oor de eer van onze
landen
de glorie
Voor
van
de sport
Van de oude naar de nieuwe
Olympische Spelen
Wij zweren
Pahud de Mortagnes
aan het woord
Het Nederlands elftal en
de Olymp. Spelen
Het begon in de
Griekse arena
Brok historie
Koos de Jong zeilt voor Nederland
VROUWE FORTUNA
WEER IN DE
BOOT.'
Donderdag, 29 Juli zullen in Lon-
Jen door koning George VI van
Groot-Brittarinië en Ierland de
Olympische Spelen worden geopend
en zal uit de rijen van de honder
den deelnemers en deelneemsters
een Engelse athleet naar voren tre
den om de Olympische eed af te
leggen.
„Wij zweren, dat wij tijdens de
Olympische Spelen als eerlijke te
genstanders zullen optreden, eerbie
digend de Olympische reglementen,
verlangend deel te nemen aan de
Spelen met een ridderlijke geest en
voor de eer van onze landen en de
glorie van de sport.
Meer dan ooit is het tijd om ons
te bezinnen op de Olympische ge
dachte. die in 1894 baron Pierre de
Coubertin de vader van de moderne
Spelen, heeft begeesterd.
In de tijd, dat de moderne sport
opgang begon te maken, riep hij, als
bekend strijder voor de gezonde li
chamelijke ontwikkeling in de Sor-
bonne te Parijs het „Congrès Inter
national universitaire et sportif"
bijeen. Het was in de eerste plaats
noodzakelijk dat in de sportbeoefe
ning de edele gedachte en de rid
derlijkheid gehandhaafd werden,
die in oude tijden kenmerkend wa
ren. pe sport moest een eigen func
tie innemen bij de opvoeding van
het jonge geslacht, zoals dat in het
oude Griekenland het geval was.
Elke vier jaar zouden de athleten
uit de gehele wereld bij elkaar ko
men, om door een vreedzame en
ridderlijke strijd de internationale
samenwerking en het tot stand ko
men van de wereldvrede te bevor
deren.
Do Olympische Spelen waren
voor de oude Grieken zeer belang
rijk. De periode van vier jaar
noemde men een Olympiade en
men sprak van een of andere ge
beurtenis uit het „tweede jaar van
de achtste Olympiade". De „propa
ganda". die gevoerd werd, wijkt
aanzienlijk af van de hedendaagse.
Met bloemen getooide herauten
trokken door het gehele land om de
athleten uit te nodigen naar Olym-
pia te komen voor een eerlijke en
vreedzame strijd. De nadruk werd
gelegd op „vreedzaam". In de oor
logen was er gelegenheid te over
zijn krachten te beproeven, maar
-gedurende de Spelen was er wapen
stilstand en Olympia neutraal ge
bied. Al had men er ook te voren
in een strijd op leven en dood met
elkaar de zwaarden gekruist, de
Olympische wedstrijden bleven al
tijd fair en sportief.
De winnaars ontvingen geen
„blijvende" beloning in de vorm
van een gouden medaille, doch lau
werkransen. die hun om het hoofd
werden gelegd en die gevlochten
waren van lauriertakjes, met een
gouden mes van de' heilige olijf
boom gesneden. Zo'n gelauwerd
jonkman was de held van de streek.
Helaas raakten de Spelen na de
Perzische oorlogen, die de geest van
het Griekse volk aantastten, in ver
val. Het volk degenereerde, de Hel
lenen gingen waarde hechten aan
de sensatie en het geld ging een rol
spelen: tegenstanders werden omge
kocht en stadsbesturen betaalden
flinke sommen aan beroemde athle
ten. In 392 werden de Spelen ver
boden en enkele jaren later liet
keizer Theodosius II de tempels
en het stadion vernielen.
En nu? En nu zegt men, dat de
„moderne Spelen" ten ondergang
gedoemd zijn. De schone idealen
van de Coubertin zijn te pletter ge
lopen op de hardleerse praktijk. Het
ideaal van het louter aanwezig zijn,
de voldoening van slechts te hebben
Van Olympia naar
Londen
De Olympische toorts, die van
Griekenland naar Londen is 'ge
bracht was:
23 Juli 11 uur n.m. aan de Zwit
serse grens.
