Nieuws- en Advertentieblad voor Amersfoort en Omstreken.
DE EEMBODE
XXVIle laargang. No. 88.
UITGAVE VAN DE VEREENIGING DE EEMBODE TE AMERSFOORT.
Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdagavond.
Prijs per drie maanden vljltlg seat. - Afzonderlijke nummers drie cenl.
Zïmk!,nZS "I ««liM.n vM, d,„
Vrijdag 30 Januari 1914.
KANTOOR EN DRUKKERIJ: LANOEORACHT 13, AMERSFOORT.
Advertentieprijs: van één lot vijf regels dertig cent. - Elke regel meer zes cent.
Reclames: tien cent per regel. AdvertentiEn In het redactioneel gedeelte vijftien cent per regel.
Billijke tarieven bij abonnement,
Alle mededeelingen en adverlenlién gelieve men in te zenden vóór drie uur op den dag van uitgifte.
KATHOLIEK LEVEN.
Wat is katholiek leven?
Leven is denken, leven is willen, le
ven is werken en handelen. Katholiek
leven is dus katholiek denken, katho
liek werken en handelen,
Katholiek denken. Men denkt ka
tholiek, wanneer men zijn katholiek
geloof kent, goed kent, door en door
kent. natuurlijk een ieder volgens zijn
Hand en begaafdheidwe behoeven
er allemaal niet evenveel van te weten.
En men zal zijn katholiek geloof
kennen, als men in de jeugd goed den
catechismus heeft geleerd, als men
naar de onderrichtingen iu de kerk
goed luistert, als men de vergaderin
gen waar gudsdi enstige eil sociale kwes
ties verklaard en besproken worden,
ijverig bijwoont, als men ten minste
uu en dan, b. v. oj> Zon- en Feestda
gen eens een goed boek leest, een
liijbclsche Geschiedenis, een Geschie
denis der kerk, de Levens der Heili
gen, sociale en apologetische lektuur.
Katholiek denken vordert ook, dat
men den mensch, zijn doel, zijn geluk,
de wereld, de maatschappelijke en
staatkundige toestanden, het lijden en
de rampen des levens, het arbeiders
vraagstuk, enz. beschouwe in het licht
iles geloofs, zooals de kerk die ver
klaart en beoordeelt, met betrekking
tot God en tot de eeuwigheid.
Katholiek willen. lk wil katholiek,
als ik het vaste en onherroepelijk ver
langen heb om steeds en overal vol
gens de leer en den geest der katho
lieke kerk te handelen en niets inij
kan bewegen om een stroobrecil daar
van af te wijken.
Katholiek werken en handelen. Hij
werkt en handelt als katholiek, die de
geboden en plichten, welke hel katho
liek geloof hem oplegt, in den staat,
waarin God hem heeft geplaatst, trouw
en met toewijding vervult.
Wie als Katholiek leefl, zal de ge
boden heiligendagen vieren niet alleen
door de H. Mis te hooren met goede
manieren, dat is. de geheele H. Mis
aandachtig en eerbiedig bij te wonen,
maar als hij kan, staal hij de Vesper
of het Lof of de Congregatie of de
Onderrichting nooit over. In alle geval
hij stelt zich niet tevreden met zooals
men dat noemt een snapmisje te hooren.
II'ie als Katholiek leeft, stuurt zijn
kinderen naar de katholieke school al
kost dat ook zware offers.
Zeker, hij gaat met zijn tijd mee, dat
moeten wij als katholieken ook doen,
maar daarom juist weet hij ook, dat de
godsdienst bij de opvoeding het zwaarst
weegt en de eerste plaats moet in-
Wie als Katholiek leeft, steunt naar
vermogen met abonnement en met adver
tenties en met correspondenties en met
zijn waardeering en hoogachting de katho
lieke pers.
Alleen als het noodzakelijk is, abon
neert hij zich op liberale bladen en
adverteert daarin.
