Bezorgdheid neemt toe
Ruslands economie en
Marshalls plan
Niets om aan te trekken1
Record-torenbeklimmer gaat
jubileren
Moord in de Rue Morgue
Radio-programma
SOW JET-UNIE VERTROUWT OP
EIGEN KRACHT
- door EDGAR ALLAN POE -
2
Dinsdag 29 Juli 1947'
Buitenlandse stemmen over Indonesië (III)
NA een week van militaire actie in Indonesië geven Britse
bladen uiting aan hun groeiende bezorgdheid over de mo
gelijke consequenties van het conflict. In het algemeen neemt de
buitenlandse pers weinig notie van de Nederlandse regerings
verklaringen (de term „koloniale oorlog" duikt telkens weer op
in hun commentaren). Men verlangt een spoedig einde der
vijandelijkheden met alle mid
delen die daarvoor dienstig zijn.
De Times schrijft:
Terwijl de publieke mening in
Nederland de militaire actie mo
menteel schijnt te steunen, neemt in
andere landen de bezorgdheid snel
toe. De verklaring van Nehroe in
antwoord op Sjahrirs verzoek om
hulp toont aan, dat de jongste Ne
derlandse maatregelen in het nieu
we dominion India van die aard
worden geacht, dat zij het gehele
probleem van de rechten van het
Aziatische nationalisme en de po
sitie der Europese mogendheden
weer in acute vorm aan de orde
stellen. Zelfs indien deze opvatting
voortkomt uit een onjuiste vereen
voudiging van een ingewikkelde
kwestie, waarbij immers fouten en
misverstanden zowel van Indonesi
sche als van Nederlandse zijde een
rol spelen, dan houdt zij toch ern-
.stige consequenties in voor de toe
komstige betrekkingen tussen Oost
en West.
De jongste Nederlandse actie in
Indonesië al dan niet goed op
gezet. bezien uit het standpunt van
Nederlandse belangen zal aan
Engeland en Frankrijk ongetwijfeld
moeilijkheden bezorgen bij hun po
gingen om de onderscheidene vor
men van Aziatisch nationalisme,
waartegenover zij zich geplaatst
zien. in vredelievende kanalen te
leiden. De voornaamste oorzaak
zo niet misschien de directe aanlei
ding van de huidige catastrophe
is de obstructie geweest, van on
verantwoordelijke lieden, die thans
de macht hebben over Java en Su
matra.
Doch hoe ernstig de schade moge
Zijn. die door de weerspannige Re
publikeinen aan Nederlands-Indië
wordt berokkend, de gevolgen van
deze overhaaste actie van de Ne
derlanders zullen waarschijnlijk
veel ernstiger zijn. De operaties ne
men roeds afmetingen aan van een
oorlog tussen twee naties.
Wil een onherstelbare schade aan
de verhoudingen tussen Europa en
Azië voorkomen worden, dan moe
ten deze operaties door bemiddeling
onverwijld worden beëindigd.
Grenzen overschreden
"P) E Manchester Guardin
(lib.) schrijft: De actie van de
Nederlandse strijdkrachten op Java
en Sumatra heeft al spoedig de
grenzen overschreden, die dr. Beel
vorige week Zondag heeft gesteld.
Het is klaarblijkelijk Nederlands
bedoeling de Republikeinen mach
teloos te maken door Java in drieën
te snijden en controle over de kust
van Sumatra te verkrijgen. De die
pe spijt over het Nederlands besluit
waaraan Bevin in het Parlement
uitdrukking gaf. zal wijd en zijd
worden gedeeld, niet het minst in
Nederland zelf, waar de diepe kloof
in de publieke opinie over Indone
sië erdoor verbreed zal worden. Fi
nancieel kan Nederland zich geen
lange oorlog veroorloven, politiek
zelfs geen korte, al kan het deze
door betere bewapening in zijn
voordeel beslissen.
De Yorkshire Post (com.)
De laatste week is er niets gebeurd,
dat de vrees heeft kunnen vermin
deren, waarmede het nieuws over
de militaire actie op Java overal
werd ontvangen. Het enige moge
lijk bemoedigende is. dat de Ne
derlanders zo snel zijn opgerukt en
ten koste van zo weinig mensenle
vens, dat zij hun doelen wel spoe
dig bereikt zullen hebben en er ge
legenheid bestaat voor vruchtbare
bemiddeling, Uit eerlijkheid tegen
over de Nederlanders, die nogal
schoolmeesterachtig worden becriti-
seerd door lieden, die het gehele
verloop van dit langdurig conflict
misschien niet hebben gevolgd,
moet gezegd worden, dat zij in dë
laatste kritieke weken meer tege
moetkomendheid aan de dag hebben
gelegd dan de Indonesische Repu
blikeinen. Dit is niet altijd zo ge
weest: de overeensteming, die door
Lord Inverchapels bemiddeling
werd bereikt, is gestrand op de on
verzettelijkheid van zekere Neder
landse politici.
