Katholiek Nieuws» en Advertentieblad No. 51. Zaterdag 19 Maart 1910. Drie en twintigste Jaargang. DE EEMIIDE voor Amersfoort, Apeldoorn, Baarn, Barneveid, Blaricum, Bussum, Driebergen, Eemnes, Harderwijk, Hilversum, Hoogland, Laren, Leusden, Naarden, Nijkerk, Soest, Stoutenburg, Veenendaal en Zeist. Verschijnt eiken ZATERDAG. Abonnementsprijs p Franco per post Afzonderlijke n f 0.40 f 0.05 Bureau: Langegracht 13, Amersfoort. Uitgave van de Vereeniging De Eembode. P.-t|S der AdvrrtentlSn r Van 1 tot 6 regel»0.30 Voor lederen regel meerf 0.05 CorrespondcntMn un AdvertcntKn mixten uilcrll)k Vrl|dag- «vond voor 4 utir win hel bureau bezorgd zijn. Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. BUITENLAND. oostenrijk. Maandagmiddag is te Wccnen hel stoffelijk overschot van den betreurden burgemeester, dr. Luegcr met een zelfs daar ongekende praal van uit het stad huis grafwaarts gebracht. Te half twaalf werd onder het gelui der kerkklokken de metalen kist in den met acht paarden bespannen lijkwagen geplaatst- Terwijl dit plaats had. hief een corps van zestien bazuinblazers op de loggia van den stadhnistoren den freurmarsch uit de „Giitterdflni- merung" aan. Voor de lijksloel zich in beweging zette, wijdde de onderbiirgemeester, dr. Neumayer, een afscheidswoord aan den overledene. Tallooze vereenlgingc-n hadden met omfloerste vanen zich in den stoet ge schaard. Daarop volgden vertegenwoordigers der Studentencorpsen, vervolgens een groot aantal priesters, waarop de 18 met kransen beladen wagens de lijk koets vooraf gingen. Een bediende droeg de ambtsinsig nes van den burgemeester, waarop rij tuigen volgden met de zusters van den overledene en de echtgenooten der vice-burgemeesters. Daarbij sloten zich gemeente-ambte naren, kamerleden, officieren enz. aan. Te I uur bereikte de stoet den Dom, waar de keizer aan de Evangeliezijde plaats genomen had, met de aartsher togen en de vertegenwoordigers van buitenlandsehe souvereinen. Aan den Epistelkant zaten de karui- naal aartsbisschop en de pauselijke nuntius. Ook de belangstelling bij den verderen stoet was zeer groot. Na de plechtigheid in de Stephanus- kerk zette zich de lijkstoet in bewe ging, in de richting van het eentraal- kerkhof. Daar kwam de stoet laat in den namiddag aan. Het stoffelijk overschot van dr. Lueger werd voorloopig in de groeve geplaatst, waarin zich het graf van zijn moeder bevindt. Aan de groeve spraken o.a. onder burgemeester l'orzer uit naam van den gemeenteraad en minister dr. (kszmann namens het bestuur van de christelijk- sociale partij. Terwijl Goethe's „Des Wanderers Nachtlied" weerklonk, werd de lijkkist naar beneden gelaten. De deelneming van de bevolking aan de begrafenis was zeer grootook de toeloop uit de provincie was enorm. Honderdduizenden mensehen vulden op den langen weg. dien de stoet volgde, de straten, terwijl militairen, brandweerlieden, stedelijke beambten en deputaties vair oud-militairen den weg afzetten. Langs den gansehen weg brandden de lichtjes in de roiiw-oin- floerste candelabres. frankrijk. Kardinaal Lucpn berust, naar uit Reims aan de „Temps" gemeld wordt, niet in de onrechtvaardige veroordee ling tot 500 francs schadeloosstelling aan de ondcrwijzers-vcrecniging, we gens de ondcrteckening van het ge meenschappelijk schrijven der bisschop pen over hein uitgesproken. Hij heelt appél tegen het veroordeeling-vonnis aangeteckend. In de „Aquitaine", het orgaan voor het bisdom Bordeaux, wordt nog eens het vonnis over kardinaal Lu(on uit gesproken, behandeld. Volgens dat blad berust de hecle veroordeeling op de verkeerde opvatting van een tweetal