De zwevende zetel
DE EEMBODE
ZATERDAG 23 APRIL I93S
SPROOKJES MET PEN EN PENSEEL
W
EINAR NORELIUSWERK IN
HET GILDEHUÏS
ANNEER mon vnn het Qllde-
men ln du-
elgenlUk het meest
moet bewonderen: die enorme.
begrensde fantasie, waarmee Nore-
llus ons ln de sprookjeswereld rond-
voert en ons met pen en penseel de
meest wonderbare verhalen doet,
of de begaafdheid van don schilder,
die het eenmnal ontworpen verhaal
zóó fleurig, zóó smaakvol uitbeeldt.
Schilder en verteller evenaren elkaar
ln Norellus' persoon ln zeer bllzon-
dere mate,
Verteller.
In het benedenzaaltje hebben wU heel
lang stil gestaan voor een aquarel ln
vroolljke kleuren. WIJ zien er een vlieg
tuig, samengesteld uit lucifersdoosjes.
Als roer dient een speelkaart en de be
stuurder staat daar aan den staart met
de roerpen een hanrspeld ln de
hand. Het ls een modem toestel met
„motoren" op de vleugels, Die motoren
zijn Insecten, met behulp van een pa
perclip en een draadje achter aan den
vleugel bevestigd. De beesten vliegen
wat ze kunnen om bulten bereik gestelde
schoteltjes honing te benaderen. Maar
één Insect vertikt het en met een gea
larmeerd gezicht rent de „mecano" naar
den bestuurder om dezen op hot man
kement te wijzen.
Een leege flesch vormt ln dwergen-
land een Ideale duikerklok en een leeg
inktfleschje doet dienst voor dulkor-
helm.
Dicht ln de buurt zien we een gaslei
ding aanleggen. Een bestuurbare mol
wroet een geul ln het terrein en lange
stangen macaroni vormen het bulzen-
stelsel.
f/orellus: „De Reus
"t vechten en Oroef
uit om die uls dolk te gebruiken. Als de
woede Is gezakt komt het berouw. Oef
neemt een grooto spudc en gaat nuar
het nabije dorp om daar met één schep
een groole kerk op te graven en die naar
■Un eigen dorp over te brengen.
De reuzen zijn krachtig en verschrik
kelijk In hun woede, maar dom. Norellus
heeft ze uitgebeeld zooals men ze zich
slechts kan voorstellen: gedrongen met
dikke koppen en lagen haar-lnplunt.
Hebben onze sprookjes vaak planten
en dieren menschelljke eigenschappen
toegedicht. Norellus heeft meestentijds
■Un kracht gezocht ln groteske tegen
stellingen van reuzen tot dwergenwe-
reld.
Een mannetje dat kapt ln een woud.
waar de boomen lucifers zijn. Een pad
destoel als kabouterswoning
Maar toch speelt het woud een groot*
rol. Goede en kwade kabouters wande
len en waden door vijvers, de oude elkc-
boom schudt van 't lachen wann
paddestoel hem komt fcllclteeren
rooden hoed afneemt.
De schilder.
De tegenstellingen van onderwerp
harmonieeren met tegenstelling
kleur. In het bijzonder bij de aquarellen,
waar met vlakke, heldere kleuren Is ge
werkt, echte, vroolljke prentenboek-
kleuren.
De oliedoeken missen over het alge
meen die sterke contrasten. Zien wU
slechts naar de Slapende Reuzen,
slaap al even grandioos ls als hur
stal te. Ze slapen eeuwenHet woud
ls als een dichte groene deken ov
lichamen gegroeid en de slaap
diep dat de figuren al even grauw zijn
verweerd als de rots waarop ze liggen
Angstaanjagend ls het doek van den
reus die uit het meer opduikt met oogen
Norellus: „Toen de Etk 50 jaar werd
>1 breed". De kop komt boven het
varte meer op als een water-op-
spultlng, de oogen stralen licht over het
wateroppervlak en loeren als die van
een fantastlschen octopus naar den
ln het roelbooje. Niet met felheid
kleur, maar met tegenstelling van
en duister Is hier een effect bereikt dat
even doet huiveren.
