Jr
Drie Amersfoorters
werden omroeper in Hilversum
Met zes vrienden iaöen S"
op de Veliiwe
Ook met Kerstmis weer
konijn in de pot?
Verstevigen leidende clubs
hun positie?
Het is heus niet zo gemakkelijk
als het er uit ziet
Ab van Eyk van
de NCRV
Koen Serré van
de VARA
Joop Reynboud
van PCJ
De laatste drijfjacht van het jaar
Hoe een koe een
haas vangt
Het Dinghuis wordt
poesjenellenkelder
itmla" •«•«•lier 1917
3
Kent U
ze wel?
Hiermede vervolgen wij ome
serie artikelen over beken
de en onbekende personen uit
oi nller omgeving
„Hier Nederlandse Radio Unie, gezamenlijk programma,"
kondigt de omroeper Ab van Eyk aan. Zijn stem brengt mij
midden in de wereld van het Metropole-orkest, dat met z'n
openingsserenade het bij velen zo geliefde programma begint.
Ab van Eyk is één van de drie Amersfoortse omroepers, die
in Hilversum tot de luisteraars in ons land en de wereld spreken.
In de radiostad ben ik op zoek naar deze Amersfoorters. Nu
tref ik omroeper Van Eyk midden in zijn werk, waar zal ik
straks Joop Reinboud en Koen Serré vinden. Misschien zitten
zij ook wel achter de microfoon of in de koffiekamer van een
van de grote omroepgebouwen.
Als hij zo op dat podium staat,
sportief gekleed in z'n donker
blauw pak en met z'n donkere
uiterlijk dan is de eerste gedachte,
dat dit omroepwerk alleen maar
aantrekkelijk is.
Het lijkt me zo nog al simpel
wat Ab van Eyk te doen heeft:
Een paar zinnetjes zeggen, een
aantekening maken, desnoods
smoezen met een orkestlid, dat is
eigenlijk alles wat je zo van de
omroeper meemaakt.
Maar Ab vertelt het mij even
later anders. „Ja, jij denkt, een
baantje waar je oud bij wordt,"
zegt hij. „Dat dacht ik vroeger ook.
Maar wanneer je met het omroe
pen begint, dan ga je wel anders
praten."
En dan hoor ik over do studie en
routine die nodig zijn bij dit werk,
over de ruime interesse, die een
omroeper moet hebben en niet te
vergeten over de psychologische
kant van het omroepwerk. Want
de menselijke stem is zeer dirgpt
en wekt vaak meer persoonlijke
reacties op dan bij de muziek. Eén
enkele zin op een suggestieve
manier gezegd en geïllustreerd met
enkele maten muziek kan soms een
verrassende uitwerking hebben.
Op onze vraag naar de program
ma's die hij het liefst verzorgt,
antwoordt Ab van Eyk dat hij zich
behalve tot het voordragen zelf
aangetrokken gevoelt tot het lezen
van verbindende teksten bij de
diverse programma's. „Dan bei] je
verbindingsman, maar toch niet
alleen maar „stem op poten." „Je
moet stijl geven aan je werk," zegt
hij, „zodat het zonder zich op te
dringen een eigen achtergrondden
diepte krijgt."
Studio-sfeer
Ik was nog even in de gelegen
heid het interieur van de studio te
bekijken. Als je zo voor het eerst
zo'n studio in en uit gaat dan lijkt
het of je een brandkast open doet.
Maar die eerste indruk wordt
gauw weggenomen, wanneer je de
gezellige drukte van de artisten
ziet vlak voor de uitzending, de ge
spannen stilte, die er ontstaat wan
neer de groene lampjes aanflitsen,
en daarna het aanvangssein rood.
Zo'n studio, waarin je afgeslo
ten bent van de wereld, maar
waarvan waaruit je toch een groot
deel van West Europa kunt berei
ken,. krijgt langzamerhand iets
vertrouwelijks. Je voelt je opgeno
men in de sfeer, die de speciale
wandbekleding, de indirecte bekle
ding. de microfoon en de kleine
omroepcelletjes met zich brengen.
Zodra het rode lichtje uitgaat is de
spanning gebroken. De studio-zaal
stroomt leeg en het doel van vele
radioartisten is de koffiekamer.
