EEN FUNDAHENTEELE
KWESTIE
Christendom en Rassenleer
Katholicisme en rassisme
onvereenigbaar
Welk standpunt moeten wij nu als
Katholiek ten opzichte van het Rassen
vraagstuk Innemen?
Laten wij voorop stellen, dat de Ka
tholieke Kerk erkent, dat er verschil
lende rassen bestaan en dat een bepaald
ras in begaafdheid, ln beschaving, in
wetenschappelijk- en kultureel opzicht
booger kan staan dan een ander.
Doch de Christelijke leer erkent ook,
dat de voortreffelijkheid van den men-
schelijken persoon niet ontstaat door de
geboorte uit een edel en hoogstaand ras,
maar dat alle voortreffelijkheid ont
staat door den adel der ziel.
Dan pas is men voortreffelijk, wan
neer men er met wilskracht, volharding,
energie, offergeest, beteugeling van ver
keerde hartstochten, verbetering van ver
keerde gewoonten ernstig naar streeft
een goed, een nobel, een edel mensch te
Wij mogen in een waanzinnige be
wondering voor het ras niet zoover gaan,
dat wij de groote dwaling verkondigen,
dat het laagste menschelijk ras dichter
staat bij het hoogste dlerenras dan bij
het hoogste menschenras.
Is ln feite het Noorderras werkelijk
sulk een voortreffelijk menschenras?
Wij kunnen ors deze interessante en
moeilijke vraag stellen: als 't Noorder
ras van het begin af aan werkelijk zulk
een uitmuntend en begaafd menschen
ras is geweest, hoe is het dan te ver
klaren dat deze Voortreffelijkheid pas
zoo laat tot uiting is gekomen?
Toen Egypte, Griekenland en P
reeds lang hun antieke verfijnde
schaving hadden, woonden aan
oevers van den Rijn en in het Teuto-
burgerwoud nog ruwe. onbeschaafde
barbaren; zij wisten niets af
letterschrift, zij kenden niet de betoo-
vering van het -choone woord; zij had
den geen dichters zooals het klassieke
Athene en Rome; zij hadden geen ver
stand van ontginning en akkerbouw;
het heeft inderdaad heel lang geduurd,
voordat dit ras iets belangrijks tot stand
had gebracht!
Het verleden van het Noorder
schitterend geweest. Zij toonden weinig
eerbied te hebben voor de kuituur
anderen, maar bleken bezeten te
door een groote vernielzucht.
De verwoestingen der Vandalen zijn
tot op den dag van vandaag spreek
woordelijk; de plunderingen der Noor
mannen zijn door de eeuwen
rucht gebleven; de Maya- en Incakui
turen zijn door het Noorderras grondig
Wee het volk. dat ln een oorlog ten
prooi valt aan de vernielzucht
mlHtalrlstiachc Gcrmaansche r
Welk een barbaarschhcld hebben de
Duitschers niet getoond ln den
wereldoorlog! Waarom moest de
bibliotheek van Leuven In vlammen op
gaan? Waarom moest de beroemde
kathedraal van Reims worden verwoest?
Geschiedkundig, wetenschappelijk
godsdienstig is er tegen de levens-
wereldbeschouwing van Alfred Rosenberg
en daarmee van 't Natlonaal-Soclallsme
van alles in te brengen.
Wetenschappelijk ls het niet Juist,
een ras aleen wanneer het onvermengd
en zoogenaamd raszuiver ls, kulti
schept en de beste prestaties levert.
De bewering, dat raakruLsing al'
slechte gevolgen heeft voor lichaam
geest, ls erg oppervlakkig en gaat In haar
algemeenheid zeker niet op
Het raszuivere Scandinavië b.v. blinkt
heelemaal niet uit door buitengewone
prestaties.
De volkenkunde leert juist, dat een
vermenging van rassen en kuituurkrin
gen In het oude verleden van groot be
lang ls geweest van den opbloei eenei
hooge cultuur; het strekte niet tot na
deel, maar tot voordeel, dat sommige
rassen zich met elkander vermengden
het voerde tot hoogere energie, 'l leidde
tot betere prestaties.
Ook wanneer In later eci
prachtige kuituur onsterfelijke werken
voortbrengt, kan men steeds zien, dat
r&svermenglng heeft plaats gehad.