Hoe teer en fijn daartegen ls het schil
derijtje van het Prinsesje en de dwerg
een kindje teer als een elfje, zittend
aan den blczenkant van een sloot met
haar dlenaartje. dat uit z'n hollen b
stronk komt stappen.
Op de lijst Is een kroontje gezet. het
Is Immers het stuk. dat aan ons Prlnse»-
Je Beatrix ten geschenke werd geboden
Hebben wij het over de kleurwerklnp
gehad. In het benedenzaaltje vooral
vinden wU werken die bewijzen dat No
rellus de kleur niet behoefde om het ge-
wenschle effect te bereiken. Sprekende
litho's vertellen ons hier een al even
boeiend verhaal als aquarellen en olie
doeken het deden.
Meermalen hebben wij hen. die oog
en waardeering hadden voor artistiek
werk, verwezen naar belangwekkende
tentoonstellingen die te Amersfoort wer
den gehouden
Ditmaal kunnen wU allen advlseeren
eens te gaan zien naar Norellus* werk.
Want acht men zich niet competent het
werk van den s c h I 1 d e r NorcUua te
waardeeten er ls niemand die niet gaar
ne naar den verteller Norellus
luistert!
van Norellus' werken In het OUdhuls,
zamelden zich de genoodlgden o. w. de
burgemeester mr. J. O. Oraaf van Randwljck
en cchlgenoolc ln de groote bovenzaal,
•aar dr. R. Mledema een rede hield, over
,et oeuvre van den BprookJesschUder.
Na do gobrulkclljko begroeting verklaarde
spr., dat men slch alleen reeds door de ten
loon gestolde materie smpathlek gestemd
gevoelde. WIJ worden geplaatst In de wereld
'iet sprookje en deze heeft veel tot one
kind u
het sprookje,
doorleefd. Het sprookje ls: ernst maken met
do workelljkheld Het draagt
kleed en maakt gebruik van
microscoop. WIJ vindon er reuzen en dwer
gen en de fclzlc tegenstellingen van licht en
duister, haal en liefde
Hol sprookje Is een geestelijke visie op de
werkelijkheid en wanneer bet sprookje zal
hebben afgedaan is het voor het kind sis
werd liet verjaagd uit een paradijs.
Het zou niet Juist zijn dat ons volk geen
sprookjes zou kennen.
Wij heblien kunstensars als Eduard Ko
ning en Rle Cramer, al rijn zij figuren van
kleiner formaat dan Norellus.
De breed» belangstelling die de Noorde
lijke sprookjesschrijvers bij ons vinden dul
den op een Innerlijke relalle tusschen ons
volk en de noordelijke volkeren.
Voor veel mer
Ilng zijn een oogcnbllk vertoeven In
kindertijd, voor anderen kan het zijn een
vlucht ln de wereld vzn de
op het het oogcnbllk vluchter
schon voor de werkelijkheid.
Spr. doet het sympathiek
tentoonstelling geopend word
sprookje Immers
spanning iii.net
licht, wanrbi het licht de uiteindelijke over
winning altijd behaalt.
