Li
Niet nogmaals bleef de ster
stille staan
DE KETELBINKIE-KRANT
Slof, slof...
vergt opoffering en liefde
voor de dieren
Kerstverhaal uit
oud Amersfoort
Kaarslicht in de Kerstnacht
wat is en te óoen
Middeleeuwse
schilder- en
beeldhouwkunst
in gewelven van
d'Oude Lanteern
Hallo, jongens en meisjes
Iets goeds!
Konijnen fokken
als sport
Een verrassing
£CM QCWe Huid
Woensdag 24 December 1947
7
ER heerste een blijde stemming
in Amersfoorts straten en hui
zen. Zelfs Dolf, de doodkistenma
ker, hamerde neuriënd de spijkers
in de eiken plankjes van z'n zo
veelste kist. Hij mijmerde wat
over het nut van zijn ambacht.
Het was eigenlijk zo gek nog niet
om met die kistenmakerij je brood
te verdienen. Malaise had hij nog
niet gekend. Nou ja, de prijzen van
het hout waren niet altijd gelijk
gebleven, maar zijn broodje had
Dolf er toch altijd uitgesleept.
Vandaag had Dolf recht schik in
zijn vak. Hij timmerde in voor
raad. Er was in weken geen aan
spreker door de buurt gegaan.
Ouwe Hein geloofde het zeker wel,
zo in de laatste maand van het
jaar. Ja, die Dolf was echt in zijn
nopjes. Ook Gaait de beenhouwer,
die fluitend achter zijn hakblok
stond en Jan de lapper, die de ge
lapte laarzen poetste, dat ze gelijk
spiegels zijn bolle rode neus weer
kaatsten.
Toch waren de dagen somber, de
luchten grauw en soms zweepte de
wind regenvlagen tegen de in lood
gevangen glazen van de gildehui-
zen. Maar vlak voor Kerstmis
klaarde de lucht. Dolf dacht 't is
net of er een gordijn wordt opge
trokken. Gaait lachte eens tegen
het zonnetje, dat nog wat bleek
door de wolken brak en Jan ving
in de glimmende laarzen de speelse
lichtbundels.
Wat had die stadsomroeper ook
alweer gezeid? Daags voor Kerst
zou het gildevolk zich op het Lieve
Vrouwe Kerkhof verzamelen. Van
daar zou het volk de bossen intrek
ken op zoek naar de boom, die met
Kerstmis op De Hof moest komen
te staan. Dat hadden die nieuwe
schepenen verordineerd. Rare lui,
maar toch wel bijzonder in die din
gen. Dolf mocht dat wel. Waarom
altijd in hetzelfde gareel gezwoegd?
Laat de plankjes maar rusten,
dacht Dolf. Aan dooien doen we
niet vanda g.
T~N OLF in z'n beste buis, klapte
de deur van zijn werkplaats
dicht en stak over naar het gedoe
tje van zijn vriend Gaait. De been
houwer had het juist aan de stok
met een hond, die er met een lap
vlees tussen uit ging. „Gaait, laat
gaan die hond," riep Dolf. „Het
komt vandaag krek niet op een
lappie meer of minder aan."
De beenhouwer lachte en hing de
messen in het rek, sloeg een haak
door een lillend stuk vlees en zei:
„Vooruit, dan maar Dolf, we slui
ten de keet". En met kwam Jan de
lapper. „Aha, mannen zijn jullie
gereed, ik heb mijn pothuis op
slot. Kom, laten we ons haasten
naar de toren, de halve stad loopt
uit."
„Verdriet, je hebt gelijk, Jan.
Kijk-es aan wat een volk."
Zo trokken ze gedrieën naar het
Lieve Vrouwe kerkhof en lachten
en wuifden naar de meiskes en de
vrouwen.
OP het plein wapperden de vlag
gen en tegen de statige toren
lag het dennengroen hoog opgetast.
Midden op het plein stond Pier
de houthakker. Op zijn brede
schoer droeg hij een versierde bijl.
Op een ander deel van het plein
voor de taveerne van Kees de tap
per danste het jonge volk de drie
kusman!
Toen sloeg de stadsomroeper op
z'n koperen bekken. De schepenen
traden plechtig naar voren en een
van de mannen sprak tot het ver
zamelde volk.
