April '45: Seyss Inquart sprak
met
„het verzet"
m
Kroesbaard
Duitschers saboteerden
aanbod
eigen
Radio-programma
Twee jaar geleden
Eisenhower moest
ingrijpen
WAT ZEGT
EEN NAAM?
Spdlinq-Apsdinq.
Koning
van
Sigaretten langs
den weg
J&ui? ifteutétfyeS1...
2
Vrijdag 18 April 1947
EISENHOWER:
„Hoera, de oorlog is voorbij!"
In April 1945 liet Seyss Inquart
in een gesprek met dr. Hirschield
doorschemeren, dat er met hem
wel te praten zou zijn om vernie
lingen op grootc schaal en algeheel
onderwaterzetting van het Wes
ten te voorkomen. Een uitlating,
die onmiddellijk werd doorgege
ven naar het college van vertrou
wensmannen. dat met medewer
king van de regeering te Londen
en van den commandant der Bin-
nenlandsche Strijdkrachten po
gingen deed om over de bedoelin
gen van den bezetter wat meer te
weten to komen.
Op 7 April bracht de heer A.
Th. L. van den Vlught, lid van
het Interkerkelijk Overleg in Den
Haag, een bezoek bij den „Beauf-
tragtc" van Zuid-Holland en on
middellijk daarna deed hij den
heer Neher, den huidigen minis
ter, verslag van zijn besprekin
gen. Seyss Inqart was bereid om
te capituleercn, zoodra het bezet
te Nederlandsche gebied van
Duitschland zou zijn afgesloten.
Maar dan moest men den Duit-
schen autoriteiten een reeole be
rechting garandeeren en zorgen,
dat er geen aanslagen werden ge
pleegd. Van zijn kant z°u Seyss
Inquart traineeren met het ver
nielen van bepaalde objecten.
Een poging om de geëischte on
voorwaardelijke overgave te ont
komen? De vertrouwensmannen
wenschten het niet zoo te zien,
vonden de „voorwaarden" een
uitvloeisel van volledige capitu
latie. Prins Bernhard. bevelheb
ber der Nederlandsche Strijd
krachten, werd telegrafisch in
kennis gesteld met den gang van
zaken en den volgenden dag
vond weer een voorloopige be
spreking plaatö.
Stap verder
De Duitschers gingen al een
stap verder. Zij geven een onoffi-
cieelen wapenstilstand in overwe
ging of neutraliseering van een
bepaald gebied. Als voorwaarden
golden, dat de Geallieerden dit
gebied niet zouden aanvallen,
terwijl de Nederlanders de veilig
heid van de Duitschers moesten
earandeeien. Van hun kant wa
ren de Duitschers bereid vernie
lingen stop te zetten, het fusillee-
ren te staken, geen razzia's meer
te houden of fietsen te vorderen
ei:z. en mede te werken aan een
voedselvoorziening onder leiding
van het Roodc Kruis.
Op 12 April vond weer een be
spreking plaats, ditmaal met
Seyss Inquart in persoon, waar
bij de heer Van der Vlugt en jhr.
P. J. Six, de commandant van de
Bewakingstroepen en de B.S.. het
Nederlandsche standpunt uiteen
zetten. Bij deze gelegenheid ver
zekerde Sevss Inquart met na
druk. dat hij sprak namens alle
Duitsche strijdkrachten en ook
namen«r Schöngart, Rauter's op
volger als bevelhebber van den
S. D. Hij vertelde ook, da tde ver
nietiging van alle niet-militaire
kapitaalgoederen in het Westen
na een bespreking met minister
Speer was ingetrokken, maar gaf
tee. dat de opzet der overige ver
nielingen technisch onvoldoende
wa.s voorbereid, waardoor onge-
TUIN KALEN DER
VRIJT)AC, rs APRIL. Rel kin
gebeurendat de uitgezaaide groen
te- of bloemzaden niet tot omwikke.
ling komen en mislukken Dit kan
verschillende oorzaken hebben Het
kan wel ren gevolg zijn van onvol
doende kiemkracht. Doch door on
gunstige groei-omstandigheden kun
nen echter de allerbeste zaden ook
nog wel mislukken. Soms worden
de zaden veel te diep gezaaid, soms
ook te ondiep. Grove zaden konijn
dieper te liggen dan fijne. Voor de
kieming der zaden spelen ook de
temperqjuur en het vochtgehalte
van den grond een belangrijke rol-
Een koude weersgesteldheid ts van
nadeeligen invloed. De grond kan
ook te droog zijn. Ten slotte kun
nen kiemende zaden ook nog door
zwammen worden aangetast. S. L
dacht groote verwoestingen zou
den kunnen ontstaan. Doch wan
neer overeenstemming bereikt
werd, „behoorde niets tot de on
mogelijkheden".
