeurde dr. Rixay, dat de
dood nabij was. Hij riep aanstonds de
familieleden, Mevrouw Mac Kinley was
ingesluimerd hij vond het beter haar
niet te wekken. Diep bedroefd gingen
de andere familieleden het vertrek bin
nen en schaarden zich om het bed. Het
was toen 3 uur minuten. Nog eenige
minuten verliepen en toen hief dr. Ri
xay de hand op als 0111 een sein te
geven en zeide niet gesmoorde stem
,De president is dood."
Mevrouw Mac Kinley ontving het
doodsbericht van hare zuster, mevrouw
Parker. Zij nam de tijding met verras
sende kalmte op en gat toe aan het
verlangen van de geneesheeren 0111 de
zorg voor de begrafenis geheel over te
laten aan de overheid en aan de per
soonlijke vrienden van den overledene.
Uit de lijkschouwing bleek geen enkel
verschijnsel van buikvliesontsteking ot
van aandoening der andere organen.
De dood is het gevolg van koudvuur,
dat de maag, de door den kogel
oorzaakte wonden en de weefsels langs
den weg, dien hij doorliep, heeft 1
getast. De dood was onvermijdelijk,
danks elke geneeskundige of heelkundige
behandeling.
Terstond na het overlijden
Kinley werd diens opvolger, den heer
Roosevelt, die stellig rekende op Kin-
ley's herstel, en daarom op jacht was
gegaan,'hiervan kennis gegeven.
De bondsconstitutie van de Vereenigde
Staten schrijft voor, dat in geval van
ontstentenis van den president door
overlijden, bedanken of onbekwaamheid
om het ambt te vervullen, de functie
opden vice-president overgaat. Krachtens
deze bepaling is Theodoor Roosevelt
van rechtswege president der Vereenigde
Staten van 14 Septemper 1901 tot 4
Maart 1905, den dag waarop de ter
mijn, waarvoor de verkiezing heeft plaats
gehad, afloopt.
Ten 5 ure in den ochtend ontving
Roosevelt de depêchehij ging onmid
dellijk naar het naastbljgclegen station
en nam plaats in een streng afgesloten
wagon. Veiligheidshalve werd niemand
in den trein toegelaten.
Zaterdagochtend kwam hij te Buffalo
aan en reed naar een vriend, den heer
Wilcox, geëscorteerd door 20 bereden
politieagenten. In diens huis verkleedde
hij zich en ging daarop naar het sterf
huis, om het lijk van zijn voorganger
te bezoeken. Gevolgd door al de minis
ters, reed hij naar het huis van Wilcox
terug en legde den eed van trouw aan
de grondwet af. Daarop boden de mi
nisters den nieuwen president hun ont
slag aan 0111 hem gelegenheid te geven
een nieuw kabinet samen te stellen.
President Roosevelt aanvaardde echter
hun ontslag niet.
In de weinige uren, die tusschen den
dood van Mac Kinley en de beöediging
van Roosevelt verloopen zijn, was van
rechtswege president der V. S. de staats
secretaris John Hay, chef van het kabinet.
De nieuwe president Theodoor Roose
velt is te New-York geboren en 44 jaren
oud. Hij behoort tot eene rijke lamilie
van oud-Hollandsehen oorsprong. Na
zijne schooljaren, vertoefde hijgeruimen
tijd in ihel .wilde westen", waar hij
het vrije en ongebonden leven van een
cowboy voerde en in het rijden, schie
ten en lasso-werpen tegen den beste
aan kon. Na zijne terugkomst te New-
York bekleedde hij achtereenvolgens
verscheidene politieke betrekkingen. Toen
in het voorjaar van 1898 de oorlog
tegen Spanje uitbrak, hield Roosevelt 't
niet langer achter de schrijftafel uit.
Hij vroeg en verkreeg de vergun
ning 0111 een regiment vrijwillige
cavalerie te vormen, dat onder dun
naam „Rough riders" (woeste ruiters)
door zijn daden voor Santiago de Cuba
wijd en zijd bekend geworden is. Roo
sevelt was steeds te midden van het
hevigste vuur, en daar hij tevcr.s als
een vader zorg droeg, dat het zijnen
manschappen aan niets ontbrak, ver
wierf hij zich groole populariteit.
