Katholiek Nieuws- en Advertentieblad voor Amersfoort en Omstreken.
DE EEMBODE
Kantoor: Langegracht 13, Amersfoort
Telefoon No. 314.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond en wordt uitgegeven door de
Vereeniging De Eembode te Amersfoort. - Prijs per drie maanden zestig cent.
Afzonderlijke nummers vijf cent. Abonnementen kunnen eiken dag ingaan, doch
opzegging van abonnement moet geschieden vóór den aanvang van een nieuw kwartaal.
Dinsdag 24 Augustus 1915. No. 42. Negen en twintigste Jaargang.
AdvertentieprijsVan één* tot vijf regels vijftig cent. Elke regel meer
tien cent. Billijke tarieven bij geregeld adverteeren. Alle mededeelingen,
ingezonden stukken en advertentiën gelieve men in te zenden ten kantore van
De Eembode, aan de Langegracht no. 13, vóór twaalf uur op den dag van verschijnen.
Waarschuwing voor het
Platteland.
Ach en wee wordt er geroepen, zoo
lazen wij onlangs in „De Tertiaris"
over de geloofsafval en zcdclijken on
dergang van zoovele dorpelingen in
de groote steden, waar de moloch der
onkuischheid de toegangswegen bespiedt
en bijna eiken argeloozcn plattelands
bewoner, tenzij deze zeer deugdzaam
is, in zijn gloeiende armen dood drukt.
En 't is waar niet te loochenen valt
het feit. dat de gevaren van de stad
groot zijn. te groot voor zeer velen,
die in du dorpen geboren en getogenzijn.
Het vorig jaar heeft l'ater labianus,
l'apucijn, die te Amsterdam de zielzorg
onder de pas aangekomenen uitoefent,
het een en ander uit zijn tijkc ervaring
medegedeeld en aangetoond, dat liet
gemengde huwelijk met al de rainpza-
lige gevolgen daarvan onder de vrecm- J
delingen als het ware populair is.
Rotterdammers zeggen, dat de groei j
en mist veelal de gelegenheid een am
bacht te Iccren. Had hij een ambacht
geleerd, hij zou, in de stad gekomen,
het gilde der eerzame werklieden wel
licht vergrootcn en niet zijn heil on
der bootwerkers, sjouwerlui en polder
jongens behoeven te zoeken.
Daarom is de oprichting van patro
naten op liet platteland een daad van
groote sociale bctcekenis, indien deze
tenminste niet louter tot ontspanning
worden geopend, maar vooral tot gees
telijke ontwikkeling en het ontvangen
Daarin zullen dc jeugdige arbeiders
irden
:id,
Katholieke vakvcrccniging bhJ
ook al blijven zij immer op het
platteland. -
arbeidersorganisatie in de dorpen niet
noodig is. Wie zich echter ernstig in
denkt in het gevaar van het platteland,
zal grif toegeven, dat een werklicden-
verceiuging volstrekt niet overbodig is.
Al richtte zij enkel maar een ontwik
kelingscursus op, zij mochten reeds een
zegen voor den landarbeider genoemd
worden. Doch zij kweekt ook den or-
ganistiegeest aan en zal allicht een zic-
kenlonds oprichten waarvan de kleine
man zoo onnoemlijk veel voordeel kan
hebben.
Heeft de Koomschc landarbeider
patronaat en werkliedenverecniging.
twee sociale scholen, doorloopcn. iiij
zal, in de stad bekobicn, zich zelf beter
meester zijn en den weg naar de katho
lieke vakorganisatie weten te vinden.
Wie
krijge
Panama.
i bet s
at werker
rialisu
i andere arbeiders
zcld e
verstand uil Brabant gekomen zijn.
Wie van het Limburgsche platteland
naar de Duitsclie industrieplaatsen trek
ken. komen nog maar al te veel in de
roode vakvereenigingen terecht en kee-
ren tegen den winter met een gewonde
ziel naar hun Heimath terug.
