kolenbranders aan t werk in
de treek BÜNSCHOTER VISSCHEPS NO
STEEDS ACTIEF
DE DRIE RAMEN.
■=j ONS KORT VERHAALfjZB
DE EEMBODF.
HERBEBOSSCHING VAN HET LANDGOED
HET „WARENHUIS" DER
NATUUR
f)P DE VELUWE kan men jaarlijks
een bekende kolenbrandersfamllle
vinden. Doch voor het overige zult
'ge ver móeten "gaan. voor ge eèn ras
eenten kolenbrander tegen komt
tiaar het Zwarte Woud. Centraal Euro-
E, waar uitgestrekte wouden zlin en
utskoolatnemers.
Het groote publick voelde hier geen
behoefte aan het product en het bedrijl
raakte min ol meer ln dlscredlet.
Maar ge weet het: tempora
do tijden veranderen, en v;
het kolenbranderabedru f ln
van brandstofdistributie we
komt en loonend word'
Het oog van den onwetenden bezoeker
to het landjoed de Treek nabij Oud-
Leusden zal dan ook verrast blijven rus
ten op een tiental.... Ja. wat eigenlijk?
HoiKmijten la het juiste woord niet,
want daar onder verstaat men gemeen
lijk takkeb05schcn. Laat ons echter dit
woord toch gebruiken, maar daarbU den
nadruk leggend op de kortgezaagde
boomstammetjes, waaruit deze lioopen
bestaan. Boomstammen, op maat ge
zaagd en netjes en ordelijk opgestapeld,
rond, ln den vorm van een grooten
bijenkorf, een meter of drie hoog. Zoo
staan er reeds een tiental, terwijl slj
wachten op de heiplaggen cn het zand,
waaronder zll bedolven zullen worden,
alvorens te worden aangestoken. Na ver
loop van tijd worden de hoopen weer
„onf'dekt en zijn de stammetjes, ter
lengte van bijna een meter, prachtig
verkoold en kunt gij. lezer, er koopen
om ln uw stoof te brandendezelfde
stoof, die uw grootmoeder gebruikte,
toen zll u de „sprookjes" vertelde van
kolenbranders.
Dit houtbranden, waarvan de produc
ten een welkome aanvulling zullen zijn
bi) de beperkte hoeveelheid brandstof
fen, vormt echter een onderdeel van een
groot geheel: de -ontginning en her-
bebossching van het landgoed „de
Treek". WU zijn er eens een kijkje gaan
nemen en hebben er gesproken met den
leider der ontginning, den heer T, Bcrg-
HU vertelde, dat men drie laar geleden
Teeds een aanvang heeft gemaakt met
de ontginning en herbebosschlng, waar
bij het slechtgegroclde hout wordt ge
kapt.
De bedoeling ls den grond te verbete
ren. waarna men opnieuw gaat planten.
Het werk staat onder leiding van de Ne-
derlandsche Helde MU.. behalve het ko
tbranden, dat particulier werk Is.
DaarbU geschiedt het grondwerk, als
spitten, ln werkverschaffing met subsi
die van de N.H.M. Op deze wUze zUn
reeds 17 4 18 H.A van de 35 H.A.. dat
het geheel groot Ls. gekapt en, gedeel-
telUk. herbepl&r.t.
Onder het praten loopen we wat rond
door de bosschen. tot wo blijven staan
voor een geweldige hoeveelheid witte
lioutblokjes.
De heer Bergmeester vertelt ons, dat
we hier zUn bü de „afdeellng houtgas".