„Morgen is het de dag van het
Kind, dat eens in alle eenvoud bij
het blaten van een geit in stroo ge
boren werd. Het was op de dag dat
een ster bleef stille staan boven
een tochtige stal. Het Kindeke
Jezus zag daar voor het eerst het
aardse licht, terwijl het hemelse
glans om het gezichtje lag. Komt
mannen en vrouwen laat ons eens
gezind optrekken naar het bos bui
ten onze stadspoort en de boom
halen, die wij als symbool van
het hemelse leven op De Hof zul
len planten."
Een luid gejubel steeg uit de
door
CAREL FRAUENFELDER
menigte op. Mutsen vlogen de
lucht in en Dolf gaf z'n vriend
Gaait zo'n klap op zijn zitvlak, dot
deze woorden prevelde, die met
het schoon gebeuren geenszins in
overeenstemming waren.
Zo trok het volk, met Pier voor
op, de stadspoort uit. Die Pier wist
precies waar hij de beste en hoog
ste boom kon halen. Niet ver bui
ten de stad aan de rand van het
bos hield hij stil bij een kolossale
den. Het volk vormde een halve
cirkel. De houthakker zwaaide zijn
geweldige bijl. De slagen echoden
dof terug uit het bos. Geurige
houtspaanders vlogen in het rond.
Toen viel de reus en de sterke,
stoere mannen Dolf de kistenma
ker, Gaait de beenhouwer en Jan
de lapper zetten hun brede schoe-
ren onder de boom. In optocht
trok het volk zingend stadswaarts.
OP De Hof, waar ook al wim
pels en vlaggen uit de gilde-
gevels wapperden, kwam de boom
weer overeind. Wit lint lag als
bloesem over de donkergroene
naalden. Het volk zong cn danste
rond de boom tot laat in de avond
en in de nacht klonken uit de oude
kerk de kerstzangen die van alle
tijden zijn.
Ook Dolf, Jan en Gaait waren
nog niet naar huis gegaan. Zij ble
ven later dan de anderen en tuur
den naar de hoge hemelkoepel,
waar duizenden sterren flonker.dcn.
„Kijk, Jan," zei Dolf, „zie je die
grote ster, nee, die daar heel in de
verte."
Jan zag de ster en ook Gaait, die
toch wat slecht van gezicht was.
„Die ster moesten we nou eigen
lijk in het topje van dc boom kun
nen zetten," opperde Dolf.
„We gaan 'm halen," zei Jan en
meteen liep hij in de richting van
de ster-
Zo trokken de drie dappere
kerels er op uit, de ster tegemoet.
Maar hoe zij ook liepen, de ster
kwam niet dichterbij. Doodmoe
kwamen zij in de ochtend bij de
stadspoort terug, maar zonder
ster
Zo gingen ze ieder jaar in de
kerstnacht op weg naar de ster en
zo Ouwe Hein niet had bevolen dat
in het jaar van de Zwarte Dood
Dolf de plankjes zou spijkeren
voor dc Kisten van Gaait en Jan en
Dolf nadien ook een uitzonderlijk
mooie kist voor zichzelf maakte, ze
zouden misschien ook dit jaar weer
achter de ster aandraven. Want
in hun kinderlijke eenvoud begre
pen zij niet, dat ér slechts eenmaal
een ster bleef stille staan. In Beth
lehem, waar het Kindeke Jezus in
ene tochtige stal het eerste aardse
licht aanschouwde, terwijl de
hemelse glans om het gezichtje
lag."
Het uur van werken is vergaan,
En laat mij achter in een stil verbazen.
De kaarsvlam draagt herinneringen aan.
Die alle dingen in mijn kamer doen verwazen.
Elk beeld blijft even voor mij staan:
Ik zie de lente schuchter openbloeien,
En dan in zomerrijpheid overgaan.
De zomer zie ik langzaam naar de herfst vergroeien.
Aan alles heb ik deel gehad,
Ontroerd zag 'k in mijn tuin de eerste bloemen;
Stil staarde ik naar het eerst gevallen blad,
Dat zomer tot een vale, kille dood kwam doemen.
'k Ontstak mijn kaars alleen opdat
De heil'ge nacht mij naderbij zou komen
En 't klinken van de klokken niet vergat,
Dat 'k in dit oude huis mijn daden zit te dromen.
Kerstnachtl Een enkel ogenblik
Weet ik mijn twijfelen te overwinnen,
Durf ik met moedig hart en zonder schrik
Mij op het duister na het kaarslicht te bezinnen.
