creaHes
Doet daaruit uw keus
DE EEMBODE
VRIJDAG 5 APRIL 1940
IMIiniillllMMIilllillllllll»
Ondulation Permanente EUCENE
PERMANENT Fl 10.-. Fl 7.50, Fl 5.-EN F 3.50
T. A. VERSLUIS, Borneoplein 12
TELEFOON 6325
DE SALON VOOR BETER VAKWERK
it rom ata. zw a »rw»utNm
IbsJRL 'n ongekende pracht in voorjaarsschoentjes
VERLOVINGSRINGEN
N. H. BERGER Lugeitr. 82
-z- lOjytxx^nX 1
HOUTHANDEL
Voor Asbest Vlakke- en Golfplaten
Voor TRIPLEX en BOARDS
Eerst aanvragen bij:
Firma Houthandel en Timmerfabriek
v.h. J. BUNNIK Zn.
Tel. 5100, AMERSFOORT Tel. 6382
O (laan naar l'w iln en verdient aan l'w befrootlng.
Origineel»
jportschoen van
calf»- me' aralnleder.^
Oersterk rubber onder
werk. In bruin en zwart
DE EERSTE SIR PERCY
AMERSFOORTSCHE ROMAN DOOR BARONESS ORCZY
17 J ken om du. IJsel over te steken en zoo
doende alle nadering tot ern stad, die
..Maar de Stadhouder heeft Je daarna van zooveel belang was. al zou snijden,
alles verteld, wat er besproken was." ant- Van Vorder.' naar Wagenlngen, dat
woordde Diogenes vriendelijk. ..en Je ook recht ten Zuiden van Barneveld ligt. zou
zijn plannen meegedeeld, en waar Ik nu het een lange tocht zijn. en met het lc-
op uitgestuurd word. Ik geloof, dat telger van v. Berg zoo dicht ln de buurt,
geweten Je onnoodlg plaagt, en Je ach- kon het wel een gevaarlijke tocht wor-
envoudlge daad. een bepaalde derc. De Keljzer bevond zich echter ln
j Wagenlngen met drie duizend
e nog ver- ecnig geschut. Zijn hulp
bedoeling zoekt."
.Als r
dacht
ir Nijmegen, a
c doorstaan.
mompelde Nlcolaes
cn al deed hij dat. dan zou
niet veel van kunnen zeggen. i
de toekomst moeten bewijzen, wat Je Hoe rtacht Je van Vorden naar Wa-
waard bent. en mj dunkt, voegde hij genlngen te gaan?" vroeg Nlcolaes op 't
er %rnstlgcr aar. toe. dan hl) gewoon faals* oogenbllk. .Je zult den IJsel
f j moeten vermijden."
I „Ik denk door te trekken
Soeren en dan vandaar nac
gaan," antwoordde de ander.
daar op de Veluwc haast
Trnstlger aar. toe. dan hU gewoo
was te spreken. ..dat Je heel gauw In
gelegenheid zult zUn. dit te doen."
.Jntusxchen ligt daar Barneveld
ons." zei Nlcolaes met een korten, om
klaarbaren zueht, terwijl hij plotseling
e volgen kunt." zei Nl-
n wending PQ
breng Je nog even door Barneveld
en dan keer ik naar huis terug, om daar I pr „i(„ o»n ju .0u antwoordde
mijn tij-l In ledigheid door te brengen, D1'ognes korta'( Ilt zaj maar op mUn
terwljljlj, e<m vreemdeling op een.ver- v.«rouwen.^ °P
Een kwart mijl bulten Barneveld
zij hun paarden tot staan
trouwde zending uitgaat: een armoedig
vooruitzicht voor een jongen, patrlotlsch urtt,..llc„ cu u„
Sven"mBr" dat ZU' 'e l°Ch moettn j besloten afscheid te
Diogenes oordeelde het het beste om De Sroole' woeste uitgestrektheid
hiernaar «en antwoord co tt «even Haar golvende bodem, kale heuvels
HU wist hee* goed dat het wantrouwen! smaHe. nauwelijks zichtbare paden
waawn Nicofaw zUn^v.der teXuldlg- v,mr hen Terw«' ln de 5teded er' de
de werkelUkhe'd was en dat alleen de ser gelegen landen de dool reeds was
ïu'd "ethartvand"n Uot7chenburg»tgevallen, was er hier nog geen sprake
meester zou kunnen verzachten 1
s op de Veluwe nog
Hot was niet wr.cr'chijnlljk. dat Iemand,
<Me nog rnn kort geleden tegen het le
ring gesmeed had met den verachtelU-
ken Stoulenburg. nu al toegang zou krij
gen tot de raadsvergaderingen var. den
min. dien hl) had willen vermoorden.
