Katholiek Nieuws= en Advertentieblad
No. 37.
Zaterdag 12 December 1908.
Twee en twintigste Jaargang.
DE EEMBODE
voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Biaricuin, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren,
Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist.
Verschijnt eiken ZATERDAG.
Abonnementsprijs per drie maanden.
Franco per postf 0.40
Afzonderlijke nummersf 0.05
Bureau: Langegracht 13, Amersfoort.
Uitgave van de Vereenig'ing De Eembode.
Van I tot 6 regelsf 0.30
Voor iederen regel meerf 0.05
Correspondenten e
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
EERSTE BLAD.
Nabetrachting op de viering
der Pausfeesten.
Werwaarts ook de gedachten der
menschcn in de laatste dagen zich be
wogen, die der Katholieken gingen
over de bergen, naar de zevenheuvelen
stad. naar Rome. naar Pius X, hun aller
vader in Christus.
Hem gold immers, dezer dagen, de
hulde van heel hel Christenvolk.
Wal had er dan plaats gegrepen, oni
alle gemoederen zoozeer in beweging
te zetten?
Wanneer wij immers het Vatieaan
binnentreden, om onze aandacht op den
Paus tc vestigen, vinden wij in hem
slechts een zwakken grijsaard, dien de
last der jaren reeds drukt.
Wijsheid en heiligheid schitieren wel
in hent, doch wel verre, dat hierin een
voldoende grond kan gezocht worden,
waarom hij door zijne medemcnschen
geacht wordt en geprezen, zijn deze
gaven niet zelden voor den monsch
een reden van miskenning. De wijze,
de heilige wordt veelal door zijn tijd-
gcmintcn onrechtmatig bejegend.
De Paus, het dient te worden be
merkt, herdacht, dat hij voor vijftig jaren
onder de priesters der Kerk was op
genomen, wijl ook hem was gezegd:
„üij zijt priester in eeuwigheid naar
de orde van Mclchiscdcch."
Edoch, hoe menige vrome priester,
aan wien dit voorrecht eveneens te
beurt valt, ziel des ondanks, buiten
den kring zijner vrienden, zijn naam
niet eens genoemd.
Waar ligt dan de reden, dat aller
gedachten heen gingen naar Pius X,
n ootmoedigen en nedcrigen jubi
laris?
Omdat de feestvierende priester, de
Opperpriester is der Roomscbe Kerk,
de Paus van Rome, de plaatsvervanger
van Christus op narde.
Klonk het eens uit den mond der
herders: „Laat ons opgaan naar Beth
lehem!" Nu weerklonk het door de
christene wereld: „Laat ons opgaan
naar Rome!"
Werden de herders, de eenvoudigen,
die het eerst tot de kribbe des Verlossers
werden geroepen, spoedig gevolgd door
Koningen uit het Oosten, ook nu werden
de Vorsten, door de beweging hunner
volkeren medegcslccpt, en hunne af
gezanten werden gezien aan den voet van
het Opperhoofd der Roomschc Kerk,
teneinde hun eerbied hem te betuigen,
hunne hulde hem aan te bieden.
Wat de profeten voor duizenden jaren
van den Verlosser hadden voorspeld,
en opzichtens Jesus ten volle is in
vervulling gegaan, heeft ook nu zich
verwezenlijkt. „UitSaba zullen zij komen
en goud en wierook u aanbieden".
Zoo herhaalde zich na negentien
eeuwen, wat in Bethlehem eens plaats
greep en de engelen het woord in den
mond gaf„Ik verkondig u een grnote
blijdschap, welke voor heel hel volk
zijn zal. dat u in de slad van David
een Verlosser geboren is."
Deze zelfde Verlosser immers, die
als kind in de kribbe Lag van Bethlehem,
zal later, mail geworden, en na zijn
leerambt te hebben voleind, aan zijn
Apostelen de opdracht geven zijn Evan
gelie aan .alle volkeren te gaan ver
kondigen, en daarbij het woord hun
toespreken„Ik zal met u zijn, alle
dagen, tol aan de voleinding der wereld."
En Zijn woord is verwezenlijkt, Zijne
belofte vervuld; want Hij is in ons
midden in den persoon des Pausen,
door Hem met de volheid der macht
omkleed.
Tot den Paus, als den wettigen op
volger op den stoel van Petrus, is ge
zegd: „Hoed mijne lammeren, hoed
mijne schapen."
En nog: „Ik heb voor u gebeden,
opdat uw geloof niet bezwijke".
Naast de bevoegdheid de volkeren,
•als gezaghebbend, te besturen, gewerd
hem de taak, zonder gevaar van dwaling,
de waarheid hun te leeraren.
