EEMBODE.
tieblad
No. 39.
Zaterdag 23 December 1905.
Negentiende Jaargang.
DE EEMBODE
BIJVOEGSEL.
Zaterdag 16 December 1905.
Ds kleine bewaker van
De Mameiukken hadden zich onder
worpen. Deze beroemde ruiterij, die den
naam had wan onoverwinnelijk te zijn,
had, evenals de infanterie van den grooten
Frederik, zjjn Valmy gehad. Haar roem
verdween in de zon der pyramiden en
onder den vlammenden blik van dengene,
dien de Arabieren met eerbiedigen schrik
.sultan Kéber" (sultan van het vuur)
noemden.
Bonaparte was door de „poort der
overwinningen", „Bal-el-nasrals over
winnaar Kairo binnengerukt. Clieik El
Bekri, afstammeling van den profeet, had
hem een prachtig Arabisch paard aan
geboden met den jongen slaaf, die het
fiere dier bjj den toom hield.
Ondanks de Oostersche zijde van zijn
karakter en smaken, schatte Napoleon
de menschen hooger dan de paarden;
zjjn arendsblik ging snel van den volbloed
naar het kind der woestijn. De knaap
was een schoon specimen van zijn ras,
gebruind voorhoofd, witte tanden en
flikkerende oogen als twee zwarte dia
manten. Zijne zenuwachtige hand speelde
met een rijk ingelegden dolk. Onbeweeg
lijk bleef hij staan voor den schitterenden
staf, die den opperbevelhebber omringde.
Uw naam? vroeg deze laatste
kortaf.
Roustan.
Waar is uw vader?
Bij Allah!
Hoe is hjj gestorven?
Als een dappere!
Goed! zeide Napoleon, voldaan
over die kortbondigheid. De cheik heeft
u aan mjj gegeven. Hoe vindt gij uw
nieuwen meester?
Klein, antwoordde de jeugdige
knaap, met een minachtenden blik de
kleine gestalte van den overwinnaar der
pyramiden metend.
De meer oprechte dan vleiende meening,
die de meesten der Oostelingen deelden,
deed de generaals Kléber en Dumas,
twee kolossen, de een blond de ander
zwart, luid lachen.
Bonaparte glimlachte eveneens.
Gij zoudt liever een meester hebben
als dezen? 't Is de vraag, of zij u zouden
willen
Ik niet, protesteerde de reus uit
den Elzas, die Moor staat mij niet aan,
ik zou noch mijn leven, noch mijn beurs
gaarne aan zijnen dolk toevertrouwen.
Ik, verklaarde de generaal, dien
de Oostenrijkers den bijnaam van
.Schwartz-Teufel" (zwarte duivel) ge
geven hadden, ik vrees dien snaak niet,
maar ik ben bang voor krampen in den
buik, en die Moor zou in staat zjjn mij
te vergiftigen.
Hij is de zoon van een soldaat
en niet van een moordenaar! merkte
Napoleon koel op. Overigens, wat ge
schreven is, is geschreven! zooals de
Arabieren zeggen, en het staat geschreven,
dat gij in mijn dienst zult bl(jven,Roustan.
Het kind had dit gesprek aangehoord,
zonder dat een spier op zjjn bronzen
gelaat vertrok, maar bij de laatste
woorden van den opperbevelhebber flik
kerden zjjn oogen en ernstig herhaalde hij
- Het stond geschreven!
Toen Roustan de vaderlijke hut, waar
zijn vader nooit meer zou terugkeeren,
verliet, was hjj vast besloten, Bonaparte
te dooden.
Dorstend naar wraak, opgezweept
door de vlammende redevoeringen, die
later tegen generaal Kléber den arnt van
Salimon zouden wapenen, had hij ge
zworen de bevrijder van het Oosten te
.orden en Napoleon, den schrik van
zijn land, die als een soort .Malek Rek"
(Richard Leeuwenhart) werd voorgesteld,
het staal in de borst te stooten.
Hjj wilde zijn leven met de stoïcjjnsche
gelatenheid van den dweeper opofferen,
hij bad slechts één gedachte, één doel:
tot den opperbevelhebber door te dringen
en hem in het hart te treffen, al was
hij ook omringd door bewakers, zoo
talrijk als de zandkorrels der Sahara,
al bad hij de kracht van den .Leeuw
der woestijn", wiens naam hjj droeg!