Lausanne, 5 n.m. Juli 24.
En komt om 12.30 v.m. aan de
Franse grens.
Luxemburgse grens 27 Juli 12.30
v.m.
Brussel 27 Juli 11 n.m.
Franse grens 28 Juli 7 v.m.
Calais 28 Juli 5.15 n.m.
Elke loper, die aan de Olympi
sche estafette deelneemt, mag de
toorts houden als herinnering aan
de grote gebeurtenis. De inscriptie
op de toorts luidt: XIV Olympiade
1948: Olympia naar Londen, met
dank aan de drager.
deelgenomen en dus te hebben
meegeholpen aan de bevestiging
van de internationale vriendschap,
schijnt men niet te kunnen verwe
zenlijken. Weliswaar behoeft de ge
zonde eerzucht, om de beste presta
tie te leveren van allen, sportiviteit
niet uit te sluiten, maar helaas leidt
zij al te gemakkelijk en vooral bij
niet-individuele sporten tot exces
sen. De laatste Spelen van voor de
oorlog, in Berlijn hehben dit aan
getoond.
Moge 1948 een keerpunt zijn. Men
behoeft de betekenis van de sport
niet te overschatten, doch men mag
haar evenmin onderschatten. Een
Olympisch sportfeest zonder wan
klank zou de landen, die er nu niet
aan deelnemen wij denken aan
Rusland tot nadenken kunnen
stemmen. En dat alleen al zou winst
betekenen. Grote winst.
WIJ ZWEREN
De 40-jarige vlieger-officier Do
nald Finlay, die als hordenloper
ook aan de spelen te Berlijn en te
Los Angeles heeft deelgenomen,
zal bij de opening van de Londen-
se Spelen op 29 Juli namens de
4000 deelnemende athleten de
Olympische eed afleggen.
In overeenstemming met het tra
ditionele protocol, waarbij deze
eer aan een vertegenwoordiger van
het organiserende land wordt toe
gewezen, zal hij zich met de Britse
vlag naar de tribune begeven en
daar, omringd door de vlaggendra
gers van alle andere deelnemende
landen, de volgende woorden'spre
ken: „Wij zweren dat wij bij de
Spelen op eerlijke wijze zullen
meedingen met inachtneming van
de bestaande regels en in de geest
van ware sportiviteit, tot eer van
ons land en tot roem van de sport".
DE OLYMPISCHE VLAG
De Olympische vlag is wit, met
vijf ineengestrengelde ringen
blauw, geel, zwart, groen en rood
de kleuren van de vijf wereld
delen: Amerika, Azië, Afrika,
Europa en Australië.
Ere-rondje
PIETRI DORANDO
Pietri Dorando, de Italiaan,
die de Olympische marathon ln
1908 won enverloor, zal dit
jaar in zijn zelfde tenue van
toen, met zijn vroegere nummer
(19) er op een ereronde lopen
in het stadion te Wembley.
Dorando kwam als eerste
binnen, maar sloeg rechts af
Jnplaats van linksom, om, toen
hij zijn vergissing had ingezien
van vermoeidheid in elkaar te
zakken, waarop Italiaanse en
thousiasten hem ophielpen en
verder begeleidden, waardoor
Dorando gediskwalificeerd
moest Worden. Dorando is na
deze sensationele nederlaag in
Engeland gebleven.
Dorando heeft in hèt hartje
van Birmingham een café, ter
wijl hij ook op de markt dien
sten verricht, als zijn café ge
sloten is. Hij heeft in ziin zaak
een gedrukte spreuk hangen
„as a bird is known by lts note,
so is a man known by his con
versation" (zoals men de vogel
aan zijn roep kent. zo kent men
de mens aan diens wilze van
praten"), een spreuk, die zeer
goed op de kleine marathonloper
past, die door 7-Un aangename
kout grote populariteit in zijn
district verworven heeft.
