Nederlanders faalden;
vergaten art. 17
PARELQLANS haalt Kroesbaard
„Slag om Wijchen" heeft zijn
tol geëist
ie de Ree Morgee
ZOEKLICHT op
de WERELDPERS
„Halen zumme 't"
Première van
Albert Herring
Achter
een glimlach
prachtig witte
tanden.
- door EDGAR ALLAN POE -
Vrijdag 25 Juli 194"
Buitenlandse stemmen over Indonesië (11),
De buitenlandse bladen blijven zich bezig houden met de
Nederlandse onderneming in Indonesië, die nog steeds
head-lines blijft maken. Het is nog voortdurend gematigde tot
scherpe critiek, die de oogst oplevert, afgezien van enkele zake
lijke beschouwingen, die zich met een politieke critiek niet in
laten. DeNewYorkTimes critiseert in een tweede hoofd
artikel de Nederlandse houding tegenover de Republiek aldus;
In plaats van de Nederlandse
voorwaarden aannemelijker te ma
ken voor de nationalistische ele
menten in de Republiek, riskeren de
Nederlanders door hun militair op
treden, dat het alom onder de Indo
nesiërs levende verlangen naar vol
ledige vrijheid wordt versterkt en
toeneemt. Op deze wijze zou Indo
nesië wel eens een tweede Indo-
China kunnen worden; geen enkele
Nederlander zou dan een garni
zoensplaats kunnen verlaten zonder
gevaar voor zijn leven.
„Bjj lezing van de overeenkomst
van Linggadjati komt men onver
mijdelijk tot de conclusie, dat de
Nederlanders door eenzijdige in
trekking van zowel het bestand als
de overeenkomst gefaald hebben in
hun onderhandelingen wat betreft
het maken van een zo groot moge
lijk gebruik van de methoden, waar
toe men overeengekomen was, om
aan de situatie het hoofd te bieden.
Wij geloven, dat het correct zou
zijn, indien de organisatie der Ver
enigde Volkeren de Nederlandse re
gering zou vragen waarom lid 2
van artikel 17 der overeenkomst
van Linggadjati niet toegepast is
toen^ de onderhandelingen volgens
de Nederlanders op het dode punt
gekomen waren.
De gevechten op Java zijn met
hun verwikkelingen voor alle kolo
niale volkeren en de Mohamme
daanse wereld juist die soort van
bedreiging van vrede en veiligheid,
ter voorkoming waarvan de' organi
satie der Verenigde Volkeren in het
leven is geroepen. Wij hopen, dat z;i
een middel vindt, om spoedig aan
deze situatie het hoofd te bieden en
de onderhandelingen te doen her
vatten.
Zware verantwoordelijkheid
Robert Waithman, van wiens
hand wij onlangs een artikelenserie
over de Sowjet-Unie publiceerden,
schrift in de News Chronicle
een artikel, getiteld: „Waarvoor
vechten de Nederlanders?" Hy be
antwoordt de vraag aldus: Om de
productie te herstellen van de copra
het tin, de rubber, de olie, de sui
ker, de thee, de koffie, de kinine
en de specerijen die de wereld zo
hard nodig heeft.
Na een kort overzicht gegeven
te hebben van de politieke ontwik
keling sedert de Japanse capitula
tie, gaat hij verder:
Zyn zij gerechtvaardigd? Zal de
openbare mening der wereld hen
steunen
Oorlog is altyd moeilijk te recht
vaardigen en waarschijnlijk het
moeilijkst in deze tijd. De Neder
landse luitenant-gouverneur-gene
raal, dr. Van Mook. spreekt van
Den Haags onveranderde wens om
het politieke programma van Ling
gadjati te verwezenlijken het
verlichte plan dat het resultaat was
van maanden onderhandelen. Heb
ben de Nederlanders de wjjste weg
gekozen tot die verwezenlijking?
Er zal een antwoord moeten ko
men op dergelijke vragen. De Ne
derlanders namen een zware ver
antwoordelijkheid op zich toen zij.
met verwijzing naar de waarde van
hun bedoelingen, beslisten dat het
antwoord „Ja" zou zyn.
