Jan en Katrijn maken ruziecn
en lachen erom!
4
VONDSTEN UIT DE TIJD VAN
ROMEINEN EN BATAVEN
3 een goed gerecht Velcn onder
en 't is ving klaar
Protest tegen Zarah
Leander
OP BEZOEK IN DE POPPENKAST 7"
Volgende week weer een puzzle
De wraak van Serbans broer
Opgravingen bij Vechten
Nieuwe sporen van een groot
aantal vestingen ontdekt
OP de Peutingerkaart. een Romeinse reiskaart uit de tweede eeuw,
die op oudere romeinse bronnen teruggaat en die de route van
Nijmegen naar Leiden weergeeft, komt op de Zuidelijke Rijnoever
de nederzetting Fletio voor Reeds lang heeft men dit voor Vechten
gehouden. Inderdaad was al sinds 1600 bekend dat de Romeinen hier
gevestigd waren en sinds 1829 zijn er bij Vechten opgravingen ver
richt om naar bijzonderheden te speuren. Ook nu wordt op de z.g.
Burgheuvel een uitgebreid wetenschappelijk onderzoek ingesteld. Er
moest een gedeelte van de heuvel worden geëgaliseerd en dank zij
de grote medewerking van de N V. Grontmij te Zwolle, de dienst
voor landbouwherstel en de D.U.W.. alsmede de vergunning van de
minister van Defensie, konden deze werkzaamheden worden gecom
bineerd met een wetenschappelijk onderzoek, dat geschiedt na over
leg met dr. W. C Braat, die hier het laatst opgravingen heeft gedaan,
en dat onder leiding staat van prof. dr A. E. van Giffen uit
Groningen.
Onderzoeki ngen
sinds 1829
Het op te graven terrein heeft een
lengte van 140, een breedte van 30 en
een hoogte van 3 m. en het is niet
onmogelijk, dat de oppervlakte nog
belangrijk zal worden vergroot. Op
deze wijze hoopt men de resultaten
van vroegere onderzoekingen aan te
vullen en aanmerkelijk uit te brei
den.
Laten wij daarom eerst eens na
gaan wat er in vroeger jaren gevon
den werd en welke feiten er reeds
bekend zijn.
In 1829 hadden er op initiatief
van de bekende historicus J. Schelte-
ma al vrij grote onderzoekingen
plaats, die in 1330 werden stopgezet.
Het materiaal daarover kwam later,
in 1848, in het bezit van het Prov
Utr Genootschap Men is bij de
onderzoekingen uitgegaan van drie
berichten uit de oudheid In de eer
ste plaats waren er gegevens uit het
reisboek van Antoninus, uit het eind
van de 4e eeuw waar Trajectum
wordt vermeld dat in verband werd
gebracht met Utrecht. Dan was er
de reeds genoemde Peutingerkaart en
ten derde spreekt Beda in zijn kro
niek van Wiltenburg waarmee
Utrecht bedoeld zou zijn Bij Vech
ten ligt echter nog een stuk land dat
die naam draagt
In de jaren 1867—1870 werden bij
de aanleg van het fort Vechten, al
lerlei ontdekkingen gedaan Het be
heer over .,de oudheden" werd op
gedragen aan de genieofficier Mar-
cella. die er een oppervlakkig over
zicht van gaf. Men vond een oude
Rijnloop. die onder het fort doorgaat,
een brug erover, altaarstukken, in
scripties. waarbij o a. schippers uit
Tongeren worden genoemd en op
een der stenen de naam Fectio. die
voor een betere schrijfwijze van
Fletio wordt gehouden Al deze
vondsten wezen naar het begin van
onze jaartelling en men dacht in
dit verband aan de tochten van
Germanieus en Drnsus.
In 1892 was het de bekende
Utrechtse archivaris Abr. S. Muller
die met een subsidie van het P T' G. I
het onderzoek opnieuw te hand nam
Zijn bevindingen werden neergelegd
in de verslagen van het PUG van
1893. Op het nu nog hoge deel van
de Burgheuvel h^eft hij een kruis
vormige sleuf gegraven en daarbij
de Riinlnop teruggevonden die lanas
de noordkant van het terrein loopt,
enige aanlegsteigers en een schip
Dr. J. H Holwerda heeft "in 1914
achtereenvolgens 1920 en 1921 gegra
ven en dr A E Remouchamps heeft
het werk van 1922—1927 voortgezet
Dr Holwerda meent de sporen van
drie castella te hebben gevonden.
