snippers
DE EEMBODF.
in oorlogstijd
Katholieke regimenten. Zij schamen
léVaTk ^elK"manMv«nen„^rtS
v^y,t
on *3 fai« «n SS"!?.1"1 e" «iM'UklwId.
elS 5, i ndl!: "voor katholiek
n n H00r de moblllnntle nog
ii et gedoopt, Eerwaarde," Nog vóórdat
hli schoep glnR, kon Ik nllei beëindigen'
één der kameradon lecndo ml| zijn vcld-
VHw.n C™.? anderen stonden toe te
v'i. n,".0010" "erbled en hopend
ook n handje te mogen helpen,
(Eng, aal moe zenier).
met bloed geschreven
..Toen Mn onzer Roode-Krutowagens
!LB» ZnUj en van dcn hulppost, vroeg
lk aan de gewonden vijf In getal
dlo men Ingeladen had, of misschien
één hunner Katholiek was, Een hunner
antwoordde ontkennend, drie bevesti
gend: en aan dezen diende Ik de H. Sa
cramenten toe. Maar nu was de vijfde
nog over; hU kon niet meer spreken,
noch mijn vragen verstaanbaar beant
woorden. Toen hij bemerkte dat Ik de
enkele klanken, dlo hij nog kon uit
brengen, niet begreep, doopto hU «Jn
vingers ln z'n bloed, en schreef op de
wand van den wagen: „Ja." Voor
zoo'n man had Ik goon spijt, "n paar
granaatscherven getrotseerd te hebben,..
(Pr. aalmoezenier).
ZIELZORG IN EEN ZIEKEN-
HUIS
De „Amerlkaansche" zielzorg van het
Groot-Zlekenhuls In Chicago Is opge
dragen aan priesters. De nachtdienst
duurt van 's avonds zes tot den volgen
den middag twaalf uur. Om 4 uur 's
morgens begint de dlenstdocndo pries
ter de omgang ter voorbereiding van
hen, die een operatie moeten onder
gaan. In elke zaal hangt een groot
plakkaat: „Wees niet bang den pries
ter op tc bellen op elk uur van den nacht"
In een enkel Jaar heeft een priester per
soonlijk 5782 patiënten bijgestaan.
(„8t Bavo")
JAPANSCHE ADMIRAAL OVER
DE MARIA-CONGREGATIES
In 'n radlo-toeaprank zei deze beken
de katholieke admiraal het volgende:
„Onlangs heeft O. L. Heer mij do gunst
vorleend, het JaarllJksch Congros te
mogen bijwonen der Marla-Congregatlca
van Rio do Janeiro. En lk was opgeto
gen een zoo machtige en zoo godsdiens
tige organisatie van nabij te leeren ken
nen. Ik weet geen woorden tc vinden om
mUn bewondering uit te drukken voor
zoo'n voorbeeldige organisatie. Ik behoef
u niet te zeggen, aan u Congreganlsten,
dat heden ton dage dulvelsche machten
zich laten gelden, en do onsterfelijke
zielen met grooterc gevaren bedreigen
dan ooit tevoren. Maar gij. Congrega
nlsten, staat onder de hoede onzer lieve
en machtige Moeder des Hemels. Dus
zUt gij veilig tegen vele gevaren, en
vindt gU krachtlgcn steun om uwe
Idealen te beleven. Ja, beminde Congre
ganlsten. lk mag wel zeggen, dat lk u
benijd.... En lk ben overtuigd, dat het
ten zegen van uw en mijn vaderland zou
strekken, als de Japansclic emigranten
In Brazilië zich bekeeren zullen tot het
Katholicisme.... Als lk teruggekeerd zal
zijn ln Tokio, zal lk ook In mijn land
Marla-congregatles trachten te organl-
seeren om ook onze Jeugd al deze zege
ningen deelachtig te maken.
„St. Bavo")
HET H. SACRAMENT EN DE
ESKIMO'S.
