DE EEMBODE
amersf. kunstenaarsgilde
herfsttentoonstellinc
geopend
vïn T.,hef'st ,Z<M lan« ka" «Jn.
V.Y?" het voorjaar zijn we in den
n Vm^i*14,'1 en wc "«nnen ons
wea«l L1YrlnJ"<rt'n' Dle moet ge
weest zun ln de dagen toen er bommen
°P Amersfoort vielen, maar bli ons
overheorseht de herinnering aan enkele
kui^V„VH CUiaUeda8e" en verder aan
hemt 7? if ge ag€n 200815 alleen de
neifst ze kan geven.
h.. ïlaandei,lange herfst,, die van-
SoSd 06 hooge oddehulsramen
t.™ Ü?0? '-ngS. den sta«el vinden we
wi 7..? de doelt^!,l langs de wanden.
We zien warm-okerkleurlge korenvel
den, maar de lucht ls drelgend-grljs en
™s„r;r s-r
«S!fc«~\rw.EmT?d,p"™
deze herfst ten toonstelling. HU ls met
zijn werken wel zeer op de actualiteit
Ingesteld; men hertnnere zich maar
^h^cuatie-teekcningen. We z,cn hier
?uu? an 'Mn miSlUk'Cn Z°mer'
Een ander doek dat sterk de aan
dacht trekt ls het zelfportret door J. de
pi";.®6" 'or5Ch opgezet stuk dat den
Schilder toont, gezeten voor zijn ez>l
waar hij een groot doek heeft opgezet.
Een knap stuk werk dat geen aarzeling
lij zUn uitwerking heeft gekend èn dat
■ls portret volkomen 15 geslaagd.
Van de Cler zien we nog meer. Wc
noemen hier enkele penteekenlngen,
..De Toestand" en „Corner house",
vluchtige beelden uit het stadsleven
waarvan de laatste als voorstelling nu
Juist niet op een hoog niveau staat. Al
zijn deze teekenlngen raak, ze toonen
dat de teckenaar de Cler het nog niet
zoover heeft gebracht als de schUder de
Cler.
We zien voorts ecnige nieuwe namen
onder de GUdebroeders, maai- ze worste
len nog met het vinden van een stijl.
Hun werken toonen niet de rijpheid als
die van een Edlth Pijpers of van een
Jo Bezaan.
We kunnen niet sannemen, dat Rud
Stulvinga ln „Zwitserland" zijn eind-
vorm heeft gevonden. Hij schilderde
een zwaren boom met op den achter
grond enkele pyramidevormige heuvels
waarboven een blauwe lucht met wol
kenpropjes als ballons-captlf.
Het ln donkere tonen gehouden stil
leven doet dezen schilder meer recht.
Ook O. Langenweg Js nog niet dc
Sturm und Drang-perlode ontgroeid.
Zijn „Paarden" boelen bUna uitsluitend
door hun decoratieve waarde als wel-
ultsewogen vlakvulling. Van zijn
„Strand" gaat niet dc minste suggestie
uit; de figuren zijn prenterlg. de kleu
ren grauwig. Het „Stilleven" met dc
bloemen en de Chlneesche poppen doet
wat aquarium-achtlg aan. Hier vinden
wc echter details die uitstekend zijn uit
gewerkt; toch staat dit stuk bU de
„Paarden" ten achter.
Machlel Brandenburg trekt de aan
dacht met een groot, somber doek.
Enkele schedels op een onvruchtbaar
stuk grond waar als eeuig leven ecu
paardcnbloem op kan gedijen.
Met een merkwaardige bcheerschlng
ls dit stuk uitgewerkt; tot in dc klein
ste ondcrdeelen heeft de schilder zUn
gegeven ultgepenseeld als hanteerde hij
een graveernaald; de pluizen van de
uitgebloeide paardenbloemen zijn eer
Bcteekend dan geschilderd. Bijzonder
treft de harmonie van toon en voor
stelling, die eer onze bewondering heelt
dan dc welhaast fotografische weergave
van liet onderwerp.
