DOLF VAN DER LINDEN
VerkiezlngsproMeem '48
tempert de jazz-woede
Behandeling van rundvee
dikwijls ergerlijk
FRANKRIJK AAN DE KRUISWEG
Voor welke Vaderdag is jouw partij
Zaterdag 19 Juni 1948
Veertig mannen en een meisje
stelden zich een ideaal
RADIO-ARTISTEN zijn over het algemeen keien in het moppen
tappen. Zo ook de leden van het „Metropole-orkest". Nu had Dolf
van der Linden ons al eens eerder verteld, dat er onder de veertig man
nen en het ene meisje van zijn ensemble een bijzonder prettige geest
heerste en wij hadden de dirigent destijds direct geloofd. Maar we heb
ben het dezer dagen ook zelf ondervonden, toen we een repetitie en een
uitzending van deze musici bijwoonden. Treffend was b.v. de spontane
orkest-fanfare, die defluitist-accarinist Ko Ikelaar ten deel viel, toen hij
in de pauze, tussen twee trekken aan zijn sigaret en zo droog als een
droogkomiek maar zijn kan. de volgende grap lanceerde: „Mijn vrouw
zei vanmorgen tegen me: Zeg. zegt ze. je zegt dat je naar de studio
gaat. zodat ik zal denken dat je niet gaat Maar ik denk niet zoals jij
denkt. Je gaat w 1. Waarom lieg je nou eigenlijk?!"
en idealist in elk opzicht, als het er
om gaat, zijn liefde voor de muziek
in al haar geledingen uit te dragen
tot ieder die naar hem luisteren wil.
Veertig idealisten
ET is nu bijna drie jaar ge-
Leer iedereen goede
muziek begrijpen
Dolf van der Linden zelf
houdt ook veel van lachen,
grappen en vrolijkheid, maar
hij kan ook heel ernstig zijn,
op een manier, die men niet
verwacht van een jonge, po
pulaire, goed gesoigneerde or
kestleider als hij is. Men moet
zich hem ook niet voorstellen
als een „leader of the band"
uit een of andere Amerikaanse
film.
Hij spreekt met ontzag de namer.
uit van Bach. Handel en Haydn
Respect en bewondering hoort men
in zijn stem als hij vertelt hoe hij
geniet van de prachtige kleuren en
klanken in de muziek van Bartok
bijvoorbeeld. Hij zou wel willen,
dat al zijn luisteraars zo veel van
Ravel hielden als hij zelf. Maar
smaken verschillen. Er zijn nu een
maal heel veel mensen, die de knop
omdraaien als er „klassieke" mu
ziek uit hun luidspreker komt
En daar zijn we bij het punt
waaromheen alles draait voor Dolf
van der Linden, de leider van het
„Metropole-orkest", musicus en
muziekliefhebber In hart en nieren
Staat Columbia weer
voor een revolutie?
Opzienbarend artikel in de
„Daily Mail"
Onder een grote kop over meer
dere kolommen meldt de „Daily
Mail" dat do communisten van
plan ziln op 20 Juli in Columbia een
revolutie te ontketenen.
De „Daily Mail" ontving hierover
berichten van zijn correspondent
die, omdat ten gevolge van de uit
geoefende censuur in Columbia dit
land ook vrijwel is omgeven door
een ijzeren gordijn, naar Miami was
gevlogen om vandaar ziin blad op
de hoogte te kunnen stellen.
Volgens Greenough werd er in
het centrum van Bogota heftig ge
schoten. Greenough berichtte:
„Langzamerhand blijkt uit onder
zoekingen dat Rusland niet slechts
interesse toont voor de Colum-
biaanse olie maar bovendien voor
de practisch nog niet in exploitatie
gebrachte rijkdommen aan minera
len zoals goud. platina, koper, man
gaan en lood."
De Engelse journalist beweerde
verder dat president Ospina Perez
sedert het beëindigen van de pan-
Amerikaanse conferentie slechts
driemaal zijn paleis heeft kunnen
verlaten.
Cuyk bestaat 2000 jaar
Cuyk, het aardige Brabantse
stadje aan de Maas, is 2000 jaar ge
leden door de Romeinen gesticht.
Ter gelegenheid van dit jubileum
willen de inwoners trachten waar
te maken, dat hun woonplaats, ge
lijk zij zelf altijd beweren, een
„stedje van plezeer" is. Er komen
een tentoonstelling van oudheid
kundige voorwerpen, een histori
sche optocht, concerten, een muzi
kale rondgang, kinder- en volks
spelen, sportfeesten, een bal cham-
pétre en een openluchtspel. Voor
dit spel heeft de bekende katho
lieke dichter pater Schreurs de
tekst geschreven.
