IFrugmenten uit het lleuen oön
iPirinses JW/m/m
7
,Er is een Prinsesje geboren"
Zaterdag 28 Augustus 1948
DE ronde bank onder de
schaduwrijke kastanjeboom
voor het koninklijk paleis in Den
Haag is in de laatste April
dagen van het jaar 1909
niet dikwijls onbezet. Een veel
soortig. telkens wisselend pu
bliek bespreekt breedvoerig de
op handen zijnde gebeurtenis in
het vorstelijk gezin. Elk ogen
blik kan een Koningskind ge
boren worden. Men volgt aan
dachtig de geringste beweging
in het palcis; vooral 's avonds
wemelt het in de buurt van be
langstellenden. Voorbarige ge
ruchten kunnen niet uitblijven.
Zo komt het. dat Groningen er
het eerste bij is met de Oranje-
feestviering.
Woensdag. 28 April, bulletineert
het Nieuwsblad van het Noorden
's avonds om half negen, dat er een
prinses is geboren Onmiddellijk stro
men de straten vol oranje-getooide
mensen; vlaggen worden uitgestoken,
schitterende illuminaties flitsen aan.
Het stoere, stijve Groningen zet de
bloemetjes buiten. Totde Provin
ciale Groninger Courant de vreugde
torpedeert met een tegenbericht.
Vlaggen worden ingehaald, lichten
gaan weer uit en de Groningers ke
ren huiswaarts. Alleen de studenten
laten zich hun pret niet bederven.
Pas Vrijdag, 30 April, in de vroege
ochtend, wordt het vorstenkind ge
boren.
Prins Hendrik zelf verbreidt de
blijde mare. Hij stormt de trappen
van het paleis af en roept met tranen
m de ogen door de oude gangen:
„Een prinses, een prinses!Maar in
eens wordt de prins weer Koninklij
ke Hoogheid. Rechtop in de houding
neemt hij de felicitaties in ontvangst
van Hare Majesteits adjudanten.
Dan donderen vijftig saluutschoten
over Den Haag. Zij verkondigen de
geboorte van Prinses Juliana!
Moeder en kind welvarend
De Koningin-Moeder helpt de ver
pleegster bij het aankleden van de
baby. die zes en een half pond weegt.
De gelukkige moeder. Koningin Wil
helmina, heeft het nieuws met een
glimlach vernomen. Zij is rustig gaan
slapen. De geneesheren, professor
Kouwer en dr. Roessingh zijn tevre-
gchad. Gij hebt er prijs op ge
steld, u te onderwerpen aan
een drietal opzettelijke onder
vragingen. Met blijdschap en
voldoening zij hier verklaard,
dat de uitslag dier tentamens
waarlijk niet ecrshalvein de
dagbladen als geslaagd is ver
meld. Zij hadden alle aan
spraak op 't pracdicaat „voor
treffelijk".
Prinses Juliana als driejarig meisje
tijdens een kinderfeest in de Koe
kamp te 's-Gravenhage
den. Zij laten een speciaal bulletin
uitgeven:
Hare Majesteit de Koningin, die
hedenmorgen om 6.50 uur van een
dochter beviel, is naar omstandig
heden zeer goed. Ook de pasgebo
ren Prinses is welvarend.
Het felicitatieregister op het paleis
wordt druk getekend en op het
Noordeinde is de belangstelling over
weldigend. Om het ruiterstandbeeld
voor het palcis hangt een enorme
bloemenkrans. In de gemeenteraden
door het gehele land en in de Twee
de Kamer wordt de geboorte van de
prinses plechtig herdacht. De Neder
landse bevolking zet een feestviering
m. die enig is in de geschiedenis. Dus
toch zal het geslacht der Oranjes
blijven voortleven. Dr. Abraham
Kuyper vertolkt in de Tweede Ka
mer de gevoelens van het volk:
't Blijft Oranje
„Reeds van de dag van het hu
welijk van Koningin Wilhelmina
giste men onder ons volk met vu
rig verlangen naar de ure, waarop
het „Kind van het Vaderland"
stond geboren te worden. Wel was
er even een vleug van hope ge
weest. Maar wreed als het over ons
land gehengd scheen, tastte juist
in die dagen een giftige krankheid
het leven onzer dierbare Koningin
aan. Er zijn toen uren geweest, dat
elk ogenblik het schriktelegram
van 't Loo geducht werd.
