Maarsc/halk Rommel: ziek,
verslagen.
miskend
Van Afrika
naar Italië
Grootvader geeft college
Practijk van het leven
Dromend wit poesje kwam
zwart uit de teerton
Radio-programma
Bruin als brons
wy
Studenten vieren
feest
Concertweergave per microfoon
Tante Ans zegt
niet meer voor!
4
Zaterdag 2o Juni 1947
door j
Lütz K'och
NA zijn stormachtig onder
houd mfct Hitier keerde
Rommel als /een gebroken man
naar Afrika terug, voor de eer
ste maal an zijn leven in een
staat van physieke uitputting.
Hij leed voortdurend aan flauw
tes en efcns op weg van zijn com-
mandcvwagen naar* zijn slaap
wagen. viel hij bewusteloos op
de grond. Tijdens de laatste
phatse van de veldslagen in
Hoord-Afrika keerde hij ziek,
ïaren ouder schijnend, naar
'Duitsland terug. Hitier verleen
de hem de Diamanten van het
Ridderkruis. Maar de kloof tus
sen Hitier en Rommel was ver
breed.
Toen Rommel na de tragedie in
Tunis naar zijn huis in Würtëm-
berg terugkeerde, zei hij tegen zijn
oude kameraad Farney: „Farney,
de oorlog is verloren." Dat was be
gin 1943. Eerst na de val van Mus
solini betrad Rommel het Italiaan
se oorlogstoneel. In afwachting van
zijn benoeming aldaar bracht hij
enige tijd in de „Wolfschauze' door
en probeerde verscheiden malen aan
Hitier de werkelijke .situatie in Ita
lië duidelijk te maken, geheel af
wijkend van het standpunt van Von
Ribhentrop, die Rommel overigens
als de grootste nul op gebied van
buitenlandse politiek beschouwde.
VON NEURATH SPRAK
IN de staf van Rommel bevond
zich de jojtge baron Von Neu-
rath, een op de voorgrond treden
de expert in Italiaanse aangelegen
heden, die in oppositie was tegen
Von Ribbentrop. Rommel nam Von
Neurath mee naar Hitler's hoofd
kwartier en verzocht de Führer te
luisteren naar wat hij had te zeg
gen. Terwijl Von Neurath vrijuit
zijn mening gaf omtrent de corrup
tie in Italië, gebaarde Keitel, die
zich op de achtergrond bevond,
hem dringend op te houden met
spreken. Reeds eerder hadden zo-
AMSTERDAMSE BRIEF
(Van onze correspondent)
Het radiokwartiertje, waarin de
Amsterdammer uit een hoekje
van zijn huiskamer ingelicht
■wordt o\er de betekenis van het
studentenleven in do stad waar
hij woont, is verre van overbodig.
De Universiteit ligt te midden van
oe oude grachtjes, terzijde van de
Oude Manhuispoort z0 verscho
len, dat het kon voorkomen, dat
slechts een deel van een klas Am
sterdamse H.B.S.-ers haar wisten
te vinden.
De Amsterdammer denkt niet
aan zijn Hoger Onderwijs-leerlin-
gcn. Als hij toevallig 's avonds op
Dam of Leidseplein tegen een
groepje opvallend luidruchtige
f' jongens en meisjes opbotst, kan
hij met andere wandelaars hoog
stens tot het besef komen, dat dit
studenten zijn. Amster lam* kent
evenmin het de stad beheersend
studentenfeest met de dichte haag
toeschouwers langs de weg, die
tijdens het voorbijtrekken van de
stoet onder blonde pruiken van
historische figuren direct kost
gangers herkennen.
De Amst.^rdamse studenten le-
ven in groepsverband, zelfs in de
lustrumdagen. Van bun jool en
dolle streken geniet itlleen de teo-
vallige buurtgenoot. Wat weet «Ie
Amsterdammer van hun exploi
tatie van een kermisterrein in
Oost, van hun voetballen op mo
torfietsen in Zuid en van hun
races op bak- en transportfietsen
in Oosterpark?
„Pierement"-wedstrijd
Aan de studenten ligt dit onop
gemerkt blijven allerminst. Zij
hebben zelfs het locale element in
hun genoegens niet verwaarloosd.
Op het Ftederiksplein hebben zo
voor de pierementhouders verza
melen geblazen en voor de „slin-
gerartistcn" wedstrijden in het
mooi spelen georganiseerd. Een
jury van musici^van-naam heeft
deze mechanische voortbrenging
van klanken beoordeeld met de
ernst waarmee ze de nieuwe com
posities van collega's op waarde
taxeren.
Op het programma, dat 60
pagina's druks beslaat, prij
ken bovendien culturele at
tracties als een lezing van
Julien Benda. en de opvoe
ring van Schmidt Degener's
•l „De Poort van Jshtar" met
J muziek van Rudolf Esscher.
