BeIdanopNo.42
de eembode
VRIJDAG 15 JULI 1938
[een dag.
ONDER DE GROOTSTE OPTIMISTEN VAN DEZEN TUD
DON BOSCO'S GEEST
DE 'rappers van z'n flets kraken
wanneer een verkenner die fcam-
peerterr in zoekt, eindelijk zUn doel be-
volg' een Indrukwekkende
laan. die voert naar het voormalig bur
gemeestershuis van Leusden dat daar
uiet z'n statige roode trapgevels oprijst
onder het prachtige oude geboomte
de Treeker bosschen.
Leusderend ls geen burgemeestershuls
meer. Vorig Jaar kocht een stichting het
aan die er de Saleslanen noodlgde,
nier het werk van Don Bosco voor Ne
derland te centrallseeren.
De verkenner weet dit én daarom ver
baast het hem niet wanneer hU hier
langs den wegkant een stelletje Jongens
met een of anderen broeder aan het
knikkeren ziet.
HU stapt van z'n flets, zet die ln het
van berkenstammetjes getimmerde rek
en betreedt het bordes met tanend zoll-
bewustzUn. Want hU zal den directeur,
tevens architect, psycholoog en auteur,
om een onderhoud verzoeken...
„Eén moment;" glimlacht de Econoom
wanneer hU den gast ln een vrlendelUke
wachtzaal heeft gelaten waar een ameu
blement. verzameld uit de meest uiteen-
loopende perloden en stijlen Js neergezet.
Even later komt de „knikkerende
broeder" binnen. Dat ls de directeur.
En hier vinden we al
kern van de merkwaardige bekoring
die van het werk van Don Bosco
uitgaat. Wanneer Iemand den di
recteur bezoekt, treedt er niet een
superieur van zUn voetstuk om den
bezoeker te begroeten, maar dan
wordt de vader en speelkameraad
uit den kring van het gezin wegge
roepen om den bezoeker welkom te
heeten.
En zoo ls het niet alleen op „Leus-
derend". neen, zoo is het overal waar
de Saleslanen die Don Bosco's werk
voortzetten, hun hulzen hebben.
Dit huls van Don Bosco zal voor
één dag ons huls zUn. WU zuilen ons
een dag terugtrekken uit de sfeer
van zaken, stad en huls om ons te
rug tc trekken tusschen deze merk
waardige optimisten, waar Don Bos
co nog steeds onder leeft.
„Want Don Bosco ls niet dood"
zegt Pater Helnrlch Kremer. de di
van Don Bosco leven, wij bellcha-
Het Is daar vroeg dag Plegen w
s op o
zUde te draalen. nu rinkelt de bel die
een der knapen op forsche wUzc weel te
hantceren! „Benedlcamus Domino!"
boem, de knapen staan al naast de le
dikanten en gaan zich wasschen en
klccden om aan 't huiswerk te gaan
Hun^hersens zUn frlsch, geest en lichaam
ten goede.
Hoevelcn zouden er In andere omstan
digheden een gewoonte van hebben go
's avonds om den volgenden morgen
slechts hall uitgerust en lusteloos uit
de veeren te kruipen?
Beneden, recht tegenov r den Ingang
„Al» men geld heeft
kan men bouwen, all
men geen geld heeft,
kan men plannen ma
ken", zegt Pater
Heinrich Kremer S.S.
de vleugeldeuren open die toe
gang geven tot de kapel. De warme
kleuren van het glas ln lood dempen
het licht. Het altaar staat er als een een
voudige offertafel, de donker houten
betimmering hier hangt een sfeer van
Na de H. Mis, die om kwar» over 7 be
gon gaan de Jongens naar de eetzaal,
waar de tafels In een gezellige huiselijke
orde zijn geplaatst.