Een van de weinige buitenlandse
stemmen die de Nederlandse poli
tiek aanvaarden is die van de
Wa shingtan Evening Star
Het is echter geen stem om ver
heugd op te zijn. want zü komt uit
do hoek waar bij ons de koloniale
ollc-harda zitten. Het blad voelt
zich geroepen nog eens het fabeltje
van de „communistische Republiek"
TUINK A LENDER
VRIJDAG 25 JULI. Een der
ouderwetse vast planten, die in zeer
vele tuinen wordt aangetroffen, is
de Phlox panirulata. In haar rose,
purpere, zalmkleurige, paarse cn
witte kleuren slaat ze thans in volle
bloei. Er bestaan ook kruipende
soorten, die in rotstuinen worden
gebruikt. n.lde vroeg-bloeiende
Phlox a moe na en Phlox subulo ta.
Epige andere vaste planten, die
in Juli en Augustus nog een onge
looflijk aantal snijbloemen kunnen
voortbrengen, zijn de gele of bruin
rode Helenium, Drachtige bruin
rode Gaillardiaen de witte Mar
geriet of Chrysanthemum maximum
hef witte Gigsk/uid of Gypsopht/lla
en de oranjekleurige Alstromeria.
S. L.
te colporteren, en gaat dan verder:
Het verloop van de gebeurtenis
sen op Java moet worden betreurd,
al waren de vijandelijkheden wel
licht onvermydelijk, maar een snel
le ineenstorting van het huidige In
donesische regiem zou tot een re
geling van een oprecht en duur
zaam karakter kunnen leiden.
Ofschoon er een oprechte natio
nalistische beweging bestaat, bljjft
het te bezien, in hoeverre het hui
dige regiem de werkelijke steun
van de bevolking geniet. Een be
wijs hiervoor zal zijn de mate waar
in de strijdkrachten van de Indone
sische Republiek in staat zijn zich
zelf tegen de Nederlanders te hand
haven, zo meent het blad te moeten
veronderstellen, maar het valt te
betreuren dat zulk een test ge
maakt moet worden.
Geen toeval
Een onverholen wantrouwen in
de aard van de Nederlandse bedoe
lingen tijdens de onderhandelingen
komt tot uiting in de beschouwing
van het Belgische socialistische
blad Le Peuple:
De oorlog woedt op Java en als
bijna steeds heeft hij een dusdanige
verwarring van zich zelf tegen
sprekende verklaringen na zich ge
sleept, dat de mensen op straat er
niet meer uit wijs kunnen worden.
Het feit waarop de Nederlanders
zich hebben beroepen, was, dat de
Indonesiërs de vorming van een ge
meenschappelijke gendarmerie niet
aanvaard hebben, waarop de Indo
nesiërs antwoordden, dat dit een
détail-kwestie was en de Nederlan
ders weer, dat de Indonesische wei
gering bewijst dat de Indonesiërs
opnieuw probeerden de zaken op
de lange baan te schuiven.
Het is karakteristiek, voegt Le
Peuple hieraan toe, dat beide par
tijen elkaar wederzijds beschuldi
gen van vertragingsmanoeuvres.
Voor de Indonesiërs betekende elke
dag uitstel een winst, die van de
Nederlandse staatshuishouding
nieuwe inspanning vorderde wegens
de verstarring van het Nederlandse
kapitaal, dat in Indonesië is belegd.
Sinds het accoord van Linggadjati,
dat in Maart jongstleden is gete
kend zijn de Nederlanders evenwel
hun troepenmacht blijven verstor-
ken en het is geen zuivere samen
loop van omstandigheden, dat zij
hun offensief in het droge seizoen
zijn begonnen.
DE ZES OPERATIES die de
Nederlandse troepen op Java heb
ben ondernomen hebben zich thans
aldus ontwikkeld
1. De 7-December-divisie, die uit
Batavia oprukt tussen de kust en
de spoorweg naar Cheribon heeft
Krawang en Tjilamaja bezet.