H. Broer komt o.a. uit met een pit
tig, frlsch stukje, Japansche poppen
waar uit stemmige tonen heel even felle
kleiu'tjcs oplichten.
Dick van Luin exposeert een uitste
kende aquarel met forsche boomen
naast een kathedraal-ingang die wot
slap van toon ls al wil de schilder ons
ln lichte tinten een steen geworden
dioom suggereeren.
Een vondst van Edith Pijpers Is het
Atelier, waar we door de ramen een
wlntersch landschap zien, terwijl het
grijze, binnenvallende licht wordt ge
vangen ln een fleurige Japansche pa
rasol die aan warmer dagen herinnert.
Het stuk ls vlot opgezet en ademt een
specifiek vrouwelijke sfeer,
.1. van Haersolthe heeft een pul met
gloeiende Afrikanen neergezet, een fleu
rig zomer-souvenir dat tot de prettig
ste stukken van de tentoonstelling tr
hoort.
O. v. Apeldoorn trekt
met een eend op een schaal, een werk
dat door zUn realisme Indruk maakt.
Boonstra schilderde het Rapenburg ln
Lelden. HU ls zijn zeer bijzondere tech
niek nog niet geheel de baas, hoewel hij
een stukje vol sfeer wist te leveren.
ZUn kleuren-toepassing biedt echter
ootcr mogelUkheden.
A. J. Voorn heeft ln het benedenzaal-
c een groot bloemenstlUeven hangen,
it niet ten onrechte den naam „Zo-
erweelde" draagt. Het ls een welda-
dlg-aandocnd stuk, hoewel conventlo-
el van opzet, toch oorspronkelUk ln
iwerklng. Men kUkt er graag naar,
oral wanneer de winter aansluipt en
meh zich. even de zon wU herinneren,
wier licht wordt gevangen ln alle kleu-
ar wanneer men ln de
een dergelUk stuk van c
schilder ziet, begint men te
voor eenzijdigheid en moet men oppas
sen, niet een gevoel van verveling te
krUgcn.
De tentoonstelling biedt veel oor-
sproi.kelUks en vooral
uiteenloopend
Hcrfsttentoonstelllng van het
Amersfoortsche Kunstenaarsgilde werd
Zaterdagmiddag geopend door den voor
zitter dr. R. Mledema. Deze maakte een
vergelUklng tusschen het Oostcrsche
werk dat nog pas langs deze wanden
hing en dat het lichtende, wat opper
vlakkige karakter droeg van de Ooster-
sche weelde en het werk van moeder-
landschen bodem dat zwaarder van ka
rakter ls en dat de zorgen en de voort
durende worsteling van den
De GUde-tentoonsteUlngen zullen niet
vervelen door steeds ms
dezelfden. Uit deze tentoonstelling
blUkt, dat de kunstenaars innerlUk-sterk
aan het werk zUn gegaan en bovendien
prUken er stukken van drie nieuwe
""febrocders H. Broer, G. Langeweg
R. Stulvinga. die voor de noodlge
doorstrooming zorgen. Er is leven en
beweging in den goeden zin in de schil-
dcrs-afdeeling en spr. hoopte, dat
andere afdeclüigen hetzelfde
orden gezegd.
Het ls moeilUk, als Kunstenaarsgilde
Ie blUven leven. Steeds meerderen be
ginnen echter in te zien. dat dit Gilde
oen aesthetische hobby ls, maar
werkelUk stuk leven dat dc moeite
waard ls te steunen en mede te maken.
Spr. zag voor het Gilde een goede
K-komst, al zal voordien een zware
.Jd moeten worden doorgemaakt. Daai
voor ls het noodig, niet bU de pakken te
gaan neerzitten en niet een schip, dat
ln den storm is. te verlaten.