Wembley wacht op de belangstellenden. Tot op dit ogenblik is echter nog geen
enkele dag uitverkocht
Athene 1896. Op een zonnige
Aprilmorgen verzamelden zich de
athleten van twaalf landen in de
Griekse arena voor de koninklijke
opening van de eerste moderne
Spelen. Dq> deelname was nog niet
in de nationale betekenis van la
tere jaren, doch geschiedde meer
op initiatief van clubs, universitei
ten en er waren zelfs individuele
inschrijvingen. Amerika won ne
gen van de athletieknummers, En
geland twee. Winnaar van de Ma
rathonloop was, tot wild enthou
siasme van zijn landslieden, een
Griekse schaapherder.
Parijs 1900. Nu viel het land van
Pierre de Coubertin de eer te beurt
de Spelen te organiseren. Het was
een beetje vreemd allegaartje, dat
men in Parijs te zien kreeg. Weer
was Amerika zeer sterk vertegen
woordigd en weer gingen de mees
te medailles naar de Nieuwe We
reld. Daar was dus de belangstel
ling het grootst, waarvoor de be
loning kwam: vier jaar later.
St. Louis 1904. Erg leuk, dat de
Amerikanen de Spelen nu zelf
mochten organiseren, maar waar
nog steeds geen Olympische comi-
té's bestonden, was de reis naar St.
Louis een beetje kostbaar, zodat
maar acht landen in staat waren er
aan deel te nemen. De organisatie
was goed, records werden verbe
terd, maar de belangstelling was
nog niet erg groot. Om niet te ver
geten: de winnaar van de Mara
thonloop (in ontzettende hitte) had
de helft afgelegd in een soort auto.
Weer terug naar Athene
In 1906 vinden we elkaar weer
terug in Athene, waar de Grieken
op eigen initiatief, doch met groot
enthousiasme een „onofficieel"
feest op touw zetten, hetgeen
voor niemand een bezwaar was om
er aan mee te doen. Het program-
VIJFTIEN honderd jaar nadat een Romeinse keizer het Olympisch
vuur had gedoofd op de Griekse bodem, kwam Pierre de Couber
tin op de gedachte om de oude Spelen nieuw leven ln te blazen. Het
was voor hem geen gemakkelijke taak, maar ten slotte won hjj de
sympathie van de wereld. Wat was natuurlijker dan dat de Spelen zou
den herleven ln Olympia, doch aardbevingen en andere verwoestingen
maakten deze keuze onmogelijk. Toen viel de blik op Athene en dank
zij de rijke giften van Griekse kooplieden kon daar een marmeren
stadion verrijzen en de wedergeboorte van de Olympische Spelen werd
gevierd in 1896. Drie keer moest de cyclus worden onderbroken: 1916,
1940 en 1944.
ma werd al wat uitgebreider: de
moderne vijf kamp en speerwerpen
deden hier hun Olympische intree.
Voor de eerste keer kwamen hier
de Amerikanen als nationaal team,
met wederom groot succes. Een Ca
nadees won de Marathon.
Londen 1908, Stockholm 1912
1916 oorlog, de Olympische Go
den wendden zich beschaamd af,
Antwerpen 1920, Parijs 1924 en
dan
Amsterdam 1928
Eindelijk was de beurt aan
Nederland om de Olympische
Spelen te organiseren. Als klei
ne natie maakten wij een voor
treffelijke beurt. Drie en veertig
landen zonden vier duizend deel
nemers naar Amsterdam. Iedereen
had respect voor de perfecte orga
nisatie. Onvergetelijke momenten:
de race NurmiRitola en de voet
balwedstrijd HollandUruguay
Het Brits-Indische hockeyteam
bleek onverslaanbaar.
Los Angeles 1932. Een hoogte
punt! Zestien wereld- en vijf en
twintig Olympische records ge
sneuveld.
Mooie resultaten voor ons land:
Jacques van Egmond Olympisch
kampioen en Willy den Ouden,
toen pas veertien jaar, tweede ach-
tei Helen Madison. Zus Braun,
toen in haar glorie, had Olympisch
kampioene kunnen worden, als zij
niet die ongelukkige insectenbeet
had gekregen.
Zabala, een Argentijnse kranten
jongen, won de Marathon en de
Japanse zwemmers brachten een
ieder in verbazing. Het zou ons te
ver voeren om alle kampioenen
van Los Angeles te vermelden,
maar het was een onvergetelijk
sportschuuwspel.