Binds Juli van dit Jaar ls men bezig
te voldoen aan de vraag naar blokjes
voor het houtgas. Nadat de stammetjes
op maat zijn gezaagd en gekapt 10
cN. lang door een doorsnee van 6 c.M
worden zU ln .roosters", dat zUn
schuren, waarvan de wanden open zijn,
zoodat de wind er vrUclUk door heen
Kolenbranderskent gU re nog
utt de sprookies, die vroeger, toen
ge ]ong waart en goedgcloovig en
daardoor gelukkig, verteld werden,
voordat ge slapen ging, gevangen
in het mystieke waas, dat groot
moeders stem om uw geest gewe
ven had?Ouder geworden haal
de ge min of meer cynisch dc
schouders op bi) 't hooren hiervan
en waart ge geneigd deze sprookjes
naar het rijk der fabelen te verwij
zen... de kolenbranders inbegre
pen. ln latere jaren ls hetU
wellicht duidelijk geworden, dat
het kolenbrandersbedrijj een uit
zonderlijk bedrij) is, dat zware
eischen stelt aan zijn beoejenaren
en welks kenijis slechts overgaat
van vader op zoon.
spelen kan, te drogen gelegd. Men be-
grUpt. dat dit hout kurkdroog moetzUn.
Beukenhout, hoewel beter geschikt, ls
duurder, en daarom geelt men de voor
keur aan dennenhout, dat behalve bUnn
even goed, ook veel goedkooper ls. Er
bestaat veel vraag naar, hetgeen duidc-
lUk wordt als men weet, dat ongeveer
1300 wagens op houtgas loopen.
WIJ vragen hoe de hande'. geregeld ls.
ZUn er grossiers cn zoo, of
„Neen, we hebben geen tusschenhan-
dclaars We leveren rechtstreeks, als lk
het zoo zeggen mag, van fabriek aan
verbruiker. De chauffeurs komen hier de
benoodlgde houlblokjes halen. Zoo heb
ben we een vrU drukke klandizie van
Utrcchtsche afnemers".
„En de prUs?"
„Die ls ƒ45.— per ton (1000 KG.' *v-
De groote kolenbrandershoopen in
„De Treek" nabij de Leusderheide
Over enkele weken zullen de hoopen
met plaggen en grond zijn bedekt en
Doch het srlltton en het kappen van
dennen, die weg moeten, en het aan
planten gaat natuurUJk steeds door, en
net uitgraven van de stronken, die even
eens voor houtskool dienen, óók. In den
winter zullen dan ook nog zeker heel
wat menschen werk hebben".
„Wanneer denkt u, dat het werk vol-
het kan
„Dat ls bUna niet te zeggen: h
één Jaar duren, maar het kunnen ei uu*
vier zijn. Dat hangt van zooveel om
standigheden af,..."
We laten onze blikken nog eens dwa
len door de schoone afwisseling van
overoude, knoestige dennen, gebogen en
krom van ouderdom, de open vlakte,
waarop tientallen menschen gebogen
spitten ln den harden grond, de lichte
tinten van de Jonge aanplant, teer en
pril van leven, tegen een achtergrond
van een dreigende lucht, de witte vlek
ken der houthoopendoor de geheele
samenstelling van dit uitzonderlUk ge
doe. en toch zoo nuttig en daardoor
móói. en ln stUte genieten we van den
strUd, die hier de mensch heeft aange
bonden tegen de kracht der natuur om
de natuur zelf te verbeteren.... en
daarvan de profüten te trekken.
Daar ln de kleine omslotenheld van
OOK DE INDUSTRIE DER BEIDE ZUIDERZEE
DORPEN IS BEVREDIGEND
„Groote plannen voor de toekomst",
zegt Bunschotens burge
meester.
NOG steeds varen ln den nacht van
Zondag op Maandag om klokslag
13 uur de 130 schepen, die de geheele
vloot voluien, uit, en wanneer zU
isdag of VrUdag terugkeeren heb-
zU een redelijk goede vangat aan
zegt de burgemeester van Bun-
sc roten en Spakenburg, de heer D. van
*;n Berg, en hU lacht tevreden.... En
et la een reden tot tevredenheid, wan
eer men weet; dat het de 500 vlaschers-
pzlnnen redelUk goed gaat.
