Toen Tarzan nog
GOOD LUCK!
Ray!Ray!Ray!
Mijn mooiste herinnering
USA
LJ
Johnnie Weismuller was
Het programma
Ma Braun
in gepeins
Zaterdag 24 Juli 1948
5
De Olympische anecdotes die
men hierachter aantreft stam
men niet uit Los Angeles, Parijs
of Amsterdam en zélfs niet uit
BcrIUn, al zUn ze soms gruwe
lijk. Het zUn historische gebeur
tenissen van de Oude Spelen in
Griekenland zoals wjj ze von
den In het hoek van de heer C.
J. Groothof, „De Olympische
Spelen" (Mculcnhoff) die ze
opschrbef met een verve alsof
hijzelf als verslaggever In
Olympia. nabU Plsa geweest
ware. Deze anecdotes zUn niet
toegankelijk voor personen be
neden de achttien Jaar.
Wonderbaarlijke krachten
Ten tijde van de eerste Olympische
Spelen was er een zekere Theage-
ncs, zoon van Tomosthenes, priester
van Hercules, die reeds op 9 jarige
leeftijd over wonderbaarlijke
krachten beschikte Uit school ko
mend zag hij op een der pleinen een
bronzen standbeeld, dat hij als een
stuk speelgoed op de schouder mee
naar huis nam Dat 6taaltje van bo
venmenselijke kracht wekte de be
wondering van heel Griekenland en
iedereen was nieuwsgierig wat deze
jongen later zou presteren. Groot
waS de verontwaardiging toen be
kend werd, dat Tomosthenes zijn
zoon voor de geestelijke stand had
bestemd en die verontwaardiging
was zo algemeen, dat de ouders wel
gedwongen waren hun voornemen
te laten varen. Toen droeg Theagc-
nes het koperen beeld naar de oude
plek terug.
Hij werd een Tunney en een Nur-
mi tegelijk. Noch als bokser, noch
als loper was hij te verslaan en bij
zyn dood liet hij zijn zonen 1400
door hem veroverde olijfkransen na.
Men richtte een standbeeld op voor
deze all-round athleet.
Dc ploegschaar
Merkwaardig is ook de anecdote
van de eenvoudige boer Glausius
die aan het ploegen was met zijn
zoon. Dc ploegschaar liet los en tof
stomme verbazing van Glausius
sloeg diens jeugdige zoon, zijn vuist
als hamer gebruikend, de delen van
dc schaar weer ineen. Dit was aan
leiding Glausius Jr te laten oefenen
voor de Olympische bokswedstrij
den. In den beginne schoot zijn
techniek tekort en dreigde bil te
verliezen. Op dat ogenblik riep z'n
vader in wanhoop: „Glausius mijn
zoon. denk aan dc ploegschaar!" Dit
sein gaf de jonge bokser de kracht
voor een wanhoonsslag. die zijn
tegenstander zo nevig tussen de
ogen trof. dot dezebewusteloos
neerviel. Later was Glausius on
verslaanbaar. Zijn boksen moet Iets
verschrikkelijks geweest zijn Er
was niemand die zich langer dan
een minuut tegen hem staande kon
houden.
Niet zachtzinnig
Zachtzinnig waren de athleten in
die dagen niet. De worstelaar So-
strntus kreeg de bijnaam „Dc brc-
'Creugas en Damoxenus vochten tot de duisternis viel en besloten toen
elkaar elk nog één slag te geven.
1AZIJ behoeven u heus niet te
vertellen wie Johnnie Weis-
mMler is. Maar misschien weet u
zich niet meer zo precies te her
inneren, dat hij in 1924, in
de honderd meter zwom in 59
conden. Ja, toen was Johnnie
leen nog maar een jongeling,
vreselijk snel in 't water vooruit
kwam en nog niet ontdekt door
Hollywood. Nu zijn er heel andere
associaties als de naam Johnnie
l Weissmüller op 't tapijt komt.
ttjoe OEOEOE oeoeoe
komt het uit de diepten van een
massieve borst en de dieren van de
jungle spitsen de oren, want Zijne
Majesteit Tarzan is bezig zich van
boom naar boom te slingeren. En
de dames, die in het donker van de
bioscoop naar hun held zitten te
kijken, wilden, dat zij eens een
keertje in de leeuwenkuil vielen
om door die bruine -feus gered te
worden.
