Rommel pleegde
op Hitiers bevel
zelfmoord
Nijmeegse Vierdaagse
Onkerkelijkheid blijkt zeer
sterk gestegen
Puin en nog eens puin,
armoe en zwarte handel
man
>,G'
het
Mekka
van de
wandelende
Nederlanders
Aantal Hervormden
neemt af
Het volgen van
Jezus
Zaterdag 12 Juli 1947
3
Staatsbegrafenis als camouflage:
PAS in Augustus 1944 vernam
't Duitse volk, dat Rommel door
zijn verwondingen, opgelopen bij de
slag van Normandië, op non-actief
was gesteld. Het bericht vermeldde
overigens alleen „gewond door
auto-ongeluk". Rommel trachtte
een rectificatie gepubliceerd te krij
gen, echter zonder succes.
Op 8 Augustus werd hy naar zijn
villa in Herrlingen gebracht. In ver
rassend korte tijd herstelde hij van
z\jn wonden, die aanvankelijk fataal
leken te znn. Gedurende zyn herstel
zei hij tot kolonel Lattman, die hem
bezocht: „Als ik in orde was, zou ik
naar de Führer gaan en hem zog
gen: zo vele millioenen Duitsers zijn
gesneuveld dat het nu uw tijd is om
heen te gaan". By een andere ge
legenheid sprekend over de bom
aanslag: „Een officier met front
ervaring had dit moeten doen. Was
de bom niet geëxplodeerd dan had
hij z\jn revolver kunnen gebruiken".
Rommel's vrouw vertelde mij, dat
in de middag van 7 September, de
dag volgend op de arrestatie van
generaal Speidel, twee verdacht
uitziende mannen werden gesigna
leerd die de villa bespionneerden.
Er kwam tevens een waarschuwing
van de districtsleider van de nazi-
party uit Ulm die informeerde of
ons huispersoneel betrouwbaar was,
omdat werd gezegd, dat de veld
maarschalk de regering had bccri-
tiseerd.
„Besprekingeif'
„Op 7 October ontvingen wij
een telegram uit het hoofdkwar
tier van de Führer, door veld
maarschalk Keitel getekend, waar
in mijn man werd bevolen per
speciale trein naar een belangrij
ke conferentie te komen in Ber
lijn op de tiende. Mijn man
trachtte telefonisch in verbinding
te komen met Keitel, maar kon
alleen generaal Burgdorf te spre
ken krijgen, wie hij vertelde, dat
de doctoren hem de reis verbo
den. Burgdorf vertelde, dat de
conferentie de toekomstige werk-
kring van Rommel betrof."
Op 13 October kwam bericht dat
generaal Burgdorf do volgende dag
voor de bespreking zou arriveren.
Rommel maakte zijn vrouw en zyn
vriend Oskar Farny deelgenoot van
zijn voorgevoelens. Farny zei: ..Hit-
Ier zal je mets durven doen." Kalm
zat te wachten, kwam generaal
Maisel op mij toe en betuigde
zijn medeleven. Ik heb zijn uitge
stoken hand genegeerd.
Toen ik nog eenmaal naar de
ploats ging waar mijn man was
opgebaard, maakte mijn schoon
zuster, die niet op de hoogte was
van het gebeurde, mij opmerk
zaam op de trek van minachting
op zijn gelaat; een uitdrukking,
die wij zijn gehele leven niet
hadden gezien."
Direct na deze gebeurtenissen
vroegen vele Duitsers zich reeds af,
of Rommel een natuurlijke dood
Rommel stierf geen natuurlijke
dood hij stierf op hoog bevel
op .litler's bevel. De stuitende
3 schijnheiligheid en walgelijke
„Griindlichkeit" die Romirel's
gedwongen zelfmoord omgaven,
worden in Koch's slotartikel
onthuld.
was gestorven of op Hitler's bevel
ter dood was gebracht. Daarom
werd de staatsbegrafenis zeer pom
peus voltrokken. Hitier zond een
lauwerkrans en officiële doodsbe
richten eerden de dode held voor
wie de levende dictator niet bang
meer hoefde te zijn.
(Copyright UNO-Reuter.
Nadruk verboden.!
Tussen Sluis en Delfzijl
Meubeldiefstal opgelost
Reeks Rotterdammers gearres
teerd, die in hongerwinter Haags
meubelpakhuis hebben leeggestolen.
Overalls van Amerikaanse make-
ly mogen slechts f 12.76 kosten. Al
leen verkrijgbaar op werkkleding-
bonnen.
Schotse padvinders plus doedel
zakband bezoeken Rotterdam.
Majoor W. L. Bfsschoff, nonactief,.
is op grond zuiveringsbesluit ont
slagen.
Oud-onderofficieren, verenigd in
Ned. Bond vanvergaderen
Zaterdag in Leiden.
Baron van Boetzelaer van Oos
terhout en dr. Hirschfeld zijn naar
Parijs vertrokken.