Aon 4e kruising van meerdere Euro-
peesefce raseen schrijft min het toe, dal
ar tan tijde der EanaJasai. e ln Zuid-
Mederfand in Middee-DuiUchJand. hi
Noord-Italië zulk een rijke muziekkul
opbloeide, waaruit mannen als et-
Ockeghem, een Palestrina, een Oriandus
assus zijn voortgekomen.
De raskundige Kretschmer heeft er op
-wezen, dat de meeste geniaie personen,
die Midden-Europa heeft voortgebracht,
bastaarden waren van het noordsche en
alplnlsche ras.
Zeker, er zijn voorbeelden aan te
halen, dat de kruising van sommige ras-
minder gunstige resultaten heeft op
geleverd. Zoo beweert men, dat huwelij-
ran Zweden met Finnen en Lappen
minderwaardig nageslacht opleveren.
Hetzelfde geldt voor huwelijken tus-
:hen negers en blanken.
In onze Indien komen Indo's veevu!-
Ig voor en staan niet al te gunstig be
kend. De volksmond beweert, dat de
slechte eigenschappen van den Euro-
n en van den Javaan overheer-
schend overerven op het kind. Deze be
wering is echter nooit bewezen.
Tenslotte kunnen wij ons als Katho
lieken om godsdienstige redenen on
mogelijk met de levens- en wereldbe
schouwing van het Natlonaal-Soclallsme
vcreenlgen.
Wij verwerpen de dwaze en onzinnige
rassenvereering; wij kunnen het ras
mogelijk beschouwen ais het hoogste
goed; wij ontkennen dat de mensch
alleen voor het ras is geschapen en dat
hij alles moet doen om het ras zuiver te
houden; wij verwerpen de Duitsche wet-
dle aan bepaalde menschen h"t
huwelijk verbieden en die een groot aan
tal menschen tot sterilisatie verplichten.
WIJ verwerpen den hoogmoed, den trots,
andere verheft; wij verwerpen
het e
s zich 1
vooral den haat
het andere bejegent, onrechtvaardig
handelt, uitroeit en verdrijft.
Het Positieve Christendom ls voor
onaanvaardbaar. Wij willen geen Chris-'
tendom, dat de ieer der erfzonde
werpt, dat Christus niet beschouwt als
den Verlosser, den Heiland, den Zalig-'
maker, die ons door zijn Lijden en Dood
van deze zondenschuld heef! verlost.
Wij willen geen Christendom, dat de
genade, de sacramenten, de aflaten 't
bovennatuurlijke verwerpt.
Wij willen geen Christendom, dat ont
kent, dat er één waarheid, één recht
vaardigheid, één zedelijkheid
die geldt vo
Wij wiilen geen Christendom, dat
vereenzelvigt met het ras. de natie, den
staat; dat een nationale godsdienst, een
nationale kerk, een nationaal Christen
dom wil zijn.
Wij wijzen het Nleuw-Heidendom ab
soluut van de hand. Volgens ons zijn alle
menschen één; niet in het bloed
het ras, maar ln het bloed van Jesus
Christus, die uit een Jodin geboren. onz(
Oudste Broeder heeft willen zijn
Door zijn Bloed zijn wij allen vrljge'
kocht en in de Eucharistische veroenl-
ging met Christus' Lichaam en Bloed
wordt deze eenheid belichaamd.
Het menschdom is één groote, al-
gemeene familie, alle menschen zijn
derling broeders en zusters; voor
Christen, zei onze regeerende Paus. heef!
ieder mensch, hij weze blond of zwart,
sterk, groot of schoon, dezelfde waarde.
Wij prediken daarom geen rassenhaat,
maar menschelljke liefde, wij willen geen
verdeeldheid, maar verbondenheid
Want, naar St. Paulus woord, bostaat
er geen onderscheid tusschen Jood of
Griek, barbaar of Scyth, maar zijn wij
allen één ln Christus Jesus. E. L.
WAT EEN GOED VOOR
BEELD VERMAG
Bidden voor het eten
In de Katholieke SportilluStratie
vsn enkele maanden geleden was
het volgende artikeltje van een
scheidsrechter te lezen, dat
treft door zijn eenvoudige op
rechtheid en door den aposto-
lischen geloofsmoed, die er uit
spreekt. Als een merkwaardige
stem uit het volk nemen wij het
„Niet zo lang geleden zag lk ofwel
overkwam mij iets, dat me werkelijk
even roerde. Feitelijk is het heus niet een
geweldig iets, omdat (ook weer: feitelijk)
er niet eens over geschreven zou be
hoeven te worden, wijl het zo hoort....