Hij geeft liever zijn geld aan de
Koomschc pers en waar hij die ver
spreiden kan, daar laat hij het beslist
Wie als Katholiek leeft, heeft eer
bied en voor hel kerkelijk gezag van
den Paus, van den Bisschop, van de
parochie-geestelijkheid.
Kcnhcid is overal noodig. En zon
der gezag geen eenheid.
Wie als Katholiek leeftzal kleur be
kennen en vrijmoedig voor zijn geloof
zijn beginselen uitkomen, zonder
:es voor mcnschelijk opzicht.
Wie als Katholiek leeft, zal bij de ver
kiezingen niet thuis blijven, nu ar ko
men stemmen en wel stemmen op die
cmididatcn, welke hij weet. dat door
rlc katholieke partij aanbevolen worden.
Wie als Katholiek leeft, zal ookderech
ten der Katholieke Kerk, haar waarhe
den, haar instellingen, haar geschiede
nis verdedigen in zijn kring en zoover
als hein dit mogelijk is.
Een goed kind komt op voor zijn
iders en zorgt, dat men van hen af
blijft een echt katholiek komt op voor
de kerk en men raakt zijn oogappel
n, als men de kerk te na komt.
Katholiek leven, dat is, Koomsch
zijn in merg en been. Koomsch tot
den laatsten druppel bloeds, die in
de aderen vloeit, Koomsch tot in het
kleinste vezeltje, dat men aan het lijf
heelt.
Koomsch. niet enkel met woorden,
met bluffen, zwetsen, maar met daden,
met offers, met werken.
De schreeuwers en de praters doen
:t 'm niet, maar de stille, eenvoudige,
oedige offervaardige werkers, zij, die
ct blijven zitten, maar aanpakken en
de handen uit den mouw steken, niet
korten tijd, maar staag en on
vermoeid.
Leven wij zóó ais katholieken van
den echten slag, dan zijn wij door ons
gedrag, door onzen handel en wandel
de eerste verdediging voor ons geloof.
Als de verdediging der Kerk tegen-
er onze tegenstanders niet altijd de
uitwerking heeft, welke zij zou kunnen
hebben, dan ligt dit veeltijds hieraan,
dat menig katholiek niet leeft, niet
denkt, niet wil, niet handelt, zooals hij
als katholiek zou moeten leven, den
ken. willen en handelen.
vrceselijk werk is, lastig en lijdroovcnd
dal onze kieswetgeving krukkerig is,
omslachtig en in enkele gevallen on
billijk zelfs.
Maar dóórover lamentecren en klagen
helpt niet:
Er moet gedaan worden wat noodig is.
Daarom herhalen we nog eens onzen
oproep tot allen, die nog geen kiezer
in en het kunnen worden
Talmt niet, maar begeeft u zoo gauw
mogelijk naar de bestuursleden uwer
plaatselijke K. K. Kiesvereeuiging.
Alle inlichtingen worden u dan ver
strekt.
In Amersfoort wordt zooals geregeld
afgekondigd en gepubliceerd, van
wege de kiesvereeuiging zitting ge
houden in het Patronaatsgebouw aan
het Zand en in het K. K. Volksbonds
gebouw.
leder zie zijn kring dezer dagen nog
ns rond. Wellicht dat er nog zijn
e in de termen vallen. Men deelc
zulks dan het bestuur der Kiesvereeni-
ging mede.
Vele handen maken het werk licht.
Geheel het district Amersfoort door
oet met taaie volharding worden ge
streefd naar hel herstel onzer nederlaag.
't District Amersfoort is Christelijk
en het zal Christelijk blijven.
Maar er moet voor gezorgd worden
dat al onze geestverwanten, die in de
termen vallen, zoo noodig met hun
stembillct kunnen getuigen voor
christelijk begin-cl.
Daar komt het op aan
Zorg voor de Kiezerslijst.
s nu de tijd om practisch te wer-
.an het herstel onzer dezen zomer
zoo geschokte positie.
't Is in deze dagen dat feitelijk wordt
beslist over den uitslag van later te
houden verkiezingen.
