Katholiek Nieuws- en Advertentieblad
voor Amersfoort en Omstreken.
H. L. A. Dullaert Co.
kluis SAFE-DEPOSIT.
DE EEMBODE
Kantoor: Langegracht 13, Amersfoort - Telefoon No. 314.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag* en Vrijdagmiddag en wordt uitgegeven door de
Vereeniging De Eembode te Amersfoort. Prijs per drie maanden zestig cent
voor buiten Amersfoort verhoogd met vijf cent vooi incassokosten. Afzonderlijke
nummers vijf cent per exemplaar. Abonnementen kunnen eiken dag ingaan, doch
opzegging van abonnement moet geschieden vóór den aanvang van een nieuw kwartaal.
Vrijdag 28 juli 1916. No. 34. Dertigste Jaargang.
AdvertentieprijsVan één tot vijf regels vijftig cent. Elke regel meer
tien cent. Voor incasso wordt vijf cent in rekening gebracht. Billijke
tarieven bij geregeld adverteeren. Alle mededeelingen, ingezonden stukken en
advertentién gelieve men in te zenden ten Kantore van de Directie van De liembode,
Langegracht 13, Amersfoort, vóór twaalf uur op den dag van verschijnen.
J. B. SCHEUER
AMERSFOORT.
Langegracht 9 - Telefoon 254.
Administratie- en
Effectenkantoor.
Aankoop co verkoop van
Effecten, Verzilveren Van
Coupons. Sluiten van pro
longatie.
Kantoor geopend van 9—3 uur.
EPISTEL EN EVANGELIE.
ZEVENDE ZONDAG NA
PINKSTEREN.
LES uit den brief van den H. apostel
Paulus aan de RomeinenVI, 19—23.
BroedersIk spreek menschelijker-
wijze wegens de zwakheid uws vlee-
sches. Want gelijk gij uwe ledematen
hebt aangeboden om der onreinheid
en der ongerechtigheid dienstbaar te
zijn ter ongerechtigheid, biedt alzoo nu
uwe ledematen aan om der gerechtig
heid te dienen tot heiligmaking. Want
toen gij dienstknechten waart der zonde,
waart gij vrij ten aanzien der gerech
tigheid. Wat vrucht hebt gij toen ge
had vair datgene, waarover gij u thans
schaamt Het einde immers daarvan
is de dood. Nu echter, vrijgemaakt van
de zonde en dienaars van God gewor
den, hebt gij uwe vrucht tot heiligma
king en, als einde, het eeuwig leven.
Want de soldij der zonde is de dood,
maai de genade-gave Gods is het eeu
wig leven in Christus jesus onzen Heer,
EVANGELIE
volgens den H. Mattheiis; VII, 1521.
In dien tijd sprak Jesus tot zijne leer
lingen Wacht u voor de valsche pro
feten, die tot u komen in schaapskle
deren, maar inwendig grijpende wolven
zijn; aan hunne vruchten zult gij hen
kennen. Plukt men wel druiven van
doornen, of vijgen van distels Zóó
brengt elke goede boom goede vruch
ten voortdoch de slechte boom brengi
slechte vruchten voort. Een goede boom
kan geen slechte vruchten voortbren
gen. noch een slechte boom goede
vruchten voortbrengen. Alle boom, die
geen goede vruchten voortbrengt, zal
Uitgehouwen en in het vuur geworpen
worden. Aan hunne vruchten derhalve
zult gij hen kennen. Niet ieder, die tot
Mij zegtHeerHeer zal ing.m
het Rijk der hemelenmaar die den
wil doet van mijnen. Vader, die in de
hemelen is. hij zal ingaan in het Kijk
der hemelen.
Oorlog en Christendom.
Wij staan te midden van een on
zettend wereldgebeuren, tot lieden
ongedeerd, maar waarschijnlijk nie
geschokt in ons geloof aan cultuur,
beschaving en menschclijkheid, en wij
vragen ons dan ook af of dat 'gi-loof
geen bijgeloof was. Wij
luide profetie van een nieuw paradijs
en vergaten zoo gemakkelijk, dat onder
heel dien grootschen opbouw geen fun
damenten lagen, die zulk een gebouw
konden dragen.
Onschuldige volken worden doodgc-
loopen. bondgenootschappen verbroken,
overeenkomsten verscheurd, laster wordt
gekweekt en betaald,
Waarheid is geworden hel woord van
Homerus„De dood, hij valt in dui
zend gedaanten over dc vreesachtige
mcnschheid neer".
