DE SAHARA niet langer een
grote bak met zand
„MAAI BONNIE is over de Sie!"
West - Europese Unie in
sociaal verband
Veilig vliegen boven Hawaii
Ckefarine 4
Een ondergronds meer, zo groot als Frankrijk, maakt
scheppen van oases mogelijk
VARA laat Rotterdamse jeugd zingen
met die van Manchester
hier is
HILVERSUM/
Het jaar 1848
Zaterdag 31 Juli 1948
I
(Van een bijzondere medewerker)
STELLIG kan men zeggen dat woestijnen steeds de grootste belemmerin
gen zijn geweest op de weg der mensheid. Meer dan zeccn en oceanen,
bergen en wouden zijn de woestijnen de grimmige tegenspelers geweest, die
de mensen van elkaar scheidden. In de eerste wereldoorlog was de Arabi
sche woestijn een bijna onneembaar bolwerk en in de tweede wereldoorlog
waren het de bijna onoverkomelijke moeilijkheden van een woestijnoorlog,
die een beslissing tegenhielden.
Thans schijnt echter het ogenblik aangebroken, dat de mens de woestijn
gaat overwinnen. Een der grootste, onbarmhartigste zandvlakte, die wij
kennen, do Sahara, schijnt te zullen worden omgetoverd in een landstreek,
even vruchtbaar als welke andere ter wereld ook!
ger, minstens 100 mijlen verwij
derd van de oase van Touggourt!.
De conclusie? Het monster moest
die geweldige afstand langs de on
dergrondse waterroute, onder de
Sahara door, zwemmend hebben
afgelegd!
Een ondergronds meer
In de zomer van 1927 wees de
Franse professor Jules Savornin
voor de eerste maal op het bestaan
van een ondergronds meer onder
de Sahara. Hij beweerde, dat men
met behulp van het onder de Sa
hara aanwezige water duizenden
nieuwe oasen zou kunnen stichten.
De mededelingen van de professor
Krokodil zwom 1000
mijl diep onder het zand
DIT is geen fata-morgana. geen
ijdele luchtspiegeling, die de
verdorstende woestijnreizigers de
eeuwen door koele bronnen en
schaduwrijke palmen voor ogen to
verde. Integendeel. We hebben hier
te maken met feiten, die bovenal
verbazingwekkend zijn, omdat ze
niet eerder werden ontdekt. En ze
lagen toch zo voor de hand. Zelfs
aan de man, die ons in de jongste
tijd op zulk een bijzondere manier
vertrouwd heeft gemaakt met de
Sahara en met de 600.000 bewo
ners van die schijnbaar onbewoon
bare woestijngebieden, de Britse
oud-officier R. V. C. Bodley, die
jarenlang het Nomadenleven der
Arabische woestijnbewoners deel
de en zijn belevenissen in een bij
zonder suggestief boek „Wind in
the Sahara" (uitg. Creative Age
Press, New York 1944) beschreef,
zijn deze feiten ontgaan. Toch 1»
hij dicht genoeg bij de ontdekking
geweest.
VU
Bodley vertelt bijvoorbeeld dat
hij eens, wonende in een oase, be
zoek kreeg van een koopman met
een emmer vol vis, waarvan er
sommige nog leefde. Het bleek dat
de vis gevangen was in de bron,
waar de oase haar bestaan aan
dankte en die niets anders beli
chaamde dan een scheur in de
rotsgesteenten, waardoor het water
van een onderaardse rivier naar
boven kon komen. De vis bleek
zeer smakelijk en had helemaal
geen modderige smaak, zoals Bod
ley had verwacht.
„Enige tijd later", zo vertelt
Bodley, „sprak ik met een geoloog
en vertelde hem van de Sahara-
vis. Hij toonde belangstelling, maar
was niet verbaasd. Hij had ze nooit
gegeten maar wist alle bijzonder
heden; hij zei dat dezelfde vis
werd aangetroffen in de Niger en
in de Nijl, in de Congo zowel als
in het meer van Galilea en in het
meer Ghad".
„En dit betekent", zo voegde de
geoloog erbij, „dat in betrekkelijk
kort geleden tijden de vis haar weg
heeft kunnen vinden langs een
stromende waterroute van de Sa
hara naar Centraal Afrika, Egypte
en Palestina".