Niet te verwonderen
HET invloedrijke Zwitsers blad
„Neue Zürcher Zei-
tung" wijdde zijn voorpagina van
22 Juli geheel aan de militaire ac
tie. Onder de kop „Die Aussicht-
losigkeit der Verhandlungen" en
„Holland ergreift die Initiative"
publiceert het blad een beschou
wing van zijn correspondent in Den
Haag. die zich geheel op het stand
punt van onze regering stelt.
„Inderdaad, wie de langdurige
voorgeschiedenis, welke aan het
openlijk uitbreken der vijandelijk
heden is voorafgegaan, heeft ge
volgd, moest zich wel afvragen, wat
van de diplomatieke inspanning
van Nederland eigenlijk nog viel te
verwachten... Tenslotte stond Ne
derland voor de keus, of om zich
alles te laten welgevallen, of om de
knoop met het zwaard door te hak
ken. Het is niet te verwonderen,
dat het nu de laatste weg heeft ge
kozen."
Ook de Gazette de Lausan-
ïi e van 22 Juli wijdt een beschou
wing aan „De staat van oorlog in
Indonesië". „De officiële hervatting
van de vijandelijkheden in Indone
sië heeft consternatie gebracht in
de vredelievende geesten van de
hele wereld. Afgezien van het feit,
dat een oorlog op zichzelf een ramp
is, weet men nooit, of een gewapend
conflict, zelfs midden in de Pacific,
niet dc grenzen, waarbinnen men
het geloofde te kunnen houden, niet
gal overschrijden."
Nadat het blad melding heeft ge
maakt van de critiek van de Engel
se pers op het Nederlands optreden,
zegt het ..maar men moet zich soms
in de plaots van een ander stellen",
geeft een objectief overzicht van
wat voorafging en eindigt tenslotte:
„Het toevlucht nemen tot geweld
is een ernstige maatregel, die zeker
ZOEKLICHT op
de WERELDPERS
te betreuren is en die dan ook be
treurd wordt door een deel van de
Nederlandse publieke opinie in
zonderheid. naar wij geloven, van
uiterst links (het is overigens niet
erg waarschijnlijk, dat de weinig
talrijke communistische partij naar
aanleiding hiervan ernstige onlus
ten in Nederland zal kunnen ver
wekken). Deze ernstige maatregel,
genomen door een volk, zo vrede
lievend en zo weinig militaristisch
als het Nederlandse, moet in ieder
geval met onpartijdigheid worden
bekeken. En men is verplicht reke
ning te houden met het feit, dat de
extremisten, die de heer Soekarno
leidt of volgt, niet het geheel van
de Indonesische bevolking, die in
meerderheid vredelievend en gema
tigd is, vertegenwoordigen."
Islamictischc reactie
r\E Turkse bladen zijn er zich
scherp van bewust, dat Indo
nesië, evenals Turkije zelf. een Is
lamitisch land is. Het Turkse volk
kan niet onverschillig blijven voor
het lot van zijn geloofsgenoten. Het
Turkse blad Djoemhoeriyet
schrijft: „De Nederlandse agressie
doet de gehele Moslimse wereld
bloedige tranen schreien. Het feit,
dat de Nederlanders de eerste dag
van de maand Ramadan ide Mo
hammedaanse vastenmaand red.)
voor hun agressie hebben gekozen,
geeft hieraan een impressie, die de
Islamitische wereld nooit meer zal
vergeten." Het blad Son Posta
verklaart: „Het Nederlandse impe
rialisme heeft een weerloos volk
aangevallen en geeft hiermede de
communisten een nieuw wapen in
handen."