Voorspel van het tweede
drama
Toen kwam: 1936, Berlijn. Voor
spel van het tweede drama, dat
f^)E man op tviens schouders de verantwoordelijke taak rust van
de uitzending der Nederlandse deelnemers naar de Olympische
Spelen in Londen is luitenant-kolonel C. F. Pahud de Mortanges,
voorzitter van het N.O.C. In de laatste weken voor het begin van
deze Spelen zijn hij en zijn naaste medewerkers derhalve overstelpt
met werkzaamheden, doch niettemin was hij bereid ons ten kan
tore van het N.O.C. in Den Haag te ontvangen en zijn visie te ge
ven op de aanstaande sportgebeurtenissen in Londen.
Direct viel. ons de grote rust op.
.vaarmede overste Pahud ons. on
danks de grote drukte, te woord
stond. Onwillekeurig zagen wij hem
weer terug op voorgaande Olympi
sche Spelen: in 1924 te Parijs, in '28
le Amsterdam en in 1932 in Los An
geles toen hij als ruiter grote suc
cessen voor ons land boekte. Wij be
grepen dat deze grote kalmte een
van de factoren was geweest waar
door zijn paarden dergelijke fraaie
prestaties hadden geleverd.
Of de Olympische Spelen nog wel
waarde hebben? Dat is een vraag
die velen op het ogenblik stellen,
omdat de Spelen, die toch de ver
broedering onder de volkeren moe
ten bevorderen, twee wereldoorlogen
niet hebben kunnen voorkomen. Ja,
maar die macht schrijf ik aan de
sport nog niet toe; zij zou dan meer
gepresteerd hebben dan waartoe een
tof van arbitrage, vredesconferen
ties en diplomatieke bijeenkomsten
ooit in staat zijn geweest.
Er wordt wel gezegd: is het niet
een belachelijke chaos waarin wij op
het ogenblik leven, men moet met
allerlei kunstgrepen voorkomen dat
de lont niet bij het kruit komt en
zullen wij nu Olympische Spelen
gaan houden? De mensen zijn vol
gens mij echter teveel onder de in
vloed van de chaos, zoals dat in de
ahud, zoals hij in 1928 zelf deel- Duitse bezettingstijd het geval was.
nam aan het hippisch tournooi Ik zou de zaak echter willen om
draaien. Zegt het piet iets dat de
oorlog ten spijt toch de Olympische
Spelen steeds weer verder zijn ge
gaan? Is het niet verblijdend dat na
de oorlog de fakkel van De Couber
tin weer is opgenomen en dat men
besloten heeft de Spelen reeds weer
in 1948 te organiseren0 En is het
niet merkwaardig, dat niettegen
staande de chaos en de angst die
men heeft voor een nieuwe ramp. uit
alle hoeken van de wereld de deel
nemers naar Londen zullen komen
om hun krachten te meten in de
sport? Blijkbaar bestaat die macht
dan toch wel.
Natuurlijk kon in Londen alles nog
niet first class worden opgezet. Het
zal niet zoals in Berlijn worden, waar
alles ongeveer nieuw kon worden ge
bouwd, maar mijn indruk is, dat alles
goed voor elkaar komt.
Sportiviteit hoofdzaak
Over de kansen van onze deel
neemsters en deelnemers in Londen
wil ik mij niet uitlaten, omdat dit
een zeer verkeerde mentale training
voor de athleten zou zijn. Ik ver
wacht evenwel, dat zij die zullen
worden uitgezonden op sportieve,*
faire wijze de eer van Nederland zul
len hoog houden. Dit is de hoofdzaak,
hoewel het winnen van prijzen na
tuurlijk ook van belang is. Degenen,
die worden uitgezonden hebben ze
ker ook voor dit laatste de capaci
teiten.
In dit verband zou ik een woord
willen wijden aan degenen, die niet
tot de uitverkorenen behoren om
naar Londen te gaan. aan het zg.
„vergeten leger". Zij hebben toch ook
kosten noch moeite gespaard om te
kunnen gaan en hebben zeker door
hun pogen anderen aangemoedigd
tot grote prestaties. Hun komt onge
twijfeld een woord van lof toe en
wellicht hebben zij voor zichzelf de
basis gevormd voor een betere toe
komst.
Had u 't contingent deelnemers
van Nederland in normale omstan
digheden niet groter gewenst?"
