DE EEMBODE
Zeven en twintigste jaargang.
No. 62. Vrijdag 31 Oct. 1913.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT EN OMSTREKEN.
UITGAVE VAN DE VEREENIGING „DE EEMBODE" TE AMERSFOORT.
Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond.
Prijs per drie maanden vijftig cent. - Afzonderlijke nummers drie cent.
Aliuncinenlvn kunnen eiken dag ingaan, doelt opzegging van abonnement moet geschieden vóór den
aanvang van een nieuw kwartaal.
KANTOOR EN DRUKKERIJ: LANGEGRACHT 13
Advertentieprijs: van éón lol vijf regels dertig cent. Elke regel meer
RECLAMES: tien eent per regel. AdVëRTENTIËn in het redactioneel gedeelte vijftien
Billijke tarieven bij abonnement.
Alle ntededeelingen en advertentilin gelieve men in te zenden vóór drie
AMERSFOORT.
s cent.
nt per regel.
op den dag van uitgifte.
Dit nummor bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
lm een niel-laMik uiig worden
ii.
Toch hun ieder/en, die te goede
trouw is, zalig worden. Dit is een
waarheid, waarvan liet onfeilbaar leerge
zag der Kerk nog wei niel verklaard
liceft. dal ze deel uitmaakt van de
delijko openbaring, maar door de knap
ste kenners der Goddelijke Openbaring,
als zeker wordt aangenomen. Men zegt
daarom :dutiedereen,die te gocdertrouw
is, zalig kan worden, is theologisch
zeker.
Men kan hier onderscheid maken
schen hen, die dc Goddelijke Openbaring
in Christus aancnicn, doch niet doorliet
Sacrament des !)oo|>scls als lidmaat der
Katholieke Kerk zijn aangenomen, en
anderen, die, gcdoojit of ongedoopt een
valschen, of in 't geheel geen bepaalden
godsdienst aanhangen.
Wal dc eerste betreft, waarborgen
ons documenten uil vroegere tijden,
dut zij. volgens dc opinie van uitste
kende godsdiciistkctmcrs, zalig kunnen
worden. Toen een zekere Vulentinia-
nns als catechumeen, vóór de toedie
ning van hel H. Doopsel, gestorven
was. verklaarde, van hein d'e Heilige
Ambrosius, dat hij ongetwijfeld toch
deelgenoot geworden was van de he-
melrche glorie. De Heilige Augustinus
koestert dezelfde meening omtrent alle
doojileerlingen. die vóór het ontvangen
van liet Sacrament, dc eeuwigheid in
gaan. In de 12de eeuw gaf Paus I«-
nuccntius 11 ais zijn overtuiging te ken
nen. dat een priester die ongeldig ge
doopt was, tocl) het eeuwige geluk be
komen had. Reeds in de middeleeuwen
maakten dan ook de godgeleerden on
derscheid lusschen eeti Doopsel des
waters namelijk hel Sacrament,) en een
Doopcel des bloeds. Zie de korte ver
klaring hiervan in uw Katecllisinus,
de „kleine letters" van no. dot).
Wat nu de andere aangaat, die ge-
doo|it of ongedoopt, een valschen, of
in 'i geheel geen bejjaulden godsdienst
aanhangen, dat ook zij, in dien toestand
zalig kunnen worden, blijkt van zelf
uit de hoofdbewijzen voor het bestaan
van een begecrledoopsel. Wij citeeren
even uit de Handleiding van de Groot
bladz. 170
a.'i Christus zegt Indien iemand Mij
bemint, zal hij door mijn Vader bemind
worden, en Ik zat hem beminnen. Wie
dus een akte van liefde tot God ver
wekt. wordt door Hem bemind. Door
God bemind worden, en, de heiligma-
kende genade met het recht op den
hemel te bezitten, is hetzelfde. Een
akte van liefde, of, zoo men j>ersoon-
lijk zware zonden bedreven heelt, van
volmaakt berouw, verzekert ons dus
hel bezit der heiligmakende genade.
b.i Het Concilie van Trente ver
klaarde. dat het Sacrament des Dooji-
sels door de begeerte er naar, bijv.
door een akte van liefde of berouw,
waarin die begeerte van zelf ligl op
gesloten, kan vervangen worden.