Op een bepaalde Zondag was eer
scheidsrechter uit de omgeving van Heer
len aangewezen om onder de rook var
Maastricht „zijn beste beentje" voor te
zetten. Persoonlijk in nauwe connecties
met dezen scheidsrechter, en begun-tlgd
door een werkelijk mooi weertje, stapten
we tegen half twaalf op de flets, en
reden heen. We waren tegen enen daar,
en besloten vooraf een sober maar overi
gens goed middagmaaltje te gebruik#»,
en belandden daartoe ln een der aan
gewezen gelegenheden ervoor op de
Markt. Wc bestelden wat en daar zat
er toen vlak voor ons een, die Juist ge
daan had wat wij deden. En deze begon
met een braaf kruisteken en een stl' Tj
bed. Dat trof mij, dat trof ons. Je
dat ongeveer niet meer. Langs dezen
persoon stond een koffertje. Voetballer?
Scheidsrechter?Als je 's Zondags
Iemand met een koffertje ziet sjouwen,
wel, dan veronderstel Je voor 90 pet. een
van deze twee dingen. Wc begonnen toen
met opzet luid over „onze" wedstrijd te
spreken, terwijl Intussen ons het maaltje
gebracht werd en wij ons óók zegenden,
vooraleer te beginnen. De andere keek
toe en luisterde. We zagen daaraan, dat
hU Iels te maken had met de voetballerij
Jawel, tegen half twee, toen we wilden
opstappen, hadden we al connectie: hij
was ook scheidsrechter. HIJ kwam
uit de mijnstreek, doch van de meer i
lelijke richting.
Degene, die bij me was. gaf hem
zogenaamd pluimpje dat hij er ws
er méér In het lokaal, en die het niet
deden voor te beginnen met eten
algemeen goed katholiek gebruik ha
haafde om voor hel eten een kruisteken
te maken en te bidden.
We spraken over een en ander. En
vertelde hij mU het volgende; HIJ werkte
op de Maurlta-mljn, bovengronds. Van
de 30 a 35 man, die er „beschaftlgt" zijn
ri' zijn afdeling) en die veelal ln de
schafttijd hun brood Bten, heeft hij dit
van het begin zo gedaan; hij werkte er
nu ongeveer al ruim twee jaar. Toen hij
cr kwam en deed wal e»n katholiek past.
werd er wel eens licht de spot mee ge
dreven. Er was een katholiek zelfs die
een grote smoel sarcastisch aan een
derde vroeg en meer dan eens; „Zcf
Joep, has doe ouk al én kruustèèke ge
makt? angers smakt et neet, da witste'
Ook was de praat onder net eten vaa
ihider stichtelijk. Ja, daar deed zelfs
;n der organisatie-voormannen aan
lee. Op de groep van deze ruim dertig
„ïan waren er toch altijd vier-en-twintlg
katholiek. Hij bleef misschien J-'-
weken de enige die voor het
En, ondanks een der voorspellingen ach-
zijn rug; „Dat is nog elne gruune, dat
er gaw genoeg afleere," zette
evast door.
)p een goede dag sloot de even
noemde organisatieman zich bij hem
Dat lokte een, schaterlach uit van
ander. En er werd een boom over opg
Minder fraaie taal, ruwe woorder
vloeken, weinig stichtelijke taal: dat
men vrij te verkondigen. Daarin en daar
mee wilde men zich op den voorgrond
plaatsen, al was ,-cn katholiek. Zelfs
was daar een bij. die erin opviel,
in zijn parochie 's Zondagsmorgei
de buul (offerzakje) rondging In d,.
en wiens meisjes als zelatrlcen zo fraai
geprijkt hadden In het blaadje
Heilige Kindsheid. Doch de volge
keerde deze man zich om: ook
mee. Er waren er die zeer verbaasd op
keken.
„Maar," zo verzekerde mij de scheids-
maar vandaag aan de dag bidden de
meestcn er mee, en de enkele andere
katholieken die nog wat te laf zijn, slaan
zich een vliegevangend kruisteken."
