Katholiek Nieuws= en Advertentieblad No. 3. Zaterdag 17 April 1909. Drie en twintigste Jaargang. DE EEMBODE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveld, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg; Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnementsprijs per drie maanden. Franco per postf 0.40 Afzonderlijke nummers10.05 Bureau: Langegracht 13, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. Prijs der Advertentiën Van 1 tot 6 regelsf 0.30 Voor iederen regel meerf 0.05 Correspondent!(in 'en Advertentiën moeien uiterlijk Vrijdag avond voor 4 uur aan het bureau bezorgd zijn. Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. Waarom trad het kabinet- de Meester af? Met het oog op de aanstaande Ka merverkiezingen kan het zeker hoogst nuttig zijn andermaal de vraag te over wegen, waarom in het vorige jaar het Ministerie-de Meester aftrad en dooreen Kabinet-Heemskerk vervangen werd. Het Kamerlid O. v. Nispen tot Seve- naer heeft daarom een zeer verdienstelijk werk gedaan, door dit onderwerp in het Propaganda-hlad „De Katholieke Strijder" nog eens duidelijk uiteen te zetten. Hij schrijft: Waarom trad liet Kabinet-de Mees ter af? Het antwoord is eenvoudig. Het Ka binet de Meester viel, omdat het niet kon vervullen de beloften, gedaan in het concentratie-program van de Liberale Unie cn den Vrijzinnig-Democratisehen bond. Bij de verkiezingen van 1905 was liet aan deVrij-Liberalen.Unie-Liberalen, Vrijzinnig-Democraten en Sociaal-De mocraten gelukt de meerderheid van rechts naar links over te brengen, hoe wel 50.000 stemmen meer op de rechter zijde waren uitgebracht. De leuze „Tegen Kuyper" had deze uiteenloopende groepen samengebracht. Spoedig bleek, dat men wel geza menlijk kon afbreken, maar lot opbou wen niet in staat was; daarvoor ver- verschillen de linksche fracties te zeer. Mr. Goeman Borgesius wist toch een kabinet te vormen, maar bleef er zelf wijselijk buiten. Het Kabinet-de Meester zou vervullen de beloften, gedaan in bovengenoemd concentratie-program, o.a. het blanco artikel om te komen tot algemeen kies recht, bezuinigingen op de militaire uitgaven, hervorming van hel defensie wezen in de richting van een volksleger. Het Kabinet steunde hiervoor op de Unie-Liberalen en de Vrijzinnig-Demo craten. te zanten 35 leden, geheel in strijd met goede constitutioneelc begin selen. Men schreef dan ook spoedig, dat het kabinet zon moeten leven van avontuur; anderen zeiden, dat het was van kraak porselein of aan de verzakkende Am- sterdamsche beurs deed denken. Het eerste jaar ging alles goed. On der anderen werd liet ontwerp tot re geling van het Arbeidscontract behan deld. De groepen der rechterzijde toon den o.a. hierbij hoezeer zij tot hel ver leunen van steun bereid waren. Bij de dcfensiezaken begonnen de moeilijkheden In 1905 stemden alle Vrijzinnig-De mocraten, enkele Unie-Liberalen en alle Sociaal-Democraten tegen de begroo ting van Minister Staal. Dank aan de rechterzijde kou Minister Staal in het leven blijven. In September 1906 schreef Minister de Meester, dat hij hoopte door be zuiniging op de militaire uitgaven het accres der gewone uitgaven te beperken. In December 1906 verklaarde Minister Staal, dat hij zou bezuinigen, maar dat het vrijkomende geld dadelijk noodig was voor andere militaire uitgaven. Het eindcijfer van de Oorlogsbegrooting zou niet lager worden. Bij de begrooting voor 1907 wilde Mi nister Staal invoeren den bekenden maat regel. de afschaffing (vermindering) van het blijvend gedeelte. In de Tweede Kamer bleek hiertegen ernstige tegenstand. De Eerste Kamer verwierp om die reden de Oorlogsbegrooting. Daardoor werd 's lands defensie voor ernstige schade behued. In de Vrijzinnig-Democratische Arn- homsche Courant van 1 Mei 1907, werd die maatregel van Minister Staal ge noemd een ondoordachteonvoorbereide, desorganiseerende stap. Na een korte ministeriecle crisis, kwain er