Katholiek Nieuws= en Advertentieblad No. 46. Zaterdag 15 Februarf 1908. Een en twintigste Jaargang. DE EER1IDE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Franco per post Afzonderlijk) f 0.40 f 0,05 Bureau: Langegracht 13, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs der Advertentiün Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iederen regel meerf 0.05 Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. BUITENLAND. italië. Ter gelegenheid van de stichting eencr katholieke pers-vereeniging in Hongarije, heeft Z. II. fans l'ius X aan bisschop Ottokar Prokaszka en vorst Nicolaas Esterhazy, als voorzitters der verccniging een schrijven gezonden, dat wederom blijk geelt vandegrootc liefde en belangstelling van den II. Va der voor hel werk der katholieke pers. De Paus verheugt zich over het juiste inzicht der Hongaarsche katho lieken, die begrepen hebben, „dat de vergiftige en gevloekte bron van het om zich hccngrijpcmlc kwaad onzer eeuw de verdorven pers is." „Onze eeuw," vervolgt dan de H. Va der. „kan, volgens haar karakter, de eeuw van de pers genoemd worden, liet is echter zeer te betreuren, dat de pers niet als de meest geschikte vertegenwoordigster van waarheid en deugd machtig geworden is, maar als boos misbruik, dat, vertrouwende op de bescherming der regeering, den strijd legen den godsdienst steeds hef tiger maakt, gevloekte zeden kweekt en verbreidt, onder de burgerschap haat en onbeteugelde hartstochten opwekt en dagelijks al datgene ver breidt, wat geschikt is. om geest en ziel des menScltcn in het verderf te storten." De Paus spreekt er verder zijne vreugde over uit, dat na Oostenrijk waar de actie voor de katholieke pers reeds zoo krachtig bloeit ook de katholieken van Hongarije dit groote werk willen ter hand nemen. De II. Vader uit de hoop, ddt alle I loiignarsehe Katholieken, elk naar zijn vermogen, tot den bloei dei katholieke pers zuilen bijdragen en verleent allen werkers voor dit groolsehe doel den npostolisclien zegen. Omtrent de begrafenisplechtigheden van den koning en den kroonprins in de Si. Vincentius-kerk te Lissabon wordt het volgende gemeld: De plechtigheden in de kerk waren zeer grootsch en indrukwekkend. De kerk was geheel behangen met drape rieën van zwart en zilver laken en fluweel. De katafalk stond zeer hoog opgericht voor het hoofdaltaar. Massief koperen kandelabres omringden aan drie zijden de katafalk en droegen kaarsen van drie nieter hoogte. In de noorder en ztiider transepten waren tribunen gebouwd voor liet corps diplo matique en de oflicieele wereld. Voor die tribune en voor het altaar verhieven zich bergen van kransen. De twee grootste van die kransen, die twee meter in omtrek hadden, waren gezonden door keizer Wilhelm en pre sident Roosevelt. Verder waren er kransen van tal van vorstinnen. Veie kransen echter, o.a. die van koning Eduard, waren te laat gekomen om in de kerk Ie worden neergelegd. Om kwart voor tweeën, terwijl de doodsklokken luidden, kwam de stoet voor de kerk aan en werd buiten de kerk de eerste absolutie gegeven door de Broeders van Barmhartigheid, die dit voorrecht bezitten. De patriarch van Lissabon, den mijter op het hoofd, en omgeven door bisschoppen en hoogt geestelijkheid, ontving de lij ken aan den ingang der kerk. Twintig sterke kerels droegen de zware kist van den koning. Achter de lijkkist des konings liepen al de nieuwe ministers. Van liet minis terie Franco was geen enkel lid tegen woordig. Toen de twee lijkkisten in de kerk waren neergezet, kon men door do glazen deksels de twee lichamen zien, gekleed in de uniform, die zij droegen bij groote plechtigheden. Een ontzag lijk kruis van bloemen werd daarna op de baar tusschcn de twee kisten neergelegd, zoodat zijn armen de twee slachtoffers schenen te beschermen. Een der armen van violetkleurige bloe men gemaakt, strekte zich over den vader uit, de andere arm, die het li chaam van den zoon bedekte, was ge heel van witte bloemen. Groote brandende kaarsen werden vervolgens uitgedeeld aan al degenen, die de katafalk omringden, officieren, priesters, hofbeambten, journalisten. - De Requiemmis begon. De plechtig heid was om vier uur afgeloopen. De lijken van den koning en van den Kroonprins bleven in de kerk