Onbaatzuchtig werker voor belangen
van de Middenstand
Bewoners van Slijkstraat vonden hun
straatnaam niet mooi
F. de Feher
Lou Bandy is zenuwachtig;
hij gaat trouwen
Schilders uit Nunspeet
exposeren hun werken
Winkel- en ambachtsstand staan ia
Amersfoort op hoog peil
mmm
mmüfe
Zestig jaar geleden protesteerde
„Flehite" tevergeefs tegen
wijziging
Al
4
Zaterdag 24 Juli 1948
j/- a tt Hiermede vervolgen wij onze
ixCill U scne artikelen over bekende en
„p „.«1 7 onbekende personen uit ons aller
LX Yi Cl omgeving.
P B mensen die nooit kunnen wennen in een ander land,
■L-' een andere stad of een ander dorp. Het is dus een voor
treffelijke eigenschap en kenmerkend in het algemeen voor flinke
mensen met sterke karakters, dat rij niet slechts ..daar gelukkig
rijn waar re hun brood verdienen", roals het nuchter-weg vaak
wordt gezegd, doch dat rij zich tevens zelf weten te geven en
hun hart tonen voor de mensen in hun nieuwe omgeving
en niet alleen voor hun eigen belang in staan maar de be
langen van allen weten te dienen. Zij worden goede burgers
in korte tijd en het valt soms iemand moeilijk zich voor te stellen,
dat zij ,.van buiten komen. Dat is het geval met de heer F. de
Feber, van huis uit een Haarlemmer, die rijn leerschool had te
Amsterdam. Onlangs ontmoetten we hem toevallig en dachten
een ..praatje met hem te maken. Het werd een lang en geani
meerd gesprek over Amersfoort: de groei van onze stad en haar
toekomstmogelijkheden en vooral over de belangen van de Mid
denstand hier ter stede. De heer de Feber's mond liep over
waarvan zijn hart vol is: de Middenstand!
FAM ontwikkelt grote
activiteit
Dat is nu het eigenaardige
zélf is hij niet eens een typische
vertegenwoordiger daarvan, want
als makelaar, „drijft" hij geen
winkel en kent hij niet dat intense
contact met het komende publiek,
heeft hij voor zichzelf heel andere
zorgen dan de winkelier en de am
bachtsman. En toch hij voelt en
begrijpt dat zijn bciang (en ons al
ler belang) verweven is met dat
van de Middenstand en hij werd
zijn dienaar en pleitbezorger.
Er zijn mensen, die meer kun
nen naarmate zij het drukker heb
ben; van die mensen, die langor
opblijven en vroeger opstaan dan
de meeste anderen. De heer de
Feber is een krachtige, jonge man,
die zich uiterst makkelijk beweegt.
Een man waarmèc men zich direct
op zijn gemak voelt; die vertrou
wen wekt, recht door zee gaat en
beschikt over mensenkennis en
tact Als hu vertelt v.n 7»jn eigen
werk, krijgt men de indruk, dat
hij met de makelaardij het al druk
genoeg heeft, want wat zit daar al
met aan vast: koopacten, hypo
theekbezorging, assurantiën, ex
pertises en taxatiën, rapporten zus
en rapporten zo en een niet inge
wijde wordt lichtelijk duizelig bij
het zien van zijn boekenkast vol
met wetboeken en boeken over
wetten
En op zijn grpte schrijftafel, daar
links vooraan, een stapeltje van de
nieuwste litteratuur over economi
sche en sociale problemen bo
venop het rapport over bedrijfsor
ganisatie. waarbij de middenstand
heel sterk geïnteresseerd, althans
betrokken is.
Hij is beroepshalve natuurlijk
lid van de Nederlandse Bond van
Makelaars in Onroerende Goede
ren, hypotheken cn assurantiën,
maar bovendien ook nog secretaiis
van zijn vakgroep. Daar spreekt hij
echter niet over. Hem en ons raken
de middenstandsproblemen en wij
spraeken over de F .A.M., dat is
de Federatie van Amersfoortse
Middenstandsverenigingen. Een
overkoepelende organisatie dus,
waarin zijn ondergebracht de
Christelijke Middenstandsbond, de
vereniging ..Handel en Nijver
heid" en rie Katholieke vereniging
„De Hanze". De heer de Feber is
secretaris van „Handel en Nijver
heid" (afd. A'foort v. d. KNMB) en
ook bestuurslid van de F.A.M. en
dan tevens nog hoofdredacteur van
het F.A.M.-nieuws, het maandblad
voor de leden, waarin hij voorlich
tende. interessante artikelen
schrijft.