Men is de oorzaken van die droeve
verschijnselen ernstig gaan iderzoeken
en tot liet besluit gekomen, dat zii
grootendccls aan de te geringe ontwik
keling. zoowel godsdienstige als maal-
schappelijke, van de plattelandsbewo
ners zelf moeten toegeschreven worden.
liet gevaar ligt niet zoozeer in do
steden als wel op het platteland, hoe
eenvoudig en deugdzaam dit ook lijkt.
Indien de minder bedeelde dorpeling
steeds buiten kon blijven, hij zou tcvie-
den leven en gelukkig sterven maar
hij is, helaas, al te vaak gedwongen
om in de sleden een stuk brood te
verdienen, hij wordt door een ijzeren wel
genoodzaakt. En dan kan men er wel
op aandringen, dat de boerenarbeiders
buiten blijven, doch dan moet men ook
aangeven, hoe die mcnschcn daar in
bun levensonderhoud kunnen voorzien,
Wel beeft minister Tatma reeds een
Landarbeiderswetsontwerp ingediend,
w aai van bij een groote vermindering
van den noodlottigen trek naar de
stad verwacht, doch de wet zelve is
er nog niet. En wanneer zij ook wordt
uitgevoerd, het gevaar van het platte
land kan zij wel minder ernstig ranken,
wegnemen echter niet.
Wat er dan gedaan moet worden
Dc dorpelingen moeten meer ont
wikkeld worden, de landarbeiders met
kinderwillen moeten ook geestelijk tot
groote uienschen opgevoed worden.
Eerstens dienen zij maatschappelijk
een trapje hooger te komen,
lelijke en navolgenswaardige wijze heb
ben de boeren hun toestand verbeterd,
hei paardenras veredeld, de vutkens-
tokkcrij bevorderd, doch de daglocncr
is vergeten. Hij heeft geen organisatie
tad trekken, zij hut
met ais los werkman, doch b.v. als]
bouwvakarbeider, zijn in den regel al-
keerig van de vakorganisatie, vernie
tigen dikwijls wat >lc organisatie na]
den aibeideis-iaiid verkregen heelt.
Eenzelfde ontwikkeling zal ook dm
meisjes niets anders dan voordcelig
kuntlen zijn. Indien zij het ouderlijk
huis verlaten en in liet patronaat de ver
schillende vrouwelijke vaardigheden als
naaien, breien, wassclicn, koken grondig
geleerd hadden, zij zouden zich niet tot de
fabrieken behoeven te wenden, waardoor
zij met zelden het pad van bederf en ar
moede tevens, ondanks het hooge loon.
opgaan.
ISovcnal dient de godsdienstkennis
vermeerderd te worden, willen zij in
dc gioote steden tegen een stootje
dagen
n '/uil-
in de bladen la,
t bericht; dat tc A
;roo:c vrachtboot
Vmerika's wcslkui
Die gebeurtenis doel ons lenigden-
en aan vroeger eeuwen toen de Spaan-
che vcrovc. iars de nieuwe wereld in
.zit namen voor hun koning.
Men kent den tijd der conquistadores,
lanncn. nicest van een wilskracht en
toed, die ons ook nu nog versteld
als
Wij willen volstrekt niet beweren,
dat de kennis van dc godsdienstige
waarheden ten platlelandc onvoldoende
is, doch we bedoelen slechts, dat zij.
die naar de steden verhuizen, dus niet
in hun gemoedelijke, weinig cischcndc
omgeving blijven, dikwijls bepaald te
weinig van hun godsdienst en de groote
dclijk-godsdienstige vraagstukken
Wat meer dan voldoende is voor
het doip, is voor de stad dikwijls ge
heel onvoldoende, waar op het werk,
langs de straat, in de herbergen allerlei
drogredenen veikochl worden, welke
voor ontwikkelde menschen vaak de
hoogste wijsheid en trelfcnde openba
ringen lijken.