Wat Mozes en de lichtkolom der
joden waren, bij hun tocht door de
woestijn, moet de Paus der christen vol
ken wezen, bij hun tocht door de wereld
naar het land der eeuwigheid.
Van hem geldt in volheid het woord
van den Apostel Paulus: „VoorChristus
zijn wij gezanten, als vermaande God
door ons."
Aan deze hunne verhevene, taak heb
ben de Pausen van Rome. niettegen
staande moeilijkheden van allerlei aard,
door alle eeuwen trouw beantwoord.
Zij waren den volken een trouwe gids,
een zekere leeraar.
Wat de tijdsomstandigheden dan ook
brachten, hoe fel de Stoel van Petrus
door ongeloof of geweld ookbekampt
werd, hij stond onwrikbaar temidden
der stormen, als de rots temidden der
zee, nutteloos gebeukt door de golven.
Het oog der volkeren bleef erop ge
vestigd, millioenen waren steeds van
diepen eerbied er vnor doordrongen.
Van dit alles konden wij, reeds ccnige
jaren, omtrent Z. H. Paus Pius X ge
tuigen zijn. Met vaste hand voerde hij
het bestuur en wierp schitterend licht
op de saamgepakte duisternissen.
Naarmate het gezag der aardseho
Vorsten meer wankelde, en het ongeloof
in dieperen twijfel verviel, werd zijne
macht meer erkend en bevestigd, wees
hij duidelijker de wegen der waarheid
aan; verhief zich dus, iti dezen alles
met vernieling bedreigenden tijd, als een
reus boven een geslacht van dwergen.
Door volken en Vorsten wordt hij
daarom bewonderd en geëerbiedigd, en
de omstandigheid, dat hij den vijftigsten
verjaardag van zijn priesterschap her
dacht, werd gretig aangegrepen, om een
welverdiende hulde hem aan te bieden.
Welke aanspraak Pius X, om zijn
persoonlijke hoedanigheden op den eer
bied van allen derhalve ook moge heb
ben hij zelf heeft het trouwens ge
noegzaam uitgesproken de hem ge
brachte hulde geldt den Paus van Rome,
den plaatsbekleeder van Christus, waar
in ook thans de wereld, bij den drei
genden ondergang, haar Verlosser
erkent.
Hem zij eerbied, hem zij onderwer
ping, opdat de -wereld spoedig moge
getuige wezen van hetgeen thans nog
slechts in het verschiet gesteld is,
Christus hééft overwonnen, Christus
heerscht. Hem zij eer en glorie!
BUITENLAND.
Minister Lloyd George heelt in de
Albert Hall te Londen nog eens kennis
gemaakt met stemrechlvnniwen, en bij
die gelegenheid een rede gehouden.
Om deze ten einde ten krijgen heeft
heel wat moeite gekost, zoo schandelijk
gingen de dames fe keer. Voortdurend
werd hij in de rede gevallen en wel
op zoo hinderlijke wijze, dat slechts
enkele brokstukken van zinnen konden
woiden verstaan. Lloyd George ging
telkens zitten, terwijl de ordebewaar
ders de interrumpeerende vrouwen ver
wijderden. Nauwelijks echter hail Lloyd
George zijn rede hervat, of het spek
takel begon opnieuw. De ordebewaar
ders luidden in opdracht niet onnoodig
geweld tc bezigen, maar enkelen hunner
verloren toch hun geduld toen een
stemrecht-amazone een karwats voor
den dag haalde en dat dametje eenige
ordebewaarders, die haar wilden ver
wijderen, daarmede begon te ranselen.
De karsvarts werd haai met geweld
afgenomen en zij zeil werd eenig;
onzacht verwijderd.
Dit voorval had uiteraard eenige
ordebewaarders verbitterd deze traden
daarna dan ook wat hardhandig tegen
enkele weerspannigen op, vooral toen
het bleek, dat een tweetal „amazones"
zich met ketens aan haar zitplaatsen
hadden bevestigd.
En toch verklaarde de minister in
zijn rede, dat de regeering in heront
werp voor de hervorming der kieswet
een bepaling zal opnemen, waarbij het
kiesrecht aan vrouwen wordt toegestaan.
Verder verklaarde hij, dat de ontbin
ding van het Parlement niet zoover
verwijderd was, als sommigen wel
meenden en dat indien het Hoogerhuis
de bedoelde clausule zou verwerpen,
de liberale partij dit punt op haar
verkiezingsprogramma zou opnemen.
Minister Lloyd George wil dus ook
het kiesrecht vcrleenen aan eene soort
van vrouwen, die hij zelf even te voren
krankzinnig noemde.
