Katholiek Nieuws- en Advertentieblad No. 20. Vrijdag 14 Augustus 1003. Zeventiende Jaargang. DE EEIBIIE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnementsprijs par dria Franco per po«t Afzonderlijke nummer» 10,40. f 0,05. BureauBreedestraat, 18 Amersfoort Uitgave van de Vereenlglng De Eembode. Priji dar Advertentiin Van 1 tot 6 regel»fo.30 Voor iederea regel meer-0.05 loing des Paesen. Met al den praal en luister, die de H. Kerk bij dergelijke grootsche gebeurte nissen weet ten toon te spreiden, heeft Zondag de kroning van Z. H. Paus Pius X plaats gehad. Reeds ten vijf ure in den ochtend rukten de troepen, die bij de kroning de» Pausen de orde moesten bewaren, uit de kazernes. Om zes uur werd het reeds druk op hel St. Pietersplein, wijl duizenden naar de kerk stroomden, welk majestueus tem pelgebouw voor die gelegenheid aller prachtigst was versierd. De plechtige kroning ving aao om half negen in de basiliek van St. Pieter. waar ongeveer 50,000 personen aanwezig waren. In de kerk zorgden de pauselijke troepen voor orde en rust. tn statigen optocht begaf zich Z. H., gekleed in bisschoppelijk gewaad, den mijter op het hoofd, met de waardig heidsbekleders en de edelwachten te voet tot aan den ingang en nam plaats op den troon, die was opgericht voor de Heilige deur. De kardinalen plaatsten zich daar tegenover, geschaard om kardinaal Rampolla, den aartspriester der basiliek, die, mede omringd van het kapittel en van de geestelijkheid van het Vaticaan, in het Latijn een korte rede sprak ter huldiging van Z. H. den Paus. Daarna liet Z. H. het kapittel en de geestelijkheid toe tot den voetkus, onder wijl de zangers van de Sixtijnsche kapel het „Tu es Petrus" „Gij zijt Petrus" aanhieven. Na afloop dezer plechtigheid deed Z. H. de Paus, op den plechtigen draag stoel gezeten, intocht in de kerk, luide toegejuicht door de ontzaglijke menigte, terwijl van de loggia der eerste zegening het geluid van zilveren trompetten weer klonk. Z. H. zegende, door de kerk ge dragen wordende, de menigte, en gaf een teeken, dat de toejuichingen zouden ophouden. Nu steeg hij van den draag stoel af voor het altaar van het Aller heiligste Sacrament, waar hij eenige oogenblikken in gebed verzonken bleef voor het Allerheiligste, dat plechtig was uitgesteld, terwijl de kardinalen allen rondom Z. H. hadden plaats genomen. Onder ademlooze stilte der menigte had dit schitterend tooneel plaats, het welk een diepen en overweldigenden indruk maakte. Daarna besteeg Z. H. de Paus den draagstoel en de grootsche stoet be gaf zich verder naar de kapel van den H. Clemens. Hier zette zich Z. H. op den troon en de kardinalen, de patriarchen, aartsbisschoppen en bis schoppen brachten een betuiging van hulde en gehoorzaamheid. Met een krachtige, heldere, schoone stem gaf nu Z. H. den zegen aan het volk. Na den pauselijken zegen plechtig te hebben geschonken aan het volk, werd Z. H. de Paus gekleed in het priester lijk gewaad, voor het celebreeren der H. Mis, terwijl de kardinalen, patriar chen, aartsbisschoppen, bisschoppen en andere hooge geestelijken zich ook kleedden in kerkelijk gewaad. Z. H. Irok daarna, voorafgegaan dooreen schitteren den stoet en gezeten op den draagstoel naar den grooten troon, opgericht op het altaar der Belijdenis, boven het graf van den H. Petrus, om de H. Mis op te dragen. Op het oogenblik, dat de optocht het middelschip der kerk binnenging, trad een ceremoniemeester voor den Paus, dragende in de eene hand een zilveren staf en een weinig werk of uitgeplozen vlas, dat hij ontbranden deed onder 't zingen dor woorden Pater Sancte, sic transit gloria mundiHeilige Vader, aldus vergaat de glorie