De geoloog achtte het waar
schijnlijk dat deze ondergrondse
rivieren nog steeds bestonden. En
als om dit te bevestigen vernam
Bodley kort daarna, dat in een
waterpoel bij de oase van Toug
gourt een levende krokodil was ge
vonden. De dichtstbijzijnde plaats,
waar krokodillen hun natuurlijke
verblijfplaats hebben was de Ni-
Uit de boekenmolen
Van het boek „Het hart zoekt een
noodhaven" door de momenteel zeer
bekende Zweedse schrijfster, Dacraar
Edquist verscheen bij Erven J. BJJle-
veld te Urecht een vertaling
Hellen, een jonge studente trouwt met
de veel oudere loods Knut Block. Door
zijn werk komt zij te wonen op een
eenzaam eilandje voor de kust van
Zweden. Daar zij haar kinderen een
goede_ opvoeding wil geven, zendt zij
hen naar haar zuster ln Stockholm. Nu
komen echter de moeilijkheden voor
Hellen, zij. die voor honderd procent
moeder is. mist haar kinderen enorm;
zodat ook haar houding tegenover haar
man zich wijzigt. In deze moeilijke
periode spoelen enkele vluchtelingen
uit de gevechtszone RusJand-Duitsland
op hun eilandje aan. Een van hen,
Jasja, heeft een zware longontsteking
en wordt opgenomen in Hellcn's gezin.
Nu heeft zij weer Iemand die van haar
afhankelijk is en die zij kan verzorgen.
De roep van het bloed blijkt echter een
moment sterker dan de diepe, redelijke
liefde, die zij voor Knut gevoelt. Hellen
venvacht dan een kind van Jasja Nu
staat ze voor een schijnbaar onoplos
baar conflict; wat moet zij doen? Knut
bedriegen kan ze niet, weggaan en haar
kinderen moederloos maken, kan ze
evenmin.
Volkomen psychologisch verantwoord
wordt dan haar strijd beschreven en
do manier, waarop zij de weg tot Knut
weer terugvindt.
Het boek is boelend geschreven en
goed vertaald door A. Rutgers van der
Loeff—Basenau.
Waar nu nog slechts onbarm
hartige zandvlakten zijn, zullen
eens niet alleen de dadelpalm,
maar ook de wijnstok en citrus
vruchten gedijen.
klonken te fantastisch, dan dat
men er geloof aan kon hechten en
het duurde nog tot 1937 voor een
hydrologische expeditie de theorio
van de professor bevestigde: bij
Ghardaia hadden boringen tot re
sultaat, dat men op een schijnbaar
onuitputtelijke waterbron stiet.
Volgende boringen bevestigden
niet alleen het bestaan van een on
dergronds meer maar stelden de
onderzoekers zelfs in staat er de
omvang van te bepalen. Het bleek
zo groot als heel Frankrijk en he*
was gelegen tussen het Atlas-ge
bergte in het Noorden de Ly-
bische woestijn in het Oosten. De
oorlog had tot gevolg, dat de ex
ploitatie der ontdekking tijdelijk
moest worden gestaakt, maar in
het geheim werd gedurende de oor
log een tienjarenplan uitgewerkt,
dat voorziet in het scheppen van
1500 nieuwe oasen, ruimte biedend
voor anderhalf millioen nieuwe
bewoners. Men is thans met man
en macht bezig het plan te verwe
zenlijken. In het gebied van Mzab
Tales, aldus meldde kort geleden
een correspondent van de Züricher
„Weltwoche" borrelt het water
reeds omhoog; over een oppervlak
te van 300 km lc gte en 9 km
breedte is de irrigatie reeds begon
nen. De diepte tot op de water-
laag is hier „in deze tot nu tog
waterloz^hel" 200 m, op andere
plaatsen moet men tot op 1300
meter gaan om het water te be
reiken. Zodra de weg is vrijge
maakt komt het water op vele
plaatsen vanzelf naar de opper
vlakte, elders blijft een pompin-
stallatie nodig. Reeds is de plaats
bepaald van 200 met palmen be
plante oasen, die een soort heir-
weg zullen vormen door de woes
tijn. De bevloeiing en het vrucht
baar maken van de Sahara is geen
probleem meer. de verwezenlijking
van plannen, die enkele tientallen
jaren geleden nog als fantasieën
zouden hebben gegolden, staat
thans boven alle twijfel vast.