Neen. toch niet. De voorwaar
den zijn zeker aanwezig om 'n goed
figuur te slaan. Tenslotte moet men
cr rekening mee houden, dat de
Olympische Spelen alleen voor de
besten zijn. Olympische Spelen zijn
er niet om wedstrijdroutine te
krijgen! Bovendien als ieder land
met een paai- honderd deelnemers
kwam. zou iets dergelijks niet te or
ganiseren zijn. Het is toch al ontzag
lijk moeilijk.
Het stemt zeker tot verheugenis,
dat wij een contingent deelnemers
van goed gehalte kunnen zenden. U
moet met vergeten dat wij ruim
twee jaar geleden practisch van vo
ren af aan moesten beginnen. Er was
geen voetbal, geen hockeystick, geen
sportschoen, alles lag-volkomen plat.
Ik heb dan ook respect voor het
doorzettingsvermogen van de bon
den, verenigingen en leden.
Natuurlijk waren er by de uitzen
ding nog vele andere moeilijkheden
te overwinnen, zoals deviezenbeslom-
meringen, het meenemen van levens
middelen. maar ik kan niet anders
zeggen, dan dat wij van alle zijden
prima medewerking hebben gehad.
Ook de huisvesting, welke ik bij mijn
bezoeken aan Engeland héb kunnen
bekijken is uitnemend en mede hier
door gaan wij met enthousiasme en
vol goede moed het Kanaal over.
opnieuw de Olympus zou verduis-
teien. Waar in de meeste landen
de propaganda een ondergeschikte
rol had gespeeld, was zij in Ber
lijn ondergeschikt gemaakt aan de
sport. Geen kosten, geen moeite
waren gespaard om alles, wat de
wereld tot nu toe aan Olympische
Spelen gezien had, te overtreffen.
In feite waren deze Spelen een
aanfluiting van de Olympische ge
dachte en de goden op de Olym
pus moeten vertoornd zijn geweest
over dit nazistische vertoon van
„Deutschland, Deutschland ueber
alles". Een pijnlijke gewaarwor
ding voor de verheerlijkers van de
rassentheorie moet het zijn ge
weest om de neger Jesse Owens te
zien winnen op de sprints. De enige
blijvende herinnering, die Neder
land aan Berlijn '36 bewaart was
de gouden medaille van Rie Mas
tenbroek.
De Rotterdammer Koos de Jong,
een van onze vertegenwoordigers
(in de Firefly) bij de Olympische
zeilwedstrijden
De geschiedenis van ons Nederlands, elftal loopt bijna parallel met die
van de Olympische Spelen, want het was reeds In October 1908, dat het
voetbaltournool van do Spelen ons elftal naar Londen bracht. Erg veel
animo was er toen nog niet, slechts acht landen hadden Ingeschreven,
waarvan Frankrijk met twee elftallen en van déze acht bleven
Hongarije en Bohemen nog weg, zodat Nederland zonder te spelen ln de
demi-finale kwam.
ONZE tegenstander was meteen
de sterkste van het tournooi.
Engeland toen nog amateuris
tisch won zonder veel moeite
met 4-0; de andere finalist was
Denemarken, dat de Franse B-
ploeg met 9-0 en de A-ploeg met
17-1 had verslagen. Engeland werd
Olympisch kampioen door met 2-0
van Denemarken te winnen en Ne
derland won de derde prijs door
met dezelfde cijfers Zweden te
verslaan.
Ons elftal was toen als volgt:
d. Beeuwkes, a. Heyting en Otten,
m. Bosschart, de Korver, Hörbur-
ger; v. Welcker, Lutjens, Francken,
Thomée en Dé Kessler. Reserve
was Anton Hörburger, die zoveel
op z'n broer Arnold leek. dat later
werd verteld als zou Arnold voor
de rust en Anton na de rust heb
ben meegespeeld.