Want nü worden de Kiezerslijsten
samengesteld.
Wat baat 't, of men met de ge
opende stembus in zicht hemel en aarde
beweegt om den man zijner keuze toch
tar gekozen te krijgen, wanneer men
Februari niet zorgt dat al de onzen
als kiezer worden genoteerd?
Wat nil verzuimd wordt, is later niet
herstellen.
Al jaagt en rent men met auto en
koets en fiets't baat niet, wanneer in
i eerste helft van Februari verzuimd
verwaarloosd is de kiezerskweck,
Zeker, we geven toe, dat het een
Uit het Buitenland.
Duitschland.
Keizer Wilhelm vierde Dinsdag zijn
55en verjaardag. Verschillende bonds-
vorsten kwamen den keizer persoonlijk
complimenreeren, terwijl andere hun
vertegenwoordigers hadden gezonden.
In «Ie slotkapel had een godsdienst
plechtigheid plaats. Daarna had de1
groote ontvangst ten hovc plaats,
Overal in liet rijk werd 's keizers
geboortedag plechtig gevierd.
De „Xordd. Allg. Ztg." prijst den
keizer als „eersten dienaar van den
die de overtuiging is toegedaan,
niet krijgslauweren, welstand, macht
anzien het lot en de toekomst van
volk verzekeren,- maar alleen de
zedelijke kracht, die er in het volk w<
Die zedelijke kracht nu, weleer een
reden voor lierheid, neemt af.
De brief door de Duitsche bisschop-
:n tot hunne nnderhoorigen gericht,
bewijst zulks.
Men leze slechts de volgende pas
sage uit het bisschoppelijk schrijven
„Het Duitsche huisgezin, hoe stond
t eens hoog in eere als steun van
liefde en trouw, van orde en zedigheid,
als beeld der gezondheid en vrucht
baarheid 1 Nu is het ook aangetast door
i zware ziekte.
■Daarop wijst een woord van
beren klank, dat vroeger ons niet aan
ging. het woordgeboortenachteruit-
gang. Hoe ver het kwaad reeds om
zich heen heeft gegrepen, toonen de
cijfers, die dezen achteruitgang aangeven.
„Van jaar tot jaar gaat het aantal
der geboorten achteruil, en wel, in
Duitschland, in de laatste tien jaren
sneller dan zelfs in Frankrijk en België.
Indien het niet gelukt het kwaad tot
staan te brengen, dan zal ook bij ons
het aantal sterfgevallen dat der geboor
ten overtreffen en zal ook voor Duitsch
land het woord van kracht zijnmeer
lijkkisten, dan wiegen.
„Deze cijfers spreken een ontzettend
duidelijke taal. En zij spreken niet alleen
een klacht uit over den nood. zij spreken
ook van schuld, van de zwaarste schuld".
Frankrijk.
Frankrijk zit in de zorgen,
liet gaf telken jare meer geld uit
dan goed was en toen men ten slotte
nog de dwaasheid der wederinvoering
van den drie-jarigen diensttijd uithaalde,
kwain inen voor eeu reusachtig tekort
te staan.
In den Senaat kwam de benarde
toestand der geldmiddelen ter sprake.
De belasting op het inkomen zal,
10 zeide een der senatoren, ons vol
doening geven, wijl zij voor allen re
delijk en billijk is. maar zij laat ons
toch in groote onzekerheid of zij het
venwicht zal kunnen herstellen. Wij
moeten 1830 millioen leenen om de
buitengewone uitgaven te dekken. In
werkelijkheid beloopt het deficit bijna
drie milliard.
De toeneming der belastingen naast
de vermindering der bevolking zal nood
zakelijk tot een verzwakking van Frank-
ijk leiden.
Maar de Fransche belastingbetalers
zullen ervaren, dat hun regeering nog
niet aan bezuiniging op militaire uit
gaven denkt.
Zou men dan nooit aan de ijzeren
greep van het militairisme ontkomen
Heel gemakkelijk zal het niet gaan,
gelijk een bekend econoom, prof. Bren-
lano. uiteenzet.