Met een „Akten-notiz" van deze
besprokingen vertrokken de hee-
ren Van der Gaag en Neher naar
het hoofdkwartier van Prins
Bernhard en vervolgens naar
Londen. Want over een overeen
komst kon niet >n. ..bezet gebied"
worden beslist. Dit was de taak
van de Geallieerde regeeringen en
van generaal Eisenhower.
25 April
Vlot verliepen do onderhande
lingen niet. Pas op 25 April kon
minister Gerbrandy berichten, dat
Eisenhower bevoegd was een be
slissing te nemen en dat men
dus aan dezen moest overlaten
den weg te kiezen om tot een op
lossing te geraken. Op 30 April
verscheen Seyss Inquart bij gone-
raai Bedell Smith te Achterveld
op de Veluwe om directe onder
handelingen te voeren.
De Duitschers waren zeer
gedeprimeerd, toen zij dezen
tocht ondernamen. Maar.
toen zij terugkeerden naar
Den Haag voelden zij zich op
gelucht. Met de Geallieerde
officieren viel beter te praten
dan met die vceleischende
Hollanders in Den Haag. Van
capitulatie zou de eer6te we
ken nog geen sprake zijn, was
hun conclusie!
Intusschen was van Duitsche
zijde een heele reeks wandaden
gepleegd. Op 17 April gaven zij
de Wieringermeer aan het water
prijs en aan Nederlandsche zijde
vroeg men zich af öf het Duit6che
aanbod wel serieus geweest kon
zijn. Andere vernielingen volgden.
Alles werd onmiddellijk gerap
porteerd aan de Geallieerden en
telkenmale diende men protesten
in bij Seyss Inquart. Het hielp
niet. Razzia's op fietseq hielden
aan. Op 28 April deed de S. D.
nog een inval in een woning te
Amsterdam en fusilleerde daar
een vader met zijn beide zoons.
Seyss Inquart zelf saboteerde het
afwerpen van levensmiddelen.
Men merkte bovendien, dat de
bezettinosauto-riteiten hun troe
pen niet meer in de hand hadden.
De chaos was begonnen.
Toen greep Eisenhower in.
Op 4 Mei stuurde generaal Be-
doll Smith een telegram aan
Seyss Inquart. waarin hij hem
persoonlijk aansprakelijk stelde
voor het optreden van de Duit
schers en Blaskowitz, de Duitsche
bevelhebber, kreea eveneens ds
mededeeling. dat hij persoonlijk
de verantwoordelijkheid zou heb
ben te dragen, als de wreede en
nuttelooze actie door zijn troepen
werd voortgezet.
SEYSS INQUART:
.,Dat had ik toen nooit gedacht!'
Op 5 Mei volgde de capitulatie,
waar Seyss Inquart en zijn bege
leiders nog op 30 April meenden,
dat zij nog weken zou uitblijven!
Er zijn twee jaar geleden hardo
noten gekraakt,over het voeren
van deze onderh'andelingen. „Vrij
Nederland" en „Trouw" publiceer
den een scherp protest in hun des
tijds nog illegale uitgaven.
Wat wij echter in bezet ge
bied toen niet wisten was dat
een directe aanval op het hon
gerende Westen van ons land
niet behoorde tot de plannen
van Eisenhower. De Geallieer
den rukten in Duitschland op
en zouden zich niet laten vin
den voor een 6lqg in het wa
ter, die met de vernietiging
van den vijand ook de vernie
ling van liet geteisterde Hol
land zou hebben gebracht.
Dat de onderhandelingen geen
direct resultaat hebben gehad,
vindt zijn oorzaak in het snelle
einde van den oorlog. Het had
heel anders kunnen loopen! Dan
had een onofficieele wapenstil
stand bcteekend, dat verdere
inundatie was voorkomen en een
snelle aanvoeg van levensmi.kie
len mogelijk werd.
Toen cIc oorlog eindigde was in
bet Westen nagenoeg niets meer
te eten. De „droppings" op dc
vliegvelden in de nabijheid der
stelen hadden echter reeds nieu
wen rnoed gegeven Iedereen wist,
dat het einde aanstaande was, al
kon het dan ook nog even duren.
De zienswijze der verIrouwens
mannen, dat in liet belang van
het Westen besprekingen moesten
worden gevoerd, bleek juist. Zij
zouden, als het inderdaad tot het
uiterste was gekomen, ons land
veel diepe ellende hebben be
spaard.
