Op het vogeleiland
natuur vrij spel
Ee toen,™, veranderden ze ïn
Gebeurtenis van betekenis
in de kerkhistorie
WRIJF WAS
HINESE
PAPEGAAI
Dinsdag 17 Augustus 1948
3
Zomer in het duin
Vlak bij Rotterdam ligt een der schoonste
natuurreservaten van Nederland
T 7 kunt er komen via de kilometers lange betonweg over Rozenburg
U maar het is veel aardiger, om eerst naar Hoek van Holland te gaan
en daar de Berghtven te nemen. De Berghaven is een labiel bootje dat
als het een beetje waait in de Waterweg, weliswaar griezelige capriolen
maakt, maar het brengt u toch met een parmantige beslistheid naar de
lange houten steiger aan de overzij. Aan het eind van die steiger, tus
sen de vlierbomen verscholen, staat het witte huis van Wabe Korfma-
ker, de blonde Fries, wiens taak het is, een wakend oog te houden over
het vogeleiland.
Schoonheid en stilte
U bent in een wonderlijke uit
hoek beland, die u hier niet zoeken
zou, zo in de onmiddellijke nabij
heid van het ietwat lawaaierige
strandgedoe in Hoek van Holland.
Het is er weldadig stil. De wind is
er en in de verte de zee en verder
loopt u maar stilletjes achter Wabe
aan. Langs een zanderig kronkel
paadje, tussen duindoorn en ligus
ter door. Heggerank, de komkom
mer in het wild en de lange groene
pluimen van de wilde asperge:
alles groeit er zoals de natuur het
wil. Hifer komen geen hark, noch
schoffel aan to pas. Het blijft in al
zijn schone ongereptheid bewaard
voor de schaarse bezoekers, voor de
vrienden van de natuur, die hier
naar hartelust van schoonheid en
stilte kunnen genieten.
„Hoort u de fazant?," vraagt
Wabe plotseling en' ja, hij moet in
de buurt zijn, ergens tussen de
dichte bosjes misschien? Fazanten
nestelen graag in laag hout. We
hebben wat takken opzij gebogen,
zien geen fazant, wel een dijkje,
dat we opklimmen. Daar is de kie
vitenpias, waar zich het vogelleven
in al zijn zorgelijke bedrijvigheid
afspeelt. Niet te dicht in de buurt
komen! Liever een kijker nemen en
dan ziet u ze: de bontgevederde
bergeend, een fiere vogel die zijn
nest heeft in een konijnenhol, de
meerkoet, die het altijd zo druk
heeft, de scholekster, de pluut.
Hoog in de lucht klinkt de door
dringende roep van de grote stern,
eigenlijk een buitenlander, die zo
hoog vliegt dat het zelfs de geoe
fende Wabe enige moeite kost, hem
te ontdekken. En daar zijn natuur
lijk de verschillende soorten meeu
wen, sierlijk maar fors en ook de
lachstern, die hier dit jaar voor het
eerst heeft gebroed.
Olijke vogels
We wisten het niet zeker,
vertelt Wabe, maar juist vanmor
gen heb ik gezien, dat een lach
stern met een visje in de snavel
naar een nest vloog. Dat is voor
mij het bewijs, dat hier jonge
lachsterns geboren zijn. Of het dan
zo moeilijk is, dit te ontdekken?
En Wabe verhaalt van de pogin
gen van dc vogels, om de mensen
te misleiden, die te dicht bij de
nesten komen. Vooral in de broed
tijd moet je daarvoor oppassen en
iedere vogel heeft zijn eigen wijze
van bedotten. De een doet het zo:
als er zo'n gevaarlijk men's al te
dicht in de nabijheid van het nest
komt, gaan pa en ma angstig krij
send boven een of ander bosje cir
kelen en de argeloze speurder die
meent, nu in dat bosje het nest te
moeten zoeken, is er ingelopen: het
nest is heel ergens anders.
De ander heeft een nog listiger
manier: komt er onraad, krabbelt
hij van het nest en gaat hij een
eindje voor de verstoorder van zijn
rust uitlopen, kreupel en hinkend
om deze in de waan te brengen dat
hij niet vliegen kan. Ga dan maar
niet proberen, het beest te vangen
want als hij binnen uw bereik
komt, bent u ver genoeg van het
nest verwijderd en de vogel zal
triomfantelijk opvliegen en zijn
vrijheid zeker stellen.