Jong bloed vloeit, inilliocnen kinderen
roepen te vergeefs om hun vader,
Hoe staat nu het Christendom tegen-
'ci den oorlog.
Er zijn mannen geweest, die meenden,
dat geen enkele oorlog, welke ook, te
vereenigen was niet de leer die Christus
op de wereld is komen brengen, en als
zulke mannen noemen we uit de vroege
Christentijden Tertullianus en Lactantius
i uil onze dagen graaf Tolstoi.
Ofschoon nten, oppervlakkig oordce-
lend, geneigd zou zijn hun gelijk te
geven, vooral ook wanneer men som'
migc teksten der H. Schrift opslaat,
geeft toch het Evangelie zelf de weer
legging van de meening, waaruit blijkt,
dat men zulke teksten dieper moet be
schouwen.
Wel hebben o.a. Tertullianus eu Lac-
ntius uitspraken, die lijnrecht tegen
:t recht van oorlogvoeren ingaan,
aar zij zijn niet verheven tot kerk.
teeraar, zij zijn slechts kerkelijke schrij-
Bij het eigenlijke kerkelijke gezag is
geen enkele uitspraak te vinden tegen
strijder en strijd, en de H. Joannes de
Dooper beval den soldalen die hem
vroegen wat zij moesten doen om zalig
te worden, niet hunne zwaarden neder
te leggen.
Dat den Christenen niettegenstaande
it, zoo dikwijls werd afgeraden zich
scharen onder de vanen des keizers,
daartoe waren overigens motieven te
e; Voor de heidensche keizers tocli
"bestond slechts de machtsoorlog, de
recht, de soldaten moesten een eed
utleggen, dat zc in alles zonder voor
behoud, zouden gehoorzamen aan hun
overlieden, dus ook als deze zouden
bevelen hun Christen broedetstc dooden,
:ooats dat gebeurde ten tijde van vcr-
rolging.
Vervolgens moesten ze ook offeren
op heidensche feesten en goddelijke
er bewijzen aan de beeltenis des ke:zers.
Om al deze redenen was de krijgs-
i.msstand in dien tijd dus niet aunbe-
'elcnswaardig, inaar daardoor was toch
dc oorlog nog niet verboden,
St. Augustinus heeft het recht van
oorlog voeren erkend, doch het dienst-
unen afgeraden.
Zoo dacht er ook dc Kerk over. Hoc
toch kan zij anders, onder hare heiligen
zoovele soldaten rekenen 1 Zoo verde
digen wij derhalve het goede recht van
den oorlog, tenminste de bestaanbaar
heid van dat goed recht.
Volgens de Christelijke moraal is en
blijft de oorlog een rechtsmiddel cn
volgens de een ieder inensch ingescha
pen natuurwet kan het zelfs een plicht
zijn dat rechtsmiddel te gebruiken, Ver
gelijkt b.v. het hoofd van een staat
met een vader die verplicht kan zijn
op te komen voor de belangen van zijn
gezin. Volgens de heidensche opvatting
is dc uoriog slechts een middel lot
machtsuitbreiding.
Toch kan de oorlog werkelijk een
rechtsmiddel zijn en niet slechts cea
machtsmiddel genoemd worden.
Dc voorwaarden, die dc Katholieke
moraal stelt vooi een rechtvaardigen
oorlog zijn, dat deze verklaard wordt
door het hoogste gezag (en dat gezag
is hier, koning ot keizer, dus het bur
gerlijk gezag en niet de Paus, die het
geestelijk gezag is) vervolgens dat de
reden van den oorlog wettig is, en ein
delijk, dat de oorlog, mcn^chclijkerwijze
gesproken, het laatste middel is wat
nog overblijft om te komen tot het
Men ziet dus, dat het Christendom
tegenover den oorlog staatniet ver-
oordeelend, maar eischcnd dat voldaan
aan-bepaalde voorwaarden, die
de wreedheid cn het getal der oorlogen
beperken.
De Kath. Kerk heeft dus dé regels
aangegeven, maar de mensch heeft die
veracht en dus heelt hij geen recht om
haar verwijten te doen. Hij kan toch
de Kerk niet verwijten, dat hij zelf niet
deed naar hare voorschriften
In de praktijk staat de oorlog tegen-
ter het Christendom zeer zeker vijandig.
Over het algemeen zijn alle oorlogen
slechts strevingen ge- eest naar machts
uitbreiding.