>t de vcrwUzlng naar hl
Willem den Zwijger, dat
behoeft te slagen om toch te volharden
dr_ Miedema zijn toespraak, er nos
nadruk op leggend dat door eer
lang mogelUke volharding een be
lang gediend wordt dat geen plaatse
lijk belang is. doch een belang van Ne
derland ook bulten onze grenzen.
De Provinciale Pers
EN HET GROOTE GEZIN
I11 „Het Gezin" treffen wU een merk
waardig betoog aan. waarin een mede
werker zijn meening geeft over den In
vloed van de z.g. groote pers In verhou
ding tot die van de provinciale pers.
Deze laatste wordt door den medewer
ker hooger aangeslagen. Niet slechts
hierom, doch ook om dc overige strek
king van zU'n betoog geven wl) hlci
Zijn meening weer. Wij hopen, dat hel
ook onder de oDgen zal komen van de
vele leden van den Amersfoortschen ge
meenteraad die nog steeds meencn dal
kindertoeslag een aangelegenheid ls, dit
eerst aan dc orde komt wanneer de ge
meente met haar geld geen raad w<
In liet roze Haagsche weekblad
Haagschc Post red. Eemb.l van
Juli trof ons de navolgende ontboeze
men vooi Nederland beteekend hebben; men
zUn lnaugurcele rede. welke de
Rijkscommissaris Dr. Seyss Inquar' ln
de Ridderzaal heeft uitgesproken, komt
zinsnede voor, waarop o.l. ln dc
pers te weinig aandBCht ls gevallen. WU
bedoelen die, waarin hU onomwonden
kindervraagstuk ter sprake bracht
den wensch uitsprak, dat de Neder-
landsche meisjes zouden opgroeien tot
flinke moeders van groote gezinnen. Een
X dat lUnrecht Ingaat tegen den
van den gemakzuchtlgen UJd, die
achter ons ligt. Laten wU het maar eer-
IUk bekennen, dat het groote gezin ln
het algemeen niet de waardeering
vindt, welke het verdient. Daarover zou
veel te schrUven vallen, maar wU willen
met een opmerking volstaan. Een volk.
dat zUn natuurlUken, gezonden aanwas
kunstmatig tegengaat, ls tot ondergang
gedoemd. Voorbeelden daarvan liggen ln
*- rreldgeschledenls voor het grUpen.
;ot macht en bloei gekomen volken
vonden hun noodlot ln de geboortebe
perking. Ook ln ons land had sinds lang
het twee-, êén- en zelfs geen-kinder
stelsel aanhangers gevonden. Genot- en
gemakzucht speelden daarbU, vooral ln
de z.g. betere kringen, zeker een groote
rolLusten zonder lasten, werd bU velen
tot een leuze. Maar, laten wU blllUk-
heldshalve toegeven, óók een misschien
te groot verantwoordelUkheldsgevoel en
een wellicht overdreven angst voor eigen
en der kinderen toekomst. Als wU nu
maar bU ons zelf en bU anderen op goe
de gronden de overtuiging konden kwee-
1, dat ln het nieuwe Europeesche be-
ook voor Nederland een betere toe
komst ls weggelegd, dan zal ook het be
grip „kinderzegen" niets afschrikwek
kends meer hebben, doch zUn schoone
be teekenis terugkrijgen".
HlerbU veroorloven wU ons enkele
kanttekeningen:
De mening van de HP., dat op de
■1de passage te weinig aandacht ls
gevallen in de pers, is een dwaling, wel
ke geweten moet worden aan een Jam-
mcrlljke overschatting van de z.g. groot-
pers, d. w. z. van de bladen, die ln de
grote steden uitkomen en min of meer
--er het gehele land verspreid zijn. On-
.rzUds schatten wU dc betekenis
de z.g. Provinciale pers veel en vet
ger. Eerstens omdat de ervaring ons ge-
heeft, dat deze bladen ln het alge-
meer „bU" zUn en meer voorult-
w—.cn dan de eerbiedwaardige groot-
pers. Ten bewUze hiervan moge gelden,
dat de door de H.P. ontdekte mentaliteit
"s jaren op zeer actieve wijze door
belangrijk deel der provinciale pers
wordt bestreden.