Dezer dagen was Johnnie met
vacantie in Londen. Geen jungles
voor hem, geen Jupiterlampen,
geen schmink, alleen maar een
zwembad, om nog eens terug te
denken aan de tijd, dat hij nog
geen jifffrouwen-in-nood te hulp
behoefde te schieten. En terwijl
Johnnie daar zo met z'n tenen zat
te spelen, bedacht hij, dat hij al
veertig jaar was geworden en dat
hij nog nooit in 'n echte jungle was
geweest. En Johnnie zuchtte
Ja, het leven van Tarzan is niet
alleen een leven van bloemen en
wilde honing. Stel je als man al
leen al eens voor. dat je in maarv-
den geen kapper mag bezoeken, om
dan op plaatsen, waar ze je niet zo
goed kennen de opmerking te moe
ten" horen: „Hé. wie denkt die
knaap wel dat hij is? Tarzan
Eens was water zijn natuurlijk
element, maar de film kreeg hem
te pakken en liet hem niet meer
los. Achttien jaar is Johnnie nu al
Tarzan en al behoeft men 't hem
heus nog niet aan te zien, dat hij
de vier kruisjes reeds gepasseerd
Is, toch kan men er zo echt in ko
men, dat Johnnie wel eens wat an
JOHNNIE START, dis htf nog start
alleen voor de „show", zoals hier
met de beeldschone Belita, een
schaatsend fllmfenomeen.
ders wil. Maar haal 't niet in uw
hoofd 'n woord kwaad te spreken
van Edgar Rice Burroughs. John
nie zegt tegen Edgar „Paps" en Ed
gar tegen Johnny ,jzoon". Ja, zo is
de verhouding tussen hen.
Een journalist maakte de toespe
ling, dat Johnny naar Engeland
was gekomen om het Kanaal over
te zwemmen. Ha-ha! Johnny heeft
maar één verlangen: hij tuil nog
eens een echte Afrikaanse jungle
zien.
O ja, Johnny is getrouwd en hij
en mevrouw Weissmüller zijn alle
bei dol op uis.
ker", omdat hij zijn tegenstander
vastgreep, dan diens vingers achter
over drukte tot zo braken, of do
concurrent opgaf. Leontiscus had
hetzelfde systeem. Blijkbaar vond
niemand hierin iets unfairs. Integen
deel. men Juichte deze worstelaars
voor hun krachtig werk toe en
maakte later standbeelden van hen.
Veel verboden werd er nog niet,
zoals uit het bovenstaande blijkt.
Het schijnt, dat alleen het slaan
met de platte hond en schoppen
ongeoorloofd was! Worstelaars
gaven elkaar kopstoten, bra
ken vingers en tenen en trachtten
elkaar door een greep om de nek te
laten stikken.
Toch waren er grenzen.
Arrhachion, de Arcadiaan won de
worstelwedstrijden tijdens dc 52e en
52e Olympiade Bij de 53e kwam hij
in de eindstrijd tegen een merk
waardig taaie tegenstander. De
strijd duurde geruime tijd. zonder
dat een der tegenstanders merk
baar voordeel behaalde
Plotseling sprong de kleinste bo
ven op Arrhachion. beide armen om
diens nek en tegelijk het middel
van zijn tegenstander tussen de
knieën klemmend. Arrhnchlon
voelde dat dit het einde zou zijn.
Met een laatste wanhoopspoging
greep'hU dc vingers van zijn tcgeh-
stander en brak ze, waarop dezo
van pijn in zwijm viel. Het was
echter al te laat. Ook Arrhachion
was bewusteloos tegen de grond ge
slagen. Pogingen om zijn levens
geesten weer op te wekken, bleken
tevergeefs. De scheidsrechters be
slisten, dat dc nog levende worste
laar oneerlijk geworsteld had. waar
na het lijk van Arrhachion plechtig
met de lauwerkrans der overwin
ning v er.d getooid.