De volgende Olympiade die
van 1932 bracht ons elftal naar
Stockholm, waar we een reeks
mooie successen boekten: Zweden
4-3, Oostenrijk 3-1, Denemarken
4-1, Finland 9-0 en wij pas in dc
demi-finale met 1-4 struikelden
tegen de Denen. Evenals in 1908
won Engeland opnieuw de finale
van Denemarken (4-2).,
Weer de derde prijs
Van het Antwerpse voetbaltour-
nooi blijft vooral in het geheugen
de partijdigheid van de Tsjechische
scheidsrechter Fanta waarover
wij reeds een en ander hebben ge
schreven in onze voorbeschouwing
van Nederland-Zweden en de
onverkwikkelijke scène tijdens de
finale BelgiëTsjecho-Slowakije.
Ondanks het vreemde gedrag van
de scheidsrechter wonnen de onzen
toch van Zweden (4-3), waardoor
zij in de demi-finale kwamen na
een overwinning op Luxemburg
(3-0). Als arbiter voor de finale
was de keus gevallen op de oude
Engelsman Lewis en dat blijkt de
fout te zijr geweest, want deze
was niet opgewassen tegen het
woeste spel van de Tsjechen. Even
voor de rust ontzag de Tsjechische
back Sterner zich zelfs niet om de
Belg Coppée een trap in de buik te
geven, waarna deze kermend neer
valt. De Tsjech wordt door de
scheidsrechter het veld uitgestuurd
en het publiek loeit. De andere
Tsjechen .protesteren, doch Lewis,
die alleen maar Engels spreekt,
verstaat er niets van. Dreigend
staan Belgen en Tsjechen tegen
over elkaar en als de scheidsrech
ter z'n beslissing handhaaft, lopen
de Tsjechen en bloc het veld uit,
nagejouwd door het publiek, dat
zich niet ontziet om zelfs de vlag
van de Tsjechen aan stukken te
scheuren. Na vijf minuten komt de
scheidsrechte^ weer het veld op,
blaast, maar de Tsjechen blijven
weg, zodat hem niets anders te
doen blijft dan de Belgen winnaar
te verklaren met dezelfde cijfers,
waarmee gestopt werd. (2-0).
Een zwarte bladzijde in de ge
schiedenis van het Olympisch voet
bal.
Als straf krijgen de Tsjechen nu
ook niet de twe de prijs. Neder
land en Spanje moeten hierom
spelen en het zijn de Spanjaarden,
die er mee gaan strijken.
Dc eerste wedstrijd tegen
Ierland
Het Olympisch tournooi van 1924,
in Parijs, bracht ons elftal voor de
eerste keer tegen de Ierse Vrijstaat,
doch pas nadat we met 6-0 van de
Roemenen gewonnen hadden. De
(Van onze zeilmedewerker)
Onze zeilers zijn op de Olympische Spelen nooit onfortuinlijk ge
weest. Nog in 1936 nam de toen 22-jarige Daan Kagchelland de hand
schoen op tegen de keurbende van de Duitse Olympiajollen-vloot en
het mooiste van het mooiste materiaal van de Amerikanen en bracht
na zeven dagen harde strijd voor ons land de driekleur in top.
wedstrijd was Van den Berg, die
onbegrijpelijk met een afge
keurde boot was toegelaten tot de
selectie. Nu zat men met de puzzle
en nam men z'n toevlucht tot bo
vengenoemde, weinig elegante op
lossing. Van den Berg en z'n be
manning werden er de dupe van en
Jonker, die op de tweede plaats
stond, kreeg er het buitenkansje
door dat hij naar de Olympische
Spelen mocht gaan.
Bij de Swallows was de keuze
niet moeilijk. W. de Vries Lentsch
een heel oude bekende heeft
zes van de acht wedstrijden over
tuigend gewonnen. Hij was een
klasse beter dan z'n drie tegen
standers, die onderling verbeten
vochten om de tweede plaats. Vink
zal als reserve stuurman meegaan.
Voor de Stars was geen selectie
wedstrijd nodig, omdat van dit
type maar twee boten in Nederland
zijn, waarvan één nog niet eens
zeilwaardig. Voor de „Starita" van
mr. Stutterheim was het dus een
„walk-over". Bob Maas stuurt de
„Starita"' en waar hij al twee keer
van Olympische Spelen eerj medail
le mee naar huis bracht, zien we
hem met bijzonder groot vertrou
wen naar Torquay vertrekken.
