BeIdanopNo.42 de eembode VRIJDAG 15 JULI 1938 [een dag. ONDER DE GROOTSTE OPTIMISTEN VAN DEZEN TUD DON BOSCO'S GEEST DE 'rappers van z'n flets kraken wanneer een verkenner die fcam- peerterr in zoekt, eindelijk zUn doel be- volg' een Indrukwekkende laan. die voert naar het voormalig bur gemeestershuis van Leusden dat daar uiet z'n statige roode trapgevels oprijst onder het prachtige oude geboomte de Treeker bosschen. Leusderend ls geen burgemeestershuls meer. Vorig Jaar kocht een stichting het aan die er de Saleslanen noodlgde, nier het werk van Don Bosco voor Ne derland te centrallseeren. De verkenner weet dit én daarom ver baast het hem niet wanneer hU hier langs den wegkant een stelletje Jongens met een of anderen broeder aan het knikkeren ziet. HU stapt van z'n flets, zet die ln het van berkenstammetjes getimmerde rek en betreedt het bordes met tanend zoll- bewustzUn. Want hU zal den directeur, tevens architect, psycholoog en auteur, om een onderhoud verzoeken... „Eén moment;" glimlacht de Econoom wanneer hU den gast ln een vrlendelUke wachtzaal heeft gelaten waar een ameu blement. verzameld uit de meest uiteen- loopende perloden en stijlen Js neergezet. Even later komt de „knikkerende broeder" binnen. Dat ls de directeur. En hier vinden we al kern van de merkwaardige bekoring die van het werk van Don Bosco uitgaat. Wanneer Iemand den di recteur bezoekt, treedt er niet een superieur van zUn voetstuk om den bezoeker te begroeten, maar dan wordt de vader en speelkameraad uit den kring van het gezin wegge roepen om den bezoeker welkom te heeten. En zoo ls het niet alleen op „Leus- derend". neen, zoo is het overal waar de Saleslanen die Don Bosco's werk voortzetten, hun hulzen hebben. Dit huls van Don Bosco zal voor één dag ons huls zUn. WU zuilen ons een dag terugtrekken uit de sfeer van zaken, stad en huls om ons te rug tc trekken tusschen deze merk waardige optimisten, waar Don Bos co nog steeds onder leeft. „Want Don Bosco ls niet dood" zegt Pater Helnrlch Kremer. de di van Don Bosco leven, wij bellcha- Het Is daar vroeg dag Plegen w s op o zUde te draalen. nu rinkelt de bel die een der knapen op forsche wUzc weel te hantceren! „Benedlcamus Domino!" boem, de knapen staan al naast de le dikanten en gaan zich wasschen en klccden om aan 't huiswerk te gaan Hun^hersens zUn frlsch, geest en lichaam ten goede. Hoevelcn zouden er In andere omstan digheden een gewoonte van hebben go 's avonds om den volgenden morgen slechts hall uitgerust en lusteloos uit de veeren te kruipen? Beneden, recht tegenov r den Ingang „Al» men geld heeft kan men bouwen, all men geen geld heeft, kan men plannen ma ken", zegt Pater Heinrich Kremer S.S. de vleugeldeuren open die toe gang geven tot de kapel. De warme kleuren van het glas ln lood dempen het licht. Het altaar staat er als een een voudige offertafel, de donker houten betimmering hier hangt een sfeer van Na de H. Mis, die om kwar» over 7 be gon gaan de Jongens naar de eetzaal, waar de tafels In een gezellige huiselijke orde zijn geplaatst. Terwijl daar binnen het ontbUt die eer wordt aangedaan, wandelen we het prachtige gebouw door, den burgemeester de Beaufort voor zich Uet bouwen. Het Is een grandioos buitengoed waar alleen een gezin kan wonen dat over een uit gebreide staf personeel beschikt. En wanneer we weten dat de Saleslanen hier zUn binnengetrokken zonder ameu blementen, zonder geld. ronder stoffee ring. zonder personeel, dan denken we aan den stakker die een ollfani, cadeau kreeg en daardoor de verplichting op zich kreeg het lieve dier eiken dag van voldoende eten te voorzien. Nu begrUpen wij de zonderlinge sa menstelling van ameublementen, nu verstaan wU het hoe het mogelijk Is een luxueuze. grUsbetegelde badkamer te vinden naast een sober-dcgelUke slaap- Gcen materialen, geel geld. geen per- Beneden. onder