Volgens berichten van gisteren
heeft zij ook Soebang bereikt,
2. Van Buitenzorg uit hebben de
Nederlandse troepen, die de ver
binding tot stand moeten brengen
tussen de Nederlandse bezettings
zone in de zuidkust, Soekamboemi
bezet,
3. De V- cn W-Brigades, die ven
Bandoeng uit opereren, hebben
Soemedang en Kadipaten bezet
en staan nu In Cheribon, waar
volgens Republikeinse berichten
nog gevochten wordt.
4. De T-brigade, die van Semarang
uit naar het zuiden oprukt, in de
richting van Djogja cn Solo (Soe-
rakarta), bezette Oengaran, Am-
barawa en Salatiga. In de omge
ving van Semarang wordt echter
nog gevochten.
5. De X-brigade heeft het bruggen
hoofd (Soerabaia cn omgeving)
uitgebreid met Bangil en Panda-
kan, Zij zouden Mod jokerto ech
ter weer verloren hebben.
6. De Mariniers, die op verscheiden
plaatsen aan de kust van Java's
Oost-punt zijn geland, hebben
Probolinggo, Besoeki, Sitoebondo,
Bondowoso, Banjocwangi, Djem-
ber cn Loemadjang bezet.
De beide laatste operaties schij
nen samen te komen bij Malang,
dat volgens Republikeinse berich
ten (door de Nederlanders nog niet
bevestigd) gevallen is.
Wien echter gedacht had, dat de
„moordende" tweede dag. bij de smo
rende hitte, deprimerend had ge
werkt op de deelnemers, bemerkte
al spoedig dat hij zien schromelijk
vergist had. Want in haast nog opge
wekter stemming dan Woensdag, be
gonnen de 6300 overgeblevenen de
derde dag.
In de vroege ochtend was het
ideaal wandelweer. De Bilt had dit
keer gelijk gekregen Het was inder
daad minder warm en de lopers, in
het besef dat elke kilometer meer,
bij deze verrukkelijke temperatuur
gelopen, 's middags vermoedelijk
dubbel zou tellen, zetten er onmid
dellijk een behoorlijk tempo in. Toen
wij dan ook om kwart voor zeven in
Overasselt aan de controleurs vertel
den, dat reeds de eerste twee indi-
viduelen waren gepasseerd, was het
enige wat wij ten antwoordt kregen:
Hoe bestaat het. Dat is onmogelijk".
Deze beide heren hadden deze eerste
15 km. met een gemiddelde snelheid
van ruim zeven kilometer afgelegd.
Hoever dit met de vierdaagse sport
in overeenstemming te brengen is,
laten we in bet midden, maar zeker
was het, dat deze snelle tippelaars
een vooruitziende blik hadden. Want
toen wij om tien uur in de Plasmo-
len arriveerden, zaten zij reeds rustig
in Groesbeek een kopje koffie te
slurpen. De zon kwam toen reeds
door en het zware, doch prachtige
traject pver de uitlopers van het
Reichswald, hadden zij reeds achter
de rug. De anderen kegen het zwaar
te verantwoorden. Maar noch de ver
zengende hitte, noch de zanderige
bospaden, konden de stemming meer
bederven.
„Halen zumme't" riep een troep
Bosschenaren ons toe en een kleine
opwekking van een radiowagen was
voldoende om de leider van de Rot-
DE VIERDAAGSE
3e MARSDAG 24 JULI 1947
Vierdaagse-derde dag
Verzorging van inviduelen laat
veel te wensen over
Het was te verwachten. De „slag om Wychen", die Woensdag door de
bijna zevenduizend Vlerdagers werd geleverd, heeft zün tol geëist. De
gelederen werden danig gedund, zodat Donderdag slechts 6299 deelnemers
Nijmegen verlieten voor het parcours door de prachtige omgeving van de
Plasmolen, Groesbeek en Berg cn Dal.
terdamse Tramharmonie, nieuwe
kracht te geven. En gehaald hebben
ze het. Ook nu waren er natuurlijk
uitvallers, maar het waren er maar
38. Want met de vierde, de „feestdag"
in het vooruitzicht, dacht niemand
neer aan opgeven, of ze moesten al
helemaal niet meer kunnen. Zo kon
Cft-oesbeek weer op ouderwetse wijze
de lange sliert van lopers begroeten
en het werd hier en door de straten
van Nijmegen een ware zegetocht,
welke iets groots belooft voor de dag
van heden.