Uit een brief van een missionaris ln
Alaska blijkt, dat Rome, ter bcloonlng
van de godsvrucht der Eskimo's, hun
een groot voorrecht heeft toegestaan.
Nauwelijks meer dan ééns per Jaar
kan de mlssonarle bezoek brengen aan
de bekeerlingen van het Nelson-elland.
En ofschoon nu de kerkelijke voorschrlf-
a verbieden de H. Hostie gedurende al
langen tijd te bewaren, heeft de mis-
ST. JORIS 1940
Hvan een zwarte draak en van een witte prinses,
ET staat geschreven ln bet perkament der eeuwen:
van een koenen ridder die met Christus' mes
vocht en overwon, met den moed der leeuwen;
vocht en overwon, en vertrouwen mocht,
dot zijn voorbeeld als een lichtend teeken
wezen sou voor allen tijd en alle streken,
waar de mensch ter tweesprong op zijn tocht,
zwerven zon tusschen hel en hemelpoort;
en 8t. Joris heeft zf|n scharen opgesteld
en hen uitgezonden In het wereldveld,
naar Oost en West en Zuid en Noord.
En nu?.... nn strijden duizenden om Licht,
en water wordt tot bloed, en aarde tot een graf.
En wij?.... met het zwaard dat hij ons gaf,
staan wij biddend voor God's aangezicht
en wachten op het heilige bazuingeschal,
tot God ook ónze namen roepen zal
L. V. d. HAM JR.
slunarls verlof gekregen een gecoDM-
creerdo H. Hostie achter te laten bU
zijn vertrek: aangezien het strenger
klimaat van Alaska langen tijd tegen
bederf behoedt.
En nu komen do Eskimo's van dit
eiland lederen Zondag te zamen om.
ook zonder priester, den Christus Eucba-
rlstlcus te eeren In z<ln armelijk taber
nakel. („8t. Bavo").
HET KRUIS VAN DE
MOBANGI'S
Vele Afrlkannsche negerstammen heb
ben do gewoonte hun huid te versleren
mot allerlei teeken'ngon. Met een mes
kerven de Inboorlingen sneden In de
huid en deze worden dan mot een licht
vergift govuld, zoodot '/IJ opzwollen en
„wondermooie" cn „zegenbrengonde ton-
vertcokens" vormen. Vaak heeft men ge
dacht. dat de tatouoorlngen willekeurig
werden aangebracht, doch thans heeft
een Belgisch reiziger ontdekt, dat dit
niet altijd het geval 1». BIJ de Mobangl-
stam trof een ontdekkingsreiziger groo-
te groepen nogers aan, die alleen een
soort kruis op hun voorhoofd hadden
Statouecrd. BU nader onderzoek bleek,
t con der Inboorlingen eens kennis
had gemaakt met een geestelijke, dlc
hem gezegd had. dat de mensch met het
kruis op het voorhoofd In het paradijs
komt. De neger hnd deze les goed In het
hoofd geprent.
(„6t. Bavo")
GEBOREN AMERSFOORTER
BENOEMD TOT GEZANT
TE ANKARA
nu toe gezsntsehnpsrand hl) ld
santschap le Berlijn lot Hr. M».
woon gezant en gevolmachtigd n
Ankara.
HU
d» Universiteit tc Utrecht en promoveerde
ln de rechtswetenschappen, Op 9 Februari
1M3 trad de heer van Bocleelaer In dlplo-
matlekcn dienst, achtereenvolgen» U Kopen
hagen. den Haag top het. dep, van Bulten).
Zaken). Boedapr.-.l, Wash tinton, Meleo,
Bnisael en Berlijn.
AANBESTEDINCEN
PARK voor LEGERPLAATS RU ZEIST
Hiervoor bedroeg het aantal aanbiedingen
M. Het laagst werd Ingeechreren door J. In
Hout. te BehUndil. met ST.97I.