Het laatste (een stenen) dateert hij
uit het laatst van de 2de eeuw. in
240 zou dan het verval zijn begon
nen. het eerste uit de tijd van Augus
tus. Het oudste ligt onmiddellijk op
de oude Rijnoever, het jongste op
de heuvel, de zgn. ..Burg".
Dr. Remounchamps vond in het
stenen castellum eenzelfde hoofd
kwartier als men later ook in
Utrecht op het Domplein heeft aan
getroffen en daarnaast nog een ge
bouw. dat hij voor het comman
dantsgebouw hield. Dr. Holwerda
meende, dat het oudste castellum
met drie zijden aansloot op de Rijn.
Bij de opgravingen in 1931/32 en
36 37. onder leiding van dr. Braat
werd dit bevestigd. Hij vond boven
dien een uitgestrekte aanlegplaats,
die hij uit het jaar 16 dateerde en
die om haar grootte in verband werd
gebracht met de vloot van Germani
eus. die in genoemd jaar door de
Vecht, via het Flevomeer. de Wad
den en de Ecms naar Westfalen zou
zijn gevaren
Wat thans aan het licht
kwam
Het onderzoek. dat thans
wordt ingesteld heeft reeds uit
gewezen. dat er op deze plaats
een groter aantal vestingen heeft
gelegen. In ieder geval meer dan
drie.
Overal vindt men in de bodem
paalgaten terug en doorlopende
grondsporen die op bebouwingen
TUINKALENDER
ZATERDAG 12 JULI. Wan-
neer men voor het volgend jaar
voor de tuin, balken of huiskamer
Geraniums (Pelargonium) en Fuch
sia's wil kweken, dan kunnen deze
zeer goed in Juli of Augustus wor
den gestektAls stekken worden
kor (ledige, gezonde scheuten geno
men, die onder een zg. oog of knoop
of onder een paar ideren worden
afgesnedenDe onderste bladeren
worden lot op de stompjes van hun
steeltjes weggesneden. Men steekt
de stekken i, een bloempot met
goede, zandige aarde of vochtig
scherp zand. en plaatst ze in het
licht op de vensterbank, doch met
in de felle zon. De aar wordt nor
maal vochtig gehouden. Nadat de
stekken r4oed zijn beuorteld, wordt
iedere stek in een bloempotje met
goede aarde over ge,,la t. In deze
stekpotjes blijven ze de gehele win
ter. Omstreeks Maart worden ze
daarna in de b.kendj geranium pot
ten overgeplant. S. L.
AL VAKER is
het ons opgeval
len, dat de mode
ons dit jaar wei-
H «i nig nieuws brengt.
Heeft U al walvisvlees gegeten? Nee? dan moet LI het beslist
proberen, want het is een goed gerecht, een welkome aan
vulling van ons vleesrantsoen, en een belangrijke aanwinst voor
onze provisiekast. Geen vizioenen van spuitende monsters over
Zuidelijke IJszee, geen enkele herinnering aan levertraan die ons
het genoegen zou bederven, maar een zuiver vleesgerecht met een
aparte smaak.
En voor de bereiding kan men om te bakken Laat het brood in
het zich heel gemakkelijk maken, ruim koud water even weken, daar-
Zie hier: na goed droog uitknijpen. Kneed
1. Zet het blik ongeopend in een dit flink door met gehakte peter-
pan met kokend water en laat het selie en wat fijne noot. vervolgens
geheel 10 minuten flink koken, het walvisvlees er met een vork
Daarna het blik openen en de in- doorwerken. Maak van dit mengsel
houd uitstorten op een schaal. kleine ronde pLtte ballen, 5 bij
2. Stort de inhoud uit liet blik in 1 cm. Haal zc even door wat be-
een pan, giet cr \ijf eetlepels water schuit of fijn paneermeel, bak ze
of bouillon bij en laat dit op ccn aan weerskanten mooi bruin van
matig vuur warm worden. Vooral kleur. Geef er ius van een jus-
niet te veel roeren.
3. Laat een koekepan met een
stukje boter of v;t goed vet wor
den. Strooi er een flink laagje be
schuit of paneermeel in. Leg hierin
de helft van de inhoud van ec-n
blik, bestrooi dit weer met een flink
herinneren zich
nog wel de drape
ries van vroeger,
de lage taille, de
schouderloze
avondjapon. die
vroeger in de mo
de waren, zij zijn
alle weer up to
date. Maar wie
had kunnen dro
men, dat de cri
noline weer van
zolder gehaald zou
worden, bekeken,
gekeurd en goed
bevonden? Inder
daad is dit ge
beurd. en is het
niet te verwonde
ren. dat het Enge
land is die deze
dracht weer inge
voerd heeft: het
land met de tra
dities.