Paus Pius IX drukte zich in 1854
aldus uil „inen moet voor zeker hou
den, dat zij. die onwetend zijn omtrent
den waren godsdienst, mits die onwe
tendheid niet opzettelijk is, daar geen
schuld van zullen dragen voor de oo-
gen van God" en in zijn Encycliek
van 10 Augustus 1863 zegt hij, dat
zulke te goeder trouw dwalendcn, mits
zij in geweten alles doen, wat God van
hen vraagt, het eeuwige leven zullen
erlangen.
Dit alles noopt ons met zekerheid
aan te nemen, dat menschen, die niet-
Katholiek zijn, in den gewonen' zin
van het woord, doch Protestant, of
Jood of Mahamcdaan, of wat dan ook,
toch wel zalig kunnen worden.
I-Ict zal nuttig zijn. hier even op te
merken, dat de godgeleerden der Oud
heid en der Middeleeuwen van mee
ning waren, dat het geval van schuld-
looze ontwetendheid zeldzaam was,
terwijl de tegenwoordige godgeleerden
meencn, dat zij veelvuldig voorkomt.
Doch dit doet niets af aan de stelling
zelve. Het verschil dankt zijn oorsprong
aau aardrijkskundige kennis. Vroeger
wist men zoo niet, thans weet men
het zeer goed, dat de groote meerder
heid van het menschclijk geslacht nog
vreemd is aan de kennis der ware
Kerk. En zelfs daar. waar de Katho
lieke Kerk leeft en bloeit, kunnen land
aard en opvoeding, ingeroest vooroor
deel en begripsverwarring, zeef vele
dwalendcn vrijpleiten van schuld.
Maar zijn nu bovenbehandelde twee
itellingen niet rechtstreeks niet elkan
der in strijd, staan zij niel loodrecht
tegenover elkaar.1 Xeen.
Pesc twee stellingen zijn niet tegen
strijdig. Want wie. Ier goeder trouw is,
kan „dc ziel" der Kerk behooren, en
dit geval is hij niet „buiten dc Kerk"
korte verklaring.
.'i Men moet onderscheid maken
tusschen „de ziel" en „het lichaam"
der Kerk. Immers dc Kerk. door Chris-
gesticht. bezit iets onzichtbaars en
zichtbaars. Het onzichtbare, is de
ziel der Kerk genaamd, bestaat voor-
i de verheffing tot de bovennatuur
lijke orde, waarmede de zielen, door
cniging met Christus, worden be
giftigd. en die heiligmakende genade
heet. Het zichtbare, hel lichaam der
Kerk genaamd, bestaat in de uitwen
dige aanneming der Christelijke leer,
in dc onderdanigheid aan het door Chris
tus aangestelde gezag, in het ontvun-
Deze twee elementen der Kerk,
het zichtbare en het onzichtbare, kun-
van elkander gescheiden bestaan,
ers een Katholiek, die in slaat
doodzonde leeft, behoort nog tol
het lichaam der Kerk. niet meer tot
ile ziel. Een nict-Kalholiek, die. met
Gods genade begiftigd, deze genade
verloor door een groote ovcrtrc-
treding van Gods gebod, behoort tot
de ziel, hoewel niel lot het lichaam
3.) Zoo iemand als laatstbedoelde
staat toch eigenlijk in een zeer innige,
hoewel onzichtbare, betrekking lot „het
lichaam" der Kerk. Want hij heeft, als
zijnde te goeder trouw, minstens het
verlangen om alles te doen. wat God
van Item verlangt. Als hij wist, dat
God van hem eischic Katholiek te
worden, zou hij 't zeker doen. Wel
nu, iii hel oog van God, staat de be
doeling gelijk met de daad, wanneer
de daad zonder 's menschen schuld on
uitgevoerd blijft.