tentoongesteld tot Maandagmiddag. Een rijtuig, waarop toeschouwers geklommen waren, stortte in elkaar op he toogenblik.dat de lijkstoet passeerde. Er werden verscheidene personen ge wond bijna allen beliepen lichte kwet suren. Koning Manuel nam niet aan de begrafenis deelniet alleen omdat men van verschillende kanten het hem had afgeraden om hem de opwinding van zoo een plechtigheid te besparen, maar ook omdat het niet overeenkom stig de Portugecsche gebruiken is, dat een kind deelneemt aan de begrafenis van zijn vader. Maandagmiddag heeft de overbren ging plaats gehad van de koninklijke lijkkisten van uit de St. Vincentiuskerk naar het Pantheon, waar de Portugee- sche koningen begraven liggen. Alle ministers waren bij de plechtigheid tegenwoordig. De patriarch van Lissa bon leidde de plechtigheden. Toen de kerkelijke gezangen gezongen waren, werd eerst de lijkkist van den kroon prins naar liet Pantheon gedragen en daarna de lijkkist van den koning. Nadat de patriarch de absolutie had gegeven, las de directeur-generaal van liet ministerie van Binnenlandsche Za ken de acten voor van de bijzetting der lijken. De major-domus van het paleis zwoer met luider stemme, dat het de lijken waren van den koning en den kroon prins, die daar in die kisten lagen. Een kopie van iedere acte en een sleutel van iedere kist zullen den pa triarch worden overhandigd. Een andere kopie en een andere sleutel zullen in de nationale archieven worden neer gelegd. Bij hel vaststellen van hel adres op de troonrede in het Engelsche Lagerhuis heeft de minister-president een krachtig en waardig protest doen hooren legen den koningsmoord te Lissabon. In zijn antwoord op dit adres heeft koning Eduard de volgende verklaring afge legd „Ik wcnsch mij naast u te scharen om de gevoelens van verontwaardiging en diepe droefheid uit te spreken, teweeggebracht door het bericht der vermoording van mijn doorluchtigen vriend en bondgenoot Z. M. den koning van Portugal en Algarve» en Z. K. H. den hertog van Braganza. Ik neem deel aan de uiting van smart, die zulke misdaden u inboezemen, aan de deel neming, welke gij gevoelt voor Z. M. en de leden der koninklijke familie van Portugal alsook voor het volk van dat land." De voorstandsters van vrouwen kiesrecht te Londen geven de politie daar handen vol werk. Een aantal dier dames reden Maandag naar den ingang van het gebouw van het Lagerhuis, verborgen in verhuiswagens, met de bedoeling de politie te verschalken. Zij konden er echter niet vlug genoeg uitspringen, waardoor de politie ge legenheid had het plan te verijdelen. 54 suffragettes werden in hechtenis genomen. De Nordd. Allg. Zeitung noemt een verzinsel het bericht, dal de Keizer voornemens zou zijn het wetsontwerp tegen de Polen in te trekken en zou hebben gezegd, dat het hem onver schillig zou zijn. wat er van het wets ontwerp werd. De commissie van het heerenhuis, in wier handen het wetsontwerp is gesteld, heeft echter verschillende wij zigingen gebracht in het wetsontwerp, die de strekking hebben het onteigc- ningsrecht, dat wordt toegestaan ten behoeve der Duitschc kolonisatie in Poolsche gewesten, te beperken, door daarvan uit te zonderen, liet door ver erving verkregen en sedert tien jaren door koop verworven bezit. De beslui ten van de commissie zijn nog niet definitief en zullen in cene volgende vergadering nog nader overwogen worden. Intusschen wordt in Polen hard ge ijverd tegen deze tirannieke wet. Zelfs onder de Duilsche grootgrondbezitters van de provincie Posen circuleert tegenwoordig een adres tegen de Polen- wet. Het wordt druk geteekend. Ook de handelswereld van Posen kiest po sitie tegen de onteigeningswet. De handel klaagt, dat de verscherping der verhoudingen, door de wet te voor schijn geroepen, allernadeeligst inwerkt op den econuinischen toestand. In de stad Posen alleen werd een verklaring, waarin dit nader wordt uiteengezeten betoogd, dat er voor de Duitsche han delswereld groot gevaar spruit uit de nieuwe wet, den eersten dag door ruim honderd handelsfirma's en juist de be langrijkste geteekend. Het stroomt betui gingen van instemming uit de provincie. De „Nordd. Allg. Ztg." pucliceert den tekst van de 2 Nov. '07 tusschen Duitschland, Frankrijk, Engeland, Noor wegen en