Nederlands Instituut voor Volks
huisvesting en Stedebouw vergader
de Donderdag te Rotterdam.
Friese Landbouwtentoonstelling
wordt van 2227 September te
Leeuwarden gehouden.
„Alg. Ned. Vredes-actie" verzocht
regering onderzoek naar gebeur
tenissen op Zuid-Celebes.
„Schepen uit verre landen" heet
dc tentoonstelling, welke van 15
Juli tot 1 October in Rijksmuseum
voor Volkenkunde te Leiden wordt
gehouden.
„Hiro" heeft minister van O.K.
en W. eigen zendtijd gevraagd.
Wij lopen de
Vierdaagse
I Onderzoek in,ar godsdienstige gezindheid
VIER DAGEN LATER tl''/IS DIJ DOOD. Deze foto u'erd geno-
men bij Rommcls vertrek uit het hospitaal te Tübhingen op 10 October
1944na zijn wonderlijk snel herstel van de zware ver\vondingen, opge
lopen bij de slag van Mormandie.
repliceerde Rommel: „Zeker wel, hij
zal my uit de weg ruimen". Om 12
uur precies arriveerden dc volgende
dag. Burgdorf tezamen met luite
nant-generaal Maisel van het
opperbevel. Na een besloten con
ferentie, die een uur duurde, kwam
Rommel in zijn slaapkamer waar
zyn vrouw op hem wachtte. Hij was
bleek, zijn gezicht vertoonde diepe
groeven. Hij was geheel veranderd.
Binnen een kivartier
HET gesprek tussen hen was als
volgt
Mevr. Rommel: „In Gods
naam, wat is er aan de hand?"
Rommel „Binnen een kwar
tier zal ik dood zijn."
Mevr. Rommel: „Dat is on
mogelijk, wat heb je gedaan?"
Rommel „De Führer laat mij
de keuze tussen het nemen van
vergif en te verschijnen voor het
Volksgcrceht. Dc generaals hebben
het vergif meegebracht. Het werkt
binnen drie seconden. Ik word be
schuldigd te hebben deelgenomen
aan de samenzwering va"- f" X,.
Mevr. R o m m e Wie heet
dat. beweerd?"
R o m mei: Speidel
en Von Hofaclcer hebben bezwaren
de verklaringen afgelegd. (Speidel
ontkende dit later). Op Goerdelers
lijst kom ik verder voor als de toe
komstige president van het Rijk.
M ey r. R o m mol „En wat heb
je op deze beschuldigingen geant
woord
R o m mei „Ik heb de generaals
gezegd, dat ik niet kan geloven, dat
er iets van waar is. De verklarin
gen waren waarschijnlijk vervalst."
Mevr. Rommel: „Wat ga je
nu doen?"
Rommel: „Ik ben niet bang
voor het Volksgcrecht te verschy-
nen, maar ik ben er wel van over
tuigd, dat ik Berlijn nooit zal berei
ken. Ik zal geliquideerd worden.
Nu weet ik, wat Èurgdorf bedoelde
met mijn toekomstige werkkring.
Zij I ebben my alles verteld, tot
zelfs dc voorbereidingen voor myn
begrafenis toe"
Bevel tot zelfmoord
NA dit gesprek nam Rommel af
scheid van zijn vrouw. Toen
hij dc kamer verliet, omarmde hy
zijn 15-jarigen zoon Manfred en zei
hem: „Hitier heeft my gezegd, dat
myn familie niets zal gebeuren als
ik vrijwillig sterf. Integendeel: er
zal voor jullie gezorgd worden."
Mevrouw Rommel vervolgde haar
relaas:
„Mijn echtgenoot ging weg en
voegde zich bij de generaals
Burgdorf en Maisel, die in de
tuin waren. Zij stapten in de
wagen die buiten stond te wach
ten en bestuurd werd door een
6 S.-man. Korte tijd later kwam
Maisels officier van dienst en
vroeg mij ie spreken. Ilij vertelde,
dat mijn echtgenoot plotseling
een inzinking had gekregen en
bewusteloos in het hospitaal van
de Wagnerschool te Ulm was bin
nengebracht.
Kolonel Kuzmany, dc militaire
commandant van Ülm, kwam mij
kort daarop bezoeken. Hij was
diep bewoger en wist niets van
de werkelijke omstandigheden. Hij
vertelde dat de generaals Burg
dorf en Maisel direct nadat mijn
man het ziekenhuis u-as binnen
gebracht het hoofdkwartier van
de Führer en het Opperbevel
hadden opgebeld en van zijn
plotselinge dood in kennis hadden
gesteld. Zij hadden meteen een
staatsbegrafenis bevolen."