Maar denkt u
zich even in:
Mijnheer en Me
vrouw gaan naar
de Opera. De al
lernieuwste Slu-
debaker 1947 staat
voor de deur te
wachten. Echtge
noot wil echtge-
Leaendo:
A-B vondsten, genieoff. Morcelle (1867 e v)
o Proefsleuven en \ondsten (o.a. schuit en kaden) opgravingen
S. Muller (1892—94).
I-III Rom. vestingen Dr Holwerda (1914 en 1920/1921) en Dr. Braat
(1931/32 - 36/37).
I' Praetoricum en commandantswoning Dr Remouchamps (1923/27).
IV nieuwe opgravingen Dr van Giffen (1946/47).
OP HET BINNENHOF TE DEN
HAAG heeft luitenant-generaal Mr.
H. J. Kruis de Engelse luitenant-ge
neraal Gordon MacKeady begiftigd
met de versierselen behorende bij
de benoeming tot Groot-officier in
de Orde van Oranje Nassau, hem
toegekend voor zijn verdiensten bij
de bevrijding van ons land.
(Ingezoi den mededeling
duiden, of plaatsen waar eertijds
grachten hebben gelopen. Duidelnk
ziet men o.a. in het thans bereikte
opgravingsvlak de noord-oostelij
ke hoek van de stenen-vesting
Scherp tekenen zich de laatste spo
ren af van de vestingmuur en bijbe
horende gracht' öe eerste in de vorm
van een ruim één meter brede band
van heipaalgaten, de laatste in die
van een circa drie meter brede
grauwzwarte zoom van vulaarde.
Ook de beide torens van de ooste
lijke hoofdpoort, de porta primi-
palis dextra. zijn zonder meer
herkenbaar. In de reeds door
Braat opgespoorde oostelijke be
grenzing van hc-t oudste castellum
vond men de aanduiding van een
toren. Het in de gracht van dit oud
ste verdedigingswerk uitgegraven
aardewerk, o.a. een fraaie terra si-
gillata kelk. moet uit de tijd van
Tiberius afkomstig zijn. wat over
eenkomt met het jaartal 16, waarin
men reeds eerder de aanlegplaatsen
had gedateerd. Dit aardewerk is in
gevoerd uit Italië, later kwam het
uit Z O. Gallië. daarna uit Midden-
Gallië en nog later uit de Midden-
Rijnstreek. Daartussen door vindt
men ook inheems aardewerk met
streepbandversiering om de halsba
sis. Ook de aanwezigheid van huis
dieren kon worden geconstateerd en
evenals overal elders, waar de Ro
meinen hebben gewoond, treft men
ook hier veel oesterschelpen aan. Te
midden van houtresten. vermoedelijk
afkomstig van een regelmatig recht
hoekig gebouwtje met zadeldak, dat
waarschijnlijk door brand werd ver
nield. vond men fraai gekleurde
speelschijven en een gave benen
dobbelsteen. Daarom noemt men
dit de oude romeinse taveerne.
In het profiel van ,,De Berg" zijn
duidelijk twee brandlagen waar te
nemen, die moeten dateren van vóór
69 of 70. de jaren van de opstand der
Bataven. Men denkt hier le doen te
hebben met brandresten uit het jaar
47. toen Claudius ziin troepen terug
trok Dat zou ook kloppen met over-
eenkomstige vondsten in Utrecht.
Men vond voorts het profiel van
vroegere wegen, een put uit de tijd
van Claudius en paalgaatjes van de
fur dering van het stenen castellum.
met de sporen van een twee-poortige
toren. De sporen der verschillende
Castella doorsnijden elkaar. Ook
ontdekte men standsporen van oude
graanpakhuizen en laadplaatsen aan
de Rijn, die op die plaatsen al 5 m.
diep is.
Naast de opsporing van nadere,
aanvullende bijzonderheden omtrent
het vroeger gevondene, is thans wel
het voornaamste doel van bet onder
zoek het vaststellen van aard.
volgorde en tijd der verschillende
vestingen, haar verband met de
overeenkomstige elders (Utrecht,
Valkenburg. Voorburg, Nijmegen, e.
a en ten slotte haar plaats in het
grote historisch gebeuren op de ach
tergrond.
blokje bij, verse aardappelen
worteltjes.