Officiële plechtigheden en we
tenschappelijke bijeenkomsten
zullen gevolgd worden door reü
nies in kroegen binnen en buiten
de stadsgrens In de weergekeer
de, zich in trekschuittempo voort
bewegende aapjes, die korte tijd
met de ponywagens de weg voor
'de taxi's hèhhen moeten vrijma
ken, zullen zij hun studiegenoten
uit het buitenland het karakteris
tieke Amsterdam kunnen tonen.
LUTZ KOCH, de Duitse nor
togscorrespondent en vertroivr-
de van Bommel tijdens de laai-
ste drie jaren van diens carrière,
J vervolgt zijn verhaal-uit-de-eer-
ste-hand van de ontmoetingen
van de veldmaarschalk met Hit-
Ier. Het eerste artikel besloot 5
met BommeVs Vergeefse poging
om Hitier aan het verstand te
brengen, dat de situatie in
Noord'Afrika zonder grote troe-
penver sterking en hopeloos was.
wel Ronuncl als Kcitp| hem ge
vraagd, de Führer slecht nieuws te
hesparen, maar Von Neurath ging
door, omdat Rommel had beloofd
hem voor represailles van Von Rib
hentrop te vrijwaren. Hitler was
zichtbaar verbaasd over wat Von
Neurath had te zeggen dat Mus
solini zich had vergist in de sterkte
van zijn eigen luchtmacht, dat Cia-
no een vrouwenjager was, die sa
men/ woerd» met Engeland.
Hitier vertoonde toenemende ver
schijnselen van opwinding en voer
tenslotte uflk ..Niemand heeft mij
dit ooit verteld.'' Maar het enige
resultaat was, dat Von Neurath hij
wijze v«n strafmaatregel naar een
geringe post op het consulaat-gene
raal te Lugano werd overgeplaatst.
COMMANDO IN ITALIË
O Et volgende is een uittreksel
1 van Rommel's dagboek, dat ik
naderhand in Ennkrijk overnam-
„11 Augustus 1043. Juist op tijd
aangekomen voor de middagenn-
ferentxe, Göring, Dönftz, Student
en Him mier aanwezig Hel
schijnt dat de Führer van plan 's
mij spoedig in Italic je benoemen.
Ik wijs er op, dat volgens mijn
mening de.tijd is gekomen om aan
de Italianen duidelijk geformu
leerde eisen té stellen, zodat zij
een icerkzaam aandeel aan de
oorlogsvoering zullen nemen. De.
Führer wijst erop, dat zij slechts
tijd willen winnen om terug te
trekken. Hij heeft kennelijk de
bedoeling het oude plan, de her
leving van het fascisme, niet op
te g?ven. Göring zegt. dat de
Führer de enige man is, die de
Italiaanse koning zijn troon kan
garanderen. De Führer zegt, dat
de Italiaanse komng zijn troon
niet door hem gegarandeerd wil
zienBovendien ..koningen zijn
bankroetBovendien: „Hij was
betaald door de Engelsen
Rommel nam het commando in
Italië over, maar zijn plan in Noor
delijke richting terug te trekken en
een definitieve linie te vormen
bracht hem in ongenade bij Hitier,
wiens politiek het was tot elke prijs
stand te houden. Na de beslissing
om het front ten Züiden van Rome
te houden, was er geen plaats meer
oor Rommel in Jtalië.
IK BEN SERGEANT..
VOOR de invasie van Frankrijk
werd Rommel het commando
gegeven van de legergroep B in
Frankrijk. Hij had Hitlei* trachten
te. overtuigen dat een eenhoofdig
commando noodzakelijk was, maar
Hitier geloofde in de stelregel ..ver
deel en heers". Hij geloofde ook in
persoonlijke tussenkomst en we] in
die mate, dat Rommel naderhand
zei: „Ik hen gepn maarschalk, ik
hen een sergeant."
Elf dagen latex begon de invasie.
Als gevolg van onophoudelijke,
dringtade vragen van Von Rund-
stedt en Rommel kwam Hitier ein
delijk naar Frankrijk ironischer-
wijze naar Soissons, waar zijn hoofd
kwartier voor de „Operatie Zee
leeuw" (de aanval op Engeland in
19-101 zou zijn geweest.
De maarschalken hadden ge
hoopt, dat liii de situatie zelf in
ogenschouw zou nemen en zijn be
slissingen zou geven, maar de dic
tator srhepn - slechts één gedachte
te hebben: diegenen te zoeken, die
de geallieerde invasie hadden mo
gelijk gemaakt.
