NET ALS MAMMIE
ARIZONA, het land van toeristen
koper en Indianen
Waar komt Amsterdams
nieuwe raadhuis?
De Duitse arbeider weet niet
meer waarvoor hij werkt
Radio-programma
Dinsdag 15 Juli 1947
Grootste zorg: speelbankwetten
soepeler en scheidingswetten
eenvoudiger te maken
Menswaardig bestaan voorwaarde
voor grotere productie
Nieuw voorstel: aan
de Amstel
Zaal Concertgebouw
onder handen
Architect Fledderus ih Amerika XIII
DE WEG van Calexico naar Yuma is haast gelijk
aan die van Putten naar Apeldoorn. Een Gelders
landschap, onderbroken door een equivalent van ons
Kootwijks zand, maar dan oneindig veel groter, de
„rolling sand dunes"; een gebied waar ge U In het
hart van de Sahara waant. De Amerikanen noemen
het de Amerikaanse Sahara en terecht, want oneindig,
benauwend en triest ligt daar dit ontzaggelijke gebied;
geen boom, geen spriet gras, geen vogels en geen men
selijke wezens leven er.
Zand, niets dan heuvels van windgerimpeld zand, de
vroegere zoom van een geweldige binnenzee, nu ver
droogd tot woestijn. Een laatste rest is het Salton-
meer, dat maar liefst 00 meter onder de zeespiegel
ligt Daar kunnen wij niet tegenop met onze aan het
water ontworstelde polders.
Vreemd land. dat een mens een onrustig gevoel
geeft en hem naar de sappige weiden van eigen land
doet verlangen.
Yuma is Mexicaans, door en door. Vijf-en-dèrtig
jaar geleden behoorde het evenals Arizona en New-
Mexico nog tot Mexico. De mensen, de gebouwen, alles
draagt er nog de sporen van. In plaats van „Ladies"
staat er op de deur „Mujeres". De taal van dit volkje is
een wonderlijke mengeling van Engels, Spaans en
Yuma-Indiaans, dikwijls onverstaanbaar, zelfs voor de
Amerikaan.
Zo trekken we dan Arizona binnen, een land vijf
keer zo groot als Nederland, met een bevolking van
slechts 412.000 mensen en centra, geen steden, die do
onafzienbare woestijn althans in berijdbare parten de
len.
Koper, toeristen en Indianen, dat is alles wat je er
vindt. En zon, een kokend hete zon, die de woestijn
van April tot November verbrandt. De enige plan
tengroei in die kokende hel is de gigantische cactus;
en, vreemde tegenstelling, plotseling houdt die woestijn
dan weer op en maakt plaats voor een geïrrigeerd ge
bied, veelal in een of andere vouw in het landschap.
Overdadig en met voor enkele soorten meer oogsten
per jaar, groeit daar in kleine oases, sla. sinaasappe
len en citroenen en elke andere vrucht of groente die
U wenst.
Steeds nieuwe attracties
T) ER JAAR komt er daar zeven-en-zeventig mil-
A lioen dollar aan koper uit de grond, maar een
gemakkelijker bron van inkomsten is de toerist, die
er vijftig millioen dollar per jaar komt verteren.
Daarom overbieden de „centra" Phoenix, Albequerque
en Santo Fé elkaar dan ook met nieuwe attracties.
Van het jagen op bergleeuwen, die er nog voorkomen,
af tot een makkelijke echtscheiding too. Ik had een
gesprek met een plaatselijke magistraat, die verklap
te. dat zijn grootste zorg was om de scheidingswetten
eenvoudiger en de speelbankwetten soepeler te ma
ken. Dan zouden de vijf duizend mensen, die nu de
enige voorwaarde van Reno in Nevada vervullen, cr
zes weken logeren en dan de verlangde scheiding ver
krijgen. jaarlijkse klanten van zijn stad kunnen wor
den en zo meer welvaart brengen. Waar een mens al
geen zorg over hebben kan.
Het is middernacht als we Phóenix binnenkomen
en de stad Is afgeladen met toeristen. Hotels, cabin-
camps. motels, alles is tot berstens toe gevuld. Daarom
De enige plantengroei in die gloeiend? hel is de
gigunlische cactus Hier en daor langs de high-way
woont dan een Navajo- of Chimayo-lndiaan die in
een donkere blokhut tapijtjes en dekens weeft, welke
zijn vrouw aan de voorbijtrekkende toerist verkoopt.
Navajo-echtpaar langs de wég.
moeten we ver
der. Maar er is
geen bestemd
verder, als we
ook in de vol
gende plaats, die
Yerma heet.
geen onderdak
kunnen vinden.
Achter Yerma
zijn alleen
woestijn en ber
gen. Dan parke
ren we de auto
en er staat een
mooie kromme
palm langs de
weg, waartegen
ik wat tracht
te dutten Mr.