aan de statige trap linken stemmen, er wordt gezongen, gesjouwd. Daar zien we „het personeel" den slag: de Jongens knappen zei! alles op, ze onderhouden he* huls! Er wordt gepoetst, gedweild, geveegd. It Is met alleen een kwestie van eco-1 jmlc, dit ls ook een zaak van onvoed- inde. Wanneer de Jongens zelf „hun" lis onderhouden, zullen ze er d. waarde beter van beseffen. En nu be grijpen we ook hoe dit huls zonder per soneel er van binnen en van buiten zoo smetteloos uitziet, hoe de Immense onker-houten trappen zoo glanzen.. Het loopt naar kwart voor 9, gclclde- lUk verdwijnen emmers, stoffers, boen en poetslappen en de Jongens die klaar zUn maken een gemoedelijk praatje aan de deurpost. Maar wanneer de wijzers elkaar be dekken dan staan de knapen eigener beweging rond het H. Hartbeeld en klinkt er een lied. De klasdcur gaat open en kwiek stappen ze het lokaal binnen. Er zijn hier geen landerige na-slenteraars. In tegendeel lUkt het of 't een wcdstrUd geldt wie het eerst over den drempel Is. Eigenlijk slaat het op ons program om de lessen te volgen, we behooren Immers één da: tot de bewoners van 't huls en dienen ons dan tc onderwerpen aan de dagrooster. Maar Pater Directeur heeft het an ders beschikt en hU wil ons met alle ge weld de prachtige speel- en sportvelden toonen, hij wil ons voeren door de mooie boschlancn. over de gazons en langs de korenvelden. hU toont ons den moestuin en vertelt honderd-uit. Die lanen zUn prachtig om er ln te wandelen. Maar wandelen kunnen jon gens ntet allUd, neen. er worden hier estalelte-loopen gehouden, sncl- helds-wedstrUden waar de kok nog t meest mee Is gediend, b.v. een wed- strUd wie het eerst een aardappel heeft geschild. minder werk ln de keuken dus: En li Foto Ween. a klas. We keoren weer terug na n de directeur leidt ons na: Voor de deur fluistert hij: ,'t nieuwen of ze omkijken!" ■Nu. da's wel zéker!" g gauw -oor de deur open gaat. De ê'-sctcur glimlacht. We kUken tegen een ril achterhoofden aan en trekken ons /ongetis keek om en dat ls een teeken vn sterke zelftucht waar wc respect voor hebben. Plannen... en geld r de directeurskami plannen in uitwerking zijn ipgeprikt. Het moest een geweldig complex zUn, .at hier ln plattegronden wordt ont- De directeur ziet onze belangstelling. Zóó moet onze uitbreiding worden!" n dan zien we hoe het staands gebouw ilechts een klein onderdeel wordt van iet groote Saleslaansche centrum dat op dc gronden van Leusderend komen .En het geld?" wagen we tc vragen. .Wanneer er ged Is kan men bouwen, .Wanneer er geld is kan men bouwen, a maken!" zegt dc groote optimist en; Don Bosco aan den muur glimlacht. Maar dit is geen zwevend optimisme, et Is gegrondvest op een overweldigend Godsvertrouwen. „Het ls een beschikking Gods dat juist op den dag dat ln Italië een aan Don Bosco gewijd heiligdom werd Ingew'ld. toen hier een heer kwam die me een baksteen Het .alen. HU had die bU zich om te kUken of die van dezelfde soort was als die waarvan het huls ls gebouwd. HU wilde medewerken aan den uitbouw van Leusderend „God zal op voorspraak voor ons zorgen," dit moet het parool zUn waaronder deze -or-- op ..Leusderend" werken. Van de gelegenheid dat wU hier op de directeurskamer zitten, maakt Pater Kremer gebruik om ons nog een ander te vertellen. zegt de directeur ,.r ls zeker niet waar. De Jongens d'e hier r het priesterschap worden opgeleid hier het onderwijs volgen dat gelUk at met het blsschoppelUk seminarie, komen voornameUJk uit kringen van middenstanders en arbeiders." „KrUgt l' nog wel eens knapen die zich tijdens hun studie op „Leusderend' bedenken en naar huls terug willen?" Huilen „wie Schlosshünde"! .Heen, maar wel Is het een enkele laai noodlg geweest afscheid te nemen »n Jongens, die voor de studie zooals die noodlg ls, ongeschikt bleken. Jongens elders te dom zUn en nu