WIJ zitten ln de ruime werkkamer van
den burgemeeater en het licht van een
donkeren dag, waorln enkele zonstre-
spelen, valt door de hooge ramen en
zeeft, een sluier van grUs over de sfeer
van weldadige werkzaamheid, die hier
„VUfhonderd gezinnen", gaat de bur
gemeester voort, „dat zUn ruim 300 vls-
van vlschventers, die we echter ook
de categorie van vlsschersgezlnnen mo-
in, evenals de gezinnen van
en handelaars. Neemt men
leder gezin uit gemiddeld 5
«staat hetgeen hier zeker
het geval ls dan mag men aannemen,
de helft van het aantal der lnwo-
- ln totaal 5700 - ln het vlssche-
rij be drijf werkzaam la. De andere helft
vindt werk ln dc (knoopen-1 Industrie
enbedrUf. De stand der
dan ook vrij gunstig, al
ituurUJk nog veel verbetering mo-
ge!,Hkoe' staat het met d«
prijzen, burgemeester?"
De vangsten zUn goed en de prijzen
/oneens. Was het echter aUeen de zoet-
watervlsch, die gevangen wordt, zooals
paling en snoekbaars, dan zou de toe
stand niet zoo gunstig zUn. Een belang-
rUk aandeel der vangst bestaat echter
uit zg. „nest", dat ls de puf van het
IJselmeer. Nest wordt gevangen ln zoet
water. zooals het IJselmeer. terwUl puf,
wat feltelUk hetzelfde ls. uit zoutwater-
vlsch bes--*
Omdat e:
is er grootere vraag naar zoet-
waterpuf, ofwel nest. dat. zooals u weet
wordt verwerkt tot veevoeder on gedeel-
telUk naar vlschmeelfabrleken gaat. Er,
dit nest ls er een zeer groote a&n-
dus u begrijpt, dat dit veel goed
maakt".
niet alleen de Indus
trie ln onze plaats, mar ook uit andere
plaatsen, zooals Amersfoort. zUn zU hun
beroep trouw: zU zUn vlschventer en zU
blUven het. Voor het overige ls de ln-
ook bevredigend.
u heel v>
Dat gelooven
„Maar dit ls nog niet alles", zoo gaat
de heer Bergmeester voort. „Behalve
houtskool met het eigenUJke branden
moet nog begonnen >.„.den en hout
gas. maken we hier ouk mUnhout
En hU wUst Tusschen strakke
sparren door zien we groote stapels pa
len van misschien lVs meter lengte.
„En dat ls nog niet alles, want we
hebben ook hout voor papier. Mooi wit
hout. En haver en rogge
ALS EEN WARENHUIS.
En Ja. op een open stuk temidden der
groene bosschen zien we een veld, waar
op nog rogge en haver staan te wuiven
in den wind.
„We hebben al een oogst gehad", ver
telt onze zegsman verder. ..Zooals u
gebeurt 1 1
houtskool,
i, hout voor papier,
n dan natuurlijk dnt-
elgenlijk begonnen
houtgas, mljnhov
rogge en haver,
de ontginning
D44r staat al eei
aanplant",
We krijgen een idee van een waren
huis, als de heer Bergmeester ons al c.
voortbrengselen dezer ontginning op
somt! Wij vragen naar het aantal men
schen, dat hier werk vindt.
I „Dat is ongeregeld. Op het oogenbllk
1 werken er 40 man bij de ontginning, 6
bU de houtgasvoorziening (zagen enz.)
cn 4 bU het uit den grond graven van
dennestronken en het kappen van
stammetjes voor het kolenbranden. Het
kappen van hout voor houtgas gebeurt
I zoo lang er vraag naar ls: ls er geen
I vraag dan kappen en zagen we niet.
Ik zag niet het licht in de ramen
van de zacht gloedende zon, ik zag
alleen hoe stil een kindeke lag
in doeken, en Maria en Joseph samen.