Hier geen beslotenheid maar ge
roezemoes van stemmen, heen en
weer geloop van kellners, groepjes
artisten rond gezellige tafeltjes en
dit alles overgoten met het ijle
licht van de Decemberzon.
HET Metropole-orkest speelt in
de studiozaal van de A.V.R.O.
Ik zit alleen tussen de lege stoelen
van de concertzaal. Terwijl de luis
teraars in het land genieten van de
muziek, kijk ik eens naar de om
roeper. De luisteraar blijft onkun
dig van de gezellige bedrijvigheid
die op zo'n podium heerst. Do om
roeper praat met dc dirigent Dolf
van der Linden, maakt een aante
kening in z'n spreeklijst (dat is de
lijst waarin de programma's ver
meld staan; en bijt zo nu en dan
op een potloodje bij het uitkiezen
van een nieuwe aankondiging.
„Night and Day", hoor ik Ab
zeggen en na deze aankondiging
staat Tonny van Hulst, die z'n
guitaar voor enige minuten in de
steek heeft gelaten, bij de micro
foon en begint z'n lied.
Tussen de bedrijven door
springt Ab vlot doch geruisloos
van het oodium.
„Ik kom maar even naar je
toe, want „Night and Day"
duurt zo ongeveer vier minu
ten," zegt de omroeper.
„Hoe weet je dat zo pre
cies?"
„Och," antwoordde hij, „van
de bekende nummers weet je
zo langzamerhand de tijd pre
cies."
Na een paar minuten loopt
Ab weer naar de microfoon toe,
trekt een grimas tegen Dolf
van der Linden en vertelt de
luisteraars op zijn ongedwon
gen manier dat er ook nog
blauw.e luchten zijn. „Blue
Skies van Irving Berlin."
Ab van Eyk omroeper van de
NCRV. even voor de uitzending
zijn spreeklijst bestuderend.
De nadering van
het Rijk
Zo vlak voor kerstfeest blijft
mijn aandacht haken aan een
woord uit Openbaringen 2: en ik.
Johannes, zag de heilige stad. het
nieuwe Jeruzalem. nederdalende
van God uit de hemel. Wij willen
als we het nog willen naar
omhoog, naar dc hemel toeWij
zingen: de wandelstaf geheven om
hemelwaarts te streven. Dat streven
hoort helemaal bij die wandelstaf.
Het is vrijblijvend. Je kunt hard
opschieten of weinigJe kunt ook
een poosje rust nemen van die reis
naar de hemel en je hier zolang
prettig inrichten.
Maar wat hier verteld wordt, is
juist het omgekeerde: de hemel is
op weg naar ons! Dat is heerlijk en
benauwend tegelijkertijd. Benau
wend allereerst: in oude gevange
nissen had men wel een kamer, be
stemd voor de meest verfijnde fol
tering. De gevangene werd er in
geplaatst en kreeg een zeer goede
behandeling. Eerst na enkele dagen
kwam hij tot de ontdekking, dat er
slechts écn ding was. dat onplezie
rig was: het plafond, voorzien van
ijzeren punten, kwam langzaam
maar zeker naar beneden toe. De
gevangene zette een streepje op de
muur, om duidelijker te kunnen
waarnemen, en jawel: met lang
zame doch onafwijsbare zekerheid
werd de afstand kleiner. Verfijnde
foltering, omdat het niet anders is
dan een zichtbaar maken van alle
betrekkelijkheid dezer wereld. De
hemel op weg naar ons: dat is een
benauwenis. Want het is nu niet
meer vrijblijvend, als een mogelijk
heid voor ons, die tve overigens in
de macht hebben. Maar het is on
afwijsbare nadering. Maar dan
ook heerlijk!! Want zo is het niet
meer een eindeloos streven van
mensen, uitzichtloos. Het is een
daad Gods: vast en zeker. Zó is
de komst van het Christus-kind.
Geen vrijblijvende aanbieding voor
wie er ..aan doen" wil. Maar:
Deze is gezet tot een val en een
opstanding voor velen!
Dat U goede kerstdagen hebben
moogt!
Ds. C. M. VAN ENDT.
J
Koen Serré tref ik aan in de
hal van de V A.R.A.-studio.