Op dit oogenblik was hjj zelf de
eenige bewaker van Napoleon.
Hij was alleen met dien kleinen, blee-
ken Corsicaan, wiens gestalte nauweljjks
zoo groot was als de zijne en wiens
schreden de wereld deden beven.
Waarlijk, de taak was al te gemakkelijk
en de tegenstander scheen hem niet
waardig, en hij ondervond iets van de
ontgoocheling des jagers, die een bloed
dorstig wild zwijn achtervolgt en zich
eensklaps tegenover een konjjn bevindt.
Watwas dat de overwinnaar der pyra
miden! de „Sultan Kéber", wiens drei
gend beeld spookte in de droomen der
kameeldrijvers!
In zijn boernoes gerold, liggend dwars
voor de deur, zag het kind der woestjjn
den man, die de halve wereld had doen
beven.
Bonaparte sliep, zich geheel aan hem
toevertrouwend. En dit vertrouwen ver
lamde den arm van den moordenaar.
En toch hjj had gezworen
Hjj schaamde zich over zjjn zwakheid,
hjj schudde met geweld de loomheid
af, die zjjn wil beheerschte, hij stond
gedruischloos op en langzaam het oog
op den slaper gericht, naderde bij het
veldbed.
Bonaparte sliep nog steeds.
Den adem inhoudend, den dolk in de
hand, boog Roustan zich over het hoofd
van den modernen Cesar.
Plotseling stond hjj verschrikt stil
De wenkbrauwen bewogen zich: Bona
parte zag hem aan!
Hjj zag hem aan met dien doordrin
genden blik van den oorlogsgod, met
dien blik, die de koningen moest doen
beven, den dood doen terugdeinzen.
En Roustan deinsde terug
Tevergeefs trachtte hjj die dwaze, on
zinnige, hersenschimmige vrees te over
winnen, die hem deed beven, hem, den
sterke en gewapende, voor een zwakken,
Het was onweerstaanbaar I
Ondanks vich zelf sloeg hg de oogen
neer, zijn arm viel slap langs het lijf;
de dolk, dien hij krampachtig tusschen
zijn vingers klemde, wondde hem zonder
dat hjj het bemerkte en eenige bloed
druppels vielen op 't laken van het bed.
Hebt gij u gewond? vroeg Bona
parte koel.
Met zijn eigen zakdoek verbond hjj
de hand van het kind, dat onbewegelijk
en stom bleef, daarna gaf hjj hem een
teeken om heen te gaan.
Ga naar bed en droom niet meer
zoo akelig, zeide hij.
En zich vervolgens omkeerend, ging
hjj weer slapen.
Gehoorzamend als een automaat, was
Roustan naar zjjn legerstede terugge
keerd, maar hjj kon den slaap niet vatten.
Vreeseljjke visioenen verschenen voor
zjjn geesthjj vroeg zich af, welke vree
seljjke marteling men hem wel zou doen
ljjden.
Zou hij gespietst, gefusilleerd of ont
hoofd worden?
Hjj dacht er evenmin aan, Bonaparte
te voet te vallen als om zich door de
vlucht aan de straf te onttrekken.
De Corsicaan was in zjjn oogen eens
klaps een wondermensch geworden, tegen
wien niet te strijden viel en hjj dacht
er niet aan zich aan die reusachtige
hand te onttrekken, evenmin als de
musch aan de klauwen van den valk
tracht te ontkomen.
En gelaten mompelde hij:
Het stond geschreven!
Bjj het aanbreken van den dag spoed
den zich Kléber en Dumas, gedreven
door een angstig voorgevoel, naar den
opperbevelhebber.
Verontschuldig ons, generaal, wjj
waren ongerust door uw vermetel ver
trouwen in dien jeugdigen snaak
Dank, mijnheeren, zeide Napoleon,
maar de dolk, die mij moet dooden is
nog niet gesmeeden die van den
armen Roustan heeft alleen hem zelf
pijn gedaan. Hij klemde het wapen zoo
vast in zijn hand, om mjjn deur te ver
dedigen, terwijl ik sliep, dat hjj zich in
de vingers gesneden heeft.