Dat vliegevangend kruisteken ls na
tuurlijk niet dót wat het moest zijn,
maarhet ls toch al op de goede wei-
naar wat het zal moeten zijn. En de
niet-katholleken, de enkele modern (lees:
socialistisch) Reorganiseerden lachen
niet meer; eerlijk gezegd; dat waren nog
wel precies de mensen, die ven het be
gin af er het minste mee de spot had
den gedreven! Terwijl de enkele protes
tanten. die er ook zijn, steeds even stil
keerd. en dus ook bidden, vooraleer ze
aan hun „boetter" beginnen.
Tot zovp- onze scheidsrechter.
Wel. lk kan zeggen, dat hel mij ons
echt goed deed dit te horen, zoals het
ons ook goed gedaan had den genoem
den scheidsrechter hier te zien bidden.
Mijn kennis-scheidsrechter bij me was
er zelfs zeer over te spreken, dat er wer
kelijk flinke knapen onder het scheids-
ree hderscorps waren. En dal h.e
door hel voorbeeld van een katholieke!
scheidsrechter iets moois en iets goeds
terug werd geroepen.
Kom'-, vrienden scheidsrechters! Jullie
zult allemaal wel niet op de Zondag dat
Je fluiten moet. een middagmaal moeten
gebruiken; een boterhammetje allicht
wel. Volgt dan jw kameraad na. Maai
vooral, als ge op uw werk bent, op kan
toor, of waar ook, en ge hebt schaft
tijdwel, doet dan wat de hiervoor
genoemde collega deed."
TWEE WERELDEN
Do Oproerige Krabbelaar, A.
I?. Klloorokoopir), geeft in „Hel
Volk'' van 25 lVbniari I.!, tie.
olgentle weinig-oproerige over
peinzing over een Paushcrden-
king Ie (iimicken, waar blijk
baar hel nuttige met bet aange
name vereenigd is geweest. Als
staaltje van begrip voor hel Ka-
Iholicisme van de zijde van een
ialist is het niet onverdien
stelijk.
In Ginnekcn is in het patro
naat 'n groote Pausherdeiikings-
avond gehouden. De zaal was ge
heel gevuld mei de leden van vier
erschillende jeugdorganisaties.
Eerst gaf een kapelaan een
korte levensbeschrijving van den
overleden Paus. Daarbij bracht
de spreker naar voren, aldus zegt
het verslag, het vele, dat deze
por ons land gedaan heeft,
kreeg de film een beurt.
Het begon met lftnlaarnplaatjes
over het leven van het overleden
Hoofd der Kerk.
Het bericht sluit aldus: „Na
ileze ernstige eerste helft kregen
:1c aanwezige jongelui een amu
santer deel in den vorm van een
aantal films over Charlie Chaplin
Wij vermoeden, dal ons dit
bericht gezonden is door iemand,
die zich aan dit programma
heelt geërgerd en het zeldzaam
smakeloos vindt. Die indruk zal
hel wel ongeveer op ieder niet-
knlholiek maken. Daarmee is
echter alleen bewezen, hoe groot
de geestelijke afstand is tusschen
en anderen. Hun levensbe-
niwing brengt nu eenmaal
«lal zij een veel minder tra
gische kijk hebben op alles, wat
met de dood samenhangt. Als
iemand goed heelt geleefd en
goed is gestorven, dan gaat «laar-
na pas de ware heerlijkheid voor
open,
Natuurlijk was «Ie Paus voor
hen 'n gewoon sterfelijk mensch,
precies als een ander. (icon ka-
tholiek ziet in hein een bovon-
aardsch wezen. Dal deuken bui
tenstaanders wel, omdat de gc-
loovigen voor hem knielen, maar
zij vergissen zich, liet knielen
geldt hel ainhl. dal hij draagt en
de zegen, «lie hij in «leze kwali
teit geeft, niet den mensch.
Maar als men zoo geleefd
heeft en gestorven is als deze
Paus, dan is er geen vrees voor
diens lui in de eeuwigheid.
Als dus deze jongens in Gin-
neken gepaste aandacht hebben
geschonken aan woord en beeld
over den overleden herder, dan
mag er best een gc/.cllighcidje
achterna, zoodat hel niet enkel
met strakke gezichten afloopt.