Wordt echter de volksontwikkeling
n platlelandc meer en meer naar be
utnogen behartigd - en het kan da:
er hel algemeen zoo gemakkelijk -
in raakt het uil met de levering van
domme personen, die de scharen
hel socialisme vergrootcn en hei
delijk peil omlaag halen.
Het is dus toe te juichen, dat het
vcreenigingsleven in de dorpen bevor
derd worde, dat de jonge arbeider v;
het patronaat naar de katholieke wet
licdenverecniging overga, dat Kruisvc
bond en bibliotheek ook ten platiehim
gevonden worden.
koilzichligcn beweren wel eens, d
rant, kerels van top tol teen.
ooruil I Branden of je kop rolt
je voeten!" sprak dc door giftige
pijlen doodelijk gewonden conquistador
'l lot een zijner ondergeschikten,
deze aarzelde het wit gloeiend
ijzer op de wonden te zetten.
Ook Vasco Nunc-- Je Balboa, dc
•tildckkcr van den Stillen Oceaan op
'anama's landengte, was een dezer
krachtfiguren.
,n afkomst was Nur.cs uit dc hctïe
-olies,
Amerika aangeland, toonde hij
dra dat cr pit ui hem zat. Hij maakn
meester van Darie, en kwam al
aan 't hoofd der eerste Spaansche
nie op 't vaste land: Santa Mari;
del Antigua genaamd.
Prikkelend werkte dit succes op de
n wilsreus. Toen zekere vage aan
wijzingen van Indianen hem gesprokei
hadden van een goudland en een on
itelijke zee ten zuiden, was Balbo;
:t meer te houden. Hij zou en hij
iesl cr heen. Koste wat het wilde.
Kerst want dit was noodig om
en tegenstand te breken werden
or rijke geschenken gunst en hulp
n den Gouverneur van Hispaniola
(Klcin-Spanjc) thans Haïti cu San Do
mingo genaamd, gewonnen. Door be
loften en geld had hij dra eeuige avon-
aen ging hel er op los. over ber
en door rivieren, door moeras:
■lakten, door dicht begroeide wi
den. aldoor voorwaarts. Wat erop dien
weg al ellenden en vcrmociei
leden zijn, daar kunnen wij. moderne
ciischer
ïbooriingen.
iat moeilijk een denk
in. Vol takt wist hij
weg ontmoet, voor
i als gidsen te doen
volger..
Zóó marcheerden ze door, onverdro-
'i door. vijf en twintig lange, zware
dagen, totdat ze eindelijk aan den voet
in een hoogen berg stonden.
Daar boven aldus verzekerden
Indianen - is die groote zee tc
rn. Toen ging het opwaarts.
Maar bij den top gekomen, hield
Halboa zich voor. dezen 't eerst te be
klimmen. En daar zag hij ze, die ein-
dcloozt-, cindelooze zee. zoo lang te
vergeefs, door den gtoo'.en Columbus
Overweldigend oogenblik!
\'ol dankbaarheid zinkt hij op zijn
knieën, den grooten God uit ganscher
harte lovende.
Men schreef toen: 23 September 1513.
Ondcrtusschcn zijn, vol blijdschap,
■k zijn makkers toegesneld. In stom-
Ie verbazing staren ook zij naar den
nieuw ontdekten, inateloozen Oceaan
- richtten ze hun blikken ten hemel,
ijl blijde^ dankliederen opstijgen uit
lat was na al die ellenden, na al
da: lijden, een ware opfrissching.
dc n
it Co-
deze landen of zeeën eeitige aanspraak
mocht maken, ben ik bereid dezelve
te verdedigen in den naam der tegen
woordige en toekomstige Vorsten van
Castilië, aan wie de machten de heer
schappij over deze Indiën toekomt
met alle zeeën, beide aan de N. en Z.
polen nu en ten allen tijde, zoolang
dc wereld staat en tot den laatsten
dag dts oordeels voor het geheele
menschdom."