Terwijl daar binnen het ontbUt die
eer wordt aangedaan, wandelen we het
prachtige gebouw door, den burgemeester
de Beaufort voor zich Uet bouwen. Het
Is een grandioos buitengoed waar alleen
een gezin kan wonen dat over een uit
gebreide staf personeel beschikt. En
wanneer we weten dat de Saleslanen
hier zUn binnengetrokken zonder ameu
blementen, zonder geld. ronder stoffee
ring. zonder personeel, dan denken we
aan den stakker die een ollfani, cadeau
kreeg en daardoor de verplichting op
zich kreeg het lieve dier eiken dag van
voldoende eten te voorzien.
Nu begrUpen wij de zonderlinge sa
menstelling van ameublementen, nu
verstaan wU het hoe het mogelijk Is een
luxueuze. grUsbetegelde badkamer te
vinden naast een sober-dcgelUke slaap-
Gcen materialen, geel geld. geen per-
Beneden. onder aan de statige trap
linken stemmen, er wordt gezongen,
gesjouwd. Daar zien we „het personeel"
den slag: de Jongens knappen zei!
alles op, ze onderhouden he* huls!
Er wordt gepoetst, gedweild, geveegd.
It Is met alleen een kwestie van eco-1
jmlc, dit ls ook een zaak van onvoed-
inde. Wanneer de Jongens zelf „hun"
lis onderhouden, zullen ze er d.
waarde beter van beseffen. En nu be
grijpen we ook hoe dit huls zonder per
soneel er van binnen en van buiten zoo
smetteloos uitziet, hoe de Immense
onker-houten trappen zoo glanzen..
Het loopt naar kwart voor 9, gclclde-
lUk verdwijnen emmers, stoffers, boen
en poetslappen en de Jongens die
klaar zUn maken een gemoedelijk
praatje aan de deurpost.
Maar wanneer de wijzers elkaar be
dekken dan staan de knapen eigener
beweging rond het H. Hartbeeld en
klinkt er een lied.
De klasdcur gaat open en kwiek
stappen ze het lokaal binnen. Er zijn
hier geen landerige na-slenteraars. In
tegendeel lUkt het of 't een wcdstrUd
geldt wie het eerst over den drempel Is.
Eigenlijk slaat het op ons program
om de lessen te volgen, we behooren
Immers één da: tot de bewoners van 't
huls en dienen ons dan tc onderwerpen
aan de dagrooster.
Maar Pater Directeur heeft het an
ders beschikt en hU wil ons met alle ge
weld de prachtige speel- en sportvelden
toonen, hij wil ons voeren door de
mooie boschlancn. over de gazons en
langs de korenvelden. hU toont ons den
moestuin en vertelt honderd-uit.
Die lanen zUn prachtig om er ln te
wandelen. Maar wandelen kunnen jon
gens ntet allUd, neen. er worden
hier estalelte-loopen gehouden, sncl-
helds-wedstrUden waar de kok nog t
meest mee Is gediend, b.v. een wed-
strUd wie het eerst een aardappel heeft
geschild. minder werk ln de keuken
dus:
En li
Foto Ween.
a klas.
We keoren weer terug na
n de directeur leidt ons na:
Voor de deur fluistert hij: ,'t
nieuwen of ze omkijken!"
■Nu. da's wel zéker!"
g gauw -oor de deur open gaat. De
ê'-sctcur glimlacht. We kUken tegen een
ril achterhoofden aan en trekken ons
/ongetis keek om en dat ls een teeken
vn sterke zelftucht waar wc respect
voor hebben.
Plannen... en geld
r de directeurskami
plannen in uitwerking zijn
ipgeprikt.
Het moest een geweldig complex zUn,
.at hier ln plattegronden wordt ont-
De directeur ziet onze belangstelling.
Zóó moet onze uitbreiding worden!"
n dan zien we hoe het staands gebouw
ilechts een klein onderdeel wordt van
iet groote Saleslaansche centrum dat
op dc gronden van Leusderend komen
.En het geld?" wagen we tc vragen.
