Amerika miskent zijn profeet
Mussolini stierf als
een lafaard
Naar een blijvend laag peil van
volksonderwijs?
Radio-programma
oiaar ook de
2
Ontstellende feiten
en cijfers
ONS LEVEN:
A/TuSSOLINI stierf als cen lafaard, verklaarde Walter Audisio,
de 37-jarige boekhouder, die Mussolini's executie heeft vol
trokken, in een interview met Associated Press.
DEMANDIEDEN
DUCE DOODDE:
Donderdag 17 April 1947
door
REIN H. FLEDDERUS,
architect
T-TET zal interessant zijn om over
A a vijftig jaar de Nieuwe Wereld
weer te zien. Deze zal dan haar
eigen ..gelaat" hebben en Europa
zal het zijne er niet in terug kun
nen vinden. Voorloopig is alles nog
bij het oude.
Ik doorkruis de stad dagelijks en
praat, praat met iedereen, met ar
chitecten. met stedebouwkundigen,
met arbeiders langs den waterkant,
met winkelbedienden en een oud
vrouwtje op de ferry-boot. Want de
mensch is maat van alle dingen en
niet de koppenmaat van oen bak
steen 20oals wij in het bouwvak zoo
vaak denken. Mijn gids is een mil-
lionnair. Weinig lieden die zoo ge
lukkig zijn om tegen een dergelljken
gids aan te blunderen. Dat kwam
zoo. Een lief nichtje, dat we nog
nooit gezien hadden, kwam ons van
de boot halen. Dat nichtje dacht,
dat een architect uit Europa een
welvarend man zou zijn met veel
bagage. Zij reed in een Buick, maar
haar werkgever had een groote Ca
dillac. Samen zouden zij de bagage
wel kunnen stuwen. Toen m'n
vrouw en ik dus de loopplank af
kwamen stonden twee groote wa
gens op ons poover cltybagje te
wachten en zoo leerde ik Jake Van-
derplate kennen.
Hij is een van de velen. Zestig
jaar geleden, als kind van drie jaar,
is hij aan de hand van een Frie-
schen boerenarbeider, z'n vader,
hier aan wal gestapt. Zijn vader be
zat toen vier dollars. Jake heeft nu
ettelijke tonnen, op allerlei moge
lijke en onmogelijke manieren ver
diend. De eerste wereldoorlog heeft
hem tot den top gevoerd dien alle
Amerikanen als bereikbaar ideaal
zien.
Door hem kom ik in kringen, die
mij leeren. dat een groot profeet in
gene"
ik
ve
■SmgHV
nog, lang na zijn dooa en ook na de
eigen land niet geliefd was. Die
miji
zen mensch danig gekwetst. Nu
profeet was Franklin D. Roosevelt.
Men heeft mijn ycreering voor de-
OSDERGROXDSCHE ROLLENDE TROTTOIRS verbinden het autobus
station met den spoorweg en de ondci grondsehe. Zij gaan langzaam ge
noeg om de etalages goed (e kunnen zien en er af te stappen om te. gaan
winkelen
5 November-verkiezingen, duurt de
fluistercampagne voort. In alle la
gen van de bevolking. Hij zou een
dictator geweest zijn. die de wet
heeft verkracht met wettige en on
wettige middelen; hij zou het land
aan den rand van den afgrond heb
ben gebracht en het in den oorlog
hebben gestort. Om zijn dood hangt
een luguber waas. Niemand zou z n
levenlooze lichaam meer hebben ge
zien en het is in alle stilte begra
ven. Zelfmoord? Moord? Zoo rod
delt de goegemeente voort, rustig
het grootsche beeld bezwadderend
van een onzer grootste wereldbur
gers. een man die zijn volk jaren
vooruit was in visie en handeling.
Provincialisme
ZEKER, er zy'n genoeg anderen!
Maar in het verre Westen en in
het Oosten heb ik van de honderd
mensehen die ik sprak zeker tach
tig afkeurend hooren spreken over
F.P.R. Toeval? Hoe komt dat?
Omdat van de 110.000.000 Amerika
nen. die dit continent bevolken, er
120 000.000 geclassificeerd kunnen
worden met wat een stedeling, ten
onrechte, provincialisme noemt. Dit
is het eenige woord dat in ons taal
begrip een weinig mijn bedoeling
benadert. Bekrompenheid is het ze-
kor niet. Tot in hot kleinste gat
vindt men een onbekrompenheid en
interesse voor alle gebieden van het
leven, die ver uit gaat boven die
van Tjietjuikstradorp of Stammer-
vecn om maar een synoniem te ge
ven; maar toch, het moet gezegd
worden, kijkt de groote massa van
dit volk niet verder dan eigen neus
lang is en wat erger is. dan eigen
portemonnaic. Wie Uwer zonder
zonde is werpe den eersten steen!