WIJ denken hierbU aan Het Huisgezin,
Ons Noorden, de Gelderlander, de Nieu
we Vonloschc Courant, de Nieuwe TU-
burgsche Courant, de Limburger,
Dagblad van Noord-Brabant ei
land. het Westfriesclie Dagblad,
deren. WU zouden hier namen kunnen
noemen, als van Dr. Arts. Wijffels. Hills-
man, Bechtold. die een meer eervolle
plaats in de journalistiek Innemen
meerdere grootsteedse celebriteiten.
Twedens is het publiek, dat dc Provin
cie bladen leest, zowel talrtjker als bc-
langrUker, belangrUker vooral, omdat dit
publiek in het algemeen sterker en gecs-
telUk gezonder ls dan dat van dc groot
steden.
Aan de bedoelde passus ls door ons
Het Gezin een artikel gewUd. dat tot
onze grote voldoening door meerdere
.provhiclale" bladen, met commentaar.
Is overgenomen. De Journalisten in de
provincie lezen ook periodieken, d'
in de stations verkocht worden.
2o. Het verheugt ons, dat de H.P. dc
ogen zUn opgegaan voor het ellendige
Kwaad van de kinderbeperking. Het is
wel eens anders geweest. De beproeving
ons allen; wü willen daaruit de
beheersing leren, om geen verwUten te
richten over de fouten van het verleden.
■pllzleke overdaad van bloembedden, ste
ken de inkomsten van een tropenleven van
en of twintig Joar. Hier wonen de koloniale
uitenters vut den laatsten bloei van het
opperkaplt&llame; hun lange blonde doch-
letwat slungelig en
met haar rasbonden wandelen, hun vrouwen
hebben verstand van de zwaarste keuken
een bUna barokke gastvrUheld.
el ln groote, zware stoelen en
de sofakussens deinen. Hier
1st. verzadiging, comfort en het
oog schouwt door blanke vensters naar bul-
de heldere glazen lucht van een door-
zlchtlgen hemel. Hier ligt 't oude probleem-
looze Nederland, het spiegelbeeld vsn het
blUde Insullnde"
We gelooven, dat
nera van onze villadorpen wel
scheert. Bet zUn waarlijk
Zee-
maal koloniale
die er wonen I
Reclasseeringsdag!
Lezer bent U In Uw leven
wel eens ln zoo'n cel geweest?
Denk er U een paar minuten
Als U thans dit liedje leest.
Als de lente uit gaat botten
en de boomen worden groen,
Wees dan even In gedachten
bU degeen' die boete doen.
Ja zU schonden recht en zede...
Maar, wie zonder zonde zUn,
neem een steen; durft gU te werpen?
Lezer, zUn Uw handen rein?
Help den broeder, den verdoolde,
GU. die staand ln 't leven bleefl
Reik de hand aan den gestrande.
Geef van Uw bezit, o geefl
Geef als onze busjes komenl
Geef dan met een mUden lach.
Tast diep ln uvr beurs en geef dan
Voor den reclasseeringsdag!
BAM VAN HESSEN
UITKNIPPEN
Dist rib ut ie-bonnen
Onze villastreek
hoe een duitscher
ze ziet
„Men moet maar
Utrecht ""er de I
Amersfoort rijden 01
Wij, Katholieken
en de N.S.B.
De bisschoppen handhaven
hun mandement
Op de veelvuldig ons gestelde vrage
de houding van het kerkelijk gezag
opzichte van dc N.SB. onveranderd ls
Een der leden van de N.SB. heeft xlch
schriftelijk tot den Bisschop van Haarlem
gewend met onder meer de volgende vra-
de Nat. Soc. Beweging ln Nederland?
