EEMBQDË.
ieblad
No. 2.
Zaterdag 14 April 1906.
Twintigste Jaargang
OE EEMBIDE
r» j i
BIJVOEGSEL.
Zaterdag 7 April 1906.
De verstandige nar.
Op een ver verwijderd eiland leefde
gods een koning. Aan zyn hof kwam
op zeker dag een zeevaarder, wiens
borst met kruisen en allerlei orde-
teekenen was versierd en deze ver
telde, dat in de landen over zee zulke
teekenen door de vorsten werden ge
geven, als ze iemand eer wilden be
wijzen.
Do koning was zeer verstandig en
vol belangsteling in 't geluk zijner
onderdanen en zond een minister uit
om over de zee deze instelling te gaan
bestudeeren. Na een jaar keerde deze
terug en bracht groote kisten mee,
vol van de mooiste kruisen, sterren en
linten, die hij in beschaafde landen
had laten vervaardigen.
De koning was verrukt en begon
terstond de schitterende sieraden uit
te deelen. Het duurde niet lang, ot het
geheele hof liep vol met ordeteekenen
rond, daarna de beambten, vervolgens
fabrikanten, winkeliers, arbeiders, ja
na eenige jaren was er niemand meer
in 't beele koninkrijk, die niet een
aantal zulke kostbare aanhangsels be
zat.
Daar deze menschen echter onbe
schaafd waren, als 'tware nog kinde
ren, werden zij jaloersch op elkander,
wanneer de een meer van zulke borst
versierselen bezat dan de ander en al
lerlei nijd en haat kwam ouder hen
op, benevens vele andere hartstochten
en ondeugden, die te voren in het land
geheel onbekend waren. Bovendien
geschiedde het goede, dat ze verricht
ten, niet meur uit plichtsbesef of lief
de voor de gemeenschap, maaralleen
om nog meer en hoogere orden te
krijgen.
Zoo was de koning zelf spoedig door
geheel ander menschen omgeven, die
't niet meer zoo trouw en oprecht met
hem meenden, maar slechts trachtten
hem te vleien, om gunstbewijzen te
ontvangen. De koning evenwel be
speurde dat niet en ging door met
het uitdeelen van orden, totdat de
kisten leeg waren.
Wal nu
Men had nieuwe kunnen bestellen of
laten maken, maar er deed zich een
ander bezwaar voor: de mecsten zijner
onderdanen hadden op hun kleeding
geen plaats meer, om nog maar één
enkele zon, kruis of ster te kunnen
hangen. En toch wou hij zoo graag on
derscheidingen verleenenhet was
zoo 'n aangename bezigheid om zicli
"s voormiddags den tijd tedooden.
Daar kwam op zekeren morgen de
hofnar, die in den lautsten tijd bijna
nooit bij den koning was geroepen,
daar deze zich bezighield met de sollici
tanten naar ridderorden, en vroeg,
wuarom zijn vorst zoo neerslachtig
was.
Aarzelend kwam de reden zijner be
zorgdheid uit 's konings mond.
„Ik zou wel iets weten," zei de nar,
maar uwe majesteit moet niet boos
vorden of er om lachen."
Dal. werd beloofd en de nar zei ern
stig: Uwe majesteit moet morgen op
de audiëntie verschijnen zonder een
enkele orde, en dan tevens een persoon,
die uwe majesteit wil onderscheiden,
eeu groote ster of zon... ontnemen."
.Beu je gek?" vroeg de koning.
„Ik niet", antwoordde de nar, „maar
ik heb ook nog nooit om een orde ge
vraagd, uwe majesteit moest het maar
eens probeeren, om ieder, die eerwaar
dig is, een orde te ontnemen en zulk
gunstbewijs in het staatsblad bekent
te maken."
De koning bleef een wijle verbaasd
nadenken, toen twijfelde hij een poos
en zeide eindelijk:
„Maar als dan over jaren alle men
schen weer zonder orde zijn?
„Dan, o koning," antwoordde de nar,
„zijn de kisten weer vol en kan uwe
majesteit weer orden gaan dragen en
de sollicitanten zuilen opnieuw toe-
strooraen."