Al wilde de burgemeester het zUn
r als t<
flonkerden met
niet. Voor
r dan begrijpelijk. dat hij het gr
a had.
Nlcolaes verviel w'-cr ln zuil cew
somberheid, en Diogenes verlangde
rlg. van zlln gezelschap ontslagen
mogen worden.
In Barneveld
i. dien hl) k
r ln d
scherpe oog van
woon aan de eenzaamheid en de groote
elndclooze uitgestrektheid, bestond er
niet zoo Iets als absolute duisternis. HIJ
klein heuveltje, dat 'n boschje
'r spoor van een vlcrvoc-
of vogel onderschelden,
r voor paden zijn. die ken Ik.'
ip zorgeloozen toon tegen Nico-
:crd. cn nu gaf hU dan ook ns
..Tot ziens" zijr. paard de spo-
vas weldra niet meer dan eer
paard I stip op de onmetelijke helde.
t het b
genlngen 1
1 later z
tken ZUn reis voerde hem nu
t.fen. Daar dacht hij een paar u
s bijna middernacht, toen Nl-
j op-colnes Beresteyn, doodelljk vermoeid
naar J met half gesmolten sneeuw bedekt, toe-
_ur te gang vroeg aan de poort van zijn gc-
b'tjven en oan ooor te gaan naar Vor- boortestad,
den. waar Marquet gekampeerd was met' Eerst weigerde de wacht aan de Kop-
vlerdulzend geoefende troepen, die doorpelpoort. uit zijn slaap gewekt, ln den
Mansfeld ongeleid waren, cn nu rustlaten reiziger den bruidegom te herken-
-lilelden sedert den veldtocht ln Gronln-nen van enkele uren geleden.
'gen. De Stadhouder had bevolen, dat Had er lemar.d ooit van gehoord, dat
Marquet meteen op zou trekken naareen bruigom aan den avond van zUn
Arnhem, eer de strijdmacht van de trouwdag er nog zoo laat op uit was?
Aartshertogin tijd zou hebben op te trek- En dan terug te keeren ln een humeur,
dat de sergeant, die het bevel had
de poort, op het punt was, om hem op
te sluiten, totdat de burgemeester or
ders zou geven, hem weer los te laten.
Daar de burgemeester echter meneer
Beresteyn was. en de vermoeide, strijd
lustige reiziger werkelijk zijn zoon
scheen te zijn. was het misschien het
beste, om de zaak als een klucht op te
vatten en er niet te veel over te zeggen.
Wel debiteerde de sergeant, toen Nl
colaes toestemming had om over dc brug
te rijden, nog een paar geestigheden ten
koste van den bruigom, die zoo met de
nachtscnult aan kwam zetten, maar me
neer Nlcolaes was blijkbaar niet ln een
stemming voor grapjes, en toen hU voor
bij was. schudden de sergeant cn nog
een paar manschappen, die ook gezien
hadden, hoe knorrig hij was. het hoofd
toen- «IJ er aan dachten, hoe vriendelijk
hj waarschijnlijk ontvangen- sou worden,
als hij thuis kwam.
Het huis op de kade. dat vanaf dc Kop
pelpoort duidelijk te onderschelden was.
zag geheel donker: vermoedelijk was dus
Iedereen al naar bed.
Nlcolaes reed echter niet naar de
voordeur: maar nadat hl) de brug was
overgegaan, reed hij rechtuit door een
paar nauwe straten, die achter het huls
gelegen waren, totdat hij aan den hoek
van de Korte Gracht kwam. die aan het
eind ook op de kade uitkomt.