Hij had juist geen omroep
dienst. Evenals zijn Amers
foortse collega's heeft ook hij
na de bevrijding een plaats bij
de radio gekregen. Een jeugd
uitzending bracht hem in con
tact met de omroep. Koens
interesse ligt meer op het ge
bied van de lichte muze. Hij
is de man, die in samenwer
king met Jimmy O'Connor de
Jazzprogramma's van de Jazz
Sociëteit en de uitzendingen
onder de titel Swing en Sweet
opdient. Verder heeft hij een
deel van zijn omroeptaak afge
stemd op de zieke luisteraars.
Want, zegt hij, als er één groep
mensen is, die de radio nodig
heeft, dan is het wel die van
de zieken.
Weet U wat altijd het aardigst
is? De vele brieven, die je ont-
Koen is een liefhebber niet
alleen van kamperen maar ook van
trekken. En dit is er wellicht oor
zaak van dat hij zo enthousiast
meetrekt met de gezelschappen die
op V.A.R.A.-tournee gaan. Want
de omroeper vindt het altijd pret
tig dat hij de mensen, tegen wie
hij steeds als onzichtbare spreekt,
ook eens in levende lijve ziet.
Tenslotte: Wanneer U 's Zater
dagsavonds om de veertien dagen
de programma's van lichte Wcense
Muziek hoort, dar is het deze don
kere jongeman met zijn bruine
ogen en levendig gezicht die ze U,
met al het enthousiasme dat in
hem is, aankondigt.
„Weet U wel wat U doet, zei de
programmachef, toen ik bij de om
roep begon. Je gaat er in onder
van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat."
Aldus Joop Reinboud toen ik
tegenover deze oudste Amersfoort
se omroeper zat. Deze jongeman
met de levendige gebaren, klein,
zwart snorretje en z'n achterover
gekamde haren en gestoken in een
opvallend modern costuum is van
de drie Amersfoorters het langst
in Hilversum. Eerst was hij bij
Herrijzend Nederland en werkte
hij o.a. mee aan de featurepro
gramma's (een soort gesproken
journaal), vooral voor de strijd
krachten.
Het spookt in Zweden
Vijf Zweedse geestelijken verkla
ren, dat het spookt in een oud ver
vallen gebouw aan de rand van de
bossen in de provincie Jamtland.
Bisschop Torsten Abohlin, de
hoogste geestelijke van de Lutherse
staatskerk In het diocees Harno-
sand, gelooft er ook in.
De tegenwoordige bewoner van
het huis en vier andere geeste
lijken, die er in gewoond hebben,
verklaren dat een „in het gry's ge
klede vrouw" bij volle maan door
gesloten deuren zweeft, dat zo nu
en dan drie vrouwelijke spookver
schijningen in ouderwetse kledij op
een canapé zitten te breien, dat de
bezoekers, die in een oude schom
melstoel willen gaan zitten daar
geen kans toe krijgen, daar dc ze
tel met een plotselinge ruk achter
uitgetrokken wordt en dat er
spookachtig op deuren wordt ge
klopt en dat er onverklaarbare flik
kerende lichten worden gezien.
De oisschop heeft de geestelijken
geadviseerd hun rapporten voor
wetenschappelijk onderzoek ter be
schikking te stellen.
Verhoging lonen in
bakkersbedrijf
Het college van rijksbemidde
laars heeft o.m. het volgende be
paald:
Werknemers, wier werkzaamhe
den op 4 of meer werkdagen per
week aanvangen te 6 uur of vroe
ger, ontvangen een wekelijkse toe
slag op hun weekloon van f 2.
Werknemers, wier werkzaamhe
den op 3 of minder werkdagen per
week aanvangen te 6 uur of vroe
ger, ontvangen een wekelijkse toe
slag op hun weekloon van f 1.
Deze bepalingen zijn 15 Decem
ber in werking getreden.
Joop Rcinbond, chef-omroeper van dc PCJ, leidt
varenden.
de uitzending voor zee-
1
Aanvankelijk debuteerde
Joop Reinboud met het lezen
van gedichten en verhalen,
maar een radio-medewerker
verandert nog wel eens van
onderwerp en zo zien we Joop
hoe langer hoe meer verzei
len in het omroepwerk, dat
hem van studio tot studio
voert. Reinboud spreekt van
zijn gouden tijd, wanneer hij
het heeft over die periode
waarin hij werkte met colle
ga's als Frits Thors en Piet te
Nuyll. Een van zijn speciale
uitzendingen is nu „Het schip
van de week" voor de zeeva
renden voor de P.C.J., waar
van Joop Reinboud thans
chef-omroeper is.
