Katholiek Nieuws- en Advertentieblad voor Amersfoort en Omstreken. DE EEMBODE Kantoor: Langegracht 13, Amersfoort Telefoon No. 314. Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond en wordt uitgegeven door de Vereeniging De Eembode te Amersfoort. - Prijs per drie maanden zestig cent. Afzonderlijke nummers vijf cent. Abonnementen kunnen eiken dag ingaan, doch opzegging van abonnement moet geschieden vóór den aanvang van een nieuw kwartaal. Dinsdag 24 Augustus 1915. No. 42. Negen en twintigste Jaargang. AdvertentieprijsVan één* tot vijf regels vijftig cent. Elke regel meer tien cent. Billijke tarieven bij geregeld adverteeren. Alle mededeelingen, ingezonden stukken en advertentiën gelieve men in te zenden ten kantore van De Eembode, aan de Langegracht no. 13, vóór twaalf uur op den dag van verschijnen. Waarschuwing voor het Platteland. Ach en wee wordt er geroepen, zoo lazen wij onlangs in „De Tertiaris" over de geloofsafval en zcdclijken on dergang van zoovele dorpelingen in de groote steden, waar de moloch der onkuischheid de toegangswegen bespiedt en bijna eiken argeloozcn plattelands bewoner, tenzij deze zeer deugdzaam is, in zijn gloeiende armen dood drukt. En 't is waar niet te loochenen valt het feit. dat de gevaren van de stad groot zijn. te groot voor zeer velen, die in du dorpen geboren en getogenzijn. Het vorig jaar heeft l'ater labianus, l'apucijn, die te Amsterdam de zielzorg onder de pas aangekomenen uitoefent, het een en ander uit zijn tijkc ervaring medegedeeld en aangetoond, dat liet gemengde huwelijk met al de rainpza- lige gevolgen daarvan onder de vrecm- J delingen als het ware populair is. Rotterdammers zeggen, dat de groei j en mist veelal de gelegenheid een am bacht te Iccren. Had hij een ambacht geleerd, hij zou, in de stad gekomen, het gilde der eerzame werklieden wel licht vergrootcn en niet zijn heil on der bootwerkers, sjouwerlui en polder jongens behoeven te zoeken. Daarom is de oprichting van patro naten op liet platteland een daad van groote sociale bctcekenis, indien deze tenminste niet louter tot ontspanning worden geopend, maar vooral tot gees telijke ontwikkeling en het ontvangen Daarin zullen dc jeugdige arbeiders irden :id, Katholieke vakvcrccniging bhJ ook al blijven zij immer op het platteland. - arbeidersorganisatie in de dorpen niet noodig is. Wie zich echter ernstig in denkt in het gevaar van het platteland, zal grif toegeven, dat een werklicden- verceiuging volstrekt niet overbodig is. Al richtte zij enkel maar een ontwik kelingscursus op, zij mochten reeds een zegen voor den landarbeider genoemd worden. Doch zij kweekt ook den or- ganistiegeest aan en zal allicht een zic- kenlonds oprichten waarvan de kleine man zoo onnoemlijk veel voordeel kan hebben. Heeft de Koomschc landarbeider patronaat en werkliedenverecniging. twee sociale scholen, doorloopcn. iiij zal, in de stad bekobicn, zich zelf beter meester zijn en den weg naar de katho lieke vakorganisatie weten te vinden. Wie krijge Panama. i bet s at werker rialisu i andere arbeiders zcld e verstand uil Brabant gekomen zijn. Wie van het Limburgsche platteland naar de Duitsclie industrieplaatsen trek ken. komen nog maar al te veel in de roode vakvereenigingen terecht en kee- ren tegen den winter met een gewonde ziel naar hun Heimath terug. Men is de oorzaken van die droeve verschijnselen ernstig gaan iderzoeken en tot liet besluit gekomen, dat zii grootendccls aan de te geringe ontwik keling. zoowel godsdienstige als maal- schappelijke, van de plattelandsbewo ners zelf moeten toegeschreven worden. liet gevaar ligt niet zoozeer in do steden als wel op het platteland, hoe eenvoudig en deugdzaam dit ook lijkt. Indien de minder bedeelde dorpeling steeds buiten kon blijven, hij zou tcvie- den