Zo verhaalt Wabe honderd uit,
veel te veel om hier op te noemen.
Het is een genot naar deze ge
bruinde man van het veld te luiste
ren want uit alles wat hij zegt
spreekt zijn liefde voor de duinen,
voor de vogels, voor de planten
vooral.
Parnassia's en papavers
Nu komen we op een prozaïsche
klinkerweg, hier voor de bezetters
aangelegd! Zij hebben in de oorlog
nogal huisgehouden hier maar het
meeste is alweer ongedaan ge
maakt. De bunkers zijn onder het
zand gewerkt en mijnen én prik
keldraad zijn opgeruimd. De plan
tengroei heeft geleden en er moet
nog allerlei worden aangeplant,
zoals een nieuw duinbos. Maar de
vogelstand is weer als^'oor de oor
log.
Vlak voor onze voeten schieten
telkens de duinkonijnen weg. Die
zijn hier veel te veel en Wabe gaat
er vaak met lichtbak of geweer op
uit om met deze knagers de onge
lijke strijd aan te binden. Wij be
zoekers mogen het een ongewone
sensatie vinden, de konijnen hier
bij tientallen voorbij te zien flit-
t sen, Wabe heeft meer belangstel
ling voor dat kievitenweitje.
Daar even kijken, zegt hij en wij
volgen hem naar een klein wit
bloempje. Ik dacht het wel,
Een onzer redacteuren bracht
een bezoek aan het natuurmo
nument De Beer, de kop van het
eiland Rozenburg, tussen Briel-
se Maas en Nieuwe Waterweg.
Dit wonderschone natuurreser
vaat met zijn duinen, plassen en
groene stranden is behalve in de
broedtijd (van 15 April tot 15
Juli) voor het publiek geopend.
Het bestuur van de Stichting
stelt het op prijs, als men toe
treedt tot de kring van vrienden
van de Beer. U kunt zich opge
ven bij 'de „Stichting Natuur
monument De Beer", Malie
straat 9, Utrecht.
De avonturen
van
kapitein Rob
De terugkeer van
Peer de Schuimer
De opperstuurman van ,,'t Seepaert" kan zijn
verbazing niet bedwingen en zegt ronduit tegen
Rob. dat hij het dwaas vindt om Peer de gelegen
heid te geven te ontsnappen. Ja, Rob kon zich
best voorstellen, maar hij kan toch ook niet
méér vertellenIn zijn kajuit worden dc de
batten voortgezet en Rob merkt wel, dot de op
perstuurman het toch maar vreemd vindt, dat
dc doodgewaande Robert Jonszoon totaal niets
meer mankeert „Laat Uw hoofdwond toch nog
eens onderzoeken door de chirwgijn. kapitein."
dringt hij aan, maar Rob stelt hem gerust. ,,Ik
voel mij heel wel, stuurman," zegt hij. „De wond
is volkomen genezen. Kom, laat de bottelier ons
nog een roemer wijn inschenken. Ze drin
ken nog een glas op de goede afloop, maar Rob
is toch niet erg gerust. Straks zal iemand van
de bemanning zeker het lichaam ontdekken van
de ware Robert Janszoon, en wat don? Op de
een of andere manier moet hij zijn voorgangeq
laten verdwijnen. Maar hoe? Rob begeeft zich
naar het vertrek, waar de gestorven gezagvoer
der ligt, maar dan is het zijn beurt om stom ver
baasd te staan. Want het bed is. leeg! Droom
ik? vraagt Rob zich af En wie ben ik nu eigen
lijk? Rob van „Dc Vrijheid H"'of.... Robert
Janszoon?
glimlacht hij dan, lang heeft er
geen parnassia in dit weitje ge
groeid maar nu staat het er weer,
tussen de ogentroost en het dui-
zendguldenkruid in.
De Oostindische kers groeit er
wild onder bescherming van de
duindoorn, aan het strand bloeit de
zeldzame gele papaver en tegen het
hoge duin de ooievaarsbekken in
grote trossen. Wij klauteren de
zeedijk op. Van over het water
waait de bries onze haren tot een
wanordelijke bos en het vereist
enige moeite, de kijker stil te hou
den. Toch proberen, want daar is
de buitendijkse plas. Bekijk het
witgatje eens goed en zie eens hoe
gewiekst de koeten duiken in de
plas.