Spr hoopt ten slotte dat niet slechts de
geestelijke upper ten van Amcnitoort deze
«ntoonstelling ral bezoeken, maar allen
die behoefte hebben aan gemelijk perzpee-
tlef en geestelijke diepte Met die woorden
verklaarde «pr. de tentoonsteling voor ge-
WEIDMANN EN ZIJN MOEDER
«tructic Bcry. blijkbaar een goed psycho
loog en menschenkenner op de gediu-hle,
om Wcldmanns moeder er bij te tuilen D"
moeder gunt naar hoer ongclultze Ugen zoon
zij goal den vreeselljken kruisweg van
Frankfort near Parijs. Het gaat immen» om
haar klndl Men deelt het den moordenaar
Parijs
trger
mijn moeder In de
ln bo
cm-hljnen? I
Mijnheer Bery. de rechter van
begrijpt hem en heeft medelijden. HIJ laai
hrm de uniform en de boelen at nemen
Zorgvuldig bewaakt wordt de misdadiger
naar de ontvangkamer van de gevangenis
gebracht
il doodsbleek
Haar lippen trillen. De oogen van de twee
ontmoeten elkaar: een diep stilzwijgen! Hrt
moederoog schouwt ln het kinderhart Mei
koele berekening had Weldmnnn eens zijn
slachtoffers uitgekozen, vermoord en begra
ven; onbewogen bad hij al de verhooren vnn
den rechter ondergaan. Doch tegen den blik
het moederoog I
Je berouw hebt. Ik sal Je njet ver
in i en. ik zul vuur |e bidden I"
Toen stond de rechter van Instructie
meer ioennderlng toe lusschen moeder
zoon. Zelfs de geharde politiemannen
d o bewogen en diep OBtRMH door de k
die nu vo gde. De misdadiger wierp zich op
pakte da ÉM
I snikte: „Ver-
De bezoektijd is voorbij. Men leidt de
ir naar bullen. „Ik zal Je schrijven, dikwijls
terwijl
gaan nog een laatsten bil
Buitengekomen valt ze ln onmacht, ze heeft
een dokter noodig.
Toen ze 's avonds ln het hotel
eter was. werd ze mcedoogenloo» I
door de
lijn kind vervloekt
zijn valsch. Een g
vervloekt haar kind nletl Niemand mag mU
veroordeelen. wanneer Ik hem verdedig
laatste toe verdedigen zal.
nell h
t Luid s:
roept hij: „Moeder, Moede
vendo moeder echter vraagt hem zachtjes,
zoo zacht, dat de politiemannen het nauwe
lijks hooren: „Mijn Jongen, hoe kon Je zoo
Iets doen? Je moet de volle waarheid zeggen,
alles wal er gebeurd Is, om Je geweten te
ontlasten!"
„Ik heb alles gezegd", antwoo-dde de diep
gevallen zoon. Weer het diepste stilzwijgen!
Toen sprak de moeder;
..Je hebt er toch spijt van? Ik zal vader
altijd goed vo
ZIJ wU aan dc snoodheid van haar zoon
I. anders kan tk zijn
en. Arme Jongen I Nu ls er alleen nog Je
loeder, die voor Je opkomt; maar dat zal Ik
at het laatste toe doenl"
Grootsch, eerbiedwekkend staat do onwan
kelbare liefde van demoedri
ZIJ vervloekt haar zoon niet,
r zijn lichaam cn nog mee
zijn ziel. Sterker dan alle gruweldadt
heb hi
n hij
Er ls een tijd geweest, dat niemand
gelooven wilde wat Oalllet toch zoo kop
pig en taal volhardend bleef beweren:
„En tóch beweegt zll ïlchl" Nu weten
we allen: dat de aarde draalt. En toch
zooveel eeuwen na OallleTl spreken
we-nog van de zon, die opkomt en onder
gaatvan boomen en telegraafpalen,
die langs het raampje van een treln-
coupé snellen.
Van deze zeilde verwarrende verwis
seling van beweging en stilstand maakt
de film gebruik om ons door de wereld
te doen zweven op een stoel, die stil staat.
RIJ aan rU aan rij. Herinnert ge U nog
hoe wij ln Dupont's film „S.illo Mortale"
zwierven op een .rapeze door de hoogere
clrcuaeferen? Feitelijk deed de camera
dat, maar die kleine onnauwkeurigheid
cUfcren we weg. WIJ zweven dus op onzen
eerlijk betaalden en zorgvuldig genum-
merden zetel door het circus. En zoo
wUi ls dit, dat na afloop dezer zweef
partij, die naar den elaeh eindigt ln een
„doodensprong", onze buurman zich
krampachtg aan de balustrade van rood
pluche vastklampt, omdat hij naar zijn
zeggen op zijn hoofd meent te staan. We
moeten letten, eer hU ertoe te bewegen
woe stjn handen weg te nemen.