HERMAN BESSEUNK
OOCOTOK'JUÜOOOXOOOCaXCCt
eoo>xcocoxgoco:ocoxca>300oooocooocxoaoocacooocoiaaxjcorioooeoc'
Een fatsoenlijk man ging
aardappelen stelen
Slof, slof. Daar gaat die lamme
schoen weer. Slof. slof. slof Als ik
het later eens aan mijn kinderen
zou vertellen geloven ze het beslist
niet. Slof. slof Kijk uit. of je breekt
je nek. Over een paar jaar kun je
je gewoon niet meer indenken, dat
je met Kerstmis 1944 op een paar
gymschoentjes met een paar over
schoenen er overheen door een hal
ve meter sneeuw er op uit trok om
aardappels te gaan kopen Jij aard
appels kopen"? zeggen de mensen
dan. Ze kijken je met open mond
aan. Je moet maar eens niets te
eten hebben Hu. wat een kou Ik
heb nog nooit van mijn leven zulke
koude voeten gehad
Daar is het. Nou kalmpjes aan
Dat kleine deurtje Met mijn ver-
knoffelde vingers kan ik haast de
knip niet los krijgen. Daar gaat-ie
Lekker binnen, uit de wind. Voor
zichting. het is stikdonker. Ja daar
tn die hoek. daar moet ik zijn 'n
Mazzeltje, dat ik van de week zag
hoe de boer daar ond^r het stro-
afval vandaan de krielaardappelen
haalde voor zijn varkens Ik kan
nooit wat bij hem krijgen Maar dan
mag je nog niet stelen. Ben je gek?
Die varkens gaan als ze vet zijn
toch naar de Moffen. En ik kan on
dertussen kreperen.
Wat zullen we nou hebben? De
deur gaat open. Weg in die donkere
hoek. Gerommel, dan zwaaien pie
pend en krakend de wagendeuren
wijd open. Daar staat een Mof. Ver
onderstel dat hij me ziet Ik pleeg
voedseldiefstal, stroperij. Hij kan me
zo voor mijn raap schieten. Wat is
het licht! Zou hij me kunnen zien?
Gelukkig hij gaat weer Een auto
rijdt de schuur in. de Mof stapt er
uit. Hij doet de grote deuren weer
dicht Weer lekker donker, veilig
Verdraaid hij doet het kleine
deurtje op de knip Daar zit je nou
Hoe kom je er uit Toch eerst de
zak maar even laden, daar kwam ik
voor Dan zien we weer verder Wat
"n klein grut. dagwerk om een maal
te schillen. Echt varkensvoer, daar
waag je je leven voor. Wat is die
zak zwaar. Eerst toch die kleine deur
eens proberen Nee. dicht Die grote
deuren piepen zo Als dat maar goed
gaat "t Is zonde desnoods de zak
maar achter laten en rennen. Al?
het moet op blote voeten
Dan stap ik naar buiten Plot
seling schijnt m'n hart stil te staan
Ik kiik in bet gezicht van dc Duit
se soldaat Hii kijkt verbaasd Dan
zie ik hem lachen
.Machen Sie die Tür gut zu? zegt
hii alleen maar
Rustig Rustic blijven. Nou kan ie
nog niet een? rennen ook Ik dacht
dat ik gloeide, maar ik ben steen
koud Gewoon ijswater over mijn
rug. da'? zeker angstzweet Wat een
clapoe benen Rustig, kalm de zak
op de nek flink stappen. Zeker op
die snertschoenen Die Mof kijkt me
na. een goede" Mof. Had ik maar
even in zijn wagen gekeken, daar
zat misschien nog wel wat beter? in
dan kriel Nou kan hij me niet meer
zien Slof. slof Een flinke vracht,
valt niet mee in die smeerboel. Maar
wat wordt ik lekker warm. Slof.
slof Hè. hou ie haaks.
Kerstmis 1944 Vrede op aarde?
Wanneer zouden we dat eindelijk
krijgen9 In de mensen een welbeha
gen Op wat voor schoenen loop ik'
Maar we zullen vanavond om zeven
uur weer met e*>n volle maag. voor
het eerst sinds dagen weer een lek
kere volle maag, in bed kruipen.
c5<a*y lichtmaar niet v',
cHScheiJès
1-4 is or te doen zo vro^y'nisr.'- zoon.
is lA3if~ckt rypcht go - bo - ren 00 n kjnch
s zyn al - Ie nach-ton drie on 'gel-kom by.
obi al- k cio bhcmpjss zo
en s&tpè by zynJ*ho-chr op
zy we-gen hel find-je on'i
i-4 schoon slaan m'ègroon. dat al - Je die bloempjes zo schoon staan ml groen
a hoot on op strooi, on slaapt by zyn.Afoe-chr cp hooi on op 'stnyy.