De Sahara, de woestijn met haar
verschrikkingen, wordt overwon
nen. Niet alleen de dadelpalm,
maar ook de wijnstok en verschil
lende citrusvruchten zullen hier
gedijen, een rijke subtropische ve
getatie zal het aanschijn van de
Noord-Afrikaanse wereld totaal
veranderen.
Voor de kinderen en kinds-kin-
deren van het thans in West-Euro
pa levende geslacht zal de Sahara
een vacantie- en recreatie-oord
worden, dat per vliegtuig in enke
le uren te bereiken zal zijn.
BOB LABAN groet de jon
gens en meisjes in Engeland. Links
van hem de omroepleider van de
VARAde heer H. de Heus, rechts
de omroeper Ary van Nierop
(Van onze luchtvaartmedewerker)
L^R is een luchtvaartmaatschap-
1-s pij in de wereld, die zojuist
tweehonderd millioen mijlen gevlo
gen heeft zonder ook maar één on
geluk. Dat is een zo zeldzaam re
cord, dat wij een ogenblik erbij mo
gen verwijlen in deze kolom. De
gelukkige bezitter van dit record
en tevens van dat gehele, merk
waardig fortuinlijke bedrijf is Stan
Kennedyeen Schot, die in Hono
lulu woont. Zijn vader had er een
scheepvaartonderneming, waarmee
hij de verbinding tussen alle eiland
jes van de Hawaii-grocp onder
hield. De jonge Stan kwam uit de
eerste wereldoorlog als marine
vlieger en hij vertelde zijn vader,
dat hij het eens met vliegtuigen
proberen moest. De oude Schot
zweeg en gaf daarmee te kennen,
dat zolang hij leefde hij geen
woord meer over vliegen horen
wilde. Twintig jaar geleden stierf
de oude heer Kennedy en onmid
dellijk bestelde zijn zoon twee Si-
korsky-amphibie vliegtuigen, waar
mee hij acht passagiers kon ver
voeren. Hij deed het voorzichtig
aan met zijn jong bedrijfje, zodat
hij in 1941 voldoende gespaard had
om drie Douglas DC 3 toestellen te
kunnen kopen. Daarmee deed hij
grote zaken, want al het verkeer
tussen de eilanden werd. daar de
militairen voorrang hadden, stil ge
legd. Men kon zich als burger al
leen nog maar met Kennedy's Ha
waiian Airways verplaatsen. Men
leerde dus vliegen en dat proces
voltrok zich zo snel, dat er thans
geen boot meer in de Hawaii-groep
vaart. Elk kwartier vertrekt uit
Honolulu een vliegtuig voor een
rondvlucht, waarbij de verst afge
legen farms en de kleinste eiland
jes bezocht worden! Kennedy heeft
nu al bijna anderhalf millioen pas
sagiers vervoerd en zijn inkomsten
bedragen ongeveer tien millioen
gulden per jaar. Hij heeft thans 60
piloten in zijn dienst, die vrijwel
allen in de tweede wereldoorlog
het vliegen leerden. Hij vervoert
van alles: vruchten voor het eiland
Alaui, waar mijnheèr X 25 jaar ge
trouwd is, de was van mevrouw Y,
die de wasserij op een ander eiland
beter gedaan vindt dan op haar
eigen eiland, de krant naar boer Z.
die zover van Honolulu woont, dat
het hem 16 uur per schip zou kos
ten om zelf zijn krant te gaan halen
en de 3000 kilo vlees en verse vis,
die Kennedy's vliegtuigen iedere
dag vervoeren gaan naar vrijwel
alle bewoners van de uitgestrekte
eilandengroep. Kennedy heeft het
leven op Hawaii nog plezieriger
gemaakt en hij maakt geen on
gelukken. En dat is iets heel bij
zonders!
Zwevende woning
Mr. en Mrs. Leonard Eley, uit
Crowland (Lincolnshire) die ge
noeg hadden van het wonen op ge
meubileerde kamers, en od nummer
4200 stonden op de lijst om in aan
merking te kQjjien voor een huls.
hebben een zweefvliegtuig, dat ge
bruikt werd bii de slag om Arnhem
gekocht. Mr. Eley, gedemobiliseerd
sergeant van het Engels# leger
bouwde er twee kamers in. het ont
snappingsluik doet dienst als deur
en de geschutspoort als raam. Van
de landelijke raad te Spalding heb
ben zil vergunning gekregan om er
ln te wonen.
