Landbouwer uit Driebergen verwierf
zich naam als prediker
Onze zwemmende ,Marietjes
maakten geschiedenis
Parijs blijft „New Look" trouw
„Het water in",
kostelijk!
Maar rokken komen thans 35 cm.
boven de grond
Wulfert Floor heeft na 130 jaar
nog vele volgelingen
Boerderij staat nog
aan de Gooyerdijk
SANAPIRIN
Achttienjarige koningin regeert een
week lang in Haarlem
Zaterdag 7 Augustus 1948
3
T?R werd vroeger in Indonesië
-L-' nogal wat critiek geleverd op
het feit, dat 't Gouvernement door
middel van de Opium-regie optrad
als leverancier van dit gevaarlijke
papaver-product. Het is inderdaad
oen vreemde figuur, dat juist de
overheid zorg zou dragen voor de
verstrekking van opium, door ve
len terecht „de gesel van het volk"
genoemd. Men" moet daarbij echter
niet uit het oog verliezen, dat deze
regie het mogelijk maakte het
opiumkwaad rechtstreeks te be
strijden. Sinds 1908 is men hiermee
onafgebroken bezig geweest en het
debiet van de opiumregie daalde
van 100.000 kg. in 1920 tot 22.000
kg. in 1940. Cijfers, die aantonen,
dat het de Regering niet om een
gunstig winst-object te doen was.
In de jaren van de Japanse bezet
ting moest dit belangrijke werk on
derbroken worden. Wanneer men
weet, hoe de Japanners vroeger
reeds in het bezette gebied van
China het opiumschuiven aanmoe
digden als onderdeel van een be
paalde bezettingstactiek, dan kan
men zich voorstellen, dat de bezet
tingsjaren in dit opzicht ook voor
Indonesië niet bepaald voordelig
zijn geweest. Tijdens de oorlog, het
was in December 1944, werd door
de Ver. Staten, Engeland en Ne
derland. gelijktijdig de z.g. „Bris-
bane-ordonnantie" uitgevaardigd,
waarbij besloten werd het wettige
gebruik van opium af te schaffen.
Later is dit voorbeeld door andere
landen, zoals Frankrijk en Portugal
gevolgd.
DOOR het Gouvernement is na
de oorlog dan ook geen regie
opium meer geproduceerd. De be
kende opiumfabriek op Salemba in
Batavia werkt niet meer als zoda
nig en houdt zich nu uitsluitend
bezig met de fabricage van zout.
De nieuwe bepalingen zijn van
kracht voor het gebied, dat onder
Nederlands bewind is gesteld. De
Republiek handhaaft in haar ge
bieden tot nog toe de Dienst van de
Opiumregie. Stellig een ongewens
te toestand, want het staat vast,
dat uit Djokja belangrijke hoeveel
heden opium via Soerabaja hun
weg vinden naar het Nederlandse
gebied, wat een effectieve bestrij
ding niet vergemakkelijkt.
Wanneer wij over bestrijding
spreken, wil dit overigens niet zeg
gen, dat de regering de verstrek
king van regie-opium nu maar in
eens zou hebben gestaakt. Dit laat
ste immers zou voor vele opioma-
nen, verslaafde opiumgebruikers,
niets minder dan de dood hebben
betekend. Men heeft daarom de op
lossing gezocht in een geleidelijke
vermindering van de hoeveelheid
„tjandoe", zoals de rook-opium
wordt genoemd, voor de vaste li
centiehouders. Op deze wijze denkt
men het opiumkwaad langzaam
maar zéker te kunnen laten ver
dwijnen.
