ontvangt uw jas
er kalm
en hoed en blijft
bij
Wie eens steelt... hoeft niet altijd
een dief te zijn
OP DE REEENJACHT MAAR
GEEN DIER GESCHOTEN
Juffrouw Mien
Mijnheer de Redacteur
Ouvreuseserveerster en juffrouw
van de garderobe
Zeventien jaar in
„Amicitia"
Oorlog of
vrede?
Sporen zoeken in
het knollenland
'k Weet me geen
raad thuis
Zaterdag 17 Januari 1948
Kp-nt I] tiierme.de vervolgen wij onze
ivcill U serie artikelen over beken-
„p wpl? de en onbekende personen uit
ons ufler omgeving
ELF uur! De voorstelling in „Amicitia" is afgelopen. Roezemoezend
dromt het publiek uit de zaal de hoge, hel verlichte hall binnen om
maar zo vlug mogelijk bij de garderobe te zijn. Het is niet eenvoudig
voor de meisjes achter de toonbanken om alle mensen tevreden te stel
len. Bijna iedereen dringt, duwt en steekt ongeduldig zijn nummer
briefje naar voren om zo vlug mogelijk geholpen te worden. Maar juf
frouw Mien, die er de leiding heeft, raakt niet van de kook. Ze doet dit
werk hier al bijna zeventien jaar en in die tijd heeft ze avond aan avond
kunnen leren hoe je het vlugst de honderden eigenaars en eigenaressen
van jassen, mantels, mutsen, petten en dassen aan hun goed helpt.
ZORG dat je klaar staat, alle
maal op je eigen plaats.
Maak je niet zenuwachtig, loop
elkaar niet in de weg, wees vrien
delijk, beleefd en vooral ordelijk,
zodat het geen warboel wordt", zo
denkt juffrouw Mien over haar
werk. Aan een tafeltje in de lege,
schemerige foyer vertelt ze ons over
haar loopbaan als ouvreuse-garde
robe-juffrouw-serveerster in de so
ciëteit „Amicitia". Uit de kegel
baan dringt zacht het rommelend
geluid van rollende ballen tot ons
door. Door de halfgesloten gordij
nen tussen foyer en sociëteitszaal
zien we bridgende en biljartende
mannen.
„Ik heb hier al die zeventien jaar
heel prettig gewerkt", merkt juf
frouw Mien op. als ze ziet dat het
gezellig tafereel in de andere zaal
ons geboeid houdt. „Niet alleen in
de schouwburg tijdens de voorstel
lingen, maar ook in de „soos" zelf.
De leden gaan prettig met je om en
ze waarderen je werk. Zo krijg je
er hart voor en doe je het met ple
zier, ook al is het maar ,'t eenvou
digste karweitje.
Hoe het begon
Zenuwslopend? Voor sommigen
misschien, maar voor mij niet. Ik
weet nog goed dat ik hier de eerste
avond kwam. 't Was in 1931, op een
Maandagavond vlak na de verbou
wing. Er zou een Fritz Hirsch-ope-
rette gegeven worden en dus liep
het storm. We waren toen met drie
of vier meisjes, van wie ik meteen
de eerste avond al de meeste pro
gramma's verkocht. Sinds die dag
heb ik heel wat andere meisjes zien
komen en gaan. Lang niet iedereen
is voor deze baan geschikt. Je moet
je avonden er aan willen opofferen,
zwakke zenuwen zijn taboe en als
je gauw moe bent kun je er beter
helemaal niet aan beginnen".
Terwijl juffrouw Mien spreekt
spelen haar handen gedachtenloos
met wat foto's, die ze ons heeft la
ten zien: kiekjes van feestjes en
bals in de foyer, juffrouw Mien
thuis enop de huwelijksdag.
Ja, zij is getrouwd en eigenlijk heet
ze mevrouw M. RommersRamse-
laar. De blonde kellner, die bedrij
vig in de sociëteitszaal heen en
weer loopt, is haar man.
De juffrouw thuis
Wie met juffrouw Mien over
haar huis begint te spreken kan ge
rust nog een nieuwe kop koffie be
stellen, want ze raakt er niet gauw
over uitgepraat. „Maak het je thuis
zo gezellig mogelijk", vindt ze,
„dan kom je het best tot rust in je
vrije uren". Voor de oorlog waren
dat er niet veel. Ze begon om half
negen, bleef er tot zes uur, half ze
ven, dan gauw omkleden, want om
zeven uur moest ze netjes in
zwart en wit weer present zijn.
Na haar huwelijk veranderde dat.