Hel ontwerp der onderwijswet is
Maandag formeel ingetrokken. Deeersic
minister Asquiih sprak in het Lagerhuis
zijn leedwezen er over uit, dat de re-
gccring teleurgesteld was ia hare hoop,
dat zij de onderwijsquaeslie zou kunnen
regelen. Maar liet deed de regeering
toch genoegen, dat zij ccnc poging had
gedaan tot oplossing van hel vraagstuk.
De anti-clericale Fransche regeering
heeft weder een staaltje van feilen
partijhaat geleverd.
Bij een feest, dat in 1848 in Algiers
gehouden werd. beloofde indertijd ge
neraal Cavaignac aan mgr. Pavy lie:
„veld van Kouba", om daarop een
seminarie te bouwen.
En die belofte werd gehouden
Maar in 11108 komt lui de regeering.
die er niet tegen op ziet wetten, en
nog veel minder beloften te schenden,
en verandert het seminarie van Kouba
in een verblijf voor de Muzelmansche
leerlingen der normaalschool van Al
giers! Zoo zal in de kapel der apostelen
van Jezus Christus, en der priesters
van Frankrijk het gemurmel klinken
der gebeden van de zonen van Mahomed.
De afgevaardigde van Ffnlstèie. de
abbé Gayraud heeft zich de zaak aan
getrokken, betreffende de officieren, die
een katholieke vergadering hadden bij
gewoond en daarom door den minister
van Oorlog zijn gestraft. Aan den mi
nister heeft hij nu het volgende schrijven
gericht:
„Ik verzoek u Dinsdag in dc Kamer
te willen antwoorden op een vraag,
die ik de eer zal hebben u te stellen
over maatregelen, die genomen zijn
tegen officieren van liet garnizoen te
Laon.
„U zult ons toch wel willen toege
ven, dat die heeren liet recht hebben
als eenvoudige particulieren katholieke
vergaderingen bij tc wonen, zonder
FEUILLETON.
De geheimzinnige ring.
G) Ondcrtusschcn was tie wakkere jonge
man naar de stad gereden, had daar zijn paard
in een uitspanning gestald en was den vol
genden dag langs omwegen naar liet dorp
geslopen. Rusteloos doortrok liij daarna ge
durende den nacht het bosch en ditmaal niet
zonder gevolg. Toen de morgen begon Ie
schemeren, hoorde hij ergens een schot vallen,
en nu snelde hij zoo hard hij kon naar die plaats.
een luid gelach.
„Ah, mijn list heelt prachtig gewerkt!"
sprak hij zeer verheugd hij zich zeiven. „Zij
gclooven mij verre eu houden zich derhalve
vuoi zoo veilig, dal zij niet als gewoonlijk
met huil buit behoeven te vluchten. Nu zullen
wij toch eens zien. wie het zijn Met zachte
'onhoorbare schreden volgde Johan dc richting,
van waar de stemmen weerklonken, toen hij
in liet aanbrekende licht van den morgen
meerdere maniicugcslattcii te zien kreeg. Nu
betrachtte hij nog grooiere voorzichtigheid.
Hij wierp zich op den grond en kroop als
een slang door hel struikgewas, lot hij zoo
dicht bij Uc wilddieven genaderd was, dat
tiij ieder woorit hooren kon, dat zij spraken.
Daarna hurkte hij achter dicht kreupel
hout neer en bleet onbewegelijk als
een boomstam in deze houding. De stroopers
luidden natuurlijk geen vermoeden, dat zij
ou lachten onbevreesd als le voren.
„Een heerlijke, winstgevende buit!" zcide
de stem van een man, die juist bezig was
hel hert open te leggen. „Twee vingers
hoog vet op de ribben. Voor dat beest geelt
dc wildkoopmaii vijf rijksdaalders zonder tc
dingen I"
een voor Philip", sprak de ander en wreef
zich vergenoegd de handen.
Ja, die spitsboef," zei de eerste, „wij
moeten hem wel ons deel afstaan, ofschoon
vil liet gevaar en hij doet niets meer, dan dat
hij zich op den loer legt en den jongen van
den hoschwaehter nasluip!."
„I lij heeft loopcril genoeg daarmee, en
op het spoor kwam, dan zou het hem slecht
bekomen," antwoordde de ander. „Wanneer
hij ons heden niet ingelicht had. dan zouden
wij r
uslig I
staan
„Ja. zeer zeker, hij zal zijn aandeel heko-
111011," reide de eerste gemelijk. „Maar morgen
hebben wij hem niet uoodig. want hij heeft
heel heslist gezegd, dat Johan langer dan
acht dagen op reis is."
„Wie weet. of 't waar is?" sprak dc ander.
