EEN DRUKKE WEEK IN DE RIMBOE!
BeldanopNo.42
ESBAD
DE SCHAAL MET0UE
WAT IS HET LEVEH
iS
DE EEMBODE
ZATERDAG 14 MEI l«?»
EEN AMERSFOORTER TUSSCHEN
DE PAPOEA'S
PATER GUIKERS BELEEFT
VREEMDE DINGEN
Nadat we de vorige koer Iets verteld
hobbon over varen met de prauw, geven
wc nu een verslag van een week. zoonis
naar we hopen, er niet gauw
komt Om eenlgszlns het eigenaardige
van het geval te doen uitkomen, moet
Ik eerst vertellen dat wl] 'g avonds, als
het donker Is, er niet meer op f
ken, tenminste gewoonlijk niet
Het was Dinsdagavond en Ik was ,'ulst
van plan naar bed te gaan toen er ge
klopt werd.
11; riep „Wat is er!" en met echt Oos-
tersche omslachtigheid werd me meege
deeld dat er iemand was die me noodza
kelijk moest spreken.
Ik ga naar bulten en daar staat eer
man. dien Ik heel goed ken en die vraagt
om medicijn voor de malaria. Nu Is dnt
erg ongewoon, dat Iemand 's nachts
zoolets vraagt en daarom begreep Ik
er nog een andere reden moest zijn voor
zijn komst. Op mijn vraag daaromtrent
kreeg lk dan ook ten antwoord dat er
een oude man om het Doopsel vroeg.
„Is-le ziek?"
„Ja, Toean, bijna dood, zijn voeten
zijn al open!"
Om dit laatste te begrijpen, moet U
weton dat hier bU oude menschcn als
ze bijna dood gaan, de voeten opzetten
en dan opengaan. Dus begreep ik dat er
haast bij was. Ik stak gauw een olie
lampje aan, nam de noodlgc zaken mee
en daar ging het Het was niet ver, maar
aangezien het asphalt of de betonbouw
der wegen hier nog niet bekend is. was
het ver genoeg. Ik kende het huls als 'n
bolwerk van heldendom en het was me
nog niet gelukt om eenlg contact met
die mcnschen te krUgen. Vandaar na
tuurlijk dat ik me verwonderd afvroeg,
wie wel om het H. Doopsel gevraagd had.
We gingen niet zonder moeite binnen
(een deur Is hier nog Iels anders dan
In Holland) en toen had Ik gelegenheid
om den echten Papoea ln Zijn eigen om
geving te zl
en daar n
midden w
hier heeft maar één vertrek
iet alles ln gebeuren- In het
s een vuur aangelegd, dat
- rook dan licht verspreidde,
want op net licht komen misschien de
booze geesten afl Daar vlak naast lag de
zieke op den grond, ln al zijn schamele
naaktheid. De voeten waren reeds open
en de zieke was niet meer ln staat om
ook maar Iets te zeggen. Ik vroeg aan
de omllggers (omstaanders Is onjulsti
naar zijn naam. Dien hadden ze ook al
aan hem gevraagd, maar dien was hij
zelf vergeten Nu dat was voor mij nu
niet zoo héél erg. want een christen-
naam ls gauw gevonden, maar meer last
had Ik van de rook van dat vuur.
Nu was dat op een heel speciale ma
nier aangelegd en lk begreep dat dat een
bedoeling had. maar door die rook
stroomden de tranen rijkelijk uit mUn
oogen en zelfs sloeg de walm op mijn
stembanden, zoodat het spreken ook erg
moeilijk was.
Daarom nam ik een twee drie vuur
nu l. vuurplaat op en ln
lag het hcele zaakje hu
ecu opluchting!
De man werd gedoopt, maar ondertus-
scnen maakten de anderen allerlei gri
massen, die natuurlijk allemaal een bc-
tcekenls hebben, maar die Ik nog niet
achterhaald heb.