Ik zag niet de smart van mijn zonden
gekerfd in dat God'lijk gezicht,
ik zag alleen het rode liefdelicht,
dat straalde uit zijn heil'ge wonden.
Ik zag niet de schare geslagen, er schoten
mij tranen, stil. Jezus zag ik, Jezus alléén,
stralender dan de zon en scheen
Hij méér God. Hij had de hemel ontsloten.
En ik wist verborgen achter gouden deurpanelen
dezelfde God, van de raamtafrelen.
L. T. Jr.
eeft u nog plannen voor de toe
rt?"
VERKAVKLINOflFLANNZN
Het gezicht van den heer van den
Berg heldert op ln een broeden, tegelijk
tegen een achter-
blauw en hemel-
-aanrijden van lorries
et lied van den arbeid,
dat waarschijnlijk binnen niet al te lan-
r te beluisteren tal
s hopen, dat het niet
de vlschventers vertrouwde figuren bi
n zijn, die de schop
Het bevel
poroes
Graaf Harberg trad het kabinet van
den keizer binnen.
„Ik hoop, dat Uwe Majesteit het mij
niet kwalijk zal nemen... begon de
grijze hoveling; maar bij kon al niet ver
der spreken.
„Zoo plechtig, Harberg? Wat ls tr aan
de hand? Wat hebt u op uw hart?" vroeg
keizer Frans glimlachend en goed ge-
De trillende hand van den ouden
graat ging ln den binnenzak van zijn
zllvergeborduurde Jas. Daar Weef ze
steken.
„Dat niet. Majesteit. Maarde
stem van den hoveling aarzelde even
„een brief voor Uwe Majesteit
De keizer werd boos! „Wat? Gaat
daar ook al aan mee doen? U weet
toch. dat ik niet houd van zulke Omwe
gen. Een openhartig woord heb lk veel
liever. Maar men moet ml] geen brieven
sturen. Dat ken lk al. Daar steken altUd
Intriges achter. Verzoekschriften worden
behandeld door mijn secretaris. Daar-
„Maar omdat tk aoo ln de vunst Na
bij Uwe Majesteitzei de aaf ver
legen.
„Ik kan goed met u opschieten, dat ls
waar. Maar u moet me niet met brieven
aankomen."
Harberg had den gesloten brief be
hoedzaam 'n weinig uit zijn zak getrok
ken. Met een zljdellngschen blik zag de
keizer dit. En omdat Harbergs bedroef-
radeloos gezicht 'n bUna komlachen in
druk maakte, zei hl):
„Kom voor den dag ermee. Van wlen
ls de brief?"
Harbergs vriendelijk oud gezicht lleht-
Ongeveer ei
ir geleden kwamen ln
de wolken:
Dien brief wil lk niet lezen
Ik weet aL waarover het gaatl De Jong
ste zuster, die hofdame la bij aartsher
togin Sophie, wil een armen student
daarvoor moet lk mUn
n toch
De oude graaf, den brief nog ln zijn
handen, stond daar als versteend. Eerst
waagde hl] het niet iets te zeggen Pas
na gerulmen tijd vond hu den moed om
op te merken:
„A's het meisjenu werkelijk
z dien n
3 hl) v
den graaf:
Uw voorspraak heeft effect t
„Boe edel en voornaam ls onze keizer
toch." antwoordde Harberg stralend.
„Luister nog t\
hom haastig to d
naar wat er
schijnt de k
ln het wac
zuster. HIJ vraagt baar openhartig, of
het waar ls, dat ze van den student
houdt. Ze bekent dat onder tranen. HU
vraagt haar verder, of haar liefde voor
den bewuzten Jongen man zoo sterk li.
dat ze aan zijn zUde ook een leven Tan
ontbering dragen kan. Ze beweert bet.