Springlevend
Die F.A M. is zoals iedereen
in Amersfoort heeft kunnen
merken, op eens springlevend
geworden. Zij stamt al van
1936. maar tot voor kort heeft
ze toch niet goed „haar vorm"
kunnen vinden. De oorlogs
jaren deden haar natuurlijk
geen gè>ed en men merkte
eigenlijk niet meer dat ze be
stond. Ze was er wel degelijk.
Ze sliep slechts en op het goe
de moment werd ze wakker,
wreef zich de ogen uit en keek
toen fris en vrij haar wereld
aan: de middenstandswereld
waar het weer danig moeilijk
wordt en men als vroeger
zal moeten vechten voor zijn
bestaan en zijn rechten.
Iedere wink,elier moet er lid van
zijn en dat zal, dank zij haar acti
viteit, wel spoedig het geval zijn.
l i Wf
■Kjhg
aar
W'y
4
Dat is niet anders dan een kwestie
van welbegrepen eigenbelang, want
de F.A.M., vertegenwoordigend
alle middenstandsverenigingen,
kan zoveel gemakkelijker het ge
meenschappelijk belang behartigen
b.v. bii de gemeente en andere
overheidsinstellingen en vooral ook
bij het grote publiek, dat door
drongen moet worden van de grote
waarheid in het devies: „Een
krachtige middenstand is een stut
voor stad-en land.'
Het gaat de F.AM. cm het wel
zijn van de eigen gemeente dat
met dat van haar leden onver'oie-
kelijk verbonden is en.zo is zij ook
de instelling geworden waarvan
goede propaganda en daardoor
warmte uitgaat. Amersfoort merkt
dat. Er is bedrijvigheid, er wordt
gewerkt, initiatief ontwikkeld en
het grote publiek profiteert daar
van. Ter wille van hun behoeften-
bevrediging behoeven de Amers
foortse burger en burgeres het
niet verder te zoeken dan hun
eigen stad. Winkel- en ambachts-
I stand staan hier op hoog peil.
Dank zij de F*A.M. ontwikkelt
de middenstand een grote activi
teit. Denken we b.v. aan de jubi
leumfeesten in September. De mid
denstand levert daarvoor een be
langrijke cn een aantrekkelijke
bijdrage.
F.A.M.-fccstweek
Er zal een F A M.-fcestweek ko
men, waarbij behalve de midden
standers. hun kinderen en hun per
soneel. ook het nubhek zal worden
ingeschakeld. Bij deze feestelijk
heden zullen ook de buitenkwar-
ticren worden ingeschakeld, opdat
met alles tot dc city beperkt zal
blijven. Er is natuurlijk een eta
lage-wedstrijd en verder alle mo
gelijke aardige wedstrijden voor
slagersjongens, kcllners en alle
mogelijke andere categorieën. Er
zijn kinderspelen, êr worden post
duiven opgelaten en door een
luchtballon zal het F A.M.-beginsel
op symbolische wijze boven alle
verdeeldheid hoog worden uitge
tild. Om het onderling contact en
ook dat met het publiek te verste
vigen zal dc F.A M. ook een eigen
krant uitgeven, een propaganda
krant; voor één keer. en al is deze
uitgave in zekere zin een concur
rerend orgaan Het Dagblad voor
Amersfoort vestigt er graag bij
voorbaat de aandacht op. Zij zal
veel interessants (en surprises!)
bevatten.
De handen ineen!
Die feest week! Tja een
paar moeilijkheden waren er
ook wel. Daar is b.v. de „Stor-
ta" (Stichting tot het organi
seren van tentoonstellingen)
ook al een vrucht van Amers-
foorts initiatief, die een grote
cn grootse landbouwtentoon
stelling organiseert. De plan
nen lagen allang klaar. Dat die
tentoonstelling nu juist moest
samenvallen met de jubileum
feesten.... Het was een toe
valligheid maar dan toch een
waar de F.A.M. wel even mee
„in" zat.