Voor lieden uit een andere
denkwereld is dit zeker heel
raar. Zij verwonderen zich. Maar
zij kunnen zich (roosten met de.
gedachte, dat de katholieken
zich met gelijke ijyer .verdon
deren oyer ken.
i tijd geleden schreef een Protcs-
tekst op tekst ui
dat
eed. MetEn
dc H. Schrift
in onzer uitlatingen ander te o
lien wil niet Juist j En toch
ïgen: ze ffcwij:
wy poneeren.
gaat het heen en w
erg moeilijk voor de een
belreffi
was. Meer nog.
teksten werd in enkele pagina's „over
duidelijk aangetoond", dat dc Katho
lieke .eer ten eencnmale in strijd Is met houdt
Gods Woord en als zoodanig ln zich al Kerk.
zou dat noodig
elkander tot
mlng te kunnen
Want neem ec
i dat
n Genu
nte, s
Wat dit alles te maken .weft me de
lange brieven van J. N Wel dit-: J-.ii.-t
omdat deze J N. redeneert over bepaal
de godsdienstige waarheden en deze
tracht te bewijzen met Schriftuur-
teksten en met niets anders, zijn zijn
bewijzen voor ons niet erg klemmend.
Wie garandeert ons dat de zin die
J. N. aan die teksten hecht de Juiste is.
alles en pre- nmi. de door den gcinspireerden heill-
gen schrijver en den door God gewllden? I di
J. N. beweert wel dat wij de H. Schrift
te laag aanslaan, maar hij vergist zich:
Wij zien de H. Schrift anders dan dc
Protestanten en heelemaal niet min
der dan voor heit heeft zij voor ons
haar enorme waarde en beteekenis en
(zooals wij dat juist daarom vertfuwen wc haar expil-
lnderdaad een 'catle e>' haar Interpretatie niet toe aan
daarin cen kortzichtig menschenverstand.
leralr-historlsch probleem wordt aan
getroffen?
Zeker! Zeer zeker hadden de Open
baringen een zuiver letterkundigen
vorm. Birgitta legt vaak haar opvatting
der historie in den mond der heilige
personen. Zij was immers erg in de poli
tiek geïnteresseerd. Zij stond, om het
Aan het eind van die brieve
dan nog weer opnieuw met tek
de H. Schrift erbij aan ons v
dat we niet genoeg waardeering
voor de H. Schrift.
leergezag dat niet dwalen kan om- j zijn we overdankbaar dat God zelf die
li werd dat het Zijn leergezag is. dan hoeven explicatie en die interpretatie toever-
slen uit we over alle verdere geloofspunten of'trouwde aan een onfeilbaar leergezag,
trweien, dogma's al niet meer te redeneeren en Misschien zegt dit iels voor J. N., te-
hadden discussieeren. Want waar het dan ook meer wanneer hij daarnaast nog ken-
over gaan mag er. wat het dan ook zijn D|S neemt van dit feit: De heilige
Ik zal mijn biografie volkomen on
partijdig en objectief maken, zoodat
naar ik hoop iedereen het boek zal
kunnen lezen dus net zooals mijn
boek over Franciscus. waarvan zelfs de
oude Cleincnceau zei. dat hij het met
plezier gelezen had."
Zoo noemt men haar vanwege
haar, door de Kerk goedgekeurde. „Open
baringen" over het leven en lijden van
gezag, da
houdt als dc w
Maar omgekeerd ooi
een dergelijk gezag
uitvoeriger op terug komen. De oppo
nent J. N. zal er wellicht een perspec
tief door zien opengaan, dat hem lol
nu onbekend was.
't Uitgangspunt der discussie was eer
bepaalde waarheid, waarover we het komen te slaan
niet eens konden worden: nml. de vrij- mcn niet zeggci.
held van den mcnschelljken wil. Daar
over ging J. N.
i natuurlijk. Maar
wooniijk
met onze protcstantsehe
discusslceren. Do
r- teerd, gelezen overwogen en bostu-
'deerd; zo- sterk, dat een Protestant,
n wien ik daarvan de bewijzen in han-
t aanvaardtden legde, m. ronduit verklaarde: Wat
herhaaldelijk j zij., wij Protestanten hopeloos ernaast
dingen waarvan wanneer we spreken over de houding
ok niet bewijzen van de Katholieken ten opzichte van
of niet aanvaard de H. Schrift. Wij meenen, dat die be-
Dat moeten worden. De hopelooze verschel- j schamend ls voor henmaar ze Is bc-
"ïheid der Protestanten wat betreft
daarvan is deze. Ieder geschilpunt tus-
damenlecle kwestie. En zoolang wc het
daar niet over eens zijn, worden we
het zelden, hoogst zelden eens over
Iets anders.