Verzorging
Moge de organisatie van deze Vier
daagse over het algemeen wel in or
de zijn, toch valt er nog heel wat te
verbeteren. Administratief klopt het
wel, maar zo gauw de deelnemers
des morgens hun contrölekaart in
ontvangst genomen hebben worden
zij geheel aan hun lot overgelaten.
Behalve bij een enkele tussentijdse
contróle, kijken de organisatoren
niet naar hen om. Aan de verzorging
wordt niets gedaan. Hiervan onder
vinden de indivudele lopers het
meeste nadeel. De groepen beschik
ken over het algemeen wel over een
ploeg, die hen overal volgt en ver
zorgt. Maar de enkeling is op zich
zelf aangewezen. En speciaal voor
hen moet de Vierdaagse iets doen.
Slechts een enkele Rode Kruis-post,
waarbij de afd. Enschede zich zeer
onderscheidt, treft men aan. Dit is
lang niet voldoende. We waren in de
gelegenheid om een dag met de ver-
zorgingsploeg van dc Nederlandse
Spoorwegen mee te rijden. Wat deze
dames en heren gepresteerd hebben,
grenst aan het ongelooflijke en we
hebben ons kunnen overtuigen, welk
een grote steun een goede verzorging
onderweg voor de Vierdagenaar be
tekent. W"ij zagen tevens wat de in
dividueel ontbeert. En voor deze
moeten de organisatoren zorgen. Nu
moet de enkeling parasiteren op de
goedheid van de anderen, die hem.
indien nodig, hun hulp zeker niet
zullen onthouden.
In de Kurzaal te Schevenlngen
werd Woensdagavond de eerste op
voering buiten Engeland gegeven
van de nieuwe komische opera „Al-
bert Herring" van de Engelse com
ponist Benjamin Britten.
Het libretto is van Eric Crozletr.
De regie voor deze opvoering was
in handen van Frederick Ashton,
de Engelse choreograaf van het
Sadler's Wells Ballet, die voor deze
balletgroep reed3 meer balletten
ontwierp. Deze eerste continentale
voorstelling werd door de talrijke
belangstellenden heel hartelijk ont
vangen.
rj IJNe Majesteit koning Kroes-
baards waardigheid was door
het dansen en springen danig in
't gedrang gekomen. Z'n kroontje
hing scheef op zijn hoofd, zijn
prachtige baard was helemaal in
de war, de mooie plooien van zijn
tovermantel waren gekreukt, z'n
schoenen bevlekt. De likeur had
ook 6poren nagelaten: Kroes-
baards neus was rood, hij kon zijn
ogen bijna niet meer open houden
en zat aan het tafeltje te knikke
bollen.
De burgemeester zei tegen de
andere leden van het comité:
„Vindt U niet dat wij zijne Majes
teit naar het plein moeten bren
gen? Zoals hij nu is kan hij zich
eigenlijk niet meer aan het pu
bliek vertonen. Men zou geen eer
bied meer voor hem hebben. Kijk,
alle dames en heren dan6cn en
drinken, ze schenken geen aan
dacht meer aan ons. Zullen wij
door de achterdeur weggaan?".
De andere heren knikten van
„Ja". Voorzichtig klommen zij
van het podium af, de burge
meester nam Kroesbaard op zijn
arm en zo slopen zij naar de ach
terdeur, Vlug maakten zij haar
open en glipten er uit. Toen kre
gen zij plotseling haast: één der
iieren rende om het gebouw en
kwam even later in een auto
terug. De burgemeester stapte
met de nu slapende Kroesbaard
in, de andere heren volgden. Met
volle vaart reden zij naar het
plein.
