Mout;
ooiery9s idylle maakte een
man van hem
Première JrSI
Heerschzuchtig in het leger, maar
voorkomend echtgenoot
Trix Terwindt kreeg
„Medai of F
Kranige illegale
werkster geëerd
NIEUWS VOOR PHILATELISTEN
Zaterdag 18 Januari 1947
TV/T ET zijn huwelijk brak voor
1 Montgomery een periode van
geluk en kameraadschap aan, zoo
als hij nog nooit gekend had.
Veertig jaar lang was het leven
hem voorgekomen als een strijd,
die elke minuut gestreden moet
worden en waarin de enkeling
trachtte zijn wil door te zetten.
Eensklaps veranderde alles: in
die wereld van onafgebroken
strijd ontmoette hij iemand, die
steeds aan zijn kant stond, wat hij
ook deed. Hij had een „home" en
een toewijding gevonden zooals
hij zich nooit had durven droo-
inen. Alles wat aan teederheid in
hem leefde richtte hij op zijn
vrouw, aan wie hij zich geheel
wijdde.
Hij omringde haar voortdurend
met kleine zorgen. Was zii ziek?
Hij verzorgde haar, hij stond
klaar met kruiken en medicijnen,
niets mocht haar storen of ver
moeien Hij betaalde de rekenin
gen van de leveranciers, regelde
het heele huishouden, bestelde de
kruidenierswaren, arrangeerde de
meubels en belastte zich met de
opvoeding van de jongens.
Betty glimlachte zonnig en ver
standig, en liet hem zijn gang
gaan. Soms speelde zijn ijver hem
parten Op een dag lag de tuin
bedolven onder kolen en hout, die
hij besteld had, zonder zich goed
rekenschap te geven van de be
hoeften van een huishouding.
Hij krijgt een zoon
DEN lSden Augustus
192S bereikte dit ge
luk een hoogtepunt door do ge
boorte van een zoon. dien zij Da
vid noemden. Montgomery begon
direct zijn verzorging, kleedingen
opvoeding te organiseeron. Die
taak was omvangrijker dan hij
gedacht had en op een goeden dag
verklaarde hij in ernst, dat hij
geen kinderen meer wilde heb
ben. omdat dit een ..te uitgebreide
administratie" met zich mee
bracht.
In Camberley bemerkten zijn'
vrienden en leerlingen weinig
verandering in hem; hij was nog
altijd even precies in zijn werk.
De meeste leerlingen vonden hent
droog, hard en veel te streng. Zij
beklaagden zich erover, dat hij
„altijd iedereen wilde comman-
deeren". Op een keer ontstond een
hevige twist met een kolonel, die
in rang boven Montgomery stond.
De manier, waarop Montgomery
optrad, was nu eenmaal weinig
geschikt om hem bemind te ma
ken; zelfs als hij vriendelijk wilde
zijn was hii dit te nadrukkelijk.
Sir Charles Gwynn. commandant
te Camberley. vertelde, hoe Mont
gomery eens bij hem kwam met
een radiotoestel onder zijn arm.
„Ik breng U een radio", zei hij,
„want U heeft geen toestel". Toen
met een blik door de kamer; „U
moet hem daar zetten".
De generaal probeerde hem uit
te leggen, dat hij geen radio wilde
hebben, cn dat. als hij er een had,
hij hem toch nooit op die plaats
zou zetten, maar Montgomery be
gon een heel betoog, om te bewij
zen dat de generaal het beslist
mis had en tenslotte werd de
radio aanvaard en inderdaad op
de plaats gezet, die hij had uitge
kozen, waarna hij tevreden weg
ging.