Het klinkt wellicht vreemd, maar het
was: In dezen awevenden zetel schuilt
heel het genot, dat de film ons biedt,
Want we mogen niet vergeten, dat het
zien van films een genot ls en het zien
van goede tllins zelfs een «del genot.
Weet gij nog, noe graag U vroeger ln
een trein zat en hoe toen een treinreis
een hoog genot v.vor D was? Doch heeft
O zich ooit bewust gemaakt waarom
U zich. als kind, zoo amuseerde In een
trein? Was hel niet, omdat het genoeg
lijker ls, de wereld langs slch heen te
zien wandelen, dan self te wandelen
langs de wereld? En evenzoo Is het veel
genoeglijker op een zetel, die ztevlg rast
staat, door een clrcuztent te zwieren, dan
zelf op een hooge 'rapeze heen en weer
te slingeren, met een stereotypen glim
lach uw luchUlokte onder den duim
houdend en met geen andere garantie
dan dat de verzokerlngs-maatschappU
Uw vrouw 1000 gulden betaalt als er een
louw breekt of een helper vergeel U op
te vangen. Het ls eveneens oneindig veel
plezieriger een moord te zien bedrijven
dan zelf vermoord te worden, laat staan,
zelf de moordenaar te wezen,
Als wij dan ook de ziel van den film-
slaaf ontleden de ziel van den man,
die films ziet met den hartstocht, waar
mee een dronkaard een cognaoflesch
ledigt dan zullen wij hoogstwaar
schijnlijk tot da ontdekking
het de ziel ls van een lafaard en soms
de slel van «en luiaard. Want eigenlijk
ls het alen van films, het paesleve
zien van films een decadent bedrUf. ver
want aan de hobby van Keizer Nero om
lier te spelen terwijl de «tad brandt
welke MJ zelf In brand heeft laten steken.
Het le per slot van rekening een veel
onedeler vermaak dan het vaak gesmade
stierengevecht der Spanjaarden.
Een Spanjaard, die een stier ziet be
vechten, ls leder oogcnbllk bereid om het
persoonlijk tegen het snuivende beest op
te nemen, Daarentegen zou de fUmslaat
al op de vlucht slaan als de hond, die
Chaplin met zooveel smaak een stuk uit
zijn broek hapt, lijfelijk ln de taal aan
wezig zou blijken.
Ook een tooneelUefhebber I* een heol
ander menseh. WIJ kennen natuurlijk
allemaal dat ware verhaal van Justus
van Maurlk. hoe de bezoeker» vzn de
allerhoogst* rangen van den Amster-
Jan Veltman aan den artlsten-uitgang
opwachtten met het nobele oogmerk hem
de ichurken»treken betaald te zetten,
welke hij op het tooneel ln de een of
andere marqué-rol had uitgehaald. De
opperzte daad van geweld, ooit ln een
bioscoop bedreven, was tot dusverre het
gooien van een rot el naar het filmdoek,
alsof men onsympathieke schimmen
dooden kan met de toch wel heel onaan
gename lucht van zwavelwaterstof!
Waarmee natuurlijk geenszins gezegd
wil wezen dat #U den opstand ln een
bioscooptheater willen prediken, zooali
we een etler ook liever op normale wijze
geelacht welen dan In 'n Plfua de Toroa
Het plezier van de film le een plaats
vervangend plezier. Hst ls een gemak
kelijker plezier dan een treinreis, want
het overstappen en het zoeken van een
geechlkte coupé baart menlgen braven
burger nog veel zorg.
Wanneer men zich echter met dc ge-
helmen van een klapstoel vertrouwd ge
maakt heeft en geleerd heeft, zijn voor
man op een nette en overtuigende ma
nier ertoe te bewegen zijn bolhoed af te
zetten, ls de verovering van de film
wereld een zeer lichte taak.
En Ja, de fllmslaaf die op zijn stoel
door Parijs en Londen zweeft en die geen
„pardon" zegt, noch zich stil verwijdert
als hij bU vergissing de slaapkamer
een dame binnen zweeft, ls zonder meer
een onsoctaal type: een luie lafaard met
lichtelijk ziekelijke afwijkingen, die het
loven eerst don geniet, als het ongevaar
lijk geworden ls en die zijn vrouw het
i plezierige dingen uithaalde.