der wereld." Deze plechtigheid nerhaalt hij nog twee maal. voordat de pauselijke draagstoel tot het hoogaltaar gekomen is, waar de kardinalen, de bisschoppen en andere geestelijken weder beluigingen van hulde en gehoorzaamheid brachten aan den Paus de kardinalen kusten 's Pausen voet, enkele zijn knieën en zijn gelaat. De pontificale Hoogmis nam nu een aanvang. Z. H. hief met plechtige zeer welluidende slem het Gloria in excel sis aan. Na het zingen van het Epistel en hel Evangelie bad de oudtic ka dinaal- diaken, secretaris van de Congregatie der Breven, kardinaal Macchi, aan het Pauselijk altaar, de gebeden, bijzonder voor de kroning van den Paus voorge schreven, terwijl Z. H. zal op den troon. Op het oogenblik der Elevatie weer klonken de zilveren trompetten van den hoogen koepel der kerk, en wierpen de troepen der pauselijke wachten zich op de knieën. De menigte bewaarde een plechtig godsdienstig stilzwijgen, zoodat een verrukkelijke stilte heerschte. Dit oogenblik maakte op de menigte een machtigen indruk. Nadat de plechtige H. Mis geëindigd was, nam Z. H. weder plaais op den draagstoel en onder een baldakijn werd hij gedragen tot voor een verhooging, speciaal voor de kroning opgericht vóór het altaar der Belijdenis. De Pau» nam plaats op een troon zetel, waarop de kardioaal-deken Oreglia di Santo Stefano, de genade des Heeren voor den nieuwen kerkvoogd inriep .opdat hij de Kerk goed besture, en eett vader zij der vorsten, een herder der geloovigen". Daarna nam de tweede kardinaal- diaken, Macchi, den Paus den mijter en de eerste zette hem de tiaar op, i zeide Accipe Tiaramtribus coronis ornatam, scias te esse patrem principum et regum, etorem orbis, in terra ficarium Sul- Joris nostri Jesu Chrislicui est honor et gloria in sneeula saeculorum, Amen. Neem aan de priestermuts, met drie kronen versierd, en weet, dat gij zijt de vader der vorsten en koningen, de bestuurder der wereld, op aarde de plaalsbekleeder van onzen Zaligmaker Jesus Christus, aan Wien zij eer en glorie l in de eeuwen der eeuwen, Amen. Nadat Z. H. de Paus plechtig den zegen aan het volk had geven, barstte dit andermaal uit, in warme, geestdriftige, hartelijke toejuichingen, waarmede de grootsche plechtigheid der kroning van den Paus was afgeloopen. Omtrent de pauselijke tiaar, o( drie kroon, zij nog het volgende vermeld De tiara of het triregnum is hel bij zondere teeken der pauselijke waardig- maar het is niet bepaald een litur gisch hoofddeksel, zoodat Zijne Heilig heid bij godsdienstige plechtigheden dan ook niet de tiara, maar de mitra (mijter) draagt. Van de tiara bedient hjj zich alleen op de daarvoor bepaalde dugen, op zijn naar en van de kerk, en oo|t ter enheid van bizondcre en gewichtige handelingen als daar zijn b. v. de heilig verklaringen. ,Ten teeken der heerschippij", zegt Innocentius III, „bezigt de Paus de kroon, ten teeken van zijn priesterschap de mitra. De mitra gebruikt hij echter bij alle ge legenheden, altijd en overalde kroon niet, noch altijd, noch overalwant de priesterlijke macht is ouder, eerwaardiger omvangrijker dan deheerschersmacht. ,Ten teeken der wereldlijke macht heelt God mij de krooo, ten teeken der geestelijke macht de mitra gegeven de mitra voor het priesterschap, de kroon voor het koningschap, omdat hij mjj aangesteld heeft tot stedehouder van Hem, op Wien» kleed geschreven staat .Koning der koningen, Heer der heer- schers, Priester tot in eeuwigheid, volgens de orde van Melchisedech'". Van dezen kroningsdag rekent de Paus de jaren van zijn Pontificaat. Eene herinnering. Toen in het begin des jaars 1878 Paus Leo XIII den Zetel van den H. Petrus had ingenomen, en