Overdag is juffrouw Mien nu veel
al vrij en kan ze zich aan haar klei
ne gezin wijden. Alles doet ze zelf,
tot beitsen, schilderen en behangen
toe. En dan is er Mieke haar poes,
waar ze dol op is. Katten zijn
eigenlijk haar enige liefhebberij
bekent ze ons kleurend, „behalve
m'n gezin en m'n werk natuurlijk",
voegt ze er vlug aan toe.
Ze doet haar arbeid met hart en
ziel en vindt er grote bevrediging
in. Van het ogenblik af, dat ze als
heel jong meisje voor het eerst ken
nis maakte met een bioscoop,
heeft ze nooit anders gewild, dan
ook een onderdeeltje te zijn van
het drukke theaterleven. Lang, heel
lang zou het duren voor ze dat
klaar speelde. Maar waar ze ook
werkte, in een winkel of in de huis
houding, altijd bleef ze denken: „Ik
wil ouvreuse worden".
Juffrouw Mien heeft in de zeven
tien jaar veel toneel-, cabaret- en
revuevoorstellingen gezien. Ze is
erg critisch geworden en vindt, dat
er, vooral na de oorlog, veel hum
bug en maar weinig goeds wordt
gebracht. „En ook het publiek is
door de oorlog veel veranderd",
vindt ze pessimistisch. „Het lijkt
wel of de mensen niet meer écht
blij kunnen zijn, niet meer volop
kunnen genieten".
Dan laat juffrouw Mien ons uit.
Wat late auto's grommen door de
Utrechtse straat. Plotseling gaan de
lampen van de sociëteit uit. Heel
donker en stil is het nu om „Amici
tia". Nacht over Amersfoort!
VLAMMENWERPERS aan het werk
op de Amsterdamse sportvelden, met
de bedoeling onkruid te vernietigen.
Eerste overwinning voor
Soesterkwartier?
Voor Soesterkwartier komt Rhe-
nen op bezoek en dat wil zeggen,
dat oude rivalen elkaar gaan be
strijden. Soesterkwartier en R henen
hebben reeds veel elkaar ontmoet
met afwisselend succes. De laatste
maal in deze competitie moesten
onze stadgenoten geheel onnodig
met een onvolledig twaalftal in Rhe-
nen het onderspit delven met 13.
Nu ziet het er voor onze stadge
noten beter uit en de wetenschap,
dat SKV uit Utrecht reeds twee
maal van Rhenen verloren heeft,
zal onze stadgenoten zeker aanmoe
digen de uiterste moeite te doen om
de beide punten in Amersfoort te
houden. Vergissen wij ons niet, dan
mag daar wel op gerekend werden
gezien het spel van de groen-witten
in de laatste helft van de competitie,
maar dat het spannen zal staat vast.
Verliezen de Amersfoorters, dan
wordt het degradatie-gevaar groot
Het tweede twaalftal reist naar
Bilthoven om de club van die naam
te ontmoeten. Op Birkhovcn wisten
de Soesterkwartier reserves met
grote cijfers te winnen en ook nu
zullen 'ie beide punten wel meege
nomen worden.
Noteert V even
GRAND: Het lied van Bernadette.
14 u. en 19.30. Zo. 13.30, 16,45 en
20 u. (alle leeft.)
CITY: Het Spookhuis (14 jr.) Zo.:
14, 16.15, 18.45 en 21 uur. Ove
rige dagen: 14.30, 18.45 en 21
uur.
REMBRANDT: Piraten van Key-
West. Zo.: 14, 16.15, 18.45 en 21 uur.
Zat.: 14,30. 19 en 21 uur. Overige
dagen: 14.30 en 20 uur.
17 JAN.: S.O.V.A. cabaretvoorst.
Amicitia 20 u.
Jaarfeest FA..P. Markthal 20 u.
Tentoonst. Groningse schilders,
St. pieter en Bloklandsgasthuis,
15 uur.
18 JAN.: Filmochtend Inst. v. Volks-
ontw. La Grande passion de
Jeanne d'Arc en Hongaarse dans
van Brahms 1903. Grand 10 u.
K.A.B., parochie St. Franc Xav.,
„De Huistyran".
19 JAN.: K.R.O. Tournée-avond.
Amicitia 20 u.
Vergadering Amersfoorts wan
del-comité, Acad. de Danse 20 u.
w. Inst. v. Volksontw. Lezing dhr.
L. v. Gelder over „De school als
werkgemeenschap". Geb Ver. v.
Vrijz. Herv. 20 u.
V.E.R.O.N. vergadering. Spr. de
heer J. de Jonge (R'dam) over:
Televisie in Engeland. Volksge
bouw, 20 uur.
