Nederlandsche
Middenstandsbank N.V
DE EEMBODE
J
f f
VRIJDAG 25 MAART 19*
Broeders! 1
Abraham twee
slavin en eenen van de vrije
die van de slavin werd naai
geboren, doch die van de vrije
krachten» de belofte. Dit nu la bil wijze
van voorafbeelding gezegd. Want deze
zUn twee Verbonden. Het eone op den
berg Slna, dal tot dlenatbaarheld baart,
en dit 1$ Agar. Want Slna la een berg
ln Arabit, die verwant la aan het tegen
woordige Jeruzalem, dat nu la en met
zijne kinderen dlenatbaar la Maar het
Jeruzalem, dat omhoog la, tl vrij
la onze moeder. Immer* ataat
achreven: Verheug u. gU onvruchtbare,
die niet baart! Jubel luid en Juich, gl)
die geen weetn hebt! Want talrijk zijn
haar die den man heefti WIJ
ders. zijn volgen* laa&k. klr.i
belofte. Doch evenal* toen hU. die
het vleeach geboren wa*. dengenr
volgde, die naar den geeat wua zoo ook
nu Maar wat zegt de Sehrtft? Drijf
de alavln en haren zoon. want
der alavln zal niet erfgenaam tljn me
den aoon der vrije vrouw Derhalvi
bloeder*. «In wl) nlel innen -1er
maar dei vrije vrouw met welke
- "t vrijgemaakt
In dien tijd vertro
van Oalllea. welke m* vai
•n Hem volgde eenv groot*
dat i) de wonderteekenen
Hl) deed
aus •Wi c dan op den berg
neder met atjne leerlingen Paeehen
de feeatdag der Joden waa zeef nab
loen dan Jeaua aUr-e oogen opsloeg
•n zag. dal een zeer groote menigte
H*'m kwam. aeldc hU u t Phlllppua Van
opdat
-rlde HU om r
proef te nellen
wat HIJ deen aoiz Phlllppus anlwunrdde
Hein Voor tweehonderd tlenllngrn
brood la niet voldoende voor hen. opdat
leder een wetnlg onlvar.ge Een tl
leerlingen. Andrea», de broeder van
mi n Peint» aprak Uit Hem Kr
een knaap, die vijf «entebrwulen
twee vtaae hen heeft doch wal ta dit
der aoovelen' Jeetu aelde dan Doet de
r plaat* ZU rellen
rr de mannen ten getale
.'duizend Jrau»
Geveltijd te Amiterdsm
Amersfoort, Langegrscht 4
Baraeveld, J. v. Scbaffelaaratr. 31
Soeat, Va» Weedeatraat 11
Wij verhandelen Obligaties
van Kerken, Scholen en
Stichtingen van
Liefdadigheid
hoedji
rijden Bijstand.
Pnaarhtijil, dien
Ongelijks de 1
FIRMA TONNEMA Cu SNEE*
Twee Hoedendoozen
door
LOUIS JOSBPH VANCS.
tSI
Evenmin als het ln deze vijf meuten
gebeurd kan zijn." zei lek.
..Waarom niet?" vroeg de vrouw
„Het meisje was slechts vijf minuten
weg Dat Is toch zoo, nietwaar?
„Ja. sir." zei Jane
..En de deur was gesloten, daar Is u
„Beslist, sir
.Wil Iemand
zoo goed zijn U
geiUk was een zwaren koffer o
bed uit tc sleepen. een tascn i
e snU-
r.Jk -
p rlin plaats te
koffer terug te schuiven, de ïut te ver
laten en de deur te sluiten ln vijf korte
minuten - en dat m,g wel zonder een
sleutel tc bezitten?" Ick zag triomfan
telijk om zich heen: „Ik zeg u dat het
een onmogelijkheid Is; geen menach
zou dat klaar kunnen spelen."
„Maar een valsche sleutel begon
Manvers,
„Schel toch ultl zei Ick minachtend.
„De deur van Miss Landls' suite komt
uit In een der drukste passages van het
schip, voortdurend komen er menschen
langs Kunt. u zich voorstellen hoe
Iemand met een •alsch^
deur zoo gauw zou kunne.i openen dat
niemand hem op heeterdaad betrappen
kan? Bestaat niet m'n Jongeman
..Desniettemin zullen er toch wel du
plicaat-sleutels van de hutten zijn"
meende Alison.
„M'n waarde dame.' zei Ick goedmoe-
tenzl) dit een ander
schepen
i de dupllcaat-
Mr. Manvers?"
schip is dan alle g
sleutels. Is dat niet zi
„Ja." zei Manvers s
volgde Ick. „Mag Ik u een paar vrager
stellen, Miss Landls?"
Alison gaf een kort knikje.
,.U hield die handtasch natuurlijk ge
„En toen u tot de ontdekking kwart
dat men er aan gezeten had, ontsloot i
„Dat was niet noodtg." zei Alison. „U
kunt zelf zien dat de uitgesneden ope
ning zoo groot Is.
„U ontsloot hem dus niet?"
„Nee."
„Dat maakt het geval nog raadsel
achtiger. omdat zoo al» u ziet de tasch
thans wel ontsloten is."
Verrast zagen de aanwezigen van den
„Hoe komt u daarbij, »lr?" vroeg de
kapitein.
„Dat kunt u zelf zien torn de woorden
van Miss Landis te gebruiken! wanneer u
slechts uw oogen gebruikt zooals Ik deed
De zUslultlngen zijn toe. weliswaar,
maar het sleufje van het slot zelf ls een
tikje naar links geschoven, hetgeen niet
tasch gesloten
glimlach op
toen hl] de
tasch naar zich toetrok en de tasch met
een beweging wijd opende.