Het te Batavia verschijnende Neder
landse ochtendblad De Nieuws
gier waarschuwt tegen de opvat
ting cftt de vriendelijke reactie van
de Indonesiërs in dc bezette gebie
den op de komst der Nederlanders
zou betekenen, dat zij pro-Neder
lands zouden zijn. Het betekent, dat
de niet politiserende bevolking on
getwijfeld Nederlandse orde en rust
prefereert boven Republikeinse des
organisatie. plunderingen en ter
reur. Het blad wijst erop, dat reeds
eerder, na de Japanse capitulatie,
een dergelijke misvatting is ont
staan. Het enthousiasme over het
verdwijnen der Japanners en het
breken van de spanning werd toen
ook dikwijls onjuist uitgelegd als
liefde voor de Nederlanders.
T~\AT is een heel probleem
voor onze bakvisjes, spe
ciaal in deze vacantietijd. Je
kunt nu eenmaal niet steeds in
shorts of strandpak lopen. Dus
gauiv een nieuwe jurkt
Hier is een heel eenvoudig
modelletje, op verschillende
manieren uil te voeren en zelfs
voor onervaren naaisters niet
moeilijk te maken. Aan nieuwe
stof heeft U nodig ongeveer
3,20 Al., maar dit patroontje
leent zich zo uitstekend om van
oud nieuw te maken. Mouwen
heeft deze jurk niet, alleen een
verbrede schouderlijn, die even
over de arm valt. Een dubbel
lijntje geeft aan, wat het arms
gat is.
jurk A is gegarneerd met
ingerimpelde strookjes van 4
c.M. breed, die desgewenst
kunnen vervallen. We maken in
het voorpand de figuurnaadjes
en stikken dan zij- en schouder-
naden dicht. We verbinden de
voor- en de achterbanen van de
fok, waarbij we de strookjes
gelijk meenaaien, stikken de
zijnaden en zetten dan het lijfje,
waarvan het rugpand even in-
gerimpeld is, aan de rok. Hals
opening en armsgaten worden
met schuine repen stof afge-
werkt. Het is ook wel aardig
om de strookjes langs het arms- f
gat niet aan, nfaar een paar i j)
c.M. o p de rand te zetten. Op v-
de rug maken we een splitje,
dat met een knoop en een lusje
stuit. Zo nodig maken we ook
in de taille in de zijnaad een
splitje met drukknoop- of Hek
sluiting.
Voor jurk B knipt U het
patroon van het lijfje langs de
kruisjeslijn door. Langs de na
den is hier voor garnering-een
puntbandje meegestikt. Nodig
is dit natuurlijk niet.
Voor jurk C volgt U de stip
pellijn.
De hats is hier iets minder
laag. Het ondergedeelte van het
lijfje wordt op het schouderstuk
gestikt en met knopen gegar
neerd. Hier ziet V, dat bij dit
model ook een aardige streep- we moeten ook iets aan Uw
of ruitverwerking mogelijk is. gigen fantasie overlaten.
Er zijn trouwens nog heel wat En nu maar vlug aan de slagl
meer variaties mogelijk, maar ELLA BEZEMER
B.W. 84 c.M.
Uurwerkmaker Baars
vijftig jaar in
't vak
(Van een eigen verslaggever.)
Er zijn toeristen, die met een on
tembare hartstocht in hun vacantie
torens gaan beklimmen. Er zijn er
onder, die reeds een respectabel
aantal op hun naam hebben staan.
Mochten zij echter naar een record
streven, dan zij hun bij dezen ge
zegd, dat zij er toch wel nooit in
zuilen slagen hoe zij zich ook in
spannen om het record te breken,
dat de heer D. S. B a a r s te Amster-
op zijn naam heeft staan: over en
kele dagen viert hij n.l. zijn gouden
jubileum in deze ongetwijfeld niet
alledaagse sport.
De heer Baars heeft overigens van
die torenklimmerij geen sport ge
maakt Het is eenvoudig zijn beroep
Geen fatsoenlijke Nederlandse to
ren of er zit een uurwerk in. En als
De heer D. S. Bears, die ook het
klokkenspel in de toren van het
Rotterdamse raadhuis aanbracht.
het even kan een carillon. Welnu, de
heer Baars is toronuurwerkmaker
en omdat er in dit gilde slechts wei
nigen werkzaam zijn. kan hij cr
zich op beroemen de meeste torens
in ons land te hebben beklommen
Niet eens. maar vele. zeer vele ma
len. Hij heeft er geen statistiek van
aangelegd, maar het is een zeer re
spectabel aantal, dat zich trouwens
nog dagelijks uitbreidt.
Hoe word je torenuurw&kmaker?
Welal doende. En de heer Baars
is al van zijn 17de jaar af „doende".