Allen ondcrtcekenden hierop met
hunne namen het stuk, door den No-1
tari- van deze gebeurtenis opgemaakt."
ruim 400 jaren geleden. En thans:
Waar bleef liet gebied van de toen.
zoo machtige vorsten van Spanie
Nu en ten allen tijde, zoo lang de
wereld staat, tot den laatsien dag des
oordeels," ach. liet klinkt thans als een
bespotting.
Sic transit glorie ntundi. En na weer
400 jaren, wat dan J. P.
Uit het Buitenland.
lumbus, toen ze na lange dagen
bange vreeze en angst, eindelijk 't
land zagen opgroenen boven de glin-
erende wateren.
Als plotseling doortintelde Balboa's:
ani.cn een nieuw leven. Voorwaarts
oeslen ze. voorwaarts met versnelden
is. Na vier dagen stonden ze einde
lijk aan 't strand. Juist was het S. Mi-
chaëlsdag I'S September. Volgens de
gewoonte dier dagen, kreeg dan ook
iie plaats waar ze stonden, den naam
va t San Miguel.
Of deze mannen nu verlangend wa
ren ter opfrissching en ook als ter om
helzing zich vol dolle vreugde, in de
Meren van den Oceaan te storten
Doch dat mocht niet.
Eerst zou Balboa zelf er in stijgen
n plechtig bezit te nemen van heel
den Oceaan met alle landen in en omi
Hoe dat in zijn werk ging, zullen
■erkort weergeven niet de woorden
•an Washington Irving.
..Vasco Nunez de Balbao
baniertrok zijn zwaard en wierp
:ijn schild op den schouder, liep
/cr in zee, dat het water boven
knieën reikte, cn toen met zijn banier
zwaaiende, riep hij met luider stemme
..Lang leven dc doorluchtige en mach
tige Vorsten Don Ferdinand en Donna
Juana, Souvereinen van Castilië, Leoi
deelc van de Kroon van Castilië. ik,
bij dezen, volledig en wezenlijk bezit
neem van deze zeeën, landen, kusten,
havens en eilanden van het zuiden, en
al wat daaraan verbonden is en van
de koninkrijken en gewesten, die, op
welke wijze ook, of onder welken naam
of titel, hetzij van vroegeren of lateren,
verleden, tegenwoordigeu of toekomen
den tijd, met dezelve verbonden zijn
- - cu indien een ander Vorstoi
In den Rijksdag.
De Rijkskanselier hield in den Rijks
dag eene groote rede over den toestand,
waarin Duitschland thans verkeert.
„Alle met doodsverachting en uiterste
opoffering van menschenlevens onder
nomen pogingen der Eranschen om
door onze liniën te breken", zoo zeide
hij, „mislukten tegenover de taaie v
harding van onze dappere troepen.
Italië, dat het begeerde vreemde
goed gemakkelijk dacht te veroveren,
werd tot dusver schitterend afgeweerd,
niettegenstaande een overmacht in ge
talsterkte en een roekelooze opoffering
n menschenlevens.
„Waar wij het offensief nar
sloegen wij den vijand «n wierpen hem
terug, bevrijden met onzen bondgenoot
bijna geheel Galicië, Polen, Lilhauen
Koerland van de Russen. Ver in
ijands land, vormen overal onze
linies een vasten dam.
.Wij hebben sterke legers vrij ge
kregen voor nieuwe slagen. Trotsch,
zonder vrees vertrouwend op onze
heerlijke troepen, kunnen wij de toe
komst tegemoet zien.
„Tc midden van de verschrikkingen
ui den oorlog gedenken wij, van dank
baarheid vers 'd, de zoo krachtig werk-
menschlievendheid, die naburige
neutrale staten ons betoonden bij den
terugkeer van burgerlijke personen uit
het vijandige buitenland en bij de
'isseliog van krijgsgevangenen.
„Nederland wijdde reeds ten tweeden
male aan de uit Engeland terugkee-
rende zwaar gewond :n opofleritigsge-
:ind en hulpvaardig zijn goede zorgen.