Krans van Hitier
Toen wij 's avonds naar het
hospitaal gingen, vertelde dc ge-
neesheer-directeur dat mijn man
om half twee dood was binnenge
bracht. Op verzoek van de gene
raals was hem een injectie gege
ven met de bedoeling hem weer
tol bewustzijn te brengen. Na
tuurlijk zonder gevolg. De vol
gende dag toen ik voor hel plaat
selijk hoofdkwartier in mijn auto
Een reisje langs de Rijn
ADAT de Nederlandse Douane
tenslotte de schepen heeft vrij
gegeven, wordt het anker gelicht en
stoomt de sleep het Niemandsland
bjnnen. Direct zien we een heel an
der beeld op de walkant, een aspect
dat herinnert aan de angstige dagen
van weleer, toen de Geallieerden in
het voorjaar van 1945 tot de Rijnbar
rière doordrongen, met hun machti
ge tankspitsen huis en stad neer-
maaiden en diverse pogingen onder
namen om de brede snelvlietende
stroom te passeren. Van de eenzame
hofsteden op de dijkgloonng zijn
slechs fundamenten overgebleven;
van het dorp landinwaars. dat we
door eën kijker kunnen bezien ste
ken nog ruïnes omhoog. De kerk.
wellicht als observatiepost gebruikt,
heeft spits en daken verloren. Hoe
wc ook kijken: nergens valt er een
levend wezen te bespeuren. De
plaats lijkt verlaten, als na een
pest-epidemie. Aan de voet van de
dijk, aan de grens van water en bed
ding liggen ontelbare stormboten.
doorzeefd van kogels, verroest en
neergesmakt door het kolkende wa
ter. Rustig grazen thans de koeien
op de dijkhellingen of staan mot hun
buik in het lauwe water. Het vee ziet
ër uit als in Holland, vlezig, rustig
weidend op de tot rust gekomen aar
de. De schiooer fluistert dat het wel
eens Hollandse koeien zouden kun
nen zijn. maar de dieren praten nu
eenmaal niet en ogen de boten, die
het water tegen de Rijnboorden
doen klotsen, rustig na.
Dan komt Emmerik, vermorzeld
door het Engels geschut verbrand
door de stormtroepers en airbornes.
die bier het mes op de Duitse keel
zetten. Op de z.andbedding liggen
nog resten van Baileybruggen, ver
wrongen en verroest, als verloren
stukken uit de grote geallieerde Mec
canodoos. Talruke pantserwagens
liggen ondersteboven, nog niet op
geruimd. Op een dukw. zo'n water
land voertuig is een kalfje geklau-
tprd en loert met glazige ogen naar
de schepen in de diepte. De stuur
man wiist mij twee grasgroene plat
forms. de fundamenten van de olie
leiding Pluto, die destijds op deze
plaats de Rnn overspande en millioe
nen liters benzine het stuiptrekkende
Devde Rijk inpompte.
Het gras heeft het beton over
woekerd en de plaats waar het
menselijk vernuft zegevierde onher
kenbaar gemaakt.
Duitse douane aan boord
De Douane komt aan boord. Even
gaat er een rilling door de leden
van hem. die voor het eerst na de
oorlog weer een Duitser ontmoet. Hij
draagt het hardgroene uniform, met
de dofgroene kraag, de zilverachtige
schouderpassanten en de iets plat
gedrukte hoerapet. Helm, geweer en
adelaar ontbreken, anders stond
daar weer een S.D. agent. De doua
nier, die de aarzeling opmerkt,
treedt glimlachend toe. spreekt be
leefd en hoffelijk ..Bittc, was ist
los?". Dat ..bitte" doet sympathiek
aan, als jc het vijf jaar lang niet ge
hoord hebt en die glimlach doet weer
aan menselijkheid herinneren. De
verslaggever komt er bij en even latei-
heeft hij een gezellig babbeltje met
dc Holsteiner. die slechts aarzelend
een sigaretje accepteert.omdat dc
Engelse chefs, die op de snelle boten
meevaren, streng toekijken, dat dc
verslagenen niets krijgen toegestopt.
Hij vertelt, dat hij 180 Mark per
maand verdient en dat hij er niet
mee kan rondkomen. Want wie op
de bonnen leeft, gaat langzaam maar
zeker naar het graf. Men moet
„schwarz tun" of naar familieleden
op het platte land reizen. Textiel en
schoenen krijgt men zeer spora
disch op speciale vergunningen en
huishoudelijke zaken, luxe artikelen
en uitstapjes kosten te veel. De toe
komst ziet er donker uit. men leeft
bij de dag en slaapt wanneer men
vrij is. Dan verteert men niets en
vergeet de zorgen.