En cd m er geen zpljt van aal hebben.
izsar adellijken naam te verwisselen
voor een gewonen burgerlijken en voor
altijd ultgestooten te worden uit de hof
kringen. wtl de ketter verder weten. En
onze zuster bezweert opnieuw, dat a*
daar nooit spijt van zal hebben. Toen
besliste de ketter- „Goed. se zal haar
student hebben. En lk zal wel zorgen,
dat hU vooruitkomt aan de academie.
Jullie moogt dus trouwen I 1" Onze sus-
ter kuste vol dankbaarheid des keizers
handen
„Maar dat ls heerlijk." Jubelt graaf
Harberg.
„Heerlijk, zegt u roepen de belde
zusters als uit één mond. .Maar weet u
dan niet, wat er ln onzen brief stond?"
„Den briefheeft de keizer nle*
een» gelezen!"
Groote ontzetting teekent zich af op
het gelaat der belde dames. Een van hen
scheurt haastig de enveloppe open en
«eeft den brief aan den graaf.
„Wilt u even lezen 1 I" En graaf Har
berg las:
„Majesteit, vorstin Landershelm en gra
vin Helnold smeeken Uwe Majesteit het
bevel uit te spreken, dat aan de betrek
kingen tusschen onze Jongste zuster
Maria en den burgerlijken student Lingen
een einde maakt en dat onze suster een
poosje uit Weenen stuurt, roodst ze
haar liefde voor dezen man vergeten
De graaf keek op en zag twee veront
waardigde vrouwen voor zloh staan.
Plotseling gleed er een glimlachje over
zijn vriendelijk gelaat;
„Wat wilt u. dames. De keizer heeft
Immers een bevel uitgesproken. HIJ heeft
de liefde doen triomfeeren 11
DE EERSTE SIR PERCY
AMERSFOÖRTSCHE ROMAN ÖOOR BARONESS ORCZY.
wat gaan heen en wcei- uiuiim uv -
portaal, waar de meeste slaapkatnsis op
uitkwamen, hart het zachte praten vnn
den Burgemeester gehoord en zoo nu en
dan ook de zachte stem van zijn zuster
Wat zij zelden, kon hij niet verstaan
maar hU kon wel aan Stoutenburg mee
deden dat de slem tan den l'.'irgomrcs-
ter vermanend had geklonken en dit
van Gilda geduldig ec onderwonen.
Even voor het a.ir'nreken vin den dag
bracli» een van hun oude kn:o-ts die
den heelen nacht Ua wacht waren blij
ven li ;*den ln huls. baar w>.t warr-3
broodpap, die zU gv Hg vereis M.
Op dat ('Ogenblik was de Butgcmces
ter bU hun- maar toen kort daarop
Heer van Stout"
dlgheld ln de
ging zi) alleen naar hem toe.
Die kamer w°° w"ar n'
langer d
verlangde.
a het. waar.
langer u«ui nu week geleden dc Stad
houder raadsvergadering gehouden had
met den Burgemeester
op den dag
_n zijn vrienden
op ucii t haar huwelijk. Haar
huwelijk! Zij had ln de kleine kamer er
naast gezeten en op het spinet •">-
speeld. om haar bruigom
te roepen. Daarop was
echelden gevolgd, en zU had eigenhan
dig zijn degen naar hem toegebracht
cn dien aan zijn zUde gegespt cn hem
geraden tc gaan, waar eer en plicht hem
ir zUde
Hemel, wat ei
i herinneringen!
Stoutenburgs spotach-
tlgen blik echter met werkelUk opmer
kelijke kalmte. ZU voelde zich noch
Hauw. noch zwak. Haar gemeenschaps
oefening met God en haar gesprek met
haar vader hadden haar al de kracht
geschonken, die zij noodlg had.
haar vUauden niet te laten zien
leed. noch of zU bang was.