Zijn eerste baantje smidsleer
ling beviel hem niet erg. Geen
wonder, 't Was nog in de vorige
eeuw en werktijden van zes uur
's morgens tot tien uur 's avonds
waren geen uitzondering, terwijl de
lonen minimaal waren. Vooral voor
de knechtjes. De jonge Baars stap
te toen op zekere dag naar de firma
Addicks, reeds toen een zoals dat
heet gerenommeerde zaak op het
gebied van torenuurwerken. Hij
werd aangenomenen hij ls er
nog!
Zijn eerste grote karwei was het
plaatsen van een carillon in de Cu-
neratoren te Rhenen. Daarna: Kui
lenburg. Daarna: Tholen, waar hij
zich niet alleen voor de „belletjes",
maar ook voor.... de meisjes inte
resseerde. En, hij trouwde enkele4
jaren later een Tholense jongedoch-
ter. Samen gingen ze te Amsterdam
wonen, maar telkens weer riep hem
zijn werk voor weken, maanden
naar buiten. Hij beklom de torens
van Zierikzee, Zwolle, Zutfen, Arn
hem, Rotterdam, Leeuwarden. Ap-
pingedamja, waar al niet! Dan
weer om een uurwerk te repareren,
dan weer om er een heel nieuw
klokkenspel te installeren. En gaan
deweg kreeg hij de kunst onder de
knie. Zonder zelfoverschatting mag
„Belletjes "-expert
Vrijdag 25 Juli vierde de heer Baars
hij woont Huldckoperstraat 10
te Amsterdam zijn gouden Jubi
leum als torenuurwerkmaker. Naar
aanleiding van dit heuglijke feit
heeft een onzer redacteuren de heer
Baars bereid gevonden lets over
zijn bijzondere arbeid te vertellen.
hij zich ongetwijfeld de beste caril
lonkenner van ons land noemen.
Maar zelf heeft hij het meeste res
pect voor degenen, die hem vóór
gingen. „Je moet Je petje afnemen
voor die lui van driehonderd jaar
geleden", zegt hU, „die de mooiste
carillons hebben gebouwd met ge
reedschap en hulpmiddelen, zo pri
mitief, dat je Je afvraagt, hoe ze 't
hebben klaargespeeld. Het moeten
reuzen-kerels zijn geweest. Er han
gen in sommige torens klokken van
meer dan drie ton. Hoe ze die soms
naar boven hebben kunnen hijsen ls
mü wel eens een raadsel".
Overigens, daar kan de heer
Baars zelf ook over meespreken. Hij
monteerde om. het klokkenspel in
de toren van het Rotterdamse raad
huis. Liefst 39 „bellen", waarvan de
zwaarste meer dan 4000 kilo weegt.
„En wat is uw mooiste werk ge
weest?"
„De Domtoren in Utrecht! Daar
heb ik meer dan een jaar aan ge
werkt. Maar daar kwam dan ook
heel wat bij kijken. Wijzerplaten
van meer dan vier meter middel
lijn!"
Eens heeft zijn reputatie de heer
Baars naar het buitenland geroepen:
Belfast (Ierland). Maar het was maar
een bescheiden dingetje van dertien
„belletjes", waar je niet veel mee
kunt beginnen. Waar trouwens óók
niet veel mee te beginnen was, was
het carillon, dat hij indertijd plaatste
in de toren van het Rijksmuseum te
Amsterdam. Het waren historische
klokken uit Arnemuiden, die hier
een plaatsje zouden vinden, maar
de muzikale kwaliteiten waren niet
gewéldig. De heer Baars zette een
deuntje op de trommel, dat de mu
seumtoren veertig lange jaren ge
trouwelijk ieder uur heeft laten ho
ren. Pas een jaar geleden is de trom
mel verstoken.
Natuurlijk heeft hij vele beroem
de carillonneurs in de loop der ja
ren leren kennen: de Mechelaar J e f
D e n ij n, „meester" Vincent, de
blinde C r e ma n van de Zwolse to
ren en de eveneens blinde Wago
naar van de Amsterdamse Wester-
kerk.
„Jef Denijn kwam na de oorlog in
ons land" vertelt hij, „om ons wijs
te maken, dat er feitelijk geen en
kel Nederlands carillon deugde". Is
het te verwonderen, dat er na zo
veel jaren in de stem van deze oude
carillonkenner nog even de veront
waardiging natrilt?
„En wat Is volgens u 't mooiste ca
rillon van Nederland?"