OOR DEN KANTONRECHTER
Wachten is niet werken
Een vorige n
hot
e juristen
of wachten werken Is of niet. Aanleiding
wns een procesverbaal tegen den auto
handelaar cn garagehouder v. H„ wlem
personeel volgens het rutljdcnbockjn te
lang zou hebben gearbeid.
Do vriag was toen of het wachten
tusschen twee ritten ook als „arbeid"
moest worden beschouwd, of dat het
„rustUJd" was. De verdediger, rar. Sta
dig, beschouwde het als rusttUd. De
Ambtenaar, mr. Louet Felssner als ar
beid. Thans deed dc kantonrechter uit
spraak. De Amersfoortsche verdachte
werd vrijgesproken. Daar het hier een
principieels kwestie betreft Is het aan-
tcckencn van hooger beroep door den
ambtenaar wel te verwachten.
Het donkere tentwagentje
Een automobilist uit Ede reed met
groot licht door een flauwe bocht ln
den weg Barneveld—Scherpenzeel. In
eens vingen zijn stralenbundels de duis
tere vormen van een bocrenkarretje. een
tentwagen. Dc automobilist remde, maar
het wns al te laat, het wagentje werd
gekraakt. Of do schade groot of klein
was, en of er inzittenden waren ver-
ongolukt, lnteresseerdo den automobi
list blijkbaar niet al te zeer, want vol
gens zijn eigen getuigenis kon hU niets
modedcelen over event,ueclo schade aan
den boorenwagen. „Dat wist notaris B.
wel. dlo er toevallig bij was cn die heeft
er verder naar gekeken."
Ook de notaris kwam als getuige voor
het hokje.
De verdachte merkte op. dat de dag
vaarding fout was, Er staut In. dat hij
zondor lichten zou hebben gereden,
maar volgens zUn zeggen stond het
gentje stil. Daar geen der getuigen
kon mededoclen omtrent hot al of niet
rijden achtte de Ambtenaar het feit niet
bewezen en vroeg hU vrijspraak. Uit
spraak zal worden gedaan op Woensdag
a.s,. omdat or op Hemelvaartsdag
zitting is.
De kwestie van de vordering van
schadevergoeding door don automobilist
zal wel op een civiele procedure uit
draaien. tenminste als dc strafzaak op
vrijsprekend vonnis uitloopt.
Links en rechts op 64-j. leeftijd
linkerkant. De verdachte
kantonrechter onthulde, dal hij ook te
gen dien leeftijd liep, maar dal hU nog
drommels goed het verschil tusschen
recht» en links kende.
„Ja, lk ook edelachtbare, maar 't Is
bU vergissing gebeurd."
„En als er nu eens auto's waren aan-
gekomen, wat dan?" vroeg de ambtc-
„Dan zou ik wel zoo wijs zijn geweest,
af te stappen," antwoordde de man slag
vaardig.
„Maar dan was 't misschien te laat'
veronderstelde do Ambtenaar, die i
of 2 dagen elschtc.
„Tegen den politieman die me bekeur
de," zei E„ „heb lk gezegd dat de minste
boete mil nog to zwaar z
als man en vrouw moeten
vier gulden."
"jo." zcl do kantonrechter, dlo zijn
goede hart liet spreken en ti
kwartjes of I dag veroordeelde.
VRIJDAG 26 APRIL 19*0
Het stil bezoek.
f.sllgmsker.
M|Jn slel «erlangt naar U. bron r
m kracht »n troost.
Met o wil lk m«, zoo mocelljk «kV
bU het heilig Mlaoffar. «n t»
HOE DOE IK MIJN IPtTL R
Spreek met Jseus «*n hart tot hart.
dat w op ZUn w
w lederen dag van
rtwrrkg-^Tandm
irt-Nederlandeche Drukkerij
HEBT U EEN TAXI OF
AUTO NOODIG?