Waren Britten maar strenger
Over het Britse beleid wil hij niet
ontevreden zijn, al moet het gezegd
worden, dat het de Duitsers liever
was en dit wordt mij tijdens de
reis telkenmale verteld als de
Britten strenger optraden. De Fran
sen, zo spreken zij. „prügeln" tenmin
ste. als ze iets zien, wat hen niet be
valt. De Engelsen geven hoogstens
een terechtwijzing aan de Duitse in
stanties en bemoeien zich verder niet
met de afloop. Ze zijn te mild en
houden niet van razzia's. Wel voeren
ze constant de denazificatie door en
slaan acht op een loyale houding der
verslagenen, maar verder laat het
hun blijkbaar koud. of de ene Duit
ser de ander uitzuigt, naar het leven
staat en obstructie voert, zolang het
kwaad het Engelse bezettingsappa
raat niet schaadt. Zelden ziet men op
straat Engelse soldaten. Ze blijven
in hun kampen cn komen slechts nu
en dan op openbare plaatsen. Velen
van hen zijn dan in burger om niet
te worden lastig gevallen. Ze zijn
bescheiden en betrachten de nodige
sportiviteit ten aanzien van hun vroe
gere vijanden. En dat ligt de door
snee-Duitser nog niet. Na 25 jaar aan
de leiband te hebben gelegen, ken
nen ze de vreugde van de vrijheid
niet cn weten met hun figuur geen
raad.
Na de vlotte afwikkeling der for
maliteiten (waar Lobith een lesje
aan kan nemen) jagen de moderne
douaneboten (ook iets voor Lobith)
naar de wal en zwoegt de sleep zich
moeizaam weer op gang.
We krijgen een z.g.n. „voorspan".
Doordat er enige obstakels in het
water liggen het zijn allemaal ge
kelderde schepen, is de vaargeul
vernauwd, waardoor de stroomdraad
werd versmald en geïntensiveerd.
Een Duitse sleepboot, met Engelse
vlag en registratielettcrs komt nu
een strangetje helpen. Zo gaat het
met 5-kilometervaart verder, langs
kanten, waarvan wc alleen wat sta
ketsels zien boven de dijk, om dan
even boven de kaDotte brug bij We
zel tegen hel vallen van de avond
voor anker te gaan.
Wezel - 'n kolossale
puinhoop
In Wezel stappen wij aan wal. Te
passagieren, valt er niet veel, want
zelden zag ik zo'n kolossale puin
hoop als daar. Veel heeft men over
de kapotte steden geschreven en ge
lezen en dat veel ..plat" ligt. weet
men *o langzamerhand, maar nog al-
tiid overtreft de barre werkelijkheid
elke voorstel1 ing van zaken. Hier lag
een vriendelijk stadie, bekend uit
de vaderlandse geschiedenis, toen hot
nog voorraadschuur was voor ve
le Nederlandse legeraanvoerder,
met een bevolking van een grote
20000 zielen, waarvan in een nacht
een derde werd gedecimeerd.
Noodkabels verzorgen het licht
van hen die in dit doodsbed nog in
kelders wonen of in opgelapte ruïnes,
geimproviserde woninkjes saamge-
hokt zitten. Er is geen kroeg, geen
bioscoop, geen kerk een bizar
doolhof is Wezel, dat zelfs een ge
allieerd bezoeker, die genoeg leed
ondervond van de Duitsers, toch stil
maakt.
We komen aan de praat met een
postbode, die ons zijn woning van 2
kubieke meter openzet. Zyn oudste
zoon was bij de Kriegsmarine en
zwierf in alle landen, misschien ook
wel op alle zeeën, al was dat niet
de gewoonte. Zyn huis, dat achter
dc noodwoning staat ligt zwaar ge
havend op herstel te wachten. Maar
een weck geleden ontstal men hem
nog de vluchtig aangebrachte nood-
deur. De criminaliteit is nl ontstel
lend groot, al meent men. dat ze iets
afneemt. De oudste dochter, die vier
maanden getrouwd is geweest met
een soldaat die in het Westen sneu
velde, oorspronkelijk voor kantoor
werk opgeleid, spoelt vaat in een
conservenfabriek. Daar kan zij wat
kost opdoen, evenals haar zusje, die
op een visfabriek is. zodat vader en
moeder van hun kaarten kunnen le
ven. Praten doen ze alleen over eten
wat morgen brengt zullen ze mor
gen wel zien. De politiek laat hen
koud. De oude postbode spreekt in
platduits, dat het Hollands zeer na
bij komt. over de schoonheid van
zijn goede stad, waar vele Neder
landse toeristen en schippers de deur
open vonden. „We moeten ons weer
verbroederen", zo spreekt hij letter
lijk. „Wat door de nazi's werd ver
nield. moet door ons weer worden
opgebouwd. We houden van Holland,
omdat het destijds van Wezel hield".
Ik heb de prettige stemming niet
willen bederven, door over annexa
tie te beginnen, want hoeveel puin
en tranen de Duitse bodem ook be
dekken: Deutsch bleibt Deutsch. Dat
is mij op de hele tocht gebleken.
Des avonds laat stappen we weer
aan boord, na onder de verzakte
Montgomery-baileybrug te zijn
doorgevaren, zo zeer verzakt dat
toestemming is gegeven de oude
brug. die nu in het water ligt weer
te herstellen: het enige dat er wordt
gebouv/d in heel Wezel.
Via de zoutziederij Rhoinberg be
reiken we de volgende dag de Rühr.
„Behoort U tot een kerkgenoot
schap of godsdienstige gemeen
schap?"