„Ik spreek tegenover deze|natic den
dicpgevoelden dank uit van het Duit
volk.
verbind hieraan een woord van
bijzondere dankbaarheid aan den Paus
die aan het denkbeeld der gevangenen-
uitwisseling en aan zoovele werken der
nschenliefde gedurende den oorlog
- onvermoeibare deelneming wijdde
op het tot uitvoering komen
1 beslissenden invloed heeft gehad".
„De neutrale handel op zee wordt
door Engeland afgesneden, zooveel het
kan. Voor Duitschland bestemde waren
mogen ook op neutrale schepen niet
neer verscheept worden. Neutrale
ichepen worden in volle zee gedwon
gen. Engelsche manschappen aan boord
te nemen en hun bevelen te volgen.
Engeland bezet kort en goed Grieksche
eilanden, omdat dit voor zijn militaire
operatien gemakkelijk is. Met zijn bond-
genooten wil het het neutrale Grieken
land gebiedsafstand afpersen om Bul
garije op zijn zijde te brengen.
.-lil Polen verwoest het met de geal
lieerden voer de vrijheid der volkeren
itrijdende Rusland vóór den terugtocht
zijner troepen het geheele land. Dorpen
worden plat gebrand, graanvelden plat
getreden, de bevolking, joden en chris
tenen, naar onbewoonde streken weg
gezonden. 7.ij versmachten in de moe-
assen. op de Russische wegen, in ver-
segelde goederenwagens zonder vensters.
„Zoo ziet de vrijheid en de bescha
ving er uil, waarvoor onze tegenstan
ders strijden.
„Bij zijn verzekering, dat het de be
schermer der kleine staten was, rekende
Engeland erop, dat de wereld een zeer
slecht geheugen zou hebben.
„In het voorjaar van 1902 werden
de Boeren-republieken bij het Britsche
rijk ingelijfd. Dan richt de blik zich
op Egypte. Tegen de formeele inlijving
verzette zich de plechtige belofte der
Engelsche regeering om het land weder
„Wie zulk een politiek drijft heeft
:t het recht om een land', dat 44 jaar
lang den Europeesche vrede bescherm
de, dat, terwijl bijna alle andere landen
oorlogen voerden en zich landstreken
veroverden, slechts voor zijn vreedzame
ontwikkeling leefde, te beschuldigen
van oorlogszuchtigheid en l3ndbegecrte.
Dat is huichelarij."
De oorlogscredieten worden zonder
veel discussie toegestaan.
Eenmaal op het oorlogspad, inoet
men tegen de kosten niet op zien.
De politieke partijen staan dan ook
overal alle gevraagde cr-dieten toe.
Polen.
In de wereld-geschiedenis heeft het
koninkrijk Polen een belangrijke rol
gespeeld.
Ieder herinnert zich, hoe eens de
Poolsehe koning Sobieski Weenen redde,
toen de Turken dit bolwerk van Chris
telijk Europa tegen de Mohammedaan-
schc horden bijna zoo goed als veroverd
hadden.
Nooit ging een rijk smadelijker ten
onder, deels door eigen schuld, maar
nooit misschien ook heeft een volk
langer gehoopt nog eenmaal de zelf
standigheid te herwinnen, gelouterd
door ellende en onderdrukking dan het
Poolsehe.
Iedere Pool blijft hopen ook nu nog
dat het verdeelde vaderland nog eens
zijn plaats zal hernemen in de rij
der onafhankelijke volken, dat Polen
in oude glorie hersteld zal worden.
Het Poolsehe vraagstuk, mecnen ve-
FEUILLETON.
DE LIJFEIGENE.
HlstorischTomanllsche taferaelen
uit de 8e eeuw.