„De zaak wordt er niet duidelijker op'
verklaarde hU „Ik kan ir* onmogelijk
een veelbelovende misdadiger indenken
die zoo onhandig zou it)n een tasch open
tc snijden, wanneer hU hem eenvoudig
op de normale manier kon openen."
„HIJ kan dat gedaan hebben om te
misleiden meende Manvers.
„Jongeman!" klonk lek's dun stemge-
luldje. ..Houd Je koest."
De purser kleurde tot achter zUn
ooren en deed een stap In de richting
van den kleinen man, maar hield zich
ln op 'n gebaar van den kapitein. Gedu
rende enkele minuten was het stil ln de
hut, terwijl de aanwezigen wel tot de
conclusie moesten komen dat tegen de
logische redeneertng van Ick niets In t«
brengen vlei. Staff bemerkte dat Alison
gefascineerd naar den kleinen man «at
te staren, maar wist niet waarom zij dat
Dc kapitein verbrak het stilzwijgen,
„Nu ls het genoeg." zei hU, „Het ver
veelt me; zeg wat Je wilt. maar Je zult
mU gen rad voor de oogen draalen,
draalen? Ik doe niets anders dan
trachten duidelijk te maken.
„Je bent erin geslaagd ml] een ding
duidelijk té makendat Je meer van die
diefstal afweet dan goed voor Je Ij
Ick. „Nou heeft u Juist Miss Landls h
ren verklaren dat het snoer verdwi
tuaschen laten we zeggen half se*
schillende getuigen bewijzen waaronder
verschillende van uw hofmeester*.
Ik gebridged heb van vier uur tot
„Oh, Ja" kwam de purs
belden, „maar zoojuist heeft u zelf ge
zegd dat de diefstal onmogelijk plaats
heeft kunnen vinden op den eerstge-
noemden tijd."
Ick grinnikte
vorderingen".
„Bovendien." vervolgde dc purser hals
starrig. „kon Ismay altijd een alibi
leggen dat klonk als een klok."
„Dat la «en van zijn beste dingen."
«mde Ick opgewekt toe.
„U ontkent niet dat u Ismay la?"
derde de kapitein.
it is niet noodlg. sir; die ben Ik niet
dat Is het antwoord."
I* herkend." hield de kapitein vol.
J was op dit schip toen de Burden
Hamman-diefstal gepleegd werd.
Manvers herkent u daar nog vi
.Het spijt me." mompelde Ick.. „het
Jt me buitengewoon, maar ii verglsi
zich. Op mijn woord, dat kan niets an
rs zUn dan een persoonsverwisseling
„Op uw woord!" snauwde de kapitein
.Ja. op mijn woord," antwoordde Ick
kortaf, „en méér dan dat, want Ik vraag
u niet daarop af te gaan. Ik kan bewij
zen van mijn Identiteit overleggen die
meer dan voldoende zijn."
„Laat Hen"
„Wanneer dat mil belieft." Ick ging
tegen den muur van de hut staar en
zag „e aanwezigen een voor een aan
tuaschen zijn samengeknepen, wimper
looze oogleden. .Daar u mij de eer ge
daan heeft mU aan te ïlen voor Iemand
die Ik niet ben en ml] te verdenken van
een misdaad, zie Ik er geen bezwaar In
toe te geven dat Ik als passagier aan
boord van de Autocratic was toen
Burden Hammann haar luweelen kwijt
raakte; en dat Ik aan boord was, was
geen toevallige samenloop van omstan
digheden. Ik was er met het doel op de
juweclen te letten. Ik deelde mUn hut
met Ismay -n toen na de diefstal mU de
schuld ln de schoenen geschoven werd
Inplaats van hem. kon ml) dat niet
schelen, omdat ml) dat ln de gelegenndd
- de zaak Ie onderzoeken, En net
aan mUn bemoeiingen tc danken
dat Ismay de grond te heet onder de
voeten begon tc worden toen hij In Lon-
was en besloot de Juweelen tegen
kleine vergoeding terug te bezorgen
i wanneer hU het nog een dag lan
I hebben met de hcele bult. Dat."
iel Ick pelntend. „was toen Ik nog in
dienst van Plnkerton was."
Ach zoo'' iel de kapitein Ironisch.
.En ln wiens dienst ls u thans?"
„Ik ben thans maar een eenvoudige
speurder van den geheimen dienst der
Vcreenlgde Staten, toegevoegd aan de
afoeeling Invoerrechten om net smok
kelen tc voorkomen van sulkc dingen
als het Cadogan-snoer."
In de stilte die volgde staarde de
kleine man met *Un onschuldige bolle
kUkers kinderlijk naar de aatmeilgen
In de hut. 8tn(f volgde zl|n blik. Kapi
tein Cobb rat peinzend voor itch uit te
staren. Manvers keek «uur. Jane's
oogen pullden uit hur kassen. Alison
lag teruggeleund In een gracieus» hou^
ding 4n haar stoel
„U «el. dat u daar bewUs van heeft?"
vroeg de kapitein tenslotte
„Oh. Ja zeker Ick sl»m klonk bljn»
verontschuldigend. HU duwde trn hand
lUn *est »n overhemd, from-
oogenbUg alsof hu een knoop
van een binnenzak en haal
de dan een oude lederen portefeuille te
vtxfachljn waaruit nu op xtjn dooie ge
mak een document haalde en ontvouw
de. waarna hij het dan kapitein over
handigde.
De kapitein was niet ln staat em da
dichtbeschreven regels op bet docu
ment te ontéUferen. maar net officieel*
brie' i. *>fd was Indrukwekkend genoeg,
soomede .liet Hiel en de nandtoekenlng^
van den secretaris van net betreffende
departement
(Wordt eorvotydJ