Elzas-Lotharingen is het groote strui
kelblok. Zoolang de Franschen zich
over het verlies van dat land niet
kunnen heenzetten en vriendschap
sluiten met Duitschland, zal er v;
ontwapening wel niets komen.
Zou een oorlog dan niet helpen
Ook dat niet. Stel dat Frankrijk het
land terug won, In dat geval zou
Duitschland zich aan het werk zetten,
grootere ofiers nog brengen om zich
tot nieuwen oorlog toe te rusten en
de grensprovincies te heroveren.
Stel dat Duitschland den oorlog, die
Frankrijk om den Elzas begon, won,
dan zouden de Duitschcrs zeker, zooals
Bismarck reeds zei, Frankrijk
pakken nemen, zoo alle levensbloed
aftappen, dat het voor goed
delijk zou zijn.
Maar dan had hel militairisme nog
ets van zijn kracht verloren. Want
dan zouden Rusland en Engeland zich
op tot dusver ongekende wijze ver-
sterkeu, tiaar ze niet zouden kunnen
dulden, dat Duitschland in
Europa oppermachtig heersclite.
Hoe men het ook bezie, om t
vermindering in de bewapening te
komen, zou het noodig zijn, dat de
oude vijanden Frankrijk en Duitschland
vrienden werden.
Maar daar zijn ze nog ver af.
Binnnlandsche Berichten.
Tweede Kamer.
Dat het ministerie zwak staat, bleek
t hetgeen bij de oorlogs- en marine-
begrooting voorviel.
De militaire ministers zullen hun
ministerieel leven wel altijd moeten
danken aan de Rechterzijde. En wan-
deze wil, zal het haar niet moeilijk
vallen het Kabinet omver te kegelen.
Zonder hooge noodzaak zal de Rech
terzijde zulks echter niet doen.
Maar dat de Linkerzijde geen minis
terie vormen kan. dat ook bij zijn mili
taire plannen een meerderheid van Links
achter zich heeft, bewijst dat
regeereti kan.
Het is dan ook volstrekt nie
sloten, dat het ministerie op een goeden
lag heengaat, eer het zijn tijd heeft
uitgediend en dan staat Kamerontbin
ding voor de deur.
Een reden voor ons om het kruit
droog te houden ten einde ten allen
tijde gereed te zijn voor een verkiezings
campagne.
De toestand onzer marine is treurig.
Jaar in, jaar uit werden er millioenen
in ten koste gelegd.
En het resultaat?
,,'t Is al oud-roest" zei m
Kamer.
Maar wat erger isde geest onder
de schepelingen is niet de goede geest.
matrozen zijn ontevreden, ze morren
ijn voor 't meerendeel heul en heil
gaan zoeker, bij de socialisten.
Merken de gezaghebbers dat de
tevreden Jantjes voor den dienst door
en door bedorven zijn door 't socia
lisme met zijn haat en nijd-propaganda,
dan sturen ze de nienschen naar huis
wegens „anti-militaire" karaktereigen
schappen.
't Vorig jaar kregen zoo ruim 400
manschappen hun ontslag.
Helpen doet 't echter niet. want het
getal socialistisch georganiseerde sche
pelingen steeg weer geweldig, tot
ruim 3000!
In de Tweede Kamer werden allerlei
middelen aan de hand gedaan om tot
verbetering van den toestand te geraken.
Zoo wenschte men van Christelijke
zijde de vloot toegankelijk te maken
Christelijke jongemannen. De
toestanden, welke er nu heerschen. zijn
inderdaad een gruwel voor ieder, die
een Christelijken wandel wil leiden.
inneer de minister het milieu weet
wijzigen, zal hij de vloot openen
voor het grootste deel van ons volk,
mannen levert, met een goeden
geest bezield.