„Waarom zou Philip ons bciogen hebben
Hij heeft toch met eigen oogen geweer en
jnchttasch van den jongen in liet luiis van
den oude aan den wand zien hangen en
uit den ui van den oude gehoord, dat de
juiigcn wel acht dagen of nog langer uithlijvci
„Ja, ja, juist I En daarom moeten wij dei
tijd benutten en liet ijzer smeden, zoolang
het heel is. Wanneer de oude eerst v
uit kan gaan, dan moet de grap ophouden,
want met hun beiden zijn ze ons te sterk."
„Juist! Daarom inei lust voortgemaakt.
„Bij den gravenbeuk! Daar houdt zich een
prachtig tiert op, en hij kan ons niet ontgaan,
evenmin als deze daar."
„Maar de gravcnb.uk staat zeer dielu bij
hel dorp. De oude zal ten slotte ons schot
nog hooren."
„Welnu, laat hem het hooren en zich
aan ergeren. Hij heeft dc jicht, en de jong
is weg, daarom nioetvn wij gezwind toe
grijpen. Maar help mij nu liet hert op do
schouders laden. Drommels, een zwaar beest!"
Kuchend ouder den last, dien de wilddieven
beiden te slepen hadden, verwijderden zij zich.
Julian liet ze rustig gaan. HIJ wist uu alles
en was zeker van zijn zaak. Dc stroopers
boodschapper was. kende hij wel. Deze was
dc zoon van den schaapherder van een na
bijgelegen landgoed, een listige deugniet.
Johan kon zich nu wel verklaren, waaron
hij altijd te vergcefsch de stroopers gczoch
had. Philip had hem nagespoord en doo
het uahoolsen van liet krassen van een kraai
oi de schreeuw van een uil, zijn knmeradci
steeds een waarschuwing gegeven. Daar
Johan den knaap nooit verdacht luid, v
Hij
et goed
wilddicvcrij eens voor goed een einde
■leef den ganschcii dag in het lioscli
donker werd, sloop hij naar huis terug en
verdween daar, zonder dat iemand zijn terug
komst bemerkte. Philip slenterde ook weder
om hel luiis heen. maar Johan betrachtte de
voorzichtigheid, door ov er een hek tc klauteren,
en zoo binnen tc komen en ontging op die
manier z(jn nasporingen.
„Eindelijk heb ik zc. vader!" zcide hij
Iriomlccrcnd. „Ik weet alles, en eer morgen
de zon opgaat, moeten dc dieven gevangen
zijn!"
Hij i
voorig
e hij de
spitsboeven bi
had. en Andreas prees hem.
„Zeer goed," zcide hij. „Nu maar er voor
gezorgd, dat wij vdiSr hen op de plaats zijn
en ons bij den beuk in hinderlaag stellen,
om de schurken op de daad ie betrappen,
(la nu spoedig
den s
nacht mcl geladen gewer
te zijn. ZIJ moeten prompt op t
,-n dan gaan wij dadelijk op weg
ns op ter plaatse."
vader?" vroeg Johan. „U gaat to
aarom niet Meeat gij. dat ik ter
belreit Overigens verontrust u maar niet
over mij. Ik bevind mij veel beter en bespeur
reeds weder tamelijk genezen is. Bereid tl
maar vast voor Johan, hel zal spoedig inidder-
Johan gehoorzaamde. Évenzoo voorzichtig,
als luj gekomen was, ging hij weder uit het
huis eu speurde met scherpe oogen naar
Philip. Maar de knaap was nergens meer te
zooals gisteren en bevond zich reeds op weg.
om zijn makkers daarvan In kennis te stellen.
Johan begaf zich naar helslot, om de opdrachl
van zijn pleegvader uit te voeren.
Middernacht was nauwelijks voorhij. toen
wachter verliet, nadat Johan, dien men op
verkenning had uitgezonden, den omtrek be
spied en bericht gebracht had, dat builen
alles rustig en niets verdachts te hespeuren
viel. De vier mannen en Joluin, waaruit hei
gezelschap bestond, sloegen de richting in
naar hel woud en verdwenen in de streek,
w.tar een prachtige, hoogc bruine K-uk, de
gravenbeuk genoemd, omdat hier eens voor
tientallen jaren een güflf Van Llndcnbcrg
een beer geschoten had. zijn dlchtgcbladerde
takken uitbreidde. Hier wee* dc oude Andreas
een ieder zijn post en ging zett daar in de
schaduw van een eik slaan, wiens takken
zoo diep neerhingen, dat hij zich gemakkelijk
achter dezen en den stam verbergen kon.
in hei wond iels bewoog'. Eindelijk gaf Johan,