20 JAN.: Vioolrecital Simon Gold
berg. Amicitia 20 u.
Jaarverg. „De Hanse". Causerie
dhr. B. Smit. De Wapenroem 20 u.
Contactavond Ned Chr. Reisver.
St Aegten, 20 u.
Jaarverg. V.E.R.O.N. Spr. dhr.
J. de Jonge: „Televisie in Enge
land". Volksgeb., 20 uur.
Jaarverg. N.V.E.V. 's Prinsen
hof, 14.30 uur.
Stadsparochie, Cabaretavond
„Tussen licht en donker", 20 uur.
21 JAN.: Lekenspel Kath. Verken
ners. Amicitia, 20 uur. Verken
nersmelodie St. Hem-icusgroep.
OPENB LEESZAAL EN B1BL dage
lijks ruilen v boeken 1417 u Di
Vrijd. avond ook van 19—21 a
Leesz geopend dagelijks 10—12 30
a en 1417 u. Di en Vrijd. ook
19—22 uur
„STICHTSE HEUVEL": Wo„ Za.
en Zondagavond en Zondagmid
dag dansen (Black-White Band,
„de Spotvogels").
DANCING van T HUL: Zat.,
Zon. en Woensd. dansen, 20—23
uur. Zon.mld. 15 -18 u. (Orkest
„The Rhythm Specials").
Dancing ci oranjeboom: Zat..
Zon en Woensrl riansen.
T.M. 1 FEBR.: Tentoonst. Groning
se schilders. St. Pieter- en Blok
landsgasthuis, 1016 u. Zo. 13.30
16 uur.
Pro Juventute" helpt ontspoorde jeugd
weer op de goede weg
RINUS heeft gestolen. Het was maar wat geld, dat ver
leidelijk op buurvrouws keukentafel lag. Buurvrouws
eerste reactie was de politie er bij te halen en zo komt
er tenslotte zelfs nog een Officier van Justitie aan te pas.
„Altijd wel gedacht," zeggen de alwetende mensen in de
straat.
„Hoe kan dat nu?" pijnigen de ouders zich de hersens.
Op een dag komt er een meneer op bezoek, die zich be
kend maakt als Ambtenaar voor de Kinderwetten. Achter
dochtig wil men het doel van zijn komst weten en als hij
de naam „Pro Juventute" noemt, zet het ouderpaar zich
schrap. Jantje mag zich dan eenmaal aan andermans goed hebben ver
grepen, een misdadiger is hij niet. En mijnheer moet zich maar houden
bij gevallen als „Boefje", die ze zich nog van de film herinneren.
licht van kwaad tot erger. Op dat
punt begint dan ook het voornaam
ste werk van „Pro Juventute".
Na de eerste schrik blijkt ouders
en kind al spoedig, dat die vreemde
heer helemaal geen boeman is maar
een kindervriend. En is het ver
trouwen er eenmaal dan komt de
re^t vanzelf. Vaak hoort de amb
tenaar, zoals in het geval van Ri-
nus, de verzuchting slaken: „Had
ik U maar eerder leren kennen,
dan was het beslist niet zover ge
komen!"
Rapport ambtenaar
Rapport en advies van de
ambtenaar worden in een werk
vergadering van de afdeling
uitvoerig en diepgaand bespro
ken. W(jkt de wiize van behan
deling, welke de ambtenaar
zich heeft gedacht, sterk af
van het advies dat de werk
vergadering aan de kinderrech
ter wil geven, dan worden bei
de voorstellen naar de rechter
gezonden die door zijn vonnis
tracht het ontspoorde kind de
juiste levensstijl te doen vin
den.
Ook ter rechtzitting komt een
vertegenwoordiger van „Pro Ju
ventute" de zaak zo nodig nog eens
uitvoerig toelichten. Indien het
kind aan het gezag van zijn ouders
met wordt onttrokken, zoekt „Pro
Juventute" een pleeggezin buiten
zijn woonplaats en houdt toezicht
op de opvoeding en de verzorging
van het kind. Ook kan een gezins-
Afdeling Amersfoort thans
een jaar zelfstandig
JA, die Boefje, die rasechte, Rot
terdamse kwajongen uit Brusse's
prachtige boek, kon meepraten
over „Pro Juventute", de instelling
welke zich het lot aantrekt van
kinderen, die met de politie in aan
raking zijn gekomen of verwaar
loosd zgn. Daarom koos deze in
stelling ook de naam „Pro Juven
tute", wat in het Nederlands „Voor
de Jeugd" betekent. Sinds Brusse's
boek van de pers kwam, zijn heel
wat jaren verlopen. „Pro Juventu
te" breidde haar werkterrein uit en
wekte onder alle lagen van de be
volking steeds groter belangstel
ling voor haar werk. Het is vooral
de bekende actrice Annie van Ees
geweest, die met haar creatie van
Boefje op toneel en film. de geeste
lijke nood van een groot deel onzer
jeugd onder de aandacht van ons
volk bracht.