Eens heb ik uren aaneen gepraat met
c dominee, dien Ik kende. Discusslce
ren deden we niet; we waren er diep
van overtuigd, dat wij elkaar nooit
zoud-n overtuigen en beide waren wc
theologisch meer dan voldoende onder
legd om In tc zien. dat wc onmogelijk
tot elkander konden komen ir. een een
heid wanneer we niet eerst gingen
staan op één en dezelfde bodem.
En dat is Juist het fundamen 'Ie
w" niet alleen de organisatie,
gaan wftt betrcft de tPer van „hun kerk" is I Laat J N. komen, dezelfd: bewijzen
zijn dan daarvan 't meest doorslaande bewijs. liggen tot zijn dispositie,
onbevredl-
i? Dc
Een nieuw werk van Professor
Johannes Joergensen
Een levensbeschrijving van de
heilige Birgitta
precies negentien jaar gele-
het i
Johar
dat i
s belei
s pro- i
lestaiitscho broeders te komen
vruchtbare discussie. Zoolang zij slaan
op den oodem van liet vrije onderzoek
baur gezag, dal bindend Is. zoolang
staan we belden op een eiland en tus
schen ons In bllll' een brcodc stroom,
dlc diep ls en moeilijk om over tc ste
ken.
De dominee, dien lk zoo Juist bedoel-
Jörgcnsen In Asslslë bezocht. Het
re dag In December en de laatste
zen bloeiden In de tuinen op de I
llngen van de Montc Subaslo.
In liet eenvoudige, gewitte studecr-
rertrek stond een nooge katheder on-
lei cen kruisbeeld. Op de katheder zag
k de opengeslagen Openbaringen van
lo heilige Bl git la liggen. Ik kwam toen
•an Weeilen. waar Ik zoo fortuinlijk was
icweest een miniatuur van Sint Frau-
eefl v
i dien e
veel doen begrijpen van elkanders
vullingen, wc kunnen uit dut betel
tere en Inniger wnnrdeeriiig voor el
der» opvatting, ntaar overtuigen
«en we elkaar toeli n
fundanienteelc
Die beroemde
r uit op dit problee
r Heilige zoo spoedig mogelijk een blo-
grafie zou versehllncn. Een biografie.
heeft groote Christenen der Middel
eeuwen op meesterlijke wijze te kunnen
schilderen.
eed* ln 1902 schonk Jörgcnsen In
Roomsehe Heiligenbeelden aandacht 1
liet probleem nirglttu. Toen zocht
In haar de Romchische van het
rden. wat dc belangstelling van zeer
verschenen Blrgitta-litteratuur een
geweldig groote kast uittreksels. Maar
hinderpalen van allerlei soort zijn voort
durend tusschenbeldc gekomen en. on
danks de aanmaningen van vele Zweed-
'sche vrienden Is het werk nu nog niet
'voltooid.
ln den herfst van 1937 werd Jörgcnsen
|70 jaar. Hij heeft zich toen
Imen om als laatste groot werk
leven de blografie te voltooien,
zal dit beter kunnen dan deze man. In
dit verband herinneren wU slechts aan
j zijn buitengewoon gedegen werken over
I Franciscus. CathHrina van Sléitu. Ange
la van Follgno en vele anderen. De
jDeenschc professor Paul Rubow heeft
van Jörgcnsen terecht gezegd, dat hij
'„zich als de beste hagiograaf van den
modernen tijd geopenbaard heeft. Zijn
(schilderingen van de meesteres der vro
me levenskunst, vormen een tegenstuk
van dc boeken van Gcorg Brandos over
;d< meer wereldsehe heldengestalten"
„Een van de voornaamste redenen,
'waardoor ik mij tot de Zwccdsche Hel-
'lige voelde aangetrokken" vei klaart Jór-
zlj als getrouwde
heiligt» hebben t
leefd. ZIJ echter Ie
Jen tijd, d
1 lol z
a trok En
toerustte mot de gave van niet te ki
nen dwalen hl zaken liet geloot en
zeden betreffend.