Het was eigenlijk een droeve plechtig
heid. Een oude man. waarvan niemand
wist waar hij thuishoorde, zonder de
minste dekking op den grond, ontvangt
het H. Doopsel, terwijl ln zijn onmiddel
lijke omgeving alles gedaon wordt vol
gens heldensch gebruik om zijn geest te
beschermen voor de kwade geesten. Ik
behoef er niet aan toe te voegen dat Ik
zelf gehurkt de plechtigheden moest
verrichten, want ging Ik even rechtop
staan, dan kwam mijn hoofd ln aanra
king met allerlei zaken die opgehangen
waren boven den ouden 'man. Na de
plechtigheid richtte lk nog een kort
woord tot de omstanders (ongeveer
twintig menschen wonen ln zoo'n hulst
maar had weinig gehoor
De een maakte met smaak een sirih
pruim klaar, de andere at
de pisang en de mannen rookten
strootjes. Ik keerde weer huiswaarts met
het vaste plan om den volgenden mor
gen de omgeving en het huls nog eens te
gaan bekijken, omdat 'k nu een mooie
gelegenheid had om binnen te gaan.
Den volgenden morgen ging Ik kijken
en kon echter niet binnenkomen, want
ze hadden den patient al weggebracht.
Na eenlg zoeken vond Ik hem terug ln
een klein huisje, waar hU den dood maai
moest afwachten, want als hU stierf ln
dat „groote" huls kon dat natuurlijk niet
meer gebruikt worden!
Het was echter nog erg vroeg en Ik
had de H. Mis nog niet gelezen.
Ik wandelde daarom langzaam naar
de school om met de H. Mis te beginnen
en hoorde onderweg kermen ln een dei
hutjes. Ik vroeg na wat er aan de hand
was, en Ja er was een man ziek,
Ik ging kijken en daar lag me een man
van tegen de veertig te kermen on to
kronkelen van de pijn. Aan zijn oogen
te zien was de dood niet ver meer.
Ik vroeg wat hU gegeten had. Vlsch
En er werd meteen aan toegevoegd dat
een Jongen van een Jaar of veertien al
dood was- Ik maakte wat meer licht en
zag duidelijk dat hier een vergiftiging
plaats had. Oauw-gauw wat
gehaald en gezorgd dat al wat
a had er vlug u
Toen naar de school. Ik had echter
nog geen tien passen gedaan of een Jon
gen vertelde me dat tegen de berg aan
nog Iemand ziek was van die vlsch. Als
de wind erheen en tegen hetzelfde ver
schijnsel ook maar weer dezelfde medi
cijn toegepast. Ook hier werd een Jon
gen met dezelfde oplracht achter gela
ten Nu zullen we dan eindelijk eerst Mis
gaan lezen hoor. Maar nee. toen Ik bU-
na de school bereikt had, vertelden ge
dat er nOg een zieke was. Waar? Achtei
In de kampong Daar dan maar eerst
heen. Nu moet U niet denken dat Ik dan
alleen loop, want nllcs wat gezond
volgt, om al die wondere dingen te
en te hooren.
Ik klom het huisje In en lnplaats
één zieke lagen er twee mannen met
echtgenooten ziek. Ook hier weer ir
PATER OUIKERS O F- M
roept onn: clementie In
In een brief aan de redactie
vraact hij eventueele fouten In
sljn verhaal te verbeteren.
„Gewoonlijk werk Ik er
avonds aan en aanzeilen dal
bij een petrollelampje gebeurt
la de mogelijkheid van fouten
niet ultgeeloten
En overdag sljn er zooveel za
ken ie verrichten, dal van cor
rectie niet vasl komt..."
Wie hiervan niet overtuigd Ie.
moet Pater Gutkers' avonturen
maar eens lezen. En h|J zal méi
ons zeggen:
DE PATER HEEFT' SCHOON OEUJK
dat hij alweer zoo gauw terug
om verder te eten.
op zoo let* moet Je altUd wachten en
Je ervan overtuigen dat het huls leeg Is.
anders blijven er wel een stuk of tien
Eigenaardig Is echter de houding van
den Papoea hier tegenover een doodc.
Zullen de kinderen In Holland en ook
grootoren een soort vrees aan den dag
leggen, daar ls hier geen sprake van. Ze
zitten er allemaal heel gewoon omheen
en de kinderen betasten het lijk of hot
T niet al te gewoon
Later óp <iên dag begonnen de treur
zangen weer en hot Is alleen uit ge
woonte dat Ik hot woord treurzang ge
bruik. want het Is een wild geschreeuw
dat bU ons heclemaal niet den Indruk
wekt dat er geweend wordt of dat er
menschen bedroefd ztln-
Ik heb aan verschillende menschen
nagevraagd wat of se dan toch el-s
naar de verglftlgJen te
gaan en eens naar den ouden man te
gaan kijken. Met de eerstan ging het al
let* beter en bU de laaute kon Ik nog
Juist de gebeden der stervenden bid-—
Dat Ik iUn oogen sloot toen hl) zl)n
sten adem uitblies werd wel als
heel bijzonders beschouwd en naderhand
donken om brevior te gaan bidden.