maar hier komen, kunnen niet terecht. Eigener beweging wilden ze niet vertrekken en de knoop dan maar door- hullen wie 8chlosshunde!" zegt dc directeur die zUn Dultsch nog niet ls verleerd. Door het open venster klinkt de mu ck van mondharmonica's. .Hoor ze eens!" lacht Pater Kremer. ..het is We bulgen ons uil beneden groepjes s de Paters ln hun m i babbelen met Vrijheid cn discipline. ..Vreugde Mj het spel. uit een gevoel van Innerlijke vrijheid", gaat Pater Kremer verder. „Maar on danks dc vrijheid een algemeene dis cipline." een discipline die uit de knapen toch zelf schUnt voort te komen en niet zoozeer van bovenaf ls opgelegd „Opgelegd ls het Juiste woord niet." zegt de psycholoog tegenover ons. ..zeg liever: verkregen. Verkregen door een sterk persoonlijke vorming. Per- soonlUk. omdat elk karakter weer an ders ls en dus de vorming niet alge meen kan zUn. Daarom staat wan neer Ik op mUn kamer ben en ik me dus met onder de Jongens bevindt de deur altUd voor hen open. Daarom gebeurt het zoo dikwijls dat ze eens vertrouwelijk met me komen praten, zooals ze tegen een vader praten. Het leven builen ls weer verstomd, want de lessen zUn na de 10 minuten re creatie weer begonnen. WIJ gaan naar n en hervatten onze wandeling de terreinen van .leusderend" Even staan we stil voor een Marla-ka- pelletje, door de jongens gemaakt tus- het geboomte. Van berkenstam metjes is hier een miniatuur-preek stoel ln elkaar gespijkerd. „Hier hebben ze nog pas een vUf-mi- nutenpreekje mogen houdenzegt de Met het dwalen over dit prachtig landgoed verglUden de uren en al gauw wordt het tUd voor de koffie. Om vi uur worden de boterhammen naar bt nen gewerkt en om kwart voor vUf gaan de kapeldeuren weer oocxaooooooooooexjixxjXDOüOfcxxx**^^ cxxxaoooooocx» KOOPT PLANTEN EN HEESTERS BIJ MIJ Jfc, ldre| KW .HORSEWEIDE" HIER IS PRACBT OM TE ROEMEN Voor Uw Brillen Theo Groenhuizen Alléén: Utrechtschestraat 10 Tot 6 uur wordt weer geblokt en dan >mt de groote recreatletUd tot half 8 annecr het avondeten op tafel komt. Om kwart voor 9 komt er een eind in de recreatie en wordt het avondge- id gebeden. De directeur praa dan als ■n goede vader nog even met de Jon gens en wenscht hen allen een wel te rusten. Om 9 uur Is het nacht op ..Leus derend." „Welterusten Jongens!" zonder een welterusten zou het slecht slapen zUn. aarom hecht de vader des huizes sterk aan deze wensch. Slechts een heel enkele maal heeft deze groet niet geklonken en was de vader ontevreden over zUn Jongens. Ze zUn toen een beet je verslagen naar hun slaapvertrekken gegaan en sedertdien heeft de vader zUn Jongens altUd zUn wensch voor den t medegegeven. Wanneer we terugzien op dezen Sa- lestaanschen dag dan vragen wU ons 1 wat ons het meest heeft getroffen? Wat het de vaderlUke verhouding van :n directeur tot zUn Jongens? Was het 't onbegrensde optimisme ontsproten uit onbeperkt vertrouwen ln de Voor zienigheid? Was het de Juiste toepassing van de zielkunde In de opvoedng? Was het de opgewektheid of was hel tevredenheid der knapen? Neen. het was de onbedorven, klare en open blik uit elk paar jongensoogen! HEBT U EEN TAXI OF AUTO NOODIG AMERSFOORT HELDENDOOD IN SPANJE n lang geruchten k gevangen te nemen. Er wordt fcorte'mët- n met hem gemaakt Ze gaan er allen te accorod, dat hij ter plaatse zal worden doodgeschoten. Wat heeft bij misdaan? had sinds lang in taUooze plaatsen retraites gegeven. Zijn apostolisch werk droeg de rijkste vruchten. Van alle kan- kwamen verzoeken om gesloten retr» Hieraan kon hij onmogelijk allee-, doen en zoo leidde hij als diocesaan dt leur van de geestelijke oefeningen eer otc groep Jonge Ijverige priesters op. die in zijn geest van liefde overal retraites zoii- i-kapelletje en een preek stoel, van berkenstammetjes gemaakt. Folo Ween. o praten zij als een vader met zijn jong1. SEIZOEN OPRUIMING