„Dat van het Paleis op de Dam.
Klokken van Hemony. Prima vak
werk. Mooier carillon hoor je ner
gens".
Iedere dag nog beklimt de thans
67-jarige Baars de trappen van het
Paleis, want het uurwerk moet ge
regeld worden opgewonden. Weet u
wat dat betekent? Een karweitje van
hij installeerde een klokkenspel in zo'n anderhalf uur draaien!
P)E bekendmaking van het gun-
stig verloop der Russische
staatshuishouding in dit eerste half
jaar door de Staatsplancommissie
op 8 Juli kwam op een gunstig tijd
stip voor het Kremlin en stelde het
in staat om te volharden in de af
wijzende houding jegens het Mars
hall-plan.
Juist in de laatste dagen voor het
begin der Parijse conferentie (12 Ju
li) is deze publicatie van economi
sche krachi wellicht een stimulans
geweest voor de op Rusland geori-
enteerde Europese landen de Bevin-
Bidault uitnodiging af te slaan. En
deze economische prikkel vond
Moskou temeer noodzakelijk, daar
de economische resultaten van 1946
zeer teleurstellend zijn geweest en
de vooruitgang in Januari, Febru
ari cn Maart 1947 weinig hoopge
vend.
Hoewel natuurlijk ook politieke
en ideologische motieven een rol
gespeeld hebben bij het bepalen
van de negatieve houding t.o.v. de
Parijse conferentie ov. dc Mars
hall-gedachte, legt Moskou thans
gaarne de nadruk op „een eens te
meer vertrouwen in eigen kracht".
(Prawda, 8 Juli). Het geweldig uit
gestrekte territorium levert nage
noeg alle grondstoffen en door een
zeer drastisch toegeoast autarkisch
streven wil men de toch beslist
noodzakelijk invoer van ontbreken
de grondstoffen en voedingsmidde
len volledig zien tc dekken met uit
voer, ook al kan deze feitelijk niet
aan de eigen maatschappij onttrok
ken worden. Inderdaad is door een
verlenging van rantsoenering dc uit
voer nog op te voeren, waardoor
Moskou lefïingcn (dat betekent het
deels afhankelijk worden van het
Westen) kan uitstellen, althans be
perken.
Interessante cijfers
Het verslag van de Staats-Plan
Commissie betreffende het werk
van de Sowjet-industrie, landbouw
en vervoer cn van het voortbrengen
van productiemiddelen bestaat bij
na uitsluitend uit cijfers. Maar zo
als gewoonlijk zijn dit geen abso
lute gegevens (deze komt men
slechts met moeite te weten), doch
indices, opdat vooraf ieder procent
waarmee de Sowjct-arbcider de
vastgestelde productie nog heeft
weten te overschijden, goed zal uit
komen.
Het erste deel van het verslag
somt op de in procenten uitgedruk
te overschrijding van het Plan-1947;
hierbij worden welgeteld 30 indu
strietakken onderscheiden (ieder
heeft een eigen ministerie), waar
van de voornaamste zijn:
Steenkool in de Westerse streken
100; Steenkool in de Oosterse stre
ken 102; Petroleum in het Zuiden
en Westen 107: Petroleum in het
Oosten 102; Chemische industrie
115: Elcetrische industrie 113; Ver
bindingsmiddelen 10S; Vervoersma-
chines 99,8; Landbouwmachines
99,7; Houtindustrie 97: Rubber 114;
Totale ind istriële opbrengst 103.
Dat da steenkool-opbrengst in het
Westen aan de niet lage eisen van
het Plan heeft weten de voldoen, is
een belangrijke prestatie, temeer
daar het indexcijfer op 31 Maart
nog sjechts 94 was (voor het Oos
ten 97) Juist door de grote be
hoefte aan dit product is men in
tensief bezig aan het herstel van
de door de oorlog getroffen mijnen
cn breidt men bovendien het aan
tal mijnen steeds meer uit.
Een grote prestatie verrichtte
ook de Oostelijke petroleumindu
strie door in 3 maanden de produc
tie met 11% te doen stijgen.
De houtindustrie is in de laatste
3 maanden van 86 tot 97% van het
basisplan opgelopen, ondanks de
schaarste aan snijmachines. In het
tweede deel van haar verslag somt
dc Staatsplan Commissie eveneens
een aantal percentages op, welke
echter betrekking hebben op Jjct
tweede kwartaal 1946 en daarom,
gezien de lage productie van een
jaar geleden verrassend hoog schij
nen. Desondanks laat. de gehele in
dustrie slechts een vermeerdering
van 15% zien, terwijl de lextieï- en
de lichte industrie afzonderlijk een
verhoging van 29% vertonen.