Er is dus dus geen tegenstrijdigheid
tusschen „buiten de Kerk geen zalig
heid" en „iedereen" die te goedcr
trouw is kan zalig worden", want wie
te goeder trouw is kan toch wel in
Gods genade wezen, en bereid zijn al
les te doen wat God van hem vraagt,
en in dit geval behoort hij tot dc ziel
der Kerk en is niet „buiten de Kerk".
Ter voorkoming van onduidelijkheid
in gesprekken met andersdenkenden,
houde men in 't oog, dat, zooals uit
bovenstaande blijkt, ecu niet-Katholick
om zalig te worden, aan drie eischen
moet voldoen
a.) ter goeder trouw zijn„goede
trouw" veronderstelt dat men verstand
heeft
God is, looner van het goed en straf
fer van het kwaad
c.) op 't oogenblik dat hij sterft, geen
zware zondeschuld tegenover God
op zijn geweten hebben.
Welnua.) goede trouw veronder
stellen wij gaarne bij alle menschen,
die tot dc jaren des onderscheids ge
komen zijnb.'l die zelfs geen God
als looner van liet goed en straffer
van het kwaad aannemen en toch te
goetler trouw zijn vraag nu mqar
niet of dit mogciijk is bij menschen
met gezond verstand kunnen dus
niet deelachtig worden aan het hcmel-
gelukc.) hoe mocielijk het is, zonder
biechtsacrament, zich te overtuigen van
de vergiffenis der zonden, kan men le
zen vuil bladz. 40 tot 58 in een klein
boekje „Wat te zeggen van de aclit-
dangsche of tweewekelijksche bicht
waar een dominé zijn machteloosheid
betreurt bij 't sterfbed van een wan-
hopigen jongeling.
Jac. J. Zeij S. J.
Iicid, dat wij anders behooren te we
zen dan vele niet-geloofsgenooten wil-
In den grond der zaak is het hier
al wederom de tweeërlei wereldbe
schouwing de gewraakte antithese
die zich gelden laat.
Wij behoeven hier niet nader op in
te gaan daar is wel niemand, die iiet
feit loochenen zal.
3nze Katholieke overtuiging laat
li niet pareu aan de ideeën, welke
sommige kringen worden gehuldigd,
i de opvattingen welke daar lieer-
schen, omtrent geloofs- en zedeleer,
de levenswijze, welke men zich op
il dier ideeën veroorlooft,
n nu is het, onzes bedunkens, voor
de Katholieken een gewetensvraag, of
ziclt zonder noodzaak in contact
mogen stellen met zulke kringen een
vraag, die wij zonder reserve ontken
nend beantwoorden.
Wij moeten verdraagzaam zijn, maar
et zóó, dat wij geloof of zeden in de
waagschaal stellen.
WAT ONS VEREENT.
De drie christelijke partijen der rech
terzijde komen samen op dezen éénen
grondslag, die eeuwen lang de beproefde
grondslag is geweest van elke mensche-
iijlte samenleving: dat er een God be
staat, Wiens wetten en geboden moeten
igelecfd worden
SAMENWERKING.
Als de vrijzinigheid hoort van 't oj>-
richten van eene R. K. Yerceniging.
ïvcrschillig op welk gebied, scheldt
ons Roomschen voor drijvers en
iverdraagzamcn.
Geheel ten onrechte.
Waar het pas geeft en praclisch
ogclijk is, zijn wij voor samenwerking
et ieder die 't goed meent en hel
goede wil, te vinden.
Maar vergeet men niet vaak aan den
inderen kant bij de bereddering van
'clerici zaken, dat er ook nog Katho
lieken zijn
'1 Zij gezegd, dat wij ons er volstrekt
niet ojï laten voorstaan, „beter" te zijn
dan onze iliet-Katholieke medeburgers.
Maar liet is toch slechts de pure waar-
wil die maatschappij niet aan heidensche
barbaarschheid ten prooi vallen.
Hierop komen de drie verschillende
echtsche partijen te zamen, in deze
lee zoeken zij elkaar, omdat ieder
Christen instinctmatig voelt, dat onder
dit opzicht gevaar dreigt van den vrij
zinnigen overkant in zijn geheel.