Ernstig
MEN kan begrijpen, dat veel
menschen een beetje bang
voor hem waren. Als men bij zijn
vrouw op bezoek was. kon men
echt gezellig zitten lachen, maar
zoodra de heer des huizes binnen
kwam. viel er een stilte en kwam
er een gedwongenheid ovet- het
gezelschap. Op een keer, dat de
Montgomery's bij vrienden in
Italië waren, werd er.een gecos-
tumeerd bal gegeven. Dit was
niets voor den ernstigen majoor
en hij weigerde dan ook mee te
doen, maar Betty aan wie zoo'n
feestelijkheid altijd bijzonder be
steed was. verscheen in de uni
form van liaar man, met een snor
retje op haar bovenlip. Allen
keken vol spanning en niet zon
der onrust hoe Montv dit zou
opnemen. Alleen Betty was vol
komen op baar gemak; zij nam
haar glas mede en riep: „Op do
gezondheid van de dames. God
zegene haar!" En daarmede was
het ijs gebroken.
Voorkomend
T_J ET huwelijk van
A 1 Montgomery had zijn
vrienden verbaasd. De kleine le
vendige vrouw, met haar onweer
staanbare lachbuien, haar verf
doos en haar boeken was wel een
zeer onverwachte keuze voor een
man als bij was en wat hen nog
het meest verwonderde, was het
gemak, waarmee zij rnot hem om
sprong. Men kende Montgomery
eenvoudig niet terug, als men
zag. hoe hij de minste wenschen
van zijn vrouw prompt voorkwam.
Van haar kant moest Betty haar
man natuurlijk ook heel wat con
cessies doen. Zij probeerde geen
oogenblik haar man ertoe te
brengen speciaal met haar vrien
den om te gaan en een geheel
ander leven te gaan leiden. Zoo
als elke vrouw, die lief heeft, aan
vaardde zij de omgeving, waarin
hij zich bewoog, in dit geval dus
do militaire entourage, als iets
dat van zelf sprak. Maar daarom
deed zij nog geen afstand van
haar oude leventje, neen. zij re
serveerde er een plaatsje voor in
haar nieuwe woning. Zoo vormde
zij een soort brug tusschen haar
oude vrienden en haar man, tus
schen den soldaat en de kunste
naars.
Bescheiden
DE stugge manieren
van Montgomery be
perkten zich trouwens tot mili
taire zaken. Als het over politiek,
schilderkunst of boeken ging, was
hij bescheiden, luisterde en vroeg
met onuitputtelijk geduld; men
vond hem dan zelfs beminnelijk.
H-'j bracht waarschijnlijk iets van
zijn eenvoud over in hun gesprek
ken en vatte zelfs een oprechte
viendschap op voor sommige
vrienden van zijn vrouw. Van haar
kant had zij spoedig de omge-
\ing van haar man veroverd,
evenals zijn familie.
Ondanks bun totaal verschil
lende karakters was ZH de ideale
vrouw voor hem. Van het begin
van haar huwelijk af had Betty
nooit een goede gezondheid ge
had; laten wij niet vergeten, dat
zij veertig jaar was, toen zij
trouwde en op het oogenbik, dat
zij met haar man naar Lenk
terugging verwachtte zij haar
baby, zoodat zij niet aan de win
tersport kon deelnemen. Zij bleef
zwak na de geboorte van het kind
en dit 'maakte dat Montgomery
zijn zorgen voor haar verdubbel
de. Hij deed geen afstand van de
discipiine. die hij zich opgelegd
had, maar terwille van haar deed
hij concessies. Zij was gelukkig
te verstandig om jaloers te zijp
cp zijn werk en moedigde hem
integendeel aan. Trouwens voor
haar was het leger langzamer
hand iets heiligs geworden. „Wat
wil je?" zeiden haar vrienden,
„ze is heelemaal omgeslagen; je
zult zien dat al hun kinderen in
het leger gaan!"
en handelbaarder
"]\/T ONTY had intus-
-L*-'- schen den rang van
eersten commandant bereikt. Men
begon hem te kennen in het leger
en luisterde meer naar zijn raad
of om zijn eigen woorden te
gebruiken de tegenstand werd
zwakker. Spoedig zou hij waar
schijnlijk het commando over een
bataljon krijgen. Het huwelijk
had zijn blik verruimd, hem han
delbaarder gemaakt, geschikter
voor bevordering. Hij zou nog
lang 'moeten wachten voordat de
hoogste legerleiding zijn bijtende
critiek rustig zou accepteeren,
maar hij leerde geduld te oefenen
en begon bewonderaars-te krijgen.