.Wanneer er ged Is kan men bouwen,
.Wanneer er geld is kan men bouwen,
a maken!" zegt dc groote optimist en;
Don Bosco aan den muur glimlacht.
Maar dit is geen zwevend optimisme,
et Is gegrondvest op een overweldigend
Godsvertrouwen.
„Het ls een beschikking Gods dat juist
op den dag dat ln Italië een aan Don
Bosco gewijd heiligdom werd Ingew'ld.
toen hier een heer kwam die me een
baksteen Het .alen. HU had die bU zich
om te kUken of die van dezelfde soort
was als die waarvan het huls ls gebouwd.
HU wilde medewerken aan den uitbouw
van Leusderend
„God zal op voorspraak
voor ons zorgen," dit moet het parool
zUn waaronder deze -or--
op ..Leusderend" werken.
Van de gelegenheid dat wU hier
op de directeurskamer zitten, maakt
Pater Kremer gebruik om ons nog een
ander te vertellen.
zegt de directeur ,.r
ls zeker niet waar. De Jongens d'e hier
r het priesterschap worden opgeleid
hier het onderwijs volgen dat gelUk
at met het blsschoppelUk seminarie,
komen voornameUJk uit kringen van
middenstanders en arbeiders."
„KrUgt l' nog wel eens knapen die
zich tijdens hun studie op „Leusderend'
bedenken en naar huls terug willen?"
Huilen „wie Schlosshünde"!
.Heen, maar wel Is het een enkele
laai noodlg geweest afscheid te nemen
»n Jongens, die voor de studie zooals
die noodlg ls, ongeschikt bleken. Jongens
elders te dom zUn en nu maar hier
komen, kunnen niet terecht. Eigener
beweging wilden ze niet vertrekken en
de knoop dan maar door-
hullen wie 8chlosshunde!"
zegt dc directeur die zUn Dultsch nog
niet ls verleerd.
Door het open venster klinkt de mu
ck van mondharmonica's.
.Hoor ze eens!" lacht Pater Kremer.
..het is
We bulgen ons uil
beneden groepjes s
de Paters ln hun m
i babbelen met
Vrijheid cn discipline.
..Vreugde Mj het spel.
uit een gevoel van Innerlijke vrijheid",
gaat Pater Kremer verder. „Maar on
danks dc vrijheid een algemeene dis
cipline."
een discipline die uit de knapen toch
zelf schUnt voort te komen en niet
zoozeer van bovenaf ls opgelegd
„Opgelegd ls het Juiste woord niet."
zegt de psycholoog tegenover ons.
..zeg liever: verkregen. Verkregen door
een sterk persoonlijke vorming. Per-
soonlUk. omdat elk karakter weer an
ders ls en dus de vorming niet alge
meen kan zUn. Daarom staat wan
neer Ik op mUn kamer ben en ik me
dus met onder de Jongens bevindt
de deur altUd voor hen open. Daarom
gebeurt het zoo dikwijls dat ze eens
vertrouwelijk met me komen praten,
zooals ze tegen een vader praten.
Het leven builen ls weer verstomd,
want de lessen zUn na de 10 minuten re
creatie weer begonnen. WIJ gaan naar
n en hervatten onze wandeling
de terreinen van .leusderend"
Even staan we stil voor een Marla-ka-
pelletje, door de jongens gemaakt tus-
het geboomte. Van berkenstam
metjes is hier een miniatuur-preek
stoel ln elkaar gespijkerd.
„Hier hebben ze nog pas een vUf-mi-
nutenpreekje mogen houdenzegt de
Met het dwalen over dit prachtig
landgoed verglUden de uren en al gauw
wordt het tUd voor de koffie. Om vi
uur worden de boterhammen naar bt
nen gewerkt en om kwart voor vUf gaan
de kapeldeuren weer
oocxaooooooooooexjixxjXDOüOfcxxx**^^ cxxxaoooooocx»
KOOPT PLANTEN EN HEESTERS BIJ MIJ Jfc, ldre| KW .HORSEWEIDE"
HIER IS PRACBT OM TE ROEMEN
Voor Uw Brillen
Theo Groenhuizen
Alléén:
Utrechtschestraat 10
Tot 6 uur wordt weer geblokt en dan
>mt de groote recreatletUd tot half 8
annecr het avondeten op tafel komt.