Zomer slaapt
achterin en zijn vrouw knapt een uiltje voorin. Maar
dat houd je niet lang vol. Om twee uur in de nacht
zitten Moeke en ik achter een kopje koffie in een
road-sidc-café en we beramen het plan om Mr. Zomer
te laten slapen en door te rijden.
De rit van mijn leven
DAN BEGINT de rit van mijn leven, want met het
stijgen verlaat ons de sub-tropische temperatuur,
om op een hoger rotsplateau plaats te maken voor
felle koude winden. Roetzwarte wolkflarden drijven
langs en op de spaarzame momenten dat een vuil
gele maan er door schijnt, verschrikken ons de drei
gende armen van de reuzen-cactus, die nu, in donker,
nog veel groter schijnt dan vijf tot acht meter. Na
enkele uren neemt de wind toe en gaat vergezeld van
plensbuien. We klimmen nog steeds en de weg be
gint te kronkelen. Dan barst de sneeuw los.we
hebben de uitlopers van de Rocky Mountains bereikt.
Zo gaat het maar door. Uren lang <.n geen 200 m.
recht. Kloven, canyons, steilten en haarspeldbochten,
waar de auto in de sneeuw wegglijdt.
Mr. Zomer slaapt als een roos en ikzelf heb een
warme kop van angst en een diepe vreugde in mijn
hart bij de beleving van dit gevaar, dat voelbaar,
maar niet te zien is. Mrs. Zomer zit naast mij, rookt
onbewogen de ene sigaret na de andere en zegt, als
we met te grote snelheid in de sneeuw te veel naar
de afgrond glijden: „bc careful, boy". Een pracht
vrouw, zenuwen van staal, spijts haar 70 jaar. De
enige anderen op de weg zijn de onverstoorbare truck-
drlvcrs. Om de 50 of 60 km op de passen en in de
arroyos verwelkomen hem bij de cafetaria's van de
service-stations de Mays en Marys, die zijn koffie de
hele nacht door warm houden, zodat hij wakker blijft
op de weg. Vrouwen, die hem bij het „Thanks" van
zijn vertrek antwoorden met dat prettige wederwoord
hierop: „You are welcome".
Om zeven uur in de morgen breekt plotseling het
licht door on met een schok stop ik de wagen. Dan
realiseer je je pas, waar je doorgereden bent en durft
niet verder gaan, want we zijn nu in het hart van
de Rocky Mountains; peilloos zijn de diepten en slecht
is de weg. Een paar minuten later liggen we op onze rug
om dc sneeuwkettingen aan te doen en 's avonds zijn
we in Albequerque. Dan hebben we 36 uur aan één
stuk gereden en toch maar 1200 km. afgelegd.
REIN H. FLEDDERUS.
Spaanse psalmen
De Psalmen van Quevedo,
vertaald door Gerard Dlela
(De Ceder nr. 11, Meulen-
hoff, Amsterdam).
De psalmen van Don Francisco
dc Quevedo y VUlegas, Spaans edel
man, hoveling, diplomaat, schrij
ver van tractaten, moralistische
beschouwingen en van de meer
malen in het Nederlands vertaal
de schelmenroman Don Pablo,
(15891645) ademen een andere
geest dan men van psalmvertalin
gen, psalmberijmingen, psalmodi-
sehe verzen, gewend is. Hier geen
bede om verlossing, geen poging om
de aardse banden voor een ogenblik
tc vergeten voor dc hemelse droom,
maar de hartstochtelijke uiting van
een volkomon aan het hiór en nu
gebonden mens in het tragische be
sef van zijn onwaardigheid, en
daardoor in een zoveel grotere
spanning ten opzichte van de Al
macht, die hem zeggen doet: „O
lage slavernij, die van het licht
verlangt niet dat het mij verlich
te, maar verzengt!"
Verzen vertalen is een ondank
bare bezigheid. Met vertalen alleen
komt men meestal niet verder dan
een flauwe afspiegeling van het ori
gineel; wil men het in een vreemde
taal geschreven vers werkelijk
doen leven, dan moet men het ge
weld aan doen, paradoxaal genoeg.
Gerard Diels waagt dit maar zel
den en de nadelen daarvan liggen
voor de hand. Het slot van psalm
VI, Mas ya me he consolado
de ver mi bien, oh gran Senor!, per-
dido, i y, en parte, de pederle me he
holgadö, por interés de haberle
conooido", is wel wat subtieler dan
het vrij slappe aftreksel doet ver
moeden: Maar, nu ik staak te
klagen, i en aan verloren heil mg
heb gewend, vind ik nog steun om
mijn verlies te dragen i in het ge
luk dat ik eens heb gekend", om
een vrij willekeurig voorbeeld te ne
men. Het is daarom niet vreemd dat
R. Th. Lehman, die vier van Que-
vedo's psalmen heeft vertaald, en
die zoveel onbevangener tegenover
zgn voorbeeld stond, dikwhls betere
resultaten verkreeg en zelfs dichter
bii Quevedo in de buurt kwam.