WOORD MET EEN MAGISCHE KLANK, dat tot
de verbeelding spreekt. Men maakt zich een roman
tische voorstelling van kleine, ranke prauwen, die
geruisloos en geheimzinnig opdoemem uit het nach
telijk duister van de oceaan en na een afgesproken
signaal met hun gevaarlijke smokkelwaar koers zet
ten in de richting van de kust. Men vormt
zich een beeld van
schilderachtige kitten,
schaars verlicht door
walmende olielampen,
waar CJiinezen zich
overgeven aan de ver
rukkingen van "t schui
ven en met half-geslo-
ten ogen dromen in een
paradijs van gelukza
ligheid
r. - - -rr.r-tfr.raarrr nmiawa ibiiiii i
J. H. Pennings 50 jaar
J. H. Pennings, de Amersfoortse
kunstschilder, wordt 8 Aug. a.s.
vijftig jaar. Hij behoort tot de stil
len in den lande, die, los van mo
derne stijlvormen, zijn eigen weg
gaat. Aanvankelijk is hij speciaal
als tekenaar naar voren gekomen,
waarbij hij intussen picturaal te
werk gaat. Het is niet de lijn, de
omtrek die hem bekoort, maar de
sfeer, het modelé en vooral de
contrastwerking zwart-wit in ver
schillende gradaties, uit het don
ker wikkelen zich de vormen los
van zijn gevoelige stillevens
vaak nuchtere huishoudelijke voor
werpen welige naakten en
bloemen. Geen wonder, dat hij zich
de laatste tijd veel op 't gebied van
de litho, de steendruk beweegt. Dit
procédé immers past typisch bij
zijn aard en visie. Maar ook het
penseel hanteert hij en het is hier
mee dat hij nog al eens kinder
portretten, baby's, etc. heeft ver
vaardigd. Zijn werk is vertegen
woordigd in verschillende musea
hier te lande.
TUIN KALENDER
7 AUGUSTUS. Een graag ge
ziene kamerplantdie in het najaar
en in de winter haar oranjerode
vruchten vertoont, is de Capsicum.
Ze behoort tot dezelfde familie als
de aardappel en tomaat en draagt
evenals deze ook de naam Solanum.
Ze wordt onder glas gezaaid en des
zomers op een beschut, zonnig
plekje buiten in de tuin gehouden.
De vruchtjes zijn thans nog groen,
doch zullen in de nazomer en herfst
gaan kleuren. In 't begin van het
najaar gaan de planten naar bin
nen. Indien ze te warm staan val
len de blaadjes af. In een koele,
vorstvrije kamer blijft de Dapsi-
cum het langste mooi.
IS ZE NIET SCHATTIG? Als u ja
zegt, moet u de helft van uw be
wondering overdragen aan de ont
werpster van het hoedje, dat ge
dragen werd op de 14e daagse mo-
detentoonstelling te Londen. Zoals
u ziet: veel voile en garnering met
veren.
De kithouder aan het schuiven. Voor hem op de grond de traditionele
Hokkian-lamp en aan weerszijden daarvan twee metalen pennen om de
opium te roosteren en in de pijp aan te brengen. Ook het gebruikelijke
kopje thee ontbreekt niet.
tenpeukjes. waardoor vele Neder
landers tijdens de bezetting hun
Eens in de twee weken krijgen de
„vaste klanten" tegen een zeer lage
prijs een aantal tubes, waarin zich
0.8 gram opium bevindt. Zoals ge
zegd, worden deze maatregelen
vaak doorkruist door de clandestie
ne aanvoer uit republikeins gebied.
De controle is echter zeer intensief,
wat wel blijkt uit de zwarte prij
zen, die voor deze tubes worden
betaald. "Welgestelde Chinezen be
talen grif het dertigvoudige van de
twee kwartjes, die officieel voor
deze tubes worden berekend. De
minder draagkrachtige schuivers
komen er helemaal niet aan te pas.