Bel dan op no. 4242
AMERSFOORT,
JH LEKKERS TE SHAG"
Een vergeten devotie.
imtn, noamda daarin da H Voder he*
k aan bat H. Sacrament,
t dit niet sllern mor prVitera geldt.
rf h|j da druk on-
»m In Innig g
«storten van rijn genadn". (Adhnrtatln ad
HUM. S nro. 1939).
Och ja. ondanks de drukte van liet Jak-
•aakle devoties. Over het bijwonen van het
I wnrdt «rol geklaagd. Op de dagen dal er
■n Lof Ia denkt haul niemand aan een
i mogelijk lede-
An Iwt H. Sa.
a dag een brooek to brengen
rt af la «moeken over het parociileele laven.
KJ het Secretariaat der 7t. WamlUe, 8t. Jo-
ikerk. Den Boaeh, zijn foldertjes vnrk/llg-
,r over den „Vriendenkring van Jezus" met
statuten. BU getallen I et. per stuk. Daar
ir den bloei van Het da-
ALEX LUIGJES
GLAS IN LOOD
ttMtplaaUl ACHTER DE HEIL. GEEST g
KORTECRACHT 17 - TEL. 441Z
DE EERSTE SIR PERCY
AMERSFOORTSCHE ROMAN DOOR BARONESS ORCZY.
Met een bUna onmerkbarctï blik
wenkte hij haar. om bU hem te komen,
en zU drong daarop naar voren en liet
haar kielne. koude hand ln dc zijne
8 Aangemoedigd door de nabijheid van
haar vader, was het Gilda, die het woord
van protest uitsprak, dat meer dan één
mond had willen uitspreken.
„Onmogelijk, uw HoogheidI zei ze op
beslisten toon,
„Onmogelijk?" antwoordde Maurlts
van Nassau kortaf. „Waarom onmoge-
1U!!omdat mUn man niet alleen moedig,
maar ook vindingrijk Is. HU nam het op
zich. om de bevelen van uw Hoogheid
aan Marquot cn dc Kcljzer over te bren
gen. HU 1» er dc man niet naar om daar-
z'lj keek1 hom moedig en gedecideerd
aan zonder een spoor van zcltbewust-
hcld, hoewel de strenge opvoeding van
dien tijd het verbood dat zU haar stem
zou verheffen als er raad gehouden werd
In dit geval had zU echter uiting ge
geven aan wat ook dc meening was van
verscheidene der andere aanwezigen, en
toen zU rondkeek met een aekere be-
dcesde uitdaging, ontmoette zU slecnts
vrlendelUke blikken.
Haar vader drukte haar de hand vol
teederheld en bemoediging. De Stad
houder zelf nam het haar geen oogen-
bllk kwalUh: alleen de blik van haar
broer was onuitstaanbaar wegens net
sarcasme en de vUandige gezindheid, die
"zou 'jsicolaes haar werkelUk haten?
Een gevoel van afschuw vervulde haar
bU de gedachte. Klaas, haar broertje,
dat zU liefgehad en gemoederd had, al
was hll ouder dsn zij.
«STKïï MWP»
ÏL"5J S
mm. ZIJ wist dat hU triomfeerde. cn dat
iKU'rA'st rs jü
werkelUk bewaarheid was goworden. „De
bevelen zullen Marquct te laat bcrelken
Als ln een droom luisterde zU naar de
woorden van den Stadhouder. De heele
situatie leek haar onwerkelijk - onmo
gelijk
„Uw verdediging van uw echtgenoot
doet u eer aan." zei de Prins. „Het Is nu
voel'ens''bezig tehoudèn."^™moewVdc
feiten onder de oogen z'I'n(| Wij t!addB"
nl onze hoop gevestigd op de hulp van
Marquct maar Arnhem cn NUmegen zUn
m „„„nitir in gevaar. omdat de or-
auct maar Arnnem en
dit oogcnbllk ln gevaar,
d'cr». dlc Ik uitgezonden hau. nun
stemming niet bereikt hebben. We heb
hpn geen tijd om de oorzaak hiervan* t'
SS."™
lijk maatregelen nemen voor dc veilig
heid van Amersfoort".