Men hoeft de welvaartsgolf, die
het gevolg was van den oorlog, als
vanzelfsprekend aanvaard, maar de
noodzakelijke beperkingen, prijs
stijgingen, belemmeringen .van de
veelgeprezen vrijheid, prijsregelin
gen. verhooging van belastingen en
nationale schulden op een weeg
schaal geworpen, waarbij men ver
geet op de andere schaal de ver
grooting van de internationale
macht, invloeden, productie en de
toekomstige revenuen daarvan op
te zetten. Zoo is dc schaal naar de
ontevredenheid overgeslagen.
Een Amerikaan is een geboren
speler. Slechts lieden die een spel
durven wagen, zijn hier eeuwen
lang binnengetrokken en in lange
stille avonden, in „covcrcdwagons",
in blokhutten, in „eold-rush' dor
pen en later in grooteren stijl door
Astors, Morgans. Mellons en Rocke
fellers is deze behoefte aan groot
spel nog versterkt. Met speelkaar
ten, met spoorlynen of met vaste
goederen. Niet met idealen. Als een
Amerikaan dan ook naar je beroep
vraagt, zegt hy: ..What is your
game"? ..Wat is je spel"? en hy is
niet in het minst verwonderd, als
ik antwoord, dat ik in de ..Towp-
planning-business" ben, zooals mijn
vriend en gids Jake in de retiring-
business" ia. Hij leeft namelyk stil.
Speculaties
ZOO spelen dc groote arbeiders-
organisaties ook hun „spel'
Een spel, dat weinig met idealisme
van doen heeft. Dat gebaseerd is op
het spel van het kapitalisme en dat
gebruik maakt van dezelfde midde
len. Daarom heeft het Amerikaan-
sche volk op 6 November 1946 de
kaarten opnieuw geschud en begint
een ander spel. Geen nieuw spel.
alleen maar een ander, met andere
en dezelfde menschen en dezelfde
kaarten.
Het is niet zoo bekend in de
Lage Landen, maar het grootste
spel in dc U.S.A. is dat van de
bouw- en grondspeculantcn. In dol
lars uitgedrukt hebben zy het
leeuwenaandeel in den handel.
Real-estate-people worden zij ge
noemd en zij zijn de glorie en pest
Til INK A LENDER
DONDERDAG 17 APRIL. Ten
gevolge ran den langdurigen win
ter hebben zieh d>t VOO'jaar ook de
grasvelden Inter ontwikkeld dan
gewoonlijk In sommige tuinen keelt
het gras zelfs erg door de vorst
leden. Dit zijn vooral de jonge gras.
velden. Voor zoover hel noodtg
blijkt, kan men opnieuw graszaad
zaaien of nieuwe graszoden leggen
Het is thans daarvoor de geschiktste
tijd. Doode of koele plekken, die
zich in een grascveld of grasband
bevindenworden ook van nieuw
gras voorzien. Indien het Cen se''r
droog en zonnig voorjaar wordt,
dan wordt niet verzuimd om hel
nieuwgras nu en dan met giptPT
of tuinslang te bevoeldigen. De be
mesting worde ook niet vergeten
S. L.
van dit land. De glorie, omdat dit
genus mannen oplevert met groote
ondernemingslust en durf. De glo
rie, omdat deze mannen de kracht
en het initiatief bezitten dat steden
groot en welvarend maakt en on
dernemingen doet slagen. De pest,
omdat door htm politieleen en finan-
cieelcn invloed ae overheid geen
kans krijgt om goede steden te
bouwen, onteigening van gronden
door te voeren en beperkingen op
bepaalde bouwgronden te leggen.
Het waardevolle bezit van den een
kan daardoor aangetast worden
door den ander.
In New York zijn de groote man
nen op dit gebied Dowling en
Zeckendorf. Mannen die een neus
hebben voor een „good commercial
site", een stuk grond waar geld in
zit.
Voor tien jaar
EEN van de interessantste bouw
werken die in New-York bin-
nenkort ondernomen zullen worden,
is Zcckendorfs Flushing Project,
met den bouw waarvan in 1947 zal
worden begonen en dat in 1950 ge
reed moet ziin. Een eerste bouw-
crediet van 35.000.000 is reeds
verstrekt.