woorden in het gemeenschappelijk schrijven. Het is de uitdrukking, die In het volgende citaat uit het schrij ven onderstreept Is: „Een groot getal zoogenaamde neutrale scholen heb ben dat karakter verloren. De onder wijzers, die aan liet hoofd ervan staan, ontzien ziel) niet liet geloof hunner leerlingen te beleedigen en z.ij begaan dat niet te omschrijven misbruik van vertrouwen hetzij bij het gebruik van de klassieke leerboeken, hetzij bij het mondeling onderwijs, of door duizend andere middelen, die hun ongodsdien stigheid heil voorspiegelt." De andere uitdrukking is de vol gende: „Builen het gevaar voor het geloof bestaat er ook gevaar voor de deugd. Daar moet gij ook voor wa ken. vooral daar het hier over gemengde scholen gaat, waar men een systeem van opvoeding huldigt, strijdig inet de moraal en een beschaafd volk on waardig." Men vraagt zich met recht en reden af, hoe de onderwijzers uit deze zin nen een persoonlijke helcedlging heb ben kunnen halen en hoe rechters met een gezond oordeel er toe zijn kunnen komen om op zulke gronden een veroordeeling uit te spreken. Het openbaar ministerie van Nancy heeft een andere rechterlijke opvatting van het proces tegen mgr. Turfnazdan dat van Reims, dat den eisch der on derwijzers tegen kardinaal Lufon in willigde. In Nancy is het openbaar ministerie van mcening, dat de ouderwijzers-ver- ecnigingen niet het recht hebben, scha devergoeding te eischen, omdat hun door het manliest der bisschoppen geen schade Is toegebracht, en daarin alleen de schoolinrichting werd afge keurd. De gerechtshoven, zoo voegde de ambtenaar van het openbaar minis terie er aan toe, zouden daarom goed doen, den raad van den minister-pre sident op te volgen en zich in ueze zaak voor incompetent te verklaren. Heden zal de rechtbank uitspraak doen. Welke soort mannen tot de uitvoe ring der liquidatie van de bezittingen der kloosterlingen door de Pransche regeering benoemd werden, begint nu aan 't licht te komen. Een zekere Ducz heelt alvast milliocneit verduisterd. Bij een huiszoeking van den rechter van instructie, bekende hij alles. Hij was reeds met zijne diefstallen begonnen, toen hij nog secretaris was van den rechterlijken liquidate!»' Im- bert, wien hij is opgevolgd. „Ik mankte gebruik, zeidc hij, van het vertrouwen, dat inijn patroon In mij stel de. om hem een volmacht In blanco te doen tcckcncn. Toen ik hem ver ving was er een te kon van 501),(KH) frs. ni mijne kas. Sedert dien is dat tekort steeds toegenomen. Ik heb het geld in beursspeculaties verloren. Daar in heb ik in 't geheel l millincn verloren". En de rest? Ja. die heb ik uitgegeven voor mijn huishouding en voor mijne ge noegens. De heer Albanel drukte zijne ver wondering uit, dat de beschuldigde zóó lang geld heeft kunnvn ontvreem den en zulke grootc sommen, zonder de aandacht te trekken. De lieer Duez antwoordde„Ja juist, dat is het hem! Indien in 't begin van mijn ambt er financieel toezicht had bestaan over mijn beheer, dan zou men spoedig gezien hebben, welke onregel matigheden ik beging. Vandaag betreur ik dit gebrek aan toezicht, want zoo het bestaan had, zou ik In den weg van het tekort niet verder hebben kunnen gaan." Op bevel van den rechter van In structie werd in Ncvers een voorma lige bediende,van den iiquidatcur Dtiez, Martin genaamd, gevangen genomen, Martin was de handlanger van Ducz in liquidatiezaken en verdiende daar bij in korten tijd zóóveel, dat hl), of schoon van huis uit onbemiddeld, niet slechts in Parijs een royaal leven kon leiden, maar ook reeds Iti de buurt van Never» een landgoed had gekocht. In de Parijsche woning van Martin