Poëzie wordt Diels' vertaling maar
af en toe, op enkele gélukkige ogen
blikken, zoals aan net slot van
psalm XVn („Zo komt het, Heer,
dat Gij mU voor U ziet, be
schaamd, maar zeker, dat Gij wilt
vergeven, want ik ben schuldig en
verheel dit niet".), maar als hier
mee opnieuw een stukje Spaanse li
teratuur voor de Nederlandse lezer
bereikbaar wordt, is al heel wat
gedaan. Voor de hispanophiel ls dit
bundeltje een aanwinst: de teksten
van Quevedo staan naast Diels ver»
talingen afgedrukt.
B. J. F.
Het internationaal filmfesti
val te Locarno dat 20 Juni aan
ving, is beëindigd. Als de beste
film werd aangewezen: „Le Si
lence eat d or" en als de beste
regisseur: Rerjé Clair, die deze
l'Qlprent regisseerde.
Als de beste vrouwelijke ster
werd Jennifer Jones in „La folie
Ingénue" aangewezen en als man
nelijke dito Maurice Chevalier in
„Le Silence est d'or".
Tussen Sluis en Delfzijl
Jaloerse \rouw heeft in Roller-
dam haar echtgenoot met mes in
de borst gestoken.
Koningin maakt momenteel reis
door Drente.
P. YV. Schiidhuls, voormalig secr.-
gen. van de vroegere Vrijheidsbond,
is in Connecticut op 85-jarige leef
tijd overleden.
Ans van Dijk, Jodenverraadsler,
in cassatie tegen doodvonnis. Uit
spraak aangehouden. y
J. Krom, van „Kommando-Frank",
heeft cassatie gevraagd tegen dood
vonnis, proc.-fiscaal tegen uitspra
ken van andere leden van dit „Kom*
mando".
Kapitale boerdery btf Ommen af
gebrand. Veertienjarige jongen le
vend verbrand, 70-jarige Knecht
ernstige brandwonden. Brand is ge
sticht door zoon van boer.
Amusementslectuur uit België
mag slechts in zeer beperkte
mate worden ingevoerd.
Prof. H. A. Kaag, rector-magnl-
ficus 1947—1018 te Tilburg,
65 Jaar getrouwd echtpaar J.
Nanning-Kuyper to Zaandijk.
60* Jaar getrouwd
Zwart-Kop te Wormerveer.
Honderdtachlig buitenlandse stu
Jaar getrouwd echtpaar
denten volgen in Leiden drie-week-
80 cursus, gewijd aan studie ont
wikkeling Ned. steden.
Tegen vonnis krijgsraad te velde
is thans hoger beroep mogelijk.
Koninklijke bibliotheek is in ver
band met grote schoonmaak van 28
Juli tot 9 Augustus gesloten.
Verdediglngs-organlsatle T.N.O.
(Toegepast Natuurwetenschappe
lijk Onderzoek) is Zaterdagmorgen
geïnstallocrd.
Vijfhonderd Franse jongens en
meisjes brengen hun vacantle in
Leiden door.
Twaalf medlol uit Nederland zul
len internationaal congres voor kin
dergeneeskunde te New York bijwo
nen.
Tussen Noord- en Zuidpool
SENOR A EVA PERON, de vrouw
van de Argentijnse dictator, die
haar plan om tijdens haar Euro
pese reis ook Engeland te be
zoeken had opgegeven, schijnt nu
toch naar Londen te gaan. De
Engelschen betreuren blgkbaar
hun aanvankelijke onwelwillend
heid: dc Britse ambassadeur te
Rome heeft haar meegedeeld dat
zii welkom zou zijn en volgens de
„Daily Express" heeft de Engelse
koningin haar zelfs officieel qit-
genodigd. Leden van het gevolg
van Senora Eva hebben meege
deeld dat zij Woensdag haar dan-
weer-wel-dan-weer-met-bczoek
aan Engeland zal brengen, een
half uur nadat bekend gemaakt
was dat zij naar Portugal zou
vertrekken.
VLIEGENDE SCHIJVEN, die nu
ook gesignaleerd zijn in Bologna,
Honolulu en Alaska, blijven de
femoederen bezig houden. In
Win Falls (Idaho, U.S.A.) werd
er een gevonden. Zij bestond uit
twee platen, een van metaal en
een van plastic, 77 cm. middellijn
36 cm. dik, bevestigd met
schroefbouten en voorzien van ra
diolampen en een inductieklos.