Toen volgden zes lange sombere
jaren. Reeds begonnen we ons, te
gen wil en dank, in de pijnlijke ge
dachte te voegen, dat on ze Konin
gin onze laatste glorie zou zijn. De
erfopvolging dreigde als een ernstig
vraagstuk.
Maar opeens ivas het of Neder
land weer opleefde. Een belang-
Juliana Louise Emma Marie
Wilhelmina, prinses van Oranje
n Nassau, hertogin van Mecklen-
burg werd genoemd naar haar
'<f beide grootmoeders, Je Ko-
ningin-Moeder en de groother-
togin van Mecklenburg en naar
haar Moeder. Met de naam..
Louise werd de nagedachtenis
geëerd van Louise de Coligny,
*e e tgenote van Willem van
Oranje. De naam Juliana ont-
ving zij ter nagedachtenis aan
de moeder der stamvaders van
de beide takken van het Huis
'I van Oranje Nassau, gravin Ju- r
•a liana van Na~c"\u geboren gra-
vin van Stolberg.
De jonge prinses Juliana met een
viervoetige speelgenoot.
stelling, als nooit in enig land bij
zulk een gebeurtenis gekend is.
waakte op. Het gebed was nu niet
meer om afwending van het bang
ste, maar of onze God voleinden
mocht wat Zijn Hand begon. Komt,
zij 't spade, eens de dag van rouw,
dat de scepter zal moeten overgaan,
dan is uoor ons toch, zo niet de ze
kerheid, dan toch het blijde voor
uitzicht gegund, dat het een telg,
met het Oranjebloed in de aderen,
zal zijn, die de scepter over ons
Vaderland overneemt. En daarvoor
danken we onze God".
Er is een prinses geboren. Neder
land zingt. Nederland danst en juicht.
De dag waarop orinscs Julia ia het
levenslicht ziel worden in Den Haag
nog l.en jongens en acht meis;es ge
boren. Eén meisje krijgt precies de
zelfde voornamen als de prinses. Jn
Oudqnbosch en Katwijk aan Zee wor
den op de zelfde dag twee me;rjes
geboren. De beide moeders waren
precies op de zelfde dag geboren als
Koningin Wilhelmina.
Zonneschijntje
|~*)E eerste belangrijke gebeurtenis
in het leven van de kleine Ju
liana is haar doop. op 5 Juni 1909 in
de Willemskerk in Den Haag, op de
zelfde plaats waar de doop aan haar
Koninklijke moeder werd bediend.
Duizenden en nog eens duizenden
staan in dichte rijen langs de route,
die de Koninklijke familie met het
prinsesje in de gouden koets volgt.
Als de Koningin, teruggekeerd in het
paleis, met het prinsesje op de armen
oor één der vensters verschijnt, ver
breekt het samengestroomde publick
de afzettingen en vlak onder het
raam zingen en jubelen de mensen
van vreugde. Rustig slapende ligt het
prinsesje in de armen van haar moe
der. Prins Hendrik staat er glimla-
cnend naast.
Het prinsesje is een baby als alle
babies. Ze lacht en ze huilt, loopt,
staat en praat eer men het weet. Ze
wordt een verstandig klein ding, dat
dol is op poppen, dieren en.... ver
haaltjes. Ze gaat vaak uit logeren op
het paleis Soestdijk, bij haar groot
moeder, van wie ze zielsveel houdt.
De prinses is eigenlijk, wat moe
ders noemen, een erg gemakkelijk
kindje, dat nooit zeurt, maar altijd
een vrolijk snuitje trekt. Ze krijgt
ook gauw een bijnaam, ons prinsesje
..Neerlands Zonneschijntje" noemen
de mensen haar.