werden door het gerecht driehonderd bundels akten over de liquidation van Ducz in beslag genomen. Het Parljschc gerecht gaal steeds voort met een onderzoek In te stellen in deze schandaal-affaire. Zondag heeft de rechter van instructie een nieuwe huiszoeking bij Duez gedaan en te midden van vele stukken, brieven van meer dan 150 personen, hoofdzakelijk politici en journalisten, gevonden, die blijkbaar ute^jietn in betrekking ston den en zekere „gratificaties" van Duez ontvingen. De meeste namen zijn ecliter jammer genoeg door pseudoniemen aangeduid en Duez wilde zich niet over de 'ulste namen uitlaten. Doch namen of niet, In leder geval levert deze vondst een nieuw bewijs, dat de Ducz-affalrt een groot* radieale-knoelc- rl) is, In de Pransche Kamer is de re geering over deze schunnige zaak ge- iiilerpelleerd en heeft zij daarbij harde waarheden moeten huoren.Dv minister* Briand. Millerand en Barlhou beleefden daarbij moeilijke uogenblikken. Jaurés bracht de regeering geducht in 't nauw. Na een onbeduidende verklaring van Millerand kreeg minister Barlhou Maan dag het woord, die allereerst de vraag van den nationalist Georges Berry be antwoordde door wien vu door wiens of welke invloeden de drie liqufdutciirs benoemd waren. Merkwaardig was mis schien.dat Barthoii royaal erkende, dat de drie heeren Duez, Menage en Le- eotihirler hoofdzakelijk benoemd wa ren omdat hun politieke overtuiging zoo uitstekend met de zienswijzen en plannen der regeering strookte. Van hun ambtelijke bekwaamheden repte hij slechts met een enkel woord Duez had 13 congregaties „ter ontbinding" opgekregen Menage 54 en Lecouturlcr 74, de laatste meest kleine, De ver antwoordelijkheid schoof Barthou han dig op de Kamer, die „bij een wet In 1903 absoluut deze concentratie wilde, terwijl de regcerlng er nu de onaangename gevolgen door onder vindt. In antwoord aan Jauris, verklaarde de minister, dat dc regeering een on derzoek zou doen instellen naar de buitensporig hoon onkostcn-rekenln- gen der heeren liquidateurs en hunne helpers. Bij de rechtbanken waren de betreffende stukken reeds opgevraagd. Voor het overige dikte hij de verkla ringen van Briand nog wat aan en verzekerde, dat alles terecht zou ko men, en alle schuldigen voorbeeldig zouden gestraft worden. De tijd zal moeten lecren, wat voor beeldig straffen licet in dit schurkach tig geding. duitschland. De reis van den rijkskanselier naar Rome is iiu officieel op het begin der Goede Week gesteld. Woensdag zal vor» Hcthmann-Hollwcg door den Paus in pnrtlciiliereaudiihuieoiitvangen worden. Tot na Paschcn zal de rijkskanselier in Rome blijven en dan deelnemen aan een groot galadiner, dal de kardinaal staatssecretaris te zijner ecre geven zal. Het Elzas-Loteringsche grondwet- vraagstuk komt aan de orde. In den Rijksdag heelt dc rijkskanselier mee gedeeld, dat hel ontwerp tot uitbreiding der grondwet voor het Rijksland ge reed was. Nadere bijzonderheden konden eerst na de toestemming der verbonden re- gceringen worden bekend gemankt Na atloop van ceilt Zondagnamiddag dooreene democratische vcreciiiglngge- liouden vergadering, teKid, die zich be zig hield inet hel wetsontwerp lot wijzi ging van de kieswet, werd een demon stratiesloet gevormd. De stoet trok onder kreten vanLeve liet algemeenv, gelijke kiesrechtI naar Prledrlchshatn en ging daar uiteen. Incidenten zijn, voor zoover tot dusver bekend gewor den is, niet voorgekomen. Hei huis van afgevaardigden heeft Maandag de rest van hel wetsontwerp tot herziening van de kieswet aange nomen In de tweede lezing naar de FEUILLETON. Na den storm. 