Roustan, die zwjjgend in een hoek
zat, zeide niets, maar toen hij zich alleen
bevond, trad hij uit zijn schuilhoek, boog
zich voor hem op Oostersche wijze en
zeide eenvoudig:
Sultan Kébir gjj zijt groot I
En deze lof uit een mond van een
kind der woestijn, vleide den O'
9rwijk, Hilversum, Hoogland,
st.
Prijs dar AdvnrtnntUui
>t 6 regels
eren regel meer
t Piou
lering,
ildeck,
kelde
d1 van
lie het
orden
chuld.
s heel
illende
doen
d zich
latuur
bond
ie het
idiger..
van de
Kletste
m zal.
anti-
i soci-
iprako
sident
de de
I had,
eurde,
>.n den
hierop
:hanel
en uit
vraag,
ichcn,
ouden
irland
i. Met
voor
•uding
i, bad
ilaats,
allege
landel
amen.
vaarin
i tus-
i staat
beide
gees
telijke en economische ontwikkeling van
de wereld ten krachtigste te ondersteunen.
De Duitiche Keizer heeft te Brunswjjk
eene vredelievende rede gehouden. Op
de toespraak van den eersten burgemeester
antwoordde de Keizer„Ik ben gelukkig,
dat hef mjj mogeljjk geweest is tot dus
ver voor het Duitsche rijk den vrede te
bewaren, en het verheugt mjj, dat de
atad Brunswjjk, die ik reeds eenmaal
voor zestien jaren heb bezocht, onder
de zegeningen van den vrede en onder
de vegeering van den prins-regent zich
verder ontwikkeld heeft. Het doet mjjn
hart goed, dat juist in deze stad de
liefde voor Keizer en rijk levendig ge
bleven is."
De Norddeutsche Allgem. Ztg. bevat
het bericht, dat de Russische gezant,
graaf Ostensacken aan den rjjkskancelier
de hem door den Czaar van Rusland
verleende Adreas-orde met briljanten
heeft overhandigd.
Nu men van hoogerhand in China
het machtwoord „China voor de Chi-
neezen" heeft doen hooren, heeft de
bevolking te Shanghai zich alvast niet
onbetuigd gelalen. De haat tegen de
vreemdelingen is daar reeds tot uitbar
sting gekomen. De ongeregeldheden zjjn
door de politie, matrozen en vrjjwilligers
onderdrukt. De aangerichte materieele
schade heet slechts gering. Ongeveer twin
tig Chineezen zjjn gedood; Europeanen
werden niet gedoodwel werden ecnigen
gewond.
De rede, die de Czaar van Rusland
gehouden heeft bjj de ontvangst van
verschillende deputaties, heeft een goeden
indruk gemaakt. De besliste verklaring,
daarin afgelegd, dat het manifest van
30 Oct. geen .zaak is, die gewjjzigd
kon worden, maar de oprechte uitdruk
king was van zjjn onveranderljjken wil",
heeft over het algemeen een gevoel van
bevrediging gebracht. Na de schijnbaar
weifelende en halfslachtige houding der
regeering in de laatste tjjden is de ver
klaring van den Czaar een besliste
tegenspraak van bet gerucht, dat ver
spreid werd, als zou de regeering weder
een anderen weg opgaan. Verschillende
bladen hebben dan ook over de rede
hun voldoening uitgedrukt. De „Novoje
Wremja" o.a. beschouwt de verklaring
als een getuigen van dc regeeiing, die
de revolutie moet overwinnen en daarbjj
moet steunen op heel het land, dat
naar vrede, orde en vrjjheid dorst.
In een te Petersburg verschenen re-
geerings-communiqué wordt gezegd:
Onder de politieke partjjen treden
vooral de groepen op den voorgrond,
die ten doel hebben zich te verzetten
dan sa dit bevinden, en wjj riepen lalde hoera!
vaa lomier vreugde. Eo daarvoor hadden we
ook wel red an.