De Führer was het oneens met
alles wat Rommel en Von Rund-
stedt had ien te zeggen en wel spe
ciaal met Rommel's hpwering dat
de kracht van de vijand overwel
digend was. Hij overdreef de door-,
sjaggevende hetekenis van het V-
wapen. De twee veldmaarschalken
vroegen direct om een bombarde
ment van het bruggenhoofd met dit
wapen Er was pen gemompel van
teleiirstrlling. toen de generaal, be
last, met het hevel over de V-wa
pens. moest toegeven dat dit nn-
mnge'ijk was. aangezien van te vo
ren, de straal waarin dA projectie
len zouden vallen niet op 20 km.
nauwkeurig te bepalen was.
MOOIE BELOFTEN
TOEN Rommel vrijuit sprak over
het falen der Luftwaffe maak
te Hi',nr epn wanhopige geste en
zei: „Ik heb gewerkt aan de ont
wikkeling van het luehtwapen en
hen misleid en vei iaden geworden.
Er ziin mij geheel andere opgaven
verstrekt."
Rommel zei rondweg, dat het
front de induik had, dat te veel
ordprs van de groene tafel" in de
Wolfschanze kwamen en dat een
inspectie van de fronten door de
Führer persoonlijk noodzakelijk
was. De dictator leek teleurgesteld
maar beloofde enige duizenden
jachtvliegtuigen, die echter nooit
kwamen. De ineenstorting van
Oroot-Rrittannië tengevolge van de
uitwerking van de V-wapens was
volgens hem slechts een kwestie
van tijd.
flij beloofde een samenkomst met
de bevelhebbers in het hoofdkwar
tier van de legergroep R binnen
twpp lagen. Dit geschiedde echter
nooit
Vroeg in de volgende morgen
vloog hij naar Berchtesgaden terug.
De V bommen toonden hun onbe
trouwbaarheid doordat een projec
tiel op het hoofdkwartier te Sois-
.sons terechtkwam, vlak bij Hitler's
eigen schuilplaats. Hoewel de uit
werking niet zo hevig bleek als de
experts hadden beweerd en in wer
kelijkheid slechts weinig schade
weid aangericht, was het voldoen
de om Hitier te doen hesluitpn, dat
hij genoeg van het fiont had ge
zien. (Copyright UN O-Reuter
Nadruk vei boden).
„DE OORLOG IS l 'ERLOREN" zei veldmaarschalk Rommel al in
1943. In die tijd had hij zijn vroegere vertrouwen in Hitier reeds volle
dig verloren en zijn betrekkingen tot de Führer waren veel slechter
geworden. De foto toont Rommeleen kaart bestuderend, aan het front
in Noord-Afrika.
VOOR DE ZONDAG
Dit keer moet u er beslist uw Jezus Christus is niet een leus,
bijbel bijnemen en er 2 Kronie- een kreet naast honderden ande
ken 16 uit opslaan. Wat daar re. flij is de levende Heer, de
verteld wordt, kon met andere Helper en Redder. Hij heeft te
woorden van u en van mij geschre maken met ons dagelijks leven,
ven staan. Koning Asa van het Maar hierdoor komt het. dat de
kleine Juda heeft verbazend veel wereld dat niet weet en niet
last van het opdringen van het weten kan, omdat christenen, die
noordelijke broedervolk Israel dit zeggen te belijden, telkens
onder koning Baëa. Feitelijk weer gedwongen schijnen te zijn,
wordt hij door een blokkade in hun eigen handigheid te gebrui-
het nauw gebracht. En ja, dfn ken inplaats van het met zijn
wie niet sterk is. die moet och beloften te doen IT7at kan ik
u weet dat wel Hij kan echt niet met Jezus Christus beginnen op
anders, hij roept de hulp in van de beurs,' in de handel, m de fa
de erfvijand Benhadad van briek en op kantoor9 Wat weet
Syrië. Hij koopt diens vriend- Jezus Christus van de nood van
schap (van vriendschap gespro- het gezin, van de scheve huwelij
ken!) met het goud uit tempel ken, van de onzegbaar vervelen-
en paleis. Inderdaad blijkt de zet de mensen, van prijzen en pro-
politiek gesproken een meester- motie? En omdat de christenen
zet te zijn. Straks kan lui de ver- telkens weer laten zien, dat ze
sterkingen van Baèsa slopen en "i wezen i iet anders zijn en niet
er eigen vestingen mee opbou- anders witten zijn dan de ande
wen Maar... hij betaalde en hij ren. schaart de wereld dat chris-
moet blijven betalen en in feite tendom irilde rij der schone dro-
heeft hij de ondergang van zijn men, die nu eenmaal niet ver-
land bezegeld. vuld worden.