Toen dat klaar was liep het al t
elf en aangezien de dag druk geweest
was. ging lk slapen.
Het zal echter een uur of twee geweest
lijn toen er heftig op mijn huisje ge
timmerd werd.
KM, per een dag tuds en toch
jndere regelmatigheid en orde. Een
wonderbaar onmetelijk rijk.
Do beroemde Newton kwam zoodanig
.oor zijn onderzoekingen van den ster
renhemel lil bewondering voor Oods
"at, al* hU den Naam van
nonrae bil sUn hoofd ontblootte en
diepe buiging
.....Mn den hemel. Daarom moet
doel van alle wetenschap gijn: Hem te
vinden. En op het einde van elk onder-
zoek moet de geleerde, evenals Newton.
aanbiddend 'II" Imnld .itiiblmiti- - '11 nu-i
Linnaeus zeggen: lk heb God gezien
Aan het el-'"
,Te Deum'
ridden; de
mutlildlH moet bidden:
kundige moet bidden: de si.
moet bidden HIJ heelt het raadsel van
de bloem, het raadsel van het dier, het
raadsel der natuurkrachten gevonden,
omdat hij vond God. den
tenkundlge, den grooten
den grooten Natuurkundige.
Nooit zal men dat ware wetenschap
ZATERDAG 14 MEI 2 uur
Een evenement voor AMERSFOORT
Het Lago Maggiore wordt I
hlerbl) willen sljn. want een
land stelt zijn poorten open oi
o. Ook kijkers «Un hartelijk w
dclljk de H. Mis gaan lezen.
Ik was echter nauwelijks tol de Gloria
of daar breekt me een helsch spektakel
los. Huilen en lammeren, verBChrlkke-
dut nu zijn?
HJk o:
Wat zt
In ieder geval eerst de H. Mla, want op
mijn vraag of er nog meer zieken waren
was ontkennend geantwoord. Na do Mis
direct op het geluld af en daar trof lk
ln het huls waar die Jongen gestorven
was wel een man of vijftig aan, die ge
deeltelijk hun best deden om zooveel
mogelijk misbaar te maken (zonder
een traan tc storten) en gedecltc-
iliik o-
gelijk eten
hadden eerst heel slim gewacht tot de
Toean weg was, maar er niet op gore-
Tet 1» Mel u. m
de laatste Oorzaak van alle 1
moderne natimr-wotenschap dl
over Ood spreekt, la niet alleen
se ls onwetenschappelijk. De wsi
tenschap voert tot Ood: sU bic
Credo. R 1
Ware Wetenschap
voert tot God
Zij bidt
het Credo
itbaar. Het scheikundig on
derzoek constateert, dat de zaadkorrel
niets anders behelst dan een weinig
meel, eiwit, het eenvoudigste wat denk
baar ls. Zoodra dit gram meel aan de
aarde wordt, toevertrouwd, begint een
wonder. Hel vreemde, blinde en doof
stomme wezen steekt naar de diepte
tastende voeten, waarmee het zich niet
alleen vastklemt, om weer en wind te
weerstaan, maar waarmee het ook zijn
voedsel zoekt.
De wortel heeft geen verstand, heeft
nooit scheikunde gestudeerd, weet niets
van zuurstof, waterstof en koolstot en
andere elementen en verstaat toch de
kunst om voor de toekomstige plant het
nuttige uit to kiezen. HIJ heeft nooit
gehoord van mechanica en architec
tuur op H. B. S. en Techrische Hoogo-
school en bouwt kanalen, waarin de op
genomen stoffen worden bewerkt en
ontwikkeld en maakt eindelijk een ar
chitectonisch meesterwerk van sierlijk
heid en doelmatigheid. Heeft hU ook
maar één oogenbllk gedacht aan aesthc-
tica en schilderkunst? En toch vormt
hij bU het moest ordinaire onkruid een
wonderlijk weefsel, dat de meest ver
fijnde textielindustrie nooit ln zijn fijn
heid zal namaken, en schildert bloemen,
die In kleurenpracht alle kunstwerken
onzer musea overtreffen. HU heeft nooit
de sterrenkunde en de kalender bestu
deerd en weet niet wanneer hij blade
ren moet voortbrengen en wanneer uit
hetzelfde sap bloesem en daarna vruch
ten.