Oilda moest nu wel zwijgen. Voor de
anderen was de zaak lR zooverre van
belang, dal zU door het niet slagen van
den bode Arnhem en NUmegen In ge
vaar waren. Wat gaven zU om haar
hartbreker/den angst over haar gelief
den man?
ZIJ keek tot haar vader op, omdat zU 1
van hem altUd medegevoel kon ver
wachten, maar hU was nu ook drulc be
zig. met te luisteren naar de bevelen
van den Stadhouder betreffende de
spoedige ontruiming van Amorsfoort;
hU streelde nog even haar hand, maar.
liet die toen ook los,
ZU keerde zich om cn onderdrukte
een zucht, toen zU zag. dat de spottende
blik van haar broer haar overal volgde.
Do mannen waren nu druk aan hot
overleggen.
De Stadhouder had plaats genomen
an de tafel en de burgemeester zette
_.ch naast hem met pen en- Inkt,. HU
schreef daarop de proclamatie op. en dc
nderen schaarden zich om hem heen
a gaven hem raad. Iedereen was bezig,
idereen had Iets. om aan te denken.
Gllda nam de gelegenheid waar en
oop met een bezwaard hart de zaal
uit.
Wat gaf haar aanleiding, om tot Ir
den nok van het huls te gaan? ZIJ zou
daar zelf geen antwoord op hebben
kunnen geven. Er bestaat iets, dat, wU
Instinct noemen, en dat Instinct neemt
ontelbare vormen aan naar gelang van
de meest drukkende nooden van ons
hart. Voor het oogenbllk was Gllda's
grootste verlangen om een blik op haar
geliefden man te mogen slaan. Behalve
de noodzakelUkheld en het grooto be
lang van zijn tegenwoordigheid mot be
richten omtrent de bedreigde steden,
verlangde zU er onultsprekelUk nanr.
om hem te zien, om zUn armen om huur
heen te voelen, om te genieten van den
zonneschUn zUncr liefde en zijn nooit
afwezigen glimlach.
Het was dit verlangen, dat haar naar
de vliering dreef, want dlo had kleine
raampjes, waardoor men een ruim uit
zicht had over het omliggende land,
ver voorbU de wallen en de rivier dc
Ecm.
Gllda gooide een van de raampjes aan
dc achtcrzUde van het huls open cn
liet haar blik dwalen over de rivier en
de nevelen In de verte.
Dc frissche. vochtige lucht deed haar
goed Er was ook al iets lenteachtigs tc
bespeuren. De zeedamp. die enkele da
ger. over het land gehangen had, haf
r,og een dichten, witten nevel achter
gelaten. die alles omhulde, dat zich bul
ten de wallen bevond cn aan het stadje
iets wonderlUk ocnza3ms gaf. alsof do
wereld rdet verder reikte dan zijn
Van de plek waar Gllda stond, hoog
boven een woud van daken en puntge-
vels. kon zU de schilderachtige vesting
werken zien, de monumentale poorten
en torens en de Jorlspoort en de Nieu
we Poort die over de Eem lagen.
Aan haar rechterhand lag heel ln de
?rtc Utrecht; aan haar linkerhand
Barneveld; en daarachter strekte zich
'icldo uit. dlc het gohclm bevatte van
lot van haar echtgenoot.
J voelde, zich onultsprekelUk vcrla-
tcrnccrgodrukt door een gevoel van
eenzaamheid. Dc Jeugd heeft behoefte
aan gezelligheid en levendigheid. Gllda
had niemand, bU wlo «U haar hart kon
vader was Inderdaad vader en
moeder tcgclUk voor haar geweest;
maar op dit, oogenbllk had zU behoefte
aan Iemand van haar eigen sekse,
Iemand, die het niet zoo druk had met
politiek cn oorlog en tweedracht en
haar ln do armen koR sluiten en tegen
wier schouder zU hot moede hoofd kon
neerleggon.