„Tristan" op Hitler's
verjaardag
Donderdag heeft de sociaal- j
democratische partij geprotes- j
teerd tegen de opvoering van -
Wagner's opera Tristan en j
j Isolde" op 20 April, den verjaar-
j dag van Adolf Hitler.
De leiding van de partij wees j
j er op, dat de nazi's elk jaar
Wagnerfeesten in Duitschland j
5 gaven op den zelfden datum.
WIJ hebben in dezen bijzonde
ren winter extra-kolenslagen
beleefd, en ieder vroeg aanstonds:
„hoeveel?" Het was ieder een be
hoefte het resultaat van de in
spanning terstond te kennen.
Welk elftal gaat bevredigd van
het veld als het niet weet of het
heeft gewonnen of verloren?
Van iederen werker voor her
stel van welvaart wordt inspan
ning verwacht, gericht op veel èn
goed. Lange jaren zijn wij er aan
ontwend dat het ook goed kan.
Wat waard is gedaan te worden
is waard goed te worden gedaan.
Dit is ook een economische eisch.
In jaren van schaarschtc heeft
ons kwaliteitsbewustzijn geleden.
Eischen konden wij niet stellen.
Met het mogelijke stelden wij ons
tevreden, eerst kwaad-, later
goedschiks, als verbruiker en als
producent.
Tevredenheid met minder dan
mogelijk is moet nu verdwijnen.
Wij moeten beseffen als ver
bruiker en als producent wij
kunnen wat. nog en weer. En dat
besef moet leven ook in den
vreemde, waarnaar wij exportee
ren. liet gaat om onzen naam.
Maar wat zegt een naam? Dit
maal zeer veel. „Gemaakt in Hol
land" moet weer een vlag wor
den.
Kwaliteit
U El VOER van kwaliteit eischt
productie van kwaliteit. Het
kwaliteitsbewustzijn moet groei
en, bij ons allen, maar zeker
vooral bij hen die met de ver
vaardiging zijn belast. In het
maandblad „Nederlandsch Fabri
kaat" heeft men kunnen lezen,
dat deze gedachte leeft bij tal van
vertegenwoordigers van ons be
drijfsleven. En zonder ophouden
speurt men naar de juiste wegen
die naar het doel voeren, oplei
ding, controle e. d. Van groote
beteekenis is het daarbij ook dat
allen die in de productie zijn in
geschakeld zooveel doenlijk erva
ren hoezeer de kwaliteit van hun
werk gunstig wordt beinvioed
door hun zorg, toewijding en be
kwaamheid.
Herwonnen wei-vaart spreekt tot
ieder. Herwonnen kwaliteitsbe
wustzijn laat zich moeilijk we
gen. Minder belangrijk is liet ze
ker niet. Het is een waarborg
voor onzen naam.
Dr. J. P. DUYVERMAN,
Alg. Secr.-Penningmeester,
Veieeniging „Nederlandsch
fabrikaat".
(I)
„Wal een tijd, wat
zen tijd", verzuchtte
Oomarie, „alles gappen
ze je of; eerst een' stuk
van je geld, dan je
koffie en je theewaar
ze je eerst mee hebben
blij gemaakt, en nou
kunnen ze met hun
lange vingers ook nog
niet van je letters af
blijven. Spellingverbe-
tcring noemen ze dat.
Spellingverarming is
het, zeg ik je. En zul
ke kerels durven zich
nog regeerders noemen
ook; vernielers zijn
het".
•Van uit zijn gevoel
geredeneerd heeft
Oomarie niet zoveel
ongelijk. Je kunt slecht
afstand doen van de
dingen waaraan je ge
wend bent. Ik herinner
me nog goed, dat we
jaren geleden Oomarie
in een zomervacantie
wilden overhalen zon
der hoed en wandel
stok uit te gaan. We
hadden hem net zo
goed kunnen voorstel
len in zijn hemd buiten
te gaan lopen. En nu...
hij zou geen hoed meer
op zijn hoofd kunnen
hebben en een wandel
stok vindt hij eenvou
dig belachelijk. Zo is
het nu ook met een
spelling. Het is een
kwestie van overeen
komst en gewoonte.
Wij schrijven van een
meisje dut ze een lek
kere TOET heeft, een
Fransman zou dat als
TOUTE spellen en
een Duitser als TUT.
Het is maar zoals je
het afgesproken hebt
Wij schrijven FLUKS.