Ik hoor nog van zijn interviews
met Eduard van Beinum, Yehudi
Menuhin, Charles Panzéra en di
verse andere grootheden, zoals
Lucienne Boyer en Charles Trenet.
„Dit is weer heel iets anders dan
het zitten tegenover de „ouwe
tante" die de microfoon voor mij
is."
Terwijl hij dit zegt, begrijp ik
dat hij zich inderdaad in de gezel
lige huiskamer waant, wanneer hij
voor de microfoon staat, want je
noemt dit apparaat niet voor niets
„ouwe tante".
W' fli
■*-
De grootste soorten geven niet altijd
de beste bouten
WANNEER de laatste donkere dagen voor Kerstmis voorbij kruipen
en in de restaurants de kerstmenu's tussen de flonkerende glazen
en de flessen rode Bourgogne op de witgedekte tafels worden gelegd,
keurt de burger voor het laatst nog eens de brede rug van zjjn zelfge-
fokt konijn. Want al rekenen velen het gebraden konijn niet tot de klas
sieke kerstgerechten, voor de meeste Nederlanders betekent het wel de
gelijk een traditie, die in belangrijkheid niet bij het paasei ten achter
blijft.
Fokken moet gebeuren
met veel overleg
K hele tijd wordt er voor ge-
ploeterd. Het begint vaak met
timmeren van een hokje, dan komt
het keuren en kopen, het verzamelen
van voer langs 's Heren wegen of
bij moeder de vrouw in de keuken
en tenslotte stuurt men het beest
haast met tegenzin naar zijn laatste
verblijfplaats: de braadpan.
Om dan vaak te ontdekken dat die
Vlaamse reus of die Lotharinger
toch niet zo veel vlees gaf als zijn
omvang deed vermoeden. En het was
toch zo'n reusachtig dier!
Velen berusten er in en fokken
jaar in. jaar uit hun „reus" en elke
keer worden zo wéér teleurgesteld.
Enkelen worden het beu en gaan
hun licht eens opsteken bij buur
man. die zijn leven lang al liefheb
bert in konijnen en naar men zegt
er wel het een en ander van
weet. Naast zijn schuurtje of op zijn
plaatsje staat een hele reeks hok
ken. waar hij al zijn vrije uurtjes
omheen scharrelt. Buurman is ver
standig. Hij gaat zelf geen les geven.
Nee, hij vindt dat zo'n gelegenheids-
fokker nu maar meteen eens goed
op de hoogte moet worden gesteld
en verwijst hem naar de Rijkspluim-
veeteeltconsulent in zijn gebied
Deze weet er wel raad op en vestigt
de aandacht van zijn nieuwsgierige
bezoeker op een serie vlugschriften
voor konijnenhouders, welke door 't
Rijksinstituut te Beekbergen zijn
samengesteld.
Zo verging het ons tenminste
Gelcgenheidsfokker
Toen in de oorlogstijd het legertje
gelegenheidsfokkers aangroeide tot
een grote armee, kwam het Rijks
instituut voor de Pluimveeteelt te
Beekbergen, dat ook een „afdeling
Konijnen" heeft, in het geweer. Een
belangrijk onderdeel van de Neder
landse voedselvoorziening stond
immers op het spel en er moest
voor gezorgd worden dat de fokkers
met de geringste middelen het beste
resultaat bereikten.
De voorlichting werd energiek ter
hand genomen. Duizenden vlug
schriften werden verspreid, waarin
de resultaten van proefnemingen op
gebied van teeltkeus en voeding
waren neergelegd. Na de bevrijding
is het aantal fokkers weer sterk
gedaald, hoewel het konijnen hou
den voor velen van noodzaak tot
liefhebberij was geworden.