Ideaal gelegen tusschen bushal
tes. spoorweg- en treinstations en
bediend door een netwerk van auto
snelwegen is een terrein aange
kocht met een oppervlakte van 23
acres. Het project omvat een wa
renhuis, drie kantoorgebouwen, een
theater voor 5000 bezoekers en ze
ven blokken winkels, bereikbaar
over „air-conditioncd trottoirs-rou-
lants, terwijl .er op de daken par
keergelegenheid is voor 5000 auto's.
Een veelbelovend novum in cen
stad waar cen hopeloos tekort aan
l parkeerruimte is en momenteel al
een dollar per keer betaald wordt
voor een parkeerplaats.
Voorts zyn nog geprojecteerd een
warenhuis voor postorders, een
eenheidspryzenmagazijn, een maga
zijn voor voedingsmiddelen (super
market) een service-station, een
dancing, cen rolschaatsenbaan en
cen kcgelhall. De belangrijkheid
van dit object is niet gelegen in de
kosten, die 50.000.000 dollar bedra
gen. Waar dc jaarlykscWe opbrengst
6.250.000 dollar zal zijn, is dit com
plex binnen 10 jaar afgeschreven en
kan er, gezien de Now-Yorksche fi
losofie, óver 15 of 30 jaar wol weer
wat anders komen. De architectuur
is ook niet belangrijk. z\j is niet veel
meer dan functioneel. Het voor
Amerika zoo belangrijke is, dat
hier voor de tweede maal in dc his
torie van New-York en van een
zijde die zich altijd met kracht te
gen ordening verzette, cen initia
tief wordt genomen dat wel is waar
geen ordening tot doel heeft (hot
doel is nog steeds en alleen geld
verdienen), maar dat toch beseft
dat economie door ordening ge
diend kan zijn, dat de harmonie van
een geheel de deelen tot profijt is
en omgekeerd.
Met dit initiatief wordt het in een
vrije en chaotische wereld mogelijk
om stedebouw te bedreven. Dit wil
met zeggen, dat er in Amerika geen
voorbeelden zijn van goede stede-
bouw, maar het feit dat Amerika
geen onteigening leent, maakte tot
dusver van ieder grootcr plan een
farce. En stedebouw bedrijven wil
voor ons zeggen een gebouw of een
groep gebouwen of een deel van
een stad zoo ordenen en groepee-
ren dat de cultureele. functioneclc
als wel de commercieele waarden
van een dergelijk object of stads
deel tot in lengten van jaren ge
waarborgd zij.
Parallel
MERKWAARDIG voor ons is
dat, wat hier hoofdzakelijk
geschiedt op grond van eommcr-
cieeïe welvaart die resultaten ze
ker maakt, in ons land gepoogd
wordt uit commcrcieelcn nood. Rot
terdam, Amsterdam en Den Haag
trachten door middel van derge-
lyke, zij het kleinere projecten, te
komen tot een bundeling van krach
ten en hot is goed te weten dat in
de wereld de gedachten over cen
welslagen optimistisch zijn. zij het
dan op verschillende gronden. De
architect die zulk een opdracht ver
werft, moge een benijdenswaardig
man zijn, de bouwkunst wordt zel
den door oen dergelyk project ge
diend, omdat het zoor sterke han
den moeten zijn, willen zij cen der
gelijke opgave tot bouwkunst ver
heffen.
GEES' VLIEGVELDEN. De platte vlakken ia dit project, deel van
Lester Tichg's ontwerp voor New York, sijn de daken van warenhuizen,
waarop de auto's geparkeerd moeten worden. Er is elders geen plaats
meer voor (Ven betaalt tegenwoordig een dollar voor een keer par
keeren in New York!) Op den voorgrond een theater, links achter een
wolkenkrabber waar a/leen artsen, tandartsen en hun assistenten souden
komen te werken
DONDERDAG 17 APRIL
Avondprogramma
HILVERSUM I 301.5 M. 19.15
De Radio-Volksmuziekschool. 19 45
De Regecrings Voorlichtingsdienst
antwoordt20.15 Het Radio
Philharmonisch orkest. 21.15 „Op
de grenzen van het genie" II. 22.10
Pierre Palla. orgel - Verzoeknum
mers. 23.15—24.00 De orkesten van
Michel Emmer, Roger Vayessc,
Ray Ventura.