Voor een vierhonderd
jaar spelden ze dat
FLUCKXS. Onze over
grootouders schreven,
„de MOLUELIJK.
HEID van de OFFI
CIËLE spelling"; wij
schrijven nu nog, „de
MOEILIJKHEID van
de OFFICIEELE spel
ling" en na 31 April
1947 gaan we schrijven,
„de MOEILIJKHEID
van de OFFICIËLE
spelling."
Oomarie zal danig
kankeren en wie mis
gunt hem dat, maak
van je hart geen
moordkuil. Maar ik
weer zeker dat hij over
een jaar of wat even
hard gaat schelden op
die onproctische spel
ling van vroeger. Ook
dat gunnen we hem;
hij móet dat nu een
maal doen: als hij niet
kankert is hij niet ge
zond.
Kinderverhaal door J. van Straten
ZO vlug als zijn kleine beentjes
hem dragen konden was Kroes-
baard het gebouw van het „Nieuw
Statische Dagblad" uitgevlucht.
Ook op straat rende hij nog een
hele poos* voort, nu en dan om
kijkend, orndat hij vreesde dat
Kuifvogcl hem achterna liep. Ge
lukkig was dat niet zo. Daarom
hield Kroesbaard zijn vaart in en
begon rustig verder te wandelen.
Op een Tustig plekje haalde hij
z'r kroontje te voorschijn en be
keek het van alle kanten: geluk
kig, het was helemaal onbescha
digd, Kroesbaard kon er geen
kiabbetje op vinden. Wat was
hij blij dat hij het terug had!
„Ik zal er nu wel voor zorgen
dat ik het niet weer kwijt raak",
dacht hij.
Toen hij daar zo rustig stond
bemerkte hij, dat hij dorst had.
Trek in eten had hij niet, kabou
ters vasten wel eens meer een
dag, vooral in de winter, als de
sneeuw hoog ligt in het bos. Maar
wèl moest hij proberen iets te
drinken te krijgen.
IC1 EN eindje verder, op een groot
plein, zag Kroesbaard een
grote ijzeren hak, waar een lange
buis boven uit stak. In die buis
zaten gaatjes en daar spoten
straaltjes water uit, die in de bak
klaterden. Een paard stond lang
zaam uit die bak te drinken, ter
wijl dc voerman er tegen leunde,
üp één plaats drupte het water
over de rand op straat. De voer
man keek aandachtig toe hoe de
drupjes op de stenen uiteen spat
ten.
„Ha," dacht Kroesbaard, „daar
kan ik drinken", en op een bol
letje liep hij naar de bak. Hij
ging precies daar staan waar de
drupjes vielen, deed zijn mondje
wijd open en ving het neerval
lende water op.
„Heerlijk fris", dacht hij, en
likte de drupjes van zijn baard,
„het lijkt wei dauw".
DE voerman zag echter iets
heel vreemds gebeuren. Steeds
had hij de drupjes op de straat
zien vallen, nu echter verdwenen
zij voordat zo de straat raakten.
Weer zag hij een drupje vallen,
woer verdween het in de lucht.
Nog een drupje, weer weg, nog
één.... weg. „Waar blijven ze
toch", dacht de voerman.
Hij liep wat dichterbij om beter
te kunnen zien. Kroesbaard zag
hem naderen en dacht, dat ook de
voerman het op zijn kroontje ge
munt had* dus deed hij een paar
passen achteruit. Toen vielen de
druppels weer op straat.
„Ik heb zeker gedroomd," dacht
do voerman, „ik meende toch heus
dat de druppels zo-even verdwe
nen." Hij liep weer achteruit.
Kroesbaard maakte een paar pas
jes vooruit cn begon weer te drin
ken. Weer zag de voerman plot
seling de drupjes verdwijnen vóór
zo de straat raakten. Natuurlijk
kon bij niet weten dat een on-
Kris-kras door de wereld
DEZER dagen kwamen voorbij
gangers tot de ontdekking,
«lat een gedeelte \an den weg
SclioondijkeIJzendijke bezaaid lag
met pakjes sigaretten, sigaren en
rooktabak. De artikelen waren van
Nederlandsche herkomst.
Hoe deze fel begeerde rookertjes
daar kwamen staat nog niet. vast
Wel was zeer spoedig alles verdwe
nen en menigeen heeft van deze ge
legenheid tot kostelooze aanvulling
van zijn rantsoen een gretig gebruik
gemaakt.
Tarwetekort
Men verwacht in Frankrijk bin
nenkort een strenge broodrantsos-
neering. Tot aan don nieuwen oogst
zal het land 250.000 ton tarwe te
kort komen, wat gelijk staat met
het verbrujk van een kwartaal.