Nog één slag
In een andere beslissende Olym
pische strijd kwamen Creugas en
Damoxenus tegenover elkaar. Zc
streden uren achtereen tot dc sche
mering viel. Met toestemming van
dc scheidrechters besloten de te
genstanders. elkaar ieder nog één
slag te geven, zonder dat de andere
zich mocht verdedigen. Brachten
deze slagen geen beslissing, dan
zou dc strijd dc volgende dag wor
den voortgezet.
Het lot besliste dat Creugas de
eerste slag mocht geven. Hij gef
Damoxenus een geweldige „rechtse"
tegen het hoofd, doch dc slag die
een stier zou hebben gedood, deed
Damoxenus glimlachen
Nu was het diens beurt Hij sloeg
zijn tegenstander met uitgestrekte
vingers hard in de zijde en wel in
in het zachte vlees onder de ribben.
De slag werd met zo'n kracht toe
gebracht. dat de hand in het vlees
drong en Damoxenus de ingewan
den kon uittrekken, hetgeen na
tuurlijk dodelijk was. De scheids
rechters waren zo verontwaardigd,
dat Damoxenus voor goed uitgeslo
ten werd van de Olympische Spe
len, hetgeen nogal een milde straf
lijkt. Creugas werd met lauweren
getooid en zijn naam werd plechtig,
als prijswinnaar. uitgeroepen.
Uiteraard werd voor hem een stand
beeld opgericht en wel in de tempel
van Lycian Apollo te Argos.
Boetepot
Het is wel aardig te weten dat de
kosten van de talrijke beelden soms
werden betaald uit de boetepot. In
het algemeen was er weinig sprake
van fraude, maar onder de boksers
kwamen toch gevallen voor van
omkoping. Bij dc 98e Olympiade
heeft Eupolus van Thessalio dc
eeuwige schande op zijn hals ge
haald, doordat hij drie deelnemers
had omgekocht om hem de prijs te
laten behalen. In de 112e Olympiade
deed Callipus. een Atheen. hetzelf
de bij de Pentathlon. De betrokke
nen kregen zware boeten, doch
weigerden te betalen. Doch, volgens
de geschiedenis, werden de Goden
toen zo boos, dat het orakel van
Delphi, toen het door enige Athc-
nert geraadpleegd werd. geen ant
woord gaf. De schrik daarover was
zo erg. dat de betalingen dadelijk
binnenvloeiden. En zes nieuwe
standbeelden werden ter ere van
Zeus opgericht
Dc eed
Laat ons deze anecdotes besluiten
met een paar gegevens die de heer
Groothof! verwerkte over de eeds
aflegging. Het was dan zo, dat op
rang en stand der deelnemers niet
werd gelet, als ze maar geen mis
daad, heiligschennis of iets oneer
baars hadden gedaan. Men moest 10
maanden geoefend hebben en zich
dan 30 dagen onderwerpen aan een
speciale training in het Gymnasium
te Ellis. De deelnemers waren daar
ook in die maand gehuisvest.
Aan de vooravond der Spelen,
die doorgaans drie dagep duurden,
vond de plechtige eedsaflegging
plaats. Deelnemers en scheidsrech
ters stelden zich op aan dc voet
van het standbeeld van Zeus. In
een koperen plaat stond gegraveerd
de straf voor de meinedigen. Voor
het standbeeld werd daarop een
mannetjeszwijn geofferd. Boven de
ingewanden van dat offer werd dc
eed afgelegd door de scheidsrech
ters, die zwoeren dat ze een eerlijke
beslissing zouden nemen. Vervol
gens zwoeren de athleten, hun va
der, broers cn trainer, dat ?ij geen
ongeoorloofde roiddolcfi zouden aan
wenden om te winnen. Bij de bekro
ning na afloop namen de winnaars
plaats aan een van goud en ivoor
gemaakte tafel. Ze kregen olijfbla
deren op het hoofd en palmtakken
in de armen en werdén zo toege
juicht door duizenden Grieken.