Ter voorbereiding van deze fees
ten is een algemeen werkcomité
gevormd, waarvan de burgemees
ter van Cuyk. de heer L. Jansen
het ere-voorzitterschap heeft aan
vaard. Een speciale commissie zal
zich bezighouden met de versie
ring van het stadje
Aartsbisschop van York
over nieuwe oorlog
De Anglicaanse Aartsbisschop van
York, dr C. Garbott is kort geleden
in een kerkblad te velde getrokken
tegen de heersende opvatting, dat
een derde wereldoorlog onvermijde
lijk is. „We moeten eenvoudig wei
geren om te denken en te spreken
over de niet te vermijden wereld
oorlog Een dergelijke fatalistische
instelling zal deze ramp tot zich
trekken. Aan de andere kant moeten
wij wel duidelijk vaststellen, dat er
dingen zijn. waarvoor ons land lie
ver in de oorlog zou gaan dan toe
geven Een vergaande bereidheid
tot verzoening moet hand in hand
1 gaan met het onwrikbaar vasthou
den aan het eenmaal genomen be
sluit".
.,H leden", zo vertelt Dolf van
der Linden, „dat „Herrijzend Ne
derland" mij opdroeg, een nieuw
amuscmcnts-orkest samen te stel
len. Ik heb de mensen hiervoor ge
vonden, in een tijd dat het heel
moeilijk was, een musicus voor
vast aan zich te binden, om de een
voudige reden, dat iedereen vlak na
de bevrijding' wel dag en nacht
werk kon krijgen.
Maar ze zijn gekomen, veer
tig mannen en een vrouw. Ze
kwamen voor hot idee, voor de
taak, die ze stuk voor stuk be
reid waren, zich te-stellen: de
luisteraar er van weerhouden,
de knop om te draaien als er
ernstige muziek gespeeld
wordt.
Op onze eigen manier proberen
wij met zijn twee en veertigen, dit
doel te bereiken. In alle beschci-
MUSICUS EN IDEALIST. Dolf
van der Linden, zoals hij bijna da
gelijks voor het orkest staat, met
enkele van zijn vurigste aanhan
gers, de violisten.
denheid gezegd, wij trachten het
voor muziek ongevoelige deel van
de massa op te voeden, maar op
een zodanige manier, dat dit 't pu
bliek niet ie moeilijjc valt.
Wij spelen daarom in het gehoor
liggende melodieën, die iedereen
kent, alleen meer symphonisch ge
ïnstrumenteerd. Daarnaast bren
gen wij minder bekende werken,
die echter ook meer van de aan
dacht eisen. Het was dus een ex
periment, waarmee we drie jaar ge
leden begonnen. En in onze opvoe
dende taak, als ik het dan zo noe
men mag, zijn we in zo verre ge
slaagd, dat bepaalde jonge mensen,
die ons in het begin uitsluitend
verzochten, swing-foxtrots te spe
len. nu ook vragen om meer ern
stige nummers.
Een apart genre
Ik heb me n.l. van het begin af
de moeite getroost, alle brieven die
ik krijg, te beantwoorden. Dat kost
me veel tijd, maar ik heb er de vol
doening van, te constateren, dat we
bezig zijn, iets te bereiken. Enthou
siaste dansmuziek-liefhebbers be
ginnen om „semi-klassiek* 'te vra
gen en verstokte klassieken leggen
welwillend het oor te luisteren
naar verantwoorde amusements
muziek.
Wij overbruggen dus, voor
een groot aantal mensen al
thans, de kloof, die in Neder
land bestond, tussen zogenaam
de zware muziek en het lichte
soort. Voor d i e grote midden
moot van luisteraars brengen
wij een genre, dat staat naast
de dansmuziek, naast de gewo
ne populaire muziek en naast
de ernstige werken, maar
tóch een genre, dat een belang
rijke taak. kan hebben in de
muzikale ontwikkeling van de
massa".