Officiële plichten roepen ook deze
prinses. Steeds meer treedt zij op in
hel openbare leven. Zij wordt prcsi-
aentc van het Nederlandse Rode
Kruis en in het eerste crisisjaar 1931
zo het die het initiatief neemt om
ecu Nationaal Steuncomité in het le
ven te roepen Er volgen droeve da
gen. Binnen enkele maanden sterven
haar groo moeder Emma en haar va
der. prins Hendrik. Moeder en doch-
t*r 'olijven eenzaam achter. Jaren
gaan voorbij. Een kille, droeve tijd
voor de kroonprinses en voor het
volk. dal onder crisis en werkloos
heid gebukt gaat.
De prins komt
piotreling verschijnt een prins,
A ren zonnige, sportieve en la
chende prins. Een moderne sprook-
jespiins. En de Oranje-zon strahlt
weer.
Dinsdag, 3 September 1936;
„De particuliere secretaris van
Hare Majesteit de Koningin heeft,
in opdracht van Hare Majesteit,
aan de Regeringspersdienst mede
deling gedaan van de verloving van
Hare Koninklijke hoogheid Prinses
Juliana met Prins Bcrnhard von
Lippe-Biesterfeld'.
Geheel onvoorbereid viert Neder
land feert. De dag na de verloving
spieken de Koningin, de prinses en
de prins voor de radio. De prinses
vertelt, hoe zij d-5 piins leerde ken
nen Zij ontmoette hem voor het
eerst in de wintersport, daarna ver
scheidene malen in Nederland. ..Ge
leidelijk aan zijn wij het samen
..eens" geworden", vertelt zij. „En
wel zéér eens".
De dagen en maanden, die volgen,
zullen nog lang voortleven in de her
innering van alle Nederlanders, die
deze tijd meemaakten. Het zijn vreug
devolle dagen, waarin prinses en
prins spontaan en overweldigend ge
huldigd worden, o.a. in Amsterdam.
Den Haag, Rotterdam en Eindhoven.
„Heden, de negentiende Decem
ber, negentienhonderd zes en der
tig. verschenen voor mij, ambte
naar van de burgerlijke stand der
gemeente 's-Gravcnhage. Zijne
Doorluchtige Hoogheid Bcrnhard
Leopold Friedrich Eberhard Julius
Kurt Karl Gottfried Peter, Prins
von Lippe Biesterfeld, oud vijf en
twintig jaren en Hare Koninklijke
Hoogheid Prinses Juliana Louise
Emma Marie Wilhelmina der Ne
derlanden, Prinses van Oranje
Nassau, Hertogin van Mecklenburg,
enzovoorts, enzovoorts, oud zeven
en twintig jaren, beiden wonende
alhier, hun voornemen te kennen
gevend om met elkander een hu
welijk aan te gaan.
Hiervan is deze acte opgemaakt
welke overeenkomstig de wet is
voorgelezen".
Sprookjesbruiloft
Zeven Januari negentienhonderd ze
ven en dertig: Een bruiloftsstoet ver
trekt van het palcis Noordeinde, de
bruiloftsstoet van prinses Juliana en
prins Bcrnhard Het ligt ons allen
nog vers in het geheugen.
De Koninklijke familie. Den Haag.
neen heel Nederland, het gehele rijk
ook overzee, viert het bruiloftsfeest
op deze gedenkwaardige zevende
Januari. Het is een feest van Oranje.
Blijde boodschap
DINSDAG, 15 Juni 1937. De prinses
spreekt voor de microfoon:
„Wij beleefden zojuist in de hoofd
stad onvergetelijke dagen. Nooit
had iets mij kunnen weerhouden,
nllc delen van het programma mee
te maken, waren het niet op zich
zelf verheugende gezondheids
redenen geweest, die u zeker wilt
verstaan en billijken."
Binnen afzienbare tijd hoopt de
prinses moeder te worden.
Acht en twintig Augustus 1937:
Het prinselijk paar rijdt naar Mui
den. aanbieding van het jacht ..Piet
Hein", huwelijksgeschenk van de
gehele Nederlandse bevolking: schit
terende vlootrevue op Binnen- en
Buiten IJ.