Om kwart voor 9 komt er een eind
in de recreatie en wordt het avondge-
id gebeden. De directeur praa dan als
■n goede vader nog even met de Jon
gens en wenscht hen allen een wel te
rusten. Om 9 uur Is het nacht op ..Leus
derend."
„Welterusten Jongens!" zonder een
welterusten zou het slecht slapen zUn.
aarom hecht de vader des huizes
sterk aan deze wensch. Slechts een
heel enkele maal heeft deze groet niet
geklonken en was de vader ontevreden
over zUn Jongens. Ze zUn toen een beet
je verslagen naar hun slaapvertrekken
gegaan en sedertdien heeft de vader zUn
Jongens altUd zUn wensch voor den
t medegegeven.
Wanneer we terugzien op dezen Sa-
lestaanschen dag dan vragen wU ons
1 wat ons het meest heeft getroffen?
Wat het de vaderlUke verhouding van
:n directeur tot zUn Jongens? Was het
't onbegrensde optimisme ontsproten uit
onbeperkt vertrouwen ln de Voor
zienigheid? Was het de Juiste toepassing
van de zielkunde In de opvoedng?
Was het de opgewektheid of was hel
tevredenheid der knapen?
Neen. het was de onbedorven, klare en
open blik uit elk paar jongensoogen!
HEBT U EEN TAXI OF
AUTO NOODIG
AMERSFOORT
HELDENDOOD
IN SPANJE
n lang geruchten k
gevangen te nemen. Er wordt fcorte'mët-
n met hem gemaakt Ze gaan er allen
te accorod, dat hij ter plaatse zal worden
doodgeschoten. Wat heeft bij misdaan?
had sinds lang in taUooze plaatsen
retraites gegeven. Zijn apostolisch werk
droeg de rijkste vruchten. Van alle kan-
kwamen verzoeken om gesloten retr»
Hieraan kon hij onmogelijk allee-,
doen en zoo leidde hij als diocesaan dt
leur van de geestelijke oefeningen eer
otc groep Jonge Ijverige priesters op. die
in zijn geest van liefde overal retraites zoii-
i-kapelletje en een preek
stoel, van berkenstammetjes gemaakt.
Folo Ween.
o praten zij als een vader met zijn jong1.
SEIZOEN
OPRUIMING
W. K. van ROSSUM
18 LANGESTRAAT.
rij.i
Wijd c:
zijd
s edel menschenvrlend
gevangene man Gods weet wat dat tc
Oeteeltenen heefL Maar hij verbleekt niet.
begint niet te beven cn protesteert niet te-
ten aoo'n wandaad. Hij glimlacht als was
tr een stille blijdschap In zi)n hort.
„Moet ]e nog glimlachen? Ben le dan niet
mng voor den dood?"
„Volstrekt met Ik beschouw het als een
troot geluk, van u te vernemen, dat ik tcr-
'tond zal worden terechtgesteld Wanneer
gij mij nog eemgen tijd overlaat zal Ik u
zeggen waarom. Mijn heele leven lang heb
Ik God gebeden, mij vooral drie genaden te
dat is voor lederen mensch de hoofd-
Daar Ik nu als priester sterf, mag ik
vertrouwen, «lat Ood mij ln den hemel
innenlaten. Ten tweede heb ik ge
vraagd martelaar te mogen worden en voor
tus Christus eenmaal mijn bloed te mo
il vergieten. Nu zegt gij mij Juist, dat gij
j om Christus wilt dooden. Of ik ook
tierde genade zal verkrijgen, weet lk niet.
heb namelijk altijd om de genade gebc-
n door mijn dood een ziel te redden,
slechts eene ziel. en wel zoo. dat deze in
plaats van ln de bel heer te storten, met
mij opstijge ten hemel. GU zult mij nu hier
plaatse terechtstellen en ik vergeef u
n. Wanneer God nu deze ziel onder u
uitverkiezen, wanneer li dus de oorzaak
mocht zijn van haar redding, dan zou lk in
volle tevredenheid sterven."