De meesten onzer weten niet
dat er sinds een paar laar ook
in Amersfoort een afdeling van
„Pro Juventute" bestaat, die
sinds Februari van het vorig
jaar zelfstandig werkt. Het
bestuur wordt gevormd door
de heer H. L. A. Weusten, di
recteur van het Rjjks Opvoe
dingsgesticht, die voorzitter is
en mevrouw mr. J. H. Hoe
versDe Smitt, secretaresse.
De heer A. Gardenbroek treedt
op als ambtenaar voor de Kin
derwetten.
Advies aan rechter
De arbeid van deze afdeling
strekt zich uit over het Oostelijk
deel van de provincie Utrecht met
als Westelnke grens de lijn Bun
schotenSoestVeenendaal. Een
der taken van de groep stille wer
kers dezer afdeling is, de Utrechtse
kinderrechter advies uit te bren
gen over alle kinderzaken. Vpor de
gezinnen die in onze omgeving
moeten worden bezocht, gaat dus
de heer Gardenbroek op pad. Zijn
rapporten moeten het karakter van
het kind, de omstandigheden waar
in het leeft, de verhouding tot zijn
ouders, kortom alles wat voor de
rechter van belang is, zo scherp
mogelijk belichten. Daartoe gaat hii
op bezoek bij de ouders, de buren,
de donuné, de jeugdleider, de on
derwijzer, ja, bij iedereen die het
kind van rabii kent.
Natuurlijk vereist de samenstel
ling van z'n rapport veel tijd, in
spanning en vooral geduld en liefde
voor de jeugd. Want al zijn niet al
le ouders zo als van bovenvermelde
Rinus, toch hebben de meesten
aanvankelijk een zekere angst om
,,te veel" te vertellen. Geen won
der, want vaak is disharmonie ln
het gezin er de oorzaak van. dat
het karakter van het kind een
geduchte knauw krijgt. Als er dan
niet wordt ingegrengn komt een
gemakkelijk te beïnvloeden kind zo
(Ingezonden mededeling,
De gelukkigen
Velen maakten de opmerking,
dat in de puzzle van de vorige
week niet vijf maal, doch zeven
maal de letter S voorkwam. Dat
is inderdaad waar, doch de opgave
luidde: „Wij ge v e n vijf letters S.
De rest moest u maar uitzoeken,
wat o.m. voor de vijf onderstaan-
den met een geldprijs werd be
loond.
1. H. J. Limper, Joh. Bosboom
straat 29 f 10.
2. M. v. d. Velde, Van Rheenen-
park 1, Nijkerk.
3. R. Bouterse, Stationsstr. 23,
Putten.
4. Mevr. de Graaf, Voltastraat 20.
5. Cobi Berrevoels, Voltastraat 24
allen f 2.50.
voogd worden aangesteld, die zich
volkomen moet geven aan de taak
om niet alleen het kind, doch dik
wijs ook de ouders, te doen op
groeien tot sociaal-voelende en nut
tige leden van de maatschappij.
Dergelijke voogden worden door
„Pro Juventute" gezocht en voor
gelicht. Niet altijd krijgen deze
mensen strafrechtelijke gevallen
onder hun hoede. Vaak klopnen
ouders, die de moeilijkheden met
hun kinderen niet meer aan kun
nen, zélf bi] deze instelling aan.
Dit helpen, dit ondersteunen van
mensen die vrijwillig hulp vraeen.
is een van de belangrijkste taken
van „Pro Juventute" en eigenlijk
zou het ook haar voornaamste
moeten zijn. Want wanneer tijdig
hulp wordt gevraagd kan veel na
righeid worden voorkomen.
„Amersfoort
Aalsmeer
De heren van „Amersfoort" gaan
Zondag naar Aalsmeer en zullen
daar „Aalsmeer" II ontmoeten. Zul
len de Amersfoorters in staat zijn de
puntjes naar de Keistad te bren
gen? Wij zullen hier niet op ant
woorden en ons dus niet aan een
voorspelling wagen, maar dat het
een spannende ontmoeting belooft
te worden, daar valt niet aan te
twijfelen.