Deze vraag uit de volkstelling
heeft lot velerlei discussie aanlei
ding gegeven. Om na te gaan wat
de uitslag straks zal worden èn tot
welke godsdienst men zich in feite
beschouwt te behoren, werd een
week na de volkstelling door het
Nederlands Instituut voor de Pu
blieke Opinie aan een representa
tief deel van het Nederlandse volk
van 23 jaar en ouder dezelfde vraag
gesteld.
Het is woordelijk dezelfde vraag,
welke op het volkstcllingformulier
voorkomt, echter zonder de wel wat
omstreden verklaring hoe men haar
behoort te beantwoorden. Nadat
nog enkele andere vragen over het
lfd-z41n van een kerkgenootschap
gesteld waren, vroegen de enquê
teurs van het N.I.P.O. echter bo
vendien:
„Wat hebt U bij de Volkstelling
opgegeven?"
Antwoorden niet hetzelfde
De antwoorden blijken niet het
zelfde te zijn:
Vraag A Vraag B
Ned. Herv. en andere
kerkgenootsch. 34.7 37
Rooms Katholiek 30,7 31,5
Gereformeerde kerken 7.6 8
Geen Kerkgenootsch. 27 23,5
Vraag A: Antwoorden op de
vraag: „Behoort U tot een kerkge
nootschap en tot welke?"
Vraag B: Wat men by de Volks
telling heeft opgggeven.
Groot zijn de verschillen tussen
de resultaten op de beide vragen
voor R.K. en Gereformeerden niet.
Ned. Herv. is echter bil de volks
telling-resultaten hoger en geen
kerkgenootschap lager dan bil de
antwoorden op de eerste vraag.
Wanneer over geruime tijd de
volkstellingsrcsultaten gepubliceerd
zullen worden, zullen deze betrek
king hebben op do totale bevolking
en niet enkel op de mensen van 23
jaar en ouder, zoals in deze enque-
te Rekening houdend met de uit
eenlopende gezinsgrootte voor de
verschillende godsdienstige overtui
gingen komen wy voor de totae be
volking tot de volgende cijfers:
Rooms Katholiek 36,9
Nd. Herv. en andere kerkgen. 34
Gereformeerde Kerken 8,1
Geen Kerkgenootschap 21
Minder Ned. Herv.
Ten opzichte van de laatste volks
telling is het percentage voor geen
kerkgenootschap sterk gestegen
(1930 14.4%), voor de Ned. Herv
en andere kerkgenootschappen
scherp gedaald (1930 41.1%)
Het is niet altijd even gemakke
lijk te bepalen wat men onder „lid
Natuurzo heilig, lief en rein!
Laat fn Uw spoor mijn voetstap zijnl"
Deze schone woorden werden eens gedicht door Kleijn in zijn „Ode
aan de natuur" en we zouden wensen, dat de onvergetelijke regelen
prijkten op een eenvoudig schild, waarachter dan de massale schare
wandelaars volgt..,.
Is er een sport te bedenken, welke zo uitgebreid beoefend wordt?
Kent U een sport, dte aan de beoefenaars zulk een Immense voldoening
I schenkt als het wandelen?
Terug naar de natuur... het was
eens de leuze van een groep eco
nomisten, die lang geleden hun her
senen geweld aandeden met het
zoeken naar de oplossing van de
toen reeds ontzaglijke problemen
van de wereldhuisnouding Deze
leuze geldt eveneens voor de wan
delsport. De natuur is immers de
voortdurend lokkende en steeds
weer boeiende wereld, waarnaar wij
allen verlangen als we rust en te
gelijkertijd ontspanning nodig heb
ben.
Zonder spelregels
Wandelen, een sport zonder „spel
regels", zonder wanhopige scheids
rechters, zonder oen looiend en van
chauvinisme barstend publiek, zon
der dc zenuwslopende jacht naar
het breken van een record met een
fractie van een seconde, is het won
der, dat duizenden reeds hunkeren
naar het weekend, waarin ze in
groepsverband of als individueel
wandelaar, hun eenvoudige sport
kunnen beleven?
Er is sprake van hoogconjunctuur
in de wandelsport en wc zijn er van
overtuigd, dat op deze verheugen
de welvaart geon crisis zal volgen.
Deze sport is immers broodnodig in
een wereld van verwikkelingen en
nervositeit. De provincie Utrecht
heeft ztfn aandeel nu reeds gegeven.
We denken aan de uitstekend ge
slaagde wandeltochten van de
Spoorweg Sport Vereniging Utrecht
waarbij het gehele land vertegen
woordigd was en nog kort geleden
trokken de wandelaars door
Utrechts onvolprezen natuurschoon
in de Avondvierdaagse, de vondst
van de Stichts Gooise Wandelsport
Bond. Door het gehele land zijn de
ze tochten in alle opzichten ge
slaagd. Het waren manifestaties
voor de wandelsport.