Toch gaat men in Beekbergen nog
rustig verder met de proeven. Men
houdt er. behalve over de honder
den kippen en hanen van allerlei
soort, ook een wakend oogje over
dc ruim honderd konijnen die er in
hun frisse en ruime hokken een
leventje als een prins leiden. Het
betrokken afdelingshoofd van het
Instituut, dat wij na een lange wan
deling over dc uitgestrekte terreinen
tenslotte in een kippenhok aantrof,
fen. met twee spartelende pracht-
hoenders in zijn handen, heeft ons
van de week eens meegenomen naar
de lage, groene schuren, waarin de
konijnenhokken staan opgesteld.
Zijn mening is. dat je gemak
kelijker een kip kunt houden dan
een koniin. want voor een kip
kun je in normale tijd het voer
kopen en voor een konijn moet je
dagelijks een groot deel van zijn
maaltijd zelf zoeken.
Daarom ook is de man. die een
konijntje fokt tegenover zichzelf en
tegenover het dier verplicht zich
terdege op de hoogte te stellen van
Een onzer redacteuren
bezocht het Rijksinsti
tuut voor de Pluimvee
teelt te Beekbergen.
Groot zilverkonijn, gefokt in het
Rijksinstituut voor Pluimveeteelt
te Beekbergen.
de levenswijze van het konijn, dc
voedingsstoffen die het nodig heeft,
de voor- en nadelen van bepaalde
groensoorten en al die andere dingen
waarover de gelegenheidsfokker ge
woonlijk maar bitter weinig na
denkt.
Teleurstellingen
En het werd ons ook duidelijk
waarom vele fokkers elk jaar zo'n
hevige teleurstelling ondergaan. De
Vlaamse reus en de Lotharinger, zo
vertelde men ons. behoren tot de
grote rassen, waarvan alleen de
Franse hangoor behoort tot de nut-
rassen. d.w.z. de rassen, die in korte
tijd behoorlijk veel vlees cn vet
geven. De meeste mensen verkijken
zich op het formaat van de grote
rassen en beseffen niet dat de mid
denrassen meestal in korter tijd
méér vlees cn vet produceren, mits
de dieren op de juiste wijze worden
verzorgd.
Een Groot Chinchilla, tussen
haakjes een prachtig zilverkleurig
dier, kan als ze nauwelijks een half
jaar oud is al een gewicht van acht
tot negen pond hebben. En de an
dere middenrassen, de Groot Zilver,
de Blauwe en Witte Wener doen
voor de Chinchilla niet onder. De
Rex en Angora hebben eveneens
economische waarde, respectievelijk
voor de pelzen, en wolproductie.
De konijnen, welke in Beekbergen
zo zorgvuldig zijn opgekweekt en
niet zonder trots aan ons worden
getoond, zijn alle demonstratie- en
fokdleren. 's Zomers vinden honder
den fokkers wel eens een dag de
tijd om in dit prachtige Veluwe-dorp
met de mensen van het Instituut van
gedachten te wisselen. Dan is het
er niet zo stil als toen wij or waren.
Menige mannenhand strijkt dan be
wonderend over de zachte glanzende
vacht van oen mooie blauwogige.
Witte Wener en bevoelt wat afgun
stig de brede rug. Er is nog veel
meer te zien op dit uitgestrekte
landgoed. Voor de liefhebbers zijn
er de wit met zwarte of blauwe
brandneusjes En In een paar aparte
hokken zitten enige exemplaren van
een door het Rijksinstituut gefokt
ras: de Chinchilla Hangoor, aio de
goede kwaliteiten van de Franse
Hangoor en de Groot Chinchilla in
zich verenigt.
Het is dit jaar weer een Vlaamse
reus, die op onze kersttafel zal prij
ken. Voor de laatste maal!
En wat die sportfokkerlj betreft;
wij willen daar toch eens wat meer
van weten. Want we zijn iets voor
deze liefhebberij gaan voelen en niet
in de eerste plaats omdat het één
maal per jaar Kerstmis is.
Het voetbalprogramma voor a.s. Zondag bevat weer belangrijke wed
strijden. De leidende clubs krijgen gelegenheid hun positie te stabiliseren.
Benutten zij deze kans niet, dan wordt de situatie nog onoverzichtelijker.
Van de Amersfoortse clubs treden slechts drie ploegen in het veld.
Amsvorde en Amersfoortse Boys kunnen de vrije Zondag benutten om
hun rivalen aan het werk te zien.