leven en gelukkig sterven maar hij is, helaas, al te vaak gedwongen om in de sleden een stuk brood te verdienen, hij wordt door een ijzeren wel genoodzaakt. En dan kan men er wel op aandringen, dat de boerenarbeiders buiten blijven, doch dan moet men ook aangeven, hoe die mcnschcn daar in bun levensonderhoud kunnen voorzien, Wel beeft minister Tatma reeds een Landarbeiderswetsontwerp ingediend, w aai van bij een groote vermindering van den noodlottigen trek naar de stad verwacht, doch de wet zelve is er nog niet. En wanneer zij ook wordt uitgevoerd, het gevaar van het platte land kan zij wel minder ernstig ranken, wegnemen echter niet. Wat er dan gedaan moet worden Dc dorpelingen moeten meer ont wikkeld worden, de landarbeiders met kinderwillen moeten ook geestelijk tot groote uienschen opgevoed worden. Eerstens dienen zij maatschappelijk een trapje hooger te komen, lelijke en navolgenswaardige wijze heb ben de boeren hun toestand verbeterd, hei paardenras veredeld, de vutkens- tokkcrij bevorderd, doch de daglocncr is vergeten. Hij heeft geen organisatie tad trekken, zij hut met ais los werkman, doch b.v. als] bouwvakarbeider, zijn in den regel al- keerig van de vakorganisatie, vernie tigen dikwijls wat >lc organisatie na] den aibeideis-iaiid verkregen heelt. Eenzelfde ontwikkeling zal ook dm meisjes niets anders dan voordcelig kuntlen zijn. Indien zij het ouderlijk huis verlaten en in liet patronaat de ver schillende vrouwelijke vaardigheden als naaien, breien, wassclicn, koken grondig geleerd hadden, zij zouden zich niet tot de fabrieken behoeven te wenden, waardoor zij met zelden het pad van bederf en ar moede tevens, ondanks het hooge loon. opgaan. ISovcnal dient de godsdienstkennis vermeerderd te worden, willen zij in dc gioote steden tegen een stootje dagen n '/uil- in de bladen la, t bericht; dat tc A ;roo:c vrachtboot Vmerika's wcslkui Die gebeurtenis doel ons lenigden- en aan vroeger eeuwen toen de Spaan- che vcrovc. iars de nieuwe wereld in .zit namen voor hun koning. Men kent den tijd der conquistadores, lanncn. nicest van een wilskracht en toed, die ons ook nu nog versteld als Wij willen volstrekt niet beweren, dat de kennis van dc godsdienstige waarheden ten platlelandc onvoldoende is, doch we bedoelen slechts, dat zij. die naar de steden verhuizen, dus niet in hun gemoedelijke, weinig cischcndc omgeving blijven, dikwijls bepaald te weinig van hun godsdienst en de groote dclijk-godsdienstige vraagstukken Wat meer dan voldoende is voor het doip, is voor de stad dikwijls ge heel onvoldoende, waar op het werk, langs de straat, in de herbergen allerlei drogredenen veikochl worden, welke voor ontwikkelde menschen vaak de hoogste wijsheid en trelfcnde openba ringen lijken. Wordt echter de volksontwikkeling n platlelandc meer en meer naar be utnogen behartigd - en het kan da: er hel algemeen zoo gemakkelijk - in raakt het uil met de levering van domme personen, die de scharen hel socialisme vergrootcn en hei delijk peil omlaag halen. Het is dus toe te juichen, dat het vcreenigingsleven in de dorpen bevor derd worde, dat de jonge arbeider v; het patronaat naar de katholieke wet licdenverecniging overga, dat Kruisvc bond en bibliotheek ook ten platiehim gevonden worden. koilzichligcn beweren wel eens, d rant, kerels van top tol teen. ooruil I Branden of je kop rolt je voeten!" sprak dc door giftige pijlen doodelijk gewonden conquistador 'l lot een zijner ondergeschikten, deze aarzelde het wit gloeiend ijzer op de wonden te zetten. Ook Vasco Nunc-- Je Balboa, dc •tildckkcr van den Stillen Oceaan op 'anama's landengte, was een dezer krachtfiguren. ,n afkomst was Nur.cs uit dc hctïe -olies, Amerika aangeland, toonde hij dra dat cr pit ui hem zat. Hij maakn meester van Darie, en