Bij de voortgezette behandeling der
begrooting van Binnenlandsche zaken,
kwam onze afgevaardigde nir. De Beau
fort loonsverhooging vragen voor de
professoren aan de Hoogescholen, zijn
collega Schaper deed hetzelfde
de tuin- en timmerlieden aan de hoo-
geronderwijsinrichtingen in dienst.
De Utrechtsche afgevaardigde mr.
r Spill klaagde over de gewoonte
in enkele professoren hunne lessen
een vreemde taal te geven.
Bij al het gekerm en geklaag over
gebrek aan geld voor nuttige zaken,
stenu het wrevelig te moeten ontwaren
hoe royaal b.v. bij de stichting
van gekkenhuizen met de belastingpen
ningen wordt omgesprongen.
Te Woensel bij Eindhoven wordt
io'n inrichting op Rijks kosten ge
bouwd. Men raamde noodig te hebben
niet minder dan zeven millioen. Toen
daarover werd geklaagd bleek, het dat
cr zonder bezwaar f318.500 op den
bouw kon bespaard worden!
's Rijks verpleging is dure verpleging.
De verplegingskosten van een patient
het rijksgesticht te Medemblik be-
loopen f860 per jaar, in particuliere
gestichten maar f385 per jaar.
Nuttig werk.
Het Diocesaan Bestuur der Katho
lieke Sociale Actie in het Aartsbisdom
Utrecht besloot in zijne vergadering
van 12 Januari 1.1. in te stellen eene
Diocesane Commissie om het Bestuur
ter zijde te staan in het tot stand bren
gen eener organisatie genaamd „R. K.
Platteland', gelijk die in 't Bisdom
•Bosch reeds werd tot stand gebracht.
Het benoemde personen in verschil
lende plaatsen tot lid van voormelde
Commissie.
Het besloot verder in eene te Zwolle
te houden bijeenkomst met de Com-
nissie van gedachten te wisselen, op
velke wijze de oprichting van zoodanige
."ereeniging in de gemeenten of Pa
rochiën van 't Aartsbisdom het zekerst
spoedigst zoude zijn te bevorderen,
teneinde dus le.koinen tot een Centrale
Diocesane Vereeniging „R. K. Plat
teland".
Met groote voldoening zullen onge
twijfeld allen die belang stellen in het
schoone werk der Kath. Soc. Actie
kennis nemen van dit nieuwe plan.
Een dusdanige organisatie zal velen
ten plattelands ten zegen zijn.
Publiciteit.
Door Z. D. H. Mgr. den Aartsbis
schop van Utrecht is bepaald, dat in
't vervolg artikelen en ingezonden
stukken in bladen, geschreven door
hecren geestelijken, met hun vollen
lam moeten onderteekend zijn.
Eenzelfde bepaling is ook uitgevaar
digd in het bisdom Breda.
De Drankwet.
In de Tweede Kamer kwam bij de
behandeling der begrooting van Bin
nenlandsche Zaken ook de drankwet
ter sprake.
Behalve de katholieke leden Fleskens
Van Nispen klaagde ook de socia
list Schaper over de Drankwet. De
wijzigingen, welke moeten aangebracht
worden, wilde hij door een commissie
behandeld zien. Hij wenschte dat col
lege zeer practisch in te richten, men-
schen uit het gewone leven moesten
daarin, en tegen een paar vergunning-
FEUILLETON.
DE BEVRIJDING DER ZWARTEN.
„O, dat is zoo erg niet, ge kunt va
mijn geld nemen, zooveel ge wilt."
Albert bedankte voor dit vriendelijk
aanbod en zeide toen:
„lk zou wel eens willen wc
tniss Sillifonds weer bekomen
den schrik."
„Ja," antwoordde Leclerque, „ik vind
het vreemd, dat zij u nog niet is ku.
men bedanken."
„Dat is in 't geheel niet noodig; ik
hei) haar niet geholpen, om door haar
bedankt te worden; ilt heb voor haar
gedaan, wat ik voor iedereen gedaan
zou hebben."
„Maar, wat gij mij van miss Sillifonds
verteld hebt, heeft mij belang inge
boezemd.
