N
DE KLOKKEN VAN ST. JORIS
H. J. SNUDEf
Liturgische Kalender
Nu Is het kind teruggekeerd in het
land van voor Ie geboorte, het speelt
aan de stroomen van de Eeuwige Liefde.
Het der.kt niet, en het vraagt ook niets
meer aan Jezus. Het heeft zich gegeven
aan het Vuur, als een kleine vlam die
opgaat ln een grootere. Het Is nameloos
gelukkig en vervuld van een vreugde
die voor niets anders plaats kan laten.
Jezus voert het aan de hand door het
witte koninkrijk der Genade. Het speelt
met het Lam.
Dan begint er iets te zingen in het
kleine meisje, Iets heel hoogs, dat zij
zelf niet verstaat. Zij wordt - nog aot-
moediger, nog kleiner; en zij verlangt
alleen nog dat Jezus haar oj zal nemen
uit de bank, uit het leven.
deroogen. Het kind Is ln hem verloren.
Ood zorgt voor het kleine zusje, en voor
de aardbeien. HIJ zorgt voor mammie
en voor de Jurk. Hij heeft alle vogels aan
het zingen gemaakt, en het kind slaapt
aan zijn borst. Het slaapt en droomt.
Een droom, waarin de waarheid zingend
Is dit niet prachtig en écht? Kinder
lijk zonder een spoor van kinderachtig
heid. Vertrouwt
ver Levens te
titelt!
Beschreef Kuyle ons hier de Heilige
Communie van een klein meisje. Pater
Molenaar beschrijft ons in zijn „Geer-
truid van Helfta" de Heilige Communie
van 'n Heilige:
„Wat ls er niet geschied tussen de
Hostie en Geertruld ln de geweldige ogen
blikken der Kommiinle: die korte maar
des te feller grijping van God ln de
diepste Intimiteiten van de mens. De
komst der heilbrengende Hostie ln 'n
beillg menskind; wie weet er 't woord
voor, als 't mens-kind er zelf zo weinig
over zegt, omdat t zo verbijsterend ls?
alle bewuste zonde, en 'n
overgave aan God. maar dan ook als 'n
heerlijk gevolg: t brood was Inderdaad
maar schijn: en wat ons misschien hoog-
Hcatie dagelijks: 't gevoelig weten der
ziel met Jezus te zijn: t ontwijfelbaar
er God-menselijkheid
mensellkheid: t plotseling weg-
Toch ls het proza-schetaje. dat Albert
Kuyle aan 't zelfde onderwerp wijdde,
van groter behoorlijkheid <m dieper
zuiverheid. Het U het verrJtkeUJke
.Meisjesdag" uit de bundel _De Bries".
i Het tftgint zó:
or het witte gezichtje.
II deze eëne dag ln de
I haar ziel zong ln het
n geest en leven samen
vloeiden ln de glorie van het zijn ln God
pels van het spatwater ln beur haar. en
haar handjes gloeiden van de ruige
"fmuzlek van «le handdoek. Maria.
t gaat Je kleine meisje. Het ls héél
n je op de wereld. Jij kan er
bruisende bovenkant ziet Maar Je weet
Immers, net als lk, dat ze dadelijk weer
te zien ls. Leg dan gerust je handen
meisje Jezus ln haar hartje ontvangt:
-Nu buigt het kind-en de pestoor en
da misdienaars. Ze zijn alls drie arm.
Het kind omdat God nog niet gekomen
is. De pastoor omdat hij zich onwaardig
weet en omdat htj niet went hoe oog
dichter In Ood te gaan. De mSsdtcnssr
vuld zijn met de rustige Jezus: 'n op
bloei uit de Hostie, en ln de ziel
nieuwe glans over de heilige, levende
Jezus, als goud. zo zegt ze. dat sterker
gloeit door 'n kristal heen. En de heilige
Drievuldigheid ondervond 'n grote
vreugde en de heiligen bogen de knie,
uit lof en glorie van Hem, die Zich ge-
waardlgde hen met 'n nieuwe blijdschap
te verblijden, omdat HU glansde door
Geertruld heen.
De kommunle van Geertruid op de
vroege morgen was 'n gebeurtenis: zon
der gerucht, voltrokken op 'n harde,
smalle koorbank, achter 'n paar roerloos-
gevouwen handen, ln de geheime don
kerte van sluier en kap: maar de hemel
kreeg groter geluk, 't vagevuur vermin
dering van pUn, en op de wereld ervoer
de rechtvaardige de troost der genade,
>ndaar de bitterheid der penitentie."