De profeet Hanahi vertelt hem Fn inmiddels betalen we en
dat met k-asse woorden. Hij blijven we belalen de tol aan de
herinnert hem er aan, dat de aartsvijand, die de wereld in zijn
koning van Juda vaker voor een machf houdt en onbewoonbaar
overmatige vijand stond. Maar tracht fe maken. Terwijl wie het
IpEN versje'van een snoezig wit poesje kreeg ik van Sep v. d. Steen
■L-s uit B Zij had het geleerd van haar Oma en zelf vindt zij het erg
leuk. Ik denk. dat jullie het versje ook alltmaal wel mooi zullen vin.
den. Op een dag ging ik op zoek naar een wit poesje, om in de krant
te zetten, maar ik kon er nergens een vinden Ik heb gezongen van:
„Poes, poes, poes. waar ben je nou.. maar het heeft niet geholpen.
Gelukkig waren er grijze poesjes genoeg „Grijsje" zou wel in zijn
vuistje willen lachen om zijn domme nichtjes, als hij maar wist hoe hij
dat doen moest.
zolang hij op God vertrouwde en
recht door zee ging, is het goed
gegaan. Dit, wat hij nu gedaan
heeft, naar de mens gesproken
handig, is in hoger licht gezien
alleen maar stom.
waagde in de gehoorzaamheid
van het geloof, waarachtig vrij
werd en gelukkig! Zo dom zijn
we! Echt goddeloos dom.
Ds. C. M. VAN ENDT.
Aan de luidspreker:
Vooral gedurende de eersto vijf
tien jaar was meu geneigd bet om-
roepgebeuren (causerieën en con
certen] tp omhullen met een sfeer
van geheimzinnigheid en stilte.
Reeds bij het binnengaan van het
omroepgebouw ontwaarde men al
lerwegen opschriften met een ver
zoek in die geest «n zo is het tot
heden toe gebleven. Tprecht wordt
in het betrachten van die stilte een
waardevol hulpmiddel gezien ter
bereiking van de zo hopg nodige
concentratie, waaraan vooral zij die
voor de microfoon optreden zo veel
behoefte hebben.
Het kan echter niet ontkend
worden, dat van deze neiging een
zekere mate van onnatuurlijkheid
het gevolg is geweest. Voor wat be
treft de sprekers zijn we inderdaad
geneigd een zo mogelijk absolute
stilte te betrachten, omdaf die helpt
bij het scheppen der vertrouwelijke
sfeer. Zodra het echter muziekweer-
gave betreft, voldoet volgens de
mening van velen de in acht geno
men absolute stilte niet. Om meer
dan een reden.
Nemen we als voorbeeld een
„klassiek" concert. In werkelijkheid
begint, men thuis reeds met de voor
bereidingen. Het aantrekken van
andere kleren geeft reeds iets fees
telijks. Dan volgt daarop de gang
naar de concertzaal. Men ervaart
het verwachtingsvolle geroezemoes
der stemmen en ziet het langzaam
binnendruppelen der orkestleden,
die zich met speelse loopjes ver
meien in het zuiver stemmen van
hun instrument op de „A" van de
hobo. om zich daarna individueel,
al preluderende, in te spelen. Dan
volgt de binnenkomst van de diri
gent, de meerdere seconden durende
stilte en pas als de spanning voel
baar wordt weerklinken de eerste
tonen van de svmphonie, waarvoor
men de tocht naar de concertzaal
heeft gemaakt. Die hele voorberei
ding, voordat de eerste tonen weer
klinken, lijkt oppervlakkig niet bij
het concert te behoren. Intussen we
ten velen, dat dit alles een onmis
baar onderdeel vormt voor de sfeer
vorming. die voor het genieten van
een concert een onmisbaar onder
deel blijkt te vormen. Het schept de
verwachting op het komende, de
voelbare spanning voorafgaand aan
het gebeuren, dat weldra zal wor
den mee beleefd.
Dit alles moeten we gedeeltelijk
bij het luisteren naar een concert,
dat per „radio" wordt uitgezonden,
ontheren. We hebben ons nergens
moeite voor te geven; alles wordt
ons thuis gebracht. We hebben
slechts de knop van het toestel om
te draaien en zjjn aangesloten op
het concert, dat we op een bepaald
uur vonden aangekondigd in het
radioblad. Het concert wordt aange
kondigd en de eerste maten plegen
te weerklinken. Er is dus niets aan
wezig van een zekere soort van
stemmingsvorming: van een konjen
in de sfeer. Reeds lang is men hier
op indachtig voor wat de weergave
van serieuze concerten betreft, doch
veelal geschiedt toch nog de uit
zending op do \oren aangegeven
methode. En dat is jammer.