Gewapend met een kijker volgt
Wabe Korfmaker de vogels in hun
vlucht. Het is verdraaid lastig om
vast te stellen waar ze nestelen. De
slimmerds hebben zo hun eigen ma
nier om nieuwsgierigen bij de neus
te nemen
De Berghaven brengt ons al
schommelend terug naar cje Hoek.
Het buiswater plenst ons in het ge
zicht maar wat deert het ons? Wat
maakt het uit, dat wij moegewan-
tleld zijn en minuten nodig hebben
om onszelf weer een toonbaar
uiterlijk te geven? Wij hebben de
Beer gezien en een schoonheid on
dergaan, waaraan wij met onze
povere woorden beslist geen recht
kunnen doen.
Bij Fanny regent het
uitnodigingen
Met betrekking tot de'uitnodiging
om met man en kinderen een trip
naar Australië te maken deelde
Fanny BlankersKoen ons mede
dat zij en haar man veel voelen voor
een dergelijke reis. Afgewacht moet
echter worden of de heer Blankers
een zo langdurig verlof zal kunnen
krijgen. Is dit mogelijk dan vertrekt
de familie eerlang naar Australië.
„Maar zonder mijn man ga ik in
geen geval .zeide de viervoudige
Olympische kampioene.
De heer E,uston Greene, hoofd
van het' Syndicaat dat mevr.
BlankersKoen heeft uitgeno
digd, zeide dat zijn groep geen
plannen had geld te verdienen
met haar tournee, en dat haar
status van amateur ongerept
zou blijven.
Uit Finland is zij eveneens gepolst
voor wedstrijden. Komt er een offi
ciële uitnodiging dan zal zij die
eveneens accepteren, doch alleen
wanneer de Australische reis daar
door niet in het gedrang komt.
(idh bate MtC
DE KINDERKRANT
AMSTERDAM 1948
Alle grote wereldkerken, uitgezonderd de
Rooms-Katholieke, voor het eerst bijeen
TERWIJL de cracks van de
Olympische Spelen van Lon
den uit over oceanen en langs
vliegroutes weer huistoe zwermen
over de gehele wereld, zijn van al
le hoeken der aarde uit mensen op
weg naar een verzamelpunt: Am
sterdam. Vijftienhonderd mensen
uit meer dan 40 verschillende na
ties zijn thans op reis naar de
eerste Assemblée van de Wereld
raad van Kerken, welke Zondag
22 Augustus in de Nieuwe Kerk
te Amsterdam wordt geopend.
Misschien is dit voor het grote
publiek 'n minder spectaculair ge
beuren dan de Olympische kracht
meting te Londen, hoewel de Am
sterdammer nog zelden een zo bont
mozaïk van huidskleuren en kle
derdrachten gezien zal hebben als
straks bij de uitgangen van de
Nieuwe Kerk en 't Concertgebouw
te aanschouwen zal vallen. Maar in
'wezen zal dit samenkomen en sa-
menspreken van alle grote wereld
kerken (behalve de Rooms Katho
lieke) van dieper en productiever
belang kunnen blijken voor wereld
en mensheid dan de spoedig ver
blekende glorie die aan elk sport
evenement eigen is.
Reeds dertig jaar
In alle kerken ter wereld is
reeds dertig jaar een streven gaan
de de afschuwelijke onderlinge
verdeeldheid der Christenen te lijf
te»gaan en de kerken tot meerdere
eenheid op te roepen. Diverse in-
nationale conferenties hebben
daarin baanbrekend werk verricht.
„Amsterdam 1948" betekent op
deze weg een belangrijke stap
vooruit, doordat niet meer indivi
duele Christenen uit verschillende
kerken samenkomen, maar de ker
ken als zodanig hun afgevaardig
den als officiële gevolmachtigden
tot contact en samenspreking uit
zenden. Bijna 150 Christelijke ker
ken zijn tot de Wereldraad toege
treden en zullen tezamen op de ko
mende Assemblée de officiële con
stitutie van dit wereldomvattende
lichaam opstellen. In 1938 immers
Een tafereeltje uit de broedtijd
werd de Wereldraad reeds voorlo
pig opgericht en hij heeft in de
oorlogsjaren, zetelend in Genève,
zjjn bestaansrecht reeds voluit be
wezen door veelomvattend werk
ten bate van vluchtelingen en
krijgsgevangenen, bijbelversprei
ding, zorg voor verlaten zendings-
gebieden en na de oorlog interker
kelijke hulpverlening aan de ge
teisterde gebieden. Dit belangrijke
werk zal door de gezamenlijke
kerken in Amsterdam Geconsoli
deerd en uitgebreid worden.