Zomer-gedachte
Aan het einde van de middag
brak plotseling de zon, die de hele
dag verborgen was geweest achter
de wolken, door en scheen tussen
dc toppen van de bomen op een
vol bloeiende jasmijnstruik en al
lerlei warm gekleurde lage bloei
ende planten. Wat is dat namid
daglicht toch mooi, wat geeft het
veel warmere tinten dan de hel
dere middagzon. Door de open deu
ren woei een vleug jasmijnlucht
naar binnen en mede daardoor zal
het wel geweest zijn dat het ge
dichtje „moed" van Adama van
Scheltema de verdere middag en
avond telkens in me kwam opdui
ken.
„O zon, gij komt mij weer genezen!
O geurenvolle zomerwind
Ik wil in U gelukkig wezen
Een diep-gelukkig mensenkind!
Zo begint het.
Een eenvou
dig gedichtje,
zonder inge
wikkelde zin
nen, zonder
hoog draven
de beelden en gedachten, maar
doortrokken van een warme men
selijkheid.
Ik wil weer in mijzelf geloven
Dat ik gezond gezegend ben!
Is dat niet een kostelijke gedach
te om te voeden en te versterken?
Ik wil weer vechten met het leven
En lachen in de zonneschijn!
Vechten tegen alles wat neer
drukt, wat ontmoedigt, vechten
tegen leugen en misverstand, moed
hebben om een blij mens te zijn!
Zoals de lente telkens weer op
nieuw de hoop en de verwachting
geeft, zo moet de rijpere zomer ons
stevigheid en kracht schenken om
door te zetten, ook al bracht het
leven niet of nog niet wat
de verwachting ons had voorge
spiegeld of de hoop ons had inge-
fiuisterd.
O zon! ik wil gelukkig wezen
Een diep-gelukkig mensenkind!
VRIJE
WOORDEN
door
IR P. SCHUT
DOLF VAN DER LINDEN is behalve dirigent, componist en arrangeur
ook nog huisvader. Als het thuis op spelen aan komt, heeft htj met zijn
vier kinderen minstens even veel te stellen als met zijn veertig manneii
van het Metropole-orkest. Van links naar rechts: Ineke, vlak bij vader
en moeder, twee en een half: Peter, negen; Anneke, twaalf; en ,Jtinge"
die al viool speelt), elf jaar oud.
Na 400 jaar luiden de
klokken
Na een onderbreking van -400 |aar
rullen de klokken van katholieken ker
ken in Lausanne (Zwitserland) weer
mogen luiden.
Het verbod werd in 1548 uitgevaar
digd door het Canton van Bern.
Pelgrims naar Trier
In de loop der volgende week zullen
ter gelegenheid van het 800-jang be
staan van het Benedicteinen klooster
..St. Matthias" pelgrimtochten gehou
den worden naar Trier.
In dit klooster rustten de reliquien
van ..St. Matthias
Eerste heilige uit de
laatste oorlog
De deugden van de Poolse pater
Maximiliaan Kolbe. die omgekomen is
in de gaskamer van het beruchte kamp
Auschwitz, zijn beoordeeld tijdens een
bijeenkomst te Padua. Italië van kerke
lijke autoriteiten.
Pater Kolbe had in dit kamp vrij
willig de plaats ingenomen van een
Poolse onderofficier, die vader van vijf
kinderen was.
Deze bijeenkomst had ten doel het
bisschoppelijk proces in te leiden, ver
eist om leze zaak bl| de H. Congrega
tie der Riten aanhangig te maken.
Wanneer, zoals men verwacht, dit
proces voortgang vindt, zal pater Kol
be. de eerste heilige zijn uit dc Duitse
vernietigingskampen.
Congres van Jonge
middenstanders
Het Nationaal verbond van de R.K.
Jonge Middenstanders herdenkt dit jaar
haar vijftien Jarig bestaan.
Honderden Jonge middenstanders zul
len nu 25 Juli a.s. in Den Bosch een
congres bezoeken.
Vrouwelijke predikant
naar Indonesië
Mejuffrouw ds A M. Broekman,
hulppredikster bij de Ned. Herv. Ge
meente te Lochern'. komt als derde
vrouwelijke predikant in dienst van
de Protestantse Kerk van Indone
sië Haar eerste standplaats wordt
Soerabaja.