Na drie jaar van hard werk in
Camberley ging hij naar zijn re
giment in Woking terug. Hipr
kreeg hij de belangrijke functie
van secretaris van de commissie,
die de nieuwe uitgave van „het
handboek voor de oefening van
de infanterie", moest voorberei
den. Dit betcekende voor hem een
sprong vooruit, want Montgome
ry was in hart en nieren infante
rist. Wat hem vooral interesseerde
was de tactiek; in Camberley had
hij als spreker over dit onderwerp
bepaald naam gemaakt. Ook had
hij eens. inplaats van met verlof
te gaan. manoeuvres bij Sheer-
necs bijgewoond en wel sis advi
seur voor de infanterie en deze
gelegenheid had hij aangegrepen
cm zijn denkbeelden te ontvou
wen. Deze maakten toen zulk een
opgang, dat men ze liet drukken
cn aan de oudere officieren uit
deelde. Voortaan ging men steeds
te rade volgens de richtlijnen, die
i.ij had gegeven voor het gebruik
van de infanterie-strijdkrachten.
Leiding nemen
HF. officieren, die be-
*-^last waren met het
verzorgen van het nieuwe hand
boek waren niet overijverig en het
kostte den secretaris niet veel
moeite om gedaan te krijgen, dat
het leeuwendeel van het werk
aan hem" werd overgelaten. Dat
was weer de beproefde tactiek, die
Montgomery al van zijn kinder
jaren had toegepast: de leiding
nemen. Het handhoek, dat nog in
1939 werd gebruikt,0was dan ook
in hoofdzaak een product van
Montgomery's hersenarbeid. Toen
verschijning ervan door allerlei
omstandigheden wat lang op zich
liet wachten, informeerde Mont
gomery verontwaardigd bij het
ministerie van Oorlog: „Waarom
wordt de publicatie van mijn boek
zoo lang uitgesteld?" Men gaf
hem kortaf te kennen, dat het
niet z ij n bock was; dat de stijl
De geweldige tinbaggermolen „Roosevelt", welke voor rekening van de
Biliton Mij. bij de scheepsbouw Mij. Tampa in Florida werd gebouwd, glijdt
van de helling De Roosevelten een zusterschip, de ..Stuyvesant". dat
onlangs tg water werd gelaten, zijn waarschijnlijk de grootste ter wereld in
hun soort. De tinbaggermolens zullen worden gebruikt in de Indische
wateren (P.)
slecht was en dat men deze •ma
nier van hem om zich het werk
van de commissie toe te eigenen
niet kon goedkeuren. Montgome
ry's reactie hierop was eenvoudig:
„Dit bewijst alleen maar, dat de
hooge heeren compleet stapel
zijn!"'Het kwam niet bij hem op,
dat het ongelijk in een geval als
dit aan zijn kant zou kunnen
zijn. Tenslotte verscheen het
handboek in den vorm, waarin hij
het had geschreven. Als hij later
ever dit werk sprak, zei Montgo
mery: „Ik behandel hierin de ge-
heele krijgskunst."
Grootste hindernis
Eindelijk, in 1930,
nam hij de grootste
hindernis in de carrière van den
beroepsmilitair; hij werd bevor
derd tot luitenant-kolonel en
kreeg het commando over het
Warwick-bataljon. Langzaam en
moeizaam had hij de ladder be
klommen en nu was bij weer
terug in den rang, dien hij twaalf
jaar geleden bij het einde van
den oorlog had bekleed.
In Januari vertrok hij met zijn
bataljon naar Palestina, waar
z*jn vrouw zich kort daarna bij
hem voegde. Het was net in den
tijd, dat het Joodsch-Arabisch
conflict zich begon af te teekenen.
