filmverval en Filmverheffing
I
■9
DE EEMBODE
ZATERDAG 16 APRIL 1938
In tiet drosve treur»p«l van het flim-
vsrval pelen allen een rol, die film»
maken, film» vertoonen of naar film»
kijken. Het fUmprobleem heeft ilch du»
be«lt ie houden met „eenlee" per»oner
(de filmmaker»), een ipeclale „iroep"
ven per»onen (de bloecoop-exploltanten)
en een tot „ma»»»" verworden „veelheid"
van perionen (het publiek).
Men kan het drama ook iten ln het
donkere licht van de drle-held: kapitaal,
rente en aflossing.
De filmmaker» „wagen" „hun" kapi
taal, De bloecoop-exploltanten zorgen,
dat het zUn rente opbrengt en het pu
bliek »orgt voor de afloealng en de
reeerve».
AU men de zaken ioo ilen kan,
men moet dan echter eent eenlge Jaren
economie geetudeerd hebben en practl.tch
ln den handel werkzaam »ljn geweest,
wordt het leven heel eenvoudig on ge-
noegelljk en dan U er ook geen kwestie
meer van filmverval of fllmverhefflng.
Dan vallen alle kwesties uiteen In cUfers
en be teekent de dood nog slechts een
streep door de rekening.
Het heeft er allen schijn van, dat tl],
dle.de zaken zoo zien, sterk In de meer
derheid zijn. Het I» zelf» vrij zeker, dat
de laken ioo zijn, omdat men ze ioo ziet.
Het verval van de film kunnen we du»
gerustelljk toeschrijven aan het feit, dat
de dienst van den Mammon nog nimmer
tot eenlg geestelijk, dus ander dan louter
stoffelijk gewin geleld heeft.
r ZEKERE VERVAL.
I)« sebaM der filmmakers.
Het getal kameelen, die door het oog
van een naald kruipen, U nog steeds
uiterst gering. En het aantal kapltalUten,
die zich van hun verantwoordelijkheid.
- - hun verschrikkelijke verantwoordelijk
heid, bewust zijn, U niet veel grooter
Ilja Ehrenburg's „Traumfabrlk" Is wel
■een betrouwbaar handboek der film
historie. maar wat erin te lezen staat
over karakter en „Idealen" der film
producers, klopt zoo wonderwel met den
Indruk, welke men ontvangt bij het zien
hunner producten, dat men wel mag
aannemen, dat Ehrenburg van die heeren
sentimenteels geldverdteners, een
alleszins betrouwbaar beeld geschetst
heeft. In men huivert, als men bedenkt,
dat het die aangekleede atrulkroovers
gijn, voor wie het Teeken de» Krulse»
ut een dollarteeken. die de
film
Met 1
o geld maken se films ei
naamste U, dat ze geld maken. En de
glimlach, waarmee ze zich laten foto
grafeeren. Is maar al te gerechtvaardigd.
Hun egoïstische berekeningen kloppen
immer en altijd, als een bus.
AU trotse he hanen, kraaien se op den
mesthoop hunner filmproducten. In hun
vette glimlach U de grootste smaad, ooit
de beschaving aangedaan.
Dese glimlach schijnt den pessimisten
gelijk te geven, die aan de avondlandsche
toekomst twijfelen.
Doch pessimisten hebben nooit gelijk..
I
Wat zou de film zijn, aU er geen blos
eopen waren? En «at zou de bioscoop
lUn, als ze niet geëxploiteerd werd?
Men weet, dat de eerste bioscopen ker-
mistentjes waren. Dies was het gevaar
niet denkbeeldig, dat, wat. als kermis
tent. groot werd, als bioscoop, een ker
mistent zou blijven.
En het ls de schuld veler bloecoop-
exploltanten, dat ze vergeten, dat ie niet
meer op de kermU staan en dat hun taak
een andere Is, dan de gotgemeente door
■lagen op de groote trom ln hun tent te
lokken.
Hun schuld Is schter gering, verge
leken bij die van de filmmakers, waar
van ze afhangen en aan wie se zijn ver
kocht met huid en haar.
Het kan hun taak niet zijn failliet t«
gaan. En al ls het maar al te waar, dat
het vaak verkieselijker zou wezen, blanco
films te draalen In plaate van de vele
kilometers bezoedeld celluloid, welke nu
door hun apparaten glijden, waar
moeten ze dan het publiek vandaan
I S.