DEZE „opium-politiek" heeft
merkwaardige veranderingen
teweeggebracht. Tot nu toe was
't steeds gebruikelijk om de opium
te roken. Nu gaan verschillende ge
bruikers er toe over om de zaak
op te lossen in thee of koffie om
zodoende van eenzelfde hoeveel
heid opium een groter narcotisch
„genot" te ondervinden. Een ver
schijnsel met een kwade en met
een goede zijde. De werking van
ingenomen opium is uiteraard veel
schadelijker dan wanneer gerookt
wordt. Aan de andere kant hoopt
het Gouvernement hiervan een
dankbaar gebruik te kunnen ma
ken, omdat het thans mogelijk
wordt de regie-opium geleidelijk te
vervangen door medicinale opium
tabletten, die heel wat ongevaarlij
ker zijn. Het oude ritueel, waar
mee vroeger de opium werd ge
schoven, zal dan komen te verval
len en daarmee het romantische
beeld, dat ons door tal van sensa
tieverhalen werd opgehangen
DE opium wordt schaars. En dus
duur. Alles wijst er op, wan
neer men de kitten bezoekt. Een
kithouder in de buurt van Glodok,
Batavia's „Chinatown", vertelt ons,
dat hij al 38 jaar schuift, driemaal
per dag. Wat er met hem gebeurd
zou zijn, als hij opeens niets meer
gekregen had? Een veelzeggend
gebaar: „Mati, toean", ik zou dood
gegaan zijn. Of hij wel eens opium
bijkoopt? Hij lacht iijn ondoor
grondelijke glimlach. „Wij zijn de
muis, u bent de kat mijnheer" Dui
delijker kan het al niet. yeel sluik-
opium zal deze oude Chinees ove
rigens niet in zijn bezit hebben.
Laatst heeft hij nog een kostbare
opium-pijp doorgebroken om er de
achtergebleven as, de djitjing, uit
te kunnen schrapen en die opnieuw
te gebruiken als „tweede of derde
mengsel". Het deed ons even den
ken aan het bewaren van sigaret-
karig rantsoen trachtten te vergro
ten. Opvallend is het, dat het voor
al de ouderen zijn, die zich aan de
narcotische werking van de opium
overgeven. In alle kitten overwe
gen de mensen tussen de 40 en de
60 jaar. Het zijn hoofdzakelijk Chi
nezen, waaronder slechts weinig
vrouwen. Indonesiërs ziet men hier
vrijwel niet.
ONZE metgezel, die ons door een
labyrinth van griezelige steeg
jes en slopjes naar de verborgen
opium-holen heeft gevoerd, kent
zijn pappenheimers. Hij springt
met deze raadselachtige Oosterlin
gen om als een toffe Amsterdamse
rechercheur met - Linke Toon en
Rooie Karei uit de Jordaan. Hij
weet ze aan het praten te krijgen.
Erg opwekkend is hun verhaal niet.
Hier ziet men het grote verval en
de menseliike ellende, die een ge
volg zijn vSn het kwaad, dat opium
schuiven heet.... Uitgeteerde li
chamen, ingevallen gezichten, ble
ke gelaatskleur, ogen. waaruit alle
glans gedoofd is. De bedwelmende,
penetrante geur van de brandende
tjandoe. die de atmosfeer bijna on
draaglijk maakt, de aanblik van de
menselijke wrakken, die op de hou
ten rustbanken liggen uitgestrekt,
nadat zij snel hun drie, vier trek
ken aan de pijp hebben gedaan,
het flauwe schijnsel der olielampen
neen, erg opwekkend is het
beeld niet. Aan de wand overal
bonte versieringen, nergens ont
breekt het portret van de General-
lissimo. In één kit is een reclame
plaat voor babyvoeding opgehan
gen. Zij is uitgevoerd in helle kleu
ren en stelt een gelukkige jonge
moeder voor, die haar kerngezonde
baby omhoog heft. Wel een schril
contrast met de lijkachtige figuren,
die er onder liggen en waaruit alle
leven geweken schijnt te zijn.