Zo'n tentoonstelling aan de
grens van de gemeente zou im
mers de belangstelling wel eens uit
de stad kunnen wegzuigenFr
viel ten slotte niets meer aan te
\eranderen cn trouwens, men
kwam tot de slotsom, dat een der
gelijke veronderstelling te pessi
mistisch was. Even goed kan wor
den verondersteld dat dc duizen
den bezoekers van de Storta zich
niet uitsluitend tot het tentoon
stellingsterrein zullen bepalen,
doch ook de stad in zullen trek
ken om daar al het moois te zien.
Dat doen zij natuurlijk al was het
alleen maar om een bezoek.te bren
gen aan de Markthal waar onder
auspiciën van de F.A.M. de bloe
menhandelaren een pracht van een
tentoonstelling organiseren. En zo
zal, dank zij de wederzijdse waar
dering en samenwerking, dank zij
F.A.M. en „Storta" en de gemeente
en alle mogelijke andere instellin
gen, Amersfoort in de Jubileum-
week een feéstende feestelijke stad
zijn.
Daarvan vertelde ons uitvoerig
en met enthousiasme de heer de
Feber, deze echte Amersfoorter.
die.nog maar een jaar of acht
Amersfoorter is.
VREDELIEVEND is de tocht die zes Engelse gevechtsvliegtuigen (Vampire) gaan ondernemen naar Ame
rika en Canada. Na een trantsatlantische vlucht neemt dit 54e Squadron deel aan verdedigingsoefeningen
van de Amerikaanse luchtmacht.
Boekbespreking
Carla, secretaresse van
mr. P. G. Roogers
„Carla" is een door Adri Groe-
nevelt vlot geschreven moderne
meisjesroman, fris van opzet en
zeer geschikt voor oudere meisjes.
De schrijfster geeft op natuurlijke
wijze het leven van de hoofdper
soontjes op Java weer. Het is een
doortastend stel vriendinnen, die
tenslotte hun levensbestemming
vinden.
Ernst en luim wisselen elkaar af
in dit, verhaal, dat door de meis
jes van zestien jaar en ouder in
één adem zal worden uitgelezen.
Deze uitgave van „De Sleutel"
te Haarlem zal ongetwijfeld wel
haar weg vinden.
Lou Bandy, Nederlands meest populaire revue-artist, heeft aangetekend
en gaat Dinsdag in z'n woonplaats Doorn trouwen met een Utrechtse schone.
Clazina Franken, of. zoals Lou z'n bruidje noemt. „Sinia". In het zonnige
buitenhuis te Doorn, waar schilderijen en kunstvoorwerpen de goede smaak
van de eigenaar verraden, verrasten wij het gelukkige paar midden in het
drukke werk, dat hen zelfs in de bruidsdagen opeist, maar Lou, spontaan
als altijd, liet terstond de schrijfmachine waarop zovele van zijn bekende
liedjes zijn geboren in de steek en bègon te vertellen van z'n vreugde en
z'n plannen.
„Ik wordt gek van de drukte",
zegt onze gastheer met de zonnige
lach die ieder van hem kent en
meteen zit hij midden in het ver
haal van zijn huwelijksplannen die
samenvallen met de première van
de grote revue „Laat de poppetjes
dansen", waaraan niet minder dan
30 mensen medewerken, ,,'t Valt
met mee, om die allemaal in de
hand te houden en ik ben zelden
zo zenuwachtig geweest als eergis
teren, toen we er mee startten",
vertrouwt Bandy ons toe, maar
weer glimlacht hij stralend omdat
hij als aanstaand bruidegom nu
eenmaal in een zevendc-hemeltoe-
stand leeft, waarin zelfs grote moei
lijkheden een peuleschil lijken. En
dan komt hij los met zijn „gehei
men" Onze eerste vraag was na
tuurlijk gericht op de kennisma
king tussen Lou en Sinia en het
Raeds zijn verscheidene nieuwe gebouwen op Schiphol geheel of gedeel
telijk 4n gebruik genomen. Daardoor is het mogelijk geworden binnen
kort een aantal houten noodgebouwen af te breken. Gezicht op Schiphol
van de verkeerstoren uit.