Een voorlichtende taak
Door de zo veelzijdige deelne
ming zal deze kerkvergadering de
meest omvattende zijn en de meest
representatieve, die ooit in de ge
schiedenis werd gehouden. De jon
gere kerken van Azië waaronder
die uit Indonesië uit het zendings
werk tot zelfstandigheid gekomen,
de oude kerken van Europa, die
van Afrika en Amerika, zowel als
de oude Oosters-orthodoxe kerken,
zullen elkander in overleg ontmbe-
ten elkaar beter leren kennen en
onderzoeken welke mogelijkheden
van samenwerken in de toekomst
voorhanden zijn.
Toch zullen niet alleen de inter
ne organisatorische vragen de ker
ken bezighouden. Ongetwijfeld zul
len zij in een zo verwarde en om
geestelijke leiding verlegen tijd als
de huidige, zich bezinnen op de
grote problemen, die de wereld en
mensheid verontrusten. Vandaar
dat vier studie-departementen zich
reeds twee jaar lang met voorbe
reidende arbeid hebben bezig ge
houden ten einde het Congres van
voorlichting te dienen ten aanzien
van de actuele vragen, die kerk en
wereld van heden be vegen. Het
zijn voornamelijk de volgende vier
vragen die; aan de orde komen:
leeft de kerk in overeenstemming
met haar roeping? Gaat er een dui
delijke getuigenis van haar uit?
Verkondigt zij in prediking en
voorbeeld het Heer zijn van Chris
tus over de maatschappij? En: is zij
een factor van gerechtigheid en
verzoening in de internationale
verhoudingen?
Critische vragen van zelfbezin
ning dus omtrent de eigen roeping
en tc. -k der kerk zelf, ook ten aan
zien van de sociale vraagstukken
en die van internationale, waaraan
de Wereldraad wil meebouwen,
door zijn contacten met UNO en
UNESCO.
Van niet minder belang zal het
samen deelnemen van al deze ver
schillende Christenen zijn aan de
gemeenschappelijke godsdienst
oefeningen en Avondmaalsvierin
gen. Wellicht dat daar de diepste
punten van ontmoeting, van
schuldbesef en eenheid gevónden
zullen worden.
Nederland, bij traditie het land
van gastvrijheid voor andersden
kenden, mag met dankbaarheid dit
grote gebeuren in. de Kerkgeschie
denis binnen zijn grenzen zien vol
trekken. De Nieuwe Kerk, waar zo
menige belangrijke gebeurtenis in
de geschiedenis voltrokken werd,
zal het centrum zijn van dit we
reldhistorisch evenement, welks
draagwijdte nog niet te meten is.
En tenslotte mogen wij er trots
op zijn de motorische kracht, wel
ke achter dit werk is geplaatst, een
Nederlander is, en wel dr. W. A.
Visser 't Hooft, secretaris-generaal
van de Wereldraad. Deze is niet al
leen begaafd met een scherpe in
telligentie, maar ook, door zijn lei
dende functies in internationaal
jeugdwerk, met ruime blik, die
volken en continenten omspant.
Naast de grote leiders van het
Christendom in de wereld, die in
ER was eens een'graaf, die zó
rijk was, dat hij alle vlieg
machines van de wereld had
kunnen kopen. Hij deed het niet,
want er waren toen nog geen
vliegmachines. Het is namelijk
heel, heel lang geleden.
Hij woonde in een slot, met
een slotpark er om heen en déar
omheen weer een slotgracht. In
het slot was alles van goud, zelfs
de handdoekenrekjes en de para
plu-standaard en de jampot.
De graaf en de gravin waren
allebei verschrikkelijk voornaam,
en geen wonder ook als je een
gouden jampot hebt.
De enige, die niet zó voornaam
was in het slot, dat was Annètje
het dochtertje. Ze was alleen
maar lief en ze hield het aller
meest van haar konijnen, die In
een hok in het park zaten en dat
hok was het enige ding in de
omtrek, dat niet van goud was.