Ontelbaar, de geheimen der planten I
NutuurlUk alleen voor wie nadenkt,
Voor den dommerik ls dat alles heele-
maol duidelijk. Hier, ln het rijk der plan
ten, sprak Linnaeus het woord„Ik heb
Ood geilen ln het voorbUgaan. Ik heb
I Hem gezien en lk bleef stom. Oetroffen
van bewondering en schrik. Ik heb
[sporen van ZUn voetstappen ln de t...
ken der schepping kunnen ontdekken.
En In ZUn werken, ook ln de kleinste, Ja
zelf8 ln die, welke nleu schijnen te «Un:
wolk een sterkte! Welk een wUsheld!
Welk een onbeschxUfelUkc jg
De OodsbewUzen van de lucht! De v
gel Is de voortreffelUkste vllegmachlr
die men zich kan denken, dl» dikwijls
één uur 200-300 km aflegt, de rou
over den Atlantlschen Oceaan, dus 0000
km zonder voedsel of één minuut rust
zooals men dat bU postduiven heeft
waargenomen. Ook ln het vliegen der
Insecten spelen onbegrUpelUke krachten.
Zoo slaan de bUcn In één seconde plus
minus 400 maal met de vleugels en de
muggen ongeveer 600 maal. En deze le
vende vliegmachines, die uc mensen
eerst na 8000 Jmt eenlgermate mei alli
Inspanning van verstand.en energie kar
namaken, bestaan ln duizenden soorten
In alle werelddeelen, sinds mlsschlei
tienduizenden jaren.
Wonder van onbereikte sterkte ei
telllgentte ln een redeloos wezen,
zooals de ervaring bewUst, noch kan
denken, noch spreken, noch slch verder
ontwikkelen, maar volgens zijn natuur
noodzakelUk zOó muet handelen. Dus
werken van een hooger. wonderbaar ver-
stand. Vliegende GodsbcwUzcnl Wie een
vogel ziet en kan denken, moot aan een
God golooven!
Dc OodsbewUzen aan het firmament!
bloote oog la het he-
Röorr PLANTEN EN HEESTERS HIJ MIJ rn adree it KW. HORSEWEFDE"
I PRACHT OM TR ROEMEN
En elk llohtpunt een geweldige wereld.
"":wUls duizendmaal grooter dan ons*
i. En van sulk- rennen twaalf mll-
Uardl En dese werelden sUn ln beweging
naar alle richtingen dc» hemels In een
TAXIDIENST
„BOVO"
URNEN- EN IUIT ENLARO
Passagiers verzekerd - Tel. 1M3-1IM
Is de godsdienst in
Rusland volkomen
verstikt
deze vraag Mn Pater Bn«U a J„ ei
priester, die onlangs Engeland bezocht i
- T»n» (Estland). ZUn ar
ALEX LUiaJCS 1
GLAS IN LOOD
HEBT U EEN TAXI OF
AUTO NOODIG
AMERSrOORT
Voor Uw Brillen
Theo Groenhuizen
Alléén:
Utrechtschestraat 10
luchten. Rn u
Paler IterSwelu* OM CW©
perooonlUk v
woeden In de utthodoxe ki
seolets op eén plaat* gebeurt, li
■hljnlljk. dat het ook no* op a
plaatsen In het onmetelijke rijk geschiedt
en dan op ruimere *rhaal onder de boeren
dan In de «teden,
zaald, een verheven schouwspel. Ziet
men echter een fotografische opname
van een hemelstreek, dan staat men ver
wonderd en verschrikt. Dloh op elkaar,
zoodat de hemelruimte er nog nauwelUk*
door «chUnt, wemelt het er van klelno
MUn «ader, ate
swaar wa» mij la:
ding op ml), opdat
etend kan bieden.
«u« m'undKn*gij^techM aen*dro^
tam Suteïrtoïte"^? 3
et *U) hMd. ra «r rum rfmppsd
i v*
fwfc. uw*,,-—-
Twee Hoedendoozen
LOUIS JOSEPH VANCE.
33)
„Ja, daar verbaasde Ik mU eerst ook
over.. Scene Twee; Oockspur Street.
Londen. Ik was er niet zeker van welke
boot of Miss Landis nemen zou; Ik had
zoo'n vermoeden dat 't de Autocratic zou
zUn, maar lk bleef daar net zoolang
rondhungen totdat lk zekerheid had.