W. K. van ROSSUM 18 LANGESTRAAT. rij.i Wijd c: zijd s edel menschenvrlend gevangene man Gods weet wat dat tc Oeteeltenen heefL Maar hij verbleekt niet. begint niet te beven cn protesteert niet te- ten aoo'n wandaad. Hij glimlacht als was tr een stille blijdschap In zi)n hort. „Moet ]e nog glimlachen? Ben le dan niet mng voor den dood?" „Volstrekt met Ik beschouw het als een troot geluk, van u te vernemen, dat ik tcr- 'tond zal worden terechtgesteld Wanneer gij mij nog eemgen tijd overlaat zal Ik u zeggen waarom. Mijn heele leven lang heb Ik God gebeden, mij vooral drie genaden te dat is voor lederen mensch de hoofd- Daar Ik nu als priester sterf, mag ik vertrouwen, «lat Ood mij ln den hemel innenlaten. Ten tweede heb ik ge vraagd martelaar te mogen worden en voor tus Christus eenmaal mijn bloed te mo il vergieten. Nu zegt gij mij Juist, dat gij j om Christus wilt dooden. Of ik ook tierde genade zal verkrijgen, weet lk niet. heb namelijk altijd om de genade gebc- n door mijn dood een ziel te redden, slechts eene ziel. en wel zoo. dat deze in plaats van ln de bel heer te storten, met mij opstijge ten hemel. GU zult mij nu hier plaatse terechtstellen en ik vergeef u n. Wanneer God nu deze ziel onder u uitverkiezen, wanneer li dus de oorzaak mocht zijn van haar redding, dan zou lk in volle tevredenheid sterven." Toen sprong vanuit de rij r de v glffcnlb en Christus!" minuten later zakte de bekeerde met den dapperen priester Ineen kogels van zijn vroegere vrienden, u do vreugde kunnen beschrijven die Don Llado ln zijn hart gevoelde, toen daar plotseling 'n godtooze zich bekeerde voor nielde en zl. bereid verklaarde martelaarschap! En welk een vreugde heenchte er ln den he-nei. toen die daar binnentraden. Want in den leer vreugde over één zondaar die zich bekeert, dan over 99 rechtvaardiger die geen bekeering behoeven! Zoudt ook gij niet een ziel kunnen redden een? Door UJ- Twee Hoedendoozen door LOUIS JOSEPH VANCE n bU t. haar met groote haastige passen voor ging. Na eenlgen tUd passeerden zU ocll gebouw ln een zUstraat. Aan dc groote schuifdeuren zag zij dat het een garage was. In antwoord op een eigenaardig klopgeiuid van haar begeleider op een der deuren werd deze opengeschoven Een slaperige chauffeur groette hen dicht bU de garagedeur gereden stond klaar. Met afgestompte hersens door totale uitputting Het ze zich onverschillig hel pen de auto In tc stappen, schikte haai volle voor haar gezicht en leunde terug In de kussens met gevouwen handen zich overgevend aan aUes wat er verder me! haar gebeuren zou. De kleine man nam naast haar plaats; de chauffeur was achter het stuur ge wipt. De motor zoemde op diepen zach- iromtoon en even daarop schoot dc wagen dc garage uit door de verlaten straat, zwaaide dc Broadway op. en richting. De city was zoo goed als verlaten u en dan hadden zU een eenzame a tl tijd t tijd passeerden zU een melkwagen dat verkeer. Voetgangers zag Je heele- maal niet cn slechts eenmaal zag de chauffeur zich genoodzaakt zijn snelheid overeenstemming met de voorschrlf- l tc brengen, daar er een politico op den hoek van Manhattan S'.r stond die het wel eens in zUn hoofd 1 halen om den wagen te controleci Het regelmatig ronkende geluld van zes cyUnder klonk Eleanor als slaapUed ln do ooren en weldra begon ze !n de zacht veerendo kussens zittend te soezen. Haar oogen vl korten tUd was ze zich om zich heen bewust. Brandend scheen de i zicht toen ze wakker sc gen Dam Bridge passeerde; eenlgen UJd verkeerde zc ln een toestand i droomen tegelUk, om dan weer ln te >ezen en pas na een half uur weer wakker te worden toen het geronk van ,otor ophield en de auto stopte. Ze opende haar oogen en bemerkte dat het landschap veranderd was. Ze hadden aan de rechterzUde van den weg gestopt voor een gebouw met een laag dak waaraan een uithangbord hing dat