De dames gaan naar „Atilla" I in
Utrecht. De Utrechtse dames wisten
tot nog toe geen enkele overwin
ning te behalen. De Amersfoortse
dames kunnen er echter verzekerd
van zijn dat Atilla alles in het werk
zal stellen „Amersfoort" de voet
dwars te zetten. Zij zullen dus ter
dege op moeten passen.
Het derde herenteam speelt op
eigen terrein tegen B.H.C. uit Bus-
sum. Spelen zij met volle energie,
dan kunnen zij de kleine kans die
zij bezitten op een eventueel kam
pioenschap behouden.
Het tweede damesteam is bijna
kampioen. Zij hebben nog maar
vier wedstrijden te spelen en nog
wel tegen twee clubs die onderaan
de lijst staan. Zij spelen a.s. Zon
dag tegen Rapiditas. De puntjes zul
len wel in de Keistad blijven.
The „big match" in de eerste
klasse afdeling Utrecht is ongetwii- Maal" Prof Brandt zegt slechts
frp nvpn /-lot of iroon u^pn f nf ar»
feld de ontmoeting tussen het lei
dende W.V.G.V. en het tweede
herenteam van „Amersfoort". W.V.
G.V. heeft momenteel nog geen
enkele wedstrijd verloren en heeft
haar doelgemiddelde 102 doel
punten voor uit 8 wedstrijden. Dit
dus bijna 13 doelpunten per
wedstrijd. De Amersfoorters staan
momenteel op de tweede plaats en
hebben nog een goede kans. Zij
zullen dus alle zeilen moeten bij
zetten.
AAV wacht een zware
strijd
AAV 1 gaat Zondag naar Bus-
sum en komt uit tegen BHC 1. De
Bussummers behoren tot de
sterkste ploegen in deze afdeling,
zodat AAV een zware strijd wacht.
Indien de athleten echter een
hoog tempo weten vol te houden
en de voorhoede in vorm is, zullen
onze stadgenoten o.i. in staat zijn
om een behoorlijk resultaat te be
halen.
AAV 2 speelt op eigen terrein
tegen Attila 3 en heeft winstkan
sen. De dames zijn vrij.
Rondom het biljart
De uitslagen van de gisteravond
voor de competitie van het district
Eemland gespeelde wedstrijden
z(jn:
Eerste klasse libre: Vergulde
Wagen IIIZonneheuvel I 26.
Derde klasse libre: Oosterpark I
Gouden Ploeg III 62. Vijfde klas
se libre: Zonneheuvel IIKOT III
62. Zesde klasse libre: Centraal
IVOosterpark II 26.
Mijnheer de Redacteur,
Wanneer Prof. Brandt in zijn ar
tikel in Uw blad van 31 December
j.l. schrijft, dat er voor angst voor
een ooriog op korte termijn geen
reden is, dan moge deze profetie
erg geruststellend klinken, doch
overtuigend is zij niet. Gezien de
houding der toonaangevende rege
ringen en diplomaten, die zoals
ieder mens met enig realiteits
besef toch weet aan de leiband
lopen van het internationale wa
penkapitaal, dient met een nieuwe
oorlog rekening gehouden te wor
den.
Persoonlijk beschouw ik de voor
stelling, die Prof. Brandt geeft van
de z.g. „derde macht", die in staat
zou zijn het evenwicht te bewaren,
als een fictie. Want als we de ont
wikkeling der dingen op de wereld
critisch gadeslaan, dan blijkt het
Marshallplan niet anders te beogen
dan de landen van West Europa
aan de belangen van het Ameri
kaanse Groot-kapitaal vast te klin
ken. Daardoor kan het een nieuwe
oorlog slechts bevorderen. Boven
dien ligt een botsing in de nabije
toekomst in het wezen der dingen.
Alles wat op aarde geschiedt, is
aan een vaste natuur-ordening on
derworpen. Wanneer men deze na-
tuur-rhytmiek verstond, zou men
zich beiiveren met haar mede te
werken en zodoende geleidelijk de
nieuw vormen scheppen, waarin het
leven voor individu gemeen
schap harmonisch kon worden be
leefd. Staat, kerk en wetenschap
moesten samenwerken om de mas
sa's tot dit peil op te voeden. Niet
in een enkel land doch over de gan
se wereld. Dan eerst is wereldvre
de mogelijk. Daartoe zal eerst het
kapitalisme vernietigd moeten wor
den. En dit zal gebeuren in een
volgende oorlog.
Hoogachtend.
J. F. W. HENSCHEL.
(Bijschrift van de redactie: Wjj
geven de inzender gaarne gelegen
heid zijn mening tegenover die van
Prof. Brandt kenbaar te maken.
te
geloven, dat er geen reden tot vrees
is voor een oorlog op korte termijn.