kwam al aan 't hoofd der eerste Spaansche nie op 't vaste land: Santa Mari; del Antigua genaamd. Prikkelend werkte dit succes op de n wilsreus. Toen zekere vage aan wijzingen van Indianen hem gesprokei hadden van een goudland en een on itelijke zee ten zuiden, was Balbo; :t meer te houden. Hij zou en hij iesl cr heen. Koste wat het wilde. Kerst want dit was noodig om en tegenstand te breken werden or rijke geschenken gunst en hulp n den Gouverneur van Hispaniola (Klcin-Spanjc) thans Haïti cu San Do mingo genaamd, gewonnen. Door be loften en geld had hij dra eeuige avon- aen ging hel er op los. over ber en door rivieren, door moeras: ■lakten, door dicht begroeide wi den. aldoor voorwaarts. Wat erop dien weg al ellenden en vcrmociei leden zijn, daar kunnen wij. moderne ciischer ïbooriingen. iat moeilijk een denk in. Vol takt wist hij weg ontmoet, voor i als gidsen te doen volger.. Zóó marcheerden ze door, onverdro- 'i door. vijf en twintig lange, zware dagen, totdat ze eindelijk aan den voet in een hoogen berg stonden. Daar boven aldus verzekerden Indianen - is die groote zee tc rn. Toen ging het opwaarts. Maar bij den top gekomen, hield Halboa zich voor. dezen 't eerst te be klimmen. En daar zag hij ze, die ein- dcloozt-, cindelooze zee. zoo lang te vergeefs, door den gtoo'.en Columbus Overweldigend oogenblik! \'ol dankbaarheid zinkt hij op zijn knieën, den grooten God uit ganscher harte lovende. Men schreef toen: 23 September 1513. Ondcrtusschcn zijn, vol blijdschap, ■k zijn makkers toegesneld. In stom- Ie verbazing staren ook zij naar den nieuw ontdekten, inateloozen Oceaan - richtten ze hun blikken ten hemel, ijl blijde^ dankliederen opstijgen uit lat was na al die ellenden, na al da: lijden, een ware opfrissching. dc n it Co- deze landen of zeeën eeitige aanspraak mocht maken, ben ik bereid dezelve te verdedigen in den naam der tegen woordige en toekomstige Vorsten van Castilië, aan wie de machten de heer schappij over deze Indiën toekomt met alle zeeën, beide aan de N. en Z. polen nu en ten allen tijde, zoolang dc wereld staat en tot den laatsten dag dts oordeels voor het geheele menschdom." Allen ondcrtcekenden hierop met hunne namen het stuk, door den No-1 tari- van deze gebeurtenis opgemaakt." ruim 400 jaren geleden. En thans: Waar bleef liet gebied van de toen. zoo machtige vorsten van Spanie Nu en ten allen tijde, zoo lang de wereld staat, tot den laatsien dag des oordeels," ach. liet klinkt thans als een bespotting. Sic transit glorie ntundi. En na weer 400 jaren, wat dan J. P. Uit het Buitenland. lumbus, toen ze na lange dagen bange vreeze en angst, eindelijk 't land zagen opgroenen boven de glin- erende wateren. Als plotseling doortintelde Balboa's: ani.cn een nieuw leven. Voorwaarts oeslen ze. voorwaarts met versnelden is. Na vier dagen stonden ze einde lijk aan 't strand. Juist was het S. Mi- chaëlsdag I'S September. Volgens de gewoonte dier dagen, kreeg dan ook iie plaats waar ze stonden, den naam va t San Miguel. Of deze mannen nu verlangend wa ren ter opfrissching en ook als ter om helzing zich vol dolle vreugde, in de Meren van den Oceaan te storten Doch dat mocht niet. Eerst zou Balboa zelf er in stijgen n plechtig bezit te nemen van heel den Oceaan met alle landen in en omi Hoe dat in zijn werk ging, zullen ■erkort weergeven niet de woorden •an Washington Irving. ..Vasco Nunez de Balbao baniertrok zijn zwaard en wierp :ijn schild op den schouder, liep /cr in zee, dat het water boven knieën reikte, cn toen met zijn banier zwaaiende, riep hij met luider stemme ..Lang leven dc doorluchtige en mach tige Vorsten Don Ferdinand en Donna Juana, Souvereinen van Castilië, Leoi deelc van de Kroon van Castilië. ik, bij dezen, volledig en wezenlijk bezit neem van deze