Toen Stoutenburg haar met lafhartl-
gen spot herinnerde aan haar besluit,
woordde zU op kalmen tol
lk ben klaar, om mee te g
Jc zult het nooit betreuren, Gilda".
hU opeens met grooten ernst;
zijn Ingezonken oogen begonnen
schitteren; wat haar echter een rilling
door de leden Joeg. Je zult het nooit be
treuren. dat bezweer lk lel Je zult dc
grootste vrouw ln Europa zUn; de meest
bewonderde, de meest geliefde vro"
Ja! Met Jou aan mUn zUde voel lk.
Ik de kracht zal hebben, om een tr
een konlnkrUk voor ons belden op
richten. Koningin der Nederlanden, mUn
engel! Wat zeg Je van dkt vooruitzicht?
En lk Je koning
HU zweeg en sloeg haar gelaat
merkzaam gade. HU was benieuwd, wat
zU afwist van den dronken kerel, eens
hnar man. die nu dood lag ln de kamer
beneden, verslagen door de wrekende
hand van een vertoornden vader
ontwaardlgd Nederlander.
ZJ zog er echter zoo kalm uit,
tot de conclusie kwam. dat zU niets wist.
De Burgemeester had haar blUkbaar
voor het oogenbllk deze akeligheid en
schande willen besparen.
Nu. dat was elgenlUk ook maar goed.
U was bereid, om met hem mee te
gaan, dat was het voornaamste. In leder
geval wist zU het alternatief.
„Jan blUft hier en houdt het bevel
cr de troepen." zei hU. „HU gaat niet
weg, voordat lk om hem stuur."
Tot op dat 'ogenblik bleef Amers
foort en het leven van al zün bewoners
"ln gevaar.
De verschrikte blik ln haar oogen,
en hU haar daaraan herinnerde, was
..em voldoende bewUs, dat zU ten volle
de positie begreep. Van de plannen van
den Stadhouder, die door den verklik
ker verraden waren, wist zU natuurUJk
niets. Dat was ook het beste, dacht hU
De heele zaak zou, als zU volbracht was
en hU. Stoutenburg, meester van Gel
derland en de Stadhouder zUn gevange
ne zou zUn en de Vereenlgde Provinciën
daarenboven gereed waren, zich aan
hem te onderwerpen, een openbaring
voor haar zUn; een openbaring, die
haar. daar twqUfelde hU niet aan. tot een
trotsche. gelukkige vrouw zou maken.
terwUl zU nu nog slechts een gehoor
zame slavin was.
Intusschcn had hU Jan gelast do feest
zaal te laten zooals die was.
„Laten de gesloten deuren en de ge
sloten luiken het geheim bewaren", had
hU op beslisten toon gezegd. ..BlUkbaar
ls de Heer Burgemeester voor dezen f
van plan. om zUn mond te houden."
In de drukte en opgewondenheid
het vertrek verbonden, vergaten de sol
daten. die 's nachts door het pistool
schot wakker geworden waren, die on
I belangrijke gebeurtenis geheel en aL
held.
Op een gegeven oogenbllk voelde
Stoutenburg, die In de hall op GUda
stond te wachten, het verlangen bU zich
opkomen, om een laatsten blik op zijn
dooden vUand te slaan; maar de sleutel
stak niet ln het slot. en hU wilde er
den Burgemeester niet om vragen.
Het was beter zoo.
Juist kwam Gilda toen naar beneden.
U werd vergezeld door haar oude ka-
lenier Maria en had haar bontman
tel reed9 aan en haar kaperhoedje op
en was gereed.om te vertrekken. BlUk
baar had zU reeds afscheid genomen
van haar vader -
volle ln.
„De Burgemeester maakt het goed.
hoop lk?" vroeg Stoutenburg hoffelUK
zoodra hU haar plechtstatig begroet had.
„Dank u. mUn vader ls heel wel."
woordde zU op koelen toon.
De draagkoets was haar eigen koets.
DlkwUls had ze daarin de reis tusschen
Haarlem en Amersfoort gemaakt, als
het weer te ruw was. om die te paard af
te leggen.
