Per dag gaat minstens 75 maal de overweg dicht r 3 r oaiair r Kleuterschool, vreugdebron voor het kind Spakenburg maakte zich op voor de palingvangst Per uur gaan 550 voetgangers over de luchtbrug 'n Heerlijke tocht door een Lenteland van uitbundige pracht: Bloesems lil Bedrijvigheid in de haven, want... vannacht varen ze! Zaterdag 1 Mei 1948 Nog steeds is het Soesterkwartier geen stap dichter gekomen by een oplossing van de overwegmisèrc. Integendeel zijn door de gestadige uit breiding en vestiging der industrieën, door de groei van de bevolking van het Soesterkwartier en het veelvuldiger contact van deze bevolking van het Soesterkwartier en het veelvuldiger contact vap deze bevolking j hebben met een afschuwelijke wo- met de binnenstad (we gaan meer „uit" dan in de jaren van vóór 1940), de overwegperikelen nog groter geworden dan voor de bezettingstijd al het geval was. was desty.ds reeds aan dc landzijde een bochtige weg geprojecteerd, welke enerzijds door middel van oen viaduct over de spoorweg naar Hilversum en door aansluiting aan de straatweg bij Birkhoven het grote verkeerniit de richtinc Am sterdam wilde aantrekken, ander zijds vooralsnog tegen de spoorlijn naar Zwolle tussen emplacement en Eem te pletter liep. Er moet spoedig een tunnel komen VANDAAG-DE-DAG wordt niet meer gelijk in 1890 de overweg 22 keren gesloten, doch reeds tijdens de thans geldende win- terdicnstregeling snellen (buiten de extra treinen) dagelijks tussen 7 en 22 uur niet minder dan 64 treinen naar en uit het Noorden en Oosten van ons land langs de wachtende files fietsers en automobilisten. Minstens 75 malen per dag wordt de enige verkeersslagader tussen 15000 bewoners van het Soester kwartier met de industriewijk aan de eene kant en dc rest van de stad aan gene zijde afgeknepen en wan neer 's zomers de honderdduizen den vacantieganger^ultzwermen en treinvertraging veroorzaken, is het voor de mensen uit het Soester kwartier helemaal misère-ouvert- met een praatje. Bij een vertraging immers van de grote sneltreinen naar Oost en Noord met slechts 10 12 mi nuten, is het heel normaal, dat de overwegbomen gedurende meer dan een kwartier achtereen ge sloten blyven. En deze sneltrei nen lopen iedere twee uur Aan elke Amersfoorter, die meer malen dc overweg moet passeren, zal het beeld bekend zijn van ter gend-langzaam neerdalende spoor bomen: elkeen die in de buurt er van is vliegt met een ren Adje Paulen of Jantje Pijnenburg is er niets bij naar de nauwe door gang van wandelaars, die gedu rende korte tijd nog open blijft. Zelfs de handigheid, waarmee de overwegwachters hun verantwoor delijke taak vervullen, kan niet ver hoeden dat chaotische verkeersop stoppingen voorkomen, wanneer de overweg lang gesloten moeten blij ven. Al by een wachttijd van één of twee minuten hoopt zich (vooral op spitsuren) ongelofelijk snel een menigte fietsers op. Schrijver dezes nam zich do moei te eens gedurende enige dagen op verschillende uren het lichte ver keer to tellen: Op het spitsuur van een werkdagmiddag tussen 17 uur en 18.12 teldo hij gedurende 55 „rij» minuten" nlot minder dan 2254 fietsers. In de 72 telminuton was dus gedurende 17 minuten (8 x) de overweg gesloten geweest. Om 17.07 stonden 75 fietsers voor de afsluitbomen te wachten, om 17.16 waren het er 96, bij het. pas seren van do trein om 17.20: 70, om 17.30 (toen het oponthoud 4 minu ten duurde) 95; om 17.86 waren dan 163 wielrijders shamgestroomd binnen twee minuten nlot minder en vloeide binnen vier