Na zijne terugkomst werd hij niet
groote meerderheid gekozen tot gouver
neur van den staat New-York. Men
verwachtte algemeen, dat hij in het
vorige najaar zich opnieuw tot gouver
neur zou doen kiezen en dan over vier
jaren de candidaluur voor het president
schap zou aanvaarden. Maar hel gelukte
hem te bewegen lot aanvaarding van
de candidaluur voor de betrekking van
vice-president, die in gewone omstan
digheden vrijwel eene sinecure is. Nu
is er van den vicepresident, die naast
den president eene vrij onbeduidende
rol speelt, door een kogel van een
sluipmoordenaar eon president gewor
den, wiens tyd over 3'/a jaar afloopt.
Welke meeningen Roosevelt koestert
over economische vragen, is niet in
ruinieren kring bekend gewordenmen
mag echter wel aannemen, dat hi in
dit opzicht de meening deelt van zijn
overleden voorganger Mac Kinley.
Na de plechtigheid der eedsaflegging
vaardigde de nieuwe president de vol
gende proclamatie uit
„Een vreeselijkc slag heeft ons land
getroffen president Mac Kinley is
vermoord. Deze misdaad is niet alleen
gepleegd tegen den eersten machthebber
des lands maar ook tegen iederen
burger, die de wetten lief heeft en
vriend der vrijheid is. Het leven van
president Mac Kinley is er een, dat zich
jk, Hilversum, Hoogland,
Prijs dor Adverteutièu 1
6 regel»fo.30
jn regel meer-0.05
n uiterlijk Vrijdagavond
D< iy
P 'l
ader
1 te
clien
1 zijn 6' miliioen bestemd v
niet gevraagd werd of 't geld
Hij vindt 't doel der wet uitmuntend, telijk onthaal hebben ontvangen, stellen
Wu or prjjs op, u uitdrukking te geven
van Onzen oprechten dank en levendi
ge ontroering. Wij zullen voor immer,
de Keizerin en ik, een waardevolle ge
dachtenis houden aan deze weinige da
gen, zoo vol van indrukken, die diep
in ons gemoed gegrift slaan, en W(j
zullen voortgaan, van verre zoowel als
van nabij, deel te nemen in al wat het
bevriende Frankrijk betreft. De banden
die onze landen vereenigen, zijn zoo-
even nog vasler aangehaald en hebben
een nieuwe heiliging ontvangen door de
bewijzen van wederkeerige sympathie,
die hier zoo welsprekend zijn geopen
baard en zoo warmen weerklank in
Rusland hebben gevonden. (Beweging).
Het nauwe verbond van twee groote
mogendheden, die mei de meest vrede
lievende bedoeling zijn bezield, en die,
al weten zij hunne rechten te eerbiedi
gen, niet zoeken eenige inbreuk te ma
ken op die van anderen, is een kost
bare factor 0111 de gelieele menschheid
gerust te stellen (nieuwe beweging). Ik
drink op den voorspoed van Frankrijk,
onzen vriend en bondgenoot, op het
dappere leger en de schoone vloot van
Frankrijk. Laat mij op nieuw al mijn
dank tegenover u herhalen en mijn
glas ter uwer cere opheffen. (Bravo's
de muziek speelt de Marseillaise).
Omtrent het beoogde doel met het
bezoek des Tsaren blijft het publiek du»
vrijwel onkundig. De Russi*che Alleen-
heerscher liet de politiek eenvoudig on
besproken en constateerde alleen, dat
het bondgenootschap den vrede beves
tigt. Voorloopig moet men zich met
deze phrase dus maar te vrede stellen,
wellicht dal binnen een niet te lang
tijdperk wel iets zal uitlekken van het
geen achter de politieke schermen te
Coinpiogne is afgespeeld.
Natuurlijk is een decoralie-regen neer
gekomen op de personen, die in deze
politieke comedie een rol hebben ver
vuld. En dat moet gezegd de hoofdrol is
door de Tsaar meesterlijk afgespeeld.
