DË EEMBODR E
i
eblad
jftiendo Jaargang.
Bijvoegsel. Zaterdag 22 Maart 1002.
(Ut het hospitaal te .\i»n<-y.
(Maar het Duitseh.)
haar eenig kind te /tillen hidden. Sinds had voorbereid, et
dien tijd bitl ik. en ook reeds lang bijgewoond, sprak
mijne medezusters, dagelijks voor zijne
1 ijdens den Fransch-Duitschen oorlog- bekecring een Onze Vader" en een
in 1870-71 lag een Duitsch officier in »Ave Maria." Helaas, tot heden hebben
het hospitaal te Xancy, waar liefde- wij de vreugde der verhooring nog niet
zusters de gewonden verpleegden. De mogen smaken want mijne moeder her
officier had een zware verwonding be- nieuwde in eiken brief den wensch
komen en leed hevige smarten. >lk harer brave meesteresse en schreef mij
hid .1" sprak hij bij het bezoek hem nog de vorige weck: tie graaf is naar
H Frankrijk ten o.trlog getogen en heeft
zijne moeder voor ccnige dagen een
brief geschreven, die nog van de oude
Godvergetenheid verschrikkelijk getui
genis gaf."
Met klimmende spanning hoorde de
verwonde de woorden van de zuster.
>lieet u niet Afra vraagde hij piot-
Ha, mijn doopnaam is Afra, mijn
kloosternaam Agues," antwoordde de
1 had
door den geneesheer gebracht,
mij onverholen, hoe het met mij staat
zal ik er aan sterven -" De dokter trok
de schouders op en antwoordde op
deelnemenden toonI .uitcnant uwe ver
wonding is doodelijk er zal allerwaar
schijnlijkst een complicatie intreden,
welke de longen zal aantasten, die ge
woonlijk den dood tengevolge heeft."
Met sombere onverschilligheid schikt
de luitenant zich in zijn treurige po
sitie maar dat een geestelijke hem
zou bezoeken, om hem op den dood
voor te bereiden, verbood hij beslist,
t >p de liefdevolle smeekpede der zuster,
die een Duitsche was, antwoordde hij
>Ik heb reeds in vele jaren niet meer
gebiecht en thans ben ik evenmin
daartoe bereid."
Dan zal ik tenminste," antwoordde
de bekommerde zuster treurig. »zoo
lang voor u bidden tot de goddelijke
genade de ijskorst van uw hart doet
smelten."
'Uw bidden zal toch vruchteloos
zijn," antwoordde de officier, »want al
had ik nog meerdere jaren te le
Agnes en de naastbij liggende gewon
den De zieke stierf zoo berouwvol, was
:ian Gods heiligen wil zoo overgegeven,
lat wij vol vertrouwen mogen hopen,
lat hij een zaligen dood gestorven is."
Moeten wij bij deze roerende gebeur-
:enis ons meer over de oneindige lank-
tioedigheid van den barmhartigen God,
>f over het zegevierend geweld van het
i'iilhoudende gebed verwonderen?
BURGERLIJKE STANDEN.
z, van l). Ujjkliulzo
'en j" 'sclioHii ina fèn
En uw moeder, heet ze niet Beata,
en is ze niet kamerjuffrouw bij gravin
R. te tvraagde do zieke verder.
•Juist, mijne moeder heet Beata, is
in betrekking bij genoemde dame.
maar zijt gij dan graaf Karei sta
melde de zuster met bevende stem. 1
•Ja, die beu ik," antwoordde met
van vreugde stralende o. igen de officier.
•Toen mijne moeder mij bij het afscheid
onder tranen smeekte mijn lichtzimiigcu
levenswandel te veranderen, en toen mij
Beata zuchtend bekende, dat zij en haar
dochter Afra reeds jaren lang dagelijks
mij baden, had ik wel luid willen
1 ik mij toch niet daartoe lachen over deze vermeende dwaasheid.