Daar bracht hij zUn paard tot staan
voor eer.' hooge. smalle deur. waarboven
een lantaarn hing.
Een geschilderd uithangbord deelde
aan de voorbijgangers mede. dat r
en paard daar voedsel en onderdak
Nlcolaes steeg af en liep naar de
Verscheidene malen had hij er al t
geschopt, voor hij beweging ln het
hoorde. Een paar minuten late wer
deur voorzichtig geopend, cn verscheen
er een man op den drempel ln een ka
merjapon en met een gebreide nacht-
„Is u dnt. meneer?" vroeg hU slaperig.
..Wie zou liet anders zijn?" antwoord
de Nlcolaes knorrig. „Hier Is Je paard,"
voegde hl) er aan toe. en zonder verder
eer.-tg protest af te wachten van den on-
gelukklgen logementhouder, die uit zlln
slaap gewekt was. begon hij het paard
vast te binden aan een ijzeren ring. dlc
zich In den muur bevond.
„Hel Is zoo laat. meneer." zei <lc man
verdrietig, „cn zoo koud. Zou u het paard
niet zelf even naar den stal willen bren
gen? 't Is maar een stap naar recht.
..Ja. het 1» laat en koud." antwoordde
Nlcolaes kortaf, „en toen Ik Je zoo ruim
voor het paard betaalde, heb lk niet af
gesproken. om daarenboven nog als stal
knecht dienst te doen voor Je en nog
wel midden ln don nacht."
„Maar meneerriep de logement
houder.
Nlcolaes luisterde echter al niet meer.
Hl) Hop haastig de Korte Gracht af en
bevond zich een ooger.bllk later al weer
op de kade. Enkele stappen brachten
hem bil het huls van zlln vader.
Daar bleef hij even staan, voor hl) de
hooge stoep opging, stampte de gesmol-
'cn sneeuw van zlln schoenen en tracht
te zlln klccrcn wat op orde te brengen.
Toen hl] eindelijk hard met den IJzeren
klopper op de deur sloeg, zag hU er niet
langer uit als een- vermoeide, twistzieke
reiziger, maar als iemand, die juist van
een korten, aangenamen rit terugkwam.
Tot zUn verbazing was hot Marlc. de
getrouwe kamenier van zijn zuster
da. die de deur opendeed.
Zij beantwoordde zijn eerste vraag
met oen kort: „Iedereen ls naar bed.
Alleen uw zuster verkoos op u te wach
ten. en Ik kon haar niet alleen laten
opblijven,"
Nlcolaes slaakte een kn-orrigen uitroep.
„Zeg, dat mijn zuster ook naar bed
gaat." beval hij kortaf. „Ik ga dadelijk
naar mijn kamers, nu het al zoo laat ls."
Marle gaf geen hoorbaar antwoord.
ZIJ mompelde alleen lets over ..Schan
delijk gedrag!" en „Eerste nach'
Iemands huwelijk!"
Nlcolaes lette daar echter niet op maar
liep haastig de hal door en ging de
Op het portaal kwam hij echter plot
seling tot staan. HIJ was bijna tegon
zijn zuster GUda opgcloopen, die daar op
hem stond te wachten.
Achter haar. een eind verder op hot
portaal, stond een deur op een
waaruit een smalle lichtstreep naar
Toen zij hem zag. en nog voordat hij
Iets kon zeggen, legde zij haar vinger op
haar mond. en nam hem toen mee door
het portaal. De deur. die op een
stond, was die van haar kamer. Zl) ging
naar binnen en hij volgde haar, terwijl
zijn hart bonsde van Iets dat op schaam
te en vrees geleek.
.Stil." fluisterde zU en deed de deur
zachtjes achter hem toe.
„Maak geen leverr. Kaatje heeft zich
eindelijk in slaap geschreid. ZIJ ls
bed gebracht ln de kamer van haar
moeder. Het zou verkeerd zijn, om haar
Toen Nlcolaes daarop Iets mrmpcldc,
dut op een verwensching leek. voegde
zU er verwijtend aan toe: „Die armf
Kantje! Je hebt haar rdet veel liefde be
toond, Klaas."