Op het oogenblik zelf, dat een oor
log komt, kunnen wij er niet over oor-
deelen of die oorlog rechtvaardig is of
niet. I-let versland is dan verduisterd
door het gemoed. Maar als we terug
gaan in de geschiedenis, hoe zelden
vinden wc dan op het punt van rechl
eeltige voldoening. Zelfs van de oor
logen van Karei den Groote ofschoon
die monarch toch over liet algemeen
verheven idealen voor den geest ston
den, is misschien wel geen enkele vol
komen rechtvaardig te" noemen.
Wal practisch verward was begon
cn langzamerhand in theorie te ver
dedigen cn zoo kreeg men wat de oor
log betreft, de leuze het doel-heiligt
dc middelen.
Het begon met de renaissance en
i Macchiuvelli was de voorbereider,
Al was Macchiavelli in zijn tijd
M uitzondering, lang bleef hij niet
alleen staan, maar toen dc vereering
de kunst (en daardoor ook lang
zamerhand voor de levens-opvatting)
der oude heidenen, het verstand ver
duisterd had, werd .Macchiavelli nage
volgd.
Macht is recht, macht van sluwheid
of macht van geweld, daarop kwam
voortaan eigenlijk steeds neer cn
deze regel wordt ook heden ten dage
toepassing gebracht.
Wij kunnen gerust zeggen, dat nie
mand gedacht had dat het zóó erg v.-as,
ar dat alles wordt verdedigd dooi
nieuwe moraalhet doel heiligt de
middelen.
Wat is, moet nochtans anders wor
den, eu wal zijn zal en wat zijn moet,
mag daar niet op gelijken.
Maar ofschoon er nu reeds kentering
gekomen is en de oogen open schijnen
te gaan, zooals blijken kan uit woorden
van vooraanstaande mannen, moeten
we ons toch geen illusies maken over
een eeuwigen wereldvrede.
Want steeds blijven de begeerlijkheid
en dc onrechtvaardigheid.
G.
Uit het Buitenland.
Van den Oorlog.
Van het Fransche oorlogsterrein.
liizonder belangwekkend is hel wat
Wiegaud, een Amerikaanse!) journalist,
schrijft over den toestand aan het Duit-
sche front in Frankrijk, na dc felle
vallen welke de Duitsche liniën
beukten.
Zaterdag is in de slag van de Somme
Je tweede groote golf van het Fransch-
Engelsch .offensief komen opzetten. Ze
iloeg tegen het Duitsche front gelijk
:en geweldige zee tegen een rotsvaste
kust. De schok was verschrikkelijk, naar
de Duitschers toegeven. Het Duitsche
front wankelde, door een machtigen
slag getroffen. Maar de aanval werd
gebroken en de aanvallers weken terug,
misschien 'n bloediger - spoor van ver
minkte en vernietigde menschelijkc we
zens achterlatende dan ooit in eenigen
veldslag is gezien. De aanval mislukte.
De Duitschers hielden stand. Een vreese-
lijke prijs was betaald. De Duitsche
verliezen waren naar verhouding gerin
ger ofschoon naar algemeen erkend
wordt, de verdediging op sommige
plaatsen zwaar viel.
Het front levert een aanblik
menschelijke ellende. Het geeft de
tuiging, dat bonderd jaren beschaving
Oen mensch niets hooger hebben ge
bracht. Het dwingt tot geloof in de
bijbelsche profetie, dat de wereld ten
slotte verwoest zal worden door de
zonden van haar bewoners.
Welk een vloeken der gewonden,
die niet te helpen waren, wijl zij lus-
schen de linies lagen en gekerm van
stervenden moeten er in de laatste acht
erlig uren zijn opgestegen en
r nog opstijgen in die duivelsche
van levende, roodc flikkeringen,
doordringende vlammen, spookachtig
grauwen rook en gaswolken als het
van honderd Niagara's, die de
en afgoden der oude volkeren zou
den hebben bewogen, maar die op het
"tart van de moderne „beschaafde" cn
.ontwikkelde" wereld geen indruk
maken.
Een generaal die iu dezen oorlog
t meer fronten vocht dan eenig ander
Duitsche generaal, verzekerde, dat dit
de belangrijkste slag was van den ge-
heclen oorlog.