HET lijdt geen twijfel, dat het
Gouvernement met de huidige
opiumbepalingen op de goede weg
is. Ook in do Chinees-Maleise pers
worden de goede resultaten van dit
experiment hogelijk geroemd. In
het belang van de bevolking, de
Chinese vooral, mag men hopen,
dat deze maatregelen ook in andere
delen van Indonesië toegepast zul
len kunnen worden Hoe ook de
toekomstige staatkundige vorm van
dit uitgestrekte eilandenrijk rond
de Evenaar moge zijn, een waarlijk
effectieve opiumbestrijding kan
slechts in federatief verband ter
hand worden genomen.
B. Planjer en Jan de Vries schreden
er een boek over
De historie van de Nederlandse
zwemsport op de Olympische Spe
len is er een van vallen en op
staan. Vallen in het begin, opstaan
en zich verheffen in later tijden.
In 1896 was ons land te Athene
niet vertegenwoordigd en over het
al dan niet deelnemen aan de O. S.
in 1900 te Parijs is geen zekerheid
te krijgen. Na Parijs werd St.
Loui? in de Verenigde Staten aan
gewezen en dat schijnt voor de
Nederlandse zwemmers wel een
beetje ver te zijn geweest. Dit ar
gument gold echter niet voor Lon
den in 1908, zodat toen voor de
eerste maal officieel zwemmers en
pclospelers werden uitgezonden.
Een succes is dat niet geworden.
Het ging in die tijd ook niet zo
best met ons zwemmen en het was
daarom verstandig, dat men naar
de Spelen in Stockholm in l&Go
geen Nederlanders afvaardigde.
Door de eerste wereldoorlog ver
vielen de Spelen in 1916 en het
werd 1920 eer Antwerpen ze bin
nen haar muren zag.
Nederland was in 1920 van de
ZUS BRAUN
ook een Marietje
partij, ook met zwemmers en
een novum met een zwemster!
Rie Beisenherz, met haar 1.22 op
de 100 meter vrije zwemwijze, be
reikte slechts een derde plaats in
de serie en zij bracht het niet tot
de halve finaie. Ook onze zwem
mers konden het tegen de Austra
liërs en Amerikanen (o.w. Duke
Kahanamoku) niet bolwerken Maar
belangrijk was de demonstratie da-
mes-waterpolo, waarvoor het ini
tiatief was uitgegaan van de Hol
landse dames-zwemclub. Dergelij
ke demonstraties, voor welke tak
van sport ook, worden alleen bij
hoge uitzondering op de Olympi
sche Spelen toegelaten. Het was
dus een grote eer voor de Neder
landse speelsters, dat die toestem
ming in Antwerpen verkregen
OP de grote, veertien dagen durende, modeshow, die in de laatste
weken van Juli in Londen werd gehouden, hebben zich geen ver
rassingen voorgedaan wat betreft een nieuwe „New Look". Thans zijn
in Parijs de shows gaande waar de scheppers der hedendaagse mode
hun herfstmodellen uitbrengen. Christian Dior, de ontwerper van de
„New Look" verraste bij de eerste show die in Parijs gehouden werd
de toeschouwers door zijn „New Look"-silhouet trouw te blijven, doch
de zomen omhoog te brengen tot ruim 35 cm. van de grond. Hij bracht
enkele variaties op het oorspronkelijke thema, doch geen belangrijke
wijzigingen.
Bij de modellen van de Parij-
se mode-ontwerper Jacques Fath
zijn de rokken lang en voor het
merendeel zo nauw, dat zij bij het van er mee te eindigen,
lopen moeilijkheden opleveren. Ver Fath toonde een grote
der maakt hij veel gebruik van de
casaque.
Er was op zijn show geen spoor
te bekennen van het korte vorm
loze silhouette a la 1925, waarover
pecten van de collectie. Deze rok is
rond de benen gedrapeerd en heeft
een nauw onderrokje.
De talrijke overrokken hebben
overvloedige ruimte van voren.
Er waren ook rokken met een
opgewerkte taillelijn tot even on
der de buste.