Later zou het ernstiger afmetin
gen aannemen, -maar toen was
men van oordeel, dat dit eene ba
taljon voldoende was ona de rust
in het geheele land te handhaven
en Montgomery had e:* een ge
noeglijk bestaan.
Net als Gordon van Karthoem,
do man. van wien hij zooveel weg
had. zag men hem nu en dan in
Jeruzalem of Bethlehem wande
len met zijn bijbel en zijn reisgid
sen in de hand.
Geregeld leven
ClNDS eenigen tijd
had hij zijn dagen
zeer precies ingedeeld. Hij stond
vroeg op meestal met zonsop
gang las geregeld in den bijbel,
en hield ervan daaruit passages
aan te halen. En zoo ging dat
door: een lialf uur voor het ont
bijt, zooveel minuten voor rappor
ten er» correspondentie, zooveel
uur voor inspectie. Hij at zeer ma
tig; van zijn longen had hij geen
last meer. 'maar vermeed iedere
overdaad; alcohol en tabak waren
taboe voor hem en eiken avond
ging hij om tien uur naar bed.
Het had er alles van. dat hij meer
cn meer den invloed van zijn va
der onderging, naa~ mate hij
ouder werd. De bisschop was nu
bijna negentig en had zich terug
getrokken in New Park in Ier
land. Vandaar schreef hij gere
geld aan zijn zoon en volgde diens
loophaan met groote belangstel
ling. Hij gaf hem in alles raad en
was er niet van af te krijgen, dat
voor Bernhardt een groote toe
komst was weggelegd.
Vaders dood
lederen keer. dat Montgomery
een brief van zijn vader kreeg,
scheen hét hem of de jaren ver
gleden en af hij weer die stem
hoorde: „Bouwt op den Heer
Wat je nok doet, laat God in je le
ven altijd de eerste zijn Je
komt uit een geslacht van gentle
men
TUINKALENDER
IS JANUARI. Een rijk en lang
durig bloeiend heestertje is de laag-
blijvende Spiraea Bumalda Anthony
Waf er er. Deze kan zoowel in de volle
zon als in de lichte schaduw worden
geplaatstVan einde Juni af bloeit ze
met haar talrijke k'"-mijnroode,
schermvormige bloemen, die ook wel
als snijbloemen kunnen worden ge
bruikt Wanneer men omstreeks mid
den Augustus de uitgebloeide bloe
men met de stengels wegsnijdt dan
gaat ze 'n den herfst nogmaals
bloeienVoor de kleine tuinen is deze
Spiraea zeer geschikt.
S. L.
Herinner je, dat je altijd ver
antwoordelijk moet zijn voor je
daden en Monty liet dan hier
voor zichzelf» op volgen een zin,
die hij steeds vaker ging gebruiken
„De Heer, machtig in den strijd."
Het was net alsof vader en zoon
vroeger nooit goed vertrouwelijk
hadden kunnen worden, zoodat
zij nog vee] hadden in te halen,
maar tijd en afstand hadden hen
nu van elkaar verwijderd en niet
zonder angst zag Montgomery het
oogenblik naderen van het af
scheid voorgoed. Toen bij het
bericht van den dood van zijn
negen en tachtig jarigen vader
kreeg, deed hem dit ontzaggelijk
veel verdriet. Toen hij jaren later
over den dood van zijn vader
sprak, zei hij alleen maar: „Ik
hield var. hem."
Allan Moorhead,
Montgomery
(Nadruk verboden)
Tijdens de strenge vorst van de vorxge^week had men gelegenheid de licht,
boeien uit de Waddenzee en Noordzee een goede schoonmaakbeurt te geven
In Den Helder werden de boeien afgekrabf en thans worden ze van een
kwast verf voorzien. (P.)
nrRIX TERWINDT, hoofdstewardess van de K.L.M., heeft
vandaag van de Amerikaansche regeering de „Medal of
Freedom" ontvangen, omdat zij zich bijzonder verdienstelijk heeft
gemaakt bij de hulpverleening aan neergeschoten geallieerde
piloten. Hieronder publiceeren wij de zeer bewogen levensgeschie
denis van deze kranige illeghle werkster.
zeer vlot, en via het onbezette deel
van Frankrijk, wist ze na een
tocht, die acht maanden duurde,
Zwitserland te bereiken.