Wat had ze altUd genoten
tochten, want belde hulzen waren haar
dierbaar. Sedert haar geliefde m&n er
ook verkeerd had. waren ze ha*
dierbaarder geworden.
Het scheen Stoutenburg. die
opmerkzaam gadesloeg. terwUl zU de
hall doorkwam, toe. alsof
omkeek naar dé kant van
en haar hals uitrekte, om te luisteren
naar eenlg geluld, dat haar uit die
richting zou kunnen bereiken.
Het leek wel. alsof zU rilde. ZU trok
haar bontmantel dichter om haar
schouders, en haar Uppen bewogen zich.
als fluisterde zU Iets bU zichzelf.
Stoutenburg dacht, dat zU een laatst
vaarwel toeriep aan den man, dien zU
maar niet vergeten en evenmin verach
ten kon, en een pUnlUk gevoel van
beteugelde Jaloezie schoot als een
giftige pUl door hem heen. ZeUs van
doode was hU nog jaloersch.
Een eclalreur te paard ging vooruit,
om te zorgen, dat de weg vrij was on
niets hun voortgang zou kunnen belet
ten. Na hem kwam de vaandrig
Daarop volgden twaalf Spaansche helle
baardiers met een zwart fluweelea hoes
om de spits van hun hellebaarden en
daarachter honderd ruiters met gewe
ren gewapend en nog honderd die een
lans droegen.
Dan volgde de draagkoets met leerer
kap en prachtig bewerkte lederen gor-
dUnen. aan de belde zUden. de stelen
voor en achter gedragen door Vlaam-
sche paarden. sierlijk opgetulgl en met
pluimen op den kop.
De heer van Stoutenburg reed aan de
eene zUde van de draagkoets, en Nico
laes aan de andere, en achteraan kwa
men nog twee compagnieën musketiers
en lanclers.
Hun weg voerde door de Koppelpoort
en dan langs een omweg naar en over
de Veluwe langs den weg. die noordelUk
van Apeldoorn loopt, om zoodoende
Iedere mogelUke ontmoeting met de
vedetten vnn den Stadhouder te vermU
Stoutenburgs plan was. om Maurtts
van Nassau bU den molen op te wach
ten en geen strUd te leveren ln het open
De weg was eenzaam op dit vroege
uur; een scherpe wind kwam van den
kant van de Zuiderzee en joeg de oen-
taf eiland. kleurde d
den nevel reeds met gouden g
Stoutenburgs scherpe havlksbllk door
zocht het terrein onder het voortrijden.
Even over zevenen bereikte men Bar-
neveld. en de troepen hielden een oogen
bllk rust bulten het stadje, tervrtjl de
eclalreurs op provisie uitgingen.
De tnwoners. ontsteld door de aan
komst van .deze vreemdelingen, lieten
zich rustig van hun levensmiddelen be
roven. daar zU geen moed hadden, om
tegenstand te bieden.
Hoewel zU scherp ondervraagd wer
den. konden tu weinig Informaties ge
ven. ZU hadden wel gehoord, dat Ede
ln handen van de Spanjaarden was ge
vallen, en Amersfoort hetzelfde lot ge
deeld had. en dit had groote ontstelte
nis bU hen te weeg gebracht
Het zien van Stoutenburgs donkere
vaandel, met den doodskop en de been
deren er op geborduurd, deed hen rich
nog angstiger voelen, en zU vonden net.
daar zU geen garnizoen hadden ora
zich te verdedigen het verstandigst om
aan de eischen van zUn Edelheid met
een vertoon ran goedwilligheid te vol
doen, liever dan hun stadje geplunderd
te zien. of de Inwoners meegesleept als
gevangenen door den overwinnaar
GUda verliet haar draagstoel niet ge
durende het oponthoud. Maria die ach
ter een van de stalmeesters op een kus
sen had aezeten bedende haar meeste-
Wordt vervolgd