Opzettelijk onjuist is dan ook de be
wering van de liberale heeren, wanneer
ze zeggen „de vrijzinnigen binden geen
strijd aan tegen godsdienstzin in het
algemeen of tegen den christelijken
godsdienst
Bestrijden de vrijzinnigen tie gods
dienstige dogma's oj> zich zelve niet
't is mogelijk, dat zij den tijd hiertoe
voor Nederland nog niet vol en rijp
achten, maar negeeren doen zij dien
godsdienstzin en dien christelijken gods
dienst wel.
Negeeren, hautain en waanwijs, als
iets waarmede de moderne niensch
meer te maken heeft, maar dat
hij nog wel als een pleiziertje cn onnoo-
zele bezigheid gunt aan het lager
andc volk.
daar waaraan door positief ingrijpen,
was 't maar alleen door ontwikkeling
onderwijs, nok het lagere volk zoo
spoedig mogelijk moet worden onttrok-
Uit het Buitenland.
De Fransche schoolstrijd-
De „Küln. Volksztg" vernee
'arijs, flat mgr. Touchct. aartsbisschop
an Orleans, te Arlenay een rede ge
houden heeft, waarin hij verklaarde, dat
tic bisschoppen, die niet de wereldlijke,
ar ile atheïstische scholen bestrijden,
tegenover het streven van den staat
het monopolie over het onderwijs
te verkrijgen, energiek moeten optreden.
Het beste antwoord op het drijven der
Combislen zou zijn om alle Katholieke
bizondere scholen van Frankrijk tege
lijkertijd te sluiten.
In onze scholen, zeide de aartsbis-
ichop, worden in vele departementen
lieer dan de helft der kinderen onder-
Onze onderwijzers en onze scholen
kosten tien staat niets.
i in plaats ons dankbaar te zijn,
heeft dc staat ons sinds 30 jaar vijan
dig behandeld en vervolgd. Als wij
hem in eens al onze kinderen overlaten,
zullen wij zien, waar de regeering liet
geld voor onderwijzers en gebouwen
vandaan haalt. Wij zullen dit besluit
nemen, niet uit machteloosheid, maar
uit protest in ons eigen belang. De
gelden, die de Katholieken tot dusverre
de bizondere scholen gaven, zullen
dan besteed worden voor de seminaria,
de huishoudscholen en voor de Katho
lieke kicsvereenigingen.
Dit besluit kan echter slechts dan
:n heilzaam gevolg hebben, als het
door allen tegelijk voltrokken wordt
de medewerking van het geheele Fran
sche episcopaat cn van de leiders der
Katholieken in alle diocesen is hiervoor
noodzakelijk.
Engeland.
De kiesrechtjuffers hebben Zondag
ochtend oji schandelijke wijze gepoogd
de godsdienstoefeningen in de St. John's
kerk te Hanipstead te verstoren. Zij
ontrolden een vlag, met een opschrift.
De rustverstoorsters werden spoedig
de kerk uitgezet.
Op denzelfdcn dag hebben ze het
groote huis van Mc. Kcnna. broer van
den minister, te Hranshott in brand ge
stoken. Het jirachtige gebouw brandde
geheel af. In de nabijheid werd later
een nummer van de „Suffragette" ge
vonden, waarop liet volgende in potlood
geschreven stond: „Aan Mr. Mc. Kenna,
den lafaard, die zeer dapper is in het
martelen van vrouwen, maar bang om
een man aan te raken. Wij protesteeren
tegen de gewelddadige voeding. Kics-
Italië.
Dezen zomer ging 't er in ons land
warm toe. De slembus-actie bracht de
massa in beweging en vaak heftige
tooneclcn waren daar 't onvermijdelijk
gevolg van. Maar bloedige tooneelen
zooals in Italië tijdens de verkiezings-
Impagne aan de orde van den dag wa
lt, zijn in ons land gelukkig onbekend.