FEUILLETON
(VrtJe bewerking)
Alberto Montanl, suiker
bakker, verklaart dat h(1 een van de
eersten was, die de trappen opvlo
gen. Ook h\j had de stemmen ge
hoord: de zware was die van een
Fransman, enkele woorden waren
zelfs waarneembaar geweest. De
spreker had duidelijk gevloekt. De
woorden, die de schrille stem uitte,
had getuige niet thuis kunnen
brengen. Er was snel en onregelma
tig gesproken. Het moest de stem
van een Rus geweest zjjn. Getuige
sluit zich overigens aan bjj de
meeste verklaringen. H(j is een Ita
liaan en hij heeft nimmer gespro
ken met een persoon van Russische
nationaliteit.
Verschillende getuigen, opnieuw
verhoord, verklaarden dat de
schoorstenen van alle vertrekken
op de vierde étage te nauw waren
om doorgang te verlenen aan een
menselijk wezen. Er is geen achter
uitgang in het huis waar langs
iemand had kunnen ontkomen, ter
wijl de buren en de politie de trap
pen beklommen. Het lichaam van
mademoiselle L'E. was zo vastge
klemd in de schoorsteen dat het er
alleen maar kon worden uitgetrok
ken toen vier of vijf mannen het
gezamenlijk geprobeerd hadden.
Pan! D u m a 8, arts, verklaart,
dat hij geroepen werd tegen de
morgenschemering om de licha
men te onderzoeken. Beiden lagen
toen op een matras in de kamer
waar mademoiselle L'E. was gevon
den. Het lichaam van de jonge
vrouw was ernstig gekneusd en de
huid ontveld, welke verwondingen
aan- de schoorsteen moesten wor
den toegeschreven De huid van de
hals was In hoge mate beschadigd,
er waren enkele diepe schrammen,
juist onder de kin en een aantal
verkleurde plekken, welke op de in
drukken van vingers leken. Het ge
laat was op verschrikkelijke wijze
verwrongen en de oogappels puil
den uit. De tong was deels doorge
beten. Een grote blauwe plek werd
in de maagstreek aangetroffen, als
een bloeduitstorting, veroorzaakt
door een stoot met de knie. Het
oordeel van dr Dumas verluidde dat
mademoiselle L'E. gewurgd was
door een of meer onbekende per
sonen. Het lichaam van de moeder
was afzichtelijk verminkt. Alle bot
ten van de rechter arm en het
rechter been waren vrijwel verbrij
zeld. Het linker scheenbeen was
ernstig verbrijzeld, evenals de rib
ben ter rechterzijde. Het lichaam
was verder gekneusd en blauw en
paars verkleurd Dr. Dumas achtte
het niet mogelijk te verklaren op
welke wijze de verwondingen waren
veroorzaakt. Een zware houten
knuppel of een stevige koevoet,
zelfs een stoel of elk willekeurig
zwaar lichaam had zodanige ver
wondingen kunnen opleveren, mits
het wapen gehanteerd was door
een uitermate krachtig man. Geen
vrouw had dergelijke slagen met
welk wapen ook kunnen geven.
Toen getuige zijn onderzoek begon
was het hoofd van de overledene
geheel gescheiden van de romp en
eveneens zwaar verbrijzeld. De hals
was waarschijnlijk met een scheer
mes, in elk geval met een zeer
scherp instrument, doorgesneden.
Alexandre Etienne, chi
rurg, was tegelijk met de heer Du
mas ontboden voor de lijkschou
wing. Hij verklaarde zich eens met
de getuigenis en de veronderstellin
gen van dr. Dumas.
Verder werden geen bijzonderhe
den van enig belang naar voren ge
bracht, hoewel nog verschillende
andere personen genoord zijn. Een
moord, zo geheimzinnig en zo ver
ontrustend in alle omstandigheden
was nog nooit tevoren in Parijs ge
pleegd indien er tenminste spra
ke kon zijn van een moord. De po
litie tastte op dit punt volkomen in
het dutster. Zij hoeft niet de minste
aanwijzing waardoor men enig
beeld omtrent de toedracht van het
gebeurde zou kunnen vormen.