lot blijkt hierbij in alles rekening
te hebben gehouden met het feit,
dat de schietschijf van Cupido ko
miek is, wantEnfin, laten we
Sinia aan het woord laten:
„Ik was," zo begint de jonge
bruid haar romantisch verhaal, „ik
was op een feestje, waar veel men
sen waren en omdat ik altijd een
enthousiast bewonderaarster van
Lou Bandv ben geweest, werd mij
gevraagd een van zijn liedjes te
willen zingen. Terwijl ik zo bezig
ben en iedereen luistert, merkte ik
wel, dat iemand vlak achter mij
kwam staan, maar ik keek niet
om en ging rustig door. Opeens
voel ik, net toen ik voor de tweede
maal het refrein zou brengen een
arm om mij heen en wie maakte
het met mij tot een duet?" Natuur
lijk zal iedereen het raden: Lou
Bandv zelf, die op het ogenblik van
deze lang niet alledaagse kennis
making wist. dat Sinia voor hem
nieuw huwelijksgeluk zou beteke
nen. Amor heeft hier een goede
kiik gehad, want beiden behoeven
elkaar maar aan te zien om ons te
bewijzen wat zij voor elkander be
tekenen. Sinia is precies wat Lou
nodig heeft als levensgezellin: een
hartelijke gastvrouw en.... een
stimulans voor zijn werk, dat hem
voor alles jong moet houden.
'Artistenvrouw
De psycholoog in deze grote man
van onze kleinkunst heeft de stap
die hij gaat doen lang en breed
overwogen en hij is niet alleen af
gegaan op de buitenzijde van zijn
charmante aanstaande vrouw. Haar
kwaliteiten als mens hebben voor
al de schaal doen doorslaan, want
zij behoort tot het type van de
idealp artistenvrouw, die weet wat
hoogsoanning betekent en reeds nu
is zij Lou tot steun bij 'zijn nimmer
rustend werk.
Samen overwegen zij de mogelijk
heden die in een nieuw liedje schui
len en als we wat doorpraten over
„het vak", blijkt zij in deze dwaal
tuin geen onbekende te zijn.
HOE oud dc verkeersweg wel Is. die sinds 1888 de naam draagt van
Arnhemsestraat, kunnen wJJ.slechts gissen. Elfhonderd jaren geleden
beleefde het oude Dorcstad z\jn korte periode van grootste bloei cn ver ten
Noorden der huidige Eemmonrling moet naar dc mening van onze bekende
Amersfoortse topoloog meester Stlenstra nog veel vroeger het verdwenen
Flehitc hebben gelegen. De Flieliaven, welks naam in de tyd van Karei de
Groote (-t 800) reeds op het omringende land was overgegaan, (vergelijk
hierbü stad Utrecht cn land Utrecht, stad Groningen cn land Groningen
stad Luxemburg en land Luxemburg). Het is niet zo heel onwaarschijnlijk
dat de Arnhemscstraat deel uitgemaakt heeft van dc handelsweg die Dore-
stad met Flchite zal hebben verbonden, d.i. van de latere Wgkerwcg, waar
van een groot deel thans onvindbaar is overslovcn door het zand der
Trcckerduinen en waarvan misschien het duizend jaren oude IVIonnikenpad
nog een, steeds kleiner wordend, overblijfsel is.
Geen Arnhemscstraat,
maar Leusderstraat
|)E Fliehaven moet in de sche-
•L-/ mer der vroege middeleeuwen
reeds, zijn verzwolgen door het
water der latere Zuiderzee, en
Dorestad werd in het jaar 834 zó
grondig door de Noormannen ver
woest dat men eerst in ónze eeuw
dank zij de onderzoekingen van
dr Holwerda met de juiste lig
ging dezer verdwenen stad bekend
raakte. Gingen de beide eindpunten
verloren, de handelsweg zelf
bleef nog honderden cn honderden
jaren in gebruik en ik waag de
veronderstelling, dat het lijk van
de Heilige Ansfridus (stichter van
het klooster Hohehorst op. de latere
Heilige berg) omstreeks het jaar
1006 door de Utrechters langs deze
Wijkerweg over Oud Leusden (Li-
siduna» en Doorn (Thorhem) naai
de Rijn is ontvoerd geworden en
vandaar per schip naar Utrecht ge
bracht. Zonder enige twijfel echter
is het weggedeelte tussen het kerkje
van Lisiduna en het oude Amers-
fordia (zoals onze stad in 985 werd
genoemd' nog eeuwen lang ge
bruikt door de Benedictijner „pa
pen" en monniken, aan welke om
standigheid de Papensteeg oftewel
Monnikenpad zijn naam te danken
heeft.