„Als gij hier koiiitjwonen, zult gij
haar dikwijls zien. Ze leeft op grooten
voet en geeft veel partijen. Ieder voor
naam persoon is een welkome gast
bij haar."
Daar Albert aan het gesprek eene
andere wending wilde geven, begon hij
een en ander te vragen over de plan
ters, die in den omtrek woonden. Hij
vond mister Leclerque een zeer
standig man.
„Gij zult ondervinden, dat bijna al
onze buren eigenaardige gebreken heb
ben," zeide deze hem, „doch aan een
euvel gaan bijna allen mank: zc zijn
ongcloofelijk trotsch. Er zijn er nauwe
lijks twaalf met een gezond verstand.
De andere zijn bespottelijk bijgeloovig
en van niemand willen ze een verstan-
digen raad aannemen. Als gij ze in
hun zwak weet te tasten, zult gij in
korten tijd zoo rijk worden, dat gij over
•ijf of zes jaar een plantage kunt koopen."
Uit de handelwijze van mistress
Johnston kon Albert de waarheid dezer
woorden opmaken, maar hij wachtte
zich wel, cr iets van te laten merken.
„Het is beter," zeide hij bij zich zelf,
"Lat ik de eer van mijn praktijk ophoud."
icgen den avond onderzocht hij den
arm *an Leclerque opnieuw en zag toen,
dat he. gezwel geheel verdwenen was.
„Mistir Leclerque," zeide hij toen,
,ik zal ij, het verband om uw arm
leggen en uw neger Israël moet nie
hierbij bebul}zaam zijn,"
Leclerque g.fzjjneafkeuringtekennen.
„Een neger r* zcidc hij, „kan mijne
•ouw mij dan ni.t vasthouden? Ik houd
niet van om J00r Jat volkje te
worden aangeraakt.'
„Mijn waarde heet» antwoordde Al-
bert glimlachend, „gij zgt jmmcrs een
verstandig man. lk he, gemerkt, dat
gij anders over de neg.rs jelll;t jan
uwe medeburgers en nu ie ik tol mjjn
spijt, dat ook gij uw voorooiice|en hebt.
Toch raad ik u aan, uw vr.uw ruBtig
laten slapenzij kan mij onmogelijk
ij de smartelijke operatie helpen, die
gij ondergaan moet."
„Zal ik dan erg veel pijn hebben?"
„Voor ik het verband kan leggen,
leten de beenderen weer op hun
plaats gebracht worden en dat gaat
niet, zonder een weinig pijn. Als gij
wilt, kan ik u wel wat chloroform geven,
dan voelt gij er niets van."
„Neen, ik heb liever pijn, dan die
afschuwelijke lucht onder niijn neus."
„Dan zal ik Israël maar gaan halen,"
Albert en meteen ging hij weg,
om zelf den neger te roepen.
„Wat is er?" vroeg deze angstig.
„Is massa Lecleique zieker geworden?"
„Integendeel, vriend, wc gaan het
verband om zijn arm leggen en nu heb
ik je hulp noodig. Mistress Leclerque
moet morgenochtend alles klaar vinden.
Ik zeg je vooruil, den arm goed vast
te houden en je er niet aan te storen,
als je meester schreeuwt of zelfs je
beveelt hein los te laten."
Israël beloofde hetmaar er kwamen
ancn in zijne oogen, toen hij aan de
smarten van zijn meester dacht.
Albert liet den neger gips en
halen en begon toen de beenderen op
hun plaats te brengen. Leclerque klemde
de tanden op elkaar om niet te schreeu
wen groote druppels zweet parelden
op zijn voorhoofd.
Toen Israël dat bemerkte, liet hij den
schouder los. Albert, die wel begreep,
dat de neger niet in staat was hem te
helpen, zoolang deze den patiënt zag
lijden, aarzelde niethij nam een zak
doek, deed er wat chloroform op
hield hem onder den neus van mis
Leclerque, die weldra insliep.