minuten tel- tjjd een stroom van 323 wielrijders door de opening van de overweg. Ook op een stil uur als Zaterdag middag tussen 3 en 4 uur was het aantal fietsers nog behoorlijk groot: ongeveer 20 per minuut. Ook dèn duurde het wachten voor wielry'ders en voetgangers niet lang en verliepen er meestal twee minu ten tussen het sluiten van dc voet gangersoverweg en het ophalen der spoorbomen# De „luchtbrug" verwerkte Za terdag j.l. in de namiddag gemid deld 9 k 10 persone per minuut. Op een door-de-weekse avond werd eenzelfde aantal bereikt. Aldus afgaande op de schaarse steekproeven mijnerzijds meen ik, dat gemiddeld 550 voetgangers per uur de onprettige klim naar, de wandeling over en dc afdaling van de hoge voetbrug onderne men. Plannen Reeds betrekkelijk vroeg werd in Amersfoort gedacht aan een ruim telijke scheiding van woonwijk en industrieterrein, en al in 1919 was deze gedachte uitgedrukt in het eerste uitbreidingsplan dat in onze stad werd ten doop gehouden: op dit plan sloot een allee van 40 k 50 meter breedte de bebouwing af langs dfe Noordkant van het Soes terkwartier. In 1923 vond men dit echter al niet voldoende meer en werd een groengordel ontworpen van 130 meter breedte, welk ont werp tussen 1929 en 1933 onder leiding en naar de plannen van ir. Beltman werd uitgevoerd. De her innering aan deze prachtige plant soengordel ligt nog vers in het ge heugen van elke bewoner van het Soesterkwartier. Langs deze brede groenstrook Dc nieuwe weg Ook op het kortgeleden vastge stelde. uitbreidingsplan van het Soesterkwartier komt deze weg voor en we hebben slechts het Dag blad voor Amersfoort van 22 Aug. 1947 voor ons te nemen, om een duidelijk beeld te krijgen van de be doeling der ontwerpers: „Door de groenstrook voert de nieuwe toe gangsweg uit de richting Amster dam. verbinding gevende met het te vernieuwen wegennet. Op de bijge plaatste afbeelding van het uitbrei dingsplan merken we op, dat de grote verkeei*sweg benoorden de Plantsoengordel uitmondt in de Nijverheidstraat, ter hoogte van de Drentse straat. Dat dit consequenties meebrengt. ook voor het Soesterkwartier, zal ieder die enigszins ter plaatse be kend is, ongetwijfeld begrijpen. Want het betekent dat de Nijver heidstraat het natuurlijk vervolg zal zijn van de grote verkeersweg SoestBirkhovenPlantsoengordel en dit houdt meteen in, dat bij het maken van de zo vurig verlangde tunnelverbinding tussen Soester kwartier en stadskern wel „een beetje" weggebroken zal moeten worden. En aangezien wc dc eerste tien jaren nog zullen te kampen ningnood, betekent dit tevens dat we voorlopig nog wel niet behoeven te rekenen op een grote verkeers- tunneh Betekent dit dan oolc, dat het Soesterkwartier met zyn 3500 huis gezinnen en zijn 15.000 ingezetenen nog lange jaren zal moeten blijven *-\ Overweg-misère in Soesterkwartier (II) door P. S. Teeling oortmodderen met een erg onpret tige lange luchtbrug en een hemel tergend obstakel van een chaosvcr- wekkendo spoorwegovergang? Wij kunnen het niet geloven, om dat er m.l. een andere en snellere oplossing mogelijk dus noodzakelijk is: een afzonderlijke voetgangers- en fietserstunnel op het natuurlijko begin van het Soesterkwartier, zo als op de in dit artikel afgedrukte tekening door mij werd aangeduid. SOESTERWe.0 „Veel meer dan tot nu toe moes ten eigenlijk de buurtverenigingen en buurtafdelingen der politieke partijen zich gaan bezig houden met do zaken, welke innig verband houden met het wel en wee van hun straat, buurt of wijk," zo