En dan komen we te spreken over
Frederlk van Eeden, vóór zijn bekering
fél bestreden, ni zijn bekering vrijwel
vergeten.
In 'n klein biografisch bericht betref
fende dezen waarlUk gróten schrUver
lazen we dezer dagen de volgende ver-
schrikkelUke woorden:
„Of het Katholicisme hem waarlUk ge
bracht heeft, wat hU zocht, ls moellUk
uit te maken, zelfs voor hem, die hem
na stonden."
Wie de volheid der Waarheid smaken.
'an droefheid, waarin 'k zóó lang heb j
op nieuw zie lk den hoemei zich
bevolken
met blUde wezens, die mUn hart behoeft
te minnen en altUd om zich te weeten.,
•t Geloof dat God Zijn boven-stoff'UJk
Wezen
op woord des priesters met ons wezen
en helpt ons van de zonde te genezen,
terwUl HIJ al ZUn leed ten offer brengt
als Heilig Voorbeeld van de hoogste
Liefde
die ln den smartengloed al 't kwaad
En ln zUn ln vUf talen uitgegeven
;tle, het Woord ter Verzoening",
gedicht bU gelegenheid van 't Eucharis
tisch Congres te Amsterdam, zingt hij
„ZUn Vleesch heeft HU voor ons be
reid tot spUs, de wUn ls Bloed geworden
tot drank; Het Vleesch dat gemarteld
om onzentwll, het Bloed dat gestort ls
voor onze redding. In de schitterende
lichtkolken om Hem heen. waarin
schenoog niet kan staren. Daa bewogen
zich de engelen en de heiligen. Hun ge-
gestalten waren verheeriukte lichamen.
Zooals HU ze toezegde, schoon en on
vergankelijk, aan allen die deelnamen
schuil gaat ln die woorden.
Bn luister nu naar Van Eeden zelf.
naar het Jubelend Credo, waarmee hU
zijn smartelijk „Lied van Schijn en
Wezen" besluit:
En zie!God lofI het wonder ls
verricht
Nog beeft mUn hand die tracht het te
vertolken
t Geloof verwon! de démon ls
gezwicht
Het licht brak door. dlgt zijn de
En zo heb Uc D dan enige stemmen
laten horen uit het grote koor van dich
ters en schrUvers, dat Vondel navolgde,
toen hU sprak:
Van- Offereere en eeuwige Offerbant.
HET BESTE VOOR OE DARES
IEUWE MODEBLAD
PROEFN? GRATIS.
HET IS VERGIF
Hel was op 'n regenachtigen,
vochtigen Octoberdag, zoo
verhaalt een Fransch schrijver,
dat ik mij met een mijner
vrienden, een overheidspersoon,
onderhield over een goddeloos
boek, dat toen juist veel kwaad
veroorzaakte.
Heeft U 't gelezen? vroeg
mijn vriend op levendigen toon.
Ik? Neen. Ikverlaat mij
op de gezagvolle beoordeelin
gen, die ik er over gelezen heb.
Daarin heeft u ongelijk-, u
moet alles zelf beoordeelen.
Ik wilde juist deze valsche
stelling gaan weerleggen, toen
er aan de deur geklopt werd. Het
was een oude herder, die in een
mandje eenige eetbare padde
stoelen bracht. Mijn vriend be
keek ze, rook er aan, betastte ze
en sprak dan eenigszins onvol
daan: „lk vertrouw ze niet.
Maar, wat denkt u ervan?"
Ik zeide er geen verstand
van te hebben en herhaal gaar
ne, dat in zake eetbare padde
stoelen, de beste nog niet deu
gen: maar vraag 't aan den kok.
Het is vergif, zei deze.
Doe ze dan weg, sprak nu
de eigenaar.
Wacht even. zei ik hem.
Hoe, u wilt ze wegwerpen, zon
der ze te proeven? Maar neen,
moet alles zelf. persoonlijk be-
U wilt mij toch aan het ge
vaar van vergiftiging bloot stel
len, door mij het werk te laten
lezen, waarover we juist spra
ken.
Mijn vriend reikte mij de
hand: hij had zijn dwaling be
grepen.
Lezer, lees toch geen slechte
boeken, of bladen. Vergif blijft
altoos vergif. U kunt mooi pra
ten en zeggen, dat het u niet
schaadt. Niet ieder vergif doodt
op staanden voet: er is er, dat
langzaam werkt, maar toch
niet minder doodelijk is. Wees
dus op uwe hoede!
(St. Janski.)