Israël hield den arm nu weder v
en Albert kon verder het verband leggen.
Na een uur ontwaakte de zieke en
vroeg of men nu gauw met de opera
tie zou beginnen.
„Die is al klaar," antwoordde Albert,
„en ik heil zeer blij, dat gij niets ge
voeld hebt."
„Hebt gij mij dan toch chloroform
gegeven
„Dat moest ik wel. Maar ik verzeker
u, dat gij na verloop van acht dagen
kunt opstaan en over zes weken zijt
ge weer geheel en al beter."
„Nog een paar zulke genezingen en
uw fortuin is gemaakt."
Mistress Leclerque was zeer verwon
derd, toen ze den volgenden dag zag,
dat het verband reeds gelegd was en
de jonge dokter steeg daardoor veel
in hare achting.
Albert vroeg zich af. of mis
Johnston den moed wel zou hebben,
zijne voorschriften op te volgen. Hij
twijfelde cr aan, oindat het reeds laat
begon te worden. Op eens hoorde hij
echter een paard voor de veranda
trappelen. Aanstonds ging hij naar buiten
Johnston te verwelkomen.
„Lieve hemel, dokter!" riep zij uit.
zoodra zij hem bemerkte; „ik geloof,
dat gij mij in eens dood wilt maken.
Ik ben doornat en heb honger als
paard."
„O, mevrouw, als gij wat van mijne
behandeling durft afkeuren, dan Helpt
„Gij kunt nu wel zeggen, dat ik zwij
gen moet, maar dat doe ik niet. Ik weel
niet eens, hoe ik af moet stijgen."
„Rijd met uw paard tot aan de ve
randa, dan zal ik u helpen."
Mistress Johnston volgde dien raad op.
Albert bad al zijn krachten noodig.
om haar van het paard af te helpen.
Op hetzelfde oogenblik kwam mistres
Leclerque op het terras en deze was
zeer verwonderd, dat hare vriendin
haar kwam bezoeken.
„Ik ben doornat, Susanne." zeide
mistress Johnston haar; „ge wilt zeker
wel zoo vriendelijk zijn mij andere
kleeren te geven."
Mistress Leclerque bracht hare
din in hare kamer, maar in het lieele
huis was niets te vinden, wat ze
kon trekken. Ze moest dus inaar
doeken en dekens blijven zitten, totdat
dc japon droog was. Gelukkig duurde
dit niet lang. Toen ze zich weer aan
gekleed had, ging ze hijgend naar dc
eetzaal en wilde het smakelijk ontbijt,
dat nog op tafel stond, eens goed
in doen."
Albert stond haar echter alleen toe
:n glas melk te gebruiken.
Toen men haar dit bracht, gaf hij
mistress Johnston eenfleschje, zeggende
„Hieruit moet ge nu eiken dag tien
druppels in uw glas melk doen."
„lederen dag!" riep de zieke uit;
,ge bedoelt hier toch niet mee, dat ik
iedcren dag niets anders krijg dan een
glas melk, als ik hier kom? Dokter,
ge maakt me dood en dc andere dok
ters hebben me tenminste nog 't leven
laten behouden."
„Integendeel, tne -rouw, ik wil u ge
nezen als gij nauwkeurig doet, wat ik
u voorschrijf, wordt gij weer even slank
als in uw jeugd. Hebt gij daar dan
„Ik wil alles doen, wat in mijn inacht
is en ik beloof u, dat ik mij niet meer J
zal beklagen." Toen ze de melk uitge- I
dronken had, bood Albert haar zijn
„Nu zullen wij samen de kruiden gaan
zoeken, waarvan gij thee moet trekken."
Zuchtend ging ze met hem mee.
Hoewel het woud nog al dichtbij was,
waren ze er eerst na een uur. Sinds
jaren had ze zoover niet meer geloopen.
Ze moest nu eenigc gele bloempjes
plukken, die Albert haar aanwees. Het
was een verschrikkelijke arbeid voor
de arme mistress Johnston.
Wordt voortgezet.