schreef ik op 21 Januari 1.1. in mijn eerste artikel over de geschiedenis van het Soesterkwartier. vyordt, zo vraag ik mij wel eens af, de ellendige misstand van de overwegmisère inderdaad door on ze stadgenoten uit het Soester kwartier wel zo sterk gevoeld Is het verantwoord, de daadwerkelijke hulp van het Gemeentebestuur en de actieve medewerking van de Ge meenteraad voor de verkrijging van een afzonderlijke Wielrijders- en voetgangerstunnel in te roepen? Het zyn maar vragen, vragen. Moge er van dc kant van dc oiti hun activiteit zo bekende bewoners van het Soesterkwartier een klin kend antwoord volgen! Wat is alles vroeg dit Geuren en zingende vogels Amersfoort, wat haar oude en nieuwe architectuur betreft, een opmerkelijk welverzorgde stad, is ons uitgangspunt. Van de mag nolia's, die zo zoetjesaan hun beste tijd achter de rug hebben, liggen de grote bloembladen overal als mooie schelpen op 't gazon ge strooid, maar de tulpen beleven nog hun hoogtijdagen. Maar voor al bieden de seringen, de witte en paarse, een feestelijke aanblik: in eens zijn zij her en der in bloei gevlogen en ook de sierhoutgewas sen, waaraan o.a. de namen pruim, peer en kers zijn verbonden, ver anderden in wolken en heuvels, driest of teer van kleur. Bruiloftstinten aan alle - kant! Maar laten wij ook niet de pracht der weelderige rhododen drons vergeten en de blauwe regen, die zich tegen de warme muren vlijt. Èn de borders en bedden der tuinen? Ge makkelijk zou ik u een twintigtal planten kun nen noemen, die er len- telijk floreren: tot zelfb in de steden toe heeft het voorjaar zijn fees telijke intrede gedaan. De ontplooiing van het loof voltrekt zich in hoe langer hoe sneller tem po. Indrukwekkend b.v. is de Berkenlaan, die al dadelijk in onze reisrou te is opgenomen, wan neer wij van 't Station af via de Arnhemse weg Leusden en het Zuidelijker gebied van Oost- Utrecht willen bereiken; boven de witte stammen zijn huiven van pril groen gehangen en daartussen ben gelen gracieus de honderden gou den katjes. Amersfoort is een verre van nuchtere stad. Anders zou de tjiftjaf er zijn naam ni$t roepen, de boomklever er niet „telegrafe ren", de vink er niet slaan, de koolmees er niet slaan, de merel er niet plechtig fluiten. Genoemd vijf tal horen wij vanochtend voortdu rend in het stedelijk gebied, maar hun muziek wordt natuurlijk na drukkelijker, wanneer wij de bui tenkant van Amersfoort hebben bereikt. Als wij langs de weg lopen, geflankeerd door eiken, zien wij tot onze verrassing, dat die al vol mannelijke bloeiaren hangen, maar even later merken wij, dat ook voor de beuken de bloeitijd al is begonnen, jaar! Het melodisch liedje van de fitis schalt aan alle kant en dat is niet te verwonderen, want buiten Amersfoort bevinden wij ons in een bosrijk gebied, afgewisseld door weiden, die geel zien van duizenden paardebloemen. De ge' kraagde roodstaarten bekronen zin gend de boomtoppen en het is werkelijk een feest daar bij de Hertekop, Lokhorster Bos en Nim- merdor te vertoeven. Wij zijn hier met al tet ver van Leusden, waar allerlei landgoederen en buitenver blijven, Leusder End.en Schutters Hoef, de landelijke sfeer accentu eren. Aardig is, dat in deze streek de „woud"-typen zo'n boeiend uit eenlopend karakter dragen: nu HET GEURIG KRUID... Grote pakken met goudgele slgarettentabak, een deel van de oogst uit Florida, worden in Recent Lake City door negers In spoorwagons geladen. Per trein en schip gaat de kostbare lading naar diverse sigarettenjabrieken