WALVISCROQUETTEN
3 flinke eetlepers walvisvlees,
1/2 d.l. (9 eetlepels) water, 15 gr.
bloem of bakmeel, wat gehakte
laagje bes huit en laat het geheel peterselie, 1 augurk (zuur) fijn ge- note helpen" met
zachtjes bakken. Koekepan met een hakt, 2 eetlepels bloem of bakmeel, instappen. maar
deksel afdekken. 5 eetlepels water, wat fijne beschuit wacht even: eerst
Meer gevor "erden in de kunst of paneermeel, vet of olie om te moet de crinoline
van de walvisvlees-in-blik-bereiding bakken. Maak met een vork het gekanteld worden
kunnen eens de volgende recepten walvisvlees fijn, kook van bloem en anders kan Me-
proberen: water ccn dik sausje, roer hierdoor
XTALVISRAGOUT gehakte peterselie cn de fijn ge-
hakte augurK. oeg walvisvlces en
1 blik valvirvlees. 1 dikke prei. 2 saus bij elkaar, stort het uit op een
uien (grote) of 4 klein, 2 eetle- schotel om het koud en stijf te
pels (afgestreken) bloem of bak- laten worden. Maak er croquettcu
meel, 2 eetlepels azijn, 20 gram vet van, haal zc even door een klont-
of boter. 1 i 11te. water, gehakte pe- vrij mengsel van bloem en water,
tersehe. Doe het vet m een pan en wikkel ze daarna door beschuit of
laat de biocm hierop mooi bruin paneermeel en bak ze mooi bruin
worden (st eds roeren). Snijd de van kleur.
vrouw niet instap
pen. Dat lijkt
even ridicuul, een
prachtig gestroom
lijnde wagen en
de hoepelrok,
maar het staat toch stijlvol.
prei aan smalle reepjes en hak de
ui zeer fijn, fruit deze even in ccn
klein stukje boter of vet goudbruin
:n voeg dit bij het gebruinde meel
Maak van dit menghel met het wa
ter en de a/ijn een klontvrij meng
sel. roer hier', ij de inhoud van het
blik, breng alles aan dc kook en
laat dit enkele ogenblikken zachtjes
doorstoven. Eventueel nog wat
peper cn zout, wat gehakte peterse
lie. Geef er verse aardappelen en
sla met komkommer bij.
WALV1SGEHAKT
1'2 blik walvisvlees. 4 dikke
sneedjes oud brood zonder korst,
een weinig fijne nootmuscaat, wat
gehakte peterselie, fijne beschuit of
paneermeel, een stukje boter of vet
dwars, dat maakt t e breed. Ook
het lijfje is niet geslaagd, behalve
Zullen we ze hier ook weer krij- (ie rehouderafwerking. die heel
gen? Dan raden wij u aan een aar- goed is en d? wisjes op de rok en
diger japon te maken dan deze op aan dc hal-:, die er een echt ouder-
het plaatje. Neen. nooit een streep wets model an maken.
De Oostenrijkse Vereniging in
Stockholm heeft bij het Oostenrijkse
gezantschap aldaar protest aange-
tekent. dat de Zweedse filmster Za
rah Leander in de herfst van dit
jaar in Wenen voor de film zal spe
len. wegens de nauwe betrekkingen,
welke zij vroeger met het Reichspro-
paganda-ministerie heeft onderhou
den. Bij haar terugkeer in Zweden in
1943 verbood men daar haar optre
den en de films waarin zij speelde.
T rr a i i krabbeltjes
li iBabbeltjes
T-T R was eens een groot schoolfeest in M. De jongens deden onder lei-
-L' ding van hun gymnastiekondcrwijzer prachtige oefeningen. De meis
jes zongen een bloemcncantate en dansten enige volksdansen, 't Was
eenvoudig een reuzenfeest. Verder was er nog een sneltekenaar en een
poppenkast. Jan Klaassen en Katrijn beleefden de gekste avonturen,
waarom iedereen van groot tot klein moest lachen al had je nu nog zo'n
vervelende bui.
Een neefje uit M
Lange heeft zich een
gelachen om die dwaze Jan Klaas
sen. 's Avonds in bed lag hij nog te
te schudden van de lach. Maar aan
alles komt een eind, Gerard kreeg
s'aan. draaide zirh pens om en wilde
Gerard de gaan slapen. Maar dat ging niet zo
vlot hoor, want hij dacht nog steeds
aan Jan Klaassen.