Wel heeft hij de Parijzenaars zeer te
leurgesteld, door geen bezoek te brengen
aan hun wereldstad, maar de beste be
loften hebben ze gekregen voor de toe
komst
De berichten uit China luiden schijn
baar gunstiger.
Peking is volkomen rustig sedert het
door de (roepen van de mogendheden
onlruimd is. De troepen vanYoean-Sji-
Kai handhaven de orde, de houding van
de bevolking is in 't algemeen vriende-
FEUILLETON.
8). Bij Patrick Blackford had lydeos het laat
ste deel van het pleidooi van den verdediger
een merkbare verandering plaats gegrepen. Hij
hoo'de uit de ivoordeo van den advocaat eene
schjjnbare verdachtmaking van zyn overleden
vader, alsof deze in de biecht den geestelijke
't een ot ander zou hebben toevertrouwd, dat
in verband kon staan met het verdwjjoen der
geldsom. Deze gedachte vaagde den twijfel aao
de schuld des aaogeklasgden plotseling weg.
Zjjo vader zou de som van hem, zjjn zooo,
verlangd hebben, om een vroeger begaan on
recht door de hand van een geestelijke weder
goed te maken Neen, dat was onmogelijk
Reeds was hg opgesprongen, om deze verdacht
making met klem te weerleggen. Hjj kwam er
echter niet toe, want de president was weder
opgestaan, om te antwoorden op de woorden
des verdedigers. Deze had op de gezworenen
zichtbaar indruk gemaakt, en wellicht ware de
uitspraak ten gutste van den beschuldigde uit
gevallen, als bet gerecht op dat oogenblik reeds
bel schuldig of onschuldig van ben gevraagd bad.
Hetanlwoord van den presideot luidde: ,Do
verdediger heelt van een gewaagd middel ge
bruik gemaakt, om zjjn klif at te verontschul
digen door op het biechtgeheim te wijzen. In
direct spreekt hjj daardoor ten nadeele van
eenen doode, die zich niet meer kan verdedigen,
eene verdenking nil, waarvoor by niet bet min
ste bewjjs heeft aangevoerd. Teneinde na echter
de nagedachtenis van den overleden bankier
William Blackford van alle blaam te zuiveren,
vorder ik den aangeklaagde op, datgene te her
halen, wat hij bij het verlaten der sterfkamer
den beiden zooeo des overledenen als opdracht
van den afgestorvene heelt medegedeeld."
Vol verwachting richtten zich alle oogen dv
toehoorders op den geesleljjke. Deze stond op
en sprak met heldere stem, zonder de geringste
trilling: .Mijnheer Blackford zeide mjj, nadat
de heilige handeliog was volbracht, dat ik zjj-
oeo zonen de slichting moest aanraden van een
huis voor de weeskinderen van katholieke iersche
landverhuizers. Ik heb dat gedaan en stelde,
op den wensch des overledeneo, mjjoe krach
ten beschikbaar lot tenuitvoerlegging van bet
„Hel ia aan den verdediger te wjjten, dat dit
thans openbaar gemaakt wordt," ging de presi
deot voort, ,het was de wensch des overledeneo,
genoemd worden. Nu echter waren wjj er toe
gedwongen, om de nagedachtenis van den af-
gestorvene van elke verdenking te zuiveren.
Ik vraag den aangeklaagde nog eens. Hebt gjj
de 30000 dollars voor bet weeshuis gehouden
„Het weeshuis moest immers door de zoons
van den overledene in diens naam gebouwd
„Hebt gij dan tot dit doel geen geld van
den stervende ontvangen of het ail denacbrjjf-
lessenaar genomen
„Neen," antwoordde de geestelijke.
„Hebt gjj dan die som als geschenk ont-
De beschuldigde ging zitten en zweeg.
„Misschien als schadeloosstelling voor de
moeite hjj de hulp van liet bouwen V"
Weder stond de beschuldigde op. „Er Is mij
geen gescheok aangeboden eo ook heb ik er
geen aangenomen."