HILVERSUM II 415.5 en 218 M.
19.40 „De vaart der volken".
20.05 Ontspanning na inspanning.
21.30 Met band en plaat voor U pa
raat. 22 30 Het Berlijnsch Philhar
monisch orkest. 23.00 Pro Arte-
Quartet. 23.2024.00 „Tegen mid
dernachtnon-stop.
VRIJDAG 18 APRIL
Ochtend- en middagprogramma
HILVERSUM I 301.5 M. 8.18
Vrijdagmorgen opcra-progrnmma.
10.00 Morgenwijding. 10.20 „De Re
genboog". 1045 „Dc Rivalen".
11.00 Rina Kctty en Tino Rossi zin
gen. 11.15 Voor de vrouw. 12.00
„Les Gars de Paris". 14.20 Gram.-
muziek. 16.30 Tusschen twaalf en
zestien. 18.20 Musette-klanken.
HILVERSUM II 415.5 M. 7.45
„Ochtendgloren". 8.15 „Pluk den
dag". 9.00 Uit onzen Muziekkaicn-
der: Leopold Stokowsky. 9.05 Ge
varieerd morgenconcert. 10.40 Wer
ken van Cesar Franck en Charles
Marle Widor. 12.03 Charles Trenet
en Lys Gauty. 11.00 „Onder wui
vende palmen". 14.30 „Het eeuwig
masker". 15.10 Symphonic no 8 in
c kl t., Bruckner. 16.45 Klanken
uit Argentinië. 17.45 ,Wat het bui
tenland leest". 18.35 Amusements
orkest.
Een volk. dat zijn onderwijs niet
gezond maakt, geeft zijn voor
aanstaande plaats prijs.
HOEWEL niemand zal hebben ge
dacht, dat de na-oorlogsche ja
ren voor het Nederlandsche volks
onderwijs gemakkelijk zoujen zyn,
blijken de feiten en cijfers onstollen
der dan de ergste zwartkijker ons
hoeft kunnen voorspellen. Het. is nu
immers zoo. dat in 1945 vele scholen
wegens gebrek aan gehouwen en ma
teriaal nauwelijks oo gang kwamen,
dat in 1946 vele geheel of gedeelte
lijk moesten sluiten, omdat de onder
wijzers en leeraren ontbraken, en dat
1947 inzet met vele dichte scholen
wegens gebrek aan brandstof. Reeds
rekent men ermee, dat een aantal
dicht zal b.'ijven tot 1 April.
Wat beteekent dit? Niet minder,
dan dat er dit jaar meer dan een
millioen Nederlandsche kinderen de
lagere .school verlaten op een peil
van ontwikkeling zóó laag als sinds
meer dan een halve eeuw- in ons land
niet is voorgekomen. Het beteekent
verder dat de afgestudeerde middel
bare scholieren ten cencn male niet
voor hun taak in de maatschappij
gereed zijn en aan alle kanten te
kort zouden schieten, ware het niet.
dat zij met hun steeds aangroeiend
getal het intellectueele peil onver
mijdelijk tor hui niveau zullen doen
dalen. En dit beteekent op zijn beurt,
dat, Nederland steeds minder bere
kend zal zijn voor zijn taak in de
moderne wereld en afdaalt naar Mid-
den-Europoesch peil.
Dit wordt normaal
\\7U zouden lit gevaar niet be-
hoeven to Vreezen, wanneer
wij hierbij alleen te maken hadden
met de onvermijdelijke na-oorlog-
schc moeilijkheden. Was dat zoo. wo
zouden die paar jaren van achteruit
gang niet zoo tragisch opnemen,
wetend, dat herstel en verheffing
volgden. Maar dat weten wo juist
niet. Of liever: we weten, dat do
achteruitgang van heden zal over
gaan in een permanenten toestand,
die wordt gekenmerkt door een
lager peil der volksontwikkeling dan
voorheen.