Tijdens het feestmaal werden ge
dichten voorgedragen, feestliederen
gezongen, er werd gedanst en bu dit
alles stonden de kampioenen in het
middelpunt der belangstelling.
DEZE week zijn de eerste Ne
derlandse ofllcials en vervol
gens Nederlandse athleten Het Ka
naal overgestoken, om de voorbe
reidingen te maken voor de Olym
pische Spelen te Londen. Uit alles
blijkt, dat langzaam maar zeker
de belangstelling voor deze Spe
len onder de Nederlandse sports
men groter is geworden en dat
ook de kansen worden besproken.
Het zal een ieder wel duidelijk
zijn, dat ik mij aan zulk een kan
senbespreking niet zal wagen, om
dat daarin al te grote gevaren
schuilen.
Het staat voor mij echter vast,
dat wij geen grote verwachtingen
mogen koesteren, gezien de zo
moeilijke Jaren, die achter ons lig
gen en gezien ook het feit, dat nog
zoveel flinke Nederlandse kerels
hun plicht voor het Vaderland el
ders vervullen.
En toch kunnen en zullen wij iets
bereiken, indien van nu af aan
alle athleten, Jongens en meisjes,
die uitgezonden v/orden, zich vol
ledig op de Spelen concentreren
én indien vooral ook alle kleine
ruzietjes die zo licht kunnen ont
staan tussen officiële Instanties,
trfcxlners en athleten, voor dat
éne grote doel, n.l. een goed
finuur in Londen te slaan, van nu
af begraven en vergeten worden.
Dit moet niet schoorvoetend gaan.
maar van ganser harte.
Geen official, noch een athleet
of een trainer kan zijn volle ga
ven ontplooien, Indien hij voelt,
dat er tegenstrijdige krachten ten
aanzien van hemzelf werkzaam
zijn. De athleten zelf zullen echter
ook offers moeten weten te bren
gen. Niets mag gedaan worden,
wat schadelijk is voor de goede
conditie en niets mag nagelaten
worden, wat deze conditie nog
kan verbeteren.
MOGE dan straks ons keur
corps als het in het Stadion
van Wembley aantreedt, de ernst
van het ogenblik wel begrijpen,
moge het ook voelen, hoeveel hon
derdduizenden èn in het Vader
land èn vooral ook overzee, in de
komende weken met hen zullen
medeleven.
Ondanks de enorme concurren
tie, ondanks het feit, dat bij alle
Olympische Spelen plotseling
nieuwe sterren aan het firmament
verschenen, blijf ik vertrouwen in
deze kleine groep Nederlandse
meisjes en jongens stellen, wel
wetend, dat de Nederlandse
sportsmen altijd het sterkst ge
weest zijn, als zij hun tanden op
elkaar moesten zetten om een
schijnbaar sterkere tegenstander
te verslaan.
Met een hartelijk gemeend
„good luck" wil ik deze enkele
woorden eindigen in de overtui
ging, dat Jk op U, chefs d'équipe,
athleten en trainers, in Londen
.voor 100 pet kan rekenenl
K. J. J. LOTSY
Chef de Mission O.S. 1948
HET Stadion brulde. „Ray!
Ray! Ray! U.S.A.!! Hurrah!
Hurrah! Germania'! Ra! Ra! Ra!"
Dertigduizend monden praatten
en schreeuwden Dertigduizend
lichamen die elk wat anders wil
den, zaten stil op de betonnen
tribunes, en tuurden uit dertig
duizend richtingen naar een
smalle witte streep dwars over
de korrelig rode loopbaan. Ach
ter die streep stonden de athle
ten uit veertien windstreken,
naar Amsterdam gekomen om
deze streep vijf en twintig maal
te overschrijden. Wie de draad
brak die na de vier en twintigste
ronde boven de eindstreep ge
spannen zou worden was Olym
pisch kampioen tienduizend me- t
ter hardlopen.