evenals thans ook in die dagen allerlei zotte, dwaze, leugenachtige berichten rondgingen over den nieuwen Paus, welke door al te ijverige liberale correspondenten kwistig verzonnen en onder het publiek werden uitgestrooid, schreef Dr. Schaepman in .Onze Wachter" de volgende treffende woorden, welke thans terecht in herin nering mogen gebracht, omdat ze, waar de naam van Leo XIII in dien van Pius X wordt omgezet welke om zetting wij ons zuilen veroorloven als voor onzen lijd geschreven zijn. Na de lasler- en logentaal der liberale nieuwtjesjagers naar verdienste te heb ben gebrandmerkt, zei Dr. Schaepman zoo treffend „Weer klinkt het rumoer ons toe: de Paus is verarderd. Gyzult een anderen weg opgaan." „Neen, daar is slechts één wegde Christus en op dien weg is slechts één gidsPetrus. Zóó heeft bet Christus gewild. „Voor ons, wij geloovcn in den Paus. Wij huldigen Christus' Stedehouder nu hij ons verschijnt in de ernstige waardig heid, de wel beraden kracht, de schoone en hooge wetenschap van Pius den XeD gelijk w(j hem huldigden toen hij voor ons stond in de majestueuze en vader lijke liefde van Leo den Xiil"". Wij vreezen voor geen veranderlijkheid: wat recht is, blijft recht, wat waarheid is, waarheid. Als de vorst des vredes inei het .Pax vobis" op de lippen, Ireedt Pius de Xe voor ons op en zegent de wereld. Geheel de wereld, want voor allen is hij gekomen, ook hierin zijn Meester gelijk. Nog heefl hij niet te richten, niet te veroordeelen, nog geeft hij den zegen en biedt hij den vrede. Geen vrede dezer wereld, die het onrecht onder hel zegel der macht of onder de kransen der victorie bedektgeen vrede, die schelle juichtonen aanheft, waarbij de doodskreet der vrijheid of de klacht van het recht vergaat. Neen, maar de vrede, die uil God is en »,ls Godrecht vaardig, waarachtig, heilig. „Pax vobis" klinkt het van 's Pausen lippen aan de wereld gaf de eeuwige barmhartigheid des Heeren een nieuwe verlossingsstonde, een keus lusschen leven en dood. Straks als de keus gedaan, straks als opnieuw de vredebond met God werd verworpen onder hoongelach en smaad, straks zal het blijken, dat het ,Pax vobis" van dezen Paus, als bij al zijn voorgangers, ook verwant is aan het geweldige woord .Non veni portare pacem sed gladium." Z. H. Paus Plus X. Aan een particuliere correspondentie uit Rome in hel .Huisgezin" ontleenen wij nog het volgende Met heilige ontsteltenis had de oot- moedigde kerkvoogd gedurende het Con clave de toenemende waarschijnlijkheid zijner verheffing gadegeslagenhjj smeekte zijn vrienden d!en slag van zijn hoofd af te wenden, zijn schouders waren voor zulk een last niet berekend. Twee lange slapelooze nachten bracht hjj in grooten zielsangst door, jui3t als Leo XIII voor zijn keuze, Z. Em. kardinaal Richeimy, aartsbis schop van Turjjn, dien ik dezer dagen tweemaal mocht spreken, verzekerde, dat de ootmoedige Sarto in voile conclaaf opstond en hel H. College met tranen in de oogen bezwoer hem toch niet te kiezen, daar hij zich verplicht zou zien te weigeren. De kardinalen, die hem in zijn cel bezochten, moesten hem her haaldelijk wijzen op den klaarbljjkeljjken wil Gods en op de algeheele-overgeving, welke de Heer vordert, ten einde hem tot aannemen ovei te halen. En toen hij met bijna algemeene stemmen werd uitverkoren, onderwierp hjj zich groot moedig, sterk in 's Heeren kracht. Men kan met onfeilbare zekerheid zeggen, dat Pius X zijn karakter en ge drag onveranderd zal blijven volhouden, en hierin kan men twee hoofdtrekken onderscheiden een buitengewone gods vrucht en een diepe nederigheid. Het gebed, de innnige vereeniging met God, de liefde tot de Madonna zullen