De lichte, wollen middagjurken
waren even gedrapeerd op de heu
pen en hadden brede ceintuurs en
gordels van antilope-leer.
Fath heeft mantels, die met kno
pen op de rug sluiten, in de kleu
ren donkerrose, licht en donker
lila, zacht groen en grijs.
De kragen staan hoog op en om
sluiten de oren. Ze zijn dikwijls af
gezet met bever of luipaard, ook
worden vossen of lynx-bont om de
Parijse modewereld. Fath week af
van de traditionele volgorde en be- hals geslagen. Dit bont hangt op
gon met de bruidsjaponinplaats de rug af.
Bij het avondtoilet worden Chi-
collectie ncse koeliejasjes gedragen in pas
wollen jersey pakjes, bestaande uit teltinten en bestikt met brillianten.
korte, nauwsluitende jumpertjes De hals. vooral bij cocktail- en
met geaccentueerde taille, en ko- avondjurken, is diep uitgesneden,
kerrokjes, en daarover heen drie- rond en in vele gevallen met ju-
kwart- of zeven-achtste jasjes. De- welen afgezet. De avondtoiletten
de laatste weken zoveel geruchten ze jasjes hebben een nauwe taille zijn nauivsluitend en vereisen een
liepen. Integendeel, de roklengte en wijde schoot, vervaardigd uit perfect figuur,
bleef ongeveer 30 cm. van de grond puntig uitlopende bladvormige de- Fath ontwerpt ook hoeden. Voor
en de taille scherp geaccentueerd. len. de avond toonde hij kleine fluwe-
Zoals gewoonlijk was d,e show De spiraal- of strompel-rok len cloches, gegarneerd met aigret-
een belangrijke gebeurtenis in de vormde een der belangrijkste as- fes.
werd. Onder de deelneemsters wa
ren er enkelen, die nu nóg een rol
spelen in ons nationale zwemleven:
mcj. G. Klapwijk (die in 1947 Nel
van Vliet en Iet KosterVan Fcg-
gclcn naar Amerika begeleidde)
er. mej. Ada Bol ten, die thans
als mevrouw HaitsmaBolten
deel uitmaakt van de waterpolo-
commissie van de K.N Z.B. en die
trainster is van de Amsterdamse
dcmes-zwemclub.
De demonstratie in Antwerpen
slaagde, doch het waterpolospel
voor dames vond geen blijvende
verbreiding in de wereld.
Wij zeiden het al. Rie Beisenherz
had niet al te veel succes in 1920.
Maar cr zouden andere Marietjcs
komen, die op andere Olympische
Spelen de stoutste verwachtingen
van zwemlievend Nederland over
troffen. De zestienjarige Marie Ba
ron gaf in 1924 tc Parijs de beste
zwemsters van de hele wereld een
lesje in schoolslagzwemmpn. Nie
mand buiten onze grenzen had ooit
gehoord van dat jonge, stevige
kind, dat in een van de series van
de 200 meter uitkwam en zwom
alsof cr geen wereldrecordhoudster
(de Engelse I. Gilbert) achter haar
was. Zij zwom steeds aan de kop,
steeds meer alleen. Helaas, in haar
onervarenheid vergat zij éénmaal,
dat elk keerpunt met twee han
den gelijktijdig moest worden aan
geraakt en toen zij na 3 min. 22.6
sec. aantikte," moest zij om dit ver
grijp worden gediskwalificeerd. De
illusie van een Olympisch kam
pioene was voor Nederland ver
gaan. Maar de snelste was zij!
Een ander meisje, wier zon daar
in Parijs opging, was Marie Vier
dag, die wel niet verder dan de
halve finale kwam, maar door haar
goede tijd toch als zesde geklas
seerd werd.
In 1928 in Amsterdam was er
Marietje of wel „Zus" Braun, die
tweede werd op de 400 meter en
die uitkwam in de finale 100 me
ter rug, een wedstrijd, zo spannend
als zelden te zien werd gegeven.