in de wereld, die door aankoop beslag hebben weten te leggen op deze begeerlijke waar. Boni zuridooifiL zich zonnend op een braam bind eens zijn het hoog opgaande stam men. dan weer genoeglijke hout wallen en bosjes, die onze aan dacht vragen. Ringslangen schuifelen gesmijdig door de varens of dorre lovers; soms nemen zij hun weg door een veld van honderden „voorname" Salomonszegels, waarvan de eerste bloemen net zijn opengegaan. Alom getierelier Tussen dc beslotenheid van 't steeds dichter wordend loof is het een getierelier en gekweel van je welste: met dit mooie weer zijn de roodborsten, heggemussen, winter koningen en groenlingen wonder wel op dreef. Een hele sensatie is het dit seizoen voor het eerst te mogen luisteren naar het uitvoe rig muzikaal verhaal van een tuin- fiuiter. Het verschijnen van een vrij grote vogel veroorzaakt enige deining bij een' paar mistellijsters, die nijdig „tandeknarsen"; de op gewonden vogels zijn een beetje uit het lood, omdat een koekoek hun domein toevallig kruist en die heeft nu eenmaal meer of minder een roofvogelvoorkomen. Een bekoring van 't landschap is, dat overal de vogelkers volop bloeit, een heel mooie struik, waar van de bloemen, zo op een afstand, wel een beetje aan witte seringen doen denken. Inmiddels hebben wij het vriendelijke Leusden be reikt en ook op het verdere ge deelte van de tocht naar Wouden berg luistefen wij met aandacht naar de vogels, die ik al noemde. Weer genieten wij van hetzelfde afwisselende landschap: weiden, waar kieviten en grutto's het hoog ste woord voeren, bospercelen, landgoederen en houtwallen. Bij zonder mooi is liet gebied, waar door de Lunterse beek stroomt, die een weelderige begroeiing heeft van fonteinkruiden en voorjaars- sterrekroos, dat net begint te bloeien, maar om dit goed waar te nemen, moet er een loupe aan te pas komen. Pimpels, braamsluipers en zwartkopgrasmussen zingen hun curieuze of zoetgevooisde deuntjes j in dit bekoorlijk milieu. Telkens trekken kokmeeuwen over: het zullen, naar wij vermoeden, vogels zyn, die thuis horen in de kolonie van 't Leersumse Veld. Als wij De Mof, de vroegertijdse pleisterplaats der Westfaalse han- nekemaaiers zijn gepasseerd, bele- Evcn toeven voor zo'n prachtige tak appelbloesem. ven wij in een griendachtig gebied, op een paar kilometers afstand van Woudenberg iets heel moois: onze aandacht wordt op zeker ogenblik getrokken door gutturale klanken, die enige verwantschap vertonen met kikkergekwaak. Maar dan wordt het ons ineens duidelijk: er huist een nachtegaal in de dichte struiken. De vogel zelf krijgen wij door de maskerende wirwar van takken en bladeren niet te zien, maar'-als wij on$ muisstil houden, klinken ineens de warme volle trillers en» klaroenen de krachtige maatslagen. Een feestelijke ge beurtenis op deze lentedag. Wij zijn nu niet ver van de landgoederen Gerestein en Klem Gerestein en korte tijd later lopen wij door de straten van Wouden berg, waarboven het gracieuze nulboomblauwtje vliegt en waar progressieve paardenkastanjes de eerste bloemluchters hebben ontlo ken. Ten besluite nemen wij nog even een kijkje in het park achter het prettig aandoende gemeente huis. In de gracht bloeien blaar trekkende boterbloemen en water ranonkels, op het gazon beemdvos- sestaart en reukgras. *Forse oude bomen sieren het park; vooral een wilg met een bijna verbijsterende stamomvang trekt er de aandacht. RINKE TOLMAN. Soest, 24-4-'48. Vlucht en vrijheid Dc profeet Jercmia heeft een verschrikkelijke