Het instrument was door vier
schooljongens in elkaar gezet,
bleek later.
EEN TIENJARIGE JONGEN In
Manchester stond dezer dagen
terecht omdat hij een vierjarig
speelkameraadje aan handen en
voeten gebonden in een rivier
had geworpen. Bij ziin arrestatie
had hij gezegd dat hij het nooit
weer zou doen. Hg zal tien jaar
onder toezicht blijven bij een fa
milie die hem wil opnemen.
IN ENKELE WOORDEN: Vijfhon
derd Atheense gemeentewerklie
den van electra, telefoon en wa
terleiding zijn gearresteerd, ver
dacht van sabotageplannen.
Nederlandse padvindsters wer
den Zondag aan prinses Elisa
beth voorgesteld tijdens een in
ternationaal volksdansfeest in
Engeland. De schuldigen van
de atoomgeheim-diefstal in Los
Alamos, twee afgezwaaide ser
geants van het Amerikaanse le
ger, zijn gearresteerd. Dr.
Kurt Schumacher, voorzitter van
de S.P.D., mag van de Russen
niet in hun sector van Berlijn ko
men. De Gaulle mag van de
gemeenteraad niet spreken in
Rennos (Bretagne).
EEN REISJE LANGS DE RIJN.
De Ruhr herkent men van verre:
ontelbare schoorstenen braken er
hun smook over de puinhopen van
stad en dorp. Reeds van verre ziet
men de ontzaglijke hopen stenen,
schroot en hout. die van de wegen
werden weggeruimd. Dat is het eni
ge, wat men deed. De huizen liggen
alle nog in elkaar gewrakt, practisch
onveranderd na de dagen van toen.
Men spreekt er zolfs over, dat overal
nog lijken moeten liggen.
Als we de Ruhrort naderen zien
we zeker 200 Rijnschepen voor an
ker. wachtend op een transport naar
Basel. Straszbourg en Mannheim. Er
is nl. te weinig sleeptractie voor de
Bovenrijn, die niet genoeg water
heeft voor onze sleepboten. Hier ligt
een nieuw gebied voor de Rijnsle
pers: boten bouwen met geringe
diepgang voor tractie „naar boven".
En niet wachten tot de Engelsen.
Fransen en Belgen ons voor zgn. Er
moet snel worden ingegrepen, om
dat er te veel verloren wordt door
het dagenlang werkeloos liggen on
zer schepen, die zo veel van hun
rendement verspelen.
De prachtige brug. die Ruhrort
eens met Duisburg verbond ligt ge
knakt in het water, waardoor maar
een smalle vaargeul overblijft. Een
eind verder hangt een krakerige
noodbrug, waarover tientallen kolen-
treinen daags hun koers naar het
Westen en Zuiden richten.
Zodra we de aanhang zijn kwijt
geraakt, dio zich in de geduldige rij
voegen, varen we naar de sleepboot-
haven. waar nog meer landgenoten
hun „paard" voor enkele dagen op
stal zetten. We meren aan de wal en
nauwelijks zijn we gelegen en is de
loopplank uitgelegd of er komt een
overstelpende invasie van ruilhande
laren. Mannen, vrouwen, kinderen
komen aan boord om er het vreemd-
soortigste aan te bieden: vulpennen,
radios wasmachines, huishoudelijke
artikelen, textiel wat niet en
zij wensen: Bohnenkaffee, brood, vet
en tabak. Het Duitsland van heden
denkt en leeft in koffiebonen. Dat is
de enige valuta. Marken betekenen
niets, alleen koffiebonen. Ze zijn er
gek op en laten er alles voor lopen:
bet beste baantje, het eerzaamste be
zit. Daarvoor kunnen de buitenlan
ders letterlijk lijf en goed voor terug
krijgen. Do zwarte handel bloeit en
is onuitroeibaar. De Duitser werkt
niet meer voor tachtig Mark in de
week, als hij voor een stuk uit ziin
huisraad een onsje koffie kan krij
gen. En dan bonen, want de Hollan
ders zgn gewiekst en knoeien door
het gemalen gruis graag wat P-kof-
fie. Als ik later de resten van de
stad intrek en onbespied de voorbij
gangers gadesla, valt me op hoe wei
nig er wordt gewerkt en hoe veel
zwart gehandeld. Zelfs de vele, zeer
vele invaliden, die ik overal op mijn
tocht in hun wrange gestalten heb
aanschouwd doen lustig mee. De di
recties van fabrieken, de chefs van
overheidsinstanties en de autoritei
ten. die ik over dit vraagstuk' inter
pelleerde zeiden bezorgd: „Het volk.
werkt nier meer. of doet het met te
genzin. traag en saboterend, klagend
en protesterend. Zé handelen allen,
practipch zonder uitzondering zwart
en „rommelen er wat bij", zoals wij
in onze oorlogsdagen plachten te zeg
gen.