Negen en twintig November 1937:
Onder de rook van Amsterdam heeft
prins Bcrnhard een auto-ongeluk op
de Muiderstraatweg. Hij komt in de
vroege morgen in botsing met een
zandauto. De auto is grotendeels ver
meld. maar de inzittenden leven. Een
van de hofjagers heeft een knieschijf
gebroken. Prins Bcrnhard heeft een
hersenschudding cn snijwonden aan
het voorhoofd. Zes weken verblijft
de prins in het Burgerziekenhuis te
Amsterdam. Dan keert hij geheel
hersteld naar Soestdijk terug.
Moeder Juliana
Op 31 Januari 1938 wordt prinses
Juliana moeder. Dr. J. de Groot cn
dr. C. L. de Jongh geven een soort
gelijk communique uit als hun colle
ga's Kouwer cn Roessingh deden bij
de geboorte van prinses Juliana zelf:
„H.K.H. Prinses Juliana heeft
heden, de 31ste Januari 1938, des
voormiddags te 9.47 uur het leven
geschonken aan een flinke dochter.
De toestand van moeder en kind is
op het ogenblik zeer bevredigend."
„Beatrix Wilhelmina Armgard zijn
de namen van onze dochter heeft
prins Bernhard medegedeeld". Het
wordt een nationale feestdag in de
ware betekenis van het woord.
Naar school
De opvoeding van net prinsesje
leidt de Koningin persoonlijk. Zij
kiest zelf de onderwijsmethodes en
de leerkrachten. Als ze zes jaar is,
gaat de kleine Juliana naar school,
d w.z. ze krijgt les in een vertrek van
het paleis, dat volkomen volgens de
regelen van de wet als schooltje is
ingericht. Met veertien andere kinde
ren zit ze van 9 tot 12 en van 2 tot 4
uur in gewone schoolbanken. Ze
krijgt cijfers cn rapporten als alle
andere kinderen en ook straf als ze
eens ondeugend is. Ze leert vlot, in
ieder geval even vlot als een van de
andere leerlingen. Het prinsesje is
heel romantisch aangelegd. Van ge
schiedenis en verhalen houdt ze het
meest, maar ook het leven van die
ren. planten cn bloemen heeft haar
belangstelling. Ze is verzot op toneel
spelen.
Als de prinses achttien jaar is cn
haar gymnasiale studies achter de
rug heeft, doet zij op eigen verlan
gen haar intrede in het Studenten
leven. Als studente aan de Leidse
universiteit heeft ze een heerlijke
tijd. Ze is studente als alle andere
meisjes-studenten, maakt pret. maar
studeert ook vol plichtsbesef. Op een
dag ziet zij voor het eerst van haar
leven kans. in een gewone tram te
zitten. Als de tram stopt, springt ze
er in en gaat zitten. Niemand heeft
haar gezien. De chauffeur met de
hofauto laat ze stilletjes wachten.
„Dame?", vraagt de conducteur.
Ze grijpt in haar tasje. „O ja,
dat is waar ook".
Dan herkent de conducteur haar.
Hij gaat stram in de houding staan
in de schommelende tram.
„Ssst! Stil", waarschuwt de prin
ses verschrikt. „Naar Katwijk.
Enne... Hier is een dubbeltje,
maar mondje dicht hoor!" En in
haar eentje genietend kijkt ze te
vreden naar buiten.
Erc-doctoraat-
Het huwelijk ingezegend.
Dominee Welter, de bejaarde oud-
hofprediker, bedient op 12 Mei de
Heilige Doop. Tegenover hem staat
prinses Juliana. In haar armen houdt
zij de kleine Beatrix. Het prinsesje
beweegt de poezele armpjes op en
neer en huilt, zoals iedere gezonde
Hollandse baby huilen kan. Radio
luisteraars over de hele wereld kun
nen het horen. Prinses Juliana pro
beert alles om haar kind te kalmeren
en te sussen. Maar niets helpt.
Bewogen van aandoening klinkt de
stem van de eerbiedwaardige predi
kant, die het water op het kleine
voorhoofdje sprenkelt:
„Beatrix Wilhelmina Armgard,
ik doop U in de naam des Vaders
en des Zoons en des Heiligen Gees-
tes. De Here zegene U en behoede
U".