In enkele districten van zuidelijk Italië
en Sicilië is een talrijke troepenmacht
saamgetrokken, cn sommige plaatsen
iren zelfs tijdelijk in staat van beleg.
Hier en daar waren de candidaten
hun leven niet zeker. Te Perugia heeft
het schuim der bevolking reeds twee
malen een aanslag gepleegd op den
conservatieven candidaat.
Te Casoria wilde de 84-jarige pastoor
bij een twist tusschen de kiezers
schenbeide treden. Hij moest echter dat
optreden inet den dood bekoopen.
In sommige districten van Sicilië heeft
:n berucht genootschap de leiding, en
het gevolg daarvan is, dat huizen in
brand gestoken, boomgaarden vernieid
erden.
Te Palermo zijn met medeweten van
de gemeentelijke autoriteiten duizenden
itenikaarten vernietigd. Toen de menigte
lat vernam, bestormde zij liet stadhuis.
Binnenlandsche berichten.
Dr. A. Kuyper
vierde dezer dagen zijn 76sten verjaar
dag.
Onze Vloot.
De noodzakelijkheid van een sterke
uitbreiding onzer Marine werd door
eenige vermogende Hollanders zóóda
nig beseft, dat zij resp. giften van
f1000 en f800 voor den bouw van
reuzenslagschip beschikbaar stel
den. Maar zoo'n vechtschuit kost mil-
lioencnl
Apologetische Vereeniging
„Petrus Cani8iu8."
Het bestuur der Apologetische Ver
eeniging „Petrus Canisius" meent zijn
geloofsgenooten er op te moeten wij
zen, dat niet-Katliolieken, die kostelooze
inlichting wenschen omtrent de leer en
de gebruiken der Katholieke Kerk zich
schriftelijk ot persoonlijk moeten wen
den tot den Secretaris der Apologe
tische Vereeniging, Seminarie, Drie
bergen. Zij worden derhalve vriendelijk
verzocht bij voorkomende gelegenheden
andersdenkenden naar dit adres te ver-
J D. A. W. H. SLOET, Voorzitter.
W. L. S. KNUIF, r
Ter kennismaking.
Het winterseizoen met zijn lezingen,
samenkomsten en vergaderingen is nabij.
En niet minder dan elders zal onzen
Amersfoorters gelegenheid te over ge
boden worden, zich op velerlei gebied
te oriënteeren door 't bijwonen van
lezingen, het volgen van een cursus enz.
Onder de namen van hen, die hun
lichl hier zullen laten schijnen, vinden
we ook dien van den Leidschen prof.
Eerdmans, een specialiteit in anti-cleri-
calismc cn verwoed papen-hater, die
vaak geweldig te keer gaat tegen de
Roomsche Kerk en hare leer, waarvan
hij niets weet en waarover hij soms
eer dan zotte dingen debiteert.
Gewoonlijk draait die Leidsche prof.
_n nummer af, zonder dat op 't eind
Item de een of ander op dc stuitende
ranklanken attent maakt.
Maar dezer dagen te Leiden ging
et niet aldus.
Prof. Eerdmans sprak daar over hei
rezen der Roomsch-Katholieke Kerk
n het behoeft "niet te worden gezegd,
dat hij den Leidcnaars die Kerk als
een wanstaltig wezen schetste.
Na afloop veroorloofde de heer Wil-
nier. een Roomsche journalist, zich dc
vrijheid den spreker vier vragen te stellen.
Prof. Eerdmans had namelijk dc onbe
nulligheid gedebiteerd „dat dc Katho-
FEUILLETON.
HET VERHAAL VAN DEN OUDEN
KANTOORBEDIENDE.
Daar had hij kracht ge|iut om h
lijden te dragen, wat hij zich zel-
vcn op den hals had gehaald. Ik be
grijp niet. hoe hij zoover heeft kunnen
Zij
i' rondom hem, zooals
gewoonlijk zaten, die vijftien
héeren, en onder hen zijns vaders cn
ooms vrienden, cn ook zijn eigen school
makkers.