COR STEYN „geketend" aan kop- telefoon en orgel
Voor de Zondag
Verheu gdvan zorg
ontslagen
Vanuit dc kleine, oude en zeer koele
dorpskerk drommen de kerkgangers
naar buiten cn zwermen uit over 't zon
nige pleintje om daarna te verdwijnen
in dc straten, waar ze hun woning heb
ben of vacantlc-verblijf. Dcgeli|ke dorp
se kerkgangers en luchtige, blijde va-
cantie-gangcrs. Zc waren ln één kerk
cn ze hoorden bij elkaar.
Dc dienst begon een kwartier te laat,
door vertraging van de trein, die de
dominee van elders moest brengen. Een
eenvoudige, degelijke preek over Gen.
22. Wij noemen dat hoofdstuk het ver
haal van Abraham's offer en bedenken
alles wat Abraham doormaakte. Of we
spreken van de offering van Izak en
bedenken, wat er stormde ln diens
jonge ziel. Maar de rabbijnen noemen
het 't hoofdstuk van de rara. Want zij
zien op Gods redding.
De preek gaf nog veel meer. Maar
dat éne hield Ik vast. En nog' op 't zon
nige kerkplein slaat de blijdschap door
me heen: Kerkgangers en vacantie-
gangers horen bijeen. Het Is niet een
zaak van nicts-doen, van ontspanning.
Het Is een accent-verschil. Het leven
dringt ons telkens weer terug in het
defensief van onze verwikkelingen
Maar op Gods aarde mogen we dank
baar gelovend Gods grote goedheid
prijzen. Hij heeft het gedaan!
v. E.
Koningin aanwezig bij
inhuldiging Prinses
(Van onze Haagse redacteur)
Het bericht dat H.M. de Koningin
na 4 September geen herdenkings
plechtigheden meer zal bijwonen
heeft hier en daar de indruk ge
wekt, dat H.M. na de troonsafstand
ook niet aanwezig zou zijn bij de
inhuldiging van Haar dochter. Men
vestigt er de aandacht op, dat de
Prinses der Nederlanden, zoals
dan haar titel zal zijn, bij de in
huldiging stellig aanwezig zal zijn.
TEGEN PUNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN t t 0.7S
Maar hij leeft nog.
James Forbes Whitcford. een
Amerikaans technicus die in
Middlesex (Engeland) verbleef,
heeft een schadevcrgoeditigseis
ad 6300 pond sterling toegewe
zen gekregen tegen een arts, die
in 1942 aan de Amerikaan had
verklaard, dat hij aan blaaskan
ker leed en nog slechts enkele
maanden te leven had. Dc pa
tiënt had dientengevolge zijn be
zittingen verkocht en zijn wo
ning opgezegd om zijn laatste
levensmaandenin dc Verenig
de Staten te kunnen doorbren
gen. Dc Amerikaanse specialist,
door wie de patiënt zich achter
af Het onderzoeken, had echter
geen spoor van kanker kunnen
vinden. De rechter oordeelde,
dat de Engelse arts het onder
zoek op slordige wijze had ver
richt.
S.J
Voor zijn dood in Augustus
1947 gaf Prins Eugenius, jongste
broer van koning -Gustaaf. de wens
te kennen, dat zijn residentie Wal-
demarsudde zou worden toever
trouwd aan de stad Stockholm De
gebouwen en de hier ondergebrach
te kunstcollecties zijn voor het pu
bliek opengesteld.
(Van een oigen verslaggever)
HIER is Hilversum dc VARA. „Laat dc kinderen zingen". W(J gaan U
aansluiten met het Luxor-theatcr te Rotterdam cn de Houldsworth
Hall te .Manchester, van waaruit in samenwerking met de BBC een gecom
bineerd community-singing programma wordt uitgezonden. De organisten
zijn Cor Steijn en dr. Griffith, do omroepers Ary van Nierop en Jacques
Brown. Producer: Nico Boer!
Er werden liedjes „getimed",
„denk hierom's" cn „let daar-
op's" uitgewisseld cn toen was
het proefcontact met Man
chester al weer voorbij.
„ilow do You do?"
VIER uur later roept Ary van
van Nierop zijn medewerkers
voor dc tweede maal op, cn nu tij
dens de uitzending Ary spreekt tot
de Engelse kinderen zo veel mo
gelijk Engels cn zijn confrère,
Jacques Brown, probeert tegen do
Rotterdamse jeugd zo goed hij kan
Nederlands tc praten. Dat ging
b.v. zo:
Manchester (Nico Boer): Well,
english young friends here is uncle
Ary van Nierop.