„Tot welk doel hebt gij dan het geld uil de
schrijftafel genomen?" vroeg thans de voor-
„Mijoheer de president," antwoordde de aan-
geen diet. Als de gezworenen mjj geeo geloof
kunnen schenken, dan zal ik hnn vonnis gedul
dig trachten to dragen. Ik smeek u, maak een
einde aan deze zielepyo
„Zielepijn 1 Ik geloof gaarne, dat gjj zielepyn
voelt met betrekking op de u drukkende schuld,"
sprak de presideot hardvochtig. „Door wat de
licht in de verhouding der zaak gekomen. Gjj
ontviogt de 20000 dollars voor hel weeshuis,
meendet echter, dat de zonen van den heer
bureau en z\j moeslen een nog booger bedrag
geven, dan gjj reeds ontvangen hadt. Zoo be
hield gjj het geld aao u en bracht hel terstond
den volgenden dag io veiligheid. Welke andere
reden zondt gjj anders gehad hebben in burger-
kleeding te reizen Leg thans een volledige be-
kenleois afik raad het a dringend, als gij
niet de volle gestrengheid der wel op u wilt
lolligheden I"
nis door den landsadvocaat geëischt„Tien
jaren tuchthuisstraf en vervallenverklaring van
alle burgerrecht voor deu tjjd van vjjf jaren I"
Nauwljjlts was het laatste woord van het
vonnis verstomd of men hoorde van de bank
der beschuldigden een luiden gil en daarna een
doffen vat; de onschuldig veroordeelde werd
bewusteloos ui', de gerechtszaal naar zjjne cel
gebracht.
XIV.
Twee jaren wareu er verloopeo sedert het
bovengenoemde was voorgevallen. Paul Lurlz
zat als gevangene in het tuchthuis j niemand
zou daar in hem een priester herkennen. In
niets onderscheidde hjj zich van zjjne mede
gevangenen; voor de gevangenbewaarders was
de piiester niet anders dao een nummer zooals
de anderen. Hy droeg hel boeveopak en moest
dagelijks bet voor hem bestemde stuk werk
als mattenmaker leveren. Het was hem niet
vergund, zelfs op Zondag uiet, de H. Mis te
lezenhjj zat dan in de rjj der booswichlen en
niemand vermoedde hoe in deze oogenblikken
zjjn hart verlangend naar 'c altaar gelrokken
werd, hjj, de priester, die eene schuld boette,
welke viine ziel niet bezwaarde. Wie kan de
zielepfln beschrijven, welke hy nu reeds twee
lange jaren moest verduren I Ofschoon hjj nog
geen veertig jaren telde, was zjjn haar reeds
aanmerkelijk vergrijsd. Acb, wat deed hem zijn
arm hoofd zeer onder den druk der op hem
instormende gedachteo. Hy, een priealer, die de
menechbeid tot op dien ongeluksdag op de meeel
00baatzuchtige manier had gediend, wiens ge-
heele zwoegen en tobben slechts de eer van
God eo het geestelijk en lichamelijk welzijn van
zjjne medemenechen op het oog had, bjj zat
daar nu onder het schuim der maatschappij en
werd als een hunner aangezien Deze verne
dering, deze berooving zijner vrijheid, deze
harde arbeid en deze bittere ooiberingen, och,
dal alles was voor hem oiet de lolterendsle
kwaal, waal in vernedering en ontbering kwam
hy zijoeo God en Heiland nabjj. Hel diepat
griefde hem de gedachte by niemand troost
te kuonen vinden. Hy mocht niet eens met
zynen biechtvader over zijn ongeluk spraken,
zonder het zegel te verbreken, dat hy beloofd
had ongeschonden te zotten bewaren. Juist dit
avoel
larden kamp ontstaan. O, hoe dikwyls oaderde
lem de verleider, die zynen trots opzette,
egen de diepe vernederiog, zjjne zucht naar
iryheid tegen de berooving deraelve, zijnen hon-
;er naar een woord des troosles tegen de
;roostelooze eenzaamheid zyoer ziel. Zijn gebeole
iterke wilskracht, zyne aan God overgegeven
:iel konden hem alleen doen zegepralen.
Men stelle zich een mensch voor, die tot