Wie niet aan struisvogelpolitiek
wenscht te doen, weet dit. Er zijn
duizenden onderwijzers te kort. Het
vak is in discicrliet.. De salarisver-
hooging beteekent een verbetering
voor wie nu iri do school staat, maar
het heeft er veel van dat daardoor
de werkkring materieel aanlokkelijk
is geworden. Ilct aantal leerplichtige
DE veelzijdigheid van de taak der
huisvrouw is een onderwerp,
waarover huisvrouwen graag pra
ten. Deze taak neemt elke vrouw
blijmoedig op zich en met de beste
voornemens bezield betreedt zy het
helaas niet altijd met rozen be
strooide pad. Zij geeft haar min of
meer groote vrijheid gaarne voor
de gebondenheid van het gezinsle
ven. Ondanks alle perikelen! Want
het besturen van een huishouding is
geen sprookjesachtige belevenis,
zooals wij het ons het liefste voor-
stellen. Integendeel, het is iets zeer
reëels. Er is te weinig woonruimte,
linnen, serviesgoed, gas, geld. hulp
of wat ria* ook. er is een vcrstel-
mand, dié nóóit leeg raakt, nu elk
stukje zorgvuldiger en veelvuldiger
dan ooit, versteld dient te worden.
Al deze dingen boteekenen dik
wijls, dat voor de huisvrouw geen
tijd over blijft voor eigen genoe
gens, sport, boeken, muziek. Het is
waar, dat dit niet het belangrijkste
is; velen zullen het zelfs zeer onbe
langrijk vinden. Voor wie het aan
gaat, is het dat natuurlijk niet. Het
afstand doen van eigen liefhebbe
ryen kan zwaar wegen in een vrou-
wenbestaan. Maar zy weet dat het
in dezen tyd óók bij haar taak be
hoort en daarom doet zij verstan
dig als zij niet steeds een lamento
or over aanheft. Het opgeven van
datgene, wat ons leven veraange
naamt, is hard. maar laten wy voor
j oogen houden, dat afstand doen van
werkelijk noodzakelijke levensbe
hoeften heel wat erger is.
Dankbaarheid
NU wij, en het opgroeiende «re-
slacht ook al, bescheiden in
onze eischen moeten ztfn en blijven,
en dat nog lange jaren, nu zullen
wij de waarde leeren kennen van
dat, wat ons vertrouwd is gewor
den door langdurig cn intensief ge
bruik. Dat zal ons leeren dankbaar
te zijn voor hot snoezige modelletje
of het cen of andere luxueuze prul
letje, dat wc ons een heel enkelen
keer kunnen veroorloven. Want
we moeten het tot onze schande
bekennen, nietwaar dankbaar
heid en bescheidenheid zijn hopeloos
uit dc mode geraakt.
Onze taak? Nooit humeurig en
ontevreden worden! Denk aan den
slechten invloed die van een onte
vreden vrouw uitgaat. Wat we wel
moeten doen is dankbaar zyn voor
wat we hebben en kunnen krijgen
en van onzen meer of minder groo-
ten overvloed mcedeelen aan slecht
bedeelden. Onze taak is: den tijd,
dien de huishouding ons door aller
lei beslommeringen ontneemt, niet
betreuren cn de zeldzame vrye
oogenblikken extra prettig beste
den. Aan de dagelijks voorkomende
moeilijkheden dapper het hoofd bie
den en zoo een voorbeeld zijn voor
allen die om ons heen zyn. Dat alles
behoort bij de taak der huisvrouw!
Sprookjesachtig? Neen. nietwaar,
wel zeer reëel, maar het probee-
ren zeker waard. J. N.
Luchtig jurkje voor
warme dagen
Het is norj wel wat vroeg om nu
al aan zomerjaponnetjes tc gaan
denken, maar U hebt zeker Uw
oude garderobe al cons nagegaan
om te zien, of er niet cen paar
jurkjes tusschen zitten, die zóó niet
meer tc dragen zijn cn waar toch
nog iets mee „gedaan" kan worden.
En dan is dit cen modelletje, dat
uitkomst biedt, want het leent zich
er uitstekend toe om van oud nieuw
te maken. Witte broderie is hier ge
combineerd met een soepele licht
blauwe stof, maar all mogelijke
andere combinaties zijn denkbaar.
Aardig is het zwarte bandfluwccl-
tje op dc grens van bovengedeelte
cn schouderstuk. Het mouwtje, een
voortzetting van het schouderstuk,
is heel modern.
Ik voelde het heelemaal niet als iets bijzonders, toen ik bevel
kreeg Mussolini te dooden, zei Audisio, neen, ik zag mezelf geens
zins als een door de geschiedenis uitverkorene. Ik ben erg koel
bloedig, mijn eenige gedachte was de opdracht behoorlijk uit te
voeren.
Hy vertelde, dat toen hy bij de
boerderij kwam, waar Mussolini en
zijn vriendin Claretta Petaeci zich
bevonden, hij hen geheel gekleed
had aangetroffen, en hoe Mussolini
in de kamer aan het ijsberen was.