Hulp van de Marine
De zeilwedstrijden op de Olym
pische Spelen worden op 200 km.
van Londen gehouden, bij Torquay
aan de Zuidkust van Engeland. De
grote afstand van Londen is oor
zaak, dat de zeilers vermoedelijk
niet bij de opening van de Olympi
sche Spelen aanwezig zullen zijn.
Torquay krijgt ook een eigen
Olympisch vuur hetgeen door esta
fettelopers uit Londen wordt over
gebracht. Een probleem wks ook
hoe de schepen in Torquay te krij
gen, geld voor een „sleper" was er
niet, doch gelukkig heeft de marine
de helpende hand geboden. Hui-
brechts, de Belgische drakenzeiler,
mag hier ook van profiteren.
Daan Kagchelland zal ditmaal
ons land niet vertegenwoordigen.
Hij heeft er wel z'n best voor ge
daan. heeft er in de Firefly-klasse
(zoals de Duitsers in '36 de Olvm-
piajol hadden, hebben de Engelsen
ook 'n eigen type: de Firefly) hard
voor gevochten, maar in de selec-
tieproef de eer moeten laten aan z'n
grootste rivaal Koos de Jong. Aan
hem dus nu de ongetwijfeld moei
lijke opdracht om de Engelsen met
hun eigen wapen te verslaan.
Kagchelland vertelde ons, dat wij
in Nederland de schepen te laat
hebben gekregen pas in October
vorig jaar maar we geloven toch
wel. dat de Rotterdammer de Jong
zich er op eigen heeft gemaakt.
Dc Firefly een zeilboot, die
noch op de 12-voets-. noch op de
Olympiajollen lijkt. Het schip heeft
bovendien niet één maar twee
zeilen.
Vreemde beslissing
Onze zeilers zullen zich herinne
ren, dat de selectiewedstrijden, die
over de samenstelling van de
Olympische ploeg moesten beslis
sen, op het IJselmeer gehouden
zijn. Hier was voor de Draken en
de Swallows een baan uitgezet, die
een copie heette te zijn van de
baan. die bij Torquay gevaren zal
moeten worden. Ten opzichte van
de draken heeft het comité, dat
over de prestaties moest beslissen,
een nogal vreemde beslissing geno
men door een wedstrijd, die vol
gens z'n mening te veel onder de
invloed van de wisselende wind
had gestaan, ongeldig te verklaren.
Volgens de deelnemers ten onrech
te, omdat de wisselende wind van
geen invloed is geweest op de uit
slag van de wedstrijd.
De schoen wrong echter op een
andere plaats. Winnaar van deze
Eerst tegen Ierland
Maandagavond. 26 Juli, speel
het Nederlands elftal tegen de
Ierse Vrijstaat. Het moe\' deze
wedstrijd winnen om in de
eerste ronde van het Olym
pisch tournooi tegen Engeland
te komen.
Veel houvast voor een kans
berekening geej' de geschiede
nis niet. Wij hei-oen in 1924
zoals hiernaast gereleveerd
van de Ierse Vrijstaat gewon
nen. In 1931, toen de Ieren al
prof. ivaren, verloren we met
02, om later in 1934 in de
voorronde van het wereld
kampioenschap met 52 de
Ierse profs te vrslaan.
De Ieren htM.cn, evenals En
geland, voor deze Olympische
Spelen, een amateurclftal op
de been gebracht, waarvan wij
de sterkte niet kennen.
belangstelling voor de wedstrijd
tegen de Roemenen was niet erg
groot geweest, zegge en schrijve:
500 toeschouwers woonden deze bij.
Van de Ierse Vrijstaat wonnen we,
op 't' nippertje met 2-1 (rust 1-1).
Onze grote man in die dagen was
Jan de Natris, terwijl Piil de goal-
getter was. Maar laatstgenoemde
was tegen Ierland niet van de
partij.
Daarna: Nederland-Uruguay. De
Zuid-Amerikanen vormden de sen
satie van Pari.s. Yougoslavië (7-0),
Amerika (3-0), Frankrijk (5-1)
werden achtereenvolgens gekraakt
en niemand, die het kleine Neder
land tegen deze geweldenaren ook
maar een schijn van kans gaf.