Het volk, waarvan ik er een kleine
honderd aanschoot, als een opinie
onderzoeker. antwoordde eenstem
mig en eerlijk: We lijden honger,
wensen niet te werken met oen scha
mele body als we lanterfanterend
met minder moeite meer verdienen
en bovendien eën prakje in de pan
vinden. Hier ligt het grote probleem,
dat ik bij enkele gesprekken do
Britse bezetters, die dit zii tot
mijn genoegen gezegd oritiek duld
den en oor hadden voor suggesties,
onder ogen bracht. Wil Duitsland
eens verrijzen uit het stof, de ellende
en de ziekte (moreel zowel lichame
lijk) dan zal het rantsoen groter
moeten zijn. het geld waardevoller en
het bestaan menselijker. Een Neder
lander, die dezelfde haatgevoelens
koestert als de eenzame reporter,
slenterend langs de Duitse wegen, zal
lilt zijn ervaringen moeten leren, dat
een volk ten onder gaat, als het de
hoop verliest, de moed tot leven ver
morzelt door lamlendigheid en defai
tisme en de „Kampf ums Dasein"
beknopt ziet in een armoede zonder
uitzicht. Dan werkt men inderdaad
niet meer, ook al is het grote deel
der mensen daar zelf debet aan. Zo
kan het niet blijven en het is niet
alleen eon Duitse, maar een Euro
peso zaak in het algemeen en een
Nederlandse in het bijzonder, dat het
achterland op krachten komt: krach
ten waaruit de moed van morgen
weer rijkelijk kan worden geput.
Natuurlijk wordt dc zaak door de
Duitsers ook overdreven. Ik heb het
ervaren, .toen ik huisje-af huisje»
aan binnenstapte en de kasten liet
openen. Ze klagen allen, zijn allen on
schuldig, hadden nipts met de Nazi
partij op. vochten omdat het moest
en waren lid van nat. soc. vereni
gingen omdat men anders „inter-
niert" werd. Toen ik daarover spits
vondig ter sprake bracht dat dit zo erg
toch niet was immers men wist
eerst na de bevrijding welk luguber
werk in de kampen was volbracht
stond men even stomgeslagen om
dan te vertellen dat ze in die nazi
gezelschappen nooit iets hadden uit
gericht. Niemand had ook foto's van
nazileiders gehad, of naar een op
tocht staan kijken niemand. Hier
is opinieonderzoek vruchteloos. Dwa
lend door het zwaargeschonden
Ruhrort, waar typisch genoeg nog
vele fabrieken staan waarbij de
rondleidende Duitsers glimlachend
vinger en duim tegen elkaar wrijven
en het magische woord „Kapitaal"
uitspreien is mij opgevallen, dat
in de winkels niets te koop is. Men
ziet er slechts surrogaten, prullaria
van hout en gips. naast af en toe
een stukje textiel van belabberde
kwaliteit waarvoor men allerlei ver
gunningen behoeft. En wat er nog te
koop is, is schreeuwend duur of niet
te krijgen, omdat Zwarte Piet al het
waardevolle tot zich trok. Op de
zwarte markt, die men nagenoeg ijl
elk stadsdeel aantreft en waar poli
tie en bezetting vandaan blijven
of wel zelf mee-opereren kan
men alles krügen. Doch het spreekt
van zelf dat alleen de grote man
er van profiteert, dezelfde grote man
die Hitier zijn kansen schonk ten
koste van het volk en die zich thans
weer verheft op de rug van de
kleine medeburger.
Ook de intellectuelen doen aan
deze praktijken mee: bij enkele
doktoren waar ik binnen liep om er
te informeren over de volksgezond
heid, bleek dat ze het liefst hielpen
als er in nature voor werd betaald.
Overigens hielden deze heren zich
zeer op de vlakte in hun verwach
tingen van epidemieën, waarvan de
haarden stellig aanwezig zijn: prac
tisch alle geneesmiddelen ontbreken.
ISLEIN VROUWTJE gaat naar
zee in haar nieuwe strandpak
Het pof broek jé staat haar allerliefst
en de echt vrouwelijke plooiseltjes
langs het décolletéverhogen haar
charme. Maar als je eerst door de
stad moet, bet. je zó toch niet ge
kleed en dus draagt ze da i, net als
Mammie, een bolero'tje. Natuurlijk
hoeft het niet allemaal van dezelf
de stof te zijn: een afstekend bole
ro' tje is net zo aardig, en als dat
met de stof beter uitkomtkan ook
het bovenslukje vn het broekje in
andere kleur gemaakt worden. U
knipt dan het patroon van het voor
pand langs de stippellijn door
U weet, naden en zomen moeten
aangeknipt worden. Dc zakjes krij
gen van boven een zoompje en wor
den dan 2 c.M. vanaf de bovenkant
ingerimpeld tot S c.M. en op de
voorpanden gestikt. De achterkant
van de broek krijgt van boven,
evenals de onderkant van de pijpjes
een schuifzoom voor het doorhalen
van elastiek.