Mussolini riep. toen ik de deur
opende in doodsangst uit: Che ce?
(vVie daar?).
FEUILLETON
J&ty? $euklfyeS'...
Loooa CRAIG Rice «VERTALING! APV KAMPERS j
45
„Ikke niet", zei Archie, oprecht
verontwaardigd. „En ze zaten
trouwens niet in de bloembus, maar
in het aardappclmandje. En het
waren er ook niet twaalf, het wa
ren er maar twee en uit eentje was
een heelen hap".
„Sstt jongens", zei Dinah. „Stel
neu es, dat het uitkomt, dat Mr.
Sanford Mrs. Sanford wérkelijk
vermoord heeft".
„Maar dat kan niet", zei Archie.
„Want hij heeft een alibi". April
ging naar binnen om op de klok te
kijken of het tijd was om de aard
appelen op tc zetten
„Archie!" zei Dinah. Hij hield
vlug zijn mond.
„Eerlyk, Dinah", zei April, „h\j
kan geen comcdie gespeeld hebben,
toen hy zei, dat hy het niet gedaan
had. En dan pog
„Hoor nou 's", zei Dinah. „Stel
nou 's, dat het zou uitkomen, dat
hy het echt gedaan heeft. Groote
goedheid. Dan zouden wij mede
plichtigen zyn".
„Wat zyn dat?" vroeg Archie.
„Oh Archie!" zei Dinah geërgerd.
„Ga de prullemand buiten leeg-
gooicn".
„Mormel", bromde Archie. Hij
nam de prullemand op. „Ik moet
ook altyd alles doen". Met een klap
sloeg hij de tusschendeur dicht.
Dinah keerde zich om en zei:
„Eerlijk, April, ik ben er een beet
je bang voor".
„Waarom?" zei April, net iets té
onverschillig.
„Nou gunst", zei Dinah. „We heb
ben hem toch hier verborgen. En
stel nou 's, dat hij Mrs. Sanford
vermoord heeft. En stel dan ook 's,
dat hy gisteravond dien anderen
vent vermoord heeft".
„Dat heeft-ie niet", zei Archie's
stem. Hij kwam binnen en zette de
leege prullemand met een bons op
den vloer. „Want jullie hadden te
gen hem gezegd, dat hij in het hol
moest blijven zoolang de partij
duurde. En er stonden er een paar
van de Bende bij het hol, voor als
er soms een p'litie zou komen".
Hij stak cen vinger in den suiker
pot en likte dien af. „Hij kan er gis
teravond niet uitgekomen zyn
Door de Bende". Hij stak weer zijn
vinger in den pot. ,'Maar ik heb ze
natuurlijk niet gezegd, dat het voor
dc p'litie was".
„Blijf uit dien suikerpot", zei Di
nah. „En hoe weet je zoo zeker, dat
hij ze niet ontglipt is?"
„De twee beste kerels van de
Bende?" zei Archie verontwaar
digd. „Warmly en Flashlight? Ben
je betoeterd?"
„Ze is maar een klein beetje be
toeterd", zei April. „Let maar niet
op haar. Maar de vraag is: Wat
gaan we nou doen? De stad in, om
een cadeautje voor Moederdag te
koopen, de vaat wasschen, de
wasch naar de wasscherij brengen
of die dingen lezen, die we gister
avond hebben gevonden?"
Dinah scheen het nauwclyks te
hooren. Ze fronste haar voorhoofd
en zei: „Denk jy, dat die gangster
workelyk in het huis van Sanford
vermoord werd?"
April en zij keken elkaar een
lang oogenblik aan.
Toen liepen ze naar het raam en
keken het uitgestrekte grasveld
over. Bij het huis van Sanford was
alles vredig en stil. Er zat maar één
politic-agent op wacht by de veran
da aan den achterkant, met een
magazine op zyn knieën.
„We moeten toch beslist die din
gen lezen", zei April. „Na alles, wat
we meegemaakt hebben om ze te
pakken te krijgen".
Dinah schudde haar hoofd. „We
moeten eerst dit doen. Want ik ge
loof, dat we er nu heelemaal geen
moeite mee zullen hebben".
Ze wendde zich tot Archie, die
Jenkins zat te strelen. „Er zit een
smeris op de veranda aan den ach
terkant van het huis van Sanford.
Kun jij hem zóó aan den praat hou
den, dat wy tegen de latten op kun
nen klimmen, zonder dat hij het in
de gaten heeft?"