aankondigde dat het huls de weldschc naam van herberg toekwam. Links van den weg herberg zelf omgeven was van niet al te dicht opeen groeiende boomen, zoodat zU tusschen de stammen door de glinste ring van water kon ontdekken. Het kll- was heerlUk warm en toch niet drukkend. De lucht was egaal blauw, er was geen wolkje ln te ontdekken. Met een gevoel van dankbaarheid trachtte ze zich alles te reaUseeren, maar het was nog dof en zwaar ln haar brein De man, die zU haar vader noemde, ver scheen juist ln de deuropening van de herberg en kwam op haar toe met een glas ln de hand waarin een goudkleurige drank glinsterde. Zich tot haar overbul- gende bood hU haar den drank aan. „Drink dit maar eens", zei hU, „daar zul je van opkappen." Gehoorzaam nam zU het glas uit zUn en en dronk het leeg. Het was een prikkelende, maar heerlUk vertrlsschen- de vloeistof. Ze zei zacht ln zichzelf „champagne" en slaperig gaf zU het glas met een paar woorden van dank terug. Ze hoorde en man lachen en ze vroeg zich af waarom hU dat deed. Inplaats dat de drank geholpen had voelde ze zich slaperiger dan ooit. HU nam weer plaats naast haar. Er was een vraag ln brein gerezen, welke zU tenslotte gedeeltelUk wist uit te spreken: „Is het nog ver?... „Nee, nu zUn we er zoo." Het antwoord scheen van heel uit de verte te komen. Het was haar alsof de onder haar wegreed..dan was zU van niets meer bewust. Een diepe, zware slaap overmande haar. Van tUd tot tUd keerde vaag haar be- wustzUn even terug en was het haar als of alles als een film aan haar voorbU gl.ig. een fUm die vreemd onscherp en verward geprojecteerd werd. In ten die momenten speelde zU Instinctief een rol, werd ze uit de auto geholpen. Dan nam Iemand haar bU den arm en leidde haar langs een of ander pad. Planken bogen en kraakten onder haar voett de hand om haar arm Uet los Een zei: „Hierheen.stap maar gerust door; kunt niet vallen." Mechanisch ge- hodrzaamde ze. Op een gegeven oogenbllk meende ze werkelUk tc zullen vallen, dan vingen handen haar op en hielden terwUl zU op iets stond dat schommelde en deinde. De stem die haar eerder toegesproken had. raadde n te gaan zitten en zich niet bei maken. Vandaar dat ze ging z! Vaag hoorde zU het geklots van water, m geluld dat zich mengde met bet ge- :om van een motor. En toen legde iemand een arm om haar middel en moest ze weer verder loo- pen. Het viel haar moellUk en ze leunde i de persoon die haar o: intuïtief wetend dat het is die haar hielp. Van tUd tot een stem; „We zUn >rEn ze wist zeker df Daarna we geholpen een hooge trap te bestUgen.. Een oogenbllk later kwam ze tot voUe bcwustzUn, niet lang nadat ze de trap bestegen had. Ze zat op den rand van een bed In een kleine kamer met een laag plafond van etk"ii balken. Een ka mer die goedkoop en schraal Ingericht was. Wild om zich heenstarend trachtte ze zich haar omgeving te reaUseeren. Er twee vensters ln de kamer die al lebei open stonden cn een weelde van frlt.che zeelucht en zonneschUn binnen Heten. Tegenover het bed waarop ze zat was een deur die open stond en een blik op een lange gang die regelmatig on derbroken werd door zUdeuren. Het geklop ln haar slapen deed haar pUn en bevreemdde haar. Haar hoofd voelde dof en zwaar. Ze trachtte te den- naar het lukte haar niet. Maar wel drong het tot haar door dat er Iets niet orde was Iets dat hersteld moest rden zoodra zU slechts even de be schikking had over haar denkvermogen a zich bewegen kon. Eensklaps werd de deuropening geheel gevuld door een vrouwengestalte, een groot. grof. donker mensch, met de ar men en schouders van een man cn een onregelmatig doch niet onvrlendeUJk ge zicht. Ze kwam regelrecht op net bed toe. nam plaats naast het meisje, legde den arm om haar heen cn bood haar een (Wordt vervolgd)

Historische kranten - Archief Eemland

De Eembode | 1938 | | pagina 1