JU kwam het kantoor binnen zetten,
lk herkende Je en lk herinnerde mU dat
Je nogal op goeden voet stond met Miss
Landis. Niets was dus natuurlUker dan
dat Jullie belden met dezelfde boot naar
huls zouden gaan. Ismay kwam vanzelf
sprekend. Nadat wU onze passago ge
boekt hadden en JU weg gegaan was,
bleef lk lang genoeg dnar ln de buurt
rondhangen om Miss Landis met een
taxi te zien aan komen rijden met een
kolossale hoedendoos op het Imperiaal.
Ze besprak haar passage als het ware
onder mUn neus; en lk nam nota van
de hoedendoos...."
„En dan kwam JU aan boord met de
hoedendoos ln kwestie en vernam Ik het
grappige verhaal hoe Je eraan gekomen
was. Ik rook onraad: Miss Landis had
Ie niet voor niets zoo geheimzinnig dat
Sing op Je dak gestuurd. Daarna, op een
nlddag tegen zessen was het zag lk
Miss Landis' dienstmeisje aan dok komen
m een klein pakketje overboord gooien
een pakketje dut Juist groot genoeg
was om een scheermes te kunnen bevat
ten. Dien nacht werd Ik op dc mat ge
sleept voor den kapitein; Ik hoorde een
aardig sprookje over het vcrdwUnen van
het snoer terwUl Jano dc hoedendoos
terugbracht aan Je hofmeester. De hand-
tasch slaat voor Iedereen zichtbaar op
tafel; hU ls niet gesloten een blinde
had dat zelfs kunnen zien; en de ult-
snUdlng was gedaan met een scheer
mes Ik telde dc hoedendoos met het
scheermes bU elkaar op en vermenigvul
digde de som met het feit. dal ln den
regel een vrouw even gewiekst Is ln het
smokkelen als een man In het drinken
van een borrel; en Ik heb daarmee de
puzzle opgelost."
Knap gedaan" applaudisseerde Staff.
„Maar.zie eens hier.waarom ver
telde Je dat alles niet op het oogenbllk
dat JU van den diefstal beschuldigd
werd?"
Ick maakte een grimas en trok een
zuurzoet gezicht, „Bereid Je voor op ccn
lachbui."
„Vertel op." zei Staff.
„Ik mag je wel," zei lek eenvoudig.
„Van tUd tot lUd doe Je abnormale din
gen. maar over 't geheel valt er nogal
met Je op te schieten,"
„Erg aardig van Je., maar wat heeft
dat met die vraag van mij uit te staan?"
„AUes. Je bent verliefd op dat meis
je en ik wil Je romance nlot ruineeren
door Je haar te laten zien zooals ze wer-
kelUk ls. Bovendien bestond dc mogelUk-
heid. dat Je een handlanger van haar
was. wat Ik niet geloofde, maar lk weet
dnt Indien het toch zoo mocht zUn, Je
er mU niets om zou doen. En tenslotte
was lk er van overtuigd, dat Ik gemak-
kelijk genoeg mUn onschuld bewUzen
kon. al was het met bluf. Maar waar Ik
zoo gauw niet aan gedacht had, wae dat
lk zoodoende mU de ongenade van de
polltic op den hals zou halen. Vandaar
dat lk mUn heil zocht ln ccn flkschen
duik."
„Hmmm.." zei Stuff.
„Dat klinkt Je wel een beetje onge
loofwaardig, niet?"
„Zoo hier en daar." stemde Staff toe.
„Desniettemin moet ik toegeven dat er
niets anders voor Je opzat dan er tus-
schenult te knUpen. „Maar hoe", vervolg
dc hU.„kan Ik me gerust voelen dat Je Is
may niet bent en Je Je aan boord van
het schip meester gemaakt hebt van dat
anoor?"
„Indien dat zoo was, zou Ik don hier1
zUn?"
..Maar lk begrUp niet waarom Je hier
in wel bent."
..Dat ls eenvoudig genoeg verklaard.
Er zUn verschillende redenen waarom
mijzelf als Je gast aanbeveel. In de
eerste plaats ben Ik nat cn koud en zie
uil als een verdronken rat; lk kan
zoo niet naar een hotel gaan. 1* 't wel?