De echuld van het publiek.
Men hoeft geen al te handig advocaat
to wezen om de echuld der bloecoop-
exploltanten tot een minimum terug te
brengen, al ls Jlt minimum soms nog
groot genoeg om het publiek vrij t«
pleiten van Alle echuld, behoeft men
heelemaa) geen advocaat te zUn.
Het publiek Ie onschuldig, omdat het.
„publiek" ls.
De grootste gemeene deeler van de
veelheid, die publiek heet, ls ongeveer
hul, een omstandigheid, waarvan
filmmakers en kranten met een monster
oplage een seer fortuinlijk gebruik
We kunnen de kwestie evenwel ook nog
anders stellen: het publiek Is schuldig,
omdat het „publiek" Is. of m.a.w. de
schuld van het publiek ls, dat het
publiek ls. En de schuld veler bloecoop-
exploltanten Is, dat se bloecoop-explol
tanten zijn In plaats van hun geld netjes
en beschaafd te verdienen met effecten
en heel voorzichtig speculeeren of doof
het, zonder dat een mensch het weet,
ln een.,., bioscoop te steken!
Tusschen Mammon en Massa staat de
bioscoop-exploitant. De mammon heeft
geen geweten en de massa ls onmondig.
En hier zijn we aangeland bU de rotte
plek In het lichaam van dien zonder
lingen en zeer ultgestrekten staat, dien
we ln een gemoedelijke bul „filmland"
een unmondlge, want vorm- en emaak-
looze massa krijgt de Infantiele en smaak-
looze films, welke z|J verdient, en ïoo-
lang er ln den chaos van het filmpubliek
geen orde Ie geechapen, zullen de glim
lachende fllmkonlngen, als onbestreden
heersohere macht blijven behouden over
den chaos der filmproductie.
DE MOGELIJKE VERHEFFING.
De film ls de meeet verwaarlooede aller
kuneten. Wat de fllmkunit kin «Dn.
toonen one de klaseleke Russen en ver
schillende films, bulten de Industrie ver
vaardigd. Wat de fllm-„kunst" ls, ver
telt de vormlooss en kleurlooss masee,
welke lederen avond mompelend en prut
telend uit de bioscopen spuit of sijpelt.
I 1.
De eerete Instantie, na den geboet-
den Prometheus, die filmregisseur heet,
welke tlch uit andere der. pecuniaire
oogmerken met de film bezig houdt, ls
de filmkeuring. Haar taak ls echter „pre
ventief". ZIJ kan voorkomen, dat het
publiek slechte films „ziet", maar dat
die slechte films „gemaakt" werden, kon
zU niet voorkomen. ZIJ kan fllma goed
keuren, maar films „goed" keuren kan
zU niet. Met andere woorden: de films
blijven ioo slecht of zoo goed, als ze vóór
de keuring waren. Haar taak Is een taak
ten opzichte van het publiek en lijkt zóó
eenlgizlns op die der Justitie, welke ver
dachten kan opsluiten of vrijlaten, maar
die geen dlrecten Invloed heeft op de
daden, waardoor verdichten sleh ver
dacht maken.
De noodsakelljkheld der filmkeuring
Is negenoeg too welsprekend, ale de vaak
bedoelde glimlach der fllmmagnaten.
Zoolang di
s legioenen.
aasa, masea blijft, vermag
se nleu. Reeds op school leerden we
•mder de natuurkunde-le» een en snder
over de „traagheid" der masea.
Doch wanneer er sleh uit de massa een
wil losmaakt en 'n verlangen, dan houdt
de masea op traag te zijn.
Het werk van de filmliga ln Nederland,
die met nadruk „films" verlangde en
geen prullen, le van groote, maar helaas!
reeds historische beteekenls. De
Charity Chaplin In tmrptr
Amerika van the Legion of Decency blijkt
zelfe In ataat den
glimlachen te
„Front" maken tegen vuiligheid en
wansmaak Is ook hier In Nederland onse
plicht. Ook dit werk ls ten deole negatief,
maar het Is de eerste aanloop voor
positieve verovering.
I S.
CriMek en propaganda.