'ergroot zien, doordat nieuwe
Misgeheden zijr. toegevoegd die
GEZAMENLIJK gebed be
rekend zijn.
Voor menschcn, die met kin-
fleren omgaan en hun gebeds
leven leiden en verzorgen moe
ten is dit boekje de moeite
waard om er kennis van te
nemen.
(Uitgavei
St. Franciscus Xaverius,
Gr. Seminarie, Roerm.)'
U wilt dus. dat ik mij in
gevaar stel mij te vergiftigen, om
te zün. dat ze slecht zijn?
DE MOEITE
WAARD
Het is een heele toer om kin
deren kinderlijk te laten bidden.
Zeker wanneer ze gezamenlijk
de godsdienstoefeningen bij
wonen. Al heel wat pogingen
zijn er gedaan om dat moeilijke
probleem dichter bij zijn oplos
sing te brengen door een echt
kinderlijk boekje, dat door een
kind begrepen en dus met ple
zier gebruikt wordt.
De gedane pogingen zijn dik
wijls niet zonder succes ge
bleven. Zoo heeft onder meer
dere het bekende kerkboekje
„Jezus en ik", veel kinderen
practisch geholpen bij hun ge
bed maar nu na de vijfde her
zien* uitgave zal het zyn nut nog
WAT ONZE VOOROUDERS
ZEIDEN.
Op de vloer van de kathe
draal Sint Zeno te Verona staat
tn koperen letters: „l.aten wij
ons spoeden naar hetgeen niet
gezien wordt en verachten wat
gezien wordt Wat gezien wordt
Ls tijdelijk, wat niet gezien wordt
eeuwig."
Die timmert aan den wegh.
Heeft last van veel gezegb.
Als 't Godt behaeght
Beter beuijt dan beclaegt
C. EN' A.
Gelezen op een oud uithang
bord:
Cain die sloegh Abel dool.
Hier vereoopt men wlttebcoot.
Van Iemand, die weinig betre
ken t, doch zieh groot voordoet,
zeide men: „Vlieg wil ook eeu
vogel zijn."
„Terwijl de vlsch kookt, smelt
de boter"? terwijl men een ding
doet, hoeft men het andere niet
te ver waar looien.
Voor Iedere zaak moet men
de geschikte middelen gebruL
ken. Niet alle middelen deugen
voor hetzelfde doeleinde. Men
zeide oudtijds: „ln den donker
Is 't goed mosselen, maar skchï
vlooijeii vangen."
Van Iemand, die bij iedereen
in het krijt stond, zeide men:
„Hij ls Duitschen eu Walen,
schuldig."
Waarschijnlijk doelt dit op
Prins Willem I. die wegens geld.
gebrek aoowel de Dultschers als
de Walen uit zijn leger moest
ontslaan, vooral ln 1368, toen
LH aan de Maas stond.
De hofnar Dietrich vleide Fre-
derik den Groote, «eggende:
Grosser Frledrieh, kleiner Golt
Frederlk antwoordde:
Kleiner Dietrich, grosser Sott.
KERKBERICHT BIJLAGE VAN „OE EEMBOOE" VAN 11 JUNI 1938
REDACTIE EN ADMINISTRATIE LANGEGRACHT 28 AMERSFOORT - TEL. 314
PAROCHIE VAN DEN H. FRANC. XAVERIUS
Uit de parochie-registers:
PAROCHIE VAN
DEN H. HENRICU5
Woenadag om 9 uur «een H. Mis. om
half 10 uur gezongen huwelijksmis voor
Josef Antontus van Drie en Oeertrulda
Gljsberta Weerd.
Van half 7 tot 8 uur blechthooren.
PAROCHIE VAN DEN H. ANSFRIDUS
VOO*
BETER
SCHILD»- IN
BEHANGWIRK
■te Evanc. uit de Mis van de la Zor
dag na Pinksteren. Credo. Prufatle I
Drievuldigheid.
Vespers van de H. Drievuldigheid.
Maandag IJ. Wit.
duo, gewone Prefatie
UI.-.: Rood. H. Bonifa..
(van 5 Juni» Je geb. H. An toni us va
Pa dua.
Dinsdag H Wit. H. Baslilus. Credo.
Woensdag 15. Bood- H. H. Vitus enz. 1
geb. uit de Mis v.d. Ie Zond. na Plnks
3e «eb. A cuoctls. gewone Prefatie.
Of: Oroen- Mis v.d la Zoodons Pink
steren tonder Gloria, of Credo. V gab
H H VltUS I
Godsdienstoefening R.K.
Militairen