Zoo niet. waarom geldt dit verbod dan
wel voor Nederlandsche en niet voor Duit-
sche. Itatlaansche en Spaansche Katholle-
Is het. gezien dc gewijzigde omstandig.
dit verbod ten
„In beleefd antwoord op uw schrUven dee-
len wü u mede, dat het Herderlijk schrUvec
en de Verklaring van het geheele episcopaat
van Nederland »Jó duldelUk zijn, dat het
u niet moeilijk zal vallen, daarin het ant-
1. AMMERLAAN-
Havermout of
Havervlokken of
Gort of Grutten
Maïzena of
Grlesmeel of
Puddingpoeder
Macaroni of
Vermicelli
of Spaghetti
Brandstoffen,
kaart haarden,
kachels en kaart
centrale verwar
ming.
0 gram vleeachwaren.
2500 gram
2000 gram ander
Van 7 Oct. t/m 13 Oct
(BlUft geldig ton.
Oct., echter op 14 er
Oct. niet ln hotels of
rejtourants e.d.).
half pond koffie
of
drie-kwart ons thee
44 pond margarine
44 pond boter pel
met 10 cent reductie
per 44 pond
01, 02,
03. 04,
05, 06,
Kaart cokes.
150 gram toiletzeep of
120 gr. huishoudzeep, of
200 gr. zachte zeep,
250 gr. zeeppoeder,
125 gr. zeepvlokken,
250 gr. waschmlddelen,
of 200 gr. vloeibare
of C K.Q. droog w
bes, of 1 pot scheerzeep.
44 pond tarwebloem
meel of roggebloem
zclfrfjzenit bakmeel, of
Van 7 Oct. t/m 12 Oct.
(BlUft geldig t.rn. 20
Oct. echter van 14 ton.
1. niet ln hotelz
n 28 September t/m
Van 24 Augustus t
Van 24 Augustus t
Van 5 October t/m
(Op 01, 02 en 0ï
held vaste branc
03, 01 en 05 «én
turf. Op de .uatste drie
Voorlooplg 2 HL. cokes
of 1 H.L. inthraclet, of
450 stuks baggert urf.
Uitsluitend 1 HL. (ma
75 K.G.) anthractet
nootjes IV of V).
Van 5 October t
Van 5 October t
Van 8 September t
Gedurende de c
De met een sterretje gemerkte artikelen in bovenstaanae lijst Kunnen allt
op bonnen van afzonderli'ke kaarten worden gekocht, dus met op bonnen v
het algemeen distributieboekje.
DE EERSTE SIR PERCY
AMERSFOORTSCHE ROMAN DOOR BARONESS ORCZY.
HU bad de voldoening te zien, dat dc
Mag doel getroffen had. De Burgemees
ter wankelde, alsof hU ln werkelUkheld
een slag met een zweep ln zijn gezicht
lind gehad.
Zeker is het. dat hU een stap terug
deed en met zUn eene hand tot steun
de talel greep. terwUl hU zich met de
andere een paar maal over het voor
hoofd streek.
„MUn God! Hoe ls het mogelijk?
lluisterdc hU.
Stoutenburg lachte met een dulvel-
schen lach. Daarop haalde hU de schou
ders op en ging op luchthartigen toon
„U is verbaasd. Heer Burgemeester?
Eerlijk gezegd was ik dat niet. U ge
loofde dc verhalen van edele afkomst en
Engelsche voorouders, die deze avontu
rier u deed. U twUfeldc aan zUn ver
raad. toen hU uitgezonden werd met
ren boodschap aan Marquet en die ver
kocht aan van Berg. Ik wist. dat hij het
gedaan had. Mijn lieldc voor Gllda
maakte mU scherpziend. terwUl
blind was. Nu ziet u hem clndelUk in
zijn ware gedaante, laag. kruipend, zon
der eer en zonder geloof. U Is geheel
ontdaan, u kulnt het misschlei
waarheid aannemen. VraaRt u
HU was hier en hoorde alles, wat hU
zei Vraagt u het mUn kapiteins aan
de poorten. Vrnag het mUn adjudant.