Een papieren vlag wapperde
vlak voor zijn ogen en hij hoorde
een kreet die uit drie klinkers be
stond. Hij keek naar de woest
waaierende hand van zijn linker
buurman en toen naar diens borst,
waarop dezelfde vlag in 't klein
vastgestoken was: een wit kruis op
een blauwe grond. Nu verstond hij
de naam: Ritola. Zijn ogen
zochten de lopers. Zij gingen aan
de overkant door de zon. De twee
Het scheen of Ritola galoppeerde
en dat Nurmi voortzweefde
Herinnering aan een
grote strijd
voorsten waren blauw en wit. de
derde wit en blauw. Hij zocht de
anderen. De voorste, een witte En
gelsman, schoof net de bocht uit.
Dertig meter achter. Toen de eer
ste drie voorbijschoven keek hij
naar hun nummers: 800, 797, 866.
Hij zocht de namen snel op in het
programma: Ritola, Nurmi, Wide.
Toen hij het dicht deed schoven zij
weer langs zijn wijdopen ogen
voorbij. En opeens zag hy, dat dit
geen spel was, maar onverzettelijke
ernst: dat zich tussen de rode baan
en de grijsgeworden wolken een
tragedie voltrok, waarbij de spelers
niet werden saamgeworpen zoqls
in de schouwburg, maar uit elkan
der gerukt. Hij keek door zijn
kijker naar Ritola, en zag in diens
ogen de wilde drift die hem dreef
de anderen vooruit te rennen, tel
kens als eerste de bocht te grijpen.
Toen Robert drie ronden lang Nur
mi met de ogen gevolgd had door
zon en schaduw, do bochten door
waar de loop zich scheen te ver
tragen en de rechte einden langs
die onder de dansende voeten on
merkbaar snel wegkrompen, wist
hij dat Nurmi winnen zou. Vóór
Nurmi liep Ritola, maar het scheen
of Ritola galoppeerde en de wind
met zijn kuif opzij wierp, en dat
Nurmi voortzweefde in het lucht
ledige achter Ritola's naakte, ma
gere benen. Nurmi liep met zijn
borst, koninklijk en breed en zelf
verzekerd, met zijn schouders, die
de armen hjog langs het lichaam
dwongen. Hij bewoog zijn benen
met dezelfde zorgvuldigheid waar
mee hij zijn nors gezicht beheerste,
dat nog stiller werd omdat zijn
hoofd in een rechte lijn voortging,
die elke seconde evenver van de
rode baan verwijderd bleef. En
daarom zweefden zijn benen, en
scheen hij alleen en ongenaakbaar,
en de Koning van het grootste
schaakspel waarvan Ritol^ het
paard was.
Nog drie ronden: Ritola „Ritola".
Ritola schudt zijn hoofd naar voren
en lacht met zijn verbrande kaken
of hij pijn heeft. Nurmi trekt zijn
voorhoofd in rustige rimpels en
loopt nog meer rechtop. Nog twee
ronden. Nurmi en Ritola schieten
risjes lopers voorbij, die te moede
loos zijn om aan hun hielen te blij
ven kleven. Nurmi en Ritola ren
nen steeds in gelijke pas onder het
hoge blauwe bord door met de drie
eremasten, waar de winnaars met
vlaggen gehuldigd worden: maar
ze kijken recht voor zich uit: Ritola
scherp en Nurmi onverschillig.
Doch hun benen bewegen eender
rhythme hunner dansgnde voeten.
LONDEN heeft geen arena,
groot genoeg om er alle eve
nementen van de Olympische Spe
len in te laten afspelen. Het bou
wen van zo'n stadion zou jaren en
jaren in beslag nemen. Noodzake
lijkerwijs heeft men dus een sprei
ding moeten maken, van de spelen
en van de toeschouwers.
In het centrum staat het Wem
bley Stadion voor de belangrijkste
Olympische sport: athletiek, voorts
voor de halve finales en finales
voor voetbal en hockey, voor gym
nastiek en ruitersport.