De tranen kwamen Gllda ln de oogen
cn rolden haar, zonder dat zij er acht
up sloeg, langs de wangen. Het was
alsof zU leder oóger.bllk een rul-
In haastigen draf zou zien naderen,
alsof dlc vroolUke lach haar van „ver
moerassige land tegemoet zou klln-
ZU zag echter niets dan het slaperige
stadje, dat zich voor haar uitstrekte,
totdat het In den novel scheen te ver-
netwerk van smalle straten
gevels, de dakraampjes
-Jle karbeelen; cn boven
dat alles den toren van 8t. Maria en St.
Joris, met het ouderwetsche marktplein
koopers en verkooper», die als mle-
m door elkaar warrelden.
TerwUl zU met haar groote oogen vol
tronen naar bulten stond te staren, be
gon de klok van de 8t. Maria kerk te
luiden. Het langzame, eentonlgo geluld
leek op zichzelf al een kwaad voor-
en. Vannf haar plaats bU het raam
Gllda. hoe de menschen gingen
ion begonnen te praten,
heelo houding gaf angst le ken-
Een paar minuten later weerklonk
I van den stadsomroopcr en- meng
de zich met het lulden der klok. Meteen
kwamen de menschen van alle zUden
toegeloopcn nnar het marktplein.
Gllda sloeg hun bewegingen gade; de
auwe straten waren In een oogonbllk
wart van menschen. Overal werdei
ten opengegooid cn hoofden naar
IR gestoken.
Beneden stond de stads-omroeper met
zU». hellebaard en zUn bel, en de men
sehen drongen om hom heen. Het leek
haar als een droom. Nog geen week ge
leden had het leven haar zoo vroolUk
en gemakkclUk toegeschenen een vu
rige bruigom, een gelukkig:- oekomst
een prachtig huls!
De vUand aan de poorten: de hulzen
verlaten, de stad verwoest; schreiende
kinderen en uitgehongerde moeders: oen
heclc bende vluchtelingen, dolende over
het verlaten moerasland, een schuil
plaats zoekend In de steden, dlc al over
vol waren, vragend om voedsel, dat toch
al zoo schaarsch was geweest.
Het was ontzettend! In één woord
ontzettend! Het was niet
zien. hoe de kinderen om
heen dansten, hem aan i
trokken, of hem zUn bel trachtten
De menigte i het marktplein wa
steeds dichter geworden, en nog kwa
men er menschen uit de sUstraten aan
1 oopen. De treden van de St. Marla-kerk
stonden zwart van het volk. en Gllda
dacht met smart aan die zelfde menigte
dlc vUf korte dagon geleden een vrijen
dag had genomen om haar en haar
knappen bruigom had toegejuicht en
haar een gelukkige toekomst had ge-
Woldra wns de stad ten en al op
schudding. De stads-omroeper bleet
voortdurend met zUn bel lulden, en de
proclamatie van den burgemeester ult-
tU ging er mee voort, totdat alle In-
aers het gehoord zouden hebben, en
ging dc menigte ook niet langer één
kant uit.
Zij. die de boodschap gehoord hadden
haastten zich naar huls, om met hun
gezin te overleggen; om schikkingen to
maken. helzU voor een spoedig vertrek,
of om zich ln verweer te stellen voor eer
mogelUken Inval van den vUand.
Anderen bleven in groepjts op dt
markt staan of op de hoeken der stra
ten, pratend of Jammerend, al naar hun
temperament was, en hun vrienden vra
gend. wat zU van plan waren te doen,
of wat zU dachten van het vrecselUke
geval.