En wij zijn dit met hem eens. Dat
er nooit meer oorlog zal komen, wil
Prof. Brandt in het geheel niet be
weren, al hoopt hij dat vurig, even
als ieder weldenkend mens. De in
zender wil. alleen de gevaarlijke
kanten van het Marshall-plan zien,
maar dit is niet redelijk. Hij moet
maar zeggen hoe wij in Europa an
ders uit de malaise moeten komen.
Dat wij op moeten passen niet al
te zeer onder invloed van Amerika
te komen is zeer iuist. Dat ziet
men met name in Engeland zeer
goed in, waar men alles doet om
zo veel mogelijk op eigen kracht te
kunnen leven. De schrijver van dit
bijschrift wil nog wel zeggen, dat
hii persoonlijk we! gelooft in de mo
gelijkheid dat er nooit meer oorlog
komt. Alleen al omdat de techniek
spoedig zo ver kan komen, dat
ieder die een oorlog ontketent,
automatisch meteen zich zelf ver
nietigt. Hij gelooft dat op de duur
de oorlog zich zelf onmetelijk zal
maken. Of er vóór die tijd" toch nog
een oorlog uitbreekt, htngt in de
eerste plaats van ons zelf af, dwz.
van de .gewone mensen op de hele
wereld, die tenslotte toch die oor
log zouden moeten voeren. Het De-
langrijkste is, dat er een algemene
onwil tot oorlog wordt gekweekt.
Want met onwilligen is het niet al
leen slecht hazen vangen maar ook
moeilijk oorlog voeren. Iedere oor
log wordt vooraf gegaan door een
periode, waarin de mensen al of
niet moedwillig van de onaf
wendbaarheid van de oorlog over
tuigd gemaakt worden. Ze worden
geestelijk rijp voor de oorlog ge
maakt. Dat is veel gevaarlijker nog
dan het maken van atoombommen.
Als wij er allen van overtuigd zijn
dat er geen oorlog komt en dat
Eerlijk gezegd heb ik de
hele morgen lopen hopen dat
we maar geen ree zouden
zien en toen we er een zagen
was mijn enige hoop, dat wij
hem niet zouden schieten. U
zult zeggen dat ik een rare
jager ben. En u hebt gelijk
ook. Of eigenlijk niet eens. Ik
ben helemaal geen jager. Ik
wilde alleen maar eens zien
hoe het ging en ik blijf het
nog steeds een vreemde sport
vinden.
De ree flitste ons voorbij
op dertig meter afstand, rank
van lijf, licht op de poten, een
blanke majesteitelijkheid te
gen het donker van een stuk
je oerwoudbos. Met een lich
te wending was het dier plot
seling tussen de bomen ver
dwenen. Eén schot knalde
nog. Te laat. Opgewonden
stemmen braken los: „Een
pracht bok' De drijvers rechts
het bos in!"
De geweren stelden zich
verdeeld op. De drijvers
speurden en sisten het bos af.
Maar het werkte niets uit.
De ree bleef onvindbaar. Hij
had de komst van de drijvers
niet afgewacht. Het ene schot
was een stommiteit geweest,
hoorde ik de jagers onder el
kaar vertellen. Er had niet
geschoten moeten worden. Ik
zelf had met een van de drij
vers in de weg gelopen. Wij
beiden droegen geen geweer.
De jagers liepen achter ons
cri durfden niet te schieten
omdat ze bang waren ons te
raken. Een van hen was opzij
gerend en had toen, nog niet
eens tot stilstand gekomen,
maar geschoten. Dat was een
verspild schot. En, wat erger
was, de ree was hevig opge
schrikt en meteen verjaagd.
Die zou voorlopig niet stil ge
staan hebben.
Ik vond het wel best. Ik
had een ree gezien en het
dier was toch niet geschoten.
Wij liepen verder, over een
stuk hei en toen over een
knollenland. Een paar konijn
tjes sprongen weg tussen de
boven de grond uitstekende
en door het wild aangeknaag-
de, witte knollen. Maar geen
schot op de konijnen werd af
gevuurd. Wij waren nu „op1
de reeën". Wij hadden pas
nog eens bemerkt dat een ge
weerschot een ree verjaagt.
Er zijn weinig dieren zo
schuw als juist een ree.
drie reeën tegelijk over de
akker gelopen hebben. En
heel kort geleden.
Het wild moet nu dicht in
de buurt zijn. Het blijkt ook
uit de mededeling van een der
drijvers, die een spoor heeft
gevolgd dat opzij het bos in
ging. Hij is op het leger van
een ree gestuit. Het was nog
warm
Opnieuw wordt een stuk
bos afgezet. Het is een groot
stuk en de geweren komen
vrij ver uit elkaar te staan.