Maar, doordat ze geen pa
pieren had, werd ze onmiddel
lijk na haar aankomst in
Zwitserland gevangen geno
men. een gevangenschap, die
drie weken duurde.
De Zwitsers organiseerden van
tijd tot tijd z.g. konvooien naar
Spanj^en met het laatste konvooi
(begin Juli) gelukte het Trix Ter-
windt, voorzien van de noodige
identiteitspapieren, mee te komen.
Van Spanje uit zou ze per boot
naar Amerika vertrekken, maar
ze wilde naar Engeland, omdat ze
dan niet ^oo ver van Nederland
was. Daarom reisde ze naar Lis
sabon, waar juist een K.L.M.-ma-
chine landde. Parmentier bracht
haar met dit vliegtuig naar Enge
land, waar Trix eerst drie dagen
in Engelsche en vervolgens in Ne-
derlandsche politieke quarantaine
kampen kwam. Dit duurde echter
niet lang. Trix kwam in Engel-
schen dienst' als cadet-officier
„first aid nursery yeomanry".
Hier onderging zij een uiterst
zware training, waarbij zij o.a.
driemaal als parachutiste oefen
sprongen maakte.
Toen deze opleiding (zij was de
Beatrix Albertine Wilhelmina
Maria Terwindt werd op 27 Fe
bruari 1911 te Arnhem geboren.
Nadat zij de M.U-L.O. had door
loopen bezocht zij een buitenland-
sche kostschool, waarna zij aan
de Kunstnijverheidschool te Arn
hem het diploma teekenen L.O.
behaalde. Zij volgde hierna een
cursus voor hinnenhuisarchitecte
op de Kunstnijverheidschool te
Amsterdam en werkte vervolgens
één jaar als volontaire aan de
Stedelijke Bibliotheek te Arnhem;
gedurende dien tijd studeerde zij
Italiaansch.
Te Sittard volgde Trix Terwindt
c«m cursus van twee jaar voor as
sistent-bibliothecaresse en beland
de, na nog enkele functies te heb
ben vervuld, in 1937 bij de K.L.M.
waar zij, in Maart van dat jaar,
als stewardess in dienst kwam.
Bij het uitbreken van den oorlog
werd zij. zooals vele anderen, op
wachtgeld gesteld; eenigen tijd la
ter nam zij nog gedurende enkele
maanden de functie waar van se
cretaresse van den heer Parmen
tier. In November 1941 werd zij
secretaresse van den heer Fuchs.
hoofd van het Vliegbedrijf.
Naar Zwitserland
Op 18 Maart 1942 kreeg mejuffr.
Terwindt als lid van de verzets
beweging, de opdracht om een Ne-
dcrlandsc.hen cadet naar Zwitser
land te brengen. Hiertoe reisde zij
eerst per trein naar de Belgische
grens. Daarna werden groote af
standen te voet afgelegd. Zij had
geen papieren, alleen adressen
van enkele vertrouwden. Het pas-
seeren van de Belgische grens
ging tegen alle verwachting in
eerste Nederlandsche vrouw, die
deze ontving) voltooid was, kreeg
Trix opdracht, om in den nacht
van 13 op 14 Februari 1943 boven
Drenthe af te springen, met (\i
belangrijke taak, êen nieuwe ont-
snappingslijn voor geallieerde pi-j
loten op te bouwen. Juist in deze
dagen was de situatie voor derge
lijk werk o.a. door den juist op
Rauter geplecgden aanslag, zeej
gevaarlijk.
Het z.g. ontvangstcomité,
dat haar, zooals afgesproken
was, zou opwachten, bracht
haar naar een schuur, waar
zij opgewacht werd door
Duitschers. Trix was in han
den van verraders gevallen!
Zij werd onmiddellijk naar het
hoofdkwartier van de Gestapo
vervoerd, waar zij vier dagen
bleef. Hiermede begon een tijd
van ellende en onzekerheid.