Do avondeditie van de courant
berichtte, dat nog steeds grote op
winding heerste in het quartier
Saint Roch; dat het bewuste per
ceel opnieuw zorgvuldig was door
zocht cn wederom getuigen ver
hoord waren, doch alles zonder enig
resultaat. Onder „Laatste Berich
ten" kón men evenwel lezen, dat
Adolphe Le Bon gearresteerd was,
hoewel de politie toch blijkbaar
over niet meer aanwijzingen be
schikte dan reeds gemeld was.
Pupln toonde een opmerkelijke
h-langstelling voor het verloop van
deze zaak; tenminste naar zijn han
delwijze te oordelen, want h(j sprak
er met geen woord over. Doch het
was na de bekendmaking van Le
Bon's arrestatie dat hg mij naar
mijn mening over de moorden
vroeg. Ik zei dat ik mij aansloot bij
de algemene opinie van de Parjjze-
naren door het gebeurde als een
niet te ontwarren mysterie te be
schouwen. En werkelijk, ln mijn
stoutste fantasie kon ik geen spoor
vinden, dat naar de moordenaars
kon leiden.
„We moeten ook geen spoor zoe
ken", zei Dupin, „de Parijse politie,
zo zeer bewierookt voor haar
scherpzinnigheid, is slim, sluw,
maar ook niet meer. Er is geen me
thode, geen vaste lijn in haar werk
buiten net ogenblik zelf waarop z\j
handelt. Zij houdt altijd een lange
parade van geijkte maatregelen, die
veelal zo weinig met het gebeurde
te maken hebben, dat het gedrag
van de politie vaak denken doet
aan die monsieur Jourdain. die om
zijn kamerjas vroeg om de muziek
beter te kunnen horen. Toegegeven,
zo nu en dan komt zij met een ver
rassend succes, maar dat is dan in
de regel toe te schrijven geweest
aan simpele waakzaamheid èn acti
viteit. Maar wanneer een zaak iets
meer vereiste dan deze 2 qualitei-
ten, volgde meestal een mislukking.
De vermaarde Vidocq bijvoorbeeld
kon er een goede slag naar slaan
en hii had de volharding en de
vasthoudendheid van een terrier.
Maar omdat hn geen ontwikkelde
hersenen had dwaalde hij regelma
tig op een verkeerd spoor, juist
door de enorme hevigheid en de
energie, waarmee hij het onderzoek
leidde. VJdocq raadde dus en
vaak goed hoe de zaak verlopen
was en dan beet hij zich in zijn
slachtoffer vast, zonder te willen
loslaten. Maar wanneer hij dan ook
eens mis was zat hij er ook goed
naast.
(Wordt vervolgd)
door M. C. Tideman
Productie machines
aanmerkelijk hoger
Uit het verdere verslag lichten
wij nog het volgende. De opbrengst
van de zo hard nodige productie
middelen lag in het eerste halfjaar
slechts 6% boven het peil van het
overeenkomstige tijdvak in 1946.
Voor de huizenbouw was dit cijfer
14, te weinig voor de behoeften cn
niet in overeenstemming met de
de grote aandacht aan dit probleem
besteed.
Dc omzet van de binnenlandse
handel, die de laatste tijd intens ge
stimuleerd is, vermei rderde met
21% vergeleken bij de overeenkom
stige neriodc van l.ct vorige jaar.
Het totaal aantal tewcrkgestelden
nam in écn jaar tijds toe met 3
waaronder 7 voor dc industrie.
Wel een bewijs dat het Kremlin de
aandacht meer op deze tak van na
tionale economie gevestigd houdt
dan op de landbouw. En van de
nijverheid heeft weer speciaal de
machinebouw de aandacht van het
Kremlin; hier wist men de arbeids
productiviteit met niet minder dan
16 te vermeerderen.
Ten slotte legt het verslag bijzon
dere nadruk op de grootse presta,-
tics, verricht in de tijdens de oor
log door Duitsland bezette gebie
den. De hier aangerichte schade is
inderdaad enorm, en uit dat oog
punt is het bedrag aan herstelbeta
lingen, dat de Sowjet-Unie eist, ze
ker niet onredelijk te noemen.
Machinist in oorlogstijd
Zelfmoordvliegtuig
stortte neer...
Van de machinekamer uit klinkt
het donderen van de hoofdmotor,
verder is het erg stil aan boord
van ons hospitaalschip.