Toen sprong vanuit de rij
r de v
glffcnlb en
Christus!"
minuten later zakte de bekeerde
met den dapperen priester Ineen
kogels van zijn vroegere vrienden,
u do vreugde kunnen beschrijven
die Don Llado ln zijn hart gevoelde, toen
daar plotseling 'n godtooze zich bekeerde voor
nielde en zl. bereid verklaarde
martelaarschap! En welk een
vreugde heenchte er ln den he-nei. toen die
daar binnentraden. Want in den
leer vreugde over één zondaar
die zich bekeert, dan over 99 rechtvaardiger
die geen bekeering behoeven!
Zoudt ook gij niet een ziel kunnen redden
een? Door UJ-
Twee Hoedendoozen
door
LOUIS JOSEPH VANCE
n bU t.
haar met groote haastige passen voor
ging. Na eenlgen tUd passeerden zU ocll
gebouw ln een zUstraat. Aan dc groote
schuifdeuren zag zij dat het een garage
was. In antwoord op een eigenaardig
klopgeiuid van haar begeleider op een
der deuren werd deze opengeschoven
Een slaperige chauffeur groette hen
dicht bU de garagedeur gereden
stond klaar.
Met afgestompte hersens door totale
uitputting Het ze zich onverschillig hel
pen de auto In tc stappen, schikte haai
volle voor haar gezicht en leunde terug
In de kussens met gevouwen handen zich
overgevend aan aUes wat er verder me!
haar gebeuren zou.
De kleine man nam naast haar plaats;
de chauffeur was achter het stuur ge
wipt. De motor zoemde op diepen zach-
iromtoon en even daarop schoot dc
wagen dc garage uit door de verlaten
straat, zwaaide dc Broadway op. en
richting.
De city was zoo goed als verlaten
u en dan hadden zU een eenzame a
tl tijd
t tijd
passeerden zU een melkwagen dat
verkeer. Voetgangers zag Je heele-
maal niet cn slechts eenmaal zag de
chauffeur zich genoodzaakt zijn snelheid
overeenstemming met de voorschrlf-
l tc brengen, daar er een politico
op den hoek van Manhattan S'.r
stond die het wel eens in zUn hoofd 1
halen om den wagen te controleci
Het regelmatig ronkende geluld van
zes cyUnder klonk Eleanor als
slaapUed ln do ooren en weldra begon
ze !n de zacht veerendo kussens zittend
te soezen. Haar oogen vl
korten tUd was ze zich
om zich heen bewust.
Brandend scheen de i
zicht toen ze wakker sc
gen Dam Bridge passeerde; eenlgen UJd
verkeerde zc ln een toestand
i droomen tegelUk, om dan weer ln te
>ezen en pas na een half uur weer
wakker te worden toen het geronk van
,otor ophield en de auto stopte. Ze
opende haar oogen en bemerkte dat het
landschap veranderd was. Ze hadden aan
de rechterzUde van den weg gestopt voor
een gebouw met een laag dak waaraan
een uithangbord hing dat aankondigde
dat het huls de weldschc naam van
herberg toekwam. Links van den weg
herberg zelf omgeven was van niet al te
dicht opeen groeiende boomen, zoodat
zU tusschen de stammen door de glinste
ring van water kon ontdekken. Het kll-
was heerlUk warm en toch niet
drukkend. De lucht was egaal blauw, er
was geen wolkje ln te ontdekken.