Mann, der Greta Oarbo II
waarin het leven -n avontuur beechreven
wordt van een bescheiden burgerman
netje, dat ln de bioscoop verliefd wordt
op Oreta Oarbo, spaart en spaart, en me»
die spaarpenningen naar Los Angelez
trekt om daar zijn geliefde te ontmoeten
ennatuurlijk diep teleurgesteld naar
zUn Heimat terug te reizen
Dal
lief li
de schimmen geworden ls. maar a
den schijn de werkelijkheid wU sir
stelt zU teleur
Doch d
hun fauleullz opslaan om de werkelijk
heid uit l* dagen, zich met den schijn
te meten. ZU genieten van het plaats
vervangend plezier, drinken wijn me»
Oreta Oarbo en koffie met Hertha
Thlele. vermoorden hun patroon en ver»
Heven zich op diens dochter. In «lies 1*
afgeloopen, als het afgeloopen ls. Hun
blijft de pUnllJke moeite bespaard, den
wUn te betalen en nieuwe koffie t«
malen. Zelfs het lijk van hun baas kun
nen «e laten liggen, wear het ligt. Nie
mand ral hen verdonksn. Want nooit was
het leven gemakkelijker eri goedkooper
dan ln den zwevenden zetel, die film
land bereist, een modern loovertapU»
t alle* t«
Doch U wilt
maken heeft uil
het antwoord heel eenvoudig: niets I
Waar fllmslaven hun patroon vermoor-
schroom wijn drinken met
geten willen dat t« thuis onder de plak
zitten van een pokdalige wederhelft, of
een blauwtjo liepen bU hel ll*fst« metste
van de stad, of op kamers wonen dl*
niet sim gezellig zUn alt gemeubileerd*
r hen, dl*
n. Er «Dn
films en het sljn heusch niet ntlUd
do „zware", met bloed en tranen gekrul
de films die ons heffen ln een honger*
werkelijkheid, waar de dingen geschieden
In een heldorder licht, waar wij door d*
dingen heen kunnen slen als schouwden
we ln hun „ziel"dl* one stellen op
op het eenlg*
•landpunt
i hun samenhang en harm onl*.
als oen verholen schat. In kleine kamers
onthullen de dlng*n hun diep geheltn
en menschenhanden spreken van onge
kende teederheden. Een galaat weer-
WtJ zweven. Ook wij zweven. Maar
nl*t door het rUk van den rozlgen schijn.
WU zweven boven d* werkelijkheid, zoo
dat w* duidelijker kunnen zien hoe wer-
kelUk die le en hoe beminnenswaard. WU
zweven, maar verkiezen niet te stijgen
tot den hemel van de elerren, waaruit
de man, die Oreta Oarbo lief had. zoo
onzacht le neer getuimeld.
a nooit op ons hoofd
Twee Hoedendoozen
LOVIS JOSEPH VANCE.
20)
..Kom mee dan," zei hU, „Ik zal Je wol
even voorgaan."
„Goeie ziel," zei ze, „wat ben Je kort
af tegen me. Kun Je niet sen paar
woorden crltlek velen over dat stuk?
Je bent al even vervelend als Max wan
neer lk eens een weekje vacantlc wil
hebben ln het seizoen."
Een oogenbUk ontmoetten de blik
ken van de twee menschen elkaar en
Staff bemerkte, dat zoo hij boos was.
zU het niet minder was. Maar de uit
barsting die hij verwachtte kwam niet.
Alison was te zeer een actrice om te la
ten blUken wat er ln haar omging.
.laten we het daar maar niet ovet
hebben," zei ze met zachte stem. laar
zouden we nog uren ovor kunnen pra
ten. En we dwalen hoe langer hoe meer
van mijn feitelijke boodschap ar."
„Vertel maar eens op," zei hij goed
schiks.