Rusland gesloten en door alle onderteekenaars geratifieerde over eenkomst, waarbij de neutraliteit van Noorwegen wordt gewaarborgd. Noorwegen verplicht zich zijnerzijds aan geen enkele mogendheid voor welk doel dan ook eenig deel van zijn grond gebied af te staan. De vier groote mogendheden hebben zich hunnerzijds verbonden, de inte griteit van Noorwegen te eerbiedigen en, zoo deze wordt bedreigd of ge schonden, Noorwegen te steunen als het dit wenscht. De duur van het verdrag is bepaald op 10 jaar; het zal telkens stilzwijgend voor 10 jaar worden verlengd, zoo niet door een der contractanten min stens 2 jaar te voren anders wordt bepaald. De Fransche regeering zet haar snood bedrijf tegen de Kerk nog onverdroten voort. Daarover schrijft thans een correspondent uit Parijs aan de „Pa- triote" Voor twee maanden schreef ik u reeds, dat het Fransche gouvernement den clerus zijne civiele rechten wil ontnemen. Ik kan nu mededeelen, dat de zaak op het oogenblik juridisch wordt onderzocht. Het wetsontwerp is gereed. Het ontwerp verklaart, dat de priesters zoowel het kiesrecht als de verkiesbaarheid verloren hebben. Een priester kan dus niet meer kiezen, noch tot lid van een der regeerings- lichamen, hetzij gemeenteraad, arron- dissementsraad, Kamer of Senaat ge kozen worden. Dat zou dus de civiele „dood" zijn. De uiteenzetting der mo tieven berust op een artikel der „Code pénal", volgens welkartikel een Fransch burger, door cene vreemde mogendheid met eene functie belast, deze functie niet zonder toestemming des ministers mag uitoefenen. Als gevolg van de scheiding erkent de Fransche staat de kerkelijke hiërarchie niet meer. Volgens deze nieuwe jurisprudentie zijn de bisschoppen en priesters, die hunne benoeming uitsluitend van den Paus ontvangen, geen Fransche burgers meer, maar vreemdelingen; dientengevolge verliezen zij al hunne rechten. In Parijs wordt, onder voorzitterschap van mgr. Amette, een congres gehouden FEUILLETON. De weg van Keroulaz. (SM.) 4) Terwijl wij naar die nieuwe verschijning keken, hadden de kleine bonten allen het roer gewend, en waren on bepaalde afstanden, zoo, dal ze elkaar nici konden hinderen, in den vorm van e'en cirkel gaan liggen, welke langzamerhand de groote bark insloot. >p de voorplecht van deze hing aan' een Mok een groote lantaarn. Hij 't helder licht daarvan zag ik, dal men op de voorplecht bezig was met verschillende toebereidselen, welker doel ik eerst langzamerhand begbn te begrijpen. Wij lagen heel dicht bij het schip. Toen de schepelingen een oogenblik ophielden met linn werk, bemorWcn wij door hel schijnsel van den lantaarn een altaar, bedekt met helderwit linnen en een kruisbeeld er hoven. Terstond daarop verscheen een priester met grijze haren, gekleed in de heiige gewaden, welker gondhordunrsel schlllerdc in hel donker, en bediend door twee vissi'hers, die waarschijnlijk tol de bemanning behoor den. De priester hoog voor 'I altaar en maakte hel tcckcn des krulsca. Op dal gczichl ging ik onwillekeurig op de knieën zitten, •kling. diiss .1 door dank en aan- gaf mij de hand. Allen i om te bidden, terwijl i Misoffer begon. Dit Die honderden tnenschen op de knieën lus- schen hemel cn water: die razende zee met zijn geweldig choranl-gezmig, welke zieli boog voor de majesteit van den Verlosser der werelddat schommelende altaar van den levenden God, wicn men in geheel Frankrijk geen plekje gronds meer gunde, zwaaiende lantaarn, welke .in de ons omrin gende duisternis slechls het altaar en het bleckc voorhoofd des priesters verlichtte, wiens grijs haar in den wind fladderdedie biddende Klemmen iu.de booten, vermengd met het huilen van den storm, omvattend als een heiligdom de onmetelijke uitgestrekt heid des hemels; tol welks voorhoven de golven van den oceaan zich ophooptendat alles, één grool nachtelijk gebed der schep ping om het otter der verlossing. Nog sleeds meen ik dal alles te zi.cn cn te hooren; ook heb Ik nooit een grpptscher en heerlijker plechtigheid bijgewoond en zal er wel nooit zoo meer bijwonen. Ik gevoel mij niet in slaat liet oogenblik Ie schilderen, waarop de priester met bevende handen, geholpen door zijn bedlenareli, de heilige Hostie lol aan- vermengden met de Stemmen der stormach tige' zee, om den