De Franschen eu Engelschen wierpen
34 divisies, waarvan er 17 of meer
met 200,000 man in de eerste linie
tegen het Duitsche front. Hoe mcnschen
liet onbeschrijflijke, geconcentreerde a:
'Uericvuur konden verduren of over
Bankvereeniging
AMERSFOORT - Scherpenzeel Soest
LANGEGRACHT 30 - TELEFOON INTERC. 363
Verhuren loketten in hun „LIPS"
brand-, inbraak- en smeltproefvrije
SPECIAAL TARIEF VOOR VAC ANTIETIJDEN.
leven, dat uit vele honderden kanonnen
eiken keer voor den infanterie-aanval
op dc Duitsche linies werd gericht, was
onbegrijpelijk. Maar de Duitschers
hadden alles doorstaan.
Een wanhopig gevecht van 21 dagen
bracht de geallieerden naar schatting,
:n terreinwinst van 90 vierk. K.M.
De verliezen der Kngelschen worden
door de Duitsche st' f-olïicieren geschat
op 150,000 a 170,000 en die der Fran
schen op ongeveer 6000. Deze schat
ting betreft niet de verliezen, geleden
het grootste gevecht, n.l. dat van
en 20 Juli, maar alleen den strijd
in 1 tot 18 Juli.
Een rotsvast vertrouwen, dat zij in
aat zullen zijn de Franschen en Engel
schen te weerstaan, kenmerkt de stem
ming, niet alleen in 't hoofdkwartier van
den opperbevelhebber, m
bij de gewone soldaten, i
gesprek was.-
De officieren onderschatten hun tegen
standers niet.
Zij zijn te goed ingelicht
geen aan de andere zijde gebeurt. Hun
bewondering voor het vechten der Fran
schen is onbegrensd. Ook verhelen zij
niet, dat de inoed en heldhaftigheid der
Engelschen gerezen moeten worden.
Het -geloei en gebulder van honder
den groote en kleine kanonnen duurt
voort, maar in vergelijking tot de
te twee etmalen is er een lijdelijki
kalmte.
De Franschen en Engelschen nemei
blijkbaar den tijd om op adem te komen
een nieuwe, een derde groote
slachting, die de Duitschers verwachten
waarop zij zich voorbereiden
evenals den tweeden aanval te
i, terwijl de artillerie dag cn nacht
doorwerkt en met volharding blijft vuren.
is een ontzagwekkende symphonic,
die zacht en geheimzinnig klinkt door
den afstand. Over een groote uitge
strektheid braakt de Fransche artillerie
haar vuur uit en gewoonlijk is het ach-
de linie gevaarlijker dan op het
front zelf, waar men eenigszins be-
Naar blijkt uit hetgeen ik heb gezien
i meer nog uit hetgeen de kaarten in
de eenvoudige werkkamer van den op
perbevelhebber, die de richting der
operaties en den omv<
Fransch-Engetschcn aanval bepaalt, mij
hebben geleerd alsmede uit mijn ge
sprekken met hem en met Duitsche
officieren en manschappen, zóó van het
front teruggekeerd, is de groote aan
drang tenminste tijdelijk gestuit.
Een-en-twintig dagen van_krachtige
aanvallen der vereenigde Fransche en
F.ngelsche legers hebben, na de meest
bloedige gevechten, in zoover resultaat
gehad, dat enkel de top van een on
regelmatige, driehoekige wig acht-en-
een-halven K.M. in het Duitsche front
is gedreven.
Zelfc het geweldige vuur uit vier
duizend kanonnen is niet in staat ge-
t de wig dieper in het Duitsche
front te drijven.
Binnenlandsche Berichten.
In de Prov. Staten van Gelderland
werd beraadslaagd over de aan den
polder Arkemheen te verleenen credie-
n voor het herstellen en ophoogen
in den zeedijk, die in den stormnacht -
ui 13 op 14 Januati j.l. bezweken is.
Zooals wij reeds meedeelden stellen
Ged. Staten voor te verleenen voor
het dichten der gaten f 13.000, voor
den Westelijken Zeedijk f61.600, vo*r
het Oostelijk deel f 161.700.
De heer Schusslet deelde mede, dat
tot 17 Juni j.l. door den heer j. Prins
van Wijngaarden aan den zeedijk is
verwerkt f 159.351.51, door den polder
zelf f 1-3.663.95®. De aanneming voor
de verdere afwerking bedraagt f181.000.