Ravensbrück
Tot 8 Mei 1944 zat zij in een
cel van de S.D.-gevangenis te Ha
ren, daarna twee dagen in Schc-
veningen en op 10 Mei werd ze
naar „Ravensbrück" getranspor
teerd. Tn dit kamp werd zij voor
de buitenwereld als „overleden"
opgegeven, maar in werkelijkheid
werden hier do gevangenen voor
uitwisseling „bewaard".
Eind Februari 1945 werd mef.
Terwindt naar Mauthausen (Oos.
tenrijk) overgebracht. Het Inter
nationale Roode Kruis bevrijdde
haar hier op 25 April. In Sankt-
Gallen (Zwitserland) moest Trix
zes weken in een hospitaal wor
den opgenomen, want het verblijf
in kampen en gevangenissen had
natuurlijk zijn ongunstigen in
vloed doen gelden. Nadat ze weer
eenigszins hersteld was, ging zij
terug naar Engeland om rapjoort
uit te brenpron. Op 7 Jonviari reis
de ze weer naar Nederland, waar
ze opnieuw bij de K.L.M. in dienst
trad, ditmaal als hoofdstewardess.
ÏVTEGEN nieuwe aanwinsten uit
Frankrijk omvatten een serie
var zes postzegels met toeslag, die
norlretten van bekende persoonlijk
heden uit de 15de eeuw vertegen
woordigen; de eerste zegel uitgege
ven ter eere van de Unesco (United
Nations Educational, Scientific and
Cultural Organization) en twee aan
vullingen van de landschappen-
serie. De Uncsco.zegel, een postze
gel van 10 francs in blauw, heeft
betrekking oo de algemeene verga
dering van de Unesco, die in het
laatst van November en het begin
van December te Parijs is gehou
den. De zegel draagt van boven het
opschrift: „U.N.E.S.C O. Paris 1946"
en zij stelt een wereldbol voor, om-
ge\en door twee lauwertakken..
Op een na alle persoonlijkheden,
die in de portrettenserie worden ge.
eerd, komen voor het eerst op)een
postzegel voor, de eenige uitzonde
ring is de heilige Jeanne d'Arc, dié
van 1412 tot 1431 leefde en de
Fransche legers ter overwin.nng
voerde. De Maagd van Orleans is
afgebeeld op een zegel van 5 francs
met toeslag van vier francs, uitge
voerd ii» ultramarijn.
De overige portretten zijn van
Jean Fouquet, een schilder, die van
1415 tot 1480 leefde, op een zegel
I
JE zult op een Vrijdag sterven
precies orn elf uur 'savonds,
zc-i de oude Eustapia en ze ver
volgde: lk zie nog mèèr. Op
een avond zul je van een donder
slag schrikken, terwijl je. een
trapje opgaat"; die avond zal het
zijn. Haar stem daalde tot bijna
onverstaanbaar fluisteren: De
dood komt op een première en
dan is het uit met Alberto Can-
cion uit voorgoed uit....
De stem was onder het spreken
zoo ver weggestorven, dat Dirk
Brouwer niet meer met zekerheid
wist. of zij nog toonloos voort
siste, of dat alleen het waterketel
tje op do kachel zoo monotoon
ruischte. Hij dwong zich tot een
onve'schillige houding en schou
derophalend verliet hij den woon
wagen van Mario Perugio, den
befaamden occultist, die alle ker
missen afreisde, om er de geheim
zinnige kunst te vertoonen welke
Eustapia hem leerde toen hij nog
een kleine jongen was. In dien
tijd was Eustapia wijd en zijd
bekend en de tent, waarin zij met
haar kristallen bol werkte was
altijd tjokvol, maar sinds zij ver-
li indscht was en haar bezoekers
wegjoeg met de griezeligste voor
spellingen. dwong Mario zijn moe
der om werkloos in haar stoel te
blijven zitten: niemand betaalt
immers graag om te vernemen
wanneer en hoe hij zal sterven?