Bruidspaar onder
de bijl
In Ossendrecht werd een bruids
paar aan de ingang van het stad
huis opgewacht door een aantal
stoere kerels, gewapend met bij
len en zagen Bet drama liep
minder bloedig af dan het aan
vankelijk leek. De bij/en en de
zagen moesten slechts dienst
doen om het bruidspaar de nodi
ge eer te bewijzen. De bruide
gom was namelijk employé i^an
een Bergen op Zoomse houthan
del.
De vorige week kreeg ik van
Gerard een briefje, waarin hij vroeg
of er lang geleden een echte Jan
Klaassen heeft geleefd. Tot m\jn
spijt wist ik maar een griezelig
beetje van Klaas Jansen (ach, wat
ben ik toch een domoor, ik bedoel
natuurlijk Jan Klaassen) af. Nu is
dat anders, want ik ben kort gele
den bij Jan Klaassen en Katrijn op
dc theevisite geweest. Geloven jul
lie dat niet? Nou het is toch heus
waar hoor, luister maar eens.
Zaterdagmorgen wandelde ik
door de stad om het huis van Jan
en Katrijntje op te snorren. Eerst
was ik naar het stadhuis geweest
om naar het adres van de familie
Klaassen te vragen. Een ambtenaar
„Hoe zijn juili».- in de poppenkast
verzeild geraakt?"
Katrijn vertelt
WAS op een mooie zomerse
A dag," begon Katrijn te ver
tellen. ..toen Jan en ik elkaar voor
het eerst tegenkwamen. Ik zei:
„Dag puntje puntje puntje" en Jan
zei: „Dag stippeltje stippeltje stip
peltje, hoe heet jij eigenlijk". Ka
trijntje Pieters heb ik toen gezegd
en hij zei Jan Klaassen. We zijn
toen
„Je moet niet zo zitten te ,,t o e -
n e n", viel Jan Klaassen haar in de
rede. blij, dat hij nu ook eens iets op
Katrijntje kon "aanmerken.
„Hou je mond nu eens dicht
vrouw, ik zal wel verder vertellen."
„Mij best hoor, dan ga ik een lek
ker bakje thee inschenken, want
m'n tong is zo droog geworden als
een lap leer." Ze stond op en ging
alles voor de thee klaar maken.
„Nou dan," ging J. K. verder;
„we gingen trouwen en begonnen
een weverij, maar ja er viel niet
veel te verdienen. Katrijn moest zo
nu en dan eens een nieuwe hoed
hebben, een jurkje, een tasje, een
ditje en een datje. In ieder geval
kon bruintje dat niet trekken, ziet
K. ik zie niks."
Met zijn Zondagse hoed, een krom
me neus en een brede grijns om zijn
lippen, ging Jan Klaassen naar de
fotograaf. Staat hij er niet voordelig
op?
Een hintorisch verhaal)
door J. A. AGES
Serban wist. wat er hem boven
het hoofd hing, dat zijn zaaltje
nu gevuld was met „deskundi
gen", maar deze kleine Roemeense
dictator trad ons tegemoet met een
vastberadenheid, die ons moest to
nen, dat hij zich zelfs door geen
Toscanini's cn Menuhins zou laten
intimideren. Had hij enkele dagen
geleden niet zijn viool neergelegd,
toen een petroleumkoning en een
Amerikaanse generaal te luid spra
ken in zijn bar? Serban, gevreesd
door impressario's en hoteldirecteu
ren, bewierookt door het publiek,
speelde ter kennismaking een ra
zende Roemeense czardas. Mét zijn
orkest: de piano, bestuurd door de
broer van Serban, een cymbaal. een
clarinet en een bas. De twee laatste
instrumenten waren in het bezit
van de enige Hollanders, die terstond
een Mengelbergs verbod kregen om
verder te spelen. Serban keek on
heilspellend, maar wij wisten hem
te kalmeren, door hem in het oor te
fluisteren, dat het gediskwalificeer
de tweetal het goed beluisteren van
het spel van de grote Serban stoor
de. Mengelberg ging echter te ver.
toen hij de gevonniste clarinettist
nog een afscheidssolo afperste. Wij
konden het evenwicht alleen her
stellen door de wrede dirigent te
dwingen zelf een solo op de bas te
geven: het ging hem gelukkig ook
miserabel af.
Toen kwam Geza binnen met me
vrouw Frid; zij hadden hun zoon
tje naar het hotelbed gebracht en
daardoor de eliminatie van Serbans
achterhoede gemist. Geza is Hon
gaar van geboorte. En in Hongarije
is 't 'n misdrijf om naast 'n cymbaal
'n piano in 't spel te betrekken. Ge
za protesteerde dan ook terstond te
gen de aanwezigheid van de pianist:
Serbans broer. Dit werd gevaarlijk.