Lang aarzelde de koning van het
onbeschaafde eiland nog, maar einde
lijk volgde bij den raad van zijn nar
op, wijl hij geen andereu uitweg zag.
En ziehet hielp
Dadelijk was de nieuwe mode inge
burgerd, toen de' koning, volgens den
raad van ziin hofnar, den volgenden
morgen reeds een paar der hoogste
waardigheidshekleederseen heele groote
ster had ontnomen als bewijs zijner
bijzondere tevredenheid. Deze para
deerden toen met groote open plekken
op hun borst, en binuen een paar dagen
begon het publiek de zaak met heel
andere oogen aan te zien.
Terwijl de menschen vroeger zoo
lang ze nog plaats hadden hun orden
ruim uit elkaar hingen, om zooveel
mogelijk ruimte er mee te bedekken,
schoven zij ze nu heel dicht bijeen, om
ook open plekken te kunnen tonnen.
De koning was overgelukkig en be
loonde zijn nar schitterend, maar stelde
iiem daarbij toch één vraag: hoe hy toch
op 't. denkbeeld was gekomen
„Ik weet", zoo luidde het antwoord,
„dat de menschen alles eervol vinden,
wat de een van den ander onderscheidt
en vooral, wanneer 't publiek dit kan
zien, want de menschen, o koning zijn
menschen".
Plaatselijke Berichten.
Amersloort. Zond»); I A
'oorziuer hen tocsprekc
Ie sociale bewoging onz
ir dagen uiel altijd
betrouwbaar is, dewijl zij vaak vorkcert
in cenc wereld, die van liet christelijk geloof
'recmd is eu waarin de hartstochten dik-
te veel worden opgezet. Toch moeten
die sociale beweging lieihebben, bestu
deeren en begrijpen om hot goede, dat in
ligt tot ons voordeel aan te wenden.
Dat goede zullen wij bereiken als wij als
christelijke mannen weten te ouder
scheiden. Voorgelicht door onze gocstelijke
overheid en door degenen, die wij tot onze
vrienden kunnen rekenen, valt zulks voor
ons niet moeilijk, want onze actie ia afge
bakend door het christelijk geloot on ons bin
nen zijne perken vrijelijk bowegonde, kunnen
wij met onze actie in goede richting opgaan
om verbeteringen aan te brengen. De voor
zitter, hoopte dat zij met ons dat christelijk
geloot zoudon hoog houden otn daardoor nuttig
to zijn voor het maatschappelijk streven en
Aan do orde was nu hot verslag van de
Boudsbesiuursvergadering en werd mede-
deeling gedaan van de verschillende be
sprekingen en besluiten. Op Zondag 25 Maart
jl. was de inlevering der biljetten geschied
voor do verpachting van liet butïet en waren
daarvoor als inschrijvers opgekomen de
hoeren P. J. Kalveon, N. P. de Jager en M.
Pijpers. Uit deze beeren was door het bestuur
bij meerderheid van stemmen als pachter
gekozen de lieer X. P. do Jager. Aangezien
moest hij nu zijno functie nederleggcn,
waarvoor deze bereids zijn ontslag had In
gediend. Do voorzitter bracht bij deze gclegeu-
lioid hulde en dank aan den lieer do Jager
voor al hetgeen hij als bestuurslid voor den
li. K. Volksbond had gedaau.
Zondag 5 Mei aai. heelt do periodieke ver
kiezing plaats; aan de beurt van aftreding
zijn do hecren W. G. Klomp, J. H. Huurde-
uian, P. M. Boonekamp cu S. Kraan, terwijl
de vacature N. P. de Jager moet aangevuld
De candidaatstelling voor deze verkiezing
zal geschieden op Zondag 22 en 29 April.