Nauwelijks waren zij de
zaal uit of een kellner be
merkte, dat het tafeltje van het
ere-comité onbezet wa6. Koning
Kroesbaard was verdwenen, de
burgemeester cn de andere heren
ook. Dat nieuwtje was dadelijk in
de zaal bekend. Men keek overal,
zocht in alle hoeken, niets te
vinden. Toen Tiep eensklaps een
dame met schelle stem: „Die ka
bouterkoning heeft ze allemaal
weggetoverd!"
„Ja, ja, weggetoverd", gilden
andere dames en de beren keken
met verschrikte gezichten elkaar
aan.
„Ooooooh, wat zal hij met óns
doen! Help, help!!" gilde de eerste
dame weer. En alsof de hele zaal
\ol water stroomde gilden plotse
ling alle dames (en ook heren!):
..Help, help, die afschuwelijke ka
bouter wil ons wegtoveren. Maar
we willen niet weggetoverd wor
den, we willen naar huis!"
Eén meneer wilde Tnet een
grapje de rust herstellen en be
gon daarom te zingen: ..En we
gaan nog niet naar huis, nog
lang niet, nog lang niet!", maar
VOOR DE KINDEREN
alle andere mensen schreeuwden
verontwaardigd, dat dit niets was
om me© te spotten. Ze drongen
na3r de uitgangen en renden het
hotel uit. De heren vergaten hun
hoge hoeden, de dames haar sjie-
ke mantels. Weg wilden ze, ^eg
uit dat geheimzinnige gebouw,
waar kabouters en hoge heren
verdwenen. Daar was het vast
niet pluisl
TNTUSSEN waren Kroesbaard,
-*• de burgemeester en de comité
leden op het plein aangekomen.
Daar stapten ze uit. De burge
meester maakteKroesbaard zacht
jes wakker en vroeg hem: „Ma
jesteit, hoe laat zou Parelglans U
komen halen?"
„Parelglans, wat Parelglans,
hoe Parelglans?" mompelde
Kroesbaard, „wat is er met Parel
glans?"
„Hoe laat zou de libelle u ko
men halen", herhaalde de burge
meester.
Kroesbaard keek hem niet be
grijpend aan, zijn hoofd zwaaide
v. at heen en weer en langzaam
vielen zijn oogleden weer toe.
„Mijne heren", zei de burge
meester, „u ziet dat Zijne Majes
teit te veel slaap heeft om te ont-
woorden. Ik stel u voor te blijven
wachten tot dat insect komt. Het
is mjpoi weer, er is niemand meer
op straat, we kunnen dus rustig
op de stoeprand gaan zitten."
Zo gezegd. zo gedaan. Daar za
ten 's nachts orn vier uur de bur
gemeester cn de andere heren
van het eic-comité op de stoep
rand met elkaar te praten over
deze wonderlijke en opwindende
dag. Koning Kroesbaard snurkte
zachtjes, terwijl zijn hoofd tegen
do borst van de burgemeester
leunde.
Ze zaten daar wel een uur. het
werd al licht en de zon zou wel
spoedig opkomen. Eensklaps
klonk een zacht gezoem boven
hun hoofden en met een sierlijke
zwaai daalde een groofe glanzen
de libelle midden op het. plein.
Hij wendde zich tot de burge
meester en zei met zingende stern:
„ik kom zijne Majesteit Koning
Kroesbaard III van Zwamland
halen. Weet u waar hij is?"
J. VAN STRATEN,
(Wordt vervolgd)
(Ingezonden mededeling)
£en glimlach is eerst char
mant alser mooie witte tanden
te voorschijn komen. Maar
witte tanden moeten ook ge-
rzond zi|n, dus vrij van tand
steen. Solidox maakt dat moge-
Jijk, Solidox bevat sulforicin-
oleaat, het unieke middel, dat
tandsteen bestrijdt en voorkomt.
FEUILLETON
(Vr(je bewerking)
1)
In Parijs verblijvend, ln het voor
jaar en aeels nog in de zomer van
18maakte ik kennis met 'n zeke
re Monsieur C. Auguste Dupin.