Deze mensen kenden Serban niet.
Daarom trachtte ik de situatie te
redden door om een piano-solo te
roepen. Dit werd door de gasten
verkeerd opgevat; zij meenden, dat
Frid voor het voetlicht gevorderd
werd en ondersteunden mijn voor
stel met gejuich. Geza deed het en
Serban was een ogenblik zo over
rompeld. dat hij deze slag incas
seerde. Op het gezicht van zijn
broer heb ik niet meer kunnen let
ten: Geza zat al op zijn plaats en
speelde een eigen compositie voor
zijn zoontje: een slaap-mars en hij
deed daarbij nog iets van Bartok.
Serban had zich inmiddels meester
lijk hersteld en bood nu gracieus
als een goed verliezer zijn viool
Sam Swaap aan. die met dichte ogen
de „Zigeunerweisen" van Sarasate
speelde. Toen greep Mengelberg
weer in. óf met kwaadaardigheid öf
met een verzoeningspoging, door
van Serban een aria van Bach te
eisen. De Roemeen nam zijn viool
en zijn hand trilde even, toen hij
inzette. Het was een gemeen voor
stel, want niemand wist of Serban
zoals zovele van zijn wonderlijk
muzikale rasgenoten ooit iets
van Bach gelezen had. Maar Serban
speelde en toen zijn aria verklonk
bleef het applaus even uit, omdat
ieder zijn geheugen afzocht, wat hij
wel gespeeld had. Maar het stond
vast, dat hij toch minstens zo dicht
bij Bach geweest was als het War-
saw-concerto bij Rachmaninoff. Toen
nep Mengelberg met overtuiging:
„Quel Maestro!" en de verdiende
beloning volgde.
Maar de spanning was er, bleef en
steeg en ik begon me onbehaaglijk
te gevoelen, want dit samenzijn
moest gezellig blijven. En het is ook
goed afgelopen, maar niemand heeft
ook maar iets bijgedragen om mij
behulpzaam te zijn bij mijn jongle
ren met de stemmingen, sentimen
ten en spanningen. Want tactloos
bleven onze gasten.
Nadat eerst ieder, die iets te bla
zen of te strijken had met Serbans
instrumenten, was uitgeraasd, ont
dekte men plotseling de cymbaal.
waarmee niemand onzer overweg
wist. Toen werd de cymbalist ge
vorderd als solist. Serbans orkest
was alzo tot één instrument gedeci
meerd. De cymbalist bleek uit het
oude hout gesneden; hij was een
stille Hongaar, met een brede,
prachtige kop en grijzende haren
Hij kende de sensatie niet van het
alleen in een stille zaal spelen, met
alle ogen en oren op hem gericht.
Hij had de spanningen tussen ziin
meester, de maestro en de gasten
gevoeld en hij wist ook. dat hier
musici uit de grote wereld waren,
die voor hem. simpele cymbalist,
voor altijd gesloten zou zijn.
De Hongaar speelde en wij waren
geroerd. Het was prachtig. Wij wer
den stil en schreeuwde niet meer.
wij noemden in aarzelend Hongaars
een naam van een lied of een dans.
die wij ons herinnerden. En hij
speelde en voelde zich vreemd en
licht, omdat hij deze mensen ont
roeren 'kon. De oude man kromde
de rug en boog zich dieper over
zijn' instrument; zijn knokige vin
gers bewogen zich steeds zekerder
over de snaren. Hij speelde het lied
van de Honderd Kaarsen en van de
Witte Rozen en al die andere mooie
volksliederen van het Hongaarse
land. en wist van geen ophouden
meer en wij kondèn blijven luiste
ren.
Totdat hij de handen even liet
rusten en de broer van Serban zijn
kans waarnam. Wij waren hem bij
kans vergeten; maar nu zat hij er
eensklaps, voor zijn luxueus piano-
tje. En hij speelde en speelde en na
tuurlijk ook Boogie-Woogie, Boogie-
Woogie van voren naar achteren,
van achter naar voren, totdat wij
er Boogie en Woogie van werden
Maar ook hij werd moe en toen ver
telde Mengelberg hem, dat hij eens
flink toonladders moest oefenen,
tien uur per dag. Dan zou hij een
groot man worden. Dat was niet
eerlijk, want de jonge Serban had
werkelijk zijn best gedaan en als je
van Boogie-Woogie houdt was het
prachtig. Maar iemand zei nog. dat
je eerst kon piano-spelen, wanneer
je het Warsaw-Concerto onder de
knie had.
lik heb het toen maar opgegeven.