Op een dag was de kok in de
keuken bezig kroketjes te maken
met een gouder schuimspaan en
een gouden koekepan. Hij liep
kast opendeed *.ag hij daar een
allergekst klein ventje,' bezig van
de krenten ,e snoepen. Hij had
een geel jasje aan en een groen
broekje en had het zo druk met
snoepen, dat hij de kok niet eens
opmerkte.
„Zo, ben jij van de krenten
aan het snoepen," zei dc kok
boos". Hij pakte het ventje beet
en bracht hem naar de graaf.
„Wel, wel." zei dc graaf, „dat
is een dwergje, hoe komt die nu
hier in mijn slot. Wat kom' jij
hier doen, kleine snuiter?"
„Ik ben Archibald," zei het
dwergje, „ik kwam hier per on
geluk binnen en ik zal het nooit
meer doen. Laat me asjeblief
los."
„Nee1" zei dc graaf, „dwergen,
die vafri de rozijnen snoepen laten
wij niet meer los. Kok, zet deze
kleine man-achter slot en gren
del, zet hem in het konijnenhok
van Annètje!"
Het dwergje Archibald begon
te schreeuwen, dat het een aard
had, maar het hielp hem niets.
Hij moest ih het konijnenhok en
de kok deed een gouden slot op
het deurtje. De konijnen keken
hem verbaasd aan, maar nog
druk heen en weer en plotse inK„ verbaasder was Annètje, toen ze
toen hU de deur van de prov.sie- kwom om de konijncn eten
geven. „Wie ben jij," zei ze door
de tralies heen.
Archibald zat te snikken in een
hoekje. „Ik wil eruit," zei hij, „ik
ben Archibald de dwerg." Annèt
je peuterde met haar vingertjes
aan het slot, maar ze kon het niet
openkrijgen.
Toen ging het dwergje Archi
bald voor de tralies staan en zei:
„Luister eens, meisje, zeg maar
tegen je pa, dat ik jullie alle
maal in kikvorsen zal verande
ren, als je me hier niet uitlaat."
Ai, wat schrok Annètje toen.
Ze holde naar haar vader de
graaf en vertelde wat het dwerg
je gezegd had.
„Onzin," zei de graaf, „dat
durft hij toch niet, stel je voor,
de graaf en de gravin in kikvor
sen veranderen. Nee, hoor, we
laten hem niet los." Annètje ging
treurig terug naar het konijnen
hok,
„Lieve Archibald," zei ze, „ik
zou je dolgraag loslaten, maar
het kan niet en mijn vader wil
het niet."
„Goed," zei Archibald. Hij blies
op een heel klein fluitje en daar
kwamen opeens honderden
dwergjes aan, precies als hij met
gele jasjes en groene broekjes.
Met z'n allen namen ze het ko
nijnenhok met Archibald erin, en
droegen hqjt weg.
Annètje ging langzaam naar
huis terug en toen ze de kamer
van haar vader binnenkwam zat
er een grote dikke groene kik
vors, die droevig kwaakte. Ook
de gravin zat te kwaken in haar
bed en ook de bedienden en ook
de kok, iedereen kwaakte en was
groen. Allemaal waren ze in kik-
,i W Manwijf i»
de Ha-in
T?R zit 'n mannetje in de maan
L-* en dat kijkt naar beneden.
Als jij je boterham laat staan,
dan kijkt hij ontevreden.
Dan roept hij woedend: Asjeblief!
Marlet je zit te treuzelen,
inplaats van zoet en braaf en lief,
haar boterham te peuzelen.
Ik kijk Mariftje nooit meer aan!
zo zegt dat mannetje in de maan,
hij trekt een jas van wolken aan
en weg is ie!
LJ ET is maar dat je 't niet
1 1 vergeet:
als jij je boterham niet eet
dan is je moeder boos misschien
en dan je vader bovendien,
en dan ook nog, ja, denk daar
aan:
het mannetje,
het mannetje,
het mannetje in de maan.
vorsen veranderd. Toen had nie
mand meer iets aan het grote
slot met al Jie gouden dingen en
ze sprongen dan ook maar kwa
kend de slotgracht in.
DE kleine Annètje bleef hele
maal alleen over in het
grote slot. Daar zat ze nu en
huilde, huilde. „Archibald," riep
zij, „lieve Archibald, kom asje
blieft terug."
En werkelijk, daar stond hat
kleine mannetje ineens in de
kamer en keek haar wantrou
wend aan.