De avondvierdaagsen z(jn even
wel bedoeld als training voor het
grootste wandelevenement: de
Vierdaagse van Nijmegen!
Nog slechts enige dagen schei
don ons van de gebeurtenis in er
rondom de ernstig geschonden Kei
zer Karclstad. Van 22 t.m. 25 Juli
van een kergenootschap zijn" moet
verstaan. Om althans een zekere
maat hiervoor te verkrijgen stelde
het N.I.P.O. twee intcnsitcitsvra-
gen en wel als eerste vraag:
Beschouwt U zichzelf als een
heel trouw, een wel goed, een niet
zo goed lid 'an de Kerk, of nauwe
lijks als lid?"
Onder de Gereformeerden be
schouwt 81% zich als „Heel trouw"
of „wel goed lid", onder de katho
lieken 83%, onder hen die Ned.
Herv. en andere kerkgenootschap
pen vermeldden echter 427c.
Het resultaat van de tweede in-
tensiteitsvraag:
„Bent U verleden Zondag naar de
Kerk geweest? En de Zondag daar
voor?"
is dat 10% van de katholieken.
14 pet. van de gereformeerden cn
55 pet. van de Ned. Herv. en an
dere kerkgenootschappen geen van
beide laatste Zondagen naar de
kerk geweest zyn.
Kerkgang cn lidmaatschap
Tenslotte blijkt er een nauw ver
band te bestaan tussen kerkgang
en eigen oordeel over het lidmaat
schap.
Onder de katholieken die een „heel
trouw" en een „wel goed lid" ant
woordden is 1% geen van beide Zon
dagen naar de kerk geweest. On
der hen die „niet zo goed" of „nau
welijks lid" z(jn echter 65%. Van
de „heel trouwe" en „wel goede"
gereformeerden ging 5% twee Zon
dagen achtereen niet ter kerke, van
de „niet zo goede" en „nauweUlks
lid' zijnde Gcref. 71%.
Onder de hervormden (en andere
kergen.) bezochten van de trouwe
en goedo leden 23% in twee weken
de kerk niet en van niet zo goede
en zich nauwelijks lidmaat gevoe
lende 79%.
Nederlands Instituut voor
de Publieke Opinie.
Nadruk verboden.
A je mee naar de mode
show?" vroeg een collega, die
in zyn vrye tyd onder de nom de
plume „nicht Sofic" wel eens iets
ploegt te doen voor een damestyd-
schnft. Omdat ik pas had gelezen,
dat oen journalist alles moet heb
ben meegemaakt, slofte ik mee,
„Leuk hè?" zei nicht Sofie, toen
we in een erg dure gelegenheid ach
ter een kopje thee met een gebakje
zaten.
Ik wilde hem niet voor het hoofd
stoten en zocht mompelend in m'n
zak naar m'n pijp.
„Zeg," zei m'n collega, „je gaat
hier tóch niet 'n' pijp opsteken?"
„Waarom niet?" vroeg ik ar
geloos. „Ik heb nog een plukje Bel
gische..."
„Belgische.-..?" herhaalde m'n
collega en hij werd wit om z'n neus.
„Hier," zei hij haastig en hij hield
me een pakje „Lucky" onder m'n
neus, „steek er één van my op..."
„Net zoals je wilt," zei ik en ter
wijl ik de rook van 't edele Ameri
kaanse kruid in m'n neus liet krie
belen, keek ik niet ongeïnteresseerd
naar al de Eva's, die al een plaats
hadden gevonden en naar haar, wier
Adam misschien een beetje laat
naar z'n kantoor was gegaan en die
nu zenuwachtig naar een lege stoel
liepen te zoeken.
„Komen er altijd zoveel dames bij
een modeshow?" vroeg ik aan m'n
collega.
Wie had je dan venvacht hier
te vinden?" vroeg „nicht Sofie"
spotten. „Mannen...?"
„H'm... h'm..."
„Paradis des femmes"
EEN klein orkestje begon zacht
jes te spelen en toen ging het
paradijs der vrouwen oDen. Dames,
verwacht niet van een man, die
geen „peau do suède" van „velours
chiffon" kan onderscheiden, dat hij
u een leidraad is bij al dat stoffelijk
schoon, dat door gracieuze juffrou
wen werd voorgedragen. De mode
heeft dit met dc spijskaart gemeen,
dat een gewoon mens, wiens wieg
niet aan de Seine heeft gestaan, er
geen wtJs uit kent. Ik en nog dui
zenden andere afstammelingen van
Adam noemen een japonnetje een
japonnetje. ^Ye zeggen wel eens
tegen onze vrouw, dat z\j dat bruine
of dat grijze ding moet aantrekken,
maar wie'zou er op do waanzinnige
gedachte komen, om die japonnetjes
een naam te geven? Ik hoor me al
zeggen: „Vrouw, ik zie je nooit
meer in „Chéric"? Of: „wat is er
toch met „Monique" gebeurd?" Of:
„Zeg. hot is koud, ik zou „Savoir
vivre" maar aantrekken. „Pimper
nel" Maar, kind hoe kom je er bij.