boodschap aan zijn volk te brengen. Hij moet het oor deel Gods aanzeggen, sloop-werk verrichten. In dc nationale span ning en gevaren van z(jn tijd krijgt dit onwillekeurig dc schijn van landverraad. Zijn leven wordt dan ook telkens bedreigd. Nu vertelt Jercmia 26, dat er nog een andere profeet was. die dezelfde boodschap bracht als Je rcmia. een zekere Uriade zoon van Scmaja, Uitdrukkelijk wordt van hem verteld, dat ook hij in den Naam des Heren profeteerde tegen stad en tempel. Dc koning Jojaklm staat hem naar het leven. Uria, die dit hoort, wordt bang. laat zijn roeping In de steek, en vlucht naar Egypte. Leve dc vrij heid. Maar er wordt een klem com mando achter hem aangezonden. In Egypte wordt hij gevangen en hei melijk meegenomen naar Jerusalem. Verder worden alleen nog vermeld dc terechtstelling en hoe zijn lijk in een massagraf wordt geworpen., Terwijl tenslotte vermeld wordt, hoe Jercmia. die wel op zijn post bleef, het leven er afbracht. Voor ons ligt dc weck der be vrijding. Toespraken worden weer gehouden, gevallenen herdacht. Doch dc wolken hangen laag boven deze wereld. En het Woord van God. dat in dagep van benau wenis vlak bij wasen ons beklem mend aansprak, dreigt in stichtelijk tcloof te gaan. Wat vieren wc ny eigenlijk? De vluchtDat wij dc dans ontspron gen zijn? Zulk een vlucht zou wel in het slordige massagraf van een stervend Europa kunnen eindigen. Of vieren 'we de vrijheid? Dat is dc vrijheid van hen. die dc bood schap hebben verstaan, en die nu op hup post staan, en vrij zijn in dc gehoorzaamheid aan dc opdracht, die bewaard worden zolang ze ge bruikt worden Vlucht of vrijheid? Vrede voor 'ons of de vrede Gods? Daar is geen hulp voorhanden voor handen dan van God. van Gocl. die 's werelds landen heeft onder Zijn gebod. v. E. Op de werf klinkt de hamerklop Voorbereidend onderwijs basis voor verdere studie Kinderen zingen en dansen in de zon „Z EG, ken ili de mossel man, de mosselman, de man van Scheveningen Ho ge kinderstemmetjes klinken over de binnenplaats van een fröbelschooltje. Vier en vijf jarige miniatuurmensjes, blon de en bruine, mollige en schrie le springen over de tegels, blij om de zon, blij om het spel. zich volkomen overgevend. Lang is het geleden dat wii zelf deze overbekende versjes zongen. Het klinkt nog zo ver trouwd in onze oren. dat wij bima zo'n knuistje zouden grij pen en meedoen aan dit blijde kinderspel. Maar wii blijven kil leen, willen de ban niet verbre ken, die hen zo in gespannen aandacht houdt. Wat zyn er onnoemelijk veel mo gelijkheden om deze kinderen een prettige jeugd te bezorgen. En hoe. veel vreugde beleven de leerkrach ten aan deze kleine leerlingen. Al les is nieuw voor hen. Het speel materiaal is misschien zo heel an ders dan thuis. In ieder geval wordt hun hier geleerd er op de luiste manier mee om te gaan en de gro te fanta:#? van deze peuters is ver rassend. Wij hebben hen bezig ge zien met een mozaïek, de opdracht luidde: maak een hart. Afkilken mocht niet en er was bij de kleu ters ook niet de minste behoefte om dit te doen. Elk was geheel in beslag genomen door het eigen werk. Op de gezichtjes glansden kleuren van inspanning. Het resul taat was er dan ook naar. Het ge heel moest sluiten en van goede kleurcombinaties zijn, wat voor ons voor zulke jonge kinderen een moei. liike opgave leek. In een ander lokaal hadden de kinderen „vrije oefeningen". In een rijk van materiaal voorzien school tje is de taak der onderwijzeressen lichtér. Vooral bil deze „vrije oefe