zeeën, landen, kusten, havens en eilanden van het zuiden, en al wat daaraan verbonden is en van de koninkrijken en gewesten, die, op welke wijze ook, of onder welken naam of titel, hetzij van vroegeren of lateren, verleden, tegenwoordigeu of toekomen den tijd, met dezelve verbonden zijn - - cu indien een ander Vorstoi In den Rijksdag. De Rijkskanselier hield in den Rijks dag eene groote rede over den toestand, waarin Duitschland thans verkeert. „Alle met doodsverachting en uiterste opoffering van menschenlevens onder nomen pogingen der Eranschen om door onze liniën te breken", zoo zeide hij, „mislukten tegenover de taaie v harding van onze dappere troepen. Italië, dat het begeerde vreemde goed gemakkelijk dacht te veroveren, werd tot dusver schitterend afgeweerd, niettegenstaande een overmacht in ge talsterkte en een roekelooze opoffering n menschenlevens. „Waar wij het offensief nar sloegen wij den vijand «n wierpen hem terug, bevrijden met onzen bondgenoot bijna geheel Galicië, Polen, Lilhauen Koerland van de Russen. Ver in ijands land, vormen overal onze linies een vasten dam. .Wij hebben sterke legers vrij ge kregen voor nieuwe slagen. Trotsch, zonder vrees vertrouwend op onze heerlijke troepen, kunnen wij de toe komst tegemoet zien. „Tc midden van de verschrikkingen ui den oorlog gedenken wij, van dank baarheid vers 'd, de zoo krachtig werk- menschlievendheid, die naburige neutrale staten ons betoonden bij den terugkeer van burgerlijke personen uit het vijandige buitenland en bij de 'isseliog van krijgsgevangenen. „Nederland wijdde reeds ten tweeden male aan de uit Engeland terugkee- rende zwaar gewond :n opofleritigsge- :ind en hulpvaardig zijn goede zorgen. „Ik spreek tegenover deze|natic den dicpgevoelden dank uit van het Duit volk. verbind hieraan een woord van bijzondere dankbaarheid aan den Paus die aan het denkbeeld der gevangenen- uitwisseling en aan zoovele werken der nschenliefde gedurende den oorlog - onvermoeibare deelneming wijdde op het tot uitvoering komen 1 beslissenden invloed heeft gehad". „De neutrale handel op zee wordt door Engeland afgesneden, zooveel het kan. Voor Duitschland bestemde waren mogen ook op neutrale schepen niet neer verscheept worden. Neutrale ichepen worden in volle zee gedwon gen. Engelsche manschappen aan boord te nemen en hun bevelen te volgen. Engeland bezet kort en goed Grieksche eilanden, omdat dit voor zijn militaire operatien gemakkelijk is. Met zijn bond- genooten wil het het neutrale Grieken land gebiedsafstand afpersen om Bul garije op zijn zijde te brengen. .-lil Polen verwoest het met de geal lieerden voer de vrijheid der volkeren itrijdende Rusland vóór den terugtocht zijner troepen het geheele land. Dorpen worden plat gebrand, graanvelden plat getreden, de bevolking, joden en chris tenen, naar onbewoonde streken weg gezonden. 7.ij versmachten in de moe- assen. op de Russische wegen, in ver- segelde goederenwagens zonder vensters. „Zoo ziet de vrijheid en de bescha ving er uil, waarvoor onze tegenstan ders strijden. „Bij zijn verzekering, dat het de be schermer der kleine staten was, rekende Engeland erop, dat de wereld een zeer slecht geheugen zou hebben. „In het voorjaar van 1902 werden de Boeren-republieken bij het Britsche rijk ingelijfd. Dan richt de blik zich op Egypte. Tegen de formeele inlijving verzette zich de plechtige belofte der Engelsche regeering om het land weder „Wie zulk een politiek drijft heeft :t het recht om een land', dat 44 jaar lang den Europeesche vrede bescherm de, dat, terwijl bijna alle andere landen oorlogen voerden en zich landstreken veroverden, slechts voor zijn vreedzame ontwikkeling leefde, te beschuldigen van oorlogszuchtigheid en l3ndbegecrte. Dat is huichelarij." De oorlogscredieten worden zonder