DE EEMBODE
eblad
No. 29.
Zaterdag 14 October 1905.
Negentiende Jaargang.
DE EEMBIIE
BIJVOEGSEL.
Zaterdag 7 October 1905.
Os groots Rus...
Naar Petrovilch Lermiloff.
Is dat morgen al vroeg de moeder
met oogen groot van schrik.
Ja, vóór 4 uur, antwoordde de
kozak streng, anders staat bem iets
vreeselijks te wachten!
Hjj gaf zijn paard de sporen en ver
dween in het bosch, waar reeds de
nacht begon te somberen.
Alleen gebleven op den drempel van
haar huisje, keerde de vrouw het papier,
dat de soldaat haar gebracht had, om
en om Wal een droefheid was er
besloten in dat vierkante stukje geel
papier!
Het was dan waar! Haar eenig kind
ging men ontrooven 1En waarom?
Zij had wel hooren spreken van de
andere zijde van de aarde, waar reeds
duizenden en duizenden Russen waren
omgekomen Reeds bijna twee jaren
geleden was laroslav, de jonge wacht
meester, vertrokken en den eersten dag
was hjj, naar men zeide, bij het verlaten
van den wagon door een kogel getroffen
Dat overkwam ook anderen
Maar zij 1
Zij had zulk een behoefte aan haar
groot kind! Zjjn leven was zoo nauw
met het hare samengesmolten 1 Zij had
zich zoozeer vertrouwd gemaakt met de
gedachte, dat hij haar nooit meer zou
verlaten,dat hij altijd bij haar zou
zjjn in het hutje van eikenhout, aan de
grens van het woud.
En morgen moest hjj vertrekken, af
gezonderd van alles en van allen
duizenden mijlen ver om onbekende
mannen te doodenof door hen gedood
te worden.
Toch verzette zjj zich niet, want zjj
wist, dat 'het haar .plicht'' was, een
plicht, die boven alle bedenkingen stond,
maar zij nam dien plicht op zich met
een gebroken hart.
Toen Sergius dien avond thuiskwam
van het veld, dat hij bearbeid had,
reikte zijn moeder hem eenvoudig het
gele papier overHjj las het bij het
licht van zijn lantaarn en zonk toen neer
op een bank, die voor het huis stond.
Den volgenden dag wilde de moeder
Sergius naar de kazerne brengen. Hij
ried het baar af, maar zjj hield zoolang
vol, dat hij haar mede nam op den
wagen. Stil liet hij haar op zjjn schouder
uithuilen, denkend, dat die tranen haar
wel goed zouden doen
Bjj het hek van de kazerne moesten
zij scheiden
De moeder zeide niets, want de schild
wacht had beloofd, dal zij bij elkander
mochten blijven tot het oogenblik van
aantreden.
Parjje; slechts weinig geluid dringt
door in bel armelijke Voicy,
Parjja. Te Volcy eehler
Inderdaad kwam Sergius na een uur,
in groot tenue, terug; straks zou hjj
met zjjn regiment naar Kras-noTé-Sélo
vertrekken.
Nog hadden zij een kwartier om samen
Ie zjjn en daar vóór het bek namen zjj
afscheid van elkander als onnoozelen,
die geen enkel woord ter beschikking
hebben om hun gedachten uit te drukken.
Alleen voor haar bleef hij zoo rechtop
staan, rijzig in zijn uniform, welke hjj nu
3 jaren niet gedragen had.
Zjjn moeder zag hem asn en trachtte
voor de laatste maal diep in haar hart
op te nemen alle trekken van haar kind,
dat zij misschien nooit meer zou terug-
En diep zuchtend kuste zij zjjn voor
hoofd, dat een kogel misschien zou
dooi boren zjjn blauwe oogen, die
de kleur hadden van de hare,zjjn
stevige band, waar zjj altjjd op had
hopen te steunen
Toen legde zjj haar hoofd tegen de
breede borst van Sergius, en opnieuw
brak zjj zwijgend in tranen uit.
Hij verzetle zich met alle kracht tegen
de ontroering, die in zjjn binnenste op
welde Alles verliet hjj voor den
Tsaar en het heilige Rusland,zjjn
huis, zjjn goed, zjjn moeder en een
ander nog, die niet gekomen was, omdat
zij daartoe het recht niet had, maar
die toch zeker ook huilde in een hoek
van haar hut!
En de voorbijgangers zagen die groep
aan met eerbiedig zwijgen; anderen
lichtten zwijgend hun hoed op
Toen was het uur gekomen
Zachtjes maakte hjj de armen van
zijn moeder los Zij begreep het en
omhelsde hem voor het laatst, lang
nog, en drukte toen een kus op zjjn
voorhoofd, het bevochtigend door haar
tranen
Het hek van de kazerne werd achter
hem dicht gesloten
De arme vrouw ging alleen op den
wagen terug en met het suizen van den
wind, die in de bosschen het verdwjjnen
van den dag bejammerde, lispelde zjj
hare gebeden.
Het was somber en koud,ook in
haar hart.