eeuwigen God der liefde de Hem verschuldigde hulde Ie brengen. Hel schoen mij loc, alsof de machtige slem der zee het waardigste gezang was hij zulk een schouwspel, en het waarachtige orgelspel bij de heilige Opheffing. In elke boot hadden twee of drie mannen liet (oer in handen gehouden, opdat de booten de orde niet verbraken en op elkaar liepen. Een der twee in onze hoot, die 'I dichtst bij mij stond, boog zich met beangst gelaat naar onzen gastheer, en sprak: .Een stoept" .Onmogelijk!" riep de oude Pool? .ik zie niets." Hij stond geheel op, want de II. Mis liep ten einde, en keek om zich heen. Dezelfde man legde hein zijn bevende hand op den schouder, en zeidc.Ik zeg u Een plotselinge vuurstraal verblindde mij, tegelijkertijd viel ik voorover in de boot, ik zag cn hoorde niets meer dan geweervuur, een aangrijpend geschreeuw en 'I vallen der kogels, die over mij heen vlogen. Ik hief 't hoofd op cn zag bij 't flikkeren van 't geweervuur verbrijzelde cn 'verstrooide boo ten, zwemmende mannen cn drijvende vrou wen niet loshangende haren, alles in de grootste verwarring. .Geeft u over!" riep men aan boord van het vijandelijk vaartuig, .cn het vuren zal ophouden 1" Mijn blikken richtten zich op dat oogenblik naar liet altaar. Kalm keerde zich de priester •mi cn met luide stem, de armen uitstrekkend, riep hij; .He Missa est!" Ik meende op dat oogenblik te zien, dal liet schip langzaam zonk. Verscheidene slem- men riepen: .liet schip /Inkt! Pastoor, red ii!" .Deo gratias I" schreeuwde Dussaulz. en greep zijn pistolen. Het schip, dal ons tol kerk cn altaar had gediend, zonk, door kogels doorboord, wer kelijk een hoogc golf trok hel in de diepte. Tijdens hel zinken keerde zich de priester en verdween met het schip. Een nieuwe losbranding huilde over het vaartuig, trof echter niemand, omdat de afsiand le gering was. De repuhlikeinsehc sloep was ons zóó dicht genaderd, dal de licclc lading over ons heen vloog. .Omkeerenschreeuwde de oude Pool, Zijn stentorstem klonk boven 't loeien van den storm. Ecnigcn onzer hadden, door ver twijfeling aangegrepen, dezellde gedachte geluidzij antwoordden reeds met geweer schoten. In de verwarring zocht ik Dussaulz. die reeds als alle anderen deed. Hij was niet meer aan mijn zijde. Een paar riemslagen brachten ons langszij de Republikeinen, en nauwlijks kijk ik op. of reeds is een onzer op de sloep en houdt een touw vast, waaraan de bestormers zich vastklampen. Anderen volgen. De oude Pool duwt mij vooruit, hij zelf onmiddellijk achter mijaan stuurboord en op het achterschip geschiedde hetzelfde. liet eerst, wat ik zag, was Dussaulz, die met een pistoolschol een kerel van zesvoet velde cn met het andere op de horst van een soldaat aanlegde, die brullend voorover viel. Ik snelde toe, om een andere grenadier overhoop te schieten, die juist mijn vriend mei den kolf van zijn geweer 't hoofd wilde verbrijzelen. '1 Eigenaardige van dezen strijd wapen hadden, of die reeds hadden afge schoten. Ik ontrukte een gesneuvelde zijn sabel, de anderen deden waarschijnlijk het zelfde cn hel gevecht werd algemeen. Binnen weinige minuten hoorden wij .pardon" roepen, doch de onzen waren niet meer te houden, leder meende zijn vrouw of een der zijnen te hebben verloren en die le moeten wreken. De bemanning der sloep was nici talrijk Dussaulz doorzocht het geheele vaartuig, niemand ontkwam. Toen ik spoedig daarop hij 't licht van de lanlaarns. welke de onzen aangestoken hadden, in de handen van den ouden Pool een man zag, wiens zonderlinge kleeding mij deed schrikken, kon ik nauwlijks mijn oogen gcloovcn. Ik liep naar hem toe, en riep.Kent gij hem Dal is onze gids de onbekende „Of ik hem ken I" prouide de Bretagner. Ik wilde Item den man ontrukken. Hij was reeds stijf; de oude Pool had hem geworgd. Hij viel stokstijf voor onze voelen ik huiverde .En mijn heide jongens I" sprak de oude Pool op gcdcmptcu toon, terwijl hij op zijn heide zonen wees, die dood naast hem lagen. .Zie, wal mij ontrukt is. Wal ik daar heb, is niet waard, wat Ik heb verloren." Hij tilde den doodc op cn wierp hem overboord. .Die licclt ons verraden," stiet hij daarbij uit. Ondcrtiisschcn had men de vrouwen, die

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1908 | | pagina 1