Hij zelf, de jonge redder, had korte
lings plaats genomen onder de
aanzienlijkste!! van het landvan den
nederigen stand der lijfeigenen was hij
tot lid van dc koninklijke lijfwacht op
geklommen. Den verloofde van zijne
dochter dan ook zoo hoog in macht
cn eer gestegen ziende, durfde Haltri-
ntan hem niet te verzoeken dc banden
van het huwelijk te knoopen, hetwelk
dc jonge lijfeigene eertijds als zijn dier
baarste wensch had voorgesteld.
lil de maanden, welke op zijn twee
gevecht volgden, waarin hij Drogho
gedood had, hield Wardeiick zich be
zig mcl zich in te richten op de aan
zienlijke grondbezittingen, welke hij van
de koninklijke milddadigheid ontvangen
had, cn bouwde er zich eene sierlijke
woning, overeenkomstig zijn nieuwen
stand, Toen deze gereed was,
herinnerde hij zich zijne vroegere vrien
den en verscheen op zekeren dag in
de maand Augustus onverwacht, door
eenigc mcdgezcllcn gevolgd, in de villa
van Hahtiman. Met groote blijdschap
weid de leudc ontvangen in het gezin
van den vrijen man, die door zijn toe-
geluk en vrede
Pas had Warde
ster geweest was
had
•ruggev
f hij z
„llc ben gekomen, edele Hahtiman,
om ti tc herinneren aan jegens mij ar
gegane verbindtcnissen, welke dierb-
zijn aan mijn hart, en het loon te
schen voor het weinige, dat ik vooi
heb kunnen doen."
„Mijn buis. mijne familie, alles v
ik bezit behoort aan u," antwoord
dc vrije man, „want ik had alles ver
loren, en uwe onverschrokkenheid, uw
dapperheid hebben mij alles tciuggi
den vlijen man de eertijds gedane be
lofte herinnerde, een bezoek aan i
vooimaligcn lijfeigene van Hahrim
den braven Drcbau, die een nette hoi
bewoonde, eene gilt des konings,
op cenige mijlen afslands der va
van l'herain gelegen. Dreban leefde
daar stil cn rustig met Nanfledn, zijne
waardige gezellin, en Cassildis, liet
meisje, dat wij bij den aanvang van
dit verhaal in dc hut van den lijfeigene
beschreven hebben. De leudc kende
de beminnelijke zuster van Warderick
sedert zijn prille jeugd. Meester gewor-
uitgestrekt grondgebied
:i de s
iinhou
den
hernam de
i, Kus-
jonge lende, „en ik zal mij i
denaar achten."
„Mijne dochter verwachtte u,
wij, om u te zeggen, dal I.idwi
I)e vrouw van den vrijen in:
berga, sprak in gelijken geest als'haar
man en Lidwina, ut de kamer geroe
pen, waar dit gesprek plaats vond.
ving van Warderick den verlovingsring.
Er werd bepaald, dat hel huwelijk c
ge weken liter zou voltrokken woi
lil hel bijzijn der vrienden van
jongen lende en die van Hahnmai
Toevalligerwijze bracht Anlheh
op In t zelfde uur, dat Warderick
deelde hij openhartig zijn plan
mede aan Valtruda zijne moeder, en
de edele vrouw had het volkomen
goedgekeurd.
„Ik heb liet meisje gezien", zeide zij
tot hem, „en hoewel van geringe af
komst is zij uwer waaidig, waardig
te bevelen in het kasteel uwer vc
vaderen zij zal cr de deugd, dc chris
telijke liefde in doen hccrschen. Ik
stem volgaarne in uw huwelijk niet
Cassildis toe."
Yooizien van de moederlijke goed
keuring, steeg Anthehnus te paard en
begaf zich naar de hoeve van Dreban,
waar hij tegen het vallen van den avond
aankwam. Dreban zat met zijne vrouw
en dochter in een wijngaardpriëel cn
erkwikte zich nu den verrichten arbeid
van den dag in liet zoete vat
heerlijken avond. Bij het zien var
jongen leude van Mello verhelderde
Drebans gelaat; hij stond haastig op,
liep zijn bezoeker tegemoet en riep
dienaar om het paard over te net
Nadat Anibelmus binnengegaan wa
eeuige vcrverscltingen had gebruikt,
vroeg hem zijn gastheer of zijne manier
n leven op het kasteel van Mello
m beviel.