In Madrid
De Ltrechtscho professor Van
Dam heeft voor den hoogsten raai
voor wetenschappelijk onderzoek ie
Madrid een lezing gehouden over
Spanje in Nederland".
Bewapening
Generaal Helgo Jung, chef van den
Zweedsehen generalen staf, heeft
het parlemen medegedeeld, dat het
niet alleen zijn gewar endo macht
moet moderniseeren, maar dezo op
de volle sterkte van 1942, toen het
gevaar voor invasie in Zweden het
grootst was, moet brengen.
Indien dit plan wordt aangeno
men, zullen de uitgaven voor de de
fensie voor 1948—'49 80 millioen
kroon meer zijn dan dit jaar en. met
uitzondering van bepaalde aankoo-
pen in de eerste twee jaar van den
oorlog, hooger dan ooit te voren io
de Zwcedsche geschiedenis.
FEUILLETON
fOOORCRAlC RiCE* VERTALING. ADA KAMPERSj
46
Ze gingen het huis in. Het was er
leeg en stil. Bijna tè stil. Ze slopen
de zitkamer in. waar de trap naar
de eerste verdieping was. Nu, bij
daglicht gezien, was het een aar
dige, zonnige, byna vriendclyke ka
mer. Dure, Engelsche chintz, mooie
meubels, prachtige klceden, een
aquarel in mooie lijst boven de sofa,
een olieverf-portret waarschijn
lijk van een familielid boven den
schoorsteenmantel. Niets in dc ka-
mirs wees er nu nog op, dat er een
moord en misschien zelfs nóg
een moord gepleegd was.
April huiverde. Ze deed nog een
stap de kamer in en het olieverf
portret knipoogde tegen haar.
„Dinah!" zei zc.
„Sstt". fluisterde Dinah. „Wat is
er met je?"
„Niets", zei April. „Heclemaal
niets. Ik dacht, dat ik Ashabata-
bul zag touwtje springen".
Op ieder ander oogenblik zou Di
nah gelachen hebben. Ashabatabul
was een familietraditie. Dezen keer
zei ze bijna nijdig: „Lig niet te za
niken".
April deed nog een stap de kamer
In. Ze keelc naar haar armen en
bedacht, dat ze wel worteltjes zou
kunnen schrappen op dat kippevel.
Het portret knipoogde weer tegen
haar.
„Als je de hik hebt", fluisterde
Dinah, „ga dan een beetje water
drinken". Ze bleef onderaan de trap
staan, greep April by de hand en
zei: „Er is hier iets niet in den
haak".
„Niet in den haak", zei April hui
verend, „dat klopt!" Ze keek in de-.
zelfde richting als Dinah
strakte. „Er is iets niet
ver
den
haak. We zagen hem dèèr vallen,
we dèchten, dat we hem daar za
gen vallen
„Als wc het tenminste niet ge
droomd hebben", zei Dinah. „Niets
wyst er op, dat daar een of an
dere vent werd Ze hield
haar adem in. „Moet je hooren. Hii
kan best ergens anders vermoord
zijn en toen in den vijver gegooid.
Misschien heeft hij heelemaal niets
met deze zaak te maken".
„Behalve", zei April, „dat dat
opengewerkte kleedje niet onder
aan de trap lag. waar het nu wèl
ligt. Het lag voor de blauwe sofa".
Dinah zweeg even. „Da's waar",
zei ze langzaam. „Dan heeft iemand
het verlegd. Maar waarom?"
„Om dezelfde reden, waarom we
by ons thuis kleedjes verleggen",
zei April doodbedaard. „Als er iets
op het kleed gemorst is, leggen we
er een klein kleedje of zooiets over
heen om het te bedekken. Gister
avond hoorden we toch. dat er een
moord gepleeg werd? Als je soms
dat rose kleedje eens op wilt lich
ten
,,'k Zou niet weten, waar dat
goed voor is", zei Dinah vlug. Ze
zag een beetje groenachtig. „Dat is
alles, wat wc wilden weten. Laten
we nou maar naar buiten gaan".
„Wacht even", zei April. „Kijk
eens naar dat portret van Oom
Herbert of wie nij dan ook geweest
mag zijn, daar boven den schoor
steen".
Dinah keek, niet zonder protest.
Oom Herbert was een man met een
stuursch uiterlijk en een baard. Zijn
haar was geknipt als dat van een
politicus en hij droeg een rokcos-
tuum. Er was iets vreemds aan zijn
gezicht.