Ook kalveren verdienen goede verzorging
Stalinrichting moet in
orde zijn
„Behandel de dieren met zacht
heid". Dit kunnen we op verschil
lende plaatsen'lezen. Dat zo'n raad
geving nodig is volgt uit het feit,
dat de dieren wel eens ruw en
hardhandig werden aangepakt. Wie
in zijn leven dikwijls in de gele
genheid was de behandeling van
paarden, koeien, varkens en scha
pen te zien, die moest constateren,
dat deze verre van benijdenswaar
dig was. Wanneer een van deze
dieren wat onwillig was en zich
niet gedroeg, zoals de baas dat
wenste, werd er maar raak ge
schopt en geslagen. Het vervoeren
van kalveren geschiedde op een
wijze, waaraan ieder weldenkend
mens zich moest ergeren. Ofschoon
er op dit gebied werkelijk beter
schap te bespeuren is dank zij
vooral ook de invloed van de Ver-
eniging voor Dierenbescherming
zijn er toch nog dikwijls gevallen,
waarbij tot nadeel van het dier en
van de eigenaar verkeerde metho
des worden toegepast. In „De Land-
bode" vinden we een artikel van
Prof. Dr. G. M. v. d. Plank, hoog
leraar aan de Veeartsenijkundige
faculteit te Utrecht, dat zeker
waard is in wijder kring bekend
gemaakt te worden. We ontlenen
daaraan 't volgende.
Runderen worden vaak uit sleur
op een manier behandeld, waar
door zij onnodig onaangenaamhe
den ondervinden. Zelfs in hun pril
le jeugd worden kalveren niet be
handeld, zoals uit een oogpunt van
dierenbescherming en eigenbelang
van de veehouder eigenlijk nodig
is. In de eerste plaats denkt Prof.
v. d. Plank aan het pasgeboren
kalf, dat nog nat, in een koude
schuur gelegd wordt. Uit hygië
nisch oogpunt is het juist gezien
het kalfje uit de koestal weg te
brengen, doch dan is het ook zeer
nodig dergelijke pasgeborenen goed
droog te wrijven en niet door ver
damping van vocht het door en
dcor koud te laten worden. Een
kleinigheid, waaraan echter wel
wat meer aandacht mag geschon
ken worden. In verschillende arti
kelen en brochures is meermalen
de aandacht'gevestigd op de be
handeling van jonge kalveren tij
dens het vervoer en gedurende
marktdagen. Deze behandeling is
HET Franse volk heeft de be
slissingen van de Zes van
Londen over Duitsland hoog opge
nomen. Zware deiningen zijn over
het land gegaan. De Gaulle die een
eemichtig generaal en in zijn be
doelingen stellig een goed vader
lander, maar llerminst een staats
man is, trekt ertegen te velde. De
communisten bestrijden het accoord
eveneens met grote felheid. Deze
keer volgen zij het consigne van
Moskou niet, gelijk in 1939, toen zij
na het accoord Molotof-Ribbentrop
opeens van strijdbare anti-Duitsers
bondgenoten der Duitsers werden,
die er veel toe hebben bijgedragen
het militaire weerstandsvermogen
van Frankrijk te verlammen. De
verbittering daarover in de burge
rij is Vichy zeer ten goede geko
men. Tallozen werden daardoor
aanhangers van Pétain, in wie zij
de enige redding zagen tegen de
ondermijners van--het eigen land.
De communisten hebben om een
beeld van Churchill te gebruiken
hun terugreis tenvolle betaald.
Is het toen gewonnen inzicht de
oorzaak van hun, in de momentele,
politiek van Moskou slecht passen
de houding? Of is Moskou, integen
deel, tevreden met hen, omdat zij
storm lopen tegen de samenwer
king der westerlingen en ook deze
gelegenheid te baat nemen om het
tegenwoordig regime te ontwrich
ten? Want dit is wel zeker, vele
schokken van crises kan dit regi
me niet meer verdragen. Wel heeft
de Gaulle veel betere kansen erf
genaam te worden dan de commu
nisten; maar Moskou heeft zelden
haast. En dictaturen vinden in het
Westen steeds op de ene of op de
andere manier hun einde. En dan
hebben de communisten hun grote
kans.
Hoe het zij, op het ogenblik zijn
de Franse communisten verwoede
tegenstanders van alles, wat de
Duitsers ten goede zou kunnen ko-
men, terwijl de Russen hun best
doen de Duitsers te doen geloven
dat hun hoop op nationaal herstel
enkel op Moskou gevestigd kan zijn.