In de „Empire Pool", een paar
honderd meter van Wembley van
daan, komen de zwem- en boks
wedstrijden. Basket-ball en wor
stelen zijn bestemd voor Harrin-
gay Arena. Voor kanoen en roeiqn
verplaatsen we onze gedachten
naar Henley - on - Thames, terwijl
de zeilwedstrijden zullen plaats
vinden bij Torquay.
Op Heme Hill ontmoeten elkaar
de wielerkampioenen.
Schematisch ziet het program
ma van de Olympische Spelen er
nis volgt uit:
29 Juli: openingplechtigheid en
's avonds zwemmen.
30 Jufi: zwemmen, worstelen, ath
letiek, schermen en voetbal.
31 Juli: zwemmen, worstelen, ath
letiek, schermen, voetbal en mo
derne vijfkamp.
2 Augustus: zwemmen, worstelen
athletiek, schermen, voetbal en
hockey.
3 Augustus: zwemmen, worstelen,
athletiek, schermen, voetbal, mo
derne vijfkamp, hockey, schieten
cn zeilen.
4 Augustus: zwemmen, worstelen,
athletiek, schermen, voetbal, mo
derne vijfkamp hockey, schieten
en zeilen.
5 Augustus: zwemmen, worstelen,
athletiek, schermen, voetbal, mo
derne vijfkamp, hockey, schieten,
zeilen.
G Augustus: zwemmen, athletiek,
schermen, voetbal, schieten, zeilen,
roeien en basketball.
7 Augustus: zwemmen, athletiek,
schermen, voetbal, hockey, roeien,
basketball en wielrennen.
9 Augustus: schennen, hockey, bas
ketball. ruitersport, wielrennen,
gymnastiek, boksen en gewichthef
fen.
10 Augustus: schermen, voetbal,
zeilen, basketball, ruitersport, gym
nastiek, boksen en gewichtheffen.
11 Augustus: schermen, voetbal,
zeilen, basketball, wielrennen, rui
tersport, gymnastiek, boksen, ge
wichtheffen en kanosport.
12 Augustus: schermen, hockey,
zeilen, basketball, ruitersport, bok
sen en kanosport.
13 Augustus: schermen, voetbal,
roeien, basketball, wielrennen, rui
tersport en boksen.
14 Augustus: basketball, ruiter
sport en sluitingsplechtigheid.
die voor- en achteruitvliegen met
de regelmaat van snelle machine
delen. Ze schieten op de eindstreep
toe. voor de vier en twintigste
maal. Opeens ziet Robert een witte
arm, en een hand, die een touw
grijpt: en een bel dreunt in zijn
oren. De laatste ronde! Dertigdui
zend lichamen rijzen wild overeind,
en over de rode baan en het vlakke
groene veld dreunt een schor ge
roep: „Nurmi!" Maar de blauwe
Fin blijft zijn knieën doodkalm op
en het stadion is bezeten van het
heffen tot zijn dij evenwijdig ligt
met de baan, die eensklaps somber
rood wordt nu de zon weggaat. Hij
loopt rond het grasveld of het een
stille open plek is in een Fins bos,
waar hij even een paar baantjes
neemt om zijn spieren los te
maken, meer niet. Onder het blau
we scoringbord schijnt het of Rito
la steigert: zijn mond gaat open en
dicht, of hij zich vastbijten wil in
de wind. Dan schuift Nurmi rustig
zijn knieën iets verder naar voren
dan hij vier en twintig driekwart
ronden gedaan heeft; met één pas
is hij naast Ritola. Zij lopen voor
de laatste maal onder de eretribune
langs en Robert ziet met de tweede
pas Nurmi's elleboog voor Ritola's
borst. Met de derde pas staart
Ritola met opengesperde mond
naar Nurmi's kalme nek. Dwars
door het wilde gegil en de razende
roffel der klappende handen staart
hij opzij en zoekt het blauwe tricot
van de norse Fin. Dertigduizend
paar armen, benen, handen en
schouders worden geschud door de
storm van hun eigen kreten.