De kosten, die voor rekening van den
Dijkstoel komen zullen bedragen aan
basalt f44.200, andere zaken f2000,
plannen, toezicht enz. f 14.100, zoodat
thans het totaal der kosten zal bedra
gen f414.315.46®. Spreker beval daar-
n het voorstel van Ged. Staten ten
De heer v. Lobcn Seis wees erop,
hoe de orkaan van 1314 Januari 8
lang den dijk heeft gebeukt bij
abnormaal hoogeu waterstand. Door
de overstortgolven is de dijk ten
slotte bezweken. Twee gaten van 140
M. zijn erin geslagen, terwijl een der
gaten zelfs een diepte van 7 M. bene
den het maaiveld heeft. Het is noodig,
dat de geheele dijk verhoogd wordt
tot 3.50 -f N. A. P.
Verleent de provincie alleen subsidie
FEUILLETON.
Van Heiden tot Christen.
„Moeder, gij hebt mij zoo straks aan
een akeligen droom ontrukt. Ik droom
de, dat de man, die de plaats var
mijn vader heeft ingenomen, gestorven
was hij kwam terug uit dc onderwe
reld, en wilde mijn broeder Paula*
dooden. Zijn zwaard trachtte hij te
ontwringen aan zijn hand, en akelig
lachend liep hij: met zijn eigen
zwaard zal ik hem dooden, ja met zijn
eigen zwaard I"
De oude Philip verbleekte, mompel
de iels bij zich/elven cn met de lin
kerhand dc teugels der paaiden flink
vasthoudend, zag hij met ccn
betcckenis naar Paulus.
„Mijn broeder," ging het
voort, „ik ben den naam van dien
mau vergeten. Hoe is hij ook
„Denk daar niet om," ant
Paulus, „een doodc kan geen levende
vermoorden, en bovendien niemand in
Italië kan mij uiet mijn eigen zwaard
treffen, of ik moest soms slapen. Maar
kom, bezie, zooals Philip reeds zcide,
deze verrukkelijke landstreek."
I)e rivier de Liris golft slechts goud
in tie Westcrzonaan beide zijden
liggen groenende velden, omzoomd
met Undeboomcn, oleanders en gra
naat-appelen. Hier cn daar
eene vriendelijke rustbank,
onder het lommer verscholen.
Daarachter een ntagcr bosch van
sombere beukebootnen. eisen, Itage-
beuken en kastanjes. Overal eert weel
derige plantengroei. De roode bloesem
tier granaatappelen zit tnsschen de
wijnstruiken en olijfranken verscholen,
n dc wuivende bladeren der vele
ilcanders schijnen te spotten met
iepen, en het gebogen hoofd van i
somberen, outmost baren cypres. Al
door de herfst getint. Dc West
was met heerlijkheid getooi
geen schilder kan haar malen. g«
dichter haar bezingen zulk een zo
ondergang maakt het gevoel stom,
woord een ijdele klank. Door
bosch heen zag men een gedeelte der
nuren> vensters, cn Jonischc zuilen
ran een groot kasteel. Op zijn dak
.tonden een menigte vergulde en
vitte beelden in verschillende houdirg,
spekend, knielend, biddend, dreigend,
en over allen goot de ondergaande
zon hare veelkleurige stralen.
„Laten wij hier rusten, slechts
oogenblik," riep het meisje, verrukt
door de bctoovcrcnde schoonheid van
dit gezicht. „Moeder, slechts een
oogenblik onder die lommerrijke boo-
Hct waren cenige kastanjes terzijde
van don wegeen weinig lager liep
een breed pad, de weg naar het kasteel
Paulus sprong aanstonds uit den
wagen, hielp eerst zijne moeder uit
stappen, nam toen zijne zuster in de
armen, en zette haar in dc schaduw
neder. Onderwijl steeg 'eene Thracische
slavin van den bok. en reed de men-
ijn rijtuig aan den kant van den
weg. Daar rustte men uitmen hoorde
slechts het geritsel der bladeren, 't ge
keuvel der golven, cn het schelle ge
luid der vogelen verborgen in het
gras. Eensklaps heft Philip dc hand
op, en vraagt zacht sissend hun aan
dacht. En ja. ver in het Zuiden hoor
de men een dof geluid, dat lang* den
Appischcn weg scheen te naderen,
leder oog onzer teizigers wendde zich
naar de vermeende richtingccn witte
stofwolk kwam zachtjes noordwaarts.
Spoedig onderscheidde men het ge
trappel der paarden'; en over den
heuvel, die het gezicht had belemmerd,
kwam met eene breedte van geheel
den weg de_ glans der wapenen als
een stroom van licht nader. De grond
dreunde. Twee trucpen Numidischc
ridders, twee troepen üataafschc
terij. duizend paarden ten slotte
de l'raetonaansche wacht, trekken
voorbij in snelltpi vaart. Het gerinkel
cn gekletter der wapenen verhief zich
boven het dof hoefgeluid, als het
schuim boven de golven der zee.