UlDAULT is er intussen in ge-
-L' slaagd de Franse Kamer te be
wegen het accoord met enig, vrij
platonisch, voorbehoud goed te
keuren. De meerderheid was ang
stig klein: "cht, bij 28 onthoudin
gen. De premier, Schuman, was op
het laatste ogenblik nog in het krijt
getreden, met de aankondiging van
het aftreden der regering, als het
accoord zou worden afgestemd. De
regering kon moeilijk anders: er
ware dan een toestand ontstaan,
waarvoor zij de verantwoordelijk
heid inderdaad niet meer kon dra
gen. Niet dat zij zelf zo verrukt
was van het vergelijk; Bidau'.t
heeft lang en fel gevochten voor de
wijzigingen, die hij nog heeft kun
nen bewerken. Maar hij wist dat
hij, het compromis weigerend, het
kind met het badwater zou uitgie
ten. Het dilemma was van een
schrikwekkende «envoud. Aan de
ene kant het vergelijk, waarin
Frankrijk onvoldoende beveiliging
ziet maar dat, door toenemende
samenwerking van de landen van
het accoord van Brussel met Ame
rika, Frankrijk vo.or lange tijd be
schutting kan bieden tegen de ge
varen uit Midden en Oost Europa
die het vreest. Aan de andere kant
is er niets, behalve het bewustzijn
standvastig te zijn geweest. Veel
zou bij dit laatste in gevaar ver
keren verloren te gaan. Wij spre
ken nog niet over de gevolgen van
een breuk tussen de bezetters van
Bizonië en de Fransen, die stagna
tie zou veroorzaken en de Russen,
ook in het Westen, zeer in de kaart
zou spelen. Er was de grote kans,
dat het Amerikaanse volk zich voor
het hoofd gesloten zou voelen en
dat het langzame groeiproces van
een permanente Amerikaanse sa
menwerking tot verdediging van
West Europa volmaakt tot staan
zou kon\en. Engeland zou, onder de
kort aangebonden en wrokkerige
Bevin waarschijnlijk zijn belang-
Dr. M. v. Blankenstein
stelling voor het samengaan van de
vijf van Brussel verhezen. Het
functionneren van het herstelplan
voor Europa zou ernstig in gevaar
komen. Wij hebben juist gezien hoe
kwetsbaar deze materie in Amerika
is, door de besnoeiingspoging van
het Huis van Afgevaardigden.
Onenigheid van de westelijke ge
allieerden, ontreddering van het
herstel van Duitsland, het zouden
noodlottige verschijnselen geweest
zijn op een ogenblik waaróp het
Duitse zelfbewustzijn weer ont
waakt. Duits zelfbewustzijn is altijd
bedenkelijk, omdat het nooit hele
maal echt is, maar altijd het pro
duct van het besef dat de gevrees
de autoriteit welke deze zijn
moge ernstige zwakke plekken
heeft. Het Duitse volk, in al zijn
onderdelen, wordt tegenwoordig
lastiger. Niet enkel zij, die de ont
beringen lijden en van wie dat zo
goed te begrijpen is; maar ook de
politici, die zich persoonlijk min
der te beklagen hebben. Natuurlijk
is ook bij deze laatsten zeer begrij
pelijk nationaal zelfgevoel in het
spel. Geen politicus zal zich er op
den duur in schikken, (e behoren
tot een volk dat tot een economisch
en staatkundig paria-bestaan is
afgegleden. Weinigen aanvaarden
gewillig de gevolgen van eigen
daden, als die zo heel erg bitter
zijn. Bij de politici komt er echter
bij het verlangen een goede beurt
te maken tegenover de hunnen.
De concurrentie van de door de
Russen zo krachtig gesteunde com
munisten uit de oostelijke zone is
daarop verder van invloed.
T-I ET is goed. dat het Franse volk
1 1 aanleiding heeft gehad niet
enkel het onbevredigende van het
vergelijk van Londen maar ook de
gevolgen van een verwerping goed
in beschouwing te nemen. Het ver
gelijk heeft echter nog een derde
kant: De mogelijkheden die het
biedt van verdere ontwikkeling.
Frankrijk heeft hetzelfde wantrou
wen en dezelfde bezwaren tegen
het beleid van zijn bondgenoten ge
koesterd na de eerste wereldoorlog.
En het heeft gelijk gekregen. Zij,
die hebben gerustgesteld, die de
Franse vrees overdreven, ja hyste
risch hebben genoemd, hebben
moeten ervaren hoe noodlottig zij
zich hebben vergist. Dit moet het
Franse volk nog te argwanender
gemaakt hebben.
Daar staat weer iets tegenover.