Nooit is de strijd tussen de loop-
fenómenen Nurmi en Ritola
kernachtiger beschreven dan
door A. den Doolaard in diens
roman (w\j menen zijn eerste
ling) „De laatste ronde". Daar
om ontleenden wij deze passage
aan dat boek.
„Mijn mooiste herinnering
aan alle Olympiades die ik mee
heb gemaaktvraagt me
vrouw Braun. Ik volg onwille
keurig haar blik, die door de
kamer heen glijdt van haar
klein, maar gezellig huisje in
de C.N.A. Loos-laan te Hille-
gersberg en blijft rusten op een
kussen, dat op de canapé ligt en
waarop de namen geborduurd
staan
„Rie Mastenbroek, Willy den
Ouden, Jo Selbach en Tini
Wagner...." leest ma- Braun
van het kussen „De overwin
ning van de estafetteploeg, dat
is m'n mooiste herinnering, om
dat het hier niet ging om per
soonlijke eer, maar om de eer
van ons vaderland
Markant souvenir
„M'n meest markante herinne
ring," vervolgt ma Braun, is hoe
Rie Mastenbroek in Berlijn de 400
meter vrije slag gewonnen heefr.
Een paar dagen voor de wedstrijd
waren we samen getuige van de
training van miss Campbell, de ge-
„NON NOBIS DOMINE"
Een koor van 1200 stemmen zal
bij de openings-cerefrionie in Wem
bley Stadion de Olympische hymne
zingen van Rudyard Kipling: „Non
Nobis Domine". op muziek gezet
door Roger Quilter.
N« het zingen hiervan zal de
Aartsbisschop van York zijn zegen
atvao.
Ma Braun en Karei Lotsy, die
in 192S gezamenlijk de Olympi
sche ploeg ten strijde voerden
en ook thans nog voor deze
moeilijke taak zijn geplaatst
vaarlijkste concurrente. We ston
den samen naar haar te kijken, hoe
ze snel en soepel door het water
ging en Rie vroeg: „Neem nou eens
tijd van haar op. Ik wil weten of ze
harder gaat dan ik." Ik voelde er
niets voor. Ik heb een hekel aan
zwemmen tegen het horloge, omdat
er niets door bewezen wordt.
Bovendien vond ik het onsportief
tegenover de Amerikaanse. Maar
goed, ik liet me verleiden door Rie
en toen het gebeurd was kreeg ik
de schok van m'n leven. Campbell
had de vijftig meter gezwommen in
28 secondenIk vertelde het te
gen Rie, die toen niet eerder te
vreden was voordat ik ook bij haar
met de horloge in de hand ging
staan. En toen kreeg ik nog eens
een schok, want Rie deed over de
zelfde afstand vier seconden lan
ger. „Nou", vroeg Rie, toen ze het
water uitklom, „wat is mijn tijd?"
•Wat moest ik doen?.Als ik haar
de waarheid vertelde, zou zij er
nog veel erger van onder de indruk
komen dan ik Daarom verzon ik
een leugentje uit bestwil. Het ging
prachtig hoor, zei ik. je ligt maar
één seconde achter op Campbell
Rie was in d'r sas, maar ik heb er
een slapeloze nacht van gehad
En voor niets, Want Rie is toch één
geworden op de 400 meter. Waar
mee ik maar zeggen wil. dat rede
neren en speculeren niets te bete
kenen hebben, omdat er in de wed
strijd zelf factoren meespreken, die
niet van tevoren te berekenen zijn.
En daarom: vraagt u mij alstublieft
niet „wat doen onze meisjes in Lon
den?" Daar is niets, maar dan ook
niets van te zeggen!
OUDE BEKENDEN toen zü nog jong waren. Willy den Ouden, geflan
keerd links door Jennie Kastein en rechts T. Baumeister. Willy was
dertien jaar tijdens de O.S. van 1932 en vJcrd dan ook door de wereld
pers een wonderkind genoemd.