Gelukkig was er nog cognac en
daarmee hebben wij ons toen maar
beziggehouden.
De broer van Serban heeft wraak
genomen. Niet met een mes of met
arsenicum maar met het wapen, dat
hij verkoos: de piano.
Ik had bij het afscheid nog en
kele vriendelijke en verzoenend
woorden tot Serban gesproken, die
mij nog met trillende stem bezwoer
een foto met handtekening gekre
gen te hebben of een ander onder
scheidingsteken. ik weet het niet
meer. van Schuricht persoonlijk, of
was het Heifetz? Ik zei er de vol
gende avond nog eens over te ko
men praten en dat heb ik ook ge
daan.
Wij waren met zijn vieren en toe
vallig was er daar maar één bij, die
de vorige avond niet bij Serban
had doorgebracht. Serban begroette
ons koeltjes, al spelende en toen
zijn czardas uit was zweeg het hele
orkest. Anders zet het meteen een
nieuw lied in; dat gaat zo aan de
lopende band. Maar nu bleef het zo
lang stil, dat de mensen in de bar
onrustig werden, de gesprekken
staakten 'en zich naar het orkest
omdraaiden. Daar leek het wel een
wassen-beelden galerij. Serban had
zijn viool op de piano neergelegd,
zijn broer fixeerde voorovergebogen
de toetsen en de cymbalist droomde
voor zich uit.
Toen gebeurde het. Het was stil.
Er kwam langzaam beweging in de
rug van Serbans broer en er klonk
een machtig accoord uit het piano-
tje Ik schrok: dat was Geza's eer
ste accoord in het Warsaw-Concer
to! Waarachtig hij speelde het. de
broer van Serban Het klonk wat
mager uit zijn kleine instrument,
maar het was het. En met stijgende
verbazing volgden wij zijn spel, hij
had deze lange en lastige partij uit
het hoofd geleerd. Hoe hij aan de
partituur is gekomen weet ik nog
niet; wij haddeh die via ambassade-
liegtuig-ijlbode uit Londen laten
komen. Hij zal er minstens een och
tend aan besteed moeten hebben om
er nog een te pakken te krijgen en
toen restte hem slechts één middag
om het concert in te studeren. Dit
was een krachttoer.
Toen zijn laatste noten verklon
ken. was ieder er ook onder de in
druk van. Tot een applaus kwam
het niet, want geen seconde later
volgde een slot-chorus: Boogie-
Woogie. razender dan ooit!
Dèt was de wraak van Serbans
broer.
met een perkament gezicht en ei Herv. i Katrijntje tegen mfc';
brilletie nam mij van het hoofd Vc- i..ri
brilletje nam mij van het hoofd -No-
de voeten op, tenminste voor zc*vr»
hij over het loket myn voeten
bekijken. Toen ik hem verteld o
ik Jan en Katrijn Klaassen b 1
de, trok hij zijn wenkbrauwen ^,l
hoog op, schudde mee war
hoofd, sloot het loket en gii.^ ueel
langzaam weer zitten. Daar stond
ik nou zonder adres en achter het
loket een mynheer, die dacht, dat
ik ze zag vliegen.
Bij dc bloemcnkoopman
TOEN ik op straat kwam zag ik
een heleboel mensen met bloe
men lopen, 't Was bloemenmarkt
vandaag. Dat bracht me op een
idee: Ik zou voor Katrijn een bos
bloemen meebrengen. Bij een bloe-
menventer kocht ik een bosje Oost-
Indische kers.
„Nou juffrouw, nou mot je nog
een groot bossie er bij neme. Alles
bij mekaar voor 7 stuivers." zei de
bloemenman.
Maar ik wilde helemaal geen
grote bos erbij hebben, want dat
zou m het poppenhuis van Jan
Klaassen en Katrijn niet passen.
Dat vertelde ik de bloemenman,
dan ook en gelukkig vond hij het
niet gek. dat ik bij het echtpaar
Klaassen op visite ging.
„O juffie, dat zou me best lijken
om bij die twee op sivite te goan.
Ik mot altijd so lachen, as ik ze zie
gek doen. Kaik vanuit dit kraampje
kan ik hun huisie zien staan."
„He- höe- wat", riep ik en keek
dezelfde riehting uit als de bloe-
menkoopman. Zonder de bloemen te
betalen rende ik weg. Een minuut
later zat ik tegenover Jan Klaassen
en katrijn met een dik bloenoot op
schoot en een stompje potlood in
mijn hand.