,Gek", zei Dinah, „hii heeft één
Je zou toch
geel en één blauw oog.
denken, dat een
nooit
schilder
April trok haar zoowat een me
ter verder naar den kant van de
kamer, die door de zon beschenen
werd. Dinah slaakte een zachten
kreet. „April, het schilderij! Het
knipoogde tegen me!"
„Dat heb je goed gezien", zei
April grimmig. „Het knipoogde te
gen mij ook. Het zal er aan liggen,
hoe het licht er op valt. denk ik".
Dinah zei bevend: „April he
meltje
„Er waren twee schoten", zei
April, „en er was maar één moord".
Ze keek op naar Oom Herbert, een
oogenblik zag hij er bijna vriende
lijk uit. „Ze hebben maar één kogel
gevonden". Ze haalde diep adem en
glimlachte tegen Oom Herbert. „En
wij", eindigde ze, „wij hebben de
anderen gevonden".
HOOFDSTUK 12
„Moet je hooren", zei April opge
wonden, „moet je hooren. Dinah. De
persoon, die Oom Herbert in zyn
oog geschoten heeft, moet dèèr ge
staan hebben. Dat kan niet anders".
Dinah keek naar het portret.
„Het was een verdraaid goed
schot", zei ze.
April snoof verachtelijk. „Het
was een verdraaid slecht schot, als
je 't mij vraagt. Kyk nou eens naar
dat portret van dien armen Oom
Herbert. Zou jy er op willen schie
ten?,,
Dinah gichelde en schudde haar
hoofd.
„Nou dan", zei April. „Degene,
die dat schot afvuurde, mikte op
iets op iemand anders. En hij
had waarschijnlijk nog nooit een
revolver in zyn of haar han
den gehad".
„Wacht 's'\ zei Dinah. Ze keek
naar den met kryt geteekenden
elips op den vloer en sloot haar
oog en.
„Wat is er?" vroeg April ang
stig. „Dinah, voel je je niet lek
ker?"
„Hou je snater", zei Dinah snib
big. „Ik denk".
Ze deed haar oogen weer open.
„In dat boek van moeder, je weet
wel, waar die vent becijfert. wie den
moord gepleegd heeft, omdat hij
zoo reuzen gehaaid in wiskunde o?
zooiets was, en waar hy de lijn uit
rekent, waarlangs de kogel gegaan
moet zyn
„Jammer, dat je een onvoldoende
voor wiskunde hebt", zei April. „Of
misschien zou je den moordenaar
van Mrs. Sanford met een telma
chine kunnen vinden".
„Val me niet in de rede", zei Di
nah. „Er waren twee schoten. Mrs.
Sanford stonddèèr. Als je na
gaat. welken kant ze uit viel, dan
moet het schot ergens van dien
kant gekomen zijn". Ze wees in de
richting van de blauwe sofa. heele
maal aan den anderen kant van de
kamer. „Toen kwam er nog een
schot, uit de eetkamer".
„Waarom?" vroeg ApriL
(Wordt vervolgd)
VRIJDAG 18 APRIL
Avondprogramma
HILVERSUM I 301.5 M. 19.30
.De Mcnsch in 1947". 20.08 Sonate
in g kl. t., Henry Purcell. 20.30 „De
verhouding van Christendom en
cultuur' (II). 21.00 Men vraagt
en wij draaien! 21.30 Buitenlandsch
weekoverzicht. 22.40 Avondwijding.
23.15 Symphoniseh Vrijdagavond
concert. "„Werken van Anton Dvo
rak".
HILVERSUM II 415.5 en 218 M.
19.15 „Vrouwelijke werkkrach
ten voor Overzeesche Gebiedsdee-
len". 20.20 „Der rose Pilgerfahrt"
van Robert Schumann. 21.20 Om
roeporkest. 22.40 „Het kwintet in
de kamermuziek". 23.3024.00
„Soiree dansante".
ZATERDAG 19 APRIL
Ochtend- cn middagprogramma
HILVERSUM I 301.5 M. 7.00
Nieuws. 9.15 Gram.muziek. 10.00
Morgenwijding. 10.35 Mies d'Ailly,
sopr.; Cor van Boven, piano. 11.30
Richard Tauber zingt met orkest
begeleiding. 12.35 Piano-duo André
de Raaff en Jacques Schutte. 14.30
Radio Philh. orkest. 15.30 Van bopk
tot boek. 16.15 Oorlog en vrede in
het Internationaal betalingsverkeer
16.30 De A.J.C. in de aether. 16.55
Graag gehoorde platen. 17.30 Om
en nabij de twintig.