Ter gelegenheid van liet patroousfeest zullen
door de tooneelvereeuiging .Ons Genoegen"
op Zondag 29 April en 1 Mei uitvoeringen
gegeven worden. Kaarten zullen voor deze uit
voeringen verkrijgbaar zijn op Zondag 24
en 29 April des middags ten 12 uur. Op
Zondag 22 April zal van wogo do propaganda-
club „Leo XIII" alssprekor optreden do beer
Brunn uit Utrecht, met het onderwerp:
.Klassenstrijd en Staudonvorschil."
Xa al deze mededeoliugen had voorlezing
plaats van de circulaire vau dc Textiel-ar-
bciders van Boxtel en door den voorzitter
werd steun verzocht voor deze gemotiveerde
werkstaking. Wegens liet vergevorderde uur
werd door deu voorzitter voorgesteld het
haltjaariijksch verslag van don Secretaris
eu den Penningmeester uit te stellen tot do
volgende vergadering, hetgeen werd goodgo-
kcurd. Thans was gelegenheid lot hel stellen
van vragen. Dc heer M. van Lent vroeg
aan het bestuur stappcu te willon doen tot
hot Oprichten van eeu spaarkas en eene
commissie daarvoor te willen bcnocmeu. Dit
- Bieuiga arun nan aorstlge Kelen.
En de gewonden, op hao pierden gehouden
door ruwe, maar hulpvaardige handen, richtten
hun fletse oogen er heen met opklarenden blik,
mjjlen paardrjjdeoa met gapende wonden en ver-
minklo ledematen,
Een wai er echter met een vreeselgke hoofd
wond, waaruit het bloed op ego bemodderd bols
4pelde, die de lorentjea niet met gevoelens
Win blijdschap beachouwde.
Aan Iedere zgdo raden drie mannen met de
hand aan de wapenevreesachtig keken zjj alaol
4 |elfi na nog vreesden, dat hg zon ontsnappen,
(O Hoger de Brueji verhief aich teikena zeil in
ridder Hoger do 1!
leys v
koniag tdward II bewi
had hel knateel Mydrim en al het land la den
omtrek, dit hjj aan de bevolking van Wales
kon ontnemen, Met een begeerigheid, zonder
voorbeeld zelfs in dien tjjd van geweld en
diefstal, was hjj aan het in het beail nemen ge
gaan. Niets was hem heilig voor zgo hand. Geen
hoofdmao twintig mijlen in den omtrek durlde
het land van zgo vader zgn eigendom noemen.
De zalen, waar Keltische barden eena hun
heldendichten zongen, weerklonken on van de
drinkliederen der Normandische krggsliedeo.
De zonen van liet land ronden slechts veiligheid
te midden van bun ontoegankelijke beuvel->.
onwetende barbaar. Hj] had aan Normandisclio
hoven geleerd, was slim en dapper en had in
tneuig ernstig gevecht den uilslag twgfslachlig
gemaakt.
Hogor had echter zijn woeste krjjgsiiodea
verstrooid, en niets ontziende, zijn landen sc'ioon-
gevoegd, toch hadden de overlevenden op meer
den een donkeren nacht zgn vee weggevoerd
van vlak onder zjjn kasleelmuren co de vuurgloed
van zyn hooimijten bewees, dat dc overwonnenen
nog niet onschadelgk gemaakt waren.
Dit alles had hg aan de krijgskansen toe
kunnen scbrgven, maar teen by op een morgen
eeo spits vond steken in zyo poort, met eeu
boodschap eraan, waarin bem verweten werd,
rijk, Hilversum, Hoogland,
Prijs der J
1 regelt
regel meer
ntidn e_
van de plaatselijke overheid, maar dat
zulk onderwijl niet raag worden gegeven
op algemeene kosten.
Niet alleen van katholieke, ook door
de AnglikaneD wordt in Engeland krachtig
geprotesteerd tegen dit onderwijs-ont-
werp der liberale regeering, legen de
ontkerstening der school. Zoo hebben
Maandagavond een groot aantal katho
lieken in een bijeenkomst in hel Zuiden
van Londen gehouden, een resolutie
aangenomen waarin zij „hun verwonde
ring uitspreken en hun verontwaardiging
over het nieuwe wetsvoorstel op het
openbaar onderwijs en alle katholieken
uitnoodigen en vooral de Iersche afge
vaardigden om alle pogingen in het
werk te stellen, dat de wet niét aan-
genomer wordt."