21) Daarop ging dc officier heen en liel Willem verwonderd slaan. Zijn moeder had het gchcclc gesprek van uil haar kamer aan gehoord en was zeer nieuwsgierig, wal liet overhandigde schrijven mocht inhouden. Daar hel haar adres was, verbrak zij het terstond. Bijna was het haar van blijdschap uit de bevende handen gevallen, want wal zij las, kwant haar zoo onverwacht voor en veranderde haar lijden In een zoo groote blijdschap, dat haar onwillekeurig vreugde tranen uit de oogen vielen en zij bijna niet tot kalmte kon komen. Hel schrijven, dat Willem en Johanna nu lazen, was door den keizer eigenhandig ge- teekend. Hieruit vernam de familie van den kapitein, dat deze laatste binnen enkele da gen van Constnntiilopel zou vertrekken naar de stad Itlga. waar bij tot eersten kapitein van een linieschip benoemd was. Met deel neming herdacht hij het ongelukkig toeval, dat den kapitein In dc handen van den vijand geleverd had en sprak inet den hoogstelt lof over hetgeen de kapitein tot dan toe gedaan had. Ook was er een briefje voor Willem in gesloten. Ook dit was eigenhandig door den keizer ondvrteekend en herdacht 'I voorge vallene van dien morgen. Daarin stond, dat de onbekende jager de keizer zeil geweest was. wiens leven Willem uit zulk een drei gend gevaar gered had. Hij dankte hem in zeer vriendelijke woorden voor den hem be wezen dienst, welken hl) nooit zou vergeten. Tevens was er in den hriel een begeleidend schrijven voor een aanzienlijke som gelds, welke dienen muesl voor de familie des ka pitein», ingeval zij hem wilden volgen tianr zijn nieuwe bestemming. Zelfs Willem» mak ker. de trouwe Tom. was niet vergelen. Hel schrijven des keizers hield in, dal hem een pensioen was verleend voor bewezen diensten. Zoo was dan ineens al het leed der lot nu toe zoo bezochte familie veranderd In een onverhoopte, groote blijdschap: op aller gelaat was buitengewoon groote vreugde te lezen. Willem vooral scheen het maar niet te hegrijpen, dat hij de gelukkige moest zijn, die door zijn term optreden op dal hache lijk oogcnbllk door een dienst, ieder ander bewezen In een dergelijk geval, de grond legger van het geluk der gchcclc familie ge worden was. Dadelijk wilde hij, in een ge voel van overgroote dankbaarheid, naar den edelen redder snellen en hem te voet vallen, maar hij herinnerde zich nog in tijds.dat de brenger van hel keizerlijk schrijven hem ge zegd had, dat zij dadelijk zouden vertrekken. Rr bleef hem dan ook niets over dan den brief des keizer» herhaalde malen over te lezen en Ie juichen van blijdschap Ook zijn moeder en Johnnnn deelden in die blijdschap: het was, als ware haar plotseling ecu nieu we dageraad opgegaan uit hun donkeren tij densnacht. Zij zagen hierin een hoogcrc be schikking van Hem, die. wanneer dr nood 't hoogst is met Zijn hulp hel dichtst hij I». Vol Innige dankbaarheid baden zij dien avond geznmetijk tol Hem en waren zielsverheugd met hel vooruitzicht den xoo lang en zon smarte lijk gemisien echtgenoot en vader terug te zicu. Tuinde Hoofdstuk De kapitein was, toen wij hem in ons ver haal verlieten, met de moeilijke omstandig heden, wanrln gedurende zijn gevangenschap zijn lamilic verkeerde, geheel onbekend. Rr verliepen verscheidene maanden, zonder dat hij antwoord kreeg op een brief. Tegen 'f einde van den zomer werd zijn lot draag lijker. Hij had niet opgehouden door zijn vriend, den pater, het gezantschap voorstel len Ie doen, hem hulp Ie verleenen In zijn toestand; nu mocht hij ten slotte het ge noegen smaken, zijn kerker te verlaten en naar helleven te gaan wonen In de stad. Dit vertot was hem echter toegestaan onder he- ding. dut hij geen pogingen