ningen" biykt dat wel heel duide lijk. Als wij twee knaapjes e-eza- menlyk blokken zien bouwen stiigt onze verbazing. Getweeën hebben zij een dorp gebouwd op de ene helft van hun bank en op de andere schepen op zee. met ..echte golven" bestaande uit driehoekige blokles. die rii aan rij lagen. Even later kwamen zli bii juf, om knippapier- tjes vragen. Jongens doen zoiets nogal diplomatiek, maar evenmin als bij de vleiende meisles. is het moeilijk de kleuters, iets te weige ren. En waarom zou men de fan tasie der kinderen niet ontplooien als het materiaal daa.rtoe in vol doende mate aanwezig is? Later zien wij, dat in do „zee" papieren mensen aan het zv/emmen zlin en op de dekken v,an de schepen staan anderen gereed tot een duik. De meisles verloochenen hun aard niet. Zij bouwen ziekenhuizen en schooltjes, een keuken en een kin- derverblijfplaats. Weer anderen knippen van helgekleurd papier die dingen, waar elk kinderhartje naar uit gaat. Een schaar en een lijm pot, kleurig papier, een gewillig oor en goede raad van de toegewij de „juf", dat is het wereldje, waar in de kleuters ongestoord willen leven. Het klassikaal onderwijs mag na tuurlijk niet ontbreken. Daarmede legt men de basis voor hun „werk". Vervelend vinden zij het niet. maar toch haalt er niets bil het vrije spel en het werk naar eigen ingeving. Geen rumoer U zult denken dat het dan wel erg rumoerig moet zijn als al die kinderen het aantal varieert van dertig tot soms zestig hun gan getje gaan. Dan heeft U het toch mis. Soms schiet er wel eenb een stemmetje hoog boven het geroeze moes uit. Natuurlllk. Dat is bij ge zonde levenslustige kinderen niet te vermijden. Maar toch heerst er orde. Tucht is uit den boze cn ook helemaal niet nodig. Een onderwij zeres, die haar vak verstaat, heeft geen moeilijkheden met dezo klein tjes. die het heerlijk vinden zo'n „Juf" te- hebben. Vak gebeurt hot dan ook. dat zi1 zich zo thuis voe len. dat ze de hele omgeving ver geten en „mammie" roepen. Dat Is natuurlijk tekenend voor de pret tige sfeer waarin dc kleuters op school leven. Heel veel ouders staan afwijzend tegenover fröbelonderwijs. De re denen zijn heel verschillend van aard. Het enig kind wordt veelal thuis gehouden. In de eerste plaats omdat moeder zelf de ontwikkeling wil gadeslaan1 waar dan dikwills de angst voor het oplopen van allerlei kinderziekten bHkomt. die tóch wol zullen komen. Moeders van meer kinderen doen de kleintjes eerder naar school. Niet enke^ult gemak zucht. Het is immers juist op zo'n school, dat de kleuters al vroeg - meenschapszin wordt bijgebracht. U moet de kinderen eens samen zien. De egoïsties krijgen niet veel kans hun willetje door te drijven. Intuïtief voelt de tcgenpartH de fout aan en lapgzaam maar zekpr wordt die er door de kleintles zelf uitgedreven. Is het eenmaal zo ver. dan zün het de beste kameraadjes. Rivalen Zo is hun wereldje. Jo best doen en helpen waar je kan. Er zijn al tlid rivalen. Maar dlo zijn juist de stimulans voor de zwakkeren om ook hun beste beentje voor te zet ten. En samen komen zi1 er wel. Een werkstukje gaat van hand tot hand en wordt geprezen of botweg door de anderen afgekeurd. Dan zijn de tranen vlug bij de hand. Maar „juf" ook. Die kent haar klantjes wel en weet de luiste woorden te kiezen om ze weer qj> te beuren. Als we weggaan zün de kinderen in "de klas aan het werk. Hun „daaaag" klinkt nog in onze oren. In de gang hangen aan de kap- stokjes hun jasjes en mutsles en het speelplaatsie ligt stil en vredig, kleine