„Kun Je 't niet raden?"
HU schudde zUn hoofd.
„Je mag het drie keer trachten te ra
den."
HU vond den moed om te zeggen:
„Je kwam toch niet om toe te geven
dat lk gelijk heb wat mUn meening
over dat Btuk aangaat?"
„Kun Je dat nu nog niet met rust la
tenJ"
„Nee, natuurlijk niet."
„Kom Je ook riet om er over te pra
ten?"
Ze schudde haar hoofd ontkennend.
„Dan ben Je zeker van plan me een
uurtje bezig te houden met raadseltjes
te geven?"
..Nee."
„Dan weet lk niets meer,
„Ik kwam." zei ze „om mijn hoed."
„Je hoed?" zijn oogen openden zich
wüd.
Ze knikte. „Mijn chique hoed. Je ber-
mert Je toch wel dat Je hem mU be
loofde wanneer niemand er aanspraak
op gemaakt had."
Jawel, maar.,.."
geweest?"
„Dan wil lk mijn hoed hebben,"
„Maar., wacht nog even.. Je moot
Iemand toch behoorlijk haar kans t
„Is het Je niet voldoende dat lk
aanspraak op maak?" lachte ze.
„Ben lk dan niemand?"
„Wacht eens even. Ik geloof dat Ik Je
snap." HIJ zweeg, fronste peinzend
scheen tenslotte de vraag welke
op de Uppen lag aan te durven.
„Je wilt toch niet zeggen dat die
wenschte hoedendoos toch door Jou op
mUn dak gestuurd ls?"
Koeltjes knikte ze. „Precies m'n I
„Maar toen ik Je hetzelfde vroeg
dc Autocratic..."
„Dat weet Ik, Toen ontkende Ik hi
„En J« bent op dien VrUuag dus toch
i Londen geweest?"
„Ja. Dat moest lk nietwaar, om dien
hoed te koopen en naar Jou te kunnen
„Maar hoe wist Je dan dat lk Zater
dag vertrekken zou?"
„Toevallig kwam lk Juist op het
passagekantoor toen Je het Juist ver
laten had.. Ik zag een bediende Je
naam toevoegen aan de lijst op hel
passagiersbord. Dat gaf mij de Inspira
tie, Ik had dien hoed al gekocht, maar
terug naar den winkel en droeg
op hem bU Jou te bezorgen."
aar., lk zie de grap ervan niet
ln."
„Wacht maar totdat lk Je alle» ver
teld heb."
HU haalde hulpeloos zUn schouders
op, „Ga door.."
„Zie jo. lk had er al dien tUd al over
loopen denken hoe Ut dat snoer de Ver-
ecnlgde Staten binnen zou kunnen
krUgcn zonder er rechten voor te be
hoeven tc betalen. En tenslotte bedacht
lk een aardig plan. De hoed maakte er
deel van uit Ik kocht hem met het
speciale doel om er het enoer ln mee
te smokkelen, verborgen In de voering
Tot zoover stond JU er nog bulten. Maar
toen wilde het toeval dat lk Jouw naam
op het bord zag. PlotaeUng zag lk hoo
Je mU van dienst kon zUn. De moge-
lUkheld was niet uitgesloten, zie Je. dat
die vervelende douaniers 't In hun hoold
zouden kunnen krUgen om mUn hoed
eveneens te onderzoeken. Daarom was
het veel eenvoudiger en zekerder om
ijou dien ho»d moe te laten nemen in.
Je?"
ZUn gezicht was verstrakt gedurende
deze zonderlinge verklaring. Toen ze
uitgesproken was stelde hU haar een
vraag op koelen toon:
„Het snoer was niet ln dien hoed toen
men hem bU mU thuisbezorgde? Durf
de Je hem niet zoolang ln dien winkel
te laten?"