Toen zjj in het dorp terugkwam, zag
zij een meisje, dat op haar wachtte,
leunend tegen een muur. Zij kwam van
den wagen af:
Ach Sonia! riep zjj.
Is hij weg?
Ja,ach zoo ver
Of hjj terugkomt of niet, wilt gjj
mij ten dochter?...
Zjj stak haar armen uit en omhelsde
haar.
lederen avond sloot de moeder haar
deur met eiken pin, zooals zij deed
sedert Sergius zoo ver heen was. Ook
Dinsdagavond.
Het vroor en aan den donkeren hemel
staarden de sterren uit het oneindige
naar de besneeuwde aarde
Nedergeknield voor haar heiligen
beelden bad de moeder: ,Ik weet niet,
waar mijn zoon is,maar Gjj weet
het, o rajjn God!Bewaar hem als
den appel van Uw oogDat hij
geen koude lijde, en dat geen kogel hem
treffeSpaar hem voor haar, die U
smeekt, dat door Uwe goedgunstigheid
mijn arme jongen mag terugkeeren
Op dat oogenblik weerklonk in de
hut een luide slagnog een nog
Met één sprong was de moeder op,
zij rukte du pin los zonder even na
te denken, voortgedreven door een on
weerstaanbaar gevoel... Zjj opende,en
legen den achtergrond van nacht en
sterren verscheen haar zoon.
Ik ben het, zei hjj eenvoudig.
JijIWat? Mijn kind
Ben jij het
Zjj legde haar hand op haar hart,
dat met al te felle slagen klopte in haar
geluk
Wat nu mjjn kind ben je
niet weggereisd?
De vrede is geteekend I
Ga zitten vertel me alles
Zij nam zijn hand en liet hem spreken.
Sergius vertelde, dat duizenden kilo
meters vandaar, een groote Rus, door
den Tsaar gezonden, dag en nacht ge
werkt had, een maand lang, om te ver
hinderen, dat nog meerdere duizenden
werden neergeschotenen dat het nu
geregeld wasdat de moeders niet
meer behoefden te weenen.
Voor het heiligenbeeld knielden drie
menschen neer en baden hun gebed
voor dien grooten Rus daar
En dat gebed alleen zal zwaarder op
de weegschaal der Geschiedenis wegen
dan alle klachten en verwijten van een
verbasterd bureaucratisme over een
vrede, dien het onmogelijk achtte, een
bureaucratisme, dat bijna spjjl had, dat
die stroom van bloed gestelpt werd,
omdat het er zjjn voordeel mee dacht
te doen.
Plaatselijke Berichten.
lïjjkerk. Maandagmorgen zijn op de week
m:irkl alhier door de polilie aangehouden Iwe
h dividuen, die een zwartbonte koe te koop ten
boden.
Daar zjj er verdacht uitzagen eo daarom doo
de polilie ondervraagd werden, ging de een 0|
de vlucht, terwijl tie ander werd aangehouden
gk, Hilversum, Hoogland,
Prijs dar Advertentdlm
egelsf 0.80
regel meerf0.05
Mn en AdverteDtlIn moeien uiterlijk Vrijdagavond
ui het bureau bezorgd zijn
Italiaai
prelaton, kardinalen, jegens de arme
slachtoiTers van Calabrié.
Van af den dag der ramp zjjn reli
gieuzen naar Zuid-Italié vertrokken om
de weezen op te zoeken en in gestichten
onder dak te brengen. In alle kerken
van liet schiereiland zjjn voor de slacht
offers Requiemmissen opgedragen.
Vreemde prelaten, te Rome vertoevend,
hebben, naar het voorbeeld van Z. H.
den Paus, groote sommen naar Calabrié
gezonden.
De anti-railitairisten in Frankr jjk hebben
nu propaganda gemaakt, die cindeljjk
de Regeering noopt tot handelend op
treden. In hun overmced hebben zjj
biljetten doen aanplakken, waarin de
recrulen tot moord en muiterjj worden
aangespoord. Woordelijk wordt gezegd
„Wanneer men u zal gelaston uw
geweren aan te leggen op uw broeders
in dc ellende, geljjk het te Chfllons, te
Martinique, te Limoges, geschiedde, werk
lieden, soldaten van morgen, dan zult
gjj niet twjjfelen. Gjj zult gehoorzamen
en schieten, niet op uw kameraden
echter, maar op de gegaloneerde snorre-
baarden, die u zulke bevelen durven
geven.
.Wanneer men u naar de grens zal
zenden, om de schatkist van de kapita
listen trgen andere werklieden te ver
dedigen, die evenals gjj zelf misbruikt
werden, dan zult gjj niet optrekken.
Iedere oorlog is een misdaad, gjj zult
antwoorden met slaking en muilerjj."
Dat was de regeering toch wel wal
•I te kras, voor zulke verre consequenties
van eigon, zjj hel ook gematigd in prac-
tjjk gebrachte principe, schjjnt zjj toch
teruggeschrokken te zjjn. Tegen de 31
onderteekenaars van de affiche is dan
ook een aanklacht ingediend en een
huiszoeking is bjj hen ingesteld, waarbjj
meerdere anarchistische papieren zjjn
gevonden, De aanplakbiljetten zjjn afge
scheurd.