HILVERSUM U 415.5 M. 8.15
„Pluk den dag". 9.50 Edwin Fi
scher, piano. 11.00 „De Zonne
bloem". 11.45 Beniamino Gigli en
Tito Schipa zingen Napolitaansche
liederen. 12.03 Heinrich Schlusnus
zingt liederen van Ludwig v. Beet
hoven. 12.30 Lunchconcert door het
Dansorkest o.l.v. Klaas van Bceck.
13.15 Lunchconcert. 13.45 „Toonccl
en Film". 14.00 Nieuwe opnamen
van Uncle Sam. 15.10 Debutanten
concert uit de Agnietenkapel te
Utrecht. 16.00 Walsend over dc
Wereld. 17.00 „Dc Wigwam". 18.30
Buffalo Bill de held van het wilde
Westen.
KLEINE PROBLEMEN
DEZER DAGEN
Lente
Zondagmorgen vroeg hebben we
de tuindeuren opengegooid. Om het
Gons klassiek te zeggon: do prille
lentezon scheen uit wolkenloozen
hemel dc achterkamer in. Enfin,
klassiek, afgezaagd of niet, de zon
scheen en we voelden de kou van
den strengstcn winter sedert Anno
zooveel uit onze botten verdwijnen.
Vlug stoel buiten cn, met onze
oogen dicht, luisterden wij naar de
vogels, die toch altijd beter dan ïe
menscheu de lente kunnen bezingen.
In de uit z'n kracht gegroeide
kastanje achter in den tuin zong
een lijster, even verder een vink (of
een ander vogeltje, wij zijn geen or
nitholoog), in 't gras zaten mus-
schen te ruziën een nrachtig glan
zende spreeuw maakte een einde
aan dit luchtig gekibbel. Achter al
die vogelstemmen stilte en rust.
Opeens: „Give me five minutes
more, only five minutes more
even later gevolgd door een brullen,
de aria uit één of andere opera, 'n
jazz-band, een hoempa-strijkje.
Vogels, stilte en rust waren opslag
verdwenen. Onze buren hebben
radio en meenen ons daarvan te
moeten laten meegenieten. Een
vorm van gemeenschapszin, waarop
wij niet gesteld zijn, dus stieten wij
enkele krachttermen u:t, waarop het
stiller maar niet geheel stil werd.
Lente, zomer, stilte, vogelgezang
en dan radiohrrr, één der grie
zeligste problemen juist dezer
dagen.
zichtbare kabouter ze ving en op
dronk, waardoor ze ook onzicht
baar werden.
T7 R gebeuren de laatste tijd
vreemde dingen in de stad,"
mompelde do voerman verschrikt,
„vanmorgen dat vreemde gerucht
over een kabouterkoning, die uit
de lucht kwam vallen en nu weer
óio verdwijnende waterdruppels.
Dat is me een beetje te kras. IIup
Bles," riep hij tegen liet paard,
dat zijn dorst gelest had en nu
zijn baas met peinzende ogen
aonstaardp, „we smeren 'm. D'r
is hier iets niet pluis." Hij sprong
op dc bok en trok zó stevig aan
de leidsels dat Bles er met een
fhnk gangetje van doorging.
Kroesbaard had het hele geval
letje vol verwondering aangeke
ken. Hoe nu. was die voerman
bang voor hem? Toen bedacht hij
plotseling dat de man hem na
tuurlijk niet kon zien en ge
schrokken moest zijn \an die ver
dwijnende waterdruppels. Hij
vond 't zó grappig dat hij ;n
schaterlachen uitbarstte.
EEN juist langswandelendeheer
en dame keken verschrikt
om. Ze hoorden lachen, '.maar
zagen niemand. Ook zij renden
met grote stappen weg van de
drinkbak.
„Ik heb nooit geweten dat de
mensen zo, gauw bang waren
voor iets, dat ze niet kunnen
zien", dacht Kroesbaard, nog
steeds lachend om dien vreeind
wegvluchtend en voerman en dat
rennende paar, ,,ik wil ze "toch
hens geen kwaad doen, trouwens,
ik zou het niet eens kunnen."
Tevreden over zijn laatste avon
tuur wandelde Kroesbaard ver
der. Wacht 's. daar zag hij een
heel groot gebouw met wel tien
hoge schoorstenen er op. Dat
moest een fabriek zijn. Omdat hij
zich voorgenomen had ook daar
eens een kijkje te gaan nemen
liep hij naar de poort en wandel
de, ongehinderd door den portier,
die hem toch niet zien kon, naar
binnen.
r\AA"R was het een lawaai van
je welste: grote machines
stampten en dreunden, dat Kroes
baard horen en zien verging.