ookop den troon van Petrus zjjn groote middel zijn lol een heilig loven. Zelfs als patri arch van Venetië stond hij des morgens zeer vroeg op, ten einde meer tgd aan het inwendig gebed te kunnen wjjden, en hij hield va»t aan het vrome gebruik, des avonds met zijn twee zusters den rozenkrans te bidden. Zijn ijver voor hel huis des Heeren ver flauwde geen oogenblik, niets was hem lie ver dan persoonlijk in de wonderschoone kerk van St. Marcus met vollen luister de kerkelijke diensten te vieren. Als herder der zielen vond hij zijn weerga niet jaren lang was hjj pastoor in verschil lende kleine dorpjes, later bisschop van Mantua, eindelijk patriarch van Venetiö, in al die ambten zocht hjj met ver loochening van zich zelf door alle heilige middelen het heil der zielen te bevor deren en arbeidde vooral aan de vor ming van de geestelijkheid, voor wie hg zelf de jaarlijksche retraite predikte. BUITENLAND. De Nordd. Allg. Ztg., het officieuze Duitsche orgaan, heefl een recht hartelgken gelukwensch uitgesproken bjj de kroning van Z. H. Paus Pius X, welke blijkbaar indruk heeft gemaakt, getuige de op schudding daardoor in de Duitsche per» teweeggebracht De strgd-tegen-Rome predikers, zijn er ten zeerste ongerust over geworden. Het genoemde orgaan schreef „Heden wordt in Rome Pius X plechtig FEUILLETON. E n g e 1 s e h-I nd i Ravipadn. Bat doel vin dit schrgven is om deze plaats, user ik n>y nu reeds vgf meenden bevind (weer blijft de tjjdl?) den lezere eenigszias be kend te maken, dear ik er van overtuigd ben. dat velen gaarne ieta over de toestanden bier willen weten. Spreekt men van Ravipadn dan denkt men niet alleen aan bet dorp, dat dezen naam draagt, doch ook aan de omliggende dorpjes en gebncbljea, 16 in getal, welken te zamen nilmakeo de aanzienlijke en zeer uitge strekte Ravipadu-missie. Hier in 't dorp is de boofdstatie bet is het middelpunt van wi alles bestaard en geregeld wordt, van waaruit de missionaris zijn dikwgis avontuurlijke tochtjes ooderneemt naar de omliggende dorpeo eu ook waartoe alleo komen om zoowel lichamelijke als geestelijke hulp en troost en raad te vragen. Gelukkig de missionaris, die dit alles en aan allen geven kan I Ravipadn ia een echt Indisch, binneniandsch dorpjehet lelt 1)00 zielen, waarvan er nog 800 gebnkl gaan onder 't zware sa betreurens waardige jak van 't Heidendom, en waarvan 400 Roomseh zijn en derhalve genieten de troostende en zalvende middelen, zooals de Roomsche Kerk die alleen geven kan. De mis sionaris, die een tien of twaalf-tal jaren geleden Ravipadn bezoebt, kon slechte gunstige t jdingeu daarover mededeelen. Het was een we varend dorp; het dagelgkscbe harde werk van den landman werd jaarlijks gezegend met een goeden oogst, zoodat de katoen en andere voortbreng selen in groote hoeveelheden ter bergplaatsen konden worden gebracht, door den over-levreden, ja, gelnkkigen grondeigenaar. De landtax kon betaald en een kleine penning leng gelegd worden voor de nitgaven gedurende het komend jaar. De tijden eehter xjjn veranderd. De laatste 7 jaren werd Ravipadn niet gezegend, wat be treft Je tgdelgko goederener viel geen regen, ot wel op een ongelegen tjjd, zoodat de oogst soms geheel, soms gedeeltelijk mislukte. Hel gevolg daarvan is, dat men nu over 't algemeen klaagt over den benarden toestand, ov beersebende armoede, over 't geldgebrel geld voor 't land kan niet aan 't Gouvernement betaald worden bet voedsel, dat steeds schraal is, ia nu daarbg weinig, eu ook de vele jooge dochters worden niet uitgehuwelijkt, da een zekere som gelds vordert. Velen verlaten dan ook dit eu de andere dorpen om ergens elders in 't noorden onderkomen te