laten bewegen." Maar nu zou ik kunnen schreien." en Juiuim»
Moge de goede God mij slechts tranen van ontroering kwamen in zijn
zijnen bijstand verleenen, opdat ik mijne oogen. terwijl hij tiaar do hatid der j
gebeden nooit achterwege late," sprak zuster greep. 1 i.oulsa Siól'l,
ootmoedig de zusterreeds zestien Deze reikte hem het kruis van haren li.u-
jaren bid ik dagelijks een »Onze Vader" rozenkrans; Het is het beeld van onzen w""1'
en een .Wees gegroet" voor een on- gekruisten Verlosser met een aflaat in J 3''»
gelukkige, opdat de barmhartige God het stervensuur voorzien," sprak de MalMein. 71
hem de genade der bekecring schenke zuster bewogen. helmus Juin
en hem voor de ontzettende ramp van Graaf Karei bracht hot kruis aan ""U'1,""- h:l
een onboetvaardigen dood bewaren zijne lippen. De gansche liefde van zijnen v„u (ir'mihe,
moge. Ook meerdere mijner mede- God, als ook die zijner hoogbejaarde e.-'ht^. 'va'.i J.'j
zusters bidden op mijn verzoek dagelijks moeder tot hem. trad in ditoogenblik hergen, 87 j'„
hetzelfde voor hem!" levendig voor zijne ziel. De straal der J'1"*-
•Wat, zestien jaarriep, door deze goddelijke genade had hem getroffen, u i,l";ürlrui'1
woorden ontroerd, de officier; »die moet hij was diep ontroerd. »Ja, nu geloof
u we! zeer dierbaar zijn. om zoo vaak ik aan de beschikking Gods en aan de
voor hem te bidden, Is 't wellicht uw grootheid zijner erbarmingen," sprak vn"ril^n
vader of moeder?' 1 hij op vasten toon. »ik wil mij voor- j„' ocluj. v'ui
•O, neen." antwoordde de zuster, bereiden en tot mijnen Vader terug-
rik ken hem niet eens. Nog zeer jong keeren (Iihuukn - I'
kwam ik van mijn Duitsch vaderland Spoedig haalde do goede zuster Agnes man en A S'|
naar Frankrijk, waar ik spoedig in de den priester, en de zieke legde met Ovzumuum:
Orde der Liefdezusters trad. In Duitsch- teekenen van het diepste berouw over S|j|,'nl1"1'1-
land leeft nog mijne moeder en dient zijne zonden een generale biecht af.
reeds dertig jaren bij een weduwe, een Daarna ontving hij met innige gods- (Isi.ki.ti.uu*
gravin. Vóór zestien jaren schreef mij vrucht de II. Teerspijze. Onheschrijfe-
mijne moeder, dat hare meesteresse mij lijke rust en zalige vredo lag nu op t„n'M'l"'K,Y ,n
liet verzoeken om het gebed voor de zijn aangezicht. Nog slechts enkele uren j""v. W.' su l"
bekecring van haar cenigen zoon. welke bleef hij in dien toestand, tot hij zacht
zijn geloof had verloren en een zedeloos I en kalm en geheel overgegeven in "'«m.mc».-
leven leidde. Ik troostte de edele vrouw, Gods heiligen wil ontsliep in den Heer p"'li
door de belofte voor de bekeering van De geestelijke, die hem tot tien dood 1 75 'jéchtg. v
.emeento Hoogland.
1 .1. V. W. de Krui) IT
a van Eiiihihm, 06 j.,
ir Woord. 1
jk, Hilversum, Hoogland,
Pr ijl der Ad virton tién 1
6 regels
en regel meer
f0.80
-0.05
It Vrijdagavond
riijdu
parte
lliris-
zijn
id en
•k en
»n te
ardig
ipen-
lotlen
nden,
rancn
(tenen
meer
lig ge-
rijven.
in het
sluiten
ansc-he
bekend
dataaf-
Anglo-
1 1709)
ig alle
ilus
enning
gevangen ncntcn. Maar voor Frankrijk
werd 'l Pasdien niet meer afgeschaft.
Wel braken er revoluties los, en zijn
plannen tot ontkerstening van 't schoone
land gesmeed door de zonen der konings
moorden en Sans-culotten, door de
volgclingon van Voltaire en Rousseau
ten deele tot uitvoering gebracht. Dan
hel doeldoor een nieuwe ontkerstening
het hooge resultaat van 't blijde Paschen
1802 te vernietigen, is niet bereikt.
Ondanks de redenen van bezorgdheid
putten we hieruit bemoediging en de
bemoediging zü betreft niet alleen
Frankrijk is geworteld in ons geloof
den verrezen Christus.
Op 'l punt den hemel in te varen
sprak Hjj tot zijne Apostelen.Ziet,
Ik ben met u tot aan do voleinding der
eeuwen."
We eimligon de beschouwing van hel
blijde Paschen, een eeuw geleden gevierd,
met aanTe wapen tegen hel Moderne
Ongeloof van pater Nilkes S. J. (door
kapelaan Stam vertaald) de laatste rege
len te ontlcencn
,Ont de rotsen der Kerk en om de
zegezuil van Christus, liggen de graven
der Christus'- en der kerkvyanden iedere
eeuw dicht hunne oude graven en delft
nieuwe. Op de zuil echter staat het
opschrift
Christus vincil, Christus regnatChris
tus imperii!.