„Archibald," zei Annètje, „nu
heb ik geen vader meer en geen
moeder meer. Zo zitten allebei in
de slotgracht. Ik ben toch nooit
akelig tegen je geweest, ik wou
je toch eerlijk er uitlaten. Och,
lieve Archibald, tover ze asje
blieft weer terug."
„Nou goed dan," zei Archibald,
„omdat jij- zo'n lief meisje bent."
Hij zwaaide met zijn handjes in
het rond en mompelde een tover
spreuk. „Zo," zei hij, „nu zullen
ze wel gauw terugkomen. Dag
Annètje" en weg was Archibald,
maar na een paar minuten kwam
hij heel eventjes nog terug en
keek naar alle gouden voorwer
pen in de kamer.
„Lorreboel," zei hij. „Niets
waard." Toen verdween hij voor
goed.
Door het slotpad kwam een
druipende stoet aan. Ze waren
weer in mensen veranderd en uit
de slotgracht gekropen met slik
natte haren en kleren, en o, wat
waren ze blij!
Toen ze allemaal een beetje
waren opgedroogd, zei Annètje:
„Alle gouden dingen zijn beto
verd." "En werkelijk, al die dure
dingen van goud waren in steen
en ijzer en hout veranderd, dat
had het dwergje Archibald toch
eventjes nog gedaan.
De graaf ep de gravin waren
nu een stuk minder voornaam
geworden nu - geen gouden
handdoekenrekjes meer hadden
en geen gouden jampot, maar
achteraf beschouwd was dat
maar goed ook, nu konden ze
gezellig mee stoeien met Annètje,
nu ze niet meer zc deftig waren.
Annètje kreeg een nieuw konij
nenhok en iedereen was gelukkig
en tevreden.
Amsterdam het woord zullen voe
ren, de grijze John Mott, de aarts
bisschoppen van Upsala, Canter
bury en Thyateira, de grote theolo
gen Barth en Brunner, Niebuhr en
Niemöller en vele" anderen, neemt
onze landgenoot een vooraanstaan
de plaats in; zodat het welslagen
van deze Assemblée zeker ook voor
een belangrijk deel aan zijn arbeid
zal zijn toe te schrijven.
CEARL DERR DIGGERS
EEN CHARLIE CHAN-MY ST ERIE
No. 53
„Probeer de kip eens", raadde zij
aan. „Geboren en getogen in deze
streek,- en de woestijnkip is geen
zwakke zuster. Lang niet kwaad."
Zij handelden naar haar voorstel.
Toen de overvloedig gevulde bor
den voor hen neergezet werden,
ging Bob achteruit.
„Allen in de reddingsboten", zei
hij. „Ik ga voorsnijden, en als ik
voorsnijd, is het een kwestie van
vrouwen en kinderen eerst."
„Holley keek neer op zijn bord. ..Dat
lijkt nog steeds dezelfde oude kip",
zuchtte hij. ..Wat zou ik niet geven,
voor een maal zoals vroeger thi'.is!"
„Je moest gaan trouwen", lachte
het meisje ..Heb ik geen gelijk, me
neer Eden?"
Eden haalde de schouders od. „Ik
heb verscheiden arme kerels ge
kend. die trouwden, in de hoop
eens een goed maal te genieten. Nu
zijn ze weer terug in de restaurants;
en het enige verschil is, dat ze nu
hun vrouw meebrengen. Een dub
bele rekening en het halve plezier."
„Waarom zo cynisch?" vroeg Hol
ley.
..O. meneer Eden is zeer tegen
het huwelijk gekant", zei het
meisje. ..Dat heeft hij me vandaag
verteld."
„Ik heb getracht haar te redden",
verklaarde Bob.
„Zeg. ken je die Wilbur, die haar
onschuldig, vertrouwend hart heeft
veroverd?"
..Wilbur?" vroeg Holley, niet be
grijpend.
„Hij blijft Jack maar steeds Wil
bur noemen", zei het meisje. „Dat
is zijn oneerbiedige manier om over
mijn verloofde te praten."
Holley wierp een blik op de ring.
..Neen. ik ken hem niet", verklaarde
hij. „Maar ik wens hem in elk ge
val geluk."
..Ik ook", antwoordde Eden. „Met
^ziin flinkheid. Ik mag Wilbur niet
afvallen. Zoals ik vanmiddag nog
zei.