Zaken zijn zaken, vond Mario
en hij kon het best alleen af met
zijn publiek.
DIRK BROUWER, die als Al
berto Cancion bij een acro-
batengroep werkte. laakte geen
uitzondering op andere menschen;
hij voelde neiging om waarde te
hechten aan hetgeen Eustapia
hem had gezegd. Alles, wat
zij voorzegde kwam immers uit?
Alles? Djrk glimlachte
flauwtjes en trachtte zichzelf ge
rust te stellen: vorige week had
d"1 oude vrouw een vuurzee ge
zien op de plaats waar dc wafe
lentent van Piet van Garderen
smnd. Nu prijkte op die plek de
nougat kraam van Leemans. Van
Gorderen was naar Brabant ver
trokken, maar brand had hij niet
gehad
Op een Vrijdag, 's avonds om
elf uur... Niet meer aan den
ken!
Dirk vervloekte zijn nieuwsgie
righeid die hem naar de oude
vrouw had gedreven. Waarom
had Mario gisteren na sluitings
tijd ook over zijn moeder gespro
ken Het was waanzin, om te
gelooven wat dio oude tooverkol
in haar kindsehheid uitkraamde;
heel haar vak was immers truc
werk ?-
Dirk stak een sigaret op en
slofte verder tusschen de wagens,
hier amicaal knipoogend, daar
even pratend en tenslotte ging hij
Je stad maar in. want hij ver
veelde zich grenzenloos.
Nog drie dagen in dit gat en
dan misschien een paar dagen
rust. Het was maar te hopen,
dat Pedro met een nieuw cont-act
uit de hoofdstad zou terugkecren.
Was hij maar meegegaan naar
cle beurs....; wat moest bi]
hier doen als hij niet kon wer
ken? Zonder Pedro viel er aan
trainen niet te denkenEnfin,
eerst maar een biertje en dan een
bioscoopjë; een mensch moest
iets uitvoeren
EGEN zessen slenterde Dirk
terug naar het plein, waar de
houten noodschouwburg was op
geslagen. Hij liep er langs en
kroop aan den achterkant onder
een tot deur dienend stuk zeil
doek door naar binnen. De groote
ruimte was leeg en donker,
slechts een klein lampje brandde
lyj do nooddeur. Dirk ging een
der kleedkamers in en begon
klaar te leggen wat 'hij noodig
had om Alberto Cancion te wor
den; daarna dook hij weer onde-
het zeil door naar buiten, om in
zijn kosthuis te gaan eten.
Pedro zat al aan tafel bij moe
der Calkoen die, als ieder jaar,
een aantal kermisgasten in huis
had. Zij was een gulle, hartelijke
vrouw, die graag lachte en maan
denlang kon te-en op het plezier
dat ze, 's-avonds na sluiten met
haar jongens en meiden, zoo^ls
ze de gaston noemde, beleefde.
Toen Dirk binnenkwam straal
den vrouw Calkoen's oogen «*n
eer PeJro zijn confrater iets had
kunnen zeggen, werd Dirk door
zijn kostvrouw omhelsd met een
welgemeencl: Geluk jongen,
veel geluk jij ook!
Lachend maakte Di"k zich uit
de moederlijke omarming |06 cn
zette zich aan tafel om met smaak
aan zijn gebakken aardappelen te
beginnen. Onderwijl kwam Pedro
los: h'j had geluk gehad in de
stad. Ze zouden e-*n tournee
van een jaar gaan maken met oen
groot revuegezelschap. Gunsti
ge condities: een flinke gage en
veel séjour; Over twee maanden
beginnen en tevoren eiken dag
intensief trainen en rejjeteeren
met de balletgroep, waarmee zij
in combinatie zouden werken.
Vrijdag 23 September beginnen.