Gllda kon vanuit het dakraampje
hun houding cn gebaren zien, hoe o
stuur de meesten waren, en hoe ze hun
evenwicht verloren hadden. Het wa
zoo onverwacht geweest, en er
a. dat Iemand kon doen. om de
deren te helpen ln het ontzettende ge
val.
De Stadhouder z
het
I had verklaard.
dat hU geen hulp kon bieden. Van alle
zUden bedreigd, kon hU van zUn leger
macht niets missen, om zoo'n klein
plaatsje als Amersfoort tc hulp le ko
men. En hU. de vreemdeling met den
gelukkigen glimlach on het vroolUko
rijfde Veluwo gezonden
gebleven cn niet teruggekeerd
geen garnizoen ln Amersfoort cn dus zi
6p to vluchten.
Op wolk oogenbllk Gllda den eonza-
icr 'Ulter gewaar werd, dlo met gebo
gen hoofd naar de stad gwam aangalop-
pceren. Is onmogelUk te zeggen.
dook uit den mist op ln do richting
Utrecht, on Gllda zag hem lang, voor
de wacht aan de .Joris Poort hem
aanhield.
BlUkbaar waren gijn papleren er
wat er verder noodlf was, ln orde, w
hU werd onmlddslUJk doorgelaten:
op het zien daarvan keerde Oilda zich
om en rende de trappen af. Het
maar zoo'n korte »lsu.nd tusschen de
Joris Poort cn hot hul* van den bur
gemeester. en zU wilde zoo graag dc
eerste zUn. om hem tc verwelkomen.
Het was toen half twaalf. De stad was
tegen dien tUd ln rep en roer. Het leven
ln de straten was oorverdoovend.
Alle kerkklokken luidden nu. de stads
omroeper schreeuwde nog steed* door,
het gekletter der hellebaarden van de
wachters der stad mengde zich met
het ratelen der wielen over de kelen,
het gestamp van honderden voeten en
het getrappel van ontelbare paarden.
De lucht weerklonk van schreeuwen
a kreten.
Toen Gllda beneden kwam. bevond zU
zich tegenover de wijdgeopende straat
deur. Op de kade was het een heen en
weer gedraaf van belang, met paarden
en vee. met wagens en kinderen en
honden: met kruiwagens vol meubels
1 kleederen, hnaatig opgestapeld.
De verwarring vcrbUsterdc haar.
n» vast besloten, zich niet door 0
m angst to aten overmeesteren; n
.joh had zo het gevoel, almf haar
heil dreigde. ZIJ kon niet bU de deur
n, omdat dc menigte zich op
n der stoep verdrong en
knechts, met stokken en knuppels
wapend, de grootste moeite hadden,
dc brutnalsien of de meest verschrikten
r dc menigte tc beletten, het huls
binnen te dringen.
Hoe die eenzame ruiter, dien zU ln d«
?rte ontdekt had, zich nog een wei
>u kunnen banen door de dichte mon-
:henmassa. was haar een ra&ducl: er.
>ch tc midden van al de verwarring,
et rumoer en den angst, was zU zich
meer dan van Iets ander van zUn na
bijheid bewust.
Het verlangen om hem te
Ir. «ckeren zin bedaard. ZU wlzt, dat hU
leefde, en dat hot alleen nog mr—
korter of langer zou duren, voor
In zUn armen zou kunnen nest"
O, dlc menigte! ZIJ was niet langer In
toom te houden. De knechts sloegen er
tevergeefs met hun knuppels op los. Er
"en mannen cn vrouwen bU. sterker
stoutmoediger dan de anderen, dl*
beslist den burgemeester wilden sprn-
„ik hen een vriend van meneer Bcre-
stcynl" riepen ze op een toon van ge
zag togen <!e bulpelooze bewakers van
het huls hun» meesters. Of het. klonk
To kent mU. Anton. Laat ml] door. Ik
loet den burgemeester spreken I"
„De burgemeester heeft belet, Nie
mand kan toegelaten worden I" aldus
schreeuwden de knechts, totdat ze
'.h van waren.