Maar bovendien, verbeeld'
u, dat u uw geweer met twee
schoten leeg schiet op een
onnozel konijn en opeens
spingt daar een reebok te
voorschijn. Dat kan toch,
nietwaar? Daar staat ge dan
met uw ongeladen geweer als
een houthakker zonder bijl.
Ge gromt, ge kettert, ge grijpt
naar uw munitie, laat de pa
tronen vallen, laadt, maar legt
niet eens meer aan. Het wild
heeft u al lang zijn lachende
staartje laten zien.
Dat alles vertellen de jagers
me, als we fluisterend, tegen
de wind in, over de akker
lopen. Ineens klinkt een on
derdrukte kreet. De jachtop
ziener, die steeds naar de
grond heeft lopen kijken,
heeft reeënsporen gezien. Al
len groepen samen om de in
planting van de hoeven in de
pas omploegde grond „Verse
sporen" is de algemene con
clusie. Wij volgen het spoor.
Het blijkt nu, dat er minstens
Ik sta te trappelen met mijn
verkleumde voeten. Ik ben de
enige van het gezelschap, die
geen laarzen draagt. Die
schaf je niet aan als je eens
een dagje mee uit jagen gaat.
En mijn zware Canadese
schoenen zijn tegen de Ve-
luwse weilanden en heidevel
den, na een paar dagen regen,
niet bestand. Mijn voeten zui
gen vast in mijn doorweekte
kistjes en ik begin er een
beetje rillerig van te worden
als ik zo een kwartiertje sta
te wachten en niets te ont
dekken.
Ik mag geen woord zeggen
van de jager, die naast mij
staat en een felle is. Het wild
mag niet verjaagd worden.
Doodstil staat hij en hij tuurt
maar naar de bosrand. Bij het
minste geritsel dat hij hoort
heft hij het geweer op, gereed
tot schieten. Ik zie zijn neus
vleugels nerveus trillen, zijn
mond is strak gespannen en
er ligt een gloed in zijn ogen,
wtf die niet will en, dan is er
al veel gewonnen. Als wij er van
overtuigd geraken dat hifi onaf
wendbaar is, dan is alles verloren.
Dat zouden wij juist de psycholoog
Henschel in overweging willen ge
ven. Als hii de onafwendbaarheid
van een oorlog verkondigt, dan
dient hg ondanks zich zelf
een kwade zaak).
Mijnheer de Redacteur,
Dinsdagavond las ik in Uw blad
een bericht onder bovenstaand
hoofd en dat was voor mij aanlei
ding om het bewuste biljet met de
nodige zegeltjes aan de eerste de
beste jongen op straat te geven in
de hoop van het gezeur om de
„prentjes" af te zijn.
Helaas de gehele Woensdag en
Donderdag kwam aan het geloop
naar de deur geen eind alsof moe
der de vrouw geen ander werk
heeft dan steeds maar weer neen
te schudaen tegen de vragende
jeugd. De actie van het reclame
bureau 't Raedthuys gaat onder
het mom, dat de baten afgedragen
worden aan de commisie Natio
nale Momumenten, doch ik moet
U zeggen het te betreuren, dat de
adverterende firma's het daarvoor
gespendeerde bedrag niet recht
streeks aan dit comité hebben
overgemaakt, dan zou het bedoel
de comité toch zeker meer baten
hebben ontvangen. Van reclame
voor de bedoelde firma's is mijns
inziens geen sprake; slechts het te
gendeel wordt bereikt. Immers
vele huisvrouwen slaken elk uur
van de dag een zucht en verwensen
de firma's die daaraan hebben me
degewerkt. Waren de baten voor
het comité zeer ruim te verwach
ten dan vergoelijkte nog veel, maar
de jeugd maakt er een sport van
en vele opzendingen met de nodige
extra duiten zullen waarschijnlijk
niet binnenkomen. En het kopend
publiek, waar het toch om gaat,
neemt geen notitie van de mooie
„prentjes".
Reclamebureau 't Raedthuys
'k weet me geen raad thuis
'k Geef U deze raad thuis:
laat de volgende stunt van
't Raedthuys
in de kluis van 't Raedhuys
Dan weet ik me weer raad thuis.
Met dank voor de verleende
plaatsruimte.
Uw abonné G.
Een ander
geluid
die ik nog niet eerder zag. En
i k denk alleen maar aan mijn
koude voeten en aan het uur
van middageten dat vast wel
gepasseerd zal zijn.