zoeken. Geen oogst, geen rgst; geen rijst, hongersnood. Het is rjjst, waarom de arme Indiaan vraagt. Is er iemand in bet dorp, die dat alles weet, dao is het de prleater, wien zjj in vertrouwen hun moeilgkheden komen blootleggen. Zoo ia het gesteld met de bewoners, de burgers van Ravi padn wal er van ben gezegd kan worden op geestelijk gebied, als Christenen, dat is gelukkig gunstiger Om wederom een tiental jaren terug te geen er stood toen midden in 't dorp een klein bouwvallig kerkje, naast een afgoden tempel, waar den duivel, ia plaats van den waren God wierook wordt gebraad, 't Kleine kerkje is niet meer. Ga ik door het dorp, langs die plaats, dan zal een zwarte krnllebot my de plaats aanwijzen waar 't eenmaal stondeenige ver hevenheden der muren, wat kalk etc. zjjn de getuigen. De Christenen werden menigvnldiger, zoodat de toen hier resideerende priester het stonte plan opvatte, bniten het dorp, aan den openbaren weg, voor 'I oog van alle voorbö- gangers, eeo nieuwe kerk te doen verrgzen. De Christenen zonden zeil bouweu, zelt al het werk doengeld ja, ook dkt zonden iy near vermogen geven I Iedereen w.s vol verwicbting, vol moed I Hen loog aan 'l werk, doch ziel de priester werd verplaatst, na de fondamenten te hebben gelegdde zeven schrale, slechte, Egyp tische jaren braken aan en T werk 1 't werk werd voorloopig .stop" gezet. De lolandsche priester, die er toeo geplaatst werd en nu mijn pastoor i», deed zyo beat om de muren tot staud te krggeo. Voorwaar een groot werk, daar hg nieta bezat van zich zelf, en niets te verwachten had van zgn stadgenoolen, vanwaar ZEerw. kwam. Dit werk strekte zich uit over eenige .jaren", en nn staat bet weer stilbier dacht men, dat het beter was te .slaken", sn waarlijk in zulke omstandigheden ia het ook beter. Ze wachten nn, zou men in Holland zeggen, op den rgken oom nit Amerika I Kwam hg spoedig I Gedurende al dien tgd komen de Christenen His hooren etc. in de groote voor kamer vaa oos huis. De vrouwen kannen voor eeo groot gedeelte in de kamer neerhurken de aodere zitten onder het balkonde mannen zitten geheel on al buiten op 'I zand, onder de brandende Indische zon. Is bet wonder, dat Ravipadn nilziet naar de voltooiing ven haar half voltooid kerkje? Zg willen gaarne bet werk zeil doen, doch 'I geld, daartoe benoodigd, kunnen zg niet storten. Ik vroeg eenige weken geleden een der voor name inwoners van Ravipadn, een Christen, die mg bg afwezigheid ven mjjn zwarten pastoor kwam bezoekenHoeveel, deokt ge, is er noodig voor den bouw der kerk Ach, Swami, zeide hy, sla we nog maar 1000 Rnples haddeo, dan konden wg haar van buiten en binnen klaar trggen (d. 1. f1600). Als men dit getsl gaat rergeljjken met de sommen, welke in Hol lend vereischt worden voor een kerk, dan zon men moed begionen te krggeo; doch. denkt men er dan weer aan, dat men niet ln Hellend, maar in de binnenlanden ran Indie zit, dan wordt het duister aan den horizon en een macht van moeilgkheden daagt voor de oogen des geestes opl Nieltemio echter denk ik dan terug een de dagen, niet lang vervlogen, ala wanneer vele burgers van Amersfoort en andere steden, zoo milddadig en srygevig bnn band uitstaken voor 't goede, 't groote doel: de Hissiel eo den krjjg ik weer moed, want die zelfde vrienden en kennissen leven nog ea weten do in welke toestanden ik kwam In Ravipadu hoe het nu ie, en hoe het kan worden door ooderlingsn stenn Au revolrl G. J. HARTMAN, Missionaris. Gaarne verklaren w\j ons bereid giften voor den bouw eener kerk te Ravipadu in ontvangst te riemen en deae tn „De Eem bode" te vermelden. Red.)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1903 | | pagina 1