GEEN groenten op mestvaalt werpen
I.BUNNIK&ZONEN
HOUTHANDEL
ELCK WAT WILS
A. Hogenboom
- Banketbakkerij-
Adverteeren geeft voordeel.
Speeltuin „HET BOOMPJE"
ummxce/>
Drukkerij De Eembode
maar STERIL1SEEREN In
„VULKAAN" Inmaakglazen
Ketel met 5 Glazen f A CA
compleet met thermometer, houder, ^¥*-7 l¥ J
armpjes en BOEKJE "W V 9
P. NIEROP - Langestr. 90-92 Tel. 288
SOESTERWEG 1 t/o HET OUDE STATION AMERSFOORT
ZAGERIJ, SCHAVERIJ en TIMMERFABRIEK
Groote voorraad hout ook ia triplex, scherp concareetdea
S. J. ROSIER
Zuldslngel 58, nabfl het Ziekenhuis
Huren- in Militiin klecding n.
Scherp concur, prijzen. Prima stoffen
Elegante coupe en afwerking
SPECIALITEIT IN RIJBROEKEN
W. J. Fijnenberg
Krommestraat 49 Amersfoort
Huishoudelijke Artikelen
Aanleg van Qas- en Waterleiding
Lood- en Zinkwerk
Sanitaire Werken
Elcctrische-, lias- en Petroleumlampen
Piano's en Orgels
Vakkundig stemmen
- en repareeien -
Firma v. d. Werf, Tel. 949
Lavendelstraat 13, Amersfoort
in parapluie's en
wandelstokken
het beste adres
Langestr. 29 Tel. 200
j. B. v. d. VAT
Utrechtscheslraat 10 - Amersfoort
Bebé-artikelen
WILLEM GROENHUIZEN
GEVESTIGD 1885
Gedipt. Horlogemaker - Langestraat 43 - Telefoon 852
REPABtTIE-IIIRICHTIIIG VOOR HORLOGES. ILOHEN. Ui. ERZ
Scent:
a in doosjes van 6 stuks 49 d>
jsBg de goede drogisten»
Als Bewijs van echtheid
staat op elke poeder A*]ML
Let hCesjpt
De kranten-annonce is het reclamemiddel van den
modernen tijd. Geen zaak zoo onbeduidend ot zij maakt
gebruik van de kolommen der nieuwsbladen om den
volke kond te doen, dat haar artikelen de beste, de
de mooiste, de duurzaamste en de goedkoopste zijn.
Vraagt men een doorkneed reclame-technicus, welke
de voordeelen van krantenannonces zijn, dan geeft bij
doorgaans zeven punten op, en wel:
lo. Een groot aantal personen krijgt de advertentie
onder de oogen. Bovendien adverteert men in de krant
met een bepaalden lezerskring en heeft het dan zelf
in de hand, vooral het koopkrachtige publiek te be
reiken.
2o. De advertentie komt, in tegenstelling met de
straatreclame, onder de oogen van het publiek op het
juiste psychologische moment. Op straat is het vaak
onrustig; wie daar loopt, heeft haast; of heeft een be
paald doel, waar hij zich heen begeeft of wel zijn ge
zelschap, waaraan hij zijn aandacht wijdt. Bij het kranten-
lezen verkeert de menseh in kalme stemming, is ont
vankelijk voor mededeelingen op ieder gebied, spitst
zich toe op het vrnemen van nieuws... en daaronder
vallen zeer zeker ook de mededeelingen der adver
teerders.
3o. De adverteerder profiteert van het vertrouwen,
dat de lezer in zijn krant stelt en dat zich natuurlijk
ook uitstrekt tot de annonces, die worden gepubliceerd.
4. Doordat de lezer de krant op gezette tijden in
handen krijgt, kan de adverteerder zijn reclame over
verschillende nummers verdeelen. Hij behoeft niet al
les ineens te zeggen maar kan, desgewenscht, „eiken
dag een lepel" toedienen. Serie-advertenties zijn in
dezen vorm mogelijk en vaak heel doeltreffend.
5o. Desverlangd kan dézelfde annonce verscheiden
keeren herhaald worden. De aanhouder wint, en wie
de eerste maal een advertentie voor kennisgeving aan
neemt, zal er den tweeden keer misschien meer aan
dacht aan geven. Ook kan de belangstelling van het
lezend publiek levendig worden gehouden, door één
zelfde advertentie telkens in anderen vorm in te kleeden.
6o. Het risico is kleiner dan bij alle andere vormen
van aankondigingen. Een muurvlakte voor aanplakbil
jetten huurt men voor een bepaalden tijd af en men
moet afwachten, of het nuttig effect de kosten zal dek
ken. De adverteerder in kranten behoeft zich tot niets
te binden; hij kan een contract sluiten en datr egel
aantal geleidelijk aan verbruiken. Hij kan ook van tijd
tot tijd een losse annonce aanbieden, zoo iang hij dat
verkiest. In beide gevallen kan hij elke nieuwe adver
tentie actueel maken, en, indien zijn artikel zich daar
toe leent, telkens aanknoopen bij gebeurtenissen van
den dag.