De ziekenzalen liggen vol Ja
panse gewonden van een Ameri
kaans slagschip; een „zelfmoord-
vliegtuig" heeft hen verbrand. In
de zalen stinkt het naar rottend
vlees. De dokter vertelt mij dat
25 van z'n patiënten sterven
zullen voor dat we 48 uur verder
zijn.
De mee6te gewonden zijn ver
doofd door morphine desondanks
kan men hen horen kreunen. Eén
is bij kennis, hij spreekt met de
aokter, vragend kijk ik deze aan
en zeg: „Hij schijnt het wel te
halen". De dokter vertelt me dat
hij het niet zal halen en ik kan
het niet geloven.
Het schijnt zo ontzaglijk
wreed; zeker, men kan „in actie"
sneuvelen, men kan een gruwe
lijke dood sterven, maar deze
man is nu al honderden kilome
ters van het front en in veiligheid.
De volgende dag kijk ik naar
het, bed van de ter dood veroor
deelde: hij is er niet meer, het
bed is leeg W. H. KIEWIET
DINSDAG 29 JULI
Avondprogramma
HILVERSUM I: 19.00 Nieuws.
19.20 Pianoduo. 19.45 Causerie.
20.00 Nieuws. 20.15 BEC-Promena-
deconcert. 20.55 „De man met de
twee baarden". Hoorspel. 21.35
Nieuwe Amerikaanse opnamen.
22.25 „Vaders dagboek". 22.30
Nieuws. 22.45 Dansmuziek. 23.30
24.00 Internationaal Cabaret.
HILVERSUM II: 19.30 Stichts
piano trio. 20.00 Nieuws. 2D.05 Ge
wijde dodencel 20.15 Instrumentaal
en vocaal concert. 21.45 „Contact".
22.15 Buitenlands overzicht. 22.30
Viool en piano. 23.00 Nieuws. 23.15
Zone Schaaktournooi. 23.2524.00
Werken van Mozart.
WOENSDAG 30 JULI
Ochtend- en middagprogramma
HILVERSUM I: 7.00 Nieuws.
7.15 Gymnastiek. 7.45 Een woord
voor dè dag. 8.00 Nieuws. 9.30 Mor
genconcert. 10.30 Morgendienst.
11.00 Vioolrecital. 12.00 Pianospel.
12.30 Ned. Kamerkoor. 13.00
Nieuws. 13.15 Sangh en Spel. 14.00
Werken van Eric Coates. 14.30 „Zo
merbloeiende heesters". 14.50 Om
roeporkest. 16.00 Ballonopstijging.
16.20 Zingende jeugd. 17.30 Volks
herstel. 17.35 Musette-orkest. 18.20
Vacantie-tips. 18.30 Strijdkrachten.
HILVERSUM II: 7.00 Nieuws.
7.30 Muziek bij het ontbijt. 8.00
Nieuws. 8.50 Voor de huisvrouw.
9.00 Operette-programma. 9.35
Weens Philharmonisch Orkest.
10.00 Morgenwijding. 10.20 Voor de
vrouw. 10.40 Zangduetten. 11.00
Bezigheden voor kinderen in de va
cantie. 11.30 Non-stopprogramma.
12.00 Koninklijke Militaire Kapel.
3 2.30 Kalender. 13.00 Nieuws. 13.15
Voor het platteland. 13.20 Orgel
spel. 14.00 Voor de vrouw. 14.15
Omroep Kamerorkest. 15.00 Voor
de jeugd. 17.45 Het Rijk over zee.
TU1NKALENDER
DINSDAG 29 JULI. ln Augus
tus staan de heidevelden in volle
bloeiHet zijn de strmkheide of Cal-
luna vulgaris en de dopheide, of Eri
ca tetralix, die dan bij millioenen
exemplaren hun zachte lila-rose of
lichtpaarse kleuren tentoonspreiden.
Van deze heide-achtige planten zijn
er ook vele soorten, die voor de
siertuin in aanmerking komen. Wie
in het najaar nog bloeiende Erica's
in zijn tuin wil hebben, kan hier
voor de Erica's vogagebruiken.
Deze bloeit tot laat in October. In
het vroege i oor jaar bloeit vele we
ken achtereen dc Erica carncaVan
de Calluna vulgaris bestaan ook
vele mooie soorten o.a. de rode Al-
portii en de rose Ki/ance. Men how
de cr wel. rekening mede, dat dezt
heide-achtige planten van een lich
te, vochthoudendo grond houden cn
nooit kalk moeten hebben. In kaïn-
houdende gronden gevoelen ze zich
niet thuisS. L