In de late middeleeuwen vond de
oude handelsweg zijn natuurlijk
einde op het knooppunt van land-
verkeer vóór de Rodetorenpoort
aan het begin van de Langestraat.
dus op de tegenwoordige Varkens-
markt. En te duidelijker wordt ons
Overzichtsfoto van een gedeelte
van Amersfoort, over de geschie
denis waarvan Peter van de Birkt
in nevenstaand artikel interes
sante dingen vertelt. (Archi-foto)
de belangrijkheid (óók de strate
gische) van deze directe verbin
dingsweg van Amersfoort met Wijk
bij Duurstede óók nog voor de 15e
eeuw. wanneer wij uit de stadsre
keningen van 1457 ervaren, dat
langs deze kortste weg „myn he van
„utr hyr was en tot w.vck toech en
nnse ..raedt nut hem" (de bisschop
van, Utrecht in Amersfoort was èn
van hier naar Wiik bij Duurstede
trok en onze Vroedschap mèt hem).
Hoe 't groeide
De Slijkstraat (de vroegere naam
der Arnhemsestraat) ontstond, toen
omstreeks het jaar 1400 de huizen
cn kloosters, die voor en na rondom
de oude stad waren verrezen, binnen
een nieuwe ringgracht <de Beek)
kwamen te liggen en de toegangs
wegen tot „der vrye stadt" met
poorten werden afgesloten.
De weg tusseh de tegenwoordige
Varkensmarkt en de ..Slyekpoert"
(in 1457 zo genoemd) werd nu een
stadsstraat en in de archiefstukken
uit de latere 4' eeuw komen we de
namen van Slijkpoort en Slijkstraat
herhaaldelijk tegen.
Zo worden in 1457 b.v. niet min
der dan 41000 stenen aan en om de
Slyekpoert vermptseld en zo vinden
we in een oude kroniek vermeld,
dat op 5 Maart 1595 de Grebbediik
doorbrak en het Rijnwater met zulk
een kracht op Amersfoort afstroom
de. dat „de Slyckpoort Brugge is
wech gespoeld".
En dat het er met de huizen
in de Slijkstraat in de tweede
helft der 18e eeuw niet bepaald
rooskleurig uitzag, leert ons een
Lou Bandy met zijn aanstaande vrouwgenietend van de zon die
de tuin van „De Schuyle Vinck",het zonnige huis van de komiek,
tot een paradijs maakt.
gaat", zegt Bandy, „zie ik de zaal vol
degens en ik weet dan, dat ik moet
schermen om stand te houden en ter
rein te winnen". We begrijpen het
wel. want het is moeilijk om met een
liedje harten te winnen, maar als
men de teksten hoort van de nieuw
ste geesteskinderen van deze prins
van de lach. kan moeilijk aan suc
ces worden getwijfeld. Lou heeft
juist .dat tikje meer", waar hij in
zijn laatste liedje pas enkele da
gen oud op zinspeelt en dat hij in
zijn aanstaande vrouw dat „tikje"
eveneens mag blijven vinden wensen
wij hem gaarne toe.
Jubileum-tournee
„Het vak", vraagt altud weer aan
dacht, en er zijn dan ook grote plan
nen. Op 1 December a s. gaat Lou
Bandy zun jubileumtournooi begin
nen en reeds nu werkt hij aan het
programma, dat een terugblik op de
vijf cn twintig jaren zal bieden die
hij in Plankenland heeft doorge
bracht. Het is een lange tijd en
Bandy heeft zijn succes niet in de
schoot geworpen gekregen. Er is
voor gevochten met het publick. dat
geen gemakkelijke tegenstander is.
„Als het doek v<por een premiere op-
stadsresolutie uit 1763, waarin
we lezen dat in deze straat het
huis van wijlen Ebbenhorst
lange tijd ontfewoond was geble
ven, ja, zelfs gedeeltelijk was
ingestort, waarom niemand zich
iets scheen te bekommeren. In
1866, tijdens de beruchte chole-
ra-epidemie kwam mede de
Slijkstraat in opspraak, daar
zich aldaar (en dan vooral in de*
nu verdwenen Vingerhoedstceg
en achter de Slijkpoortswal)
vele choleragevallen voordeden.