Nog tien meter en zes zwemsters
liggen ongeveer gelijk. Nog vijf
nieter, vier zwemsters op één lijn.
Drie zwemsters vlak bij het eind
punt!
De luidspreker* verbreekt de
spanning in het eivolle stadion:
„Honderd meter rugslag dames.
Eén en Olympisch kampioene, M.
J. Braun, Holland".
Het zwemstadion staat op zijn
kop. Aan Zus Braun kwam de
hoogste eer en door haar aan Ne
derland, aan ons hele volk.
Dit onvergetelijke moment en
nog vele andere belangrijke ge
beurtenissen uit de geschiedenis
van onze zwemsport op de Olympi
sche Spelen, herleven in de splin
ternieuwe en voortreffelijk ver
zorgde uitgave van de Nederlandse
Keurboekerij. „Het wate in!", een
pennevrucht van B. Planjer en Jan
de Vries, de populaire voorzitter
van de Koninklijke Nederlandse
Zwembond, die hun serie prettig
geschreven artikelen en beschou
wingen over het zwemmen, tot een
waardevol boekwerk voor de sport
liefhebber aaneenregen. Wij lezen
cr nog veel in over de andere be
roemd geworden „Marietjes", die
na Zus Braun kwamen. En wij
vinden tal van wetenswaardighe
den op het gebied van zwemtech-
niek, waterpolo en zwemmend red
den. Het is geschreven door man
nen met een zeer veel omvattende
kennis van en een grote liefde voor
de zwemsport. De foto's, ook b.v.
van het schoonspringen, zijn bij
zonder fraai.
Vijf dagen praten en wet
ging niet door
Tonelen zoals in de film „Mr.
Smith gaat naar Washington"
zijn dezer dagen werkelijkheid
geweest in de Amerikaanse Se
naat waar de Zuidelijke Demo
craten vijf dagen lang redevoe
ringen hebben gehouden om de
aanvaarding van een wetsont
werp op te houden dat de ver
kiezingsbelasting verbiedt, een
middel om het stemrecht van de
negers in de zuidelijke staten
der V.S. te beperken. De „fili
buster" had sutfees: de Republi
keinen hebben het wetsontwerp
ingetrokken. Zij hebben tevens
echter besloten, om de bepalin
gen inzake Senaatsdebatten zo
te wijzigen, dat filibustercam-
pagnes niet meer kunnen voor
komen.
HET is dezer dagen juist honderddertig jaar geleden, dat in Drieber
gen de thans in vele streken van ons land nog zeer bekende land
bouwer-prediker Wulfert Floor werd geboren. Een combinatie van „be
roepen" als deze zal stellig maar heel weinig worden aangetroffen en
het is dan ook wel begrijpelijk, dat Floors hoorders en lezers het meest
onder de boerenstand worden gevonden. Zijn leerredenen, die ver
scheidene drukken beleefden, ademen alle het Piëtisme in zijn bepaalde
vormen van zwaarmoedige, strenge godsdienst, dat nu nog bijvoorbeeld
in de Geref. Gemeenten wordt gevonden.
alsof men Floor zelf hoorde spre
ken. Spreek hun niet over het le
zen uit een andere Bijbel dan de
cudc Statenvertaling met kantteke
ningen, want alleen daaraan ken
nen zij waarde toe cn zij leggen
deze daarbij op een zo rechtlijnige
conservatieve wijze uit, dat de
meest vreemde opvattingen over de
moderne tijd onder hen leven, ter
wijl zij deze oude vertaling nog
plegen te lezen in het Hollands van
de zeventiende eeuw, waarin men
het indertijd had overgezet. Het
zou ons tc ver voeren om alle re
denen nn te gaan, die do woorden
van Wulfert Floor in hot Sticht zo
veel ingang deden vinden, maar als
vrij zeker mag wel worden aange
nomen, dat de macht van de adel,
die tot kort voor de laatste oorlog
de boeren in een staat van gees
telijke „horigheid" hield, waaraan
zij zich nu nog nauwelijks ontwor
steld hebben, aan deze ontwikke
ling niet vreemd is. En zo zien we
nu nog, zovele jaren na het leven
van de landbouwer-prediker dik
wijls annkondiglngen van oefenin
gen „in de geest van wijlen de god
zalige oefenaar Wulfert Floor".