Het uitzenden van een serie.is
concert volgens de veelal gevolgde
methode: aankondigen en meteen
muziek, is als het drinken van bier
uit een theekopje, het tentoonstellen
van een schilderij in een omlijsting
van kratteuhout, is als een diamant
in een ring van yzer. Voor wat de
muziek betreft ware het te wensen,
dat altijd het de musici inspirerende
publiek aanwezig zou kunnen zijn,
ter vermeerdering van het sfeerge-
voel der luisteraars ep ter inspire-
ring der musici zelf, die, hoewel op
radio ingesteld, toch het electrise-
rende gevoel dat door applaus ge
wekt wordt slechts node missen.
A. R.
Daar zat op een latje,
Een hagelwit katje
Een allerliefst snoesje.
Een schat van een poesje.
Hij zat maar te gapen
En ook wat te slapen.
Maar ach, in zijn dromen,
Is 't onheil gekomen.
Hij droomde van 't muisje
En ander gespuisje.
En toep viel ons katje.
Al dromend van 't latje.
En waar is ons poesje.
Het allerliefst snoesje.
Te midden van 't dromen.
Terecht toch gekomen???
In de teerton was 't plekje
Bestemd voor het gekje.
En daaruit kwam 't poesje
Als negerkind-poesje.
Het raadsel van Barbara en Jan-
ny uit Z. is beslist aardig geworden
'n Volgende keer nóg een beetje
beter en dan zonder na-aperij. Wan
neer het raadsel in de krant komt
weeet ik nog niet precies. Mis
schien over drie of vier weken.
Natuurlijk zal ik goed aan de punt
jes of kruisjes denken. Barbara en
Jannv. Gaan jullie maar rustig sla
pen, het komt allemaal dik in orde.
Helemaal fout!
Hoe kan je dat nu doen. Tini
Deumers uit U7 Iedere w eek los "je
de raadsels op en dan stuur je ze
niet in. Nee Tini, dat is helemaal
verkeerd. Ga dus gauw de rebus
van deze week oplossen f't is een
moeiinke hoor!), snor papier en
potlood en postzegel on en doe do
brief, voordat je op één oor gaat
liggen, op. de bus.
Krabbeltjes
en
Babbeltjes j
Wie stuurde zijn oplossing op een
krantenknipsel, met paars potlood
geschreven? Daarnaast was het nog
eens wat duidelijker geschreven.
Op de enveloppe stond leeftijd 12
jaar. rechts boven in de hoek met
blauwe inkt geschreven. Het nicht
je of het neefje, die deze oplossing
instuurde heeft vergeten naam on
adres te vermelden. Hij of zij is ze
ker een reuze grappenmaker, die
voor de verandering tante Ansteens
een raadseltje op wilde jjeven. De
brief was niet gefrankeerd.
DE oplossing van het K-L en R-
S puzzle was:
1. Knol; 2. Kraal; 3. Krekel; 4.
Kasteel; 5. Krokodil; 6. Knuppel; 7.
Korrel; 8.'Ketel; 9. Kool
10. Roos; 11. Rails.
Roomijs;
In de poppen-liondjcs- en
berenschoot
is het al net zo warm ^ls op de
„grote" school voor kinderen. Flapv,
pie. het hondje met de witte vlek
jes boven zijn ogen. is cr maar bij
gaan liggen. Liesbeth. het popje,
vraagt of zij een beetje water mag
gaan drinken en steekt daarom
haar handje in de lucht. Bruno, de
beer. staart wat voor zich uit cn v. il
liefst zo min mogelijk aan de
warmte denken.
13 Rijmpjes; 14 Regenjas: 15. Rim
pels; 16. Rokjes; 17. Radijs; 18 Rups.
Dik de Man uit V Rudie Buiten
uit 'A. en Rieka Knoppeit uit E.
hebben d<=ze week een prijs gewon
nen. In de brieven van dit drietal
stonden de fouten krokcdil en reils
niet O ja. ef waren nog meer op
lossingen zonder fouten en jullie
moeten niet denken, dat Dick. Ru-
die en Rieka alleen maar bollebo
zen zijn. Pas dus op voor de woor
den krokodil en rails.
De rebus van deze week is wat
ingewikkelder dan de K-L en R-S
puzzle. Wanneer je alle figuurtjes
de juiste naam hebt gegeven krijg
je vanzelf een gezegde.
Ik zou jullie wel een beetje wil
len helpen en stiekum wat voor
willen zeggen, zoals ik met de vo
rige puzzle heb gedaan, maar er
zijn nog heel veel nichtjes cn neef
jes die zeggen: „Tante Ans. wij
houden erg van moeilijke puzzles",
zodat ik absoluut niet voor durf te
zeggen. Zet je schouders er onder
jongelui, en tot volgende week
TANTE ANS
--p
A MERIKANEN zijn vóór alles
practische mensen, zowel voor
ouderen als voor jongeren spreken
de feiten méér dan theorieen. Zij
hebben een intense belangstelling
voor alles wat in de wereld gebeurt
en het is verheugend, dat Neder
land in deze belangstelling een rui.
m$ plaats inneemt.