Veertig jaren
In de zomer van het jaar 1938 her
denkt het Nederlandse volk met
dankbaarheid het feit, dat zijn gelief
de koningin Wilhelmina veertig jaar
geleden de teugels van het bewind
overnam van Koningin Emma. Het is
een uitbundige feestviering in een
benarde tijd. In angstige spanning
ziet Europa de zwaxte oorlogswol
ken voorbij drijven.
Op de zesde September, de officiële
gedenkdag van het regeringsjubi
leum. spreekt Hare Majesteit in de
Nieuwe Kerk te Amsterdam, nadat
dr. H. Colijn zijn gedachtenisrede
Twee en een half jaar duurt de
universitaire opleiding van prinses
Juliana. Op 31 Januari 1930 verleent
de Leidse Hogeschool haar het ere
doctoraat in de letteren cn wijsbe
geerte. De promotor, prof. dr. N. van
Wijk zegt bij die gelegenheid:
„Het is waarlijk geen ijdele
vorm of fraai vermaak ge
weest, deze vorstelijke studie,
al heeft daarin, naar wij wel
weten, de vrolijkheid geenszin
ontbroken. Trouwer en aan
dachtiger hoordcres hebben de
hoogleraren, naar wier vakken
uw belangstelling uitging, niet
VRIJDAG, 30 April 1909
De jeugd zingt het uit:
Al is 't prinsesje nog zo klein,
Hoezee!
Steeds zal ze ons schoonste kleinood zijn,
Hoezee!
Het vrije volk van Nederland,
Blijft haar in nood en dood verpand,
Hoezee! Hoezee! Hoezee!
Al is 't prinsesje nog zo stout,
Hoezee!
Op haar staat onze hoop gebouwd,
Hoezee!
De wijsheid, schoonste vorstenkroon,
Zij 't sieraad eens van haren troon,
Hoezee! Hoezee! Hoezeel
Al is 't prinsesje nog zo zoet,
Hoezee!
Daar stroomt roemrijk heldenbloed,
Hoezee!
Bewaken zal zij dag cn nacht,
Oud-Hollands dier'bre driekleurcnvlag,
Hoezee! Hoezee! Hoezee!
Al is prinsesje nog zo klein,
Hoezee!
Steeds zal ze ons liefste kleinood zijn,
Hoezee!
Snoer vast de band, O vorst'lijk kind,
Die Neerland aan Oranje bindt,
Hoezee! Hoezee! Hoezee!
heeft beëindigd, profetische woorden:
„De zon schijnt niet zonder scha
duw te werpen, die ook over ons
kan gaan. Als wij Arbeiden is hef
onze plicht, de werkelijkheid niet
te verbloemen, maar haar te zien
zoals zij is".
Canada
Twee jaar later speelt in de tuin.
-1- die bij 'n eenvoudig grijs huis in
het Canadese stadje Ottawa behoort,
een klein meisje in de zandbak. Zij
heeft al haar aandacht bij het bouw
werk, dat ze met haar handjes en
een kleine schep bezig is te voltooien.
Het is een secuur werkje, want de
tunnel die ze maakt mag niet instor
ten. En de glooiingen, waarover de
speelgoedauto straks er in cn er weer
uit zal rijden, moeten keurig glad ge
streken worden, zo glad wel als een
Edammer kaasje. De kroon op het
werk is een papieren vlaggetje in
rood, wit en blauw, dat ze voorzichtig
in het zand steekt. Pas dan staat zé
op cn kijkt met de handen op de
rug triomfantelijk om naar het
zusje, dat enkele meiers verderop in
een box ligt te kraaien. Tunnelbouw
en rood-wit-blauw. Kan het Holland
ser? Het spelende meisje heet Bea
trix, prinses der Nederlanden; in de
box ligt de kleine Irene, die evenals
Beatrix nog in het vaderland is gebo
ren.