Nee, als je dan beslist niet anders
wilt. neem dan „Place Vendöme".
Welk hoedje daarbij kleurt? Mis
schien: „A cinq hcures" of „Sym-
phonie des Roses". Of nee: „Champs
Elysées"...
Kunst met een grote K
Terwijl „nicht Sofie" ijverig noti
ties zit te maken, begon ik een ge
sprek met een dame, die aan m'n
linkerkant zat.
„Pardon dame," zei lk, „permit
teert u mjj een vraag..."
De dame in kwestie keek mij
even aan. zoals men een vreemd In
sect pleegt te bekijken, toen lispel
de ze: „Pardon...?"
„Is dat allemaal," zoo begon
ik en ik maakte een zwaaibeweging
naar een van de juffertjes, die juist
heupwiegend voorbijzweefden, „zon
der bon...?"
„Zonder bon...?" herhaalde de
dame en zr| trok haar wenkbrau
wen een paar centimeter omhoog.
„U bedoelt misschien: zonder pun-
t e n..."
„Nu 1a," zei lk (en ik voelde me
als een Sint Bernard in een rococo-
salonnetje van een oude Haagse
douairière) „dat is toch hetzelf
de..."
Nee," zei de dame. „dat is niet
hetzelfde. Maar laten we daar niet
over redetwisten, wat u hier van
middag ziet, is ook niet te koop."
Maar," vroeg ik verbaasd,
„waarom kykt u er dan naar?"
„Mag ik u een vraag stellen?"
vroeg de dame.
Natuurlijk, met het grootste
genoegen."
„Gaat u wel eens naar een schil
derijententoonstelling
Jazeker."
„En komt u daar altijd met een
schilderij vandaan?
Eh... nee..."
„Welnu...!" zei de dame en zij
keek mij triomfantelijk aan.
Heren der schepping
EEN man is op een modeshow
niet erg op z'n plaats. Hy komt
in dit chique milieu opeens pijnlijk
tot de ontdekking, dat z'n schoenen
niet gepoetst zijn, dat hii verzuimd
heeft om een vetvlek uit z'n col
bert te verwijderen, dat er eens, in
lang vervlogen tUden, een vouw In
z'n pantalon heeft gezetenEr
lopen wel mannen rond op een
modeshow, maar alleen al de aan
blik van dezen geeft u een pijnlijk
gevoel van minderwaardigheid. Bil
hen vergeleken voelt gij u een lom
perd. Zij etaleren de nieuwste
„swing-mode" en zij dragen het
haar „zazou". Zij kunnen glansrijk
concurreren met Stewart Gran
ger... Eén maakte daarop een uit
zondering. Hij stond met een ver
veeld gezicht tegen een pilaar aan
geleund en ik zag hem denken: „hoe
kom ik hier met goed fatsoen van
daan..." Arme kerel. Moest natuur
lijk zijn vrouw gezelschap houden
en zou veel liever, ergens in een
weiland, achter een knaap van een
snoek aanzitten... Ik kon zo van
ganser harte met hem meevoelen
toen ik hem. op een ogenblik, dat
de voorraad japonnetjes, hoedjes en
manteltjes was uitgeput, met een
parfum-spuit rond zag gaan.
Heren der schepping..,
Voor de Zondag
Maltheus 8 vers 19 en 20 ver- I
telt, hoe er een Farize,eér tot l
Jezus kwam. Een van de voor
name vromen dier dagen, die
scherp tegen Hem gekant waren.
Deze man is blijkbaar gecapitu
leerd en komt enthousiast ver
tellen, dat hij bereid is, Jezus
overal te volgen, waar de weg
ook heengaat. Menselijkerwijs
een pracht succes. Maar Jezus
moedigt niet aan, waarschuwt
integendeel. Die waarschuwing
betreft niet het laatste doel,
waar de Farizeeër in fonatiek
enthousiasme wel op wil afgaan,
maar zij wijst op het dagelijks
ongerief, op het pelgrimskarak
ter, het vreemd-zijn en de tegen
stand, die het volgen van Hem
medebrengt.
Sindsdiens is het christendom
aardig in de wereld thuis ge
raakt. Wc hebben als christenen
méér dan holen cn nesten gekre
gen. En we gevoelen ons er aar
dig thuis. Maar geen waarachtig
volgen van Hem zal mogelijk
zijn, zonder dat zelfverlooche
ning ons drijft op een vreemde
cn eenzame weg, zonder dat er-
ootmoediging ons het schaam
rood op het gelaat heeft ge
bracht, zonder dat we verstaan
hebben: en tóch is het christelijk
geloof even vreemd in deze we
reld als voorheen, cn betekent
het in laatste Instantie een radi-
kale breuk cn een nieuw leven".