een nieuwe Minister van Oorlog, minister van Rappard. Bij afzonderlijk wetsontwerp zou de vermindering van het blijvend gedeelte aan de Staten-Generaal worden voor gelegd. In Juni 1907 liet de Minister de loting voor het blijvend gedeelte al plaats heb ben. alsof het ontwerp was aange nomen. Hij liep op de beslissing der Staten-Generaal vooruit,en plaatste deze voor een voldongen feit. Dit bleek niet alleen voor de eerste, maar ook voor de tweede ploeg. Wel bracht de Minister het geld voor de tweede ploeg op de begrooting. maar deze had verkregen rechten om naar huis te gaan. Van bezuiniging op militair gebied, waardoor de toeneming der gewone uitgaven zou worden beperkt, zouals Minister de Meester beweerde, zou ook onder Minister van Rappard nietskoinen. Van voortgaan in de richting van een volksleger was geen sprake. De Minis ter bleek onvast in al zijti denkbeelden. Terecht zeide men. dat de onzekere toestand van het defensiewezen vooral in het program van de Regeering zijn grond vond. In December 1907 verwierp de Tweede Kamer de begrooting van Oor log. Tegen de begrootiitg stemden bijna alle leden der rechterzijde, maar ook 4 Vrijzinnig-Democraten. 1 Unie-Li beraal en de Soc.-Democraten. De Minister bleek dus het vertrou wen van verschillende zijner naaste politieke vrienden niet meer te bezitten. Hij kon de beloften in het concen tratie-program gedaan, niet vervullen. Een deel der politieke vrienden van den Minister, die de zege hadden be vochten bij de verkiezingen brachten hem mede ten val. Het Kabinet-deMeester vroeg om ontslag. Het getal van 35 leden der Tweede Kamer, waarop het steunde, was zelfs geslonken. Het Kabinet -had geleefd van avon tuur, het kraakporselein was gebroken, het ministerieel gebouw was onherstel- BUITENLAND. De Paus heeft een deputatie van Duitsche werklieden-vereenigingen in audiëntie ontvangen. Pastoor Muller las een adres voor. waarin gezegd wordt, dat de Duitsche katholieke werklieden hun gehechtheid wilden toonen jegens den Paus. De H. Vader drukte "zijn dankbaar heid uit Voor de edele gevoelens in het adres liein uitgedrukt en betuigde zijn levendige voldoening over de ont wikkeling der katholieke werklieden- vereenigingen in Dnitschland. Meermalen werd er reeds op gewezen, dat de souvereinen getroffen waren door de wantoestanden in het aardbevings- gebied. Nu komt het bericht, dat de koning de regeering heelt overgehaald om een enquête-commissie uit hoogere ambtenaren van het ministerie van ar beid naar de geteisterde streken te zen den. dal de opdracht-heeft om na te gaan of de in de Kamer geuite aanklach ten van de bureaucratie gerechtvaardigd zijn, maar ook om definitieve plannen te maken, de oprtiimlngswerken zoo spoedig mogelijk met kracht aan te vatten. De „üiornale d'ltaiia" meldt, dat er itt Messina groote ontevredenheid heerseht; de inwoners hebben alle ver trouwen verloren. Op 't eind van deze maand zal konin- S'n Helena in gezelschap van koningin argareta weer naar de arme bewoners der verwoeste streken gaan. Tussclten Oostcnrijk-Hongarije en Montenegro worden de normale be trekkingen hersteld. Vorst Nicolaas heeft den Oustcnrijkschen gezant baron Kuhn in audiëntie ontvangen en deze heeft bezoeken gewisseld met den minister-president, waarbij voldoening geuit werd over de oplossing van het conflict en de wensch werd uitgedrukt, dat de oude goede verhouding spoedig zou worden hersteld. De boycot van de Oostenrijksclie goederen in Montenegro werd geëin digd verklaard. Het bevel is uitge vaardigd tot terugroeping der Monte- negrijnsche soldaten van de grens en de door Oostenrijk afgekondigde ai- sluiting van de grens tegen Montenegro zal weldra opgeheven worden. Uit Weetien wordt gemeld, dat de inister van oorlog heeft bevo1en.dat reservisten in Bosnië. Herzegowina Dalmatfë hunne wapenen moeten inleveren. In Londen is een staking onder het trampersoneel uitgebroken. Na een protestmeeting