De noodlittige gevolgen "zijn voor
namelijk veroorzaakt doordat Pre
sident Wilson en Lloyd George niet
in staat zijn gebleken hun toezeg
ging van een bondgenootschap ter
bescherming van Frankrijk tegen
Duitsland waar te maken. Amerika
trok zich geheel en al uit Europa
terug. Het verviel zelfs tot een
vrees voor aanraking. Het kende
geen andere zorgen dan de incas
sering van de oorlogsschulden, die
Europese landen tegenover Ameri
ka hadden aangegaan, en daarna
verbleekte zijn wrok tegenover
Duitsland onder invloed van de
ergernis over de West-Europese
mogendheden, die genoemde schul
den weigerden te betalen.
Frankrijk heeft geen betere be
scherming tegen een hernieuwd
Duits gevaar dat, bij het tegen
woordig beleid van Moskou nooit
met zekerheid voorkomen kan wor
den. dan de solidariteit van het
Westen, waartoe Foreign Office en
State Department op het ogenblik
zo goed meewerken. Dit is de enige
kans op werkelijke veiligheid in de
toekomst. Het maakt een compro
mis tot een noodzakelijkheid. Ame
rika heeft zelf niet onder Duitse
bezettingen of onder Duitse aan
vallen op zijn steden geleden. Het
heeft daardoor zijn eigen opvattin
gen. Daarmede moet rekening wor
den gehouden. Het ware noodlottig
beleid, zich bot daartegen te ver
zetten, met typisch Franse logica
en beter weten. Men moet slechts
trachten deze Amerikaanse opvat
tingen, die zo hardnekkig zijn, cn
vaak zo gevaarlijk naïef, binnen de
grenzen van het draaglijke te hou
den.
Dit geldt alles voor Frankrijk;
maar ook voor ons. Het ware wen
selijk, dat deze dingen bij ons
evenveel gloeiende belangstelling
vonden als in Frankrijk. Onze bu
reaucratie, achter horretjes in zelf
genoegzaamheid werkende, schijnt
dat echter niet te erkennen.
bij iedereen bekend. Vastgebonden
benen en op een hoop gesmeten
kalveren komen gelukkig al veel
minder voor; de marktplaatsen
worden beter cn veehandelaren
schenken al meer aandacht aan de
ze jonge dieren, die juist zoveel
zorg nodig hebben. Blijven zij op
de boerderij, dan is hun leven ge
woonlijk nog zo slecht niet. Alleen
doet het nog wel eens onaange
naam aan de jonge kalveren In een
hok aangebonden te zien staan.
Een toestand, die gemakkelijk te
vermijden is, wanneer men het hek
om de hokken iets groter maakt.
Hoe meer bewegingen de dartele
dieren kunnen maken, des te beter
voor hun ontwikkeling Spoedig ko
men de kalveren dan in de weide
en hebben 't best, met uitzondering
alleen van de mestkalveren, die in
nauwe, donkere hokjes worden op
gezet en volgepropt, zonder zich
noemenswaard te kunnen bewegen
Al te hard mag men de veehouder
echter niet aanvallen over deze be
slist af te keuren behandeling, daar
hiervoor meer de consument-lek
kerbek moreel verantwoordelijk te
stellen is. Zolang het blanke kalfs
vlees van dergelijke dieren hoog
gewaardeerd wordt, is het te be
grijpen, dat op kleine bedrijven in
dc zandstreken, waar dc toestand
voor de kleine veehouder verre van
rooskleurig is, getracht wordt van
een mestkalf te maken, wat er van
te maken is. De weidekalveren
krijgen een behandeling, waarbij
hun geen gevaren dreigen, wan
neer althans de weide-omrastering
in orde is en zij, vooral in het kou
de jaargetijde en bij nat weer een
eenvoudige schuilplaats kunnen
opzoeken. Zo gauw zij op stal tus
sen de staken komen te staan is
hun leven te veraangenamen door
een goede stalinrichting. Op stal is
voor alle runderen een goede
klauwverzorging noodzakelijk. Te
gen het einde van de staltijd lijden
veel koeien, door gebrek aan ver
zorging van de klauwen, pijn,
waardoor ook de melkgift sterk
kan verminderen. Van een verkeer
de behandeling der dieren zelf is
dan eerst sprake, wanneer zij ;haar
eerste kalf ter wereld brengen en
daarbij geholpen moeten worden.
By deze hulp dient met overleg te
worden gehandeld.
Londen stond dezer dagen in
het teken van Ascot. Zelfs op
?en baby-motorfiets ging een
der heren met grijze hoge hoed
naar dc rennen