Er zal wel geen filmcriticus zijn, die
er diep ln zUn eerlijke hart niet heilig
van overtuigd Is, dat de fllmcrltlek nog
maar heel onbeholpen In de kleinste
maat kinderschoenen rond waggelt, Een
Juist oordeel over films geven kunnen
slechte weinigen, Het verelecht, behalve
een door aanleg en scholing verworven
en verdiept, filmisch Inzicht, een mate
van nuchterheid en gezond verstand,
welk» uiterst zeldstam ls onder de bur
gerlieden, die voor „hun" krant een
„aardig etukkie" over een bioscoop
houder moeten schrijven.
En toch moet Juist door middel der
fllmcrltlek de onbewuste mus a tot een
bewuet filmpubliek worden opgevoed.
Durom Ie het noodiakeltjk. del ledereen
van de fllmcrltlek worde ultguloten, die
sich den ernst van het fUmprobleem niet
bewust ls. Iedere Katholieke burgerheer,
die In „zUn" krant durft te schrijven,
dal hU sleh met de een af andere
kwljlerlge operette-film „dol" geamu
seerd heeft, dient openlijk te worden ge
signaleerd en als mede schuldig aan het
huldig filmverval t« worden gebrand
merkt. Beunhazen moeten ln den
etrlk van hun eigen domheid worden
gevangen.
Ook die critici, dl», met meer tempe
rament dan karakter, de fllmcrltlek ge
bruiken, als guillotine voor nieuwe
'Handen en voormalige vrienden, dienen
,-an het verantwoordelijk», crltlsche
werk te worden uitgesloten.
I 4.
Paul Munt en Lulse Ralner In de pas pereed gekomen film
Aarde" - Paul Muni is in 1!97 nabil Wtenen geboren en hl) heet eigenlijk
Munl Wiesenfreund. In 1902 ging hif met zlln ouden, die aan het theater
verbonden waren, naar Amerika. Op elf-jarigen leeftild debuteerde Paul Mu
nlals oude man. R. Ferguson heelt een aardige karakteristiek van Munl
gegeven HU zegt: ..Wij zien Paul Munl niet In de film Het leven van Louis
Pasteur. Wij zien enkel den beroemden Pranschen chemicus. In een Arllts-
/ilm zien uHJ niemand anders dan George Arllss; in een Laughton-lilm
zien wij niemand anders dan Charles Laughton. Maar In een Munl-tilm Is
Paul Munl niet te vinden. Hl) Is weg en een ander heelt zUn plaats Ingeno
men: Scar/ace of dr. Socrates of Louis Pasteur",
Er bestaat een sprookje, volgens het
welk een bioscoophouder eer. soort helle
hond ls. die zich zat drinkt aan het bloed
der In zijn theater vermoorde onschuld.
Het ls echter niet aUes goud, wat er
ln de luxueuse bioscopen blinkt. En
voorts Is het zeker, dat menig bioscoop
exploitant beter ls dan de inenschen, die
verachtelijk op hem en zijn broodwin
ning schelden, doch dl» slechts op een
vrijkaart wachten om sleh met hem en
zijn bedrijf te verzoenen. (We zelden het
reeds, maar willen het herhalen).
In alle geval staat het. als een paal
bioscoop-exploitant,
e fUm
weigert en een goede fUra draalt mëër
doet voor de verheffing van de fUm. dan
de criticus, die de nlet-vertoocde, vleze
film breedvoerig afbnekt en de wei-
vertoonde, goede film ln vijf goed
gunstige regels afdoet.
I t.
Het offer van het kapitaal.
Het schijnt, dat deze vaderlands
lievende en voor een deel zeer goede en
vooraanstaande Katholieke kapitalisten
liever heel stlekum geld verdienen aan
de Internationale fllm-schund. (welke
publiek lokt In de filmtheaters, welke sl)
met hun tegen zeer „aannemelijk»" con
dities uitgeleend geld ln stand houden,
of liever gesegd
gehouden, opdat
maar ganoeg sal o
»U openlijk hun geld wegen In den dienst
eener gezonde, nationale ot Katholieke
filmkunst. Het Is makkelijker oranja
te dragen, dan leta voor oranje te
Hel ls ook makkelijker op de slechte film
te echelden, dan Iets voor de goede film
te doen. En soo sal dus, als weleer
Naatje op den Dam .Bleeks Bet het eenlg
en eenlge symbool onssr nationale glorie
»Un, sooals al slnde Jaren de roos zonder
bliren het zinnebeeld le van ons» be
proefd» trouw aan de Kerk.