7o. Door adverteeren in plaatselijke bladen kan de
koopman, als hij wil, zijn gebied tot de bewoners van
een bepaalde landstreek, een bepaalde stad beperken
en op die manier is hij dan den weder-verkoopers
van zijn artikelen in die plaats of streek ter wilte.
HDII innnincDnBDwnn t A MPDCPOOUT *111110 V< VllUHIril
HEILIGENBERGERWEQ 2
Aanbevelend A. Van Befkel
Arnhems cheat raat 19 - Tel. 89
le klas VLEESCHWAREN
farS&oodt* omiareM-Donsi 4fc®B3
1- J—J dooAQ te»
hnrtHiTI
Wettig gedep. merit No. 340
Langegracht 28 - Amersfoort
Aanbevolen adres voor de lévering van alle drukwerken
voor het vereenigingsieven, den handel en de industrie.
Plaatsing van advertentiën in alle couranten tegen uit-
geversprljs. Levering van boeken en tijdschriften.
12) De kostbare steen.
„Het lijkt wel een locomotief," lachte
Jimmy, „ik zou als ik u was, die pijp
maar wegdoen oom, zij verraadt ons
al op een mijl afstand."
Bradford wierp zijn neef een vernie
tigenden blik toe. „Kwajongen," mop
perde hij, „bemoei je liever met je eigen
zaken."
Juist deed Jim den mond open om te
antwoorden, toen er plotseling een
schot viel en Joe's paard onder hem
ineenzakte.
Het volgend oogcnblik stond een
man. gehuld in een wijden witten man
tel, voor hen in de kloof. „Handen op!"
riep hij, zijn geweer op Jim en Brad
ford aanleggende.
Er schoot hen niets anders over dan
te gehoorzamen. Knarsetandend staken
zij iiun handen omhoog, een blik wer
pend op den defective, die met gesloten
oogen half onder het gedoode paard
lag.
Terwijl nu de man met een duivel-
schen grijns op liet gelaat naar hen
toetrad, gebeurde er iets bijzonders.
Opeens klonk een korte scherpe knal,
de aanrander wankelde, liet zijn geweer
vallen en de handen aan zijn borst)
brengende, sloeg hij met een doffen j
smak achterover.
Het volgend oogenbiik sprong de;
detective van den grond op, tot groote
verbazing van Jim en Bradford, die
hem met wijd geopende oogen verwon
derd aanstaarden.
„Groote hemel, hoe heb je Item dat
gelapt?" vroeg Jimmy eindelijk, „ik
dacht, dat je bewusteloos uf misschien
wel dood was."
Joe wees op een klein gaatje in zijn
jaszak. „Toen ik viel," verklaarde hij,
„hield ik onwillekeurig mijn hand op
mijn revolver, die ik in mijn zak gesto
ken had. Terwijl nu die bruine kerel op
jelui toeliep, richtte ik zonder mij te be
wegen, de revolver door mijn zak op
zijn borst. In dat kunstje heb ik mij
dikwijls geoefend, waardoor het mij
betrekkelijk weinig moeite kostte hem
te raken."
„Ik ben blij, dat het zoo geloopen
zeide Bradford, zijn voorhoofd afwis-
schcnd, „de kerel had bepaald niet
goeds in den zin."
üe detective liep naar den getroffene
toe en hoog zich over hem heen, toen
Bradford een luiden schreeuw gaf:
„Wilkins! Wilkins! gauw daar gaat de
andere!"
De richting van zijn uitgestrekfen
arm volgend, bemerkte de detective
duidelijk tegen de blauwe lucht, de sil
houet van een lange schrale gedaante,
die van het ecne rotsblok op liet andere
sprong. Voor dat Joe het hem kon be
letten, had Jimmy zijn geweer op de
gedaante afgevuurd.
Zij wankelde, sloeg de armen in de
lucht en sforlte ruggelings in een die
pen afgrond.
„Je hadt niet mogen schieten Jim!"
riep de detective uit. „Wij zouden Item
zoo ook wel gevat hebben."
Jimmy keek beteuterd voor zich. „Ik
dacht, dat hij zou ontsnappen," veront
schuldigde hij zijn ondoordachte daad.
Joe viel hem in de rede. „Kom, dan
gaan wij zien of wij hein kumieii vin
den, Bradford blijf jij even bij de paar
den?"
De aangesprokene knikte.
Tezamen met Jimmy klom de detec
tive snel over de rotsblokken heen naar
de plek, waar de man was verdwenen,
die zij na enkele minuten bereikten.
„Houdt mijn boenen eens vast," ver
zocht Joe, terwijl hij op den buik ging
liggen en voorzichtig over den rand
de diepte keek.
Jim deed wat hem gevraagd werd,
■„zie je niets?"