Christus overwint, Christus regeert,
Christus hecrscht.
BUITENLAND.
Uit Brussel kwam Zondag het vol
gende bericht:
De betooging voor algemeen slem-
recht en evenredige vertegenwoordiging
trok hedenmiddag door de hoofdstraten
van Brussel. De sloct bestond uit onge
veer 900 socialistische, liberale en chris-
telijk-dcmocralische vercenigingen; talrijke
liberale en socialistische afgevaardigden
namen er aan deel. Voor hel Stadhuis
aangekomen, begaf een deputatie zich
naar binnen en werd ontvangen door
burgemeester De Mol, wien de deputatie
een petitie ter hand stelde, met verzoek
die aan liet Parlement le overhandigen.
De burgemeester verklaarde, dat hij te
eerder geneigd was aan het verzoek te
voldoen, tiaar de betooging van heden
kalm en waardig was geweest, en hjj
drong er by de deputatie op aan, dat
FEUILLETON.
De laatste Montfaleon.
Een verhaal nit de 17e eenw.
1) Geheel anders was Albert, de jongere zooo
•an den onden vrjjheer. Alle genoegens en
dwaasheden der wereld najagend, onwelend en
trotsch, barsch en spoedig in toorn ontstoken,
was hg een slecht boer en nog slechter broe
der. In den burcht hecrscht» slechts dan rust,
als Albert me! zgne honden in gezelschap ran
eeniae omwonende edellieden, wier ondeugden
uitgegaan. spraken
|j is edelman, een echte
dat de naam en bet erf-
vaders niet op hem ovorgaanl"
Dergelijke geregden rerTalden Alberto hart
met bitterheid. Reeds drkwgls bad bjj nagedacht
over de toekomst, hem door de wet aangegeven.
Somtijds kwam bat hem voor, dat zgn broeder
lusscben hem en de wereld stond, gegrondvest
op een recht- het recht van eeratgeboreoo-, dat
in dien tgd door geen macht, welke ook, le
breken was. Hg kreeg hevige aanvallen van
toorn doch wgl hjj sjjnan broeder, door allen
in die sir eek den .Heilige van den burcht"
genoemd, baaUe, begreep hg niet, dat Guido
de stoutmoedigheid ooit zoover drijven zou, in
den burcht zijner vaderen, hem bet aan.", en te
betwisten, dat hjj reeds van zjjn prille jeugd
aan zich getrokken had. Met vertrouwen zag
hjj de toekomst tegen, en pleegde met gruwzame
e zjjne geleken, w
jjne rotgenoolen,
loet falcon I Ji
strengheid geweld legen zjjo weinige onderda
nen, zooals toen vele edelen deden.
Guido van Montfaleon, die leed onder de slecht
heden zjjns broeders, had hem nooit gedwars
boomd in wat hjj het hoogste achtteeens
echter waagde hjj het toch de slem te verhol-
fen als het recht van den eerstgeborene, en dat
was voor den woeslen Albert eene straal, die,
zgns toekomst verlichtend, als een vuurstraal
in zijn blakend harte zonk. De trotsche edel-
tnao was woedend in de hut van een der on-
derdaneo, wien bij verdacht cenen haas te
hebben gevangen, biooeogestormdde ongeluk
kige lag echter doodziek op zijn strooleger, ter-
wgl vrouw en kinderen weeuend om den vader
atooden. Albert werd niet geroerd door dit
hartverscheurend tooneel; hjj tierde en mis
handelde deze ongelukkige menscheD, die zgne
hand met hunne tranon bovochtigden. Op dal
zelfde oogenblik trad Guido binnenop een
engel des Hemels gelijkend, die beloont en
straft, vertoonde zich de toorn op zjjn voor
hoofd.
.Houd op," riep bjj zgnen broeder loe op
zulk een beslisseodeo toon, dal deze beeide,
n vergeet
tl gg ie
Ga heen'
want ik alleen heb het recht hier een woord
te spreken, en wil, dit deze brave lieden niet
slechts ito, maar vjjf jaren vrjj zullen zjjo van
schot en lot. Ga been, ik wil het I" Eu nu knielde
hjj biddend aan het bed van den stervende.