Wanneer echter het kapiteel Inderdaad
Iets waagt en resoluut uit den cirkelgang
van het eigenbelang treedt, verdient dese
poging alle sympathie en waardeering.
aUeluJa'-produeti». Met
nen en wonderdadig
llngen maakt men i*
En meh raak schietende
maar gaan nationale fllmlndi
pen. Vloten en vastte
gaeohut Hen we al genoeg In
intereaaanta Journaal, dan dat i
NEUTRALE KATHOLIEKEN
Wrl een» gehoord van neutral» com
munisten?
Neen zeker
Wel eens gehoord van oeutrala „Heil
soldaten"?
Neen!
Wel eene gehoord van neutraliteit, al»
door antl-clerlcalen een aanval op de
Katholiek» Kerk wordt gedaan?
Neen dan spant alles samen en
trekken allen te samen op. Mn van zin
en bedoeling, om die rots van Petrus,
waarop de Kerk der waarheid gegrond
vest ls. te doen springen.
Doch zoo aldus van den vijand der
waarheid leerend, de Katholieken?
Helaas ook neen! Althans dit geldt
wél velen I
ZIJ kunnen genieten de heerlijke ge
naden en weldaden van het schoonste
het oeste het edelste, dat er op
aarde bestaat, en bovendien hun waar
borgen biedt voor een eeuwigdurend te
ven van blijheid en geluk. en zt). tl)
laten zoo dikwijls onverschillig de goe
de zaak ln den steek!
Als het hun maar goed gaat in het
tijdelijke, In hetgeen van deze wereld ls
ale zl) maar geld genoeg hebben, maar
kunnen „lol maken", maar kunnen plei
stertjes najagen dan meenen zU zich
niet te moeten moe maken om hooger»
belangen, dan leven stj. alsof de Katho
liek niet hoogere Idealen na te streven
heeft dan die van een goed leventje op
de wereld.
Laat anderen Apostelkracht ontplooi
en, zl) glimlachen om die activiteit,
zoo zl] er niet mee spotten. Laten an
deren vechten, om t goede te behouden,
zt) voelen zich voldaan bi) biertje en
sigaar.
Laten anderen strijden voor de rech
ten van den Koning der Koningen
tholleke
en radio, door stichting an la-
slandhoudlng van katholiek» scholen
voor alle soort onderwij» door »Urk-
maklng van da katholieke bonden voo»
stand en vak sl) blijven In dit alles
neutraal - zU werken zoogezegd mis
schien niat tegen, maar ook nlal ma#
tij kunnen die „dHJverU" niet hebban-
Het gaat hun niet aan, zoo le al
thans hun houding dat de Helen ver
loren gaan duizendvoud, Indien da Kart
en alle ledematen van de Kerk niet
flink mat da priesters samenwerken.
t Deert hun niet ill blijven lid van
„neutrale verecnlglngen" welke toch
niet» tegen den Oodsdlenat hebben
maar die er ook nooit let» voor doen en
nooit een» positief voor de eer van den
Schepper der wereld opkomen.
ZU HJn niet koudal] zijn niet
warm! Zl) HJn neutraal en lauw!
En van da lauvran la nlete ander» neer
geschreven dan dit: „Waart ge koud of
waart ga warm. maar nu gu lauw zUt,
nu spuw Ik d.l. Uw algen Schepper
en Heer en Zaligmaker u uit Mijnen
mond."
Neutrale Katholieken, die de goed#
zaak niet weet te ataunan, die ondanka
de vermaningen van Paus en Bisschop
penu onwelvoegelUk kleedt, de werken
der Kerk niet ondersteunt, uw kracht
zoekt ln neutral» organisatie» an aan
neutral» vereenlglngen meer waarde
hecht, dan aan de stevige organisatie»
van uw vak sn stand op Katholiek»
fundeerlng, neutrale Katholieken, gij
bracht wordan, of gl] wilt of niet.
Wat de Koning u leggen ral, weten
wij en dat ls: „Nu gij lauw HJt nu gi]
u dus als Katholiek neutraal gedraagt
spuw Ik u uit MUn mond."
Twee Hoedendoozen
LOUIS JOSEPH VANCE.
19)
Daar liet Staff hem liggen zooals hU
lag. waarna hU zUn koffers ging uit
pakken.