Dan klinken schoten. Mijn
metgezel veert óp. Hij is te
leurgesteld. Ik zie het. Nu
wordt het wild door een an
der neergelegd. In de verte
hoor ik kreten. Nieuwe scho
ten knallen. Dan zie ik op een
drie honderd meter afstand
een ree voortsnellen, als een
lichte schim door de wazige
donkerte van het bos. Mijn
metgezel legt aan. maar laat
dan het geweer zinken. „Dat
zou gekkenwerk zijn," zegt
hij.
De ree is inmiddels achter
de dam verdwenen. Maar dan
schiet in de verte een tweede
geel glanzend dier voorbij, de
kleur lijkt lichter door het
duister onder de bomen, die
de vluchteling dekken. Onge
looflijk snel vlucht de ree
voorbij, veel sneller dan de
vorige: misschien heviger op
geschrikt?
Het gezelschap komt weer
bijeen. Geen ree is geschoten.
De dieren zijn tussen twee
posten door geglipt. Ze heb
ben geluk gehad.
De jagers zien mij glim
lachen. Ze zijn sportief ge
noeg om mij mijn plezier om
hun wanbof te gunnen. Ieder
is hongerig en wij gaan op de
boerderij af, waar warme kof
fie ons wacht om ons brood
bij op te eten.
Vanmiddag gaan wij met
de fret op de konijnenjacht.
Wij hebben drie fretten bij
ons, een soort witte bunzings,
die. in een konijnenhol gezet,
de bewoners naar buiten ja
gen. Maar dat is een nieuwe
jachtbelevenis. Daar spreken
wij elkaar een volgende keer
over.
Het is mij reeds verschillende
malen opgevallen dat reclames
huis aan huis bezorgd, soms erg
belangrijk zijn.
Nu heden weer met de „Olym
piade 1948". Uw blad sprak dat
ieder gezin in rep en roer was.
Ik moet hier een vraagteken bij
zetten. Ieder huis kreeg het wel,
maar weet de post enz. niet dat er
soms 2 of 3 gezinnen wonen?
Dit gebeurt met de meeste re
clames.
Wordt er geen rekening gehou
den met inwonenden?
Wij tellen toch ook mee?
Een abonné.
Bijschrift van de redactie:
De opmerkingen van de eerste
inzender vinden wij een beetje
zuur. Heeft hij ook kinderen? Wij
vermoeden van niet. Dat de jeugd
het ons met het 's avonds aan de
deur bellen erg lastig maakt, zijn
wij met inzender eens. Dat huisje
bellen vinden wij ook totaal over
bodig en het gaat inderdaad op de
duur ergernis wekken. De brief
van de tweede inzender bewijst
overigens hoe zeer men overal op
het bezit van de plaat prijs stelt.
Hockey
AMHC-heren strijden om
Amsterdam-beker
Het wordt langzamerhand moei
lijk omb, met betrekking tot het
eerste AMHC-herenteam. te spre
ken over „onze stadgenoten",
want Cr staan niet minder dan 6
leden van de voormalige Baarnse
Hockey Vereniging in opgesteld.
Waren het aanvankelijk Kapteyn
en de gebr. Meyer in de voorhoe
de en Egel er als back, die het
gele shirt xan Baarn voor het
rode van AMHC hadden verwis
seld. sinds vorige week zijn daar
bijgekomen Van Dorp in de ach
terhoede en De Koning als links
binnen. Morgen ontvangen „onze
stadgenoten" hun sportvrienden
uit Almelo in de dercle ronde van
de Amsterdambekercompetitie. In
de vorige ronde 'behaalden de
roodwitten een benauwde zege in
Wageningen, zodat het sein „Al
len op hun hoede" nu zeker ge
hesen moet worden. Toch durven
wij hopen, dat het voordeel van
eigen veld doorslaggevend zal
zijn. In ieder geval kunnen wij
een goede match op Birkhoven
verwachten.
De dames krijgen hun laatste
kans om de rode lantaren te ont
lopen. Zij krijgen nl. SCHC I op
bezoek. De uitwedstrijd eindigde,
tegelijk met die der heren, in een
gelijk spel. De Bilthovense dames
hebben echter sindsdien betere
uitslagen kunnen bij boeken dan
onze stadgenoten, zodat zij een
hogere plaats op het lijstje bezet
ten. Het échec van de AMHC-da-
mes van vorige week tegen Kam
pong geeft te denken Vrouwe For-
tuna en het eigen veld ditmaal
wél mee voor een overwinning.
Anders zijn degradatiewedstrijden
vrijwel onvermijdelijk.
Het derde damesteam beproeft
haar geluk in Hilversum tegen
Kameleon III.