Neen. zeggen «Ie Protestanten,
Ja. zeggen wij.
Wij halen sehrlftuurargumcnten ai
Gij zljt Petrus en op deze steenrots gal
Ik Mijn Ki-rk bouwen; Weid Mijne lam
meren. weid MUlle schapen; wat gij
gebonden zult hebben op aarde zal ge
bonden zijn ln don hemel.
Dc Protestanten zeggen: U haalt wel
teksten aan, maar doet dal verkeerd en
legt ze verkeerd uit ook. Voor de stel
ling, die U poneert bewijzen ze niets,
1 de schrijver de foselm
van de zlenster uit het Noorden 1) niet
meer uit zun geest bannen.
I In zijn werk „Fra Vesuv til Slugen"
behandelde llU haar opnieuw, moor nu
bezien vanuit haar Zwrcdschc omge-
I Toen In 1913 de blollothcek van Ju
lius Langbehn verkocht werd. wist Jör-
I genten cen mooie uitgave van de Rcve-
jlatlones door Mommc Nissen aan te
•open. De Deen kreeg toen voor den
•Trien keer lust om een groolc blografie
>n de Zwccdsche Heilige Ie schrijven.
In 1919 begon HIJ ln ernst aan zijn
erk en nu bergt zbn bibliotheek alle
leven leidde zij niet
geziene l-ulsvrouw met acht kinderen
leefde tot de jaren 1350- 1373, toen zij
vrouw van het onbekende Noorden
een macht werd In de LftHjnache we
reld. Om In een klooster heilig
den ls een zaak op zich! Het nu
dlge in Birgitta ls vooral haar
schap en het behouden van het con
tact nut haar vaderland gedurende 23
lange Jaren.
Heilige, die aan haat doet denken, en
dat is Elisabeth van Thürlngen.
Toch zou too'Q vergelijking mank
guan. daar de laatste tamelijk Jong
stierf lerwljt Birgitta gedurende veie
Jaren haar harden levensstrijd streed
- Of er bU Birgitta een speciaal lit-
DE DOOD VAN LENIN.
Ilcter inzicht bij het
naderend einde.
Een lijd geleden verklaard^
Mgr. d'llorbigny, van een Hon-
gaarschcn priester, een voor
malig vriend van Lenin, te heb
ben vernomen, dat de groole
leider en grondvester van bet
"Bolsjewisme in Rusland op zijn
iierlbeil zon hebben" ingezien,
«lal «le weg van de terreur, dien
hij had ingeslagen, niet tot het
loei voerde, hetwelk hij zich
(telde. Rusland had beter een
tiental 1- ranciscussen kunnen ge-'
hriiikcit, dan de Teheka.
Wij trokken «leze mededeeling
in twijfel, zegt „De Tijd". Moge
lijk lieeH Lenin betreurd, da» de'
revolutie zooveel bloed kostte.
<l«»«h den Poverello bewonderd
heeft hij, die naar een zuiver
materieel welvarend Rusland,
naar een royaler leven voor «Ie*
proletariërs streefde, naar waar
schijnlijkheid niet.
Deze ritiek heeft Mgr. d'Iler-,
higny bereikt en deze sehreef het
volgende aan liet Anislerdam-
s«-he blad.
..Het sceptische van ..De Tijd"1
lk gedeeld. Toen deze
medcdeclihg over Lenin in de
..OsMTvatore Romano" ver-
hïi'U\r" ik d"Tv,T
•I Monseigneur Pizzanlo. Deze
zond mij den priester, die er ge
inige van was. den schrijver van
I bericht, een voormalig vriend
mui Lei nu. den Hongaarse!,en
pr.esler HM», wies naam ik
ook genoemd heb in het verslag
van «Ie Sociale Weck. Hel ver
haal yan «lezen priester dwong
mij mei langer meer le twijfel
km. au andere zijde is mn
D«' Tij«l" verzekerd, «lat do'gc-
nncimle Hongaarsehe priester
Lenin bad leer,-ii L.....
«p«
wlu
r zij
mie,
I Later bezocht de geesh lijk,-
Lenin m Rusland en werd bij
:i ontvangen.
BERUSTING.
Naakt rezen wij in "t licht
Naakt varen wij ln 't «tof
Die 't leende nam oiut 't zijn;
Iteu Heer xlj dank en k»f.
VONDEL