voetafdrukken in het zand. een lichtblauw haarlintje vergeten ln een hoekje... %(Vsn onze speciale verslaggever) SPAKENBURG. VRIJDAG. - ..Eindelijk, vannacht varen wel". Hoe vaak heb ik dat vandaag al horen zeggen? Nu het zover is dat er na weken van ongeduldig en tevergeefs wachten mag worden begonnen met dc kuilvis- scrij. maakt dc ontevredenheid, die cr sinds weken in het dorp heerste, vorlopig plaats voor een prettig gevoel van opluchting. Over het troebele water van de haven klinkt het daverend geklop van hamers. Eigenlijk waren dc botters allang klaar, maar er blijkt zo op het laatste nippertje nog wel het een cn ander te moeten gebeuren. Hier een plankje, daar een likje verf cn een nieuw stukje zinkplaat misstaat ook niet. Spakenburg leeft op! Niet alleen dc vissers sjouwen de ganse dag bij de haven rond. Ook moeder dc vrouw met haar kroost, dc bak ker. dc slager, dc visventers. ja alle dorpsgenoten die even tijd hebben, kuieren cr heen. Want iedereen voelt zich diep in z'n hart nog deel van het visscrsvolk. dat sinds eeuwen dc Zuiderzee bevoer cn cr z'n broodje mee verdiende. Vandaag denken ze maar liever niet aan de inpolde ring. aan dc fabrieken die er b(j het dorp verrezen, aan dc omme zwaai naar dc industrialisatie. Want„Vannacht varen we!" HET begon al in de bus die me van het Amersfoortse Stations plein hierhêen bracht. Achter de druk keuvelende vrouwen in haar stijfgestevende goed heeft zich een visser behaaglijk in een hoekje ge nesteld. De klompen op de vloer en de paarse kousenvoeten op de pluche bank. Hij is de enige man in de bus, die morgen mee vaart ter kuilvisserij. En als je 't moet geloven, zal geen paling in 't IJs- selmeer hem ontsnappen, hoe glad en glibberig het dier ook is. De prijs? Tja, veel meer don tachtig cent per pond verwacht hij dc eerste .tijd niet. Maar wie zou zich daar vandaag druk om maken? Kijk. onze visser heeft een nieuwe ketel gekocht. De blauwe schou derdoek wordt opengevouwen en vrouwengezichten buigen zich keurend over cje aanwinst voor het keukengerei van de boot. „Een goede. Jacob, en hij kan jaren mee." Er wordt wat zuurzoet ge lachen. Wie spreekt er nu over jaren? Die tijd is geweest. Je weet vandaag immers niet wat er mor gen gebeuren gaat, om het nou ereis heel sterk uit te drukken. Hoe moeilijk hebben ze het dit jaar al weer niet gehad. Als regel mag er met de kuilvisserij pas op de eer ste Mei worden begonnen. De jonge snoekbaars die 's winters in de warme, diepe gedeelten van het IJselmeer blijft, trekt pas als het warmer wordt naar de ondiepe stroken langs dc kust. Zo lang moeten de vissers maar wachten, want de jonge vis moet gespaard blijven. tec gaan even bij de haven kjjkcn Het mooie weer van de laatste tijd bracht de vissers er toe. om een verzoek in te dienen bij het departement, hen eerder te laten uitvaren. Dc visserij-inspectie achtte het ogenblik nog niet ge komen. En de- vissers werden boos. De theorie van die trek naar de kust als het warmer wordt, is nog helemaal niet bewezen, zeiden ze. Trouwens, al zou dc jonge snoek baars dan eenmaal achter de dric- kilometeflijn langs dc kust zijn, waar wij niet mogen komen, wat dan nog? Daar zwemmen ze in de fuiken, die cr opgesteld staan en dan gaan ze toch clood. Maar hoe ze ook protesteerden, hoe er in de Tweede Kamer ook werd geageerd, de vergunning kwam niet. „Da's een schadepost van een dikke zes tigduizend gulden voor ons dorp geweest," zegt Jacob. En dat net, nu ze weer op behoorlijke vang sten rekenen. De bus