Deze jonge man was van een uit
stekende, Ja zelfs van een zeer ver
maarde familie, die echter door een
aaneenschakeling van tegenslagen
tot zulk een armoede was geraakt,
dat onder de last daarvan zijn ener
gie verzwakte en ten alotte be
zweek, zodat h(j zich niet meer
druk maakte om zfjn dagelijks be
staan en zich zeker ook niet in
spande om het verloren gegane for
tuin te herwinnen. Maar zijn
schuldenaren waren begrijpend en
hoffelijk en daarom was hem nog
iets overgebleven van zijn vader
lijk erfdeel. Door zeer zuinig te le
ven kon hij dan ook juist nog rond
komen van de inkomsten dier
spaarzame bezittingen. Zo kwam
het dan, dat boeken de enige luxe
vormden, welke h\j zich kon ver
oorloven en boeken waren goedkoop
en in overvloed in die dagen in Pa
rijs.
Onze eerste ontmoeting had ook
plaats in een rommelig, slordig
boekwinkeltje in de Rue Montmar-
tre, waar het toeval, dat wjj belden
juist naar het zelfde, merkwaardige
'en zeldzame boek op zoek waren,
ons samenbracht. Wy zagen elkaar
daarna vaak. Ik was uitermate be
langstellend naar die kleine familie-
historie, welke hij mij schilderde,
met alle openhartigheid, welke een
De eminente Amerikaanse
schrijver en dichter Edgar Allan
Poe moet beschouwd worden als
de grondlegger van de detective-
story. Nog zijn verschillende in
genieus bedachte misdaden en de
scherpzinnige beschrijvingen van
de onthullingen onovertroffen.
„De moorden in de Rue Morgue"
wordt als het meest klassieke
detective-verhaal beschouwd.
Poe publiceerde het in April 1841
in Graham's Magazine.
Fransman kan tonen, wanneer het
om hemzelf gaat. Ik was ook ver
baasd over zijn opmerkelijke bele
zenheid en daarenboveh gevoelde ik
mij aangetrokken tot de ontstui-
mige levendigheid en de frisheid
van zijn verbeelding. En ik over
woog, dat juist voor het werk, dat
mfj in Parijs bezig hield, het gezel
schap van zo een man bijzonder
waardevol kon zijn. Dat heb ik hem
dan ook ronduit gezegd. Wij hebben
toen ten leste het besluit genomen,
dat wij zouden gaan samenwonen,
zolang ik in de stad bleef; omdat
mijn finantiële omstandigheden wat
minder verward waren dan die van
hem, werd mij toegestaan, dat ik
voor dat doel een huis huurde en
meubileerde, zodat het werkelijk in
stijl bleef bij onze fantasie en ons
karakter: het was een door de tijd
verweerd en grotesk huis, reeds
lang verlaten door bijgeloof en
vreemde geruchten, waarin wij ons
maar niet verdiepten, een huls, dat
in verval geraakt was in een afge
legen en eenzaam gedeelte van de
Faubourg St. Germain.
Zou de wijze, waarop wij ons le
ven en de dag indeelden bekend ge
worden zijn, aan zouden wy wellicht
voor dwazen gehouden z\jn, zij het
ook waarschijnlijk als volkomen on
schuldige gekken. Onze afzondering
was volmaakt. Wy lieten geen be
zoekers toe. Ik had onze schuil
plaats zorgvuldig verborgen gehou
den voor mijn kennissen en beken
den en het was al vele jaren gele
den, dat Dupin had opgehouden te
bestaan voor Parys. Wy bestonden
dan ook alleen nog voor onszelf.