„In de tyd van Prins Willem III
was ik trompetter aan het hof" be
gon Jan Klaassen en streek daarbij
eens langs zijn grote vierkante kin.
„Maar mijn eh vrouw daar
„Ho, ho, kereltje" viel Katrijn hem
in de reden. Je hoeft niet zo rnin-
achtend te doen, als je mij niet had
gehad dan
„Sssst, zoet nou maar m'n har
tje", suste Jan Klaassen haar.
Ik voelde mij wat verlegen by dit
ruzietje en wist niet wat ik zeggen
moest. Opeens had ik toch iets.
„Mijnheer Jan Klaassen" zo be
gon ik. maar Katryn viel mij weer
in de reden.
„Mijnheer, mijnheer, nou een
mooie mijnheer is het. dat moet ik
zeggen. Maar-eh wat wilde U eigen
lijk vragen juffrouw
Ik haalde eens diep adem en zei:
„Kijk Jan Klaassen
„Ik zie niks."
„Och herzenloze pop." zei Katrijn
wees boos. „Je moet eens leren
iemand uit te laten praten."
„Ja. daar heb je gelijk in vrouw.
Je lykt wel een beetje op mij.
Maar-eh, wat wilde U eigenlyk vra
gen juffrouw? Vraag maar alles,
Katryn en ik zy'n besloten niets
meer te zeggen, voor het onze
beurt is."
Jrdegraaf uit 1 zo flauw doen. U
a.l die doet ook al-
fljd zo dwaaS. »ooruit Jan vertel
verder."
„Mag ik niet eens rustig van myn
kopje thee met een Zondags koekje
gënotteren."
„Sufferd, waarom moet je dat
nou vertellen van dat Zondagse
koekje, je doet net of je nooit iets
krijgt," zei Katryntje boos.
„Let maar niet op hem, juffrouw.
Je zou hem zo af en toe
J. K. begon zyn thee te drinken
en trok zich niets van Katrijns
woede aan.
Man!!! zit niet zo onbe
hoorlijk te slobberen en dat nog wel
met visite". Katrijntje was nog bo
zer geworden en ik voelde mij maar
matig op m'n gemak. Katryntje be
gon van woede ook te slobberen en
ik schoot met mijn neus in mijn
zakdoek.
Een foto van Jan
JAN KLAASSEN moest er om la
chen. Het was zo'n aanstekelijke
lach van J. Kdat we het volgende
ogenblik alle drie zaten te schud
den van pleizier.
„En wat gebeurde er verder Jan,"
vroeg ik
„Katrijn en ik verzonnen een
plan. We zoudeii een poppenkast
beginnen. De poppen gaven we de
namen van Jan Klaassen en Ka
tryn. Toen Katryn erg boos op mij
was schilderde ze myn neus rood en
gaf me een bochel. Nou en die heb
ik nu nog."
„Dat is een hele geschiedenis,
mijnheer en mevrouw Klaassen. Ik
vond het heel erg mooi. Ik wilde U
nog één ding vragen Jan Klaassen.
Hebt U misschien een aardige foto
van U voor mii?"
Katrijn, pak het album eens,
zei''jan Klaassen.
Ijverig dribbelde Katrijn weg en
kwam met het gevraagde terug.
Jan zocht even en gaf mij een foto,
waarop hy met een olijke glimlach
naar het vogeltje van de fotograaf
kijkt.
„Ha, dat is nou net wat ik van je
hebben moet J. K., dank je hoor."
Ik keek op mijn horloge, en zag,
dat het al bijna twaalf uur was.
Over vijftien minuten zou de eerste
middagvoorstelling beginnen. Haas
tig nam ik afscheid van Jan Klaas
sen en Katryn en bedankte hen
hartelijk voor het heerlijke kopje
thee en de foto. Nauwelijks was ik
de deur uit of daar kwam de bloe-
menkoopman aan.
„Juffrouw," zei hij; „ik krijg nog
vyftien cent van U. Voor 2 dubbel
tjes meer een grote bos bloempies
erbij. Even later rende ik met een
grote bo3 bloemen gewapend naar
de bus en haalde hem nog net op
het nippertje.
Rebus
Veertien dagen heeft het gere
gend van brieven met goeie oplos
singen in de brievenbus.
Drie lezertjes zijn er zonder nat
pak afgekomen: Hans v. Duiven-
boden uit B.Annie Baars uit V. en
Jan Knynenburg uit W.
De oplossing luidde: Het leven is
een pyp kaneel, een ieder zuigt er
aan en krijgt zijn deel.
TANTE ANS.