Van die interesse voor Nederland
is dezer dagen weer eens gebleken
toen een Rotterdamse grootvader
de grote haringvijver overstak om
zijn kinderen en kleinkinderen met
een bezoek te verrassen. Nauwelijks
was groptvader van de vermoeie
nissen van de zeereis bekomen, of
zijn trotse kleinzoon nodigde hem
uit vcor een bezoek aan zijn school
Zo togen dus op een goede dag
vader en dochter naar de school,
waar het evenement van een Ne
derlands bezoek kleinzoon deed
stralen van geluk. De vriendelijke
schooljuffrouw was hoogst ifigeno-
FEUIUETON
4Éev\e.
jOOORCRAlG RICE«VERTALINC: AQA KAMPERS j
104
Vftf minuten later kwam April
terug met een keurig pakje in haar
hand. „We zullen togen hem zeg
gen, dat het een klein cadeautje is,"
zei ze. Ze ging hen voor naar het
trottoir en voegde er aan toe: ,,En
als h\j weet. dat we het portret en
de brieven hebben gezien, dan wil ik
wedden, dat het lang zal duren voor
hij mc weer een verstandig klein
meisje noemt."
De hele weg naar het huis van
Mr. Holbrook zwegen ze. De nijdige
witte kat zat op het stoepje. Hij
blies tegen ze en ging op de vlucht.
„Een hartelijk welkom", mom
pelde April. Ze belde. Een lange,
knappe vrouw met 'asblond haar
kwam voor. glimlachte tegen hen
en zei* „Ja?"
April staarde haar aan, werd
bleek en zei: „Oh!" Een stem uit de
gang zei: „Wat is dat. Harriet?"
„Miss HolbrookApril slikte.
De vrouw trok haar wenkbrau
wen op. „HoeZe konden niet
meer terug.
„Mogen we alstublief Uw vader
even spreken?" zei April Ijgel klein
tjes. Henry Holbrook verscheen in
de deuropening. De bleekheid
scheen uit zijn gezicht verdwenen.
Hij rookte een pyp en glimlachte.
„Kijk, klik. kijk." zei Henry Hol
brook. „Mün kleine vriepdjes. Dit
is mijn dochter Harriet. Beter be
kend als Ardena, de beroemde ont
werpster." „Allemensen!" hngde
April. „Bedoelt U degene, die al die
snoezige costuums voor die enige
musicals maakt?"
Ze herstelde zich en zei: „Ik wed,
dat U trots op 'r bent, Mr. Hol
brook."
„Dat ben ik zeker," zei Mr. Hol
brook stralend. „Ze heeft me een
grote verrassing bereid. Ik wist er
niets van tot ze me kwam be
zoeken."
April wierp een vlugge blik op de
knappe vrouw.
Ja. zij was degene, die de drie
p'auweveren en 't snoer kralen had
gedragen. „Ze is een dochter, waar
op iedere man trots zou zijn," zei
Mr. Holbrook. Hij legde een arm om
haar schouders. „Wat heb je daar,
kleine meid?"
April griezelde bij dat „kleine
meid", maar dit was geen moment
om zich daar druk over te maken.
„Het is een beetje moeilijk uit te
leggen. Omstandigheden eh
op de een of andere manier hebben
we dit toevallig gevonden. Het was
in het huis van Mrs. Sanford ver
stopt. We dachten, dat U misschien
eh we dachten misschien
Voor één keer in haar leven kon
ze niet uit haar woorden komen.
Archie greep het pakje, stopte
het Mr. Holbrook in de handen en
zei: „Hier".
Henry Holbrook scheurde het pa
pier open. De foto viel eruit. Har
riet Holbrook, alias Ardena, raapte
hem op en gaf een gilletje van blyd-
schap. „Oh. Paps! Dit is de foto,
waar ik overal naar heb gezocht,
Om voor die reclamecampagne te
gebruiken. Hoe ik begon by 'het
cabaret en eindigde alsMaar
Henry Holbrook had de brieven al
doorgekeken. Er blonk een bly en
enigszins verbijsterd licht in zyn
ogen. „Harriet, heb jij..."
„Laten we gaan," zei Dinah. De
drie kleine Carstairs holden het
trottoir op, zonder dat Mr. Hol
brook en zyn dochter er acht op
sloegen.
„Hè." zei April. „Ik voel me net.
alsof ik zonder het bepaald te wil
len al myn goede daden voor de vol
gende twee, drie jaar heb gedaan.