Deze woorden, zoo nieuw in Guido's
mond, vernietigden in Alberts ziel de laatsle
de slechts wraak, door haat en ijverzucht ver-
Om dozen tjjil keerde du oude vrjjheer van
intfalcon, door jaren en zorgen gebukt, huis-
larts, om op den burcht zjjner vaderen te
aterven. Hjj bemerkte de vijandschap der beide
broeders maar al te spoedig. Toch wat Alberls
karakter hem liever, dan dat vuu den ouderen
Guido, d
vooroorde
jongeliog over 't hoold zien, hjj beschouwde ze
veel meer aL goede hoedanigheden van een
echten edelman, maar ten slotte behield de
eerbied voor het recht van zjjn eerstgeborene
de overhand over zjjo vaderlijke verblinding.
En zoo brak de dag aan van zijn overlijden.
Toen bjj zjjn einde voelde naderen, liel bg
heide zoons aan zgn bed komen, bjj wildoster-
ven als een echte Monlialcon, omgeven door de
herinnering aan zijne voorvaderen en zjjn hoog-
adeljjke alkomal. Een zjjner oude dienstknech
ten moest mei de oude banier, welke anders
door honderd lansknechten omgeven luslig wap
perde, aan zjjn doodsbed verschijnen, een an
der zgnen helm, een derde schild en zwaard
dragen. Zjjee zoons knielden voor bembjj
vroeg zjjn zwaard, trok het uil de zchede, en
de met den dood kampende grijsaard hief het
faleeke en kale hoofd op met den vollen trols
ven zijn geslacht en sprak:
.Vaartwol, rnjjn zoons I vaartwel, vazallen
van 't huls Montfaleon 1 Moge bet doodsuur
van uwen heer u steeds bijblijven I Guido vau
Montfalcoo, mjjo ee
nero u steeds aan den naam, dien gjj draagt I In
don nanm van den DrieOenigun God en krachtens
mjjn recht, maak ik u tot ridder, tot haren over
dezen burcht, tnt lieer over dit gebied, zooal»
mjjne voorouders het bezaten, mei silo vrglie-
den, voorrechten en bevoegdheden 1 Als gjj mjj
do oogen gesloten hebt, ga dan naar bet hof
van Koning Lodewijk, herinner hum de bclol-
ten, mg gedaan, verdedig do rechtuo en de eer
van ons huis tot uw laalsten druppel liloed en
toon n altijd uwen naam waardig, ala ren dap
pere cn edelele Montfaleon 1 God zjj met ui
k dos vaders
Nauwelijks echter
aau den schoot der aarde toevertrouwd, ol
Albert trad vermetel voer zgnen broeder en
,lk wilde de laaiale oogonblikkoo van on
zen vader niet verbitteren, maar weet Ihans,
Guido, lig heefl u lol mjjneu heer gestald, ik
gehoorzaam hem niel, ik haat ui Ik wil niet
als bedelaar uit hot huis rngner 7ideren ver
jaagd worden. Ook heb ik reeds eene bruid, eu
zjj zal hier gebiedster en beeracüeree sjjn I En
gjj, kom mg nooit op degeolengte oador, dan
zijt gij verloren gij tocli deugt niet voor liet
bloedige spel der zwaarden, b
Deze bedreiging riekte naar bloed.
Een treurige glimlach gleed over Guido'e go-
laat. HU trok zich terug, bad vurig, en bleet
lang in gepeins verzouken. Missohien traden de
were, .ache vooroordoeien nogmaals een groot
moedig plan in den weg. Den geheelen nacht
bracht hy met schrjjven door, en in den mor
genstond, toen de dsg door de oude vensters
in zgn kamer viel, las hy, wat hy geschreven
had, verscheurde daarop het papier en ver
strooide de stukken. Galeund op de steeneu
leuning, dia hel open balkon voor het boog-
veosler omgal, liet hg, in pUelgke eu droevige
gepeinzen verdiept, zijn droeven blik over bet
dal weiden. Aan den gezichteinder ontwaarde
hg het kruis op den toren der Mariakerk. Dit
kruis, het zinnebeeld vau het eeuwige leven in
Christus, bracht zgne gedachten terug op de
vreedzame eenzaamheid, waar de oude ahdg
als eeu groot grafgesteente verrees,
Op dit oogenblik verscheen iemand in hoogst
opgewonden toestand, als iemand, die kwaad
in 't schild voerl, ol door borouw getroffen ie,
voor Guido. Oewlllekeurig huiverde hg. Doze
man wat do lieveling zgns broeder, een jagers-
jongen, berd voor de ttmen en zedeloos als
zgn heer. Eerbiedig groeiend sprak hg mei be
wogen stem
.Heer, verlast om Godswil lieden den burcht
j zeker; gjj moogt m