Rotterdam: How do you do? Can
you all understand me well?
ManchesterEn jongens cn meis
jes in Rotterdam, hicr is oom Jac
ques Brown, die wel geen Neder
lands kent. maar het toch met jul
lie spreekt.
Manchester (Jacques B.): Goc-
denmiddag, luidjes. Hoe gaat het
jullie? Zo, cn kunnen jullie mij
goed verstaan? Very well.
Rotterdam: Well, uncle Jacques,
will you in Manchester open the
programme?
Manchester' Natuurlijk Ary, daar
gaat ic dan. WO' zingen allereerst.
Applaus om 't hardst
DAAR klonk een koor van
honderden Engelse kin
derstemmen uit de luidspre-
..Oom" Ary spreekt met
zijn vriendjes
U hebt ze misschien door
uw luidspreker gehoord Woens
dagmiddag, die heldere kin
derstemmen uit Rotterdam cn
Manchester, die zo vol overga
ve de traditionele liedjes van
hun land zongen, afzonderlijk
cn tezamen. De VARA had, na
de succesvolle gemeenschaps
zangavonden van grote mensen
uit Nederland, Engeland, De
nemarken en België, ditmaal
een soortgelijk programma sa
mengesteld voor kinderen.
Men had hiertoe eenvoudig aan
de gewone Woensdagmiddagse
jeugdvoorstelling van het Luxor-
theater een half uurtje „commu-
nity-singing"' gekoppeld. Te Man
chester, in de Houldsworth Hall,
ging het precies zo. Eenvoudig,
zeggen we. En dat leek het Woens
dag ook. Alles marcheerde vlot en
er was geen seconde een leemte te
bespeuren. Maar zo smipel als het
zich liet aanhoren was het in wer
kelijkheid toch niet. Want van des
morgens tien uur af waren èn in
't Luxor-theater èn in Manchester
respectievelijk de technische sta
ven van Nederlandse Radio-Unie
en BBC al bezig met het aanleg
gen van leidingen, het opstellen
van microfoons cn luidsprekers en
dat was het belangrijkste!
met het tot stand brengen van de
verbinding Rotterdam-Manchester,
„Ilicr is Manchester"
T N Luxor, temidden van rusteloos
zwoegende technici, repeteerde
de organist Cor Steijn met een
„kern" van honderdvijftig kindc
ren vast de liederen, die 's middags
gezongen moesten worden. Dc heer
H. de Heus. de programmaleider
van de VARA, confereerde druk
met radio-mensen, théater-directie
cn PTT en werd soms aan drie te
lefoons tegelijk geroepen. Ary van
Nierop zat onverstoorbaar, met een
koptelefoon op, het contact met
Engeland af te wachten. Hij rook
te wat en bestudeerde zijn tekst.
En toen tegen twaalf uur de ver
binding met Engeland kwam, was
hij het, die het eerst zijn vriend
Nico Boer aan de andere kant van
de lijn begroette.
„Hoe is 't daar!", vroeg Nico
Boer.
„Best", antwoordde Ary, ,,'t Is
hier wel erg warm, maar ik krijg
juist een glas ijskoude limonade.
Ik zal het drinken op je gezond
heid."
„Cheerio!", klonk het van de an
dere kanf.
En daar verdrongen zich al
omroepleider, organist en tech
nici voor de microfoon om dui
zend dingen te regelen met hun
collega's aan de andere kant
van de Noordzee.
kers in „Luxor"; het zong het
oude, lieflijke lied ,,Bay of
Biscay" en daarna „Oh, no
John".
En de Rotterdammcrtjcs
klapten toen 't uit was, tot hun
handen gloeiden cn ze zongen
zelf uit volle borst van „Fer
me jongens, stoere knapen" cn
„Een Scheepje in de haven
landt".
Een half uur lang zongen de kin
deren beurtelings hun liederen.
Terwijl de ene groep zong. luister
de en klapte de andere. Als laatste
nummer werd het onsterfelijke
„My bonnie" bewaard. Voor de
Nederlandse zangertjes was de
tekst phonetisch op het filmdoek
geprojecteerd; zo van: „Oh bring
bek maai Bonnie toe mie" en „Aal
drimd det maai Bonnie wos ded"
Eén meisje uit Manchester mocht
voor de microfoon komen om in
het Nederlands dc VARA te belan
ken en de gehele jeugd in Holland
te groeten.