Laten we nu naar Luke lopen en 's
kyken of we dat moutbier kunnen
krygen."
Dinah schudde haar hoofd. „Naar
huis, en vlug. Moeder heeft van
avond een afspraakje, weet je wel
Die verslaggevers zullen nu zo
langzamerhand wel weg zyn." „Ik
geloof, dat je gelijk hebt," zei April
met een zucht. „We moeten het een
en ander in orde maken. Naar huis
dan maar. En Archie, hou op Mr.
Holbrooks kat met stenen te be
kogelen alleen omdat hij je gekrabd
heeft."
HOOFDSTUK28
Moeders afspraakje van die
avond was heel belangrijk. Wat
moest ze dragen? Dinan stond op
blauw. Dat was de kleur, die man
nen het mooist vonden. Dat had ze
eens in een modeblad gelezen. April
hield vol, dat het roze moest zijn.
Moeder zag er in het roze werkelijk
heel aanlokkelijk uit. Ze redetwist
ten erover, terwijl ze elk twee sand
wiches aten en de rest van de coca-
met A mild a Zonnebrumcrème
ol Amilda Zonne-olie
cola opdronken. Ze redetwistten er
verder over, terwijl ze het eten
klaarmaakten. En toen. terwijl
alles al op tafel stond, wer
den ze zien bewust, dat er de
hele middag al een bekend ge
luid van boven had geklonken. Zo
bekend, dat ze het niet eens hadden
gemerkt. Ze vlogen de trap op en
klopten, en gingen naar binnen.
„Moeder!" zei Dinah streng. Moeder
keek niet op. Het bureau lag een
paar -decimeter hoog bezaaid met
papieren, bladzijden manuscript,
aantekeningen, woordenboeken, ge
bruikt carbonpapier en lege siga
rettendoosjes. Ze had haar schoe
nen uitgedaan en zat met haar
benen om de poten van het schrijf
machine tafeltje, dat net leek te
dansen terwyl ze typte, 'r Haar was
lukrkak bovenop haar hoofd opge
stoken en ze had een zwarte veeg
op haar neus. En ze had haar oude
werkbroek aan.
„Hé! Moeder!" zei April.
Moeder hield tussen twee woor
den in op en keek ze met een ver
strooid glimlachje aan. „Ben net
met een nieuw boek begonnen." ver
kondigde ze. „Het gaat reusach
tig!"
Dinah haalde diep adem. „Hebt U
geen hónger?"
.(Wordt vervolgd).
men met het bezoek, dat bovendien
gepaard ging met het overhandigen
van een bos tulpen. Zij stond dade
lijk haar plaats af aan de „Wijze
uit het Oosten", die met een zo ge
leerd mogelijk gezicht in twintig
paren weetgierige ogen staarde in
afwachting van de strikvragen, die
al spoedig loskwamen, kort en hel
der gesteld en door de dochter
prompt vertaald.
„Waarom lopen de Nederlanders
op klompen?" vraagt een spitsafbij-
ter. Grootvader vat moed, want dal
lijkt hem nogal logisch.
„Holland", zegt hij. „is een dras
sig land. dat vroeger zggr slechte
wegen had. Om zich tegen natte
voeten te beschermen droegen 3*e
mensen houten schoenen, die zij
klompennoemden. De wegen in
Nederland zyn nu niet slecht meer.
maar buiten de grote wegen is het
land nog altijd nat en daarom dra
gen de boeren nog klompen".
Een tweede kleine Yankee vraagt
waarom er in Nederland nog zoveel
verschillende klederdrachten zijn.
Grootvader legt uit. dat Nederland
vroeger uit kleine staatjes bestond,
in elk waarvan de mensen hun
eigen klederdracht hadden. Toen
het land één werd, üjn in verschei
dene streken op het platteland dié
oude klederdrachten blijven bestaan
behalve in de grote steden, waar de
mensen gewone kleren dragen. De
kleine Amerikanen luisteren ge
spannen en grootvader heeft zijn
prestige volledig gewonnen!
Een ander klasgenootje van klein
zoon vraagt grootvader hoe het mo
gelijk is. dat de Hollanders beneden
de zeespiegel wonen. En grootvader
vertelt dan van het ontstaan van
Holland, de inpolderingen, de mo
lens. de plassen en gemalen. „Er
komt geen druppel zeewater op bet
land", zo verklaart hij. „een heel
enkele keer breekt wel eens gen
rivierdijk door. waardoor één of
meer polders tijdelijk onder water
staan".
„Maar", aldus komt de vraagstel
ler terug, „de Duitsers hebben toch
al jullie polders onder water ge
zet7?" Grootvader lacht even en
vertelt dan van de vernielzucht der
bezetters en de moed der bevrijders
Beiden zetten zij het land onder
water, de eersten om ons schade te
berokken, de laatsten om ons te be
vrijden.