„Ik ben verdwaald geraakt. Ik wist
niet dat het al zoo laat was."
„Hoe kwam Je er toe. om met mijn
man mee te gaan?" vroeg zij ecnlgazur
verlegen. „HIJ had geen behoefte aan
gezelschap, en Jou plaats was bij Jc
„Wou Jc mij onderhouden over wat
mUn plicht Is. Gllda?" vroeg hij kribbig.
„Je moet niet denken, dat, omdat...,"
„Ik denk nlels." viel zo hem ln de
rede. „Ik weet alleen, dat Kaatje begon
te schreien, toen het steeds later werd,
en Je niet terugkwam; en hoe meer zU
schreide, hoe boozer vader op Je werd
„HIJ wist, dat Ik plan had, om - en
elndwecgs met, je man mee te gaan."
antwoordde Nlcolaes. „en als hij mijn
gedachten had kunnen lezen, zou hl)
mij zelfs gevraagd hebben, om dat te wil
len doen."
„Het was heel vriendelijk van Je." zei
ze op «enigszins koelen toci.. „om roo
bezorgd te zijn voor de veiligheid van
ar Ik kan Je verzeke-
..Hct'
s geen bezorgdheid v
r zijn
veiligheid." viel hij haar ln de rede. „dat
ik vanavond met hem mee ben gereden."
„Wat dan?"
HIJ gaf haar echter geen antwoord,
maar beet zich op de lip en keerde zich
om met het air van Iemand, die vreest
dat hij te veel gezegd hoeft cn liever
niet ondervraagd wordt.
„Het zal het besto zUn, als lk nu maar
naar bed ga," zei hU kortaf,
HIJ keek rond naar zijn handschoenen,
die hU op de tafel gegooid had. ZUn op
treden was zoo vreemd, dat Ollda zich
opeens bewust werd van naumloozen
angst; het soort van voorgevoel, dat zul
ke gevoelige naturen kunnen hebben op
een tUd. dat een onverwacht gevaar op
eens opdoemt op hun onbewolkt levens
pad. ZU dwong hem. haar aan te zien.
„Je houdt Iets voor mU stil. Klaas." zei
ze op beslisten toon. „Wat ls het?"
„Ik?" antwoordde hU en deed. alsof hU
heel verbaasd was. „Iets stilhouden?
Waarom zou Ik Iets te verbergen heb
ben?"
„Dat weet lk niet." antwoordde zij.
„maar er lag een bedoeling In Jc woor
den opgesloten zoo even, toer. Jc zei, dat
het niet ter wille van- zijn veiligheid
was. dat Je vanavond met mUn man was
meegereden. Waarom heb Je het dan
urdaan?" hield zij vol. ziende, (lat hl]
zwUgen bleef, hoewel hU haar aankeek
met een blik, die zoowel angstig als me
delijdend leek.
ZU stond nu met haar rug naar de
aeur en zag er uit als oen schichtig
dier. dat ln het nauw gebracht ls door
een wreeden en onverwachten vUand.
..Je moet me rdet vragen naar mUn
bedoeling. Gllda," zei Nlcolaes elnde-
lUk. „Er zUn dingen, die alleen ons. man
nen. betreffen, en waarmee de vrouwen
niets te maken hebben."
Zijn toon van kwalUk verborgen mede-
lUdcn was als een slag ln haar gezicht.
„Er ls nlels, wat fnUn man betreft."
antwoordde zij op trotschen toon, „waar
van hU mU geen deelgenoot zou willen
maken."
„Nu, laat hU het jc dan zelf vertellen."
„Wat?"
ZIJ deed hem die vraag op ultdagcnden
toon. sprong op hem toe en greep hem
bi) zijn pols. ZU was niet langer een
.•••LichtIS dier. dat ln L-t nauw (.cbracni
Is. maar een sterke, vastberaden vrouw,
dlc op een geheimzinnige manier voelt,
dat do man. dien ze liefheeft, aangeval
len wordt, cn bereid Is. om met elk be
kend of onbekend wapen, dat haar
groote liefde maar bedenken kan. hem
te ^verdedigen: zijn leven of zijn eer. of
„Jc gaat deze k .mer r.1et uit. Klaas,
voor Jc een explicatie hebt gegeven!" zei
zo np nnmi.-T.cnba.-ir beslist-n tt-t-n. „Wat
moest mijn man mU zeil vertellen?"