En hij stond op en
uiibov
gelaat en
schokte zijne stem, i
beefde
begrepen lot uen uiaisie iuv, >,«i c, iw
bijzonders, iets buitengewoons moes!
"voriier niet van mij dat ik mijns
meesters schande verbale, zooals hij
h,, «li i"»'1"
schuoning. zonder achterhouding van
een enkele fout. Ik wist en allen w.sl
dat er eene verschoomng lag in
hallkwistlge mildheid en gulheid, m
hii verontschuldigde zien mei.
Toch behoef ik u met te verbergen
wat «ie hccle wereld nu weet. hij had
zich in speculaties gestoken cn God
vereove 't hem! - bedrog gepleegd,
tot hii kiezen mocsi tusschen een nog
oter misdaad u! rcddelooZéil onder
gang, In die hachlijke keuze had hij
voorkeur gegeven aan het laatste.
Daar hecrschte een poos doodsclic
Ite, lol de heer Jas|ier Meredith, de
oudste ilcr vergadering en de ervaren-
man dien ik ken, ernstig vroeg:
:cft u bedacht Mr. Brent, dat uw
dergatig dien van vele anderen na
zich sleept?
Hij dacht niet aan zich zclvcn, of
schoon die toestand hem vrccsclijk fol
teren moest; hij dacht, want zoo was
mijn puttoon en ik ook, aan de arme
lieden, aan de behoeftige vrouwen en
kinderen en zuigelingen, ilic op eens
al hun geld zonden verliezenhij' (lacht
aan armoede, aan honger en ziekte cn
kou. Hij boog liet hóófd, spreken kon
hij niet.
Toen moest ik de boeken overleg
gen, en wij gingen ze zorgvuldig na
blad voor blad. Het was of de oor
deelsdag was aangebroken, die cijfers
nagaan en dc brieven lezen, die gele
zen moesten worden, en dan bij icdc-
ren voetstap als hel ware bevinden,
dat de man die daar voor ons stond,
en dien wij vereerd en vertrouw*! Had
den, van zijn hoogte gevallen was
Hij beefde gedurende dit onderzoek
van toji tot teen, doch antwoordde n
beslistheid op elke vraag, die de lu
Meredith hein stelde. Daar lag iets
den toon cn in de vragen zeiven, dat
hem zoo goed als mij aan den jong
sled dag deed deuken, dat hij antwoor
den moest aan een, die machtiger is
dan de menschen. Eindelijk vonden wij
dc fout, mijnheer Clarksou, ik beken
liet, het was verkeerd, het was schan
de, ik mag het voor Goil niet verzach
ten. maar 't was toch een fout, die
zoo menigeen zonder blozen begaat,
en was hij doorgegaan, en had hij dien
avond te voren dat andere telegram
gestuurdGa door," het was moge
lijk, zelfs waarschijnlijk geweest, dat
hij zich nog had kunnen redden. En
toch ware mij te kiezen gegeven toen
of nu, ik had hem nog liever daar
voor mij zien staan tot schande en ar
moede gebracht door zijn eigen vrijen
wil. dan hem nog een dag als bedrie
ger te laten voorlwerkcn.
Maar de heer Meredith sprak j
woord van goed- of al keuring, tol
geheele onderzoek ten einde was. Zwij
gend luisterde hij toen mijn patroon
zijn plan meedeelde om al zijne bezit
tingen in Brentwood te verkoopen, te
betalen wat hij betalen kon cn dan
van voren af aan te beginnen en te
werken ZOO hard hij kon om in staat
te komen alle schulden af te doen,
opil.it hij met ecu rein geweten zou
kunnen sterven. Toen stond Meredith
op, ging naar hem toe, lei beide xijm
handen oj) Brents schouders, zag hen
strak in 't gezicht en zeiJantcs Brent
ik heb uw vader gekend vóór u et
uw grootvader ook, maar ik heb xt
nooit Itooger geacht en u evenmin dar
ftp, dezen dag, jiu gij bekent dat gij
uw naam -'enden hunnen ongelukkig
hebt gemankt, nu gij den moed en de
deugd bezit om dat te bekennen. Een
ongeluk is een ongeluk, maar beken
tenis is het begin van beterschap.