Maar de eerste helft van deze wed
strijd was niet minder dan een sen
satie. Onze achterhoede: v. d. Meu-
len, Denis en Tetzner wist het be
roemde Uruguay in bedwang te
houden en toen Pijl weer van de
partij uit een voorzet van de
Natris aan de onzen de leiding had
gegeven wreef menigeen zich de
ogen uit de Fransen van verba
zing, de Hollanders van ontroering.
Maar na de rust moesten we het
berouwen. Nog een kwartier hield
onze achterhoede stand, toen werd
de druk zo groot, dat de Zuid-
Amerikanen gelijk konden maken.
De Fransen toonden zich toen niet
van hun meest sportieve kant.
In plaats van de zwakkeren aan te
moedigen, werden onze spelers uit
gejouwd en de Zuid-Amerikanen
(die heus geen aanmoediging nodig
hadden) tot wild enthousiasme op-
gezwiept. Verschillende van onze
spelers raakten door het ruwe spel
van de tegenstanders geblesseerd,
doch de scheidsrechter wilde of
durfde er niet tegen op te treden.
Toch kwamen zij er niet meer door
en als de Franse scheidsrechter
niet die raadselachtige penalty aan
Uruguay had toegekend waaruit
Scarne het winnende doelpunt
scoorde was het zeker 1-1 geble
ven. Uruguay werd ook Olympisch
kampioen door met 3-0 de Zwitsers
te verslaan. We kwamen niet eens
aan de derde prijs toe, want door
tal van uitvallers moesten we
tegen Zweden veel te onvolledig
aantreden. (1=3).
Het onsportieve gedrag van de
Zuid-Amerikanen had nog 'n
staartje. Zij zouden namelijk, na
afloop van^het tournooi, nog een
wedstrijd komen spelen te Rotter
dam. doch Denis verklaarde, na
mens z'n medespelers, dat zij er
niet aan dachten nog een keer
tegen hen in het veld te komen.
Weer Uruguay!/
Amsterdam 1928. Het was wel de
ironie van het noodlot, dat de eer
ste de beste wedstrijd in het Olym
pisch tournooi gespeeld moest wor
den tegenUruguay.
Heb ik goed geloot?" vroeg
Prins Hendrik nog in z'n onschuld
aan een van de Nederlandse offi
cials.
Adriani Engels heeft het verloop
van deze wedstrijd in z'n boek
„Voetbalprestaties in Oranjeshirt"
zo karakteristiek beschreven.
In het jaar 19,18 woedde in ons
land de Spaanse griep, precies 10
jaar later kreeg men er de Uru-
uayse koorts, als een besmettelijke
ziekte waaraan vooral Amsterdam
laboreerde. Heel Nederland wilde
een kaartje hebben voor Neder
land-Uruguay, om de legendarische
back Nasazzi, de wonderkeeper
Mazali, de eenarmige Castro en
vooral de neger-balgoochelaar An-
drade aan het werk te zien.
Grote gebeurtenissen wierpen
hun schaduw vooruit. De schaduw
van Nederland-Uruguay kon men
ruim drie maal vier en twintig uur
voor het aanvangsuur constateren,
toen de queue van plaatskaartlief-
hebbers zich in de Vijzelstraat for
meerde. In de queue staan deed een
Nederlander in die jaren nooit,
maar toen posteerde zich op Zon
dagmorgen 10 uur de eerste lief
hebber voor de deur. waar Maan
dagmorgen om tien uur de voor
verkoop zou beginnen. Om twaalf
uur had de queue van lijders aan de
genoemde koorts reeds een behoor
lijke lengte bereikt, tegen zes uur
stonden en zaten er honderden in
de Vijzelstraat, de queue groeide
aan tot iets verbijsterends. De
honderden werden duizenden,
tegen middernacht waren het er
30.000 ener waren slechts 9.000
entreekaarten te verdelen, omdat
de rest voor de houders van de
voetbal-abonnementen gereser
veerd was.
Zoals het altijd gebeurt: het
werd niet de wedstrijd, waarop
men gehoopt had. Nederland werd
kansloos geslagen door een doel
punt voor en één na de rust en
daarmee was meteen ons rijk in dit
Olympisch tournooi uit.
De finale van dit tournooi is ten
slotte na een gigantische strijd
tegen Argentinië eveneens gewon
nen door Urugue* (2-1).