„Laat maar", onderbrak het
meisje. ..Word eens wakker, Will!!
Waar denk je over?"
Holley schrikte op. „Ik zat te
denken aan een diner van jaren ge
leden. in een restaurant, dat niet
meer bestaat. Weg zoals al de an
dere oude landnalen. Ik Vraag me
weieens af of ik nu nog op New
Ynrk gesteld zou wezen."
Hii sorak voort over het or.de
Manhaften, dat bii gekend had In
wat Bob minder dan ceen tiid leek.
was het diner geëindigd Toen zii
afrekenden met de kassier, merkte
Bob voor het eerst een vreemdeling
op, die een sigaar stond aan te ste
ken naast Holley. Het was een
vreemdeling, naar ziin kleding te
oordelen een klein, geleerd uit
ziend mannetje, met doordringende
ogen.
..Goede avond, buurman", zei
Holley.
„Hoe gaat het u?" zei de vreem
deling.
„Komt u ons eens bekiiken7"
vroeg de redacteur, en hij dacht aan
zijn volgend nummer.
„Ik kom voor de kangoeroe-rat",
antwoordde de man. i
„Ik hoor, dat er een plaatselijke
variëteit is. met een staart, die drie
millimeter langer is dan die van
enige tot heden bekende soort
„O", antwoordde Holley. „Bent u
een van diè lri? We krijgen ze hier
allemaal kevermensen en vlin
dermensen. muizenmensen en schild
padmensen. Kom eens aanlopen op
het bureau van de „Times", dan ma
ken we een praatje
„Met genoegen", zei de natuur
onderzoeker.
„Kom eens kijken", riep Holley
plotseling. Bob draaide zich om en
zag een mager, klein Chineesje
zo oud als de woestijn, scheen het
de Oase binnen komen. Zijn ge-
•zicht had de kleur van een geliefde
meerschuimen pijp. zijn schitterende
ogen leken op kralen,
cisco?"
„Louie Wong", verklaarde Hol
ley. „Zo. Louie, terug uit San Fran
cisco?"
„Hallo, baas", zai Louie. „Mijn
telug."
„Beviel het je niet, daar ginds?"
drong Holley aan.
„San Flancisco deugen niet", ant
woordde Louie.
„Altijd legen vallen op neus. Mijn
glaag hiel."
„Ga je terug naar Madden?" vroeg
Holley Louie knikte. „Nu, dat tref
je. Meneer Eden gaat ook naar de
ranch, en je kunt meerijden
„Natuurlijk", stemde Bob toe.
„Mijn walme thee drinken. U
wachten klein kwaltieltjc, baas."
(Wordt vervolgd)
Kerknieuws
Ncd. Hcrv. Kerk
Beroepen tc Metcron-Elst (toczj W.
Kranendonk tc Ochten te Woudrl-
chem H. de Ruyter te Eek en Wiel
te Lathum-OTesbeek J C F Anker
smit te Ooster-Nijkerk. Bedankt voor
Loosduinen (vac, dr. A F. N Lekker-
kèrkcr) dr. J. Zande te Warmond.
Geref. kerken
Beroepen te Hcrwijncn G. Mcyster,
cand. te Rotterdam tc Nljverdal (vac.
W. B, den Brave) G. v, Andel te Dieren
tc Wcstcrschclllng-Midsland J F.
Jansen te IJsselstcln. Bedankt voor
Hljkcn H MooJhulzcn tc Aarlandcrveen
Chr. Gcref. kerken
Tweetal te Baarn J. P. Geels te
's-Gravenhage-Oost en M. Holtrop te
Haarlem-C. Aangenomen naar Elburg
L. Holtngter te Harllngcn
DK. J. VtHKl'VL f
Naar wij vernemen zal dr J Vcr-
kuyl. dc bekende miss. predikant der
Geref kerken, 26 Aug. met de „Oranje"
naar Batavia vertrekken.
GIFTEN EN LEGATEN
De Gcref. kerken van Aalten ontving
een legaat van 2000-, die van West-
IJsselmonde eveneens een van 2000.-:
cn de Ned Hcrv. Gem van 's-Gravcn-
hage een dankoffer van 1000.- voor
de tc bouwen Pauluskerk.