veel discussie toegestaan. Eenmaal op het oorlogspad, inoet men tegen de kosten niet op zien. De politieke partijen staan dan ook overal alle gevraagde cr-dieten toe. Polen. In de wereld-geschiedenis heeft het koninkrijk Polen een belangrijke rol gespeeld. Ieder herinnert zich, hoe eens de Poolsehe koning Sobieski Weenen redde, toen de Turken dit bolwerk van Chris telijk Europa tegen de Mohammedaan- schc horden bijna zoo goed als veroverd hadden. Nooit ging een rijk smadelijker ten onder, deels door eigen schuld, maar nooit misschien ook heeft een volk langer gehoopt nog eenmaal de zelf standigheid te herwinnen, gelouterd door ellende en onderdrukking dan het Poolsehe. Iedere Pool blijft hopen ook nu nog dat het verdeelde vaderland nog eens zijn plaats zal hernemen in de rij der onafhankelijke volken, dat Polen in oude glorie hersteld zal worden. Het Poolsehe vraagstuk, mecnen ve- FEUILLETON. DE LIJFEIGENE. HlstorischTomanllsche taferaelen uit de 8e eeuw. Hij zelf, de jonge redder, had korte lings plaats genomen onder de aanzienlijkste!! van het landvan den nederigen stand der lijfeigenen was hij tot lid van dc koninklijke lijfwacht op geklommen. Den verloofde van zijne dochter dan ook zoo hoog in macht cn eer gestegen ziende, durfde Haltri- ntan hem niet te verzoeken dc banden van het huwelijk te knoopen, hetwelk dc jonge lijfeigene eertijds als zijn dier baarste wensch had voorgesteld. lil de maanden, welke op zijn twee gevecht volgden, waarin hij Drogho gedood had, hield Wardeiick zich be zig mcl zich in te richten op de aan zienlijke grondbezittingen, welke hij van de koninklijke milddadigheid ontvangen had, cn bouwde er zich eene sierlijke woning, overeenkomstig zijn nieuwen stand, Toen deze gereed was, herinnerde hij zich zijne vroegere vrien den en verscheen op zekeren dag in de maand Augustus onverwacht, door eenigc mcdgezcllcn gevolgd, in de villa van Hahtiman. Met groote blijdschap weid de leudc ontvangen in het gezin van den vrijen man, die door zijn toe- geluk en vrede Pas had Warde ster geweest was had •ruggev f hij z „llc ben gekomen, edele Hahtiman, om ti tc herinneren aan jegens mij ar gegane verbindtcnissen, welke dierb- zijn aan mijn hart, en het loon te schen voor het weinige, dat ik vooi heb kunnen doen." „Mijn buis. mijne familie, alles v ik bezit behoort aan u," antwoord dc vrije man, „want ik had alles ver loren, en uwe onverschrokkenheid, uw dapperheid hebben mij alles tciuggi den vlijen man de eertijds gedane be lofte herinnerde, een bezoek aan i vooimaligcn lijfeigene van Hahrim den braven Drcbau, die een nette hoi bewoonde, eene gilt des konings, op cenige mijlen afslands der va van l'herain gelegen. Dreban leefde daar stil cn rustig met Nanfledn, zijne waardige gezellin, en Cassildis, liet meisje, dat wij bij den aanvang van dit verhaal in dc hut van den lijfeigene beschreven hebben. De leudc kende de beminnelijke zuster van Warderick sedert zijn prille jeugd. Meester gewor- uitgestrekt grondgebied :i de s iinhou den hernam de i, Kus- jonge lende, „en ik zal mij i denaar achten." „Mijne dochter verwachtte u, wij, om u te zeggen, dal I.idwi I)e vrouw van den vrijen in: berga, sprak in gelijken geest als'haar man en Lidwina, ut de kamer geroe pen, waar dit gesprek plaats vond. ving van Warderick den verlovingsring. Er werd bepaald, dat hel huwelijk c ge weken liter zou voltrokken woi lil hel bijzijn der vrienden van jongen lende en die van Hahnmai Toevalligerwijze bracht Anlheh op In t zelfde uur, dat Warderick deelde hij openhartig zijn plan mede aan Valtruda zijne moeder, en de edele vrouw had het volkomen goedgekeurd. „Ik heb liet meisje gezien", zeide zij tot hem, „en hoewel van geringe af komst is zij uwer waaidig, waardig te bevelen in het kasteel uwer