Zo leefden wij, in rust en verge
telheid, toen wy een avond verrast
werden door een editie van de Ga-
zette des Tribunaux met het vol
gende bericht:
OPZIENBARENDE MOORDEN
In de vroege ochtend het was
ongeveer drie uur werden de in
woners van het Quartier St. Roch
uit hun sluimer opgeschrikt door
een hartverscheurend geschreeuw,
een verschrikkelijk gillen, dat ken
nelijk van de vierde verdieping ko
men moest van een huis in de Rue
Morgue, waar men Madame l'Es-
panaye wist te wonen, alleen met
naar'dochter, mademoiselle Camille
l'Espanaye. Terstond kwamen de
buren in actie, doch helaas ging ge
ruime tyd verloren, doordat men
aanvankelijk trachtte op de gebrui
kelijke wyze het huis binnen te
gaan. Tenslotte werd de deur gefor
ceerd met een breekijzer en acht of
tien van de buren stormden de wo
ning in, vergezeld door twee gen
darmes. Inmiddels was het gegil op
gehouden, doch toen de mensen de
eerste treden van de trap opvlogen
werden twee of meer ruwe stemmen
vernomen, in een verhit en boos
twistgesprek. Men meende, dat deze
stemmen uit de richting van het
bovenste deel van het huis kwa
men. Maar toen de tweede trap be
reikt werd verstomden ook deze,
verontrustende geluiden en was het
eensklaps muisstil in het huis. De
mensen verspreidden zich over ver
schillende delen van de woning en
haastten zich van vertrek tot ver
trek. Toen zij echter in de grote
achterkamer van de vierde verdie
ping kwamen de deur ervan
moest opengebroken worden, aan
gezien zij van binnen afgesloten
bleek te zyn werd men met ont
zetting en zeker met verbazing
vervuld over het toneel, dat. zich
aan do ogen van de ontstelde be
zoekers voordeed.
Hot vertrek verkeerde in wilde
wanorde het meubilair vernield
en do gruizels en brokstukken er
van in alle richtingen verspreid.
Er stond slechts één bed en het
matras ervan lag midden in de ka
mer. Op een stoel ontwaarde men
een scheermes, besmeurd met bloed
en op de haardplaat lagen twee of
drie lange en dikke plukken grys
haar. van een mens, eveneens be
bloed, haar, dat met wortel cn al
uit een schedel gerukt scheen te
zyn. Op de grond werden vier oude
geldstukken gevonden (Napoleons),
een oorbel van topaas, drie grote
zilveren lepels, drie kleinere van
Algerijns zilver, en twee tassen, die
bijna vierduizend gouden franken
bleken te bevatten. De laden van
een bureau, dat in een hoek stond,
waren geopend en kennelijk in
haast doorzocht, want vele objec
ten van waarde waren er in achter
gebleven. Een kleine, ijzeren geld
kist werd onder het matras en
niet onder het bed aangetroffen,
open, met de sleutel in het slot.
Ér in lagen slechts enkele vergeel
de brieven en nog andere documen
ten van generlei waarde.
(Wordt vervolgd)
Tussen Sluis en Delfzijl
2.700.000 m1 water meer gebruikte
Amsterdam in le halfjaar 1947 dan
in zelfde periode 1946.
H. Blonk, zeer beruchte Amster
damse rechercheur in bezettingstijd,
komt 11 Augustus voor.
Eerste klokken zijn gegoten in
bronsgieterij B. Eysbouts te Asten.
Psoudo-arts J. Slavenburg, die in
Schoonhoven praktijk waarnam, is
veroordeeld tot 5 maanden en ter
beschikkingstelling regering.
Gedood door stroom uit strijkbout
mevr. S A. Zijderveld-Polet uit
Rotterdam en zesjarig jongetje, die
electnsche leiding beetpakte.
„Venerable", Brits vliegkampschip
ls door Nederlandse marine aange
kocht.
Leonardu3 Koster uit Haarlem, is
in Rennes (Fr.) tot levenslange
dwangarbeid veroordeeld wegens
moord.
Mevr. A. Goedkoop-Eeumcr, 84
jaar. vloog naar New-York.
Diensten K.L.IM. naar Londen
worden verdubbeld.
B(J auto-ongeluk op Afsluitdijk
zijn twee „lifters" ernstig gewond.
Nederlanders woonden in Oslo in
ternationale conferentie van red
dingsdiensten bij.
AKU gaat nieuwe fabriek bouwen
in Emmer-Compascuum.
Ex-minister mr. M. P. L. Steen-
berghe keerde, na Jarenlang verblijf
in buitenland, naar ons land terug.
Hij zal zich buiten politiek houden.
Vyf inwoners van Groenlo zijn
verbaliseerd wegens clandestiene
slachting.