afgemat, om aof verder oodvrxoek U 'I aehefpe-
ruim te rerriehtao. Daarom besloten «g ons
aa weinig huieeigk ia te richten en wat alt
nietes. 'Vg openden eo iuebttau de kajuiten es
kooieo; daarop lagdea wjj de matrasses op des
frond en brakes de provisiekamer vu 't eettip
°Mp. Daarna richtten wg onzen dienst ia:
oaK man san 'I stnnr, ds tweeds op dok, do
b®°®des bg do trip, opdat h(j bg 't seraU
Wans wakker kos worden os bgsUsd kon ver
laten, soador twjjfel too gevolge der besmettelijke
ziekte, waaraan ten slotte de gebeele bemanning
was besweken. Andere was bet toch niet te
verklsreo, dat t{) de halve lading niet geruild
bedden tegen die kostbare ertikeleo, waarom
de reis was ondernomen. Wg vonden bier ook
een aantal vaatjes met ram, gerookt spek eo
pokelvleeoeh, allemaal dlogeo, tie, naar ik later
in groots rol speelden.
hoorde, bg dezen handel
Wg gingen na naar 't
daar een groot aantal groots en kleine olituti-
tandeo en eenige veten palmolie.
Aan alle leden bevend kwam ik met Diion
weer aan dek, verleide Watson, wat wg nog
gevonden hadden, en ging zitten om te beqjfe-
ren de waarde vaa dan bnlr, zooalz ik die
UI vuurpijlen nadoen, zonden we die niet be
antwoorden.
Voor wg bet Kanaal bereikten, wei allee io
orde, om 'l eoker uil te werpen. Het anker
wa» klein en eerat na heel wat moeite, gelokte
bet ons alles klaar te hebben. Mga plan was
te Falmostb binnen te loopeo, wgl dat de
naaste eo meeat geschikte haven wat. Daarheen
wendde ik het schip; de wind was ona eebter
tegen en we moesten nog eenige dagen in 't
Kanaal vertoeven, voor wg elodeigk konden
binneolcopen en 't anker uitwerpen.
Hel verhaal, waarmede ik mg aanmeldde,
vond geloot en de bevoegde overheid legde
betlig op 't schip. Het duurde echter nog vier
volle maanden, alvorens wg onze belooning
kregen. De wazrde vu de lading
verloop van zaken af le waehteo. Ik
wei mgne moeder niel hehbeo ke
zonder haar de reden er Van te noemen en
dal waagde ik niet, en wel, om haar geen verdriet
le berokkenen, eo ook, omdat zjj van mg zon
verltngen, nazr de reedera van de .Mohikaan"
te gaan en bon de volle waarheid seggen.
Daartoe gevoelde ik mg, na alles, wst ik onder
nomen hsd, niet In stut. Zwijgen en afwachten
bleef due voor mg 't eenige wet Ik doeo kos.
Ik werd eerst weer gerait, toen de „Mobikun"
de Theems binnenliep. Hollint, de eerete
siaoraiin, b»-* het echip haltwstrls geb «Lt
ra niet kap. Seadder, die ten laatste eb
ook zgn verdiend loon had ontvangen. Hfl was
overleden, tengevolge ven een elag, bem door
deo timmerman toegebracht, toen hij dozen bg
't vernemen van mgne rlnchl alt een bezetene
had aangegrepen. Uit zelfverdediging hsd ds
timmerman den kapitein een alag toegediend,
waaraan h(j was geatorres. Tengevolge hiervan
wee de timmerman In Adelaide voor 't gerecht
gedagvaard, doch werd vrggesprokeo, zoo over
tuigend was van alle kantan. vooral ook van
de zgda der passeglera, het getuigenis ten zgnen
gunste geweest.
Toen ik dat allee vernomen bed, schreef ik
aan Hollioa en Paterson, eo wg glngao gaza-
menigk naar de readers, wien ik ellea meedeelde.
Beide stuurlieden bevestigden onder nede de
waarheid mgner woorden. Ik bood aan het
verlies der boot te vergoeden; doch hiervan
wilden de reeder» tot mgo groots verwondering
niets weten. Zg zeiden mg, dat zg raede lang
getwgfald hadden aan kapitein Scadders be
kwaamheid voor 't vervollen van inlk e~a ver
antwoordelijke betrekking, eo dat hnn besluit
reed» vastgestaan bad, hem in 'l vervolg geen
"zg n.men°
handeld, en ten einde mg eonlgazias schadeloos
te stellen voor bet aangedane onrecht, ward ik
tot tweedon itanrmen benoemd. En zoo maakte
ik du alt zoodanig de volgonda reis mol do
.Mobikun" mede, terwgl Hoilioe kapitein en
Patenou eerste «laarman er op werd.
En zoo elodigdo dit zonderlioga avontuur in
mgo leemaujlereB.