„NatuurlUk niet. Ik stuurde Jou een
voudig dien hoed: en toen., zooals Ut
wist dat Jb zou doen., vertel»Je mU
aan boord dat Je er geen rand mco wist
ik deed Je hem ln mUn hut brengen, on
stuurde Jou weg., herinner Je Je dat
niet? TerwUl Je weg was naaide lk het
snoer ln de voering; 't was gauw ge
noeg gedaan. Toon bracht Jane de
den hoed terug aan Je hof-
tel hU mat. „het was duz niet
gestolen I"
„NatuurlUk niet."
„Maar Je stelde lek onder verden
king."
„Of hU al of niet de kans kreeg om
et te stelen, schuldig was hU, want hU
as hel natuurlUk van plan. Ik twU-
il er geen oogenbllk aan of hU wai
Ismay en er' op uit om het snoer te be
machtigen."
„MogelUk heb Je gelUk.Ik kan dat
niet beoordeelen.JU evenmin. Maar
besef Je dat het maar een haar scheel
de of Je had Iemand naar de gevange
nis gestuurd voor een diefstal die hU
niet gepleegd had?"
„Maar dat gebeurd* toeh niet? HU
1st zich Immers uit de voeten te ma
ken?"
.Goed, maar niet aUeen lek Uep de
kans.ook voor mU had het minder
goed af kunnen loopen. Wat zou er
gebeurd zUn wanneer de In
specteur hel snoer bU mU gevonden
had? 't Is nog een wonder dat het hem
ontgaan ls! En dan zou lk de kaet in
gegaan zUn voor diefstal."
jp" zet zc met lieve stem. ..zoo
ver had lk het niet laten komen."
„Ook niet wanneer bekennen voor
i zou beteekenen dat JU de govange-
nla Inging lnplaat* van Iemand an
ders?"
„Zooiets doen ze een vrouw niet aan"
Maar ze voelde zich weinig op haar
gemak, en hU zn« haar kleuren.
„Dat weet Je wel beter. Je leest de
kranten., houd Je op de hoogte. Je
weet wat er onlangs met die vrouw ge-
bourde die trachtte te «mokkelen. I»
ben vergeten hoelang ze kreeg.. vUf
maanden geloof Ik."
Ze zat stil voor zich hoen tc storen
..Dat herinner Je Je toch. ls 't niet?'
„En maak me niet wUs dnt JU de ge
vangenis In zou gaan om mU te sparen,
wel?"
Weer wist ze hem niet t«
den. HU wandelde de kamer op en neer.
,Jk nod nimmer kunnen denken.'
tel hU voor haar stilhoudend, „dat Je
zoo egoïstisch en harteloos kon «Un!
„Zeg niet harteloos, maar gedachte
loos. Btaff." zei ze rustig; „Ik bedoelde
liet niet zoo.'
.Dat ls moellUk te bewijzen," zei hit
koel, „vooral wanneer lk denk aan al
de leugens die Je mU op den mouw ge
speld hebt om het land een paar dol
lars te ontstolen tor wille vau Je eigen
portemonnalo, tenrtjl Je er bovendien
nog wat goedkoope krantcnreclame
voor Je uitsloeg. Het land waaraan JU
bene Je succes. Je rijkdom te
danken hebt. En terwtlle daarvan heb
Je er tegen mU maar op los gelogen, ge
riskeerd dat ik ln de Sir j Slng zou be
landen.. mU. de man vnn wie J*
voorgeeft te houden."
„Houd op. 8taff," iel do vrouw me»
harde stem.
HU trok zich terug. Haar hand zakt*
langs haar zijde. Ze zag hem een oogen
bllk mot kille. onvrlendelUk* oogen
ra.
„Jo behoeft mU niets meer to zeggen."
vervolgde
„Je tchUnt het toch niet tegen t«
unnen spreken, dat Je het plan had
mU nis speelpop te gebruiken cu mU
- dupccrcn zoo het niet anders kon."
„Ik wensoh hier niet verder over t*
ireken," beet ze hem toe. „evenmin
wentch Ik te antwoorden op ]e vragen."
HU maakte een korte buiging.
„Daar zullen we 't dus bU laren", zei
hU
„Ja," tel z* kortaf
leen mUn eigendom W h
huls re gaan."
IWordt Mrvolfftf&j