Het jonge tncisje, reeds ontsteld
door ziekte en smart, keek met ge
zwollen oogen naar den optocht.
Zes-honderd ellen verder gaf iemand
op zijn trompet een helder langgerekt
sein de stoet stond stil. Uit de ach
terhoede reed een hoofdman naar
sprak een of twee woorden,
gedeelte van den stoet bewoog
zich langzaam vooruit. In plaats nu
van vijf, stonden twee mannen naast
elkander, en de weg was slechts ge
deeltelijk bezet. Daarna keerden allen
rechtsom en wierpen een blik op onze
reizigers, die 40 of vijftig ellen van
ijdord waren.
de lange' rijen van ridders
stonden eenige gewapende hoofdman
nen. Een van hen droeg eert staal
borstharnaseen helm van hetzelfde
metaal inct korte zwarte veer
pluim, een scharlaken krijgsmantel ge-
dagen over een zwarte tuniek, waarop
wee breede roode strepen genaaid
varen. De krijgsmantel was op de
borst met een zilveren gesp vastge
maakt, eveneens de tuniek een weinig
lager, maar beiden waren beneden
zoover open, dat het maliënharnas
duidelijk zichtbaar was. In zijn gordel
waren ccn paar handijzers gestoken
geel lederen beenschenen cn schoenen
voltooiden zijne klceciug. llij was een
deftig man, omstreeks 35 jaar, met
biuiu haar, open gelaat en doordrin
gend oog. Deze was naar voren gere
den om daar zijne bevelen te geven.
Hij was nu teruggekeerd en hield zijn
paard een weinig achter dat van een
anderen hoofdman, die, veel sierlijker
gekleed, geen aandacht wijdde aar
hetgeen zooeven had plaatsgehad
maar zijne oogen met de hand over
schaduwend voor de stralen der zon
zag hij over de velden naar het huis
aan de Liris gelegen.
Om zijne schouders had hij
langen rooden mantel, waarvar
randen waren omzoomd met dubbel
gevcrwd Tyrisch purper, eu de plooien
sierlijk golfden. Deze kostbare mantel
was aan den hals met een juweelcn
gesp vastgemaakt, Zijn borstharnas
was één stuk staal, en geleek door
zijn glans op een spiegel. Een keten
van lijn gedraaid goud sierde zijn hals,
en zijn gordel niet minder dan het ge
vest van zijn zwaard, dat in een zilve
ren scheedc rustte, glinsterden door
Sadonyx- eu jaspissteeueu. Zijn helm
was van dun staal en gesierd met een
flinke pluim van roode hanen veeten.
Het meest opmerkelijke in zijne Wee
ding waren zijne roodlederen schoenen
waarvan de punten naar boven gebo
gen waren. Daarop bevonden zich in
den vorm van een halve maan cenige
edelgesteenten, waarvan de schittering
op zijne beenplaten speelde. De stijg
beugels, waarin zijne voeten rustten,
Zijne half gesloten oogen schenen
op het eerste gezicht mat en dof,
maar bij nauwkeuriger beschouwing,
straalden zij kracht zoowel als hoog
moed. Een trouwelooze, een wreede
trek speelde om zijn mond, Hij droeg
geen baard, maar een zwarten goed
verzorgden knevel.
Na een langdurig en aandachtig
staren in de richting, die wij reed»
meermalen hebben aangegeven, keerde
hij het hoofd naar den tribuun, cn
wijzend op onze reizigers, sprak hij
tot hem eenige woorden. De tribuun
op zijn beurt richtte zich tot den eer
sten centuriër. Oogcnblikkelijk trok
dezen den kop van iiet paard om, cn
reed in snelle vaart naar onze reizi
gers,
„Zeg eens," zoo sprak hij tot Pau
lus, „zijt gij al lang hier
„Nog geen kwartier," antwoordde
Paulus, verwonderd over die vraag.
„Zijn soms eenige personen hier
langs dezen weg gegaau hernam de
centuriër.
„Sinds wij hier zijn niet," zeide
Paulus.
De centuriër dankte hem en reed
terug.
Paulus. zijne moeder en Philip hadden
meer hun aandacht geschonken aan de
lieve kleine, die in hare smart rust had
gevraagd onder de kastanjeboomen, dan
aan hetgeen in hun omgeving was af
gespeeld. Wordt voortgezet.