De Stadhouder Is rechtstreeks op weg
naar de val. waarin hU mij had wil
len vangen, omdat de vagebond, die
daar zit, zUn gewezen meester 1
verkocht heeft,"
De Burgemeester, overweldigd
grijzen en schaamte, was in een stoel
neergezonken en had zUn gelaat ln zUn
handen verborgen.
Dc echo van Stoutenburg'»
stem scheen nog door de zaal te klinken
het hart van den bedroefden vader
teen te rUten, en te spotten met zUn
overstelpende droefheid: Gllda! ZUn
fiere, liefhebbende, trouwe Gllda! Als
zU dat hooren zou! Een snik. dien hU
manmoedig trachtte tegen te houden,
ontsnapte aan zUn borst en dreigde hem
doen stikken.
Voor den eersten keer dien dag
misdaad en verraad gevoelde Nlcolaes
eenig berouw kloppen aan de poort
hart. HU kon onmogelUk zUns
droefheid aanzien en niet
>n van een liefde, die hU eens
hem bezeten had, al sliep zU nu.
dan toegevend tegenover hem gev
Gllda was zUn oogappel geweest, ei
Nlcolaes was opgebracht In een strenge
school van zelfopoffering en zell-be-
teugellng. die helden gemaakt had van
zUn geslacht in hun hardnekkigen en
roemrUken strUd voor vrUheld,
Ongetwijfeld was het die gestrenge
opvoeding geweest, die oorspronkelUk
eerzuohtigen. ontevreden jongeman
Nlcolaes in het verraderlUke net
gevoerd had. door den sluwen Stouten
burg voor hem gespannen! Zuchtend
onder de discipline, door den Burge
meester aan zijn zelfbevrediging opge
legd. had hü een gewillig oor geleend
aan de valsche beloften van
heerschzuchtlgen vriend, die hem
blindende vislenen had voorgespie
geld van onafhankelUkheld en roem.
Zelfs op dit oogenblik voelde Nlcolaes
geen verwUt over zün verraad van zlln
land en zUn familie.
Het maakte hem alleen sentimenteel
bedroefd, om zUn vader zoo geheel door
smart gebroken te zien.
Dan was daar ook nog Gllda. Reed.'
toen Stoutenburg haar voor die wreede
beslissing gesteld had. had Nlcolaes een
had. bu het zien van haar ellende.
Stoutenburg zou het zwakheid ge-
oemd en hem er om veracht hebben;
taar deze had een in-slechte natuur,
Ie In misdaad en wreedheid een vergoe
ding vond voor ondervonden vernedering
teleurstelling, terwijl Nlcolaes niets
i dan een laffe weerhaan, die er nog
niet geheel in geslaagd was oin zich los
te maken van wat hu vioeger geleerd
vroeger gevoeld had.
Het was hem. alsof Gllda's bleek, be
traand gelaat hem van uit de duister
nis aanstaarde, verwUtcnd en dreigend,
terwijl de hartverscheurende snik van
r hem door de ziel sneed en
hém vervulde met een soort van bUge-
loovlg ontzag. Het bevel van God niet
geheel vergeten, niet geheel voorbU ge
zien, scheen de doodsklok te lulden over
alles, waarnaar hü gestreefd had: het
leek hem, alsof de Groote Rechter zUn
daden reeds ln de weegschaal gewogen,
en besloten had dat zijn straf spoedig
en zeker zou volgen.
Stouenburg had echter ln deze
van zUn grootsten triomf geen ciakele
van die zwakheden. Het kon hem dan
ook niets schelen, of de Burgemeester
door smart overstelpt was of niet. V'~"
hU nu deed. was naar Jan toeloopen.
uit diens gordel een pistool halen. Hij
bezag het daarop zorgvuldig en legde
het toen neer op de tafel dicht bU de
plek. waar dc Burgemeester zat.