Enige interessante
ontmoetingen
In de tweede klasse B staan twee
uiterst interessante ontmoetingen
op het Programma. De Spartaan
moet naar W. F. C. en zal zware
tegenstand ontmoeten. Winnen de
Amsterdammers niet, dan komt hun
leidende positie ernstig in gevaar.
Doch ook UW, dat de 2e plaats
bezet, heeft in de derby tegen Velox
<$y voorbij
Koen Serré, dc VARA-omroeper.
die de harten van de zieken won.
vangt en waaruit blijkt hoe deze
uitzendingen gewaardeerd worden.
Daarom werk ik met zo veel ple
zier aan „De Regenbooguitzendin
gen."
jy/T IJN vriend Berend, die er een
■I mooie auto op na houdt, kwam
voor dc deur toeteren om te vertellen
dat hij en zijn kornuiten voor het
laatst in dit seizoen op drijfjacht zou
den gaan. En of ik nu ook mee ging.
Schieten hoefde ik niet. dat zou maar
ongelukken geven. En ik moest af en
toe ook eens mijn grote mond dicht
houden want daar gingen de beesten
voor lopen. En vooral oude kleren.
Nu. ik heb niet anders. En een paar
stevige schoenen. Die heb ik nog over
van de Canadezen.
Zo trokken wij er al vroeg op uit
in de mooie autoBeiden vermomd. Ik
als landloper en Berend als een heuse
jager, met een stevig groen pak, een
coquet groen hoedje-annex-veer, een
stel zware laarzen en een glimmend
dubbelloops jachtgeweer.
Berend, safe rijdend als altijd bracht
ons uit Amersfoort naar de Veluwe
en bij een boerderij troffen we de
overige leden van het gezelschap,
Henk, Frits, Paul en Antoine en even
later kwam ook oude Geurt aanwan
delen, rustig maar fiks. Alle vrienden
zijn gezeten zakenmensen, alleen Geurt
komt uit de bosbouw en zelden in de
stad. De auto's van dc heren waren
glanzend als gewoonlijk, maar zelf
leken ze, zoals ze om jachtopziener
Jaap stonden, geheel andere mensen
geworden. Veel flinker, mannelijker.
Niet alleen door de jagersdracht met
kaplaarzen, ook door houding, door
oogopslag en door de ferme, veel ste
viger handdruk.
Even later waren we al in het jacht
veldJachtopziener Jaap. de hond aan
dc lijn. dirigeerde de drijvers, zes boe
renjongens. die eerst ginnegappend
sigaretjes hadden staan roken, maar
nu opeens ernstige mannen geworden
waren. Wonderlijk, zoals die jongens
meeleefden met de jachtAlsof het
hun niet om het daggeld van zes gul
den maar oqi de sport zelf te doen
was. Misschien weegt het laatste ook
wel het zwaarst.
n E eerst ..drift" was spoedig be-
gonnen. De drijvers trokken door
'n stuk hakhout, sloegen op de takken
met een knuppel cn schreeuwden of
hun moeder hen aan dc oren trok. De
jagers betrokken op aanwijzing van
Jaap hun posten, aan de uiteinden van
de drift, waar het opgejaagde wild
het open veld in moest komen. Men
zou zo zeggen: een gemakkelijk spel.
De jongens drijven het wild in de ar
men van de jagers en deze behoeven
dc dieren alleen maar neer te schieten.
Maar dat dit nog niet meevalt zou
straks blijken.
Ik u>as de eerste drift met Berend
en Antoine meegegaan en zorgde
zorgvuldig achter hen te blijven en ik
hieldnóg steeds mijn hart vast, want
.J
je kunt nooit weten waar een schot
hagel terecht komt. Uit het hakhout
klonk „wartoe", ten teken dat er een
haas of konijn op komst was. Berend
zag een tak bewegen. Pang! Ik sloeg
van schrik ongeveer achterover, want
ik had geen schot verwacht, maar Be
rend had zijn ongeduld niet kunnen
bedwingen. „Er was niks", riep An
toine verontwaardigd. „Kirs" riepen
de drijvers uit het bos. Een fazant op
komst! En warempel, daar kwam hij
aanIk zag hem lopen en opvliegen.