aan zou wen den, om naar zijn vaderland terug te heeren ook lind de kei/et hein zijn voormalige soldij nis pensiuun toegekend. Ofschoon hierdoor al veel voor den kapi tein gewonnen was, zag hij zich toch door zijn hcloltc gebonden voortaan gescheiden van de zijnen Ie moeien le.cn cir langen tijd niet Ie hopen hen lenig te zien. liet leven In de hoofdstad was voor een vreemdeling zeer duur. Kreils in de eersle weken zag de kapitein dat. bij alles, wal hij zich reeds ontzegde, hij met zijn pensioen ternauwer nood kon rondkumen; 't was dan ook vour hem onmogelijk getd voor de zijnen over te leggen, die hij van verre over zee moest laten komen, Indien hij niet gescheiden van hen zijn dagen wilde slijten. Hoe drukkend dan ook zijn gevangenschap tot dan toe ge weest was, kon hij het zich niet verheien, dal mik zijn tegenwoordige toestand verre van rooskleurig was, Vooral het htwustzijn als een nog krachtig man zijn gehevlc le ven gedwongen Ie zijn niets tv (toen, en lu de oogen van velen, die zijn lot kenden, he iast Ie zijn met de schande van plichtver zuim, bereidde den kapitein zeer droeve oogcnhllkkcn. Hierin troostte hem dc pater en beloofde Item een hetere toekomst. Hij bracht hem In een kleinen kring van tam!- liïn, van wie hij voortaan veel bewijzen van genegenheid ondervond, en die hem uit- noodlgdeit hij hen aan tafel te konten en zich als huisvriend te beschouwen. Jammer, rr gebeurde spoedig lel», dut den kapitein scheidde van den man. wien hij zooveel Ie danken had. 's Avonds had do pater hem nog lil zijn kleine wotting be zocht; toen deze den volgenden ochtend hij Item binnentrad deelde hij hem mede, dat hij nog Ucnzcltden dag de stad verlaten en mei een schip, dat gereed lag om onder zeil tc gaan, naar zijn geboorteland zou trrug- keerett. Waarschijnlijk had de pater dit plan reed» lang In stilte gekoesterd, en met op zet voor den kapitein verborgen gehouden, om hem daardoor niet te bedroeven. Zijn beroep riep hem naar een andcrr plaats. De kapitein kon hem dan ook niet overhalen nog langer te blijvenhij bedankte hem voor alle» en gaf zijn leedwezen te kennen zulk een vouriroffclijkcn man te moeten verliezen. In den namiddag vergezelde hij hein naar hel »ch!|>, dat een half uur later zee koos. l'.en gevoel van groote eenzaamheid over viel den kapitein in de eerst* dagen na het vertrek des pater». Deze was met hein door zulke nauwe vriendschapsbanden verbonden geweest, dat hij door diens vertrek een groote leegte om zich heen gevoelde. De gedachte aan zijn hulsgenooten. van wie hij nu reed» In geen laar let* meer vernomen had, drukte hem temeer; van dag tot dog nestelde dc twijfel zich tneer in zijn hart, dat zij door zijn uitblijven in moeilijke om standigheden zouden geraakt zijn, Ook kon hij hun In dit gevorderd jaargetijde geen be richt tneer zenden, want geen enkel schip was naar SetMMtopot bestemd. Dikwijl» zat hij dan uok aan de kust der zee. welke nu als voorheen haar schuimende golven legen den rolslgen oever wierp, en zag met bekommering voor «lelt. De een zaamheid was zijn Irnuwe gezellin: haat vertrouwde hij de gevoelen», die hem he- stormden, en hij gevoelde zich verlicht als hl| tegen den avond huiswaarts keerde. Weldra viel de wtnler In, en aanhoudende regenbuien stroomden neer. De koude noor denwind huilde door de licht gebouwde, houten woningen, en Joeg de hinderen van dc boomen en drevt de inenselten hun hul zen binnen. Dok kapitein Tiadale zat in zijn kamertje en schoof de uitgaande kolen bjjeen in een vour hem staand steenen komfour, dat

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1910 | | pagina 1