A sloopt er zo bly. zy wie-gen hoé -Kind-je ent slaapt, er zo bly.
Tussen de oude muren van d'Oude
Lanteern prijken de producten van
oude, middeleeuwse schilder- en
beeldhouwkunst. Er kon moeihik
een betere omgeving voor worden
gevonden. Ik ken weinig zalen in
ons land. de musea niet uitgezon
derd. waar de ou«.le kunst zo goed
tot haar recht komt. Daarbij is de
opstelling met smaak en overleg
geschied. De meeste beeldhouwwer
ken zijn van dichtbij en vrijwel van
alle kanten te beknken. slechts en
kele stukken zijn in een vitrine op
genomen. Gelukkig is ook de kelder
ingeschakeld. Daardoor was het
niet alleen mogelijk de voorwerpen
op een eerbiediger afstand van el
kaar op te stellen, maar ook en
dat is niet van minder belang
te profiteren van de typische sfeer
in dit ondergrondse gewelf. De to
tale verzameling bestaat uit 46
nummers, waarvan ongeveer een
derde afkomstig is uit het Aarts
bisschoppelijk Museum te Utrecht.
Men mag er wel even bii stilstaan,
dat dit Museum slechts bij uiterst
zeldzame gelegenheden tot uitle
ning overgaat. Helemaal onbegrij
pelijk is dit niet. Des te meer kan
het op prijs gesteld worden dat
Amersfoorters deze zaken thans zo
gemakkelijk te zien krijgen. Een
ander deel van het hier bijeen ge
brachte is afkomstig uit de collec
ties van mr. M. J. Schretlen, ter
wijl weer een ander deel afgestaan
Is uit privé-collecties. die weinig of
niet toegankelijk zijn. Ook dr. Bou-
vy. conservator van het Aartsb.
Museum heeft werken uit zijn ver
zameling beschikbaar gesteld.
Wordt het unieke karakter van
deze tentoonstelling (waarmee niet
gereisd wordt) eigenlijk wel vol
doende begrepen?
Het merendeel van de geëxpo
seerde stukken dateert uit de 15e
eeuw, de roerige neriode. die niet
voor niets Herfsttij der Middeleeu
wen Is genoemd. Hoe wild en woe
lig dit tijdvak in politiek en maat
schappelijk opzicht ook geweest
moge zijn, voor de kunst is het toch
van onschatbare betekenis gewor
den en aan scheppingskracht
schjint het geenszins te hebben ge
haperd De kunsthistoricus is op
deze zaken nog lang niet uitgeke
ken. en al zcet het de leek mis
schien niet veel. toch worden nog
herhaaldelijk ontdekkingen gedaan
die op de stijlkenmerken verhelde
rend werken en de herkomst nader
kunnen identificeren. Wetenschap
pelijke problemen? Ja ongetwij
feld. Anderzijds mag men niet ver
geten. dat het genieten van de
kuhst in deze werken groter wordt
naarmate men inniger met do af
komst, de omstandigheden waaruit
het voorwerp ontstond, etc.. ver
trouwd raakt.
Amersfoort trefpunt
Niet voor niets zal het Aartsbia-
schopDeliik Museum meer dan één
stuk hebben uitgezocht, dat uit
Amersfoort afkomstig is waar de
Gelderse School en de Stichtse dito
elkaar waarschijnlijk hebben ont
moet.
Waaraan moet men z'n voorkeur
hechten? Aan de stijlvolle, strakke
en toch zo lieflijke schilderijen of
aan de beeldhouwkunst met haar
monumentale strekking, die intus
sen toch ook niet zonder schilder
achtige accenten blijft?
Het geschilderde vrouweportret
(31) met de teerbehandelde witte
kap. de sprekende blik en het lijd
zame in de houding dat zo typisch
contrasteert met de eigenaardige
besliste uitdrukking in de ogen en
om de mond. doet aan verfijning
door Memlinc nauwelijks onder.