Met een gevoel van dankbaarheid
trachtte ze zich alles te reaUseeren, maar
het was nog dof en zwaar ln haar brein
De man, die zU haar vader noemde, ver
scheen juist ln de deuropening van de
herberg en kwam op haar toe met een
glas ln de hand waarin een goudkleurige
drank glinsterde. Zich tot haar overbul-
gende bood hU haar den drank aan.
„Drink dit maar eens", zei hU, „daar
zul je van opkappen."
Gehoorzaam nam zU het glas uit zUn
en en dronk het leeg. Het was een
prikkelende, maar heerlUk vertrlsschen-
de vloeistof. Ze zei zacht ln zichzelf
„champagne" en slaperig gaf zU het glas
met een paar woorden van dank terug.
Ze hoorde en man lachen en ze vroeg
zich af waarom hU dat deed. Inplaats
dat de drank geholpen had voelde ze
zich slaperiger dan ooit. HU nam weer
plaats naast haar. Er was een vraag ln
brein gerezen, welke zU tenslotte
gedeeltelUk wist uit te spreken:
„Is het nog ver?...
„Nee, nu zUn we er zoo."
Het antwoord scheen van heel uit de
verte te komen. Het was haar alsof de
onder haar wegreed..dan was zU
van niets meer bewust. Een diepe,
zware slaap overmande haar.
Van tUd tot tUd keerde vaag haar be-
wustzUn even terug en was het haar als
of alles als een film aan haar voorbU
gl.ig. een fUm die vreemd onscherp en
verward geprojecteerd werd. In ten
die momenten speelde zU Instinctief een
rol, werd ze uit de auto geholpen. Dan
nam Iemand haar bU den arm en leidde
haar langs een of ander pad. Planken
bogen en kraakten onder haar voett
de hand om haar arm Uet los Een
zei: „Hierheen.stap maar gerust door;
kunt niet vallen." Mechanisch ge-
hodrzaamde ze. Op een gegeven oogenbllk
meende ze werkelUk tc zullen vallen,
dan vingen handen haar op en hielden
terwUl zU op iets stond dat
schommelde en deinde. De stem die haar
eerder toegesproken had. raadde
n te gaan zitten en zich niet bei
maken. Vandaar dat ze ging z!
Vaag hoorde zU het geklots van water,
m geluld dat zich mengde met bet ge-
:om van een motor.
En toen legde iemand een arm om
haar middel en moest ze weer verder loo-
pen. Het viel haar moellUk en ze leunde
i de persoon die haar o:
intuïtief wetend dat het
is die haar hielp. Van tUd tot
een stem; „We zUn
>rEn ze wist zeker df
Daarna we
geholpen een hooge trap te bestUgen..
Een oogenbllk later kwam ze tot
voUe bcwustzUn, niet lang nadat ze de
trap bestegen had. Ze zat op den rand
van een bed In een kleine kamer met een
laag plafond van etk"ii balken. Een ka
mer die goedkoop en schraal Ingericht
was. Wild om zich heenstarend trachtte
ze zich haar omgeving te reaUseeren. Er
twee vensters ln de kamer die al
lebei open stonden cn een weelde van
frlt.che zeelucht en zonneschUn binnen
Heten. Tegenover het bed waarop ze zat
was een deur die open stond en een blik
op een lange gang die regelmatig on
derbroken werd door zUdeuren.
Het geklop ln haar slapen deed haar
pUn en bevreemdde haar. Haar hoofd
voelde dof en zwaar. Ze trachtte te den-
naar het lukte haar niet. Maar wel
drong het tot haar door dat er Iets niet
orde was Iets dat hersteld moest
rden zoodra zU slechts even de be
schikking had over haar denkvermogen
a zich bewegen kon.
Eensklaps werd de deuropening geheel
gevuld door een vrouwengestalte, een
groot. grof. donker mensch, met de ar
men en schouders van een man cn een
onregelmatig doch niet onvrlendeUJk ge
zicht. Ze kwam regelrecht op net bed
toe. nam plaats naast het meisje, legde
den arm om haar heen cn bood haar een
(Wordt vervolgd)