De Ossercatore Romano heeft een
decreet openbaar gemaakt van de con
gregatie van den Index, waarbij een
werk van Paul Viollet getiteld „De on
feilbaarheid van den Paus en de Syllabus",
op den index wordt geplaatst, benevens
twee werken van pater Laberthonnièro,
priester van de congregatie van het
Oratorium. Hetzelfde decreet plaatst op
den index den roman van Fogazzaro,
getiteld „II Santo".
Het decreet der Congregatie luidt
woordelijk als volgt:
.Niemand, van welken stand hij ook
zjj, mag in de toekomst het veroordeelde
boek in welke taal ook uitgeven, lezen
of in bewaring hebben op straffe van
de straffen, die in den Index der ver
boden boeken gesteld zijn." De formule
donec corrigatur"tot het boek .ver
beterd" wordt, bevindt zich niet in het
decreet, zoodat de veroordeeling een
onvoorwaardelijke is.
De veroordeeling van het jongste werk
van Fogazzaro doet natuurlijk veel van
zich spreken, niet alleen in Italië, maar
ook in Duitschknd, te meer, daar een
katholiek Ouitsch tijdschrift met de ver
taling van dien roman bezig is.
Italië is weder door een nieuwe ont
zettende rantp getroffen. Ditmaal heeft
de Vesuvius een vreeselijke verwoesting
aangericht. Reeds Zondag werd uit Napels
bericht, dat de gloeiende lava op ver
schillende plaatsen neerkwam, en de
bewoners in allerijl de vlucht hadaen
genomen. Geheele streken zijn geheel
verlaten. Duizenden vluchtelingen kwamen
te Napels, zoodal alle beschikbare lokalen
werden gerekwireerd. De militaire bevel
hebber stelde 10.000 rations voedsel ter
Hoger
i onder de gebavei
van kooinklyken bloede, kot
maken op de boiTelykbeid d
Trouw, die belust was op vei
geschreeuw de mannen in 1
gevecht voerde. Neen, als hi
dan zou zy even goed ale
borstwering hangen als ei
doe^verzamelde hu zjjn n
en zond een boodschap naar Mortimer in Here
ford en Fitzbaoion io Glamorgan om de greoa
te bewaken, voor het geval Qruffydd daarheen
zou ontsnappen, terwyl hg zelf bet land afliep
eo zgo wgkplaats io de bergen verbrandde.
Hoe goed hg zich van zgn taak gekweton
bad, bewees de zwaar gewonde gestalte, dia
gebonden en bewaakt op dien zomermiddag lo
hun midden reed. Hoeveel hem dat gekost bad,
bewezen de onbereden paarden, want ven dn
380 mannen, die eeo week te voren nitgerukt
waren, keerden er slechts 30) terug on
velen van dezen zonden het litteeken van spies
en etrgdbyl meenemen naar het graf. E*a ding
betreurde Roger de Brnrye, namelyk dat hg
niet de vrouw van GrnlTydd meevoerde naar huis.
Hoe zg aan de slachting ontsnapt was, wist
hg niet. liet laatste, wat hg van haar zag, was
dat zg, eeo siaoke gestalte mei lang haar, op
een rots stond en hier verwenschiogen tegen
Maar zelfs Roger de Brueys, die wel reden
bad haar te haten, voelde in zgn binnenste
een soort van bewondering voor den onlembaren
geest, die zooveel geleek op zyn eigen moed.
Niet dat dit iets aan de zaak zou veranderd
hebben, als zy in zgn handen gevallen ware.
Hy zon baar ophangen naast haar man, geen
duim lager, want als by dapper was, dan was
zg het ni't minder. Hg bad gevochten met de
etrgdbgl io de bind, tot lat by ten slotte geen
man meer over had. Eiodelgk had Simon Le
Fort hem met een bgl, van achter geworpen,
Wordt vtrvojgd).