Archie gaf Jenkins nog een laat-
sten aai, duwde haar wég en ging
naar het raam. „Is dat de eenige
agent in de buurt?"
„Voor zoover we weten wèl", zei
Dinah.
„En jullie willen in dat huis?"
„Dat is nou net precies ons plan",
zei April.
Archie zweeg even. „Hoor 's", zei
hij. „moet ik de vaat afdrogen en
opbergen?"
„Nee, dat hoef je niet", zei April
vlug.
„Upin upordupe", zei Archie. „En
jullie kunnen net zoo goed door de
achterdeur gaan, want die smeris
komt daar toch niet". Hy bleef
even in de deuropening staan en
voegde cr aan toe: „Maar denk er
om, ik droog den ontbijtboel niet
af".
Hij verdween om den hoek van
de veranda.
„We zullen er het beste maar van
hopen", mompelde April. Dc twee
meisjes gingen naar buiten cn kro-
Een tot het uiterste randje van den
aag, zoo dicht bij den achterkant
van'de villa van Sanford als ze
durfden.
Toen klonk er ineens een schrille
kreet. De agent op de veranda liet
op en
zijn magazine vallen, sprong
stormde naar buiten. Een klein fi-
w je rende dwars over het gras
veld. 'De agent stak vlug zijn arm
uit cn hield hem tegen. Even praat
ten ze samen. April en Dinah kon
den niet hooren, wat ze zeiden',
maar zagen ze gebaren maken.
Toen zette de agent het op een
loopen, door oen tuin heen en het
grasveld over in de richting van de
struiken, die een haag om het huis
van Sanford vormden. Archie liep
wljzènd en schreeuwend voor hem
uit.
April en Dinah renden vlug den
tuin door en de achtertrap op. De
veranda was verlaten. Een nummer
van „Geheimzinnige Detective ver
halen" lag ondersteboven op den
vloer naast een boordevol asch-
bakje.
tWordt vervolgd)
Ik zei, dat ik gekomen was om
hem te bevrijden. Ik zei dit, omdat
ik een scène wilde vermyden. Hij
feloofde my en nam onmiddellijk
en toon aan van II Duce. Hij zei:
„Ti do un impero" ik zal jè een
keizerrijk geven). Hij liep de deur
uit. Petacei volgde nem, maar hij
merkte haar niet eens op.
Ma, ma, signor
TOEN we bU de auto kwamen
(die ons naar de plaats van de
executie zou brengen), streek Mus
solini maar steeds over zijn kale
schedel en zei: „Ze zullen me her
kennen. Wat moet ik doen Ik zei
hem. dat hij iets op zijn hoofd
moest zetten.
Nadat wij uitgestapt waren en ik
hem tegen dc muur opstelde, wist
hij nog niet wat hij doen moest.
Toen uc het doodvonnis voorlas na
mens het opperbevel van dc vrijwil
ligers van de vrijheid, begon hij te
beven en te brabbelen: „Ma, ma,
ma, signor Colonello".
Ik haalde den trekker van mijn
stengttn ovér, maar deze sloeg af.
Daarna trok ik mijn revolver, doch
deze weigerde ook.
Vervolgens liep ik een paar me
ter. naar den partisaan. die mij ver
gezelde en nam zijn mas nutra
(stengun).
Ik doodde hem met vijf schoten,
zei Audisio.
Niet de bedoeling
HET was niet mijn bedoeling oip
Claretta Petacci, Mussolini's
maitresse, te dooden.
Zij riep: „Mussolini non deve mo-
riere!" (Mussolini mag niet ster
ven) en wierp zich voor den Duce.
Ik zei haar, dat zy uit den weg
moest gaan, daar ik haar anders
ook zou doodschieten. Doch zy
bleef voor hem staan.
Het spijt mij niet, dat ik haar ge
dood heb
Audisio, die in de verzetsbewe
ging bekend stond als „kolonel Va-
ferió" is donker van uiterlijk, 1.80
kinderen zal enorm toenemen. D«
Wantoestand der overbevolkte klas"
sen wordt straks do normale toe
stand, het verslechterde onderwijs
liet normale onderwijs.