De elfjarige Bob Labon uit de
Van Speykstraat in Rotterdam
bracht in keurig Engels de harte
lijke groeten over aan de BBC en
aan alle jongens en meisjes in
Groot-Brittannië.
Daarmee was deze buitenge
woon aardige uitzending van de
VARA besloten. De jeugd van twee
landen had zich een half uur lang
cén gevoeld. En hiermee was aan
het doel van dit programma al be
antwoord.
Zaterdag, in het avondprogram
ma van Hilversum II, kan men dc
gramofoon-opnamen van deze
„community-singing" horen, even
als Zondagmiddag om half drie
over de BBC (1500 m).
,OH BRING BEK MAAI BONNIE TOE MIE!" De Rotterdammcrtjcs
zongen de Engelse teksten even gemakkelijk als de Hollandse
En het land. dat hem ontvangt, heeft bereid, bevatten vooral bepalingen
er belang bij, dat hij daar een be- betreffende de arbeidsduur, de be
hoorlijke levenspositie vmdt Neder- scherming van jeugdige personen cn
land heeft met Frankrijk reeds een vrouwen, het tegengaan van gevaar-
emigratieverdrag gesloten in het be
lang van de plaatsing en vestiging
van Nederlandse boeren in dat land.
lijke arbeid, e.d. Maar niet alle ver
dragen, welke daar zijn aanvaard,
zijn in werking getreden. Want daar-
Voorts is er begin van dit jaar in voor dienen zij nog te worden be-
Conclusies inzake: sociale zekerheid,
landverhuizing en arbeidsvoorwaarden
Rome een internationale conferentie
gehouden. Die conferentie behandel-
krachtigd (ratificatie), waartoe dc
medewerking der volksvertegen
landverhuizing. Er werden conclusi
genomen, welke betrekking hebben
op do verdeling van de nationale ar-
j. ,,a_ beidskrachten, op het opvoeren van
ORT geleden zijn de Ministers noemen de werkgelegenheid, op net richten
van Buitenlandse Zaken van iu van dc vakopleiding en op de huis-
de evenwel meer dan het terrein der woordiging nodig is. Dc grote moei
lijkheid in het werk der Internatio
nale Arbeidsorganisatie is die van
het geringe aantal ratificaties. Op
iedere jaarvergadering wordt daar-
Engeland, Frankrijk, Nederland, Bel
gië en Luxemburg in Den Haag bij
Ne0HPer,and8en'Be1efrretedb,'VeenhTern -sting tSTSSSSSjSt^^"DC
2?d Ïï.««igh.i7..Sn conferentie der West-Hu. opese Urne
over geklaagd. Niet altijd is hierbij
van onwil sprake. Het kan zijn, dat
in ccn verdrag een onderdeel voor
komt, dat in de nationale wetgeving
t,ic cji UUA1.111UU15 ""os "-"J tuiuciciiuc ua »t i:ai-ijuiu|ji.it; unit; nu nu, udi in ae nauonaie Weieevine
elkaar geweest. Deze bijeenkomst £«8- tuKen beide 'anden een verwacht, da, de resri,taten van Ro- niet is in te passen cn daardoor aan
was een uitvloeisel van het Verdrag j"ta:°J1 JSJSlSlïfme brcdcr zullen woraen uitgewerkt, de ratificatie in de weg staat. Maar
van Brussel, dat op 17 Maart 1948 -n_de wederzijdse onderdanen, was Het bclan? van een en ander js dlkwüls spelcn toch 0£k traachcjd
vooral, dat de behandeling van deze de vrees in de concurrentie op dc in-
telkens onzeker wanneer de betrok- vwt-i> u-t ucic
kene in het andere land werkte en onderwerpen een betere economische
tussen deze landen is gesloten. De
strekking van dit Verdrag is om te UUu«n«Fi.nu
komen tot een nauwere economische een omstandigheid voordeed, die samenwerking
sociale, culturele en militaire samen- ee.n uitkering krachtens de sociale
verzekering aanleiding zou moeten
geven. Door dit verdrag nu wordt in
beide landen geen onderscheid meer
werking der vijf landen. De omstan
digheden hebben er toe geleid, dat de
aandacht van de gehele wereld,
kan
door
voorbereiden.