hotst verder. Vlak voor Bunschoten staan rode ijzeren binten op een felgele zandvlakte. Een fabriekshal in wording. Het materiaal voor de tweede ligt klaar. Zo zul len er twaalf op dit grote tcr- ï'cin verrijzen. Ook worden er vijftig woningen gebouwd voor de technici, die er leiding ko men geven aan de duizend man personeel. Dit jaar nog zal cr worden be gonnen met cle fabricage van sta len woningen bn over drie, vier jaar als het bedrijf op volle toeren draait zullen er per dag drie complete woningen worden ge maakt. Nieuwe industrie voor een vissersvolk. Lovely In „d'Oude korporaal", de met veel antiek ingerichte herberg aan de ha\*en, zitten een paar Engelsen. Spakenburg is in trek bij dc bui tenlanders, die „Holland doen". Over cle kraakheldere ondergor dijntjes voor dc ramen kijken ze naar de bezige mannen op de bot ters. Er worden nog wat netten aan boord gedragen, een ander keurt z'n nieuwe, helwitte zeilen nog eens, cn op een derde boot zijn ze druk aan het optuigen. „Lovely", zeggen de Engelsen en ze nemen een hap van de lekkere koeken, waarvan alleen de meesterbakker van het dorp het recept schijnt tc kennen. Of zouden ze het gedoe in de haven bedoelen? Zouden ze wel iets bevroeden van alle teleur stelling, alle hoop, alle gevoelens van onzekerheid die bij de man nen en vrouwen daar aan de haven leven? Vannacht, als er op elk van de ruim honderd botters zich twee mannen inschepen, als de touwen worden losgegooid en de schuiten de donkere nacht ii* glijden, is er van enige „liefelijk heid" geen sprake. Dan is er alleen maar het klagend geschreeuw van een onrustige meeuw en een bede in het hart om wat zegen. Bevrijding Neen, krijgt U nu maar niet een beschimmeld bijsmaakje in Uw mond, dobr aan dit woord de ge beurtenissen van 3 jaar geleden te verbinden. Er is intussen alweer zoveel gebeurd dat die kostelijke herinneringen in discrediet brengt, ér wordt bovendien reeds zoveel over gezegd en geschreven, dat ik het helemaal niet over die bevrij ding wou hebben. Ik schrijf over dit begrip omdat het de eerste dog van een maand is die doortrokken is van „bevrijding" in allerlei be tekenissen. Uiterlijke, maar zeker niet minder ook: innerlijke bevrij ding. Een over die laatste wilde ik het nu hebben en speciaal over het zich vrij na- VRIJE WOORDEN door IR P. SCHUT ken van twee gevoelens die als twee boze tweelingen ik laat het aan de leezr ever of 't jongens of meisjes zijn zo enorm veel moeite en verdriet veroorzaken: Gevoelens van minderwaardigheid en van jaloezie. Dat zijn inderdaad tweelingen, ongegeneerd lelijke tweelingen. Je bent jaloers op wat je niet kunt of niet hebt (vreest kwijt te raken), je voelt je daardoor gauw minder waardig en daarom kun je het juist niet of kryg je 't niet. Erg schema tisch natuurlijk, maar als U t eer lijk bij U zelf onderzoekt, zult U me voor een groot deel gelijk moeten geven. Wat je er tegen kunt doen? Dingen die man kan doen m de perfectie uitvoeren, kleine of »;rote dingen dat hindert niet. Wie dat weet te bereiken verliest zijn ge voel van minderwaardigheid en van jaloezie. Niet vanzelf! En iedereen kan dat, als hij wil. Er werd eens een Mcncius de Chinese filosoof uit de oudheid gevraagd: Wie is een groot man? Daarop was zijh ant woord: „Zij die het kleine in zich volgen zijn kleine mensen, zij die het grote in zich volgen grote men sen!" Dat is de weg naar de bevrij ding. Het grote in zich volgen.

Historische kranten - Archief Eemland

Dagblad voor Amersfoort | 1948 | | pagina 3