„Waarom hij. pas gotrouwd en daar
enboven een vreemdeling, zoo vast be
sloten was. om op den avond van zUn
trouwdag de boodschap van den Stad
houder over de Veluwe te gaan wegbren
gen."
Nlcolaes sprak kortaf, bijna woest als-
I hem dit gekibbel verveelde, cn hij
rh bezwaard voelde door een geheim.
tt hij niet langer voor zich knn hou-
•n; maar zij begreep ln het eerst zUn
bedoeling niet.
„Ik begrUp niet, wat je bedoelt." fluis
terde zU. met gefronst voorhoofd.
„Er waren er genoeg dlc gewillig cn
bereid staren. om te gaan." ging Nlco
laes voort. „Neen. de boodschap was np
zichzelf niet gevaarlijk- Spoed werd er
verelscht dat la zoo, en bekendheid met
den weg; maar vandaag waren er zeker
wel twaalf hier, die even goed bekend
waren met de Veluwc als deze vreemde
ling, en elk paard zou even harct hebben
geloopen als het zUne. HU wou echter
per sé gaan. hU die niemand van ons
kent, die vandaag getrouwd was cn
wiens bruid de eerste aanspraak op hem
had. HU hield bU den Stadhouder aan,
en hij ging En ik ging inet nom mee;
lk zou den heelen weg met hem meege
gaan zUn. als hU mij niet gedwongen
had. om terug te keeren. Waarom wilde
hU zoo beslist gaan, Gllda? Waarom
verliet hij Jou zoo moedwillig vanavond?
Denk daar eens even ov;i na. En waar-
stond hU er op. om alleen te gaan?
HU wilde n
- -i zUn
mee hebben, om In xUn
deelen. Een boodschap aan
Marquit? Jo hebt meer knns. dat ui]
een boodschap aan de Aartshertogin ge
stuurd heeft, om den IJssel over te sto
ken, eer het te laat ls.
„Jou duivel!" zei ze met opeenge
klemde tanden en voor hij nog kon ra-
den-, wat zij deed. greep zij zijn zware,
lederen rljhaarischoenen, die op de ta
fel lagen en sloeg hem cr mee In zUn
gezicht. HU wankelde en voelde met zijn
hand naar zUn oogen.
„Ga!" beval zij kortaf.
HU probeerde er om te lachen en zei
bijna schetsend: „Dat zal Ik Je betaald
zetten. Jou kleine feeks!"
Zij bewoog zich niet, en haar blik deed
dc woorden op zijn lippen verslUven.
„Ga!" bevil zu hem nogmaals.
Hij haalde zUn schouders op.
„Ik begrUP Je verontwaardiging, Gll
da," zei hU. „Ik acht Je cr te meer om;
maar denk aan mUn waarschuwingI Je
echtgenoot, de vreemdeling". vervolgd»
hij langzaam en met klem, „zal weldr#
in het kamp van den Stadhouder tei-ig
zUn. cn daar geëerd en gevierd worden,
maar tegen dien tUd hebben de troepen
van dc Aartshertogin den IJssel overge
stoken. terwijl do orders aan Marqu. t
dien bevelhebber te laat bereikt zullen
hebben."
Daarop keerde hij zich om cn verliet
do kamer, en Gllda hoorde zUn voet
stappen ln de gang weerklinken.
ZU bleef luisteren, totdat zU het open
en dichtdoen van een deur aan het eind
van de gang hoorde. Daarop zuchtte. zl]
en fluisterde: ..Arme Kaatje!" Dat was
alles, maar cr lag groote beteoknnls ln
den treurlgen. medclUdcnclen loon,
waarmee ze deze woorden uitsprak
Da..-op hief ze haar rechterhand op,
waar, aan den vierden vinger oen een
voudige gouden ring geschoven zat. ZU
drukte den ring langen tlld tegen tiaar
lippen en In haar hart bad zU: „Heer,
bewaar hem. bewaar mUn manl"
'Wordt vervolydj
'-li