t was echter moeilijk, om een st
heffen tegen welbekende burgi
stad, vrienden en bekenden, i
on waren bU den burgeme-ster n
tten: en het gedrang werd fteedg
grnoter. Enkelen waren zelfs doorge
drongen tot ln de hall en maakten het
Gllda onmogelUk. om bU de deur te ko
men; en haar verlangen was onweer
staanbaar, om dicht bU de hand te tU>-
als hU afstapt*, zoodat haar glimlach
het eerste zou zUn. wat hem begroette,
als hU de stoep opkwam.
ZIJ stelde zich het alles voor...
aankomst. zUn verschUnlng. zUn
kUken. wetende, dat zU zich stellig In
de buurt bevond.
Toen gebeurde er opeen» Iets ontzet-
:nds. Oilda kon van de plék. waar tl|
stond, noch zien. noch hooren, wat het
zU. alleen door het
kUken naar de menigte, dat Iets ont
zettends de zlrdonde menschcnmass»
veranderd had In een bende vcrschrlkto
Hun bewegingen werden opeens haas
tiger, alsof Iemand met een ovicndrlj-
vers-prlkkel achter de heele bcvolklnx
der stad aanzat, en het verlangen ent
weg te gaan. Ja, te vluchten, drlr.gen-
r was geworden.
5U. dlc op de treden der stoep ston-
i, renden terug. ZU hadden niet het
nste verlangen meer, om met lemar.d
spreken, of aan de knechts le vra-
_.a, om hen door te laten, llun ecnlg
verlangen was. om, evenals dc anderen,
weg te kunnen komen.
En o. wat een ontzettend lawaai!
Het werd steeds erger. Iedereen
schreeuwde en wel voornamelllk d»
en kinderen. Dc bootslieden op
r boden hun schuitjes aan. dlo
elgcnlUk al te vol gelnden waren met
vluchtelingen en hun bngnge. Nu scheen
Iedereen op de kade slechte van één
verlangen bezield te zUn, en dat was
om «en plaats In een bootje re kunnen
bemachtigen. Er werd getwist er, ge
vochten. Mod hoorde «en angstig
geschreeuw, gevolgd door plassen In het
a ter.
Oilda sloot de oogen en durfde er
let naar te kUken.
En nog steeds luidden de klokken en
hoorde men do afschuwelijke wanlui
dende klnnkcnchao* van e»n heele be
volking. die, door een krankzinnige pa-
gedreven, wegrent.
hall, de drempel, d- treden '/an de
het geweld bepaalden zich nog alleen
tot de kade en de aangrenzcr.-.le stra
ten De knecht* hadden hun knuppels
neergegooid. Sommigen waren selfs ver
dwenen, de anderen stonden In grocD-
!es bU elkaar met groote oogen angstig
rond te kUken.
Gllda probeerde, «en vraag te doen.
Haar bleek, angstig gelaat drukte on-
getwUfcld uit, wat haar lippen niet ver
mochten Uit te brengen, want een van
de mannen ln de hall antwoordde fluis
terend cn mot heeeohe stem: ..De
Spanjaarden komen cr aan! Zo rijn al
heel dichtbij!"
ZU wlloe r,og meer vragen, want eerst
leek het haar nlgenlUk oud nieuws. De
Spanjaarden waren In Ede. Amersfoort
ontruimd, omdat zU er aankwu-
Wat t
•n, dat een ord-lljke r.r.'rul-
s nog geen spoor van haar
Toen werden opeens dc deuren van
de focNtzuul opengegooid cn verscheen
de burgemeester up den drempel. Had
Oilda voor een oogenbllk getwUfold. ot
er werkelUk Iets noodlottigs gebeurd
-■*" j|Bj|twUfel stellig we*.
bU I
(Word! etrtotvm