besloten 200 personen het werk neer te leggen. Het waren meest lieden, die de trams in het wes ten van Londen bedienden. Het ver keer in Hampton Court en Richmond, waar haast altijd een overdrukte heerseht werd zeer vertraagd. De voornaamste hoofdgrieven der stakers zijn: de erkenning van hunne vereeniging door de directeuren en een maximum arbeid van 12 uren per dag. De dienst wordt door gemeente werklieden gedaan. Op de groote wereldtentoonstelling, die naar men weet. het volgend jaar te Brussel wordt gehouden, zal ook Engeland op groote setiaal vertegen woordigd zijn. Op vroegere tentoonstellingen heb ben de Engelsche industrieelen steeds de ervaring moeten opdoen, dat En geland in tegenstelling met andere landen niet vertegenwoordigd was op eene wijze zooals van de groote be- tcekenis zijner industrie kon worden verwacht. De Engelsche regeering is dan ook reeds in 1906 begonnen met ie wijzen op de voordeden, welke aan het inzenden op groote wereldtentoon stellingen verbonden zijn; tevens deed zij alles om den meest doelmatigen vorm en organisatie der inzendingen bekend te maken. In 1910 zal te Brussel voor de eerste maal deze politiek in praktijk worden omgezet. Onder voorzitterschap van den prins van Wales is een comité saam- gesteld. bestaande uit vertegenwoor digers van kunst, industrie en land bouw, dat onder leiding van een staats- commissaris de werkzaamheden in de gewenschte richting zal voeren. Er is alle kans op, dat binnenkort alle motorbussen en motorcabs, die te Londen rijden, voorzien moeten zijn van FEUILLETON. DE VISSCHERSKNAAP. 2) Pierre ging intiissclicn dour dc nauwe stralen der stad op de vesling loe. welke op een tamelijk liooge maar alleenstaande rots lag en naar de stadszijde. waar de ruls niel al te slijl was. mei een menigte wallen, torens cn dergelijke voorzien was. Zigzags- gewijze voerde de weg opwaarts, langs meer dere schildwachten, door kleine, enge, dunkt e Piom n het h kointnandanl le bereiken, alle passeercn moest. Overigens werd hij nergens opgehouden, zelfs de .schildwachten riepen hem niet eens aait, daar zij hem reeds kenden, of de visch- emmer als genoegzame grond beschouwden, en Item zonder hinder zijns weegs lieten gaan. Eindelijk bereikte dc knaap hel bovenste vlak van dc rots en naderde met spoed liet huis van den kominandaiit, waaivoor eeltige soldalen de wacht hielden, terwijl een Iroep anderen in de nabijheid zich den tijd met dobbelen en kaarlspel verdreven. Zij riepen l'ierre ccnigc spotternijen na, waarop deze echter in 'I geheel geen acht sloeg, maar zwijgend het huis van den komtuaii- dant wilde binnentreden. „Halt daar!" riep hem een der schildwachten toe. „Er mag nu niemand binnengelaten worden, dc komniaiidanl houdt krijgsraad." „Maar ik wil niel met den kommaudant, maar mei diens kok gaarne spreken," ant woordde Pierre. „'I Kan niet helpen !"zcidcdeso!dantharsch. „Terug, of gij zult de kolf van het geweer proeven I" In twijfel, wat hij doen zou, otnkccren cn de vesting verlaten, of wachten lot wel licht iemand der bedienden uil Itel buis ko men zon, bleef hij wachten. „Domme jongen!" riep de schildwacht op je zeker laten zeggen, niet waar? Ben je mal!" Pierre kleurde van toorn hij de schimptaal van den soldaat, nam zwijgend zijn cimnor ut, de sting r •I zijn viseli te verlaten, daar hij kocht, dan zielt nog langer aan beleedigingen bloot le stellen, toen toevallig de kok zelf in zijn witte jas en pluimmuts tut liet huis trad en een zeer vergenoegd gezicht zette, toen hij den visschersknaap voor zielt zag. „Wel, beste jongen!" riep hij hein toe. - „Zeker, mijnheer," antwoordde de knaap, wiens toorn bij den aanblik van den kok dade lijk verdween. „Zeer schoonc vlsclt, en juist wilde ik ze u brengen, maar de soldaat hield ntij bij den ingang terug." „Domkop!" viel dc kok tegen den schild wacht uil, „meent gij. dat de zijn gasten uilnoodigcn kan, zonder hebben Wacht, ik