vc vaderen zij zal cr de deugd, dc chris telijke liefde in doen hccrschen. Ik stem volgaarne in uw huwelijk niet Cassildis toe." Yooizien van de moederlijke goed keuring, steeg Anthehnus te paard en begaf zich naar de hoeve van Dreban, waar hij tegen het vallen van den avond aankwam. Dreban zat met zijne vrouw en dochter in een wijngaardpriëel cn erkwikte zich nu den verrichten arbeid van den dag in liet zoete vat heerlijken avond. Bij het zien var jongen leude van Mello verhelderde Drebans gelaat; hij stond haastig op, liep zijn bezoeker tegemoet en riep dienaar om het paard over te net Nadat Anibelmus binnengegaan wa eeuige vcrverscltingen had gebruikt, vroeg hem zijn gastheer of zijne manier n leven op het kasteel van Mello m beviel. „Niets zou aan mijn geluk ontbreken,' antwoordde de jongeman glimlachende, „indien het kasteel mijner vadercr der groot ware." „Dat begrijp ik niet," merkte de voormalige lijfeigene, aan. „Ik heb nog nooit iemand hooren klagen dat zijne „Ik zou er mij ook niet over bekli gen," hernam Anthehnus, „maar i zou er gaarne eene gezellin aan mijne zijde zien." „Het valt u gemakkelijk eene ccht- genoote tc kiezen," zeide Dreban, zijn weinig adclijke meisjes, die dc hand van den leude van Mello zouden „Mijne keuze is sinds lang gevestigd". Dreban bewaarde het stil/wijgen, hij begreep de toespeling van den jonge man, üie er bijvoegde: „De keuze, welke ik gedaan heb, hangt van u af, Dreban." „Hoe-zoo Verklaar u naderIk ben „Gij kunt allesdc vri ar het kasteel van Mello •eren, is uwe dochter." Cassildis bedekte het aangezicht et hare handen maar de oude vader bleef stom. „Oude Dreban," riep de leude bekom merd uit, „zoudt gij mij de hand uwer dochter weigeren „Denk aan het verschil van maat schappelijke!! stand" antwoordde de voormalige lijfeigene. „Wat komt er dat op aan? Behoort Warderick, uw zoon. niet tot de konink lijke lijfwachten gij. zijl gij niet een vrije man, die recht van stemming hebt in de nationale bijeenkomsten," „Welnuhel geschiedde gelijk gij wilt," hernam Dreban, „mits Cassildis hare toeslemming geve." „Ik heb gfiene andere wil dan de uwe, vader," lispelde het meisje. Terstond stond dc leude van Mello op, trad op Cassildis toe, vatte hare hand stak den verlovensring aan haren vinger. Amhelmus vertrok weder, belovende binnen kort den dag van het huwelijk te bepalen, dat voltrokken zou worden in dc kerk van Mello, waar Cassildis gedoopt was geworden. Bij zijn terug komst op zijn slot vond de leude er Warderick, die van de hoeve van Hahri- man gekomen was om zijn vriend be zoek te brengen. „Ik ga in het huwelijk treden" zeide Drebans zoon op opgeruimden toon tot Anthelmus „en ik kom vernemen, of gij bij mijn feest wilt tegenwoordig zijn." „Met wie gaal gij huwen?" vroeg de leude van Mello, verwonderd over dien toevalligen samenloop. „Hoe kunt gij dat vragen Weet gij niet, dat Lidwina, het voortretfelijke meisje, dat gij zoolang uwe zuster ge noemd hebt. aan mij verloofd was „Wel zeker, maar er is sedert zooveel gebeurder zijn zulke veranderingen gekomen in onze positiën, dat het wel te vergeven is, als men vraagt naar dingen, die het zekerste schijnen." „En gij, denkt gij er niet aan om mij na te volgen „Voorzeker denk ik daaraan. Wij hebben dezelfde ingeving gehad. Ter- wijl gij aanzoek deedt om de khand van Hahrimans dochter, van baar, die ik nog mijne zuster zal noemen, 'deed ik even als gijik koos eene gezellin, de toekomstige burgvrouw van dit kasteel." „Wie is zij vroeg Warderick nieuwsgierig. „Dc aanstaande edelvrouw van Mello is de dochter van Dreban, de zuster van den overwinnaar van Drogho. Cassildis," antwoordde de leudclachcnd. De jonge lijfknecht van Pepijn vloog

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1915 | | pagina 1