Tegen den tUd dat alles op zUn plaats
wns waar het hoorde had Schula de le
dige koffers ln de hall gesleept om naar
beneden gedragen te worden waar zU
ln den kelder werden opgeborgen. In
middels was hel Iaat op den namiddag
geworden cn tUd om zich to verkleeden
Staff frlschtc zich op met behulp van
koud water, schoor zich op zijn gemak
stak zich ln avondkleedlng. stopte hut
manuscript van zUn stuk ln den zak van
aUn lichte zonerjns cn verliet het huis
om te gaan dineeren met Jules Max en
Alison Landls.
Het was na middernacht dat HU bU
zijn huls uit een taxi slapte. Alison was
dien avond wel zeer vervelend geweest
wat het stuk aanging. tcrwUI Max haar
van zUn kant nog ln zekeren zin ln haai
kuren gesteund had. ZUn polllick wns
duidelijk: de ster moest gepaald worden
zelfs al ging het ten koste van het In
zicht va» den auteur van het stuk en
deszelfs kwaliteit. Blalf zag zich werke-
lUk voor een zeer moeilijk probleem ge
steld. want al hield hU van het meisje
het ging hem toch aan het hart om zUn
stuk te verminken lerwlue van haar
eigenlh
chauffeur kreeg. De man noemde een
bedrag dat veel te hoog was en Staff
voelde zich op 't oogenbllk in de Juiste
stemming om zulke lui eens een lesje
te geven. „Zie eens hier." zei hU. „Je
kunt kiezen. Ik zal Je zooveel betalen als
Je rechtens toekomt, of Je zult een pak
op Je huid krijgen dat Je nog lang heu
gen zal. Wat wil Je?"
De man wilde eerst nog een grooten
schreeuwmond opzetten, maar toen hU
den dreigenden glans in Staff's oogen
zag, koos hU snel eieren voor zUn geld
en maakte dat hU weg kwam.
Staff opende de voordeur. De zeereis
had hem veel goeds gedaan, maar bln-
spUten dat hij hem met de Autocratie
gemaakt had. Want toen hU zichzelf
Binnenliet, vloog er eensklaps Iemand
het huls uit. rakelings langs hem heen.
zonder een verontschuldiging te uiten,
en sloeg de deur met een smak achter
zich dicht. Stalf was verwonderd en
fronste. Zeker Iemand die op bezoek
geweest was bU een der bewoners van 1
huls. En toch had de man Iets ln zUn
houding wat Staff bekend voorkwam
En ongetwUfeld had hU grooten naast
Inmiddels had hU de eerste trap naar
zUn hooger liggende kamers bestegen
en kwam tenslotte aan de deur van zUn
studeervertrek. Tot zUn verrassing was
de deur niet gesloten. HU meende zich
toch duldelUk te herinneren dat hij hem
voor zUn vertrek wel degelUk op slot
had gedaan. Maar ja. Je kunt Je soms
vergissen In die dingen. HU duwde de
Staff stapte u
vroeg hoeveel de deur open en stapte de k
r binnen.
aan de voorzUde van het huls. Zonder
het licht op te steken schreed hu naar
het bureau toe, dat hU In het donker
gemakkelUk vinden kon, en nam den
hoorn van den haak.
„Hallo?" riep hU.
Een dunne. sakelUke stem noemde »Un
nummer.
„Ja, daar spreekt u mee," zei hij. „Wat
wenscht u?"
„Een oogenbllk," klonk het, „blUft u
aan de telefoon."
HU moest een oogenbllk wachten en
hU kwam op het Idee dat net niet
kwaad zou zUn om Inmiddels licht te
maken. HU zocht naar zUn bureaulamp,
vond hem. en brandde zUn vlngerz aan
de metalen reflector. HU had de lamp
aangedraaid voordat het feltelUk tot
hom doordrong dat de reflector onmo
gelijk heet had kunnen zUn. Inmiddels
hoorde een ztem roepen:
„Hallo! Ben JU daar Staff?"
„Heel" riep hU verrast uit. .Ja, All-
son!"
.Ben Je alleen?
„Ja." antwoordde hU. „Wat la er?"
„Oh. dat wilde lk alleen maar weten.
antwoordde het meisje aan het andere
eind van de lijn. „Ik kom Je nog even
opzoeken."
„Watl Nu?"
„Natuurlijk, Jongen."
„Maar dat Is toch te gek. op dit uur
van den nacht...."
„Oh. daar lz nu eenmaal niets at
doen. Ik heb Je Iets heel belangrUks te
zeggen. Het kan niet uitgesteld worden,
m binnen vUf minuten bU Je. Luls-
naar naar de eerste de beste taxi
om zelf de deur opendoen, wil Je?