Onwillekeurig vragen we ons af.
hoe deze Slijkstraat aan haar naam
gekomen is. Hoogstwaarschijnlijk is
dit op gelijke manier in zijn werk
gegaan als het geval is geweest met
zoyele andere oude straatnamen in
onze stad. Reeds eerder (zie de edi
tie van 17 dezer) herinnerden wij
eraan, dat bii de naamgeving van
straten en wegen in vroeger tijden
oneindig veel meer dan thans werd
gelet op het typisch plaatselijke, op
het kenmerkend eieone van de
straat. Zo kennen wij in onze stad
de Lange straat, de Korte
gracht, de Brede steeg, de Krom
me Elleboogsteeg. de Krom-
m e straat, de Nieuwstraat. d.i. de
nieuwe straat, de Berkenwee (de
weg met de berken), de Stove-
straat d.i. de straat der stoven. Zo
kenden we dus vroeger nok de Slijk
straat die evenals de Sliksteeg in
Alkmaar haar naam te danken moet
hebben aan de blijkbaar zeer ken
merkende modderige toestand van
deze weg.
V«f eeuwen
Bijna vijf eeuwen lang hebben de
namen Slijkstraat en Slijkpoort het
uitgehouden. Totdat de bewoners
van deze straat op 3 Mei 1888 in een
request aan de Gemeenteraad ver
zochten „om aan de Slijkstraat de
naam Schoolstraat of een andere
meer passende naam te geven". B.
en W. stonden hier welwillend te
genover en vroegen op 15 Mei d.a.v.
aan de gemeente-archivaris een rap
port. om op grond daarvan te onder
zoeken of er eventueel geschiedkun
dige bezwaren tegen naamsverande
ring konden oprijzen. Dit bleek niet
het geval te zijn en in de raadsver
gadering van 28 Juni 1888 werd op
voorstel van B. en W. besloten, de
Slijkstraat om te dopen in Arnhem
sestraat. aansluitende aan de tegen
woordige Arnhemseweg.
Hiertegen kwam Flehite in het
geweer, maar helaas te laat;
haar verzoek om op het pasge
nomen besluit terug te komen
en alsnog de straat tot Leus-
d e rstraat te benoemen werd af
gewezen: de Raad voelde er niets
voor. de straatnaam binnen een
maand wéér eens te wijzigen.
En sedertdien is dit brokje van
de oude weg naar Leusden tot
Arnhemsestraat geworden.
De weg naar Arnhem liep 'sinds
eeuwen over Barneveld cn Meulun-
teren en was nog in 1660 mede op
kosten van Amersfoort aanmerke
lijk verbeterd. De weg naar Wou
denberg. die aanving bij het Juli-
anaplein. kwam eerst duizend jaai
later dan de Wijkerweg tot stand,
n 1 pas na een poging tot aanleg
door HA. Laan uit Baarn (in 1819).
Deze straatweg werd op 25 October
1822 geopend. In 1804 nog heette het
begin van de tegenwoordige Arn
hemseweg: ..Munnikenpad even
buiten de SlijkpoortEn hoe slecht
nog in het begin van onze eeuw de
namen Arnhemsestraat en -weg bij
onze ouders waren ingevoerd en hoe
goed deze de meest juiste naam aan
voelden bleek nog in December 1900:
in de kranten die toen de veiling van
hef landgoed Beekenstein bekend
maakten, stond, dat de bouwterrei
nen gedeeltelijk gelegen waren langs
de Woudenbergse straatweg.
Een halve eeuw nu draagt het be
gin van de 4)ude weg naar Leusden
de naam van Arnhemsestraat en
-weg, en de straatweg naar Wouden
berg kennen we óók al niet anders
meer dan als Arnhemseweg De on
juistheid van naamgeving is niet
meer te herstellen en onze vroegere
Slijkstraat zal haar huidige naam
goed of niet goed wel blijven
dragen tot het einde der dagen.
PETER VAN DE BIRKT
L hebben de schilderijen een
min of meer naturalistische
Inslag en als ls het geluld dus niet
luidruchtig, er is althans Iets te zien
ln de Oude School te Nunspeet De
Nunspectse Kunstkring zou er ze
ker goéd aan doen verder te gaan
met het organiseren van deze ge
meenschappelijke tentoonstellingen.
De bedoeling van deze kunstkring
reikt nog Iets verder dan het ten
toonstellen van schilderijen alleen:
een pogen tot onderling begrip en
In verscheidenheid van aard en
grootheid een meer kameraadschap
pelijk samengaan. En wat wellicht
nog belangrijker ls, de belangstel-,
lende leek wordt in deze expositie
niet voor onoplosbare raadsels en
problemen gezet Het zal de bezoe
ker bij de eerste kennismaking met
het werk van deze schilders opval
len. dat het ondanks onvermijde
lijke tekortkomingen een eigen ca
chet draagt.