TU1NKALENDER
17 AUGUSTUS. Wanneer zich
aan de stam of takken van een ap
pel- o) perenboom opzwellingen
met open wonden en plaatselijke
afstervingen in het hout vertonen
en de boom reeds vroeg zijn blade
ren laat vallen en slechts kleine
vruchten voortbrengt, dan zijn dit
de verschijnselen van aantasting
door de vruchtboomkanker. Deze
ziekte wordt veroorzaakt door de
zwam Nectria galligena. die door
wonden in de stam of takken in het
gezonde hout naar binnen door
dringt. Daarom is het steeds raad
zaam dergelijke wonden tijdig met
menie of andere middelen af te
sluiten. Wanneer itt het beginsta
dium de aangetaste plek met een
mes wordt uitgesneden en daarna
met een der k ank erbe strijdende
middelen afgesloten, is een boom
soms nog te redden. Dit laatste is
een kwestie van vatbaarheid en
weerstandsvermogen.
Kadio-programma
Hedenavond
HILVERSUM I; 19.00 Nieuws, weer;
19 15 Londcns Phllh. ork.; 19.30 Klank
beeld Het spel van de dood; 10.45 Rcg.
uitz 19 50 Wederopbouw; 20 00 Nieuws,
20.05 Koorwerken van Orlando dl Las
so; 20 12 Radio Cembalo Gezelschap;
20 45 Voordracht: 21 00 Radio Phllharm.
orkest; 22.25 -Gram muz 22,37 Actuali
teiten. 22 45 Avondgebed, 23.00 Nieuws;
23 15 Europese klanken
HILVERSUM II: 19 00 Les Gars do
Paris; 19 25 Nieuws; 19 30 Promenade
concert; 19.45 Reg ultz 20,00 Nieuws;
21 00 Gesprekken met dokters 21 15
Omroep orkest; 22 15 Buitenlands over
zicht; 22 30 Kwintet spelers; 23.00 Nws;
23 15 Gr.platen.
Mui gen
HILVERSUM I: 7 00 Nieuws: 7.15
Ochtendgymnastiek; 7 50 Gr.platen; 7.45
Een woord voor dc dag; 8 00 Nieuws;
8 15 Gewijde muziek; 8 30 Gr.platen; 9 30
Symph concert; 10 30 Morgendienst;
1100 Ccllorccltal; 1130 Gram muziek;
12 00 Amatl-trio; 12.30 Wecroverzicht;
12 33 Kerkdienst; 13 00 Nieuws. 13.15
Johan Mendels cn Melndert Bockel;
14 00 Busch-strlJkkwartct; 14.30 Plano
en viool (gr pl 15 00 Boston symph.
orkest: 15.30 Zangrecital; 16.00 Postzc-
-elpraatje; 17.30 Pianospel (gr pl 18 00
Wederl koren cn korpsen; 18.30 Rcg.
uitzending
HILVERSUM II 7 00 Nieuws; 7,15 Gr.
nlatcn; 8.00 Nieuws: 8.18 Ambrose, 8 50
voor dc huisvrouw; 9.00 Lond Phllh.
Orkest; 9.30 Waterstanden; 9.35 Kamer
muziek. 10,00 Morgenwijding; 10 20 On
ze keuken; 10.30 Voor de vrouw. 11 00
Pop non stop progr., 12 00 Frans Wou
ters; 12 30 Wccrpraatjc; 12 33 Voor het
platteland, 12 38 Hawailanklankcn; 13 00
Nieuws, 13.15 Kalender; 13 20 Jan Cor-
duwener 13.45 Gr pl 14 00 Gesproken
portretten; 14.15 Omroepkamcrorkcst;
15.00 Hoorspel; 15.30 Regenboog. 16,00
Pianospel (gr pl 16.15 Weinig ln de
krant, veel in het land; 16.45 Vragen
staat vrij; 17.15 Ramblers; 17.45 Rcg.
ultz; 13 00 Nieuws; 1815 Varia; 18.20
Orgelspel: 18.45 Sllvcstrl-kwartot
BIJ de Tweede Kamer Is Ingediend
een tweede nota van wijzigingen op
het wetsontwerp tot herziening der
provinciale financiën.
In de toelichting wordt gezegd, dat
het b(J nadere overweging alsnog wen
selijk voorkomt, voor dc provinciën,
evenals reeds ln 1929 voor dc gemeen
ten ls geschied, een fonds ln het leven
te roepen, het „Provinciefonds".