We maken eerst de zij- en been
naden dicht, dan de middenvoor- en
achternaadLangs het bovensiukje
zetten e een ingerimpeld of ge
plooid strookje van 2% c.M. breed.
De schouderbandjes worden van
voren vastgenaaid en over de rug
kruisend aan een knoop op het
broekje bevestigd.
We verbinden de zij- en Ce schou
dernadci. van de bolero, rimpelen
het mouwtje van onde.en op arms-
wijdte in en voorzien het van een
strookje. Dan zetten we het, waar
aangegeven over de kop ingerim
peld, naad op naad vallend »'n het
armsgat. Langs de halsopening
naaiep we onder een schuingenomen
biesje ook een plooiseltje en wer
ken de kanten eveneens met schui-
re blesjes af.
Desgewenst kunt U het broekje
ook met een klepje maken. Dan
knipt U aan de zijnaad onder de
stippellijn een onderschiet je van 12
bij 4 c.M. aan .tegen de inkijk', en
zet de ingecimpelde achterkant
tussen een dubbclgenomen ceintuur-
tje, dat van voren sluit
Wat zal Klein Vrouwtje bewon
deraars hebbent
ELLA BF.ZEMER
O. V
Rum houdt de moed
erin!
De bibliotheek van het Ameri
kaanse congres is in het bezit gc-
Jxomen van een bijna 200 jaar oud
boekje tegen het belasten van
alcoholische dranken.
Het geschrift ia gedrukt te Mas
sachusetts in 1754 en getiteld:
„Een pleidooi voor de armen en
nooddruftigen".
Er wordt de stelling in verkon
digd. dat de destijds voorgestelde
federale gecijnsop het zwaarst zou
rukken 'op 'arme. aan weer en
winij en ontberingen blootgestelde
bevolking in de grensstreken. Als
deze mensen geen belastingvrije
rum cn ander geestrijke dranken
kunnen krijgen, zullen zij ge
noodzaakt zijn water to drinken
uit pngezonde beekjes en mocras-
poelen. veelal vergiftigd door de
uitwerpselen van padden, kikkers,
schadelijke insecten en ander on
gedierte.
In het geschrift wordt ook be
toogd. dat vissers wat rum of an
dere sterke drank nodig hebben
óm de moed er in houden, willen
zij niet misselijk worden bij hun
vuil maar noodzakelijk werk.
Een Praags zangkoor, dat
verleden jaar ii) Luik op een in
ternationaal concours met gemak
de eerste prijs behaalde, zal nog
dit jaar een drietal concerten ge
ven in one land. Op 5 Sept. a.s.
het eerste te Maastricht in het
Kader van het Int. Mariacongres.
(Van onze Amsterdamse corres
pondent)
Heel onverwacht is de bouw van
een nieuw raadhuis weer aan de
orde gekomen: Een nieuwe phase is
aan de lange reeks van de al reeds
bestaande toegevoegd- Stapels pa
pier zijn over dit de hoofdstedelin
gen bezig houdende probleem al be
drukt en vele dagen en nachten zijn
volgepraat over een onderwerp, dat
nog lang ons zal bezighouden.
Over het bestaande is ieder het
eens. Het Amsterdamse raadhuis is
alleen al wat de ligging betreft voor
de hoofdstad weinig representatief
en het is te klein om alle gemeen
telijke diensten een onderdak te
verschaffen. Daarom is er indertijd
een stuk bijgebouwd, waardoor al
thans een bruikbare raadszaal werd
verkregen. Aan de door de omstan
digheden ontstane decentralisatie
van de diverse instanties viel niets
te veranderen. Voor het Bevolkings
register en de Burgerlijke Stand
werd een deel van de dierentuin,
Artia vrijgemaakt en officiële ont
vangsten worden vaak in verschil
lende andere gebouwen gehouden.
Waar moet hot nieuwe raadhuis
komen Die vraag heeft ons eerst
het Paleis-Raadhuis vraagstuk op
geleverd. B. en W- en de gemeente
raad, meende men. moesten in ieder
geval op de Dam zetelen en de
trouwkoetsen moesten zeker voor
Overigens is het een feit. dat de
honger en de armoede zich voorna
melijk bij kinderen openbaren. Ik
zag er de smalle lijfjes en schonkige
figuurtjes in slechte kledij, blote
en vuile voetjes, die sinds maanden
geen bekleding meer hebben ge
voeld, bleke wangetjes en holle ogen.