Niet rationeel
DO VENDIEN begint over eenigen
tijd de strijd om den bouw van
nieuwe scholen. Dio bouw wordt in
Nederland niet rationeel verricht. Na
Jen oorlog zijn er weer verscheidene
bijzondere scholen opgericht, dik
wijls afgesplitst van openbare scho
len in kleine gemeenten, welke bij
zondere scholen meestal nog onder
één dak zijn gehuisvest met de open
bare. maar die straks een eigen ge
bouw willen hebben. Er zullen
schoolgebouwen komen, waar ze niet
in de éérste plaats noodig zijn. Wy
zullen onszelf opnieuw een mogelijk
heid tot verheffing van het onder
w ijs uit het moeras, waarin het zit,
ontnemen.
Er zijn geen teekenen, die op een
mogelijke andere ontwikkeling wij
zen. Men bemerkt niets van een on
derwijspolitiek. die doelbewust aan-
stuurt op overwinning van de groote
gevaren. Onbekend is een vast sche
ma van onderwijsopleiding, onbe
kend cen plan om onderwijzers te
winnen mei eon redelijker kans van
slagen. Onbekend een schema van
scholenbouw voor dc eerstkomende
twintig jaren, verspreid over Neder
land naar werkelijke behoefte. Wat
de Engclschen sinds 1944 wèl kun
nen, daarvoor blijken wij hier do
kracht te missen. Nog onlangs zei do
Engelsche ministerpresident, met
het oog op «do verhooging van den.
leerplichtigen leeftijd op 1 April a.s*
„We zitten krap in onze menschen.
We moeten door de kwaliteit goed
maken, wat ons in kwantiteit ont
breekt. Indien we een leidende posi
tie willen behouden in dc industrie,
moeten we een goed onderwezen be
volking hebben."
Maar hier niets
ZULKE woorden hoort men hier
niet. Vermoedelijk denkt de
meerderheid van ons volk nog, dat,
afgezien van na-oorlogschc moeilijk
heden, ons onderwijs tot het beste
onderwijs van Europa gerekend mag
worden. Wy zijn echter bezig dien
goeden naam tc overleven. Een be
kend historicus heeft eens als histo
risch verschijnsel aangewezen dat
landen, die op een bepaald gebied
aan de spits gaan, gevaar loopen
juist op -dat punt achteraan te ko
men in cen volgende periode. Het
ziet er naar uit. dat dit met. ons on
derwijs het geval zal-zijn. Maar dat
wil tevens zeggen: met onzen goe
den naam Nederlandsche geleer
den, ingenieurs, architecten op in
ternationaal gebied.
Berusten wy erin, dat -leze rol is
uitgespeeld? Ilct ryke Holland is een
legende geworden. Ook het Holland
van Erasmus, Hugo de Groot, Van
Vollenhoven. Lorentz, Huizinga?
Een volk. dat z'.in onderwijs niet ge
zond maakt, geeft zyn vooraanstaan
de plaats prijs. Het óók arme Enge
land heeft dat begrepen. Maar wij
sukkelen voort.
Dr J. C. Brandt Corstius.
Antoon Coolen auteur
van „De Ontmoeting"
De boekenweek-commissie heeft
in het Arastel-hótel te Amsterdam
de böèkemveek-1917 geliquideerd,
In tegenwoordigheid van veld
letterkundigen heeft do commis
sie do uitslagen der beide prijs
vragen bekend gemaakt.
Antoon Coolen bleek de schrij
ver en dus de winnaar van do
litteraire prijsvraag.
Door loting werd vastgesteld
welke drie der duizenden inzen
ders, dio hun keuze op Antoon
Coolen hadden bepaald, de win
naars zi|n der drie hoofdprijzen:
boekenkast tor waarde van f 100.
Het zijn J. Moors, te Roermond.
Mej. C. Th. A. Driever, te Soest-
dijk. Mej. J. M. Louwerens te
Utrecht.
OMTRENT DEN MAN die het
door de partisan en uitgesproken
I doodvonnis heeft voltrokken
heerschte tot dusver in Italië
groote geheimzinnigheid. Kort
geleden hebben dc communisten
zijn vaam genoemd: WALTER
AUDISIO, tijdens den oorlog be-
kend als kolonel Vatcrio Tijdens
een communistische bijeenkomst
j Ie Rome heeft Audisio Verteld
van het einde van den Duce-
Zijn relaas tegenover een corres-
pondenvan Associated Press
l na afloop van die bijeenkomst
of daan, vindmen hier naast-
lang en heeft een zwart snorretje.
Hy rookte tijdens het vraaggesprek
aan een stuk door, doch was in het
geheel niet zenuwachtig. H\j Wei
gerde mee te deelen of de commu
nisten hem een lijfwacht hadden
gegeven.