ook van Nederland, in
plaats was gericht op de resultaten
der militaire besprekingen. De
dreigende houding van Rusland in
de eerste Semaakt tussen Belgische cn Neder
landse onderdanen. Voorts is in dat
verdrag bepaald, dat de voordelen,
ingevolge de wetgeving van een der
Mr. dr. A. A. van Rhijn
ternationale markt achter te komen,
e.d. een rol. Ook de vijf mogendhe
den der West-Europese Unie zijn al
le lid der Internationale Arbeidsor
ganisatie. Maar meerdere verdragen
zijn slechts door enige van de vijf
bekrachtigd. Het is nü de bedoeling
hier één lijn met elkaar te gaan trek
ken. Ook nieuwe verdragen der In
ternationale Arbeidsorganisatie zul-
zake de Berlijnse kwestie maakt dit 1?nden door verzekerden of hun we- Economisch laat de onoerlinee ver- ]cn d00r ondcrling overleg zo spoe-
vanzelfsprekend. Maar even natuur- «luwen en wezen verworven, aan de houding tussen de landen van West- d,c mosclljk voor aHe vijt landen
lijk is het, dat juist deze gedachten- rechthebbende worden uitbetaald. Europa nog zeer veel te wensen over. Eaan werken.
wisseling achter gesloten deuren ook wanneer Z|J in het andere land Er zijn nog hoge muren van gebrek
heeft plaats gevonden, zodat er naar
buiten niets van is uitgelekt.
Daarentegen zijn wel een aantal
sociale
Van de
wonen of verblijf houden.
aan vertrouwen en internationale
gaan
Zo is hier in de West-Europese
Unie op sociaal terrein een stap ge-
Ï3 ARRE winters vinden hun bewijs in bevroren waterleidingen,
bloemen die in geen maand van de ruiten wijken en foto's van
smalle paden in een ongebaande sneeuwvlakte. Zomers, die op die
naam aanspraak willen laten gelden, hebben ook hun eigen bewijs
voering. Een der meest overtuigende daarvan is het traditionele
eitje dat op de straatstenen wordt gebakken. Welnu, deze foto's van
Utrechtse koks toont onloochenbaar aan. dat de Zomer 1948 na veel
gekwakkel, toch op dreef is gekomen.
Op de conferentie van de West- handels- en betalingsbelemmeringen.
Europese Unie is aanbevolen, dat al- De onderlinge samenwerking, die plaatst op een nieuwe weg. Velen
le vijf landen zo spoedig mogelijk noodzakelijk is om de Marshall-hulp staan sceptisch tegenover de resul-
41JMJtaten. Zij vergeten, dat het in het
wezen van de zaak bij al deze in
ternationale vragen gaat om niet
minder dan om de redding van het
hnnnliieiftf rr«r..,Kl V1J* lUllUCXi ZO £>pUVUIg «lOgeiJJK nOOUAdKCilJK IS Om OP IViarSnail-nUip
(«SteJnïïïf ,wcc aan twce «iezgelijke verdragen van Amerika te blijven ontvangen,
nverdreven vervJT?h!i^n zullen sluiten. Wanneer dit op vol- zal tot verbetering stimuleren. Ook
hehhfn De «me/wertfne nn inter d°ar>da ruime wijze geschiedt, zullen het vraagstuk van de arbeidsmarkt
n^tnneel rne^ ^rre^ fr Tni"!"; °P da duur da verschillende afzon- speelt daarbij een rol. Een betere
nationaal sociaal terrein is nog niet rioriiiir» „nrri raLnnnnn nio-iie »m.v,nt;n„nin e-un:,ir. r,nr..,nn:-^ ui
iijrvc vciuiafeuii Auniii.li jjiddia L«Ti 11 d nu li d 1 e dl DtMUS V UUr^ien 1 nR oieai ..cw.in.t_l V. 1 j UC 1
Sf het dat dè viifmaken vo.?r één algemeen verdrag, nieuwe economische mogelijkheden missen om voor West-Europa
is het. dat de vijf mogendheden niet
bij de militaire vraagstukken zijn
dat alle vijf landen gelijkelijk bindt, voor West-Europa.
nieuwe samenleving op cultureel.