zal er melding „Maar tl „Ezel!" riep de kok, „de visschcrsjongens behooren daar niet bij! Helt ik u niet bevo len, mij terstond te roepen, als jcau kuinen mocht?" „Maar deze is niet Jean, deze is Pierre!" antwoordde de soldaat. „Hij is een visschcrsjungen. die voor de tafel van den kommandaut visclt brengt, en dat moest u genoeg zijn!" bromde de kok. „Wees een volgenden keer opmerkzamer, ol hel zal u slecht bekomen! En nu Pierre, kont Alta! Zeer goed! Mooie visch! Betere dan Jean brengt, die ezel! Goed, mijn zoonJean zal afgcscltafl worden, cn gij moet voortaan mijn leverancier zijn! Die kwajongenMij in den steek te laten, en juist lieden nu alle Itecrcn officieren ter tafel genoodigd zijn! Hoort ge, Pierre, gij zult ntij voortaan de visch brengen. Dagelijks 's morgens out tien uur! Hebt ge het verstaan?" „Ja, mijnheer!" „En wat verlangt gij voor deze visclt?" „Drie frankenZooveel zou tnfj de waar din van „De gouden kroon" ook gegeven lichhcn." „Goed, van mij zuil gij vier franken ont- blik.' ik zal u dadelijk uw geld en uw emmer terugbrengen." De kok verwijderde zich met den yisclt- ecn wijle op hem; toen echter verscheidene •n pas- loopcn w helpen, ei ven. verwijderde hij zich uil Itun omgeving, ging over de plaats naar de stecncn borst wering, welke den rand van dc rots, daar waar hij bijna loodrecht naar dc zee afdaalde, ontgaf, en schouwde van hier over de borst wering in de branding der golven. Ruw cn stijl liep dc ruts hier af in do diepte, wel ke minstens honderd voet bedroeg. Slechts wei nige uitstekende punten toonden zielt aan den ruwen, duizelingwekkende:! stijl neergaauden wand, cn duidelijk kon Pierre hel schuim der golven zien, welke bijna onmiddellijk onder Item tegen de rots uiteenspatte. Aan zijn rechterzijde stak een rotsspits iels hoven den muur en vertoonde een kleine vlakte van ongeveer zes of zeven voet in omvang, welke gebruikt werd. om een verblindend wit vaan del daarop te planten, hetwelk tol ver over de zee den schepen verkondigde, dat hier dc trotschc, voor oninnccuthaar gehouden ves ting Clarcmnnt zich verhief. Onder de rots- spits, welke het vaandel droeg, tounde de ,'aandcl bijna' vrij in de lucht zweefde. of c vrfj i i platvo volks i r den rand v le klimmen cn op den voorsprong naast dc vlag te treden. Zonder bedenken gaf hij aait die opwelling zijns gemoeds gevolg, en enkele seconden later stond hij naast de vlag. wiens wijl diep onder Item de zee tegen dc rotsen brandde. Met de eene hand zich aan den stang des vaandels vasthoudende, hoog hij zich ten halve lijve over den rand van den voorsprong heen. Een blik. slechts ecnen, wierp hij in de diepte onder zich. maar zoo vrecsclljk gaapte hem de afgrond tegen, dal hij verschrokken terugtrad en zielt vaster aan den stang vastklemde. Tussclten Itcin en de zee lag niéts dan een leege ruimte, want de rotswand kromde zich zoo ver naar bin nen. -dat Pierre van zijn standpunt niets ervan bemerken kon. De plotselinge schrik, welke hem bijna den diepen afgrond had ingestort, ging spoedig voorbij; nog eens boog hij zich over den rand van den voorsprong cn keek wet een volle minuut tiaar dc blauwe vlakte der zee. Ditmaal overwon hij dc duizeling, die hem bij den eersten blik bevangen had, cn hij zou wellicht nog langer op de plaats gebleven zijn, als hij niet van uit het buis van den koinmandant zijn naam had hooren roept n. Snel trad hij naar den muur, klauterde er over zonder moeite en spoedde zich naar den kok, die hem zijn emmer en zijn geld voor de gebrachte visclt overhandigde. „Waar had gij u verscholen, jongen?" vraag de hij. „Slechts een weinig daar hij den muur." anlwoordde Pierre, zonder een woord ervan le zeggen, dat hij op den voorsprong naast de vlag gestaan had. Want hij wist wel, dat hij, als hij dat zou zeggen, geducht uitge scholden worden zou. Niemand kou hem ge-

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1909 | | pagina 1