Bovendien wist lk Je adres - Je zult Je
herinneren dat Je mU dat zelf hebt
gozegd, en er Is non spreekwoord dat
zegt, dat een schip tUdons stormweer
Iedere haven mag blnnenloopen. Je zult
ongetwUfeld de vriendolUkhcid willen
Bovendien zit Ik Ismay op de hielen en
Ismay Is op Jacht naar het snoer en wee*
er zeker van dat waar het ook ls, hU
het vinden sal. Vanzelfsprekend dacht
lk dat JU het nog steeds ln Je bezit
had. en dat dacht lk een uur geladen
ook."
„Wou je zeggen dat het Ismay wa* die
vanavond op mUn kamers Is geweest?"
„Je zag hem. Is 't nlot? Een man van
mUn formaat, hé? In avondkleedlng?
Dat ls zUn gewone uniform ln den avond.
Met een baard en een bril - wat?"
„Ik geloot wel dat Je gelUk hebt!'
Staff stond op. ,Jk heb dien bril niet ge
zien maar overigens heb Je hem volko-
•n Juist omschreven,
.Wat zei lk je?" Ick hielp zichzelf aan
ccn sigaret. „Maar nu Is die kerel er n*-
tuurlUk op uit om er achter te komen
waar Miss Searle woont
Stoft begon zenuwachtig de kamer op
en neer te loopen. „Ik wou." kreet hU.
„Ik wou dat Ik haar wist te vinden."
.Laat Ik vooral niet van Je gastheer-
plichten verlangen dat Je er Je vermaken
voor opzU zet" smeekte Ick ornr.tlg, „maar
als Je voor een oogenbllk die marathon
loop sou kunnen staken om een deken
voor me op te soaken dan kan lk deie
lompon uittrekken en ml ik me met )e
toestemming op Je divan vielen."
Staff staarde naar het doodonschuldi
ge, klnderiUke gezicht van den man en
schudde lachend *Un hoofd.
„Je bent onverbeterlUk". zei hU
de slaapkamer binnenstappend om het
verlangde voor *Un gast te halen.
„Dat geef lk toe." tel Ick deemoedig
Toen Staff terugkeerde rinkelde de te-
lefoonbeL Zoo verrast was hij, dat hU
met sUn armen vol deken* bleef staan
staren naar het toestel op zUn bureau.
„Wat zullen we nu hebben?" mom
pelde hU.
■Dat kun Je hot snelst te weten komen
door al* de drommel t« lulateren" zei
Ick naar het toestel wUzend. „Ga Je
gang."
ZUn lading op de divan smUtend zet
te Staff slch schrijlings op zUn schrijf
bureau, «n nam den hoorn van den haak
Hij schrok, herkende de stem die ant-
woordde: „Mr. Btaff?"
„Ja."
„U spreekt met Mtu 8oarle."
„Dnt hoor lk." stamelde hU. „Ik., ik
ïerken uw stem.
„WerkelUk? Mr Staff lk kon niet lan-
gor wachten met het u te vertellen. Ik
kom juist thuis vnn een partutje
„Ja," zei hU. „Waar 1* u?"
Geen antwoord op die vraag gevend,
trvolgde het meisje snel: „Ik wUde mUn
hood bezien en opende de doos. Het
bleek mUn hoed niet t« zUn - het moet
de uwe zUn - die hoed die."
„Dat weet lk," viel hU hsar ln de rede:
„Daar went lk Inmiddels alles van
„Ja." antwoordde ze gehaast zonder op
aim winwueu roagcoren, 4* oezag en
bewonderde hem. Maar., er Is nog let*"
4 hl) weer, „het Ca-
bcn bang om het hier te houden.
Ik wilde weten of u not op wa*.daar
om telefoneerde Ik."
„Maar, Mis* Benrlo.."
„De taxi staat al te wachten. Met
vUftlen minuten ben Ik bi) u."
„Maar."
„Ja. tot straks."
Met een klik word de verbinding ver
roken Met een uitroep van iput liet
Staff zich van hot bureau afglUdan.
„Krijg Je visite?" informeerde Ick op
gewekt.
Staff zag hem wantrouwend aan. Ja",
•i hu onwillig. „Mlas Searle komt hel
snoer brengen, hé?"
Staff knikte kortaf.
..Wat een misère" merkte lek op. „En
>n zoo n slaap te hebben."
„Je behoeft er niet wakker om te bUJ-
in." wl staff.
„Maar," iel Ick. ,Je kunt hier toch
ren dame ontvangen torwUl lk op de
divan ligt te slapen?"
„Dal ben Ik niet van plan ook." Ml
Staff botweg. „Ik ga met haar moe In
a dat v
mlddellUk naar Miss Landis te O