De detective stond met een uitdruk
king van verbazing op zijn gelaa! over
eind. „Kijk jij eens Jimmy," verzocht
hij.
Zoodra liail de ander zich over den
rand heengebogeii, of hij keek Joe met
een ontstelden blik aan, „dat is sterk,
hij ligt er niet!"
.Juist!" viel de detective in, „hij ligt
niet, begrijp je het? De afgrond is
minstens 60 voet diep en dan is er geen
uitgang, als de man misschien nog de
kracht heeft gehad om na je schot en
na den val weer op te staan en te ver
dwijnen, alsof er geen vuiltje aan de
lucht was."
De afgrond, waarin de vluchteling
was verdwenen, was een soort natuur
lijke kuil, ongeveer honderd voet breed
en 180 voet lang met steiloploopeude
wanden. De bodem was bedekt met ver
scheidene t)oomstanunen en groote hoe
veelheden bladeren en struiken, die
waarschijnlijk door hevige slormcn
den afgrond waren terecht gekomen.
Het zou dus niet onmogelijk zijn, dat
de vluchteling door den val geen letsel
had bekomen, indien hij op de bladeren
was te land gekomen. Maar in elk geval
rees de groote vraag: „hoe hij uit den
afgrond ontsnapt was." Dit alles over
dacht de detective, terwijl hij met zijn j
scherpe oogen de rotswanden onder
zocht. Niets wees er op, dat er een ge
heime uitgang was, de wanden waren
loodrecht, geen kloven of scheuren,
niets. Toch moest er een uitgang zijn.
De man was niet in de lucht opgelost.
„Wat zullen wij nu doen?" vroeg
Jimmy, toen hij de verbijsterde zeker
heid bekomen had, dat de vervolgde
spoorloos was verdwenen.
„De kloof onderzoeken," antwoordde
Joe laconiek, „er moet een uitgang zijn.
Haal maar even de lasso's, dan kan ik
er in afdalen."
Jimmy kwam spoedig mef het ver
langde terug. De touwen werden aan
elkaar geknoopt en om een vooruitste
kende rots bevestigd. Het reikte nu pre-1
cies tot op den bodem. Behendig klau
terde de detective naar beneden en be
reikte veilig den bodem, iemand kon
niet veel schade van een val ondervon
den hebben, want Joc veerde zacht tot
aan liet middel in de bladeren. Moeilijk
liep hij langs den rotswand, telkens ge
heel in de bladeren wegzakkend, die-
een verpestenden stank verspreidden.
Jimmy wachtte boven geduldig tot de
detective den afgrond was rondgcsiik-
keid, wat bijna twee uren duurde. Toen
Joe ten laatste op zijn punt van uitgang
terugkeerde, was hij niet veel wijzer dan
in het begin. De zaak was eerder nog
ingewikkelder geworden. Hij zag zicii
genoodzaat zijn zoeken op te geven,
daar de rottende stank hem bijna den
adem benam. Ook begon de duisternis
reeds te vallen, zoodat hij alle hoop op
ontdekking voor dien dag wel moest
laten varen.
Zoodra hij boven was, stelde hij aan
de anderen voor, in het dal te blijven
overnachten om met liet aanbreken van
den dag, den kuil nog nauwkeuriger te
onderzoeken. Zooals het met vele din
gen gaat, gaf de nacht hier ook de
goede oplossing.
De detective ontwaakte met de ge
dachte, dat hij iets moest vergeten heb
ben. Maar wat? Hij pijnigde zijn her
senen. haalde zich het gebeurde nog
eens duidelijk voor den geest, maar
tevergeefs. En tocli bleef liet denk
beeld bestaan, dat hij iets vergeten had.
Eindelijk drong het als met een schok
tot hem door; hij had alles doorzocht
behalve den bodem.
Het denkbeeld, dat hij daar liet raad
sel zou oplossen, electrisecrde Hem zoo,
dat hij direct aan liet werk ging.
Bradford en Jinniiy, die hij inlichtte,
..aren liet volkomen met hem eens, daar
moest de uitgang zijn.
Allereerst begon Joe den heuvelrug
...ui den buitenkant te onderzoeken. De
afgrond was minstens 60 voet diep, de
heuvelrug op dat gedeelte ongeveer 100
voet hoog. Het was dientengevolge niet
buitengesloten, dat er door het inwen
dige van den berg een gang liep, die-
onder den afgrond eindigde.
De paarden werden mi aan elkander
gebonden en in een klein bosclijc ver
borgen, waardoor Bradford niet was
genoodzaakt de wacht er bij le houden
en hij jimmy en den detective, die samen
zouden afdalen, behulpzaam kon zijn.
Toen zij beneden aankwamen, nam
Ji mop raad van den defective een lan
gen stok. Aldus gewapend, begonnen
zij, ieder van een kant, zieli naar hel
midden te richten en voorzichtig met
den tak den grond voor hen te onder
zoeken.
Wordt vervolgd.
1