PEDRO moest nog veel rneer
hebben gezegd, maar Dirk
verstond bet niet meer; hij hoorde
slechts die twee woorden; pre
inière en Vrijdag;... Hij wierp
een troebelen blik op vrouw Cal
koen en schoof met oen ruk zijn
bord opzij Goddank, h.j had
zich vergist; zij leek niet op de
moeder van Mario. Dat moest
door den wasem van het eten zoo
hebben geschenen
Wat ?eg je ervan?
Dirk verstond Pedro weer; de
klokken, die in zijn hoofd den
klank van de twee woorden had
den geluid, zwegen. Hij be-
heerschte zich:' Praten, Dirk!
Praten, en dien onzin van dat
kindsche mensch vergeten.
Voor je ligt de toekomst open en
op die première zal niets gebeu
ren je zult het zien! Alle
maal nonsens, onvervalschte
ouwew- ij venpraatDe woorden
begonnen Dirk van de lippen te
stroomen. nog radder dan zijn
koortsende gedachten hem door
joegen. Niet meer denken aan
dien waanzin hij moest ccn
kerel zijn!
Op weg naar dc tent praatte
Dirk het restant van zijn angst
volkomen weg en dien avond
werkte hij beter dan ooit.
'"POEN de acrobaten klaar waren
1 met hun tweede optreden,
rookten ze tegen het verbod
even een sigaret in hun kleed
kamer, maar lang duurde het
verstolen genot niet. want van
buiten drong een snel-aangroei-
end geioezemoes tot hen door.
Pedro rukte het gordijn van het
venster weg en met ontzetting
zagen de Cancions dc nougat-
kraam var Leemans en de huizen
daarachter als pek branden.'
Tusschen het toegestroomde
volk stond in de eerste rij Eusta
pia Perugio. Haar grijze haar-
slierten woeien in den wind en
met haar magere, hooggeheven
vuisten woest naar bet vuur ge
barend gilde ze: Ik heb ze ge
waarschuwd ik had het immers
zien braaden
(Wordt vervolgd}
van drie plus een francs, uitgevoerd
in grijs, den beroemden dichter
Francois Villon (1*431—1489) op een
groene zegel van twee plus een
francs, de historicus en biograaf
Philippe de Commynes (1447—1511)
op een zegel van vier plus drie
francs in roodbruin, den katholie
ken godgeleerde' en rector van de
Parysche universiteit Jean Gerson
(13621428) op een zwartbruine
(sepia) zegel van zes plus vijf
fiancs cn koning Karei VII (1403
HGli tijdens wiens regeering de
honderdjarige oorlog een einde
nam, op een scharlakenroodè zegel
var. tien plus zes francs.
Op een zegel van 15 francs is do
Zuid-Fransche stad Recamadour
mei haar op terrassen gebouwde
huizen en op een rots opgetrokken
lark van St. Amadour afgebeeld.
Fen grijze zegel van 20 francs
tenslotte vertoont het breken van
de oceaangolven op de rotsen bij
Pointe du Raz aan de kust van Bre.
ta.gne.
OlNDS de instelling van de UNO
hebben verzamelaars gespecu
leerd op de mofoG'kheid, dat er
postzegels zouden komen, uitslui
tend ten gebruike van deze organi
satie, hetzij in den vorm van eigen
zegels, hetzij in overdrukken van
Amerikaansche postzegels.
Een ambtenaar van de UNO heeft
r en wel medegedeeld, dat het min
stens tót het midden van 1947 zal
di.ren, voor de internationale post.
unie een beslissing zal nemen om-
ti ent de wijze, waarop de post van
d° UNO zal worden onderscheiden.
Het postkantoor der UNO in het
hoofdbureau van den Veiligheids
raad te Lake Success (New York)
maakt gebruik van een stempel:
..T'r.ited Nations-Lake Success,
N.Y." met de aanduiding: „Courier
o' the United "Nations".
Ooslersche schoonheid en pracht zul.
len dezer dag eh te Londen te aan-
schouwe i zijn bij de vertolking vai%
de Chineesche opera, welke dc ver
halen uit het China der Middélm
eeuwen in beeld brengt Mevr
Chen in haar rol van Phoenix Li" C
de opera „Mile Phoenix". (P.)