BU het hooren van den metalen klank
toen hU het op tafel legde, had de Bur
gemeester onwillekeurig opgekeken.
Stoutenburg ving zUn blik op en wees
rustig naar het pistool.
„MUn vriend Nlcolaes en lk zullen het
aan u overlaten, om de zaak met den
aanbrenger af te handelen, zooals u
het 't beste oordeelt."
HU bleef nog één moment onbewege
lijk tegenover den Burgemeester staan
en keek hem ln het ontstelde, maar
vast-besloten gelaat, daarop wendde hU
zUn blikken naar den kant van den blin
de. die blUkbaar vast sliep.
Toen gebood hl) Jan en Nlcolaes.
hem te volgen, en schreed met kalmen
tred de zaal uit.
len ln het statige huls op de kade ln
diepen slaap gedompeld waren. De sol
daten waren na heel wat pruttelen ook
elndelUk tot rust gekomen. ZU hadden
alles genomen, wat zU maar machtig
kouder, worden aan jassen, dekens, gor-
dUnen zelfs, en zich daarin gerold eer
zU zich op den grond ültstrc'
We kunnen echter velUg
dat Jan klaar wakker bleef en aicnt ou
e deur zat. die toegang gaf tot de leest-
lal.
Zoodra hü boven was gekomen, had
Nlcolaes zich op zUn bed gegooid, het
waarin hij als kind en als longe-
geslapen had. HU kon de dulster-
aet verdragen en liet dus een paar
sen branden. Of hij werkelUk
nog geslapen had, zou hU later niet
hebben kunnen zeggen. Geheel wakker
was hij niet, maar toch hoorde hU half
bewust Stoutenburg heen en weer loo-
■- de kamer naast de zUne, ruste-
ongedurig als een dier, dat op
portaal kwam hU Jan tegen, die met
hetzelfde doel naar boven was gekomen.
Wat ls er gebeurd?" vroeg de Jonge
Een kwartier later scheen het, alsof al-
Toen weerklonk opeens door de stilte
in den nacht de scherpe knal van een
'Nlcolaes sprong van zUn bed. HU
voelde zich ziek en duizelig
Stoutenburg had zUn heen en weer
loopen gestaakt. Het leek Nlcolaes. als
of hU hem diep hoorde ademhalen. ter
wUl hU wachtte, wat er zou volgen.
Een paar minuten verstreken. Daarop
hoorde men Iemand met zwaren
de trap opkomen, en even later
deur dichtgaan.
In dien zwaren tred had Nlcolaes
voetstap van zUn vader herkend. HU
kon deze nu heen en weer hooren
pen ln zün kamer. Die van Gllda
verderop op het portaal.
Het was nu weer stil ln huls. Nadat
de Burgemeester naar boven was ge
gaan. had Nlcolaes nog even dc soldaten
hooren mopperen, die uit hun slaap
ren opgeschrikt geworden door het
gaan van het pistool. Toen had
Iemand aan de deur gerammeld, maar
blUkbaar waren de manschappen spoe
dig gerustgesteld geworden door Jan.
De stilte in huls prikkelde Nlcolaes'
zenuwen nog meer. HU nam een kaars
op en ging Stoutenburg opzoeken. Op
Jan h
e de
op.
„Waar ls de kamer van zUn Edelheid?"
as alles wat hU zei.
Nlcolaes gin* hem voor, en Jan volg
de. ZU vonden Stoutenburg midden ln
de kamer staan, die hU tot zUn gebruik
had uitgekozen. HU was nog geheel ge
kleed Zelfs zijn laarzen had hU nog
aan. BlUkbaar wachtte hU op bericht,
maar verder leek hU heel kalm
„Wel?" vroeg hU kortaf, zoodra hU
Jan zag.