De boerderij, waar Wulfert Floor
eens leefde en werkte, vinden we
in Driebergcn-Rijscnburg aan de
Gooyerdijk en wie deze boerderij
nu ziet, krijgt de indruk dat deze
nu nog de stempel draagt, die
Floor er eertijds op drukte. Men
ontkomt niet aan de indruk, dat
zijn geest er rondwaart. Een van de
oorzaken hiervan zal wel zijn, dat
juist in de naaste omgeving van de
plaats, waar eens de landbouwer
prediker woonde, de meeste van
zijn volgelingen worden gevonden.
"Over Floors leefwijze is niet veel
bekend, want hij vertoonde zich
maar zelden door de weck in het
dorp Driebergen. Het klinkt ons
misschien wat eigenaardig in de
oren, dat de enige plaats, waar men
hem op weekdagen stellig kon ont
moeten zo lazen we tenminste in
het archief van de heer B. Kraal
te Driebergen een nu verdwenen
logement aan de Hoofdstraat was,
waar hij op Zaterdagavonden
placht te zijn en waarheen hij zich
altijd begaf volgens een vaste rou
te langs het inmiddels ook al ver
dwenen kerkpaadje bij „De Engh"
Men vergete echter niet. dat zulks
in die dagen zeer gewoon was,
want van drankbestrijding was nog
geen sprake. Een andere logement
houder in Driebergen was zelfs een
geacht president-kerkvoogd in het
dorp en het zou niet moeilijk zijn,
deze voorbeelden nog met andere
uit te breiden. Verder had Floor
echter slechts hoofdzakelijk contact
met zijn eigen kring, waarin zijn
naam als oefenaar zich spoedig
verbreidde. Vooral in Zeeland kon
hii zijn aanhangers bij duizenden
tellen, waar Smutcgelt uit Middel
burg de weg reeds voor hem had
geëffend.
„Bevindelijke" inslag
Omstreeks de zeventiende eeuw
ontstond als reactie tegen de groei
ende geest van revolutie cn verlich
ting, die de idee verspreidde dat de
mens van nature goed was, een
stroming onder sommige Gerefor
meerden, die sferk de nadruk
ging leggen op de verdorvenheid en
de zondigheid van de mensen. Een
voorbeeld hiervan geeft Schorting-
huis in zijn boek, „Het Innige
Christendom". Weldra gingen de
genen, die de voetstappen van
Schortinghuls wilden drukken con
ventikels vormen, waarin de „be
vindelijkheid" hoogtij ging vieren
en waar men zo sterk de nadruk
ging leggen op de ellende cn de
zonde van de mens. dat men aan
de gedachte van de Verlossing door
Christus' lijden bijna niet toekwam
en waarbij men niet verder kwam
dan een jammerklacht: „Och,
mocht ik nog eens van mijn zon
den verlost worden."
Tot deze kringen behoorde Wul
fert Floor en behoren nu degenen,
die zijn werken nog lezen. Wie met
hen spreekt, hoort deze zelfde toon,
Hoofdpijn - Kiespijn - Zenuwpijn
helpt altijd
Wc cr een zege van ons
politic-elftal
De Vrijdagavond gehouden voet
balwedstrijd tussen het Nederland
se politic-elftal en het Jutlandse
politie-elftal eindigde voor de Ne
derlanders in een 61 overwin
ning. Met dc rust was de stand
1 0.
Nog wat frisjes.
De Zwitserse zwemmer Scpp Srhncck,
die hedennacht bil Calais startte om
het Kanaal over te zwemmen, moest
nn 40 minuten zijn poRlnR staken, om
dat het water te koud was.