„Niets zou aan mijn geluk ontbreken,'
antwoordde de jongeman glimlachende,
„indien het kasteel mijner vadercr
der groot ware."
„Dat begrijp ik niet," merkte de
voormalige lijfeigene, aan. „Ik heb nog
nooit iemand hooren klagen dat zijne
„Ik zou er mij ook niet over bekli
gen," hernam Anthehnus, „maar i
zou er gaarne eene gezellin aan mijne
zijde zien."
„Het valt u gemakkelijk eene ccht-
genoote tc kiezen," zeide Dreban,
zijn weinig adclijke meisjes, die dc hand
van den leude van Mello zouden
„Mijne keuze is sinds lang gevestigd".
Dreban bewaarde het stil/wijgen, hij
begreep de toespeling van den jonge
man, üie er bijvoegde:
„De keuze, welke ik gedaan heb, hangt
van u af, Dreban."
„Hoe-zoo Verklaar u naderIk ben
„Gij kunt allesdc vri
ar het kasteel van Mello
•eren, is uwe dochter."
Cassildis bedekte het aangezicht
et hare handen maar de oude vader
bleef stom.
„Oude Dreban," riep de leude bekom
merd uit, „zoudt gij mij de hand uwer
dochter weigeren
„Denk aan het verschil van maat
schappelijke!! stand" antwoordde de
voormalige lijfeigene.
„Wat komt er dat op aan? Behoort
Warderick, uw zoon. niet tot de konink
lijke lijfwachten gij. zijl gij niet een
vrije man, die recht van stemming hebt
in de nationale bijeenkomsten,"
„Welnuhel geschiedde gelijk gij
wilt," hernam Dreban, „mits Cassildis
hare toeslemming geve."
„Ik heb gfiene andere wil dan de
uwe, vader," lispelde het meisje.
Terstond stond dc leude van Mello
op, trad op Cassildis toe, vatte hare hand
stak den verlovensring aan haren vinger.
Amhelmus vertrok weder, belovende
binnen kort den dag van het huwelijk
te bepalen, dat voltrokken zou worden
in dc kerk van Mello, waar Cassildis
gedoopt was geworden. Bij zijn terug
komst op zijn slot vond de leude er
Warderick, die van de hoeve van Hahri-
man gekomen was om zijn vriend be
zoek te brengen.
„Ik ga in het huwelijk treden" zeide
Drebans zoon op opgeruimden toon
tot Anthelmus „en ik kom vernemen, of
gij bij mijn feest wilt tegenwoordig zijn."
„Met wie gaal gij huwen?" vroeg de
leude van Mello, verwonderd over dien
toevalligen samenloop.
„Hoe kunt gij dat vragen Weet gij
niet, dat Lidwina, het voortretfelijke
meisje, dat gij zoolang uwe zuster ge
noemd hebt. aan mij verloofd was
„Wel zeker, maar er is sedert zooveel
gebeurder zijn zulke veranderingen
gekomen in onze positiën, dat het wel
te vergeven is, als men vraagt naar
dingen, die het zekerste schijnen."
„En gij, denkt gij er niet aan om mij
na te volgen
„Voorzeker denk ik daaraan. Wij
hebben dezelfde ingeving gehad. Ter-
wijl gij aanzoek deedt om de khand
van Hahrimans dochter, van baar, die
ik nog mijne zuster zal noemen, 'deed
ik even als gijik koos eene gezellin,
de toekomstige burgvrouw van dit
kasteel."
„Wie is zij vroeg Warderick
nieuwsgierig.
„Dc aanstaande edelvrouw van Mello
is de dochter van Dreban, de zuster
van den overwinnaar van Drogho.
Cassildis," antwoordde de leudclachcnd.
De jonge lijfknecht van Pepijn vloog