Dat de Duitsche vloot een voorwerp
van belangstelling vormt, en haar ont
wikkeling ook met een zekere spanning
door Engeland wordt gevolgd, nog
al te begrjjpen als men bedenkt, dat
gedurende het zomerhalfjaar niet minder
djn dan twaalf schepen van de oorlogg
en 'l°°t de werven, waar zjj gebouwd
werden, verlaten hebben, of voor den
dienst gereed gekomen zjjn. Het zjjn de
panlierschepen Preussen en Hessen, de
pantserkruisers Roon en York, zes
torpedohooien en twee schepen voor
speciale diensten. In den zomer van
1905 waren cr 35 schepen in aanbouw
in het winterhalfjaar zjjn er 23 schepen
op slapel of staan op het punt van
heerscht reeds leven eo beweging; i
worden koesea eo geiten gemolken, om de veraeho
melk naar Parijs te breageo;in de tnineo mijdt
men groente of bloemen voor hetzelfde doel.
In bijna alle halejee wae men drnk beaig,
alecbla een enkele hat, die van de wadawe
weduwe sol wel weer bedlegerig sjjo," «prokeo
geheel alleeo
De beklagenswaarde I Ze woont
in baar slalpje, en eli niet haar
eiken morgen voor 't aanbreken
dag nit Parjja tot haar kwsm, om sjjne
.Hoeder slaapt nog," Halsterde de jonge mie,
terwjjl h|j op het eeaige venster in bet kamertje
toetrad, om het te opeoeo en de frisscbe lacht
binnen te lalen. Hoe voorslchtig de jongeling
echter te werk ging, maakten de slechte ramen
bjj 'l openen toch nog eenig gelnid, en in 't
selfde oogenblik, boorde bjj nit het aangrensende
vertrekje, dat met bat woookamertje eo hel
voorhataje het gebeele gebonwtje uitmaakte,
een klagende item
.Qoalon, mijn xoon, ijjl a bet? Zjjt daar
al, en bebt a dien beeleo weg al weer afgelegd?"
.Ja, moeder daar ben ik al I"
.Gen oogenblik, mijn toonl Ik komasnatondal"
Gaston inchUe smartelijk tn diep.
.Zal Ik eeaa weer een dokter over a spreken
vroeg hjj bedrakl.
.Een dokter? Neen, Gseloa, u bebt al genoeg
oitgegeveo aan dokters, sonder mi) geholpen te
hebben. Eo dtarbjj hebben w(J bet weinige geld
dat gjj nit nw mond spaart eo mj) brengt, xoo
boog noodlg."
Gaalon kalkte droevig.
.Haar mjj 'is een andere gedachte Ijjdene
mjja alapeloose nachten ingevallen."
„Welke don, moeder?"
„U weet,' dat Ik een groole devolie heb lot
Onto Lieve vronw der Overwinnlog, mjjn soon I
Zoo dikwjjla boort.' men van groote gnnilbe-
wijien, welke de olvermogeade heilige Haagd
.Haar iaiiter eens Gaston, er Is mjj een nit-
weg ingevallen bjj mijn aanhoudend denken aan
die kerk."
.Een oitweg, lieve Hoeder?"
,1a Gaslonl Da lieve Hoedergods weet, dat
Uc niet bjj haar In de kerk komen kandaarom
sal si) inker uw gebed voor mi) in genade aan-
,U bedoelt dos, dat Ik naar da kerk van
Oase Lieve Vronw der Overwinning sal gaan
.Jalet, mjjn soon."
In gedachten keek Gaston alt bet raam,
waardoor juist de morgen atraalde.
„Gevonden!" riep hü opspringend alt. ,lk
moet de gravin nog al eena ln die straat rijden,
an Ik sal trachten aen aw wenoch te voldoen."
in '1 vertrekje op sjjae plaste. Nadat hjj nog
eenige balieljjko besigbeden bad verricht xelde
hjj hartelijk:
„Zie soo, moeder, na hebt a alles bi) de hand.
.Goed kindl"
.Bnarvronw komt immers ook nogelkeadag
bjj n, om Ie tleo, of u wal ooodig bebt?"
.Heak u daarover geen sorg, ijj le heel goed
Hü keek, hoe laat bet wee.
.Hjjn Ijjd ia om." sprak bjj. ,lk moet mjj
aaslen, om op tjjd io mjjn dienst le ajjo bjj
de gravin."
Nog eens keek b|j het vertrekje rond, of er
nog niet iele te raogocblkkeo viel, drukte ajjne
moeder da band en aprak In 't heengaan.Dag,
moedert Tot morgenochtendI"
.Dag, Gootont God segeos u voor da liefde,
dis gij uwe onde, sleke moeder bewijstI En ver
geet oiet mjjna bede aan de heilige Haagd I"
.Zeker niel, beete moedert VaarwelI"
Halton Valeone bevond aicb roods op straat
en sposddo lieh naar Parijs.