1 lat was alles, niemand bood geld
aan om hem te helpen. Al wat de
heer Meredith had kunnen aanbieden,
was een druppel geweest in de
van zoo'n bankroet. Hij gaf hem den
raad niet zich zelvcn te redden tf
koste van zijn cvenmcnsch; hij w;
er te rechtschapen voor. Docli toen
hij ojtliicld met spreken, zag ik
traan blinken in dc oogen van mijn
kwam over zijn gelaat. Arme meester,
arme meester I Goddank wij kunnen
bij hel begin van ons lijden er dc uit
gestrektheid niet van overzien.
liet was afgesproken, het zou dien
avond nog geheim blijven. Mijnheel
James ging naar huis ont liet zijn vrouw
en kinderen mee te deelcn wat
moet hem dat een pijnlijke zorg zijn
geweest I ik zal druk op hel kantoor
te werken.
Het was in 't voorjaar. Het m
in de andere maand vijftien jaar
den, dat hij zijne bruid ii) zijne woning
had binnen geleid in zonneschijn cn
bloemen. Die middag was de lucht
met donkere wolken bedekt, er kwam
regen cn felle wind. Ik stak wat vroe
ger licht oji en ging weer aan mijn
werk; oji eens hoorde ik een geluid,
als ik nog nooit gehoord had, cn dat
gerommel of geschuifel dat was
toch geen donder, geen regen, geen
wind. Hel werd luider, duidelijker, het
was als het gedreun van vele voetstap
pen. dat haastig nader kwam in de
richting van het kantoor; toen kreten,
een naam kort en scherp herhaald
door duizend stemmenBrent. Brent,
James Brent!"
Ik trad aan 'l venster. Daar was
half Brentwood en meer en riep om
den man, dien zij vertrouwd hadden
boven allen. JU wierp liet venster open,
en zij zagen mij.
Heila! Joseph Seïlc! ricji dc
aanvoerder van den troep, een ilrifligi
Schot, die uog slechts een paar jaret
in Brentwood had gewoond waar i:
..Hier, hier!" antwoordde ik me
een bonzend hart.
Hij weet alles," piepte een seller
pe vrouwenstem, laat hij ons dc waar
iieid zeggen."
Toen hernam «lc SchotHeila Joseph
Seile, zeg oils dc waarheid kerel, of
je krijgt den strop. Is ons geld behou
den Wal moest ik zeggen, ik herken
de bij het licht der fakkels de aange
zichten van buren en vrienden en
bloedverwanten, en geen enkele die
verloren had, en weinigen maar
niet tot volstrekte armoede waren
gebracht. Terwijl ik aarzelde met mijn
antwoord, riep de vrouwenstem weer
Waar is James Brent? Is hij weg-
geloopen de lafaard? Dat was te veel.
'Hij is thuis!" riep ik luide, waar gij
en alle fatsoenlijke menschen ii
Thuis, thuis I dat woord hadden
zij opgevangen en herhaalden het.
•Wij gaan naar zijn huis, wij zullen
James Brent wel vindenI" Ouder die
kreten dreef de menigte af naar Brent-
Iiall.
Toen vloog ik achter de trap af
naar den stal, besteeg het vlugste paard
zonder het te zadelen en galoppeerde
langs een zijweg naar dc woning van
mijn armen meester. Maar nog voor
ik er aan kwam, droeg de oostewii.d
een verward gcdruisch tot mij over,
en toen ik omkeek, zag ik brandende
fakkels en 't was of de grond dreunde
van hun driftige stappen.
Ik weet niet, hoe zij mijn boodschap
vernamen, of hoe ik ze hun meedeel
de. Dat weet ik, dat ik ze bij elkander
vond hem en haar; zij zag er uit of
zo goeti traan gelaten had, hare oogen
blonken als sterren, vriendelijk en zacht,
daar lag iets in van droefheid en vreug
de tevens. Ik had nauwelijks den tijd
om het gebeurde te vertellen, toen liet