Het visioen van St. Bernaydus
(Noord Ned. School) vertoont in de
verte een landschap, dat typisch
Vlaams aandoet. Veel minder fijn
liikt het Drieluik met de Kruisaf
neming. Maar hoe is het mogelijk,
dat de Utrechtse School tot zoiets
Bourgondisch-liefliiks en zwierigs
in staat is geweest als in dat Ma-
donnakonie uit zandsteen? Het
Christuskind ook mooi gemod?-
leerd, mist het hoofdje, maar de
Madonna is gelukkig ongedeerd ge
bleven.
Maria-beeld
Dat het begin van de 16e eeu\v
heel goede tradities uit de vorige
eeuw heeft bewaard kan wellicht
blijken uit dat statige beeld in hout
Maria met het kind. Maria staat
od de maansikkel en een duivels
figuur dient als voet?tuk. Zij houdt
Fragment van een aanbidding dzr
Koningen. Noord Nederlands werk
uit dc omgeving van Jan van Scoret
ca. 1550. Eikenhout met oorspronke
lijke polychromie. Particuliere col
lect,ie)
het kindeke in de armen, dat een
bijna zwevende beweging maakt.
Het is niet doenlijk alle nummers
die uit particuliere collecties stam
men stuk voor stuk na te gaan. Er
is ook hier prachtig werk. Het oud
ste is uit N.-Nederland afkomstig.
(Adam en Eva uit de 12e eeuw).
De vormgeving is nog wat stiif en
onbeholpen, maar de poging om
psychologisch uitdrukking te go-
ven aan het moment der verleiding
de slang kronkelt er ook is
werkelijk ontroerend. Nog minder
verfijnd is de merkwaardige sculp
turale voorstelling van Christus,
die de duivel tuchtigt. Het is ruim
een eeuw jonger, eind 13e eeuw,
maar de vormgeving nadert die van
de natuurvolken. Wat is men hier
ver verwijderd van de lieflijke zand
stenen Madonna die ik zoeven
noemde. Trouwens het is ook inte
ressant het verschil van behande
ling waar te nemen tussen St. An-
tonius de Eremiet uit Lotharingen
en die uit d«» Frans-Bourgondische
school, hoewel het tijdsverschil hier
geen rol speelt.
Invloed van de schilder Rogier
v. d. Weyden wordt aangewezen in
dat curieuze groepje van de H
Drievuldigheid, dat in de Zuidelijke
Nederlanden is ontstaan. Elders, m
de stoutmoedige groep van de Voet
wassing. indrukwekkend van com
positie. ontdekt men invloed van
Jan van Evck. Dat de Zuid-Duit
sers het in dramatische uitdrukking
nog wel wonnen kan men zien aan
de groep, waarop Gethsemané en
de stigmatisatle van Franciscus in
één compositie is bijeengebracht
Uit de vitrine haal ik het selecte
kleine elastiekje van Joh. de Doper
naar voren.
Naar de barok verwijst reeds het
fragment van een Aanbidding der
Koningen, dat op de schoorsteen in
de crypt een plaats vond. Hier be
vindt men zich in de buurt van Jan
van Scorel (circa 1550). De boeien
de en geestige reliefs in marmer en
albast dateren uit dezelfde eeuw cn
vertonen reeds tvpische Renaissan-
ce-motieven (althans dat van al
bast) maar volop Gothlsch is nog
de ..Man van Smarten" en daaraan
venvant is ook de stenen Christus-
kop die in de Maas is opgebaggerd
Door de schuring van water en
zand heeft de kop geleden, maar
het is of de tragische uitdrukking
hierdoor nog is versterkt. C.A.S.
De medewerkers aan
jullie eigen blad,
want
verschijnt binnenkort!!!! Een mooi blad, net zo groot als
een échte krant vol grappige en spannende verhalen
in praatjes en plaatjes in geuren en kleuren! Puzzles,
raadsels en. clubnieuws' Wat dat allemaal betekent,
vertel ik over een paar dagen, voorlopig heb je wat om
over te denken; nu heb ik het te druk met alle voorbe
reidingen wanter staan jullie heel wat verrassingen
te wachtenlet maar op! Tot over een paar dagen!
KETELBINKIE.
V
lIngezonden mededeling
IVOROL voor Uw tanden
P U R O L voor Uw handen
v -1
I A
Groot Chinchilla
IV/lSNIGEEN zal bij het lezen van
het woord „konijnensport"
denken: is het houden van konijnen
nu ook al sport Hierop moet
met een volmondig ja antwoor
den. Er is wel een uitzondering op.