Een tweede conclusie ligt op 't ter- Tenslotte dc derde conclusie. Deze economisch en sociaal terrein op tc
_„i_ j "cn mccuc uuiiuiuaicuniuu x icr- j-uiuiukit: ut: utitut: euiixiumc. ï^trzt: wv.uui vut uw* uij iu
i i u ula rein der landverhuizing. Men ligt op het terrein der a r b e i d s- bouwen, dan zal later van ons ge-
w- Üd,? ,j j hebben begrijpt hoe nodig het is. dat op dit voorwaarden. Op dit gebied slacht moeten worden vastgesteld.
plMcict vermelden drie con- terrein internationale regelen wor- heeft de Internationale Arbeidsorga- dat het zijn raaping niet heeft ver-
ciusies. ^en gesteld. De emigrant gaat in de nisatie, welke reeds bijna 30 jaren staan. Het gehele Nederlandse volk
De eerste conclusie heeft betrek- vreemde een onbekende toekomst te- haar jaarlijkse grote conferentie heeft daarom ook onder dit nieuwe
king op het terrein der sociale gemoet. Het land. dat hij verlaat, wil houdt, belangrijk werk verricht. De werk zijn schouders te zetten.
7nlrortloirl H1 arkii Te LannnlTj. M.'.U 1.1 ui:.'.... 1..1.1... ....11j.1«r_
zekerheid. Hierbij is kennelijk zich nog zijn lot blijven aantrekken, verdragen, welke daar werden voor-
Mr. Dr. A. A. van Rhijn.
Tijdschriften
Het Jaar 1848 wordt ook ln de tijd
schriften weerspiegeld Apollo w|jdd«
er een nummer aan. Het opent met
enkele Indrukken von Busken Huet,
zoals dlc zijn te vinden ln diens ro
man Robert Bruce'6 Leerjaren. ZIJ Re
ven een Interessant beeld uit dlo ja
ren. te merkwaardiger waar daarin
ook zijn opvattingen over het Neder
lands beleid ln Indonesië ter sprake
komen.
Francois Faure schetst hoe de idea
len van 1818 tersluiks en anoniem bin
nendrongen ln de Engelse literatuur cn
bijdroegen tot het ontstaan van dat
vruchtbare „maatschappelijke zelfver
wijt", waaruit zovele hervormingen
zijn voortgekomen ..Over de ondank
bare bodem van het Victoriaanse En
geland heeft de dageraad v&n 1848 dus
niet geheel cn al tevergeefs gesche
nen."
Van prof Van Thlcnen is er een rijk
geïllustreerde bijdrage over F.ugèno
Laml, die met zijn exacte kennis van
het détail ccn geboren kroniekschrij
ver ln heelden was ln het tijdperk van
Louls-Phlllppe. een tijdvak dot be
halve burgerlijke cn bekrompen kan
ten toch ook wordt gekenmerkt door
een sterk élan en grote gratie. In de
illustraties van Lami beweegt zich de
uitgaande wereld van Parijs door de
salons, dc zalen, de kerken, dc straten
cn pleinen van Parijs.
In Criterium wijdt W. F Her
mans zijn kroniek van het proza aan
Bordewijks Noorderlicht. HU noemt
Bordewijk een schrijver met een niet
geheel zuiver geweten, die herhaalde
lijk te kennen geeft, dat Iets geschil
derd zou moeten worden cn niet be
schreven. En zo bedreigt hem dikwijls
het gevaar van schilderen met woor
den en van meer aandacht aan het
uiterlijk dan aan het Innerlijk to be
steden. ..Bordcwljk's tekort als auteur
is dus wel degelijk het diepere onder
werp van zijn boeken. Doordat hij zich
hiervan wel bewust Is wordt elke
nieuwe roman een nieuwe worsteling
met dit tekort cn enige grotendeels
hierin vervatte kleinere tekorten." Be
halve gedichten van Achterberg Is er
een essay van Charles B Timmer. ..De
dictatuur der schljnvormen", waarin
hij een aantal voortbrengselen van do
Russische literatuur bespreekt.
I De dagtaak
is niemand te zwaar met Mijnhardtjes.
Zij nemen moeheid en loomheid weg.
Te Parijs ls Ingesteld dc „Prlx Riva-
rol" (50 000 fres.) zogenoemd naar Rl-
varol. ,dc schrijver van: „Discours sur
l'Unlversallté de la langue Frangalsc".
Deze prijs zal aan een nict-Franse
schrUver worden toegekend voor een
ln het Frans geschreven werk
In de Jury zitten o m.George Du-
hamel. André Glde. Gabriel Marcel,
Jules Romalns. Jean Schlumbergcr, Ju
les Superviclle.