Bang waren ze voor de reporter
want men voelt het. dat het de kin
deren wordt ingegoten, dat alles,
wat naar geallieerd riekt nog„feind-
lich" is), die kinderen, onder wie hij
zijn biscuitjes opdeelde. Maar de ge-
middeldo Duitser heeft nog een dik
ke kop, waarvan de herkomst mis
schien gezocht moet worden in de
goede tijd gedurende de bezettings
jaren, of in de „opdikkende" Kar-
toffelsuppe, die men hier nog elke
dag nuttigt.
In Ruhrort was er kermis: op de
Miihleweide stonden tenminste wat
kraampjes, maar er was weinig ani
mo. Met een lege maag is het slecht
feestvieren on het pnigc lekkers, dat
er te krijgen was. een viezig stokje
met wat suikerzoet in meel. bezorgt
een vuile maag, kiespijn en een lege
portemonnaie.
Politiek „treibt" men er maar ma
tig. Niets interesseert de Duitser,
tenminste voor zover als de bui
tenlandse toeschouwer kan waarne
men. Bij de aankomst in de Rhur
zag ik op een verroeste landings
boot enkele leuzen staan, met witte
letters: Schiffer seid ejnig, wahlt
K. P. D. (Kommunistische Partei
Deutschland). Op een wandaffiche
zag ik dat juist op de dag van mgn
aankomst Kurt Schuhmacher in
Ruhrort zou spreken. Dat is de enige
openbare activiteit. Toen ik echter
probeerde toegang tot de vergade
ring te krijgen, bleek de zaal vol en
zelfs de dreigendste papieren konden
mij geen toegang verschaffen. Bui
ten, luisterend naar de luidsprekers,
waar velen met, mij genoegen mee
namen, heb ik een deel der rede
aangehoord. Doch ze was volkomen
onbelangrijk en werd zonder enig
enthousiasme aangehoord- Toen ik
na afloop nog even trachtte door te
dringen tot de partijleiders, bleken
dezen helaas reeds vertrokken en
werd ik te woord gestaan door en
kele mindere goden, dio me toch
wel een paar belangrijke inlichtin
gen verschaften. Het Communisme
zo zeiden zij had veel aanhang
in de Ruhr. Hoe slechter het de
mens en de Duitser in het bijzonder
gaat. des te groter zijn animo om
Communist te worden. En speciaal
bij de kleine luiden in de Ruhr ging
het gemakkelijk, vooral ook omdat
men van Britse inmenging heel wei
nig (te weinig!) bemerkt. Maar
Molotof hielp een handje, door op
diverse conferenties de vrede te
stagneren, waardoor Duitsland lan
ger in ellende gedompeld blijft.
Gaandeweg verloor daardoor de K.
P. D. zijn aanhang en Schuhmacher
was er als de kippen bij, na het
mislukken van het laatste Parijs-
overleg om daaruit munt te slaan.
Zodoende had hij onverwachts in de
Ruhr gesproken het communistische
vuurtje met zijn theorieën verder
uiteenrafelend. Ik kreeg in het pret
tig onderhoud een goede indruk
van de partijfunctionarissen, die al
les in het werk wilden stellen om
hun Duitsland uit de impasse op te
heffen, loyaal te maken ten opzichte
van de bezetters om van hen wat
meer brood te ontvangen in ruil
voor ijzer en kolen.
DINSDAG 15 JULI
Avondprogramma
HILVERSUM I: 19.00 Nieuws.
19.20 All Girl Orchestra. 19.45
PTT-klanken. 20.00 Nieuws. 20.12
De gewone man zegt er 't zijne van.
20.20 BBC Promenade-concert.
21.00 „Afscheidsdiner". Luisterspel.
22.25 „Vaders dagboek". 22.30
Nieuws. 23.15 Zone Schaaktournooi
en i) ter nationale achtkampen.
HILVERSUM U: 19.10 Neder
lands Kamerkoor. 19.45 Nationaal
Werkcentrum Nederlandse Jeugd
Gemeenschap. 20.05 Reportage-
dienst. 20,15 Close-ups". 21.15 Toe
ristische miniaturen. 21.45 „Con
tact". 22.15 Buitenlands overzicht.
23.00 Nieuws.
YVOENSDAG 16 JULI
Ochtend- en middagprogramma
HILVERSUM I: 7.00 Nieuws.
745 Gymnastiek. 8.00 Nieuws. 8.30
Klassiek halfuur. 9.30 Licht klas
sieke morgenklanken. 10.00 Natio
nale jeugcfconferentie. 11.00 Hobo
recital. 11.45 Familieberichten.