Tot ziens!"
.Tot ziens 1" zei hU automatisch en
legde den hoorn op den haak.
it kon tU in vredesnaam voor be
langrUks te vertellen hebben nadat hU
haar slechts een half uur verlaten had?
Eensklaps viel 't hem op dat de lucht
de kamer benauwd was. En hU had
og wel een raam open gelaten toen hU
weg ging: hU was er zeker van dat dat
geen vergissing van hem was; en nu
n alle vensters gesloten en de ja-
louzleën ervoor 1
felt, In verband met de andere,
dat zUn deur niet gesloten was. dat zUn
bureaulamp gloeiend was. wees erop. dat
er Iemand In zUn kamer geweest was,
Iemand die geen recht had binnen te
komen mogelUk wel de man, die een
paar minuten geleden haastig langs
hem heengerend was bU het binnenko
men van het hul».
HU draalde alle lampen In de kamer
op Op het eerste gezicht scheen de ka
mer geneel te zUn zooals hU hem ver
laten had behalve dan wat de ven
sters aanging en de Jalouzlcën. HU trok
de jalouzteën op en opende de vensters
wUd.
De mogelUkheld dat de Inbreker nog
ln zUn kamers kon zUn - ln de slaap
kamer bUvoorbeeld. kwam ln hem
op en nu haastte zich een onderzoek In
te stellen. Maar In de overige kamers
gemakkelUk v
it null ai
'as niemand te
Nog niet van zUn verbazing bekomen
ging hU op de vensterz aan de achter-
zUde van hel huls toe. ZU waren ge-
gestoten, zooals hU ze achtergela-
lad, HU opende ze en zag naar be
neden langs den brandladder achter 't
altUd al too'n idee gehad.
Iemand net esn» In HJn
hoofd mocht halen bU hem ln ta brc-
zou nu niet weten) hU
'Ia dien brandladder bln-
len komen. En vooral nu.
den achterkant wegge-
dal nog veel eenvou-
kon direct van ds ach
tergelegen straat zonder veel moeite
•n brandladder bereiken. Maar alles
ess crop dat de Inbreker langs dien
cg niet binnengekomen was.
Verwonderd slenterde Staff weer te
lg naar zijn studievertrek. Oecn ding
as er van zUn plaats: zelfs die ver-
wenschte hoedendoos lag waar hU hem
neergeachopt had. HU trachtte zich ln
te denken wat hU bezat dat voor Iemand
andera van waards kon zUn. HU had
een paar gouden nianchetknoopen en
dasspeldeneen paar goede boaken en
enkele schllderUen. Maar alles van dien
bleek onaangeroerd te zUn. Wet
an geld in huls had drosg nij bU
Hch ZUn bureau, waarop men de lam»
aangeatoken had. bevatte
waard» voor een vreemde: een paar
manuscripten en wat porsoonlUke pa
pleren En ook Ier» ware.i met ruit ge
laten
HU gaf het op »n zakt» naar ln aan
gemakkelUk» stoel, waar hU mat het
hoofd op de handen nog over de radao
net vreemds besosk zat na t# pein
zen. toen nU sensklape een eigenaardig#
ontdekking deed.
zag sen voorwerp op den grond
n sn kon ssrtt nlst goed onder
scheiden wat hst waa. HU l#unde roer
en raape hst op.
t was sen strikje van paar» fluweel
nat san paar gebroken aUden dra-
traan. welks deden v
et mst geweld
Ds aanweilgheld van dit ding waa r
chzslf zoo'n onmogelijk lata, dat UI
et op sUn hand leggend et stom var-
laad naar sat ta turen totdat er eens-
kl»ps een taxi voor zUn hul» stllhlaid
en de enauffsur op da claxon drukte.
Het alrtkje anal In zUn tak atekand ren
de hU de trap af sn kon lulat de deur
openen toen Alleon ervoor atond. HU
bemerkt# dat da taxi nlst wsgrs#d. maar
blsef wachten.
..Daar Ha Ja van op., hè Staff?"
lachte ze.
..Nogal aal hU. -Wat ls er van J#
„Ik wild» Je »#n oogenbllk onder vlgr
oogen sprsken: Ik hsb Ja lata tsar be
langrUks te zeggen leta zear belangrUks
Maar niet hier beneden."
(Wordt vervolgd).
V 1