Een leven niet meer uit dc ze
kerheden van bezit cn traditie,
ook niet van kerkelijk bezit en
traditie, maar een leven als avon
turier des geloofs, van één, die
de vreemde roepstem gehoord
heeft, en nu volgen moet, of hij
wil of niet. Met al de consequen
ties in maatschappelijk en gees
telijk opzicht
Ds. C. M. VAN ENDT
- J
is er een invasie van wandelende
scharen uit binnen- en buitenland.
Nu reeds bedraagt het aantal inge
schrevenen 7000, hetgeen 3000 meer
is dan vorig jaar. Het internatio
nale cachet zal men dit jaar weer
aantreffen, want er komen Fransen,
Tsjechen. Denen: zelfs hebben de
United States. Engeland en Italië
afgevaardigden gezonden.
De overheid is evenmin achterge
bleven. Niet minder dan 675 ge-
uniformeerde mannen en wjj doe
len hier niet op de militairen, dio
massaal meedoen zullen de tal
rijke bureaux verlaten en levens
kracht opdoen in de contreien van
Nymegen.
Luisterrijk (eest
Geen dichter kan in z(jn poëzie de
sfeer van dc Nijmeegse Vierdaagse
benaderen. Het is een luisterrijk
feest van sportiviteit, solidariteit en
ware vriendschap. Zingend en neu
riënd tippelt de bankdirecteur naast
do jongste bediende, wandelt do
eenvoudige fabrieksarbeider naast
de ingenieur In dit heterogene ge
zelschap treft U alle maatschappe
lijke groeperingen aan. Ge vindt er
ideale huisvaders, sprankelende
jeugd en bezonken ouderdom, amb
tenaren en zakenlieden, die vier da-
gen lang hun kleed afdoen en een
parig genieten van dc vacantle...
want de vierdaagse is ren vacantle.
In NHmcgen hangt reeds do span
ning. Er wordt koortsachtig ge
werkt aan het onderdak verschaf
fen van de duizenden uit de lande.
Oost en West, Noord cn Zuid, ont
moeten hier elkaar. Ge hoort er het
gepatenteerde Haarlems en de me
lodieuze taal van Anton Gooien, er
valt te genieten van het olijke Lim
burgs en de stoere taal der Friezen.
Hier zien we Holland op zijn best.
Ieder wordt getroffen door dc gast
vrijheid der Nymegenaren. Op do
avond van do aankomst laten de
gastheren de schone stad aan hun
logé's zien. De hernieuwde kennls-
rrraking is een jaarlijks terugkeren
de vreugde. Het is bijna onbegrij
pelijk, maar de huisvestingsproble
men worden tijdens dezo vier hoog
tijdagen steeds weer opgelost.
Elke avond is er muziek in De
Vereniging, Nijmegen is onherken
baar! Er zijn tochten van 10, 50 en
55 K.M. per dag. De afstand is af
hankelijk van leeftijd en sexe, maar
ieder vat het op als een diepbclcef-
de sport. In alles is voorzien. Uit
vallers worden uitstekend verzorgd,
de blarendokter helpt U door de,
narigheid van het doorlopen, men
kan verfrissingen gebruiken, kort
om Nijmegen doet wat het kan.
Over de voeding behoeft men zich
ook al niet ongerust te maken.
Vorig jaar was deze prima ver
zorgd.
Zo is er dus alles voor te zeggen,
om het festijn van Nilmegen, de
schepping van dc N.B.v.L.O. mee te
beleven.
Mekka van wandelend
Nederland
Gaat U eens kijken in Nijmegen.
U zult er worden getroffen door de
beleving van de eenvoudigste sport,
die denkbaar is, U zult zich ervan
kunnen overtuigen, dtft Nijmegen
het Mekka van wandelend Neder
land is geworden. Beter is nog:
doet U eens mee aan dit ongekende
sportfeest, dat voor duizenden een
vierdaags feest is, waarvan ze reeds
maanden tevoren dromen. U hebt
Immers niet meer nodig dan een ge
zond lichaam en een opgewekt hu
meur, want in het ongeëvenaarde
natuurschoon rond Noviomagum
wordt U een herboren mens on U
zult naar Uw kantoor of fabriek
terugkeren met een hoeveelheid
levensvreugd en waardevolle vita
minen, die voor het overige jaar
van onschatbare betekenis zullen
blijken te zyn.
Trekt naar Nijmegen, deze won
derlijke plaats van sportieve ge
meenschapszin en U zult niet meer
in zak en as zitten en nooit meer
twijfelen aan de innerlijke waardon.
die in ons volk aanwezig zijn. Maakt
de Vierdaagse tot een grote natio
nale gebeurtenis.
Tot straks in Nijmegen.
(Ingezonden mededeling
Wie neemt er niet
gaarne notitie
Van de kort-rakc-
Bootz-Tlp-Traditie?
Voert niet 't Tipje van
Bootz
Als betrouwbare loods
Ons terug naar de
oude 'positie'
ilVUl M»IM
ïnz. de Hr. A. B. te Breda ontv, 1 fles
Tip.