Het was voor het eerst van zijn
leven, dat grootvader college gaf
en hij stond zelf verbaasd over zijn
capaciteiten als paedagoog.
ZATERDAG 28 JUNI
Avondprogramma
HILVERSUM I: 19.00 „Schubert-
liederen. 19.30 Uitzending voor de
jeugd. 19 15 Rubriek van de weder
opbouw. 20.00 Nieuws. 20.05 Prins
Bernhard fonds. 20.18 Gevarieerd
programma. 21.15 Socialistisch
commentaar. 21.30 Omroeporkest.
22.00 De ellendigen. Hoorspel. 22.30
Omroeporkest. 23.00 Nieuws. 23.15
Tango-Rumba orkest.
HILVERSUM TT- 19.00 Nieuws.
19.20 Vaudeville-orkest 19.45 „Ban
den die binden". 20.00 Nieuws. 20.05
Z.K.H. Prins Bernhard .spreekt.
20.15 De gewone man zegt er 't
zijne van. 20 22 „Wie weet hoe deze
plaat heet7" 20.30 Lichtbaken.
21.00 „Opera favorieten". 22.00
„Muzikale Tombola". 23.00 Nieuws.
23.15 „Vaders dagboek". 23.20
24.00 Muziek van Manuel de Falla.
ZONDAG 29 JUNI
HILVERSUM I: 8.00 Nieuws,
g 30 Voor de tuin. 9.15 Aan de start
10.00 Geestelijk leven. 1015 Ge
mengd Omroepkoor. 10.45 In de
tuin der poëzie. 11.00 jPianoduo.
11.20 Metropole-orkest. 12.05 Viool,
cello en piano. 12.30 Zondagclub.
13.00 Nieuws. 13.15 „The Roman
cers". 13.50 De spoorwegen spre
ken. 14.05 - Boekenhalfuur. 14.30
Utrechts Stedelijk Orkest. 16 30
AVRO's reportagedienst. 17.20
Harmonie-orkest 18.00 Nieuws.
18.15 Sport: Korfballen. 19 00 Kerk
dienst. 20.00 Nieuws. 20.15 Waltz-
time". 20.45 „De twee Egyptische
dieven. 21.30 Hersengymnastiek.
22.00 „Der Rosenkavalier", opera.
23 00 Nieuws.
HILVERSUM II: 8 00 Nieuws.
8.20 Hoogmis. 9.45 Utrechts Stede
lijk Orkest. 10 00 Kerkdienst. 10.30
Kerkdienst. 11 30 Na kerktijd. 12 15
„In 't Boeckhuys". 12.30 „Koffie
met Drentse stoeten". 13.00
Nieuws. 13 15 Drente in heden en
verleden. 14 00 Stafmuziekkorps.
14.20 „Drent® zus of Drente zo".
16.00 Kamermuziek. 17 00 Kerk
dienst. 18.50 prgelspel. 19 15 .Kent
gij Uw Bijbel?" 20.00 „Sport in
Drenthe". 20.08 De gewone man
zegt er 't zijne van. 20.15 „De
Bieën". 21.00 „De wind waait
uit Drente". 21.35 „Brandewijn en
rozijnen". 22.30 Nieuws. 22.50 BW
rieerenveen. 23.05 Kareol Septet.
MAANDAG 30 JUNI
Ochtend- en middagprogramma
HILVERSUM I: 7.00' Nieuws.
7.30 Gymnastiek. 8.00 Nieuws. 10.00
Morgenwijding. 11.00 Sopraan en
piano. 11.20 Lichte Orkestwerken.
11.45 Familieberichten 12.00 Staf
muziekcorps. 13.00 Nieuws. 13.15
Voor het platteland. 13.20 „The
Ramblers". 14 00 „La Traviata".
14.30 Voor de vrouw. 14.45 „La Tra
viata". 15.55 „La Tra\ïata". 17.45
Rijk over zee. 18.00 Nieuws. 18.15
Orgelspel. 18.30 Strijdkrachten.
HILVERSUM II- 7 00 Nieuws.
7.15 Gymnastiek. 8.00 Nieuws. 9.50
Max Reger-programma. 10.30 Mor
gendienst. 11.15 Van oude en nieu
we schrijvers. 11.35 Pianorecital.
12.30 Bach-Cyclus. 13.00 Nieuws.
14.00 Voor de jonge moeders. 14 20
All Round Sextet. 16 00 Bijbelle
zing. 16.45 Clavecimbel-spcl. 17.00
„De school bezoekt de Studio".
17.30 Sportuitslagen. 17.45 Holanda
Sextet.