Grote stoomhamers daverden neer
en op, neer cn op, zware wagen
tjes ratelden oVer een ijzeren
vloer, wentelende wielen trokken
brede leren riemen rond, sissend
spoot stoom uit nauwe buizen de
fabriek in, van allo zijden klonk
het geklop van werktuigen op
metaal. Honderden mannen,,
zwart en glimmend van roet en
olie, sjouwden en zwoegden over
al, nu en dan schreeuwden zij
iets tegen elkaar, soms lachten zij
zelfs. Kroesbaard kon door al dat
rumoer geen woord verstaan.
„Hoe is het mogelijk dat men
sen in dat lawaai werken kun
nen. Ze schijnen het zelfs prettig
te vinden, want ze hebben ple
zier ook. Nee, dat is geen plaats
waar een kabouter leven kan.
Geef mij maar de stilte en de
frisse lucht van het bos." En hoe
wel Kroesbaard toch nieuwsgie
rig was om te weten wat die men
sen maakten liep hij weer snel
naar buiten.
(Wordt vervolgd)
Sporf voor Zondag
VOETBAL
District I le klasse: EDO—HDVS;
FeijenoordEmma: 't GooiADO;
DWS—Sparta: VSV—RFC. 2e klasse
A: ZFCZeeburgia; HVCRCH;
Alkm. Boys—de Kennemers; AFC
WFC; Westfrisia—Hilversum. 2e klas
se B: KFC—TOG; Volendam—Wa
tergraafsmeer; HBCVelsen; OSV—
ZVV. 3e klasse E: DEC—CDN; Donar
Patria; FortitudoAW; BFC—
Zwaluwen Vooruit; EMM—DWSV.
3e klasse F: HMSLaren; Swift—
Holland; SDOBaarn; BVCVicto
ria. 4e klasse J: Olympia—'s-Grave-
land; Actif—SEC; RKBVV—de Ze
bra's; The Victory—APWC; Quick
(A)Kampong. 4e klasse K: Utrecht
Amersf. Boys; Nijenrodes—Barne-
veld; MaurikWoudenberg; Ams-
vordePVC Stichtsche BoysSaes-
tum. 4e klasse L: IJFCEn Avant;;
MSVJSV; Brederodes—Vreeswijk;
RUC—WIJ Voorwaarts—GW.
District II le klasse: Neptunus—
Vole wijekers; HBSBlauwwit: DFC
—Xerxes; Haarlem—DHC; Excelsior
—Stormvogels. 2e klasse A: BMT—
Hercules GoudaVelox; ODSUni-
tas; VUC—HW; VFC—CW; 2e
klasse B: UW—Fortuna; Quick
Vios; DVCOvermaas; UVS—Sche-
veningen; SVVSliedrecht:
District III le klasse: Enschede—
Ensch. Boys. HeraclesQuick: Tu-
bantia—AGOVV; Wageningen—Go
Ahead; NEC—Be Quick. 2e klasse:
AZC—Labor; Zutphania—Aalten;
PEC—ZAC; Robur et Vel —WVC. 2e
klasse C: VarsseveldSCH; Doetin-
chem—TEC Ede—WAW; Theole—
Rheden: WSNDier. Boys:
Afd. Utrecht KNVB. Ie klasse A:
WOG—KWA; Soesterberg—FAK;
BDC—DOSV. le klasse B: RK Storm
vogels— Sperwer: De StichlscheMi
nerva terrein DOV); Utr. Boys
Maarssen; Fortissimo—KDS; WJ
Houten (terr. Minerva). 2c klasse B:
Voorwaarts (R)Bunnik; Schalk
wijkWijk bij Duurstede: Aurora—
Rcnswoude; AusterlitzOranje Wit;
DVSABilthoven. 2e. klasse C: Ach
terveldPVW; Veensche BoysNS
C; KieviienHooglanderveen; DVSU
Odin;HooglandW Boys. 2e klas
se D: De ToekomstKSW AresP
VCV (terrein Bilthoven); DOV—
Lek vogels; DSO (U)— DWSM; Ka-
merikVSK; SCHBensch. Boys.
KORFBAL
le klasse: RohdaSwift; Blauwwit
Westerkwartier; SVK—Ooster
kwartier; SamosArchipel; DED
Koog Zaandijk. 2e klasse Ar Olympia
Amstelodannem; VogelLuto; De
Zwaluwen—Excelsior; DOV—DVD;
Blauwit 2—De Tovers.