„We kunnen niet ln de zaal", ant
woordde Jan. Nadat we het schot ge
hoord hadden, zagen wc den Burgemees
ter er uit komen, maar bU sloot de deur
achter zich af en liep met den sleutel
ln zUn hand de trap op."
„Hoe zag hU er uit?"
„Als Iemand die een geestverschU-
nlng gezien heeft."
„Wel, en wat heb Je toen gedaan?"
vroeg Stoutenburg ongeduldig.
„Ik heb natuurlUk geprobeerd, of Ik
door de achterdeur ln de zaal kon ko
men. maar daar was het slot ook van
afgedraaid, en het ls zoo'n zware deur
dat we haar zouden moeten rammelen,
en de mannen mopperen toch al zoo
„Goed." zei Stoutenburg kortaf: ..maar
„Daar heb lk ook al aan gedachi.
maar u weet. dat we daar straks de lui
ken voor hadden gedaan."
..Des te beter," zei zUn Edelheid knor
rlg. „Laat hem maar liggen, waar hü
ligt. Wat kan het ons schelen? Ga weer
naar bed, Nlcolaes." voegde hU er na een
korte pauze aan toe: ..en JU ook. Jan
Wat mU betreft. Ik voel mij. alsof ik
elndelUk eens rustig zal kunnen slapen
HU wierp zich met een zucht val vol
doening op het bed. en toen de anderen
.log Iets tegen hem wilden zeggen be
val hü hun kortaf, dat ze hem met rust
zouden laten.
Jan verliet hem dus en ging weer naar
zün mannen terug, maar Nlcolaes die
niet weer alleen ln zün kamer durfde
zün. verkoos liever rust te zoeken ln
leuningstoel naast zUn vriend.
Een paar minuten later sliep Iedereen
ln huis.
HOOFDSTUK XV.
De Molen op de Veluwe.
Weer ls het tot de hoogst belangrüke
en betrouwbare brieven van dc Voocht,
dat wü ons wenden, om daarin iet
verslag na te gaan van het vertrek van
heer van Stoutenburg uit Amers-
had plaats OU het aanbreken van
lag op een somberen ochtend in
Maart en werd ten uitvoer gebracht m»t
de stilte en heimelUkheid. gewoonlUk
m een overrompeling verbonden.
De soldaten, die In dat gedeelte van
stad bivakkeerden, wisten van de hee-
zaak niets af Een enkele keerde zich
misschien In zUn slaap om. toen zün
Edelheid door dc Koppelpoort reed met
vier compagnieën ruiters.
",n had er ontzettend veel slag van.
zulke expedities te regelen, en de
Heer van Stoutenburg had zich speciaal
toegelegd op rooftochten van het oogen-
*-'lk af. dat hU met verraad plegen te
rn zün eigen land begonnen was
ZUn vaandeldrager ging voorop met
et zwarte vaandel met zilver gebor
duurd. waarop een doodshoofd en ge
kruiste dUbeenderen waren aangebracht.
Te zUn Edelheid voor goed als zUn
ZU hadden echter trommels noch
fluiten bU zich. en kozen de ongeplavei
de straten waar de modder dik op den
grond lag en het geluld van de paar
denhoeven voldoende dempte
Een draagkoets, die ze uit het koets
huls van den Burgemeester gehaald
hadden en die gedragen werd door 'wed
sterke Vlaamsche paarden, voerde Gll
da Beresteyn mee ln het gevolg van naar
toekomstlgen heer ZU had geen tegen
stand geboden, geen enkel protest geuit
toen haar broer haar was komen zeggen,
dat zU zich klaar moest maken ZU had
het grootste ged-elte van den nacht ln
overpeinzing en gebed doorgebracht
rono!"open In has- kamer, was ht naar
naar *.ee gegaan en eenlgen tUd b!J haar
gcbieveiL
(Wordt vervolgd