Het fokken en houden van konij
nen. ter verhoging van het vlees
rantsoen, heeft niets met het sport-
fokken te maken.
Een sportfokker fokt konijnen dat
zo dicht mogelijk, zo niet geheel,
de eisen benadert, welke de stan
daard der in Nederland erkende
konijnenrassen stelt Hij tracht dit
doel te bereiken o.a door kruisin
gen en paringen, gebaseerd op de
vererfingsleer. toe te passen, waar
door de kwaliteit, zowel van kleur
als vorm wordt verhoogd. Deze ma
pier van fokken paste en past men
nog toe om verschillende nieuwe
rassen te fokken. Ook door muta
ties zijn nieuwe rassen ontstaan
De standaard is samengesteld en
uitgegeven door de Nederlandse
Konijnenfokkersbond De NKB is
de grote landelijke organisatie,
waarbij alle fokkersvercnigingen
zyn aangesloten In de standaard
zijn alle in Nederland erkende ko
nijnenrassen nauwkeurig omschre
ven. zoals lichaamsbouw. type.
kleur, tekening, oorlengte, gewicht,
kleine en zware fouten <uitsluitings-
fouten), in totaal 37 rassen.
OM dieren te fokken, welke aan
de eisen die voor het betreffen
de ras zijn gesteld, voldoen, moet
Wanneer U een tentoonstelling
bezoekt, kunt U door het lezen van
de betreffende kooikaarten. het ver
schil der dieren m kwaliteit bemer
ken Mocht U een en ander niet
duidelijk zijn, vraagt U dan inlich
tingen. want niets wordt op de ten
toonstelling meer gewaardeerd, dan
juist de belangstelling.
(Ingezonden mededeling)
voor elke vrouwen- en meisjeshand,
vooral in herfst en winter, is een
tube Hamea Gelei (Mijnhardt)pr 75 et.
Papilion
men zich vele opofferingen getroos
ten en niet in de minste plaats moet
men liefde voor de dieren bezitten.
Aan het einde van het iaar ko
men deze sportfokkers met hun die
ren op tentoonstellingen. Bezocht U
eens zo'n tentoonstelling?
Op een goed georganiseerde ten
toonstelling vindt U aan iedere kooi
een kooikaart met de beoordeling
van de keurmeester. Ten aanzien
van de kwaliteit wordt door de
keurmeester een praedicaat gegeven,
oa. U (uitmuntend), ZG (zeer goed)
enz, Op een grote nationale ten
toonstelling kan men soms 1500 tot
2000 dieren, in diverse rassen en
kleuren bezichtigen, hetgeen onge
twijfeld een bezoek waard is.
OOK Amersfoort herbergt op 25
en 26 December as in de
Markthal, een grote nationale ten
toonstelling.
Een dier met het praedicaat uit
muntend is practisch volmaakt van
bouw en kleur en is van grote waar
de voor de fok. Zo'n dier is een lust
voor het oog. een harmonisch geheel
van kleur en vorm
Mrn onderscheidt twee groepen
van konijnen, namelijk kleurkonij-
nen en tekenkonijnen. Bü de eerste
groep wordt vooral op kleur, pels
en bouw. de tweede groep op teke
ning en pels gelet.
HET ENIGE
Volgens onderzoekers, die bewe
ren dit uiterst nauwkeurig te heb
ben nagegaan bestaat er slechts één
standbeeld in de wereld, dat de
Kerstman uitbeeldt. Het is te vin
den in het stedeke Santa Claus, in
de Amerikaanse staat Indiana, in een
park, dat dezelfde naam als het
stadje draagt. Vermoedelijk hebben
de Amerikanen, toen zij het stand
beeld lieten zeiten. geweten, dat dit
het eerste was: zij zorgden ervoor,
dat het standbeeld bijna acht meter
hoog werd eneen gewicht kreeg
van meer dan 40.000 kg!
Overigens is het in dit Ameri
kaanse stadje tegen Kerstmis in het
postkantoor zo ontstellend druk, dat
men er het werk niet af kan Hon
derdduizenden posten nl. hun brie
ven. kaarten en pakjes hier om er 't
poststempel „Santa Claus" op te
verwerven. Men heeft eens het aan
tal poststukken geteld, dat behan
deld moest worden: het waren er
meer dan vier milliocn....
(Ingezonden mededeling)