Van de acht kunstenaars, die hun
werken sinds Woensdag j 1, hier hebben
ondergebracht. Is Jos Lussenburg
de meest op de voorgrond tredende
figuur. Dc zwakke indruk van sommige
zijner doeken als/Boerderijtje, Onder
gaande Zon en het „maakwerk" Bin
nenhuisje, wordt ruimschoots vergoed
door andere werken van hém. die men
niet zonder rustige beschouwing kan
passeren. Er zitten telkens interessante
kanten aan. soms louter experimentele,
soms pok louter aesthetische overwin
ningen Het best is hij in het mannen-
portret ..Spiritusdrinker", dat vlot ls
geschilderd, gevoelig is gemodelleerd en
gekarakteriseerd. De l\andcn zijn echter
wat zwak van tekening. Voorkeur bij
deze collectie krijgt bij mij Florence.
Van Chris ten Bruggenkate
er is veel literatuur ln het werk van
deze nog jeugdige, maar begaafde schil
der aanwezig zijn er enige werken,
die aan de school van Willink. Hynckcs
herinneren. Men zou het werk van hem
zakelljk-romantisch kunnen noemen.
Nauwgezet observeert hij de natuur cn
geeft het omhulsel van elk ding met de
grootste zorgvuldigheid en met liefde
voor het detail weer. Wat hem evenwel
van de neo-classisisten onderscheidt, ls.
dat bij hem de zwaarmoedige dreiging
ten dele ontbreekt. In' zijn werk weet
hij door middel van toneelmatige be-
lichtlngscffecten. een aangenome sfeer
te scheppen. Hij ls echter niet zulk een
Knaf technic*, alt e( df
nen hij bereikt niet het technische
raffinement van deze schilders in hun
werken. Knappe werkjes zijn Februari
(hierin zocht hij problemen, die er niet
waren). Landschap en Heide. Vierhou
ten De stilleventjes doen soms denken
aan plaatjes.
Jaap Hlddink's werk valt mij
wat tegen. Hij moet het, wat hij thans
laat zien. wel wat te veel van het ef
fect hebben
Verwachtingen mogen gekoesterd
worden van V e r b u r g Deze zoekt
naar een eigen kleur, die tegelijk ge
voelig. sterk en rustig is Mooie land
schappen. goed. gevoelig en sfeervol
van kleur, zond hij ln
De werken van Huysmans
tekeningen en schilderijen staan
daarentegen lang niet op dezelfde
hoogte Dc tekeningen zijn aanmerke
lijk beter dan zijn schilderijen. Hij te
kent goed. een kwaliteit, die eerder op
aanleg, dan op onderricht berust. De
sanguintekeningen van hem hebben een
directheid van mededeling Tn sommige
doen de pennekrassen of penseelstreken
het niet bijzonder cn het resultaat ls
een mededeling, waarbij de beschou
wer geen ruimte blijft tot eigen inter
pretatie. De kleur, die hij in zijn stu
dies toepast, blijft ondergeschikt.
H. W. de Jong stelt landschappen
en stillevens teh toon. Deze Inzending
kan niet geheel en al bevredigen; er
is een zekere weifeling ln en stellig
ook ln de stillevens onevenwichtigheid.
In enkele zijner werkjes bespeurt men
een poging tot sterkere expressiviteit,
zoals in Landschap Nunspeet (34) en
Landweg (35)
Het doek. dat iets te zeggen heeft en
het doet ook in een beheerste taal, ls
van dc verscheiden schilder B. V1 e -
g e r s. Zowel in kleur als in tekening
ls zonder opzettelijkheid een boeiend
rhythme gegeven in de compositie cn
ln de verhouding van kleur met tussen
tinten. waarbij de fluweelachtige toon
van de kleur streelt. Een gevoelige nu
ancering kenmerkt dit schilderij. (19,
Rhododendrons).
Ook de schilderijen van C. Kom-
d o r f f e r getuigen van een ernstig
streven om de kunst zo goed mogelijk
te dienen.
Een compliment aan de inrichtersl
Hun taak is niet eenvoudig geweest,
maar zij hebben bij de samenstelling
van dit overzicht van het kunnen der
Nunspeetse schilders, liet gevaar dal
het ongelijksoortige k»*aUt«r verkreeg
we*et> te refmljdeo P.