Kerknieuws
KERKNIEUWS
Ncd. llorv. Kerk
Beroepen tc Haren (Gron toez.) P.
J F v. Voorts Vader te Ecfdc te
Zuldwoldc (Dr J. Groot te Bergen-
thcim Bedankt voor Gameren J.
Zwijnenburg ie Hulzen (N.H.).
Gercf. Kerken
Beroepen tc Den Helder (3e pred, pl.)
Ch. H. Swcn te Eibcrgcn-Rekken
Geref. Gemeenten
Aangenomen naar IJssclmondcn J.
Hagestein, cand. tc Vlaardingcn. die
bcdakte voor Boskoop. Enkhulzen.
Heemstede. Katwijk a. Zee Leerdam,
Mclissant. Nieuwcrkerk n. d IJsseL
Nijkcrk, Ouddorp. Tcrncuzcn cn Wcst-
zaan.
„In deze deel preekte Wulfert Floor
altijd", aldus de huidige bewoner
van de boerderij te Driebergen
waar de bekende landbouwer-pre
dikant destijds woonde.
Het is niet eenvoudig examen met nog een
door te dringen tot paar meisjes van mijn
HM Flora II. bloe- school, de openbare
menkoningin van Haar- meisjes H.B.S.". zo ver-
lem, want de hofauto-
riteiten, in casu het be
stuur van Haarlem's
Bloei bewaken haar
goed, vooral wanneer
H.M. „incognito" deel
genomen heeft aan dc
vermaken van een lu
napark en daardoor pas
in het holst van de
nacht in het koninklijk
buitenverblijf aan dc
Rijnstraat in Heemste
de terugkeerde. Haar
lem is een democrati
sche stad en men gunt
zijn 18-jarige koning
innetje gaarne dit puur
burgerlijk plezier.
„Hoe ik het vind?"
Twee grote bruine
ogen. die fonkelen van
plezier kijken de vra
ger daarbij aan. „Ver
schrikkelijk leuk. Een
echt grappig grote men
sen-spelletje, dat best
een week is uit te hou
den al is het heel ver
moeiend."
.,Ik werd tot konin
gin gekozen na een
telt Grcetje Kolkman
verder. „Dat examen
was echt spannend.
Wij moesten bewijzen
vlot te kunnen ant
woorden op allerlei
■HÉÉRjÉÉÉpÉBHB!
's Avonds naar
het lunapark
l r tci
vragen en ons konink
lijk te kunnen gedra
gen. Om het echt tc
maken mochten wij
costuums aantrekken
van Kruis Voorberg,
die nog in het stadhuis
waren achtergebleven.
Een gemeen vraagje
was. van welke bloem
ik het meest houd. Ik
heb er op geantwoord:
Als een goede koningin
houd ik van al mijn
onderdanen evenveel."
Over het Haarlemse
publick is H.M. min
der goed te spreken:
„de mensen bekijken
me alsof er een wild
beest langs komt."
Het leukste moment,
dat zij tot nog toe be
leefd heeft was tijdons
de kroning toen zij
naast de burgemeester
op het podium gezeten,
plotseling een dikke
moeke met een klein
jongetje dwars door
do mensenmenigte en
het politiecordon heen
op zich af zag komen.
Met de woorden: „Hier
koningin, komt een
echte Haarlemse jon
gen U bloemen aan
bieden. Het mag toch
wel. hè burgemeester?"
ontving Flora II haar
eerste weinig officiële
hulde, een grote bos
dahlia's.
Zaterdag beleeft Flo
ra haar laatste rege
ringsdaad, wanneer zij
aan het hoofd van het
bloemencorso de Haar
lemmers en de buiten
lui de schoonheden van
haar rijk zal tonen.
Dan is het spel uit
's Avonds gaat zij ge
zellig weer gewoon als
Greetje Kolkman naar
het vuurwerk kijken.