Bijna rakelings over onze hoofden.
„Schiet dan," riep ik en ik constateer
de meteen met schaamte een ongekend
agressief gevoel. Maar Berend zei
alleen maar: ,,'t Is een hen".
OP 1 Januari wordt de jacht op fa-
zantenhennen.
op hazen en op
patrijzen gesloten. Op 31 Januari
wordt de hele jacht gesloten, behalve
op schadelijk wild. Maar mijn vrien
den hadden besloten nu al niet meer
op hennen te schieten om de wildstand
niet te zeer aan te tasten. Alleen fa
zantenhanen en konijnen schoten ze.
„Kiro Kok" klonk uit het hakhoutover prikkeldraad en ik ging er uit-
Dc drijvers joegen een haan feen
coqueop. Daar kwam hij aan. Pang.
Berend miste. Pang. Antome schoot
raak. Het prachtige dier buitelde over
de kop en sloeg tegen dc grond. Dc
eerste buit!
Even later sprong een konijntje te
voorschijn. Twee schoten knalden.
Beide mis. Nog twee schoten. Weer
mis. „Je kan hem beter onder je hoed
vangen" tartte ik.
„Stwas het antwoord.
Het lelijke woord kwam van Be
rend. Terzelfder tijd legde Antoine
nog een fazant neer. Maar alle konij
nen schoten ze mis! F.n toen kwam
een van de drijvers uit het hakhout
met een levend konijn in de armen.
Bij het opjagen gewoon met dc han
den gepakt.
„Lopen laten", commandeerde Be
rend. „Dat is niet sportief."
Daar ging het diertje. Hup hup.
Tien meter, vijftien meter. Pang. zei
het geweer van Berend. Mis!
„Je kan beter biljarten", hoorde ik.
En dat ts waar. Maar Berend zei, dat
hij z'n dag met had. „Zeven schoten,
één raak", kon ik later opmerken toen
Berend bij zijn zevende schot een
fazant neerlegde. Het kan trouwens
ook zijn dat de treffer van Frits kwam
want die had ook op het beest ge
schoten.
Berend was geen beste schutter. Dat
heb ik die dag wel gemerkt. Maar hij
is een zeer sportief jager. Daar gaat
niets van af en dc borrel, die hij tus
sen de middag schonk, was ook niet
slecht. De andere vrienden schoten
beter. Paul het best. Maar de oude
Geurt spande de kroon. Hij schoot
zelden, want elk schot hagel kost een
kwartje. Maar ieder schot was raak en
dc meeste rake schoten kwamen van
hem.
De hele dag joegen we zo door. Dc
drijvers gingen te keer in het hakhout
en het bos. de jagers poften aan de
kanten. Het hele jachtveld werd
systematisch afgewerkt en jachtopzie
ner Jaap bleek elk hoekje te kennen.
We sprongen over sloten, klommen
zien als een bedelaar. Als er geschoten
werd. stelde ik mij steeds verdekt op
want ik wilde nog graag mijn ervarin-
op schrift stellen Een prachtige
maakten wij over het Veluiuse
Een paar rceén sprongen ons
'oorbij Niemand dacht er aan cr op
te schietenDc ..tijd" is trouwens niet
open voor reeën, maar als hij wel open
was Op een ree schiet ik
niet. zei Henk..Dat vind ik zonde."
En dc meeste anderen dachten er ook
zo over. Behalve ouwe Geurt, die zei
dat er niets zo mooi was als „op de
reeën" te gaan.
Dc buit viel hard mee. in aanmer
king genomen dat dc hazen en fazan-
tenhennen gespaard werden cn de
konijnen vanwege het slechte weer
onder dc grond bicven (dat vertelde
men mij tenminste). Twaalf hanen,
tien konijnen, twee houtsnippen en
twee patrijzen werden neergelegd.
Eerlijk werd dc zaak verdeeld cn ik
kwam ook nog met een beestje thuis.
„Hoe een koe een haas vangt." zet
m'n vrouw. Het was niet eens een
haas. Een konijn!