12,00 Pianospel. 13.00 Nieuws. 13.15
Mandolinata. 14,00 Ljcht klassiek
middagconcert. 11.50 Amati-Trio.
15.30 Pianokwartet. 10.20 Zingende
jeugd! 17.30 Volksherstel. 18.20 Va-
cantie-tips. 18.30 Strijdkrachten.
HILVERSUM II: 7.00 Nieuws.
7.15 Gymnastiek. 8.00 Nieuws. 8.50
Voor de huisvrouw. 9.35 Symphonie
10.00 Morgenwijding. 10.20 „Onze
keuken". 10.35 Cello en piano. 12.00
Stafmuziekeorps. 13.00 NJeuvvs.
13.15 Voor het platteland. 13.20 Het
Miller-Sextet. 14.00 Voor de vrouw.
14.15 Goois Kamermuziek-gezel-
schap. 15.00 Hoera, vacantie! 10.30
Vragen staat vrij. 17.00 Lichte or
kestwerken. 17.45 Het Rijk over zee
18.00 Nieuws. 18.30 „Meteoroloog
en Maatschappij".
de hoofdingang van het Palels kun
nen voorrijden. Het Paleis blijkt
zelfs daar niet bruikbaar voor te
maken en het plan werd als onuit
voerbaar afgewezen. Intussen
kwam de plaats van het voormalige
Paleis van Volksvlijt op het Frede-
riksplein vrij en met een prijsvraag
werd het voorstel tot het bouwen
van een stadhuis op die open plek
over te gaan beëindigd. Over de be
kroning van de inzendingen op dio
prijsvraag is naderhand nog lang
gediscussieerd en ten slotte werden
twee paar architecten uitgenodigd
om verder hun ontwerpen uit te
werken. Toen kwam de oorlog. Na
ruim twee jaar komt eensklaps een
totaal nieuw voorstel: Een raadhuis
aan de Amstel in de voormalige Jo
denbuurt. Dat betekent nieuwe te
keningen, nieuwe lange uiteenzet
tingen en commentaren, nieuwe de
batten in en buiten dc Raad en de
oude vraag of het werkelijk tot een
nieuw Stadhuis zal komen.
Met man en macht is thans
bezig de grote zaal van het Con
certgebouw te Amsterdam te restau
reren o,l.v. de architect de heer S.
Switzar. In zes v ken tijis want
men wil op 23 Augustus klaar zijn
zal de grote zaal een nieuw vloer
krijgen, een vorbov d podium en
een foyer onder het podium. Hier
cn daar begon nl. dc ondervloer
reeds te verzakken.
In overleg met prof. dr. D. A-
Fokker uit Haarlem, expert in
aeoutische aangelegenheden, is een
constructieplan uitgedacht, dat
niets van de voortreffelijk© acou-
stiek van de zaal doet verloren
gaan.
Het concertpodium wordt schuin
naar voren uitgebouwd, zodat de
dirigent niet langer tussen maar
voor do musici komt t" staan. Bo
vendien wordt do oppervlakte van
het podium aan weerszijden uitge
breid, wat vooral do bassisten meer
armslag zal verlenen. Voor op het
podium zullen de oude gietijzeren
kolommen worden ver zangen door
gesmede balusters, die het geheel
een iets aantrekkelijker uiterlijk zul
len geven.
EEN NEDERLANDSE JONGEN.
Karei Wijand, is door een stu
dentenvereniging aan de Univer
siteit van Pennsylvania geadop
teerd. Hij krijgt per maand 15
dollar (f 39.75) voor zgn levens
onderhoud. Karei woont met z(jn
moeder in Amsterdam. Zij zgn do
enige overgeblevenen van het ge
zin Wijand.
TUINKALENDER
DINSDAG 15 JULI. Wanneer
zich in de stam van een oude boom
een gat of een hol;e bevindt, dan
kan daarin een rottingsproces ont
staan, waaraan de boom onherroe
pelijk ie gronde gaat. Reeds vele
jaren geleden begon een Ameri
kaan, John Davy, zich daarvoor te
interesseren. Uij verwijderde uit de
gaten of holfen hef lende hout en
vulde deze geheel met cement. Het
was dezelfde methode ah de vulling
mn een holle kies. De resultaten
waren vrrassendDoo de zuivering
en vulling der grote toonden was
het rottingsproces tot stilstand ge
bracht en bovendien ontwikkelde
zich rondom en over de wonde
weer een nieuwe, gezonde bast, Al
dus zijn in Amerika duizenden eeu
wenoude bomen Vda ouderdoms
kwalen gered. Ze kregen weer nieu
we levenskracht DU werd het le
venswerk van John Da vu. Hier le
lande icordt deze methode ook wel
toegepast. S. L.