Eerlijk gezegd, ik zal nooit jager
worden. Het is een sport, die mij niet
ligt, ik speel liever bridgeMaar ik
heb nu toch een andere kijk op de
jacht dan vroeger. Medelijden met de
dieren hebben dc jagers niet. Maar
men staat cr versteld van met hoeveel
zorg en hoeveel kosten het wild in het
jachtveld wordt in stand gehouden en
zo nodig gefokt. En men moet res
pect hebben voor de sportiviteit,
waarmee deze jagers te werk gaan.
Men kan vaststellen dat de ene goed
schiet en de andere als schutter een
stumper ts. Is hij daarom een slech
ter jager? Misschien. Hij jaagt met
om de buit. Want een dier in zijn
leger laat hij ongemoeid. Hij jaagt in
derdaad om de sensatie een dier neer
te schieten, maar ook om cr een dag
op een gezonde manier „uit" te zijn.
En hoeveel geld heeft hij daar met
voor over? Jagen is een heel dure
liefhebberij. De jachtopziener, de
pacht, het eventuele voer enz., moeten
het hele jaar betaald worden. De
jachttijd duurt maar en paar maanden
en dan kan men nog maar enkele
keren uit jagen gaan. anders roeit men
het wild uit. dat toch al zo veel te
lijden heeft van brood- en kantjes-
jagers en stropers.
In ieder geval dus: jager zal ik
niet worden. Maar ik ga nog wel een
keertje mee op jacht met de zes vrien
den. Als het tenminste nog mag. na
dat ze dit stukje gelezen hebben.
nog lang niet gewonnen. HVC gaat
naar Amsterdam om opnieuw tegen
TOG de strijd aan te binden. Vin
den de HVC'ers weer hun vorm
van de thuiswedstrijd tegen dezelf
de ploeg, dan hebben zij een goede
kans om één of beide punten mee
naar huis te nemen.
Westfrisia moet naar OSV. Ver
wacht mag worden dat de Enkhui-
zers opnieuw zullen verliezen. AFC
zal op eigen terrein moeite hebben
om tegen ZW succes te boeken.
Het programma voor de derde
klasse F bevat slechts drie ontmoe
tingen. De beide hoogst geklasseer
de clubs CDN en Holland, zijn vrij.
APWC ontvangt Patria uit Zeist.
Wij achten de paars-gelen in staat
om beide punten binnen te halen.
RUC zal daarmee In de Uitwedstrijd
tegen Fortitudo moeite genoeg heb
ben.
De kans is groot dat de ontmoe
ting ZeistBVC in een gelijk spel
eindigt.
Wat zal Quick doen
Zeer groot is de belangstelling
voor de wedstrijd aan de Rubens-
straat, tussen Quick en de Zebra's.
De kansen zijn door de voetbal
enthousiasten een week lang druk
besproken, waarbij de meningen
nogal uiteenliepen. Wij voor ons
zijn ervan overtuigd dat The Reds
in staat zijn het de Zebra's uiterst
lastig te maken, doch het zal moe
ten blijken of zij voldoende op toe
ren kunnen komen om de Hilver
summers de eerste nederlaag toe te
brengen.
ADE zal het op eigen terrein te
gen 's-Graveland wel tot een over
winning brengen. Stichtse Boys
moet naar Olympia, waarbij de
Utrechtenaren de beste papieren
hebben. LVV heeft op eigen terrein
veel goede resultaten bereikt, doch
RKBW blijft een lastige tegen
stander. Saestum en Victoria zullen
de punten waarschijnlijk delen.
Nu Amsvorde in de vierde klasse
K. de leiding heeft genomen zal
SEC haar beste beentje voorzetten
om op eigen terrein van Voor
waarts te winnen. Wij achten de
Soeslers hiertoe in staat, doch zij
zullen flink moeten aanpakken.
Barneveld krijgt het in Utrecht
tegen Zwaluwen Vooruit niet ge
makkelijk, doch de Barnevelders
hebben voor betere vuren gestaan.
Willen de Woudenbergers uit het
gedrang in de lage regionen ko
men dan moeten zij de uitwedstrijd
tegen En Avant winnen.
Het Harderwijkse WOG krijgt
een kans om „thuis" van Nijenro-
des te winnen.
Het historische en monumentale
Dinghuis. dat vroeger raadhuis van
Maastricht is geweest zal binnen
kort bestemd worden als poesjenel
lenkelder. In de bovenzalen zal een
school worden ondergebracht.