Al vóór 1940 is beslist, dat de
troonopvolgster, prinses Juliana en
haar kinderen zonodig zullen uitwij
ken. als Nederland in de oorlog zal
worden betrokken. Op de derde oor
logsdag. Zondag 12 Mei 1940. in een
geblindeerde auto van de Nederland
se Bank. vertrekt prinses Juliana met
haar beide dochtertjes van het Huis
ten Bosch naar IJmuiden. Op 13 Mei
komt zij per torpedojager in Lenden
aan. waar een dag later ook de Ko
ningin arriveert. Behalve van haar
kinderen is de prfnses vergezeld van
de schout-bij-nacht Baron de Vos van
Stecnwijk en diens echtgenote, me
vrouw Rocll met haar dochtertje Rc-
nce en freule Feith, die de kinderen
zal verzorgen.
„Geef ons Uw liefde"
Enkele weken later geeft de prin
ses gehoor aan de uitnodiging van de
gouverneur-generaal van Canada om
met haar kinderen naar het Britse
dominion te komen. En het is half
Juni. als prinses Juliana zich en haar
gezin voorstelt aan de Canadese be
volking. Typerend voor haar karak
ter cn haar houding gedurende alle
vijf jaren van haar ballingschap zijn
de woorden, die zij m haar radio
rede spreekt:
„Ik kom tot u cn vraag uw Gast
vrijheid, zodat mijn twee kleine
kinderen veilig zijn en vrij van ge
vaar voor achtervolging van de vij
and. Ik ben hun moeder en vind
hun vanzelfsprekend allerliefst
Maar cr is één ding, dat ik u zou
willen vragen, volk van Canada en
van de Verenigde Staten: Geef ons
uw sterkende liefde!"
plichten als moeder tijd te vinden
cn energie op te brengen om zeer be
langrijk werk op ander terrcirt te
verrichten, het terrein van de geal
lieerde zaak. de Nederlandse zaak
vooiul. Een zaak. die zij altijd on-
op* ailcnd cn met de bescheidenheid,
die haar kenmerkt, dient.
Daar zijn de „breiplichteTi" (menig
Iljllands militair draagt ongeweten
sokken of een trui. door haar handen
gemaakt); daar is haar werk in het
belang van de Nederlandse zeelieden
cn de Amerikaanse fondsen voor
Nederland En er is ook de veelom
vattende arbeid ten behoeve van het
Internationale Rode Kruis.
Ambassadrice
Prinses Juliana verloofd, omstuwd
door duizenden hartelijk juichende
Nederlanders
Het Canadese volk neemt het klei
ne gezin, waarin de vader ontbreekt,
met grote genegenheid in zijn ge
meenschap op cn schenkt het de
zelfde vrijheid, die ieder burger in
dit land geniet.
Zo komt het prinselijk gezin, nadat
het enige tijd bij de gouverneur-ge
neraal, de Earl of Athlone en zijn
vrouw, prinses Alice, een tante van
prinses Juliana gelogeerd heeft, in 't
grijze huis in het stadje Ottawa, dat
naar Canadese afstandsbegrippen on
der de rook van Montreal (drie uur
per trein) en niet ver van Toronto
(zeven uur sporen) ligt
Dapper gezinshoofd
Het grijze huis in Ottawa is gedu
rende enkele jaren de woning van
het prinselijk gezelschap, dat inclu
sief de twee dienstboden en drie re
chercheurs \an de Nederlandse rijks
politie, uit veertien personen bestaat.
De prinses vraagt voor haar cn de
kinderen geen uitzonderlijke plaats
in de nieuwe gemeenschap. Zelf doet
zij met mevrouw Roéll cn freule
Feith de inkopen op de markt van
Ottawa. Prinses Beatrix cn later ook
Irene gaan er naar een openbare
school, waar zij de Engelse taal even
gemakkelijk leren gebruiken als de
Nederlandse.
De Koningin en de prins zijn in
Londen, ver weg van Ottawa. (Zij
bezoeken de prinses slechts enkele
malen). Doch het dappere „gezins
hoofd" in het grijze huis weet be
halve voor het vervullen van haar
Prinses Juliana met haar drie kinderen in Canada
HAAR belangrijkste verdienste
voor ons land gedurende de
oorlog is de grote mate van
„goodwill", die zij kweekt, overal
waar zjj in Amerika verschijnt, zowel
in Canada, in West-Indië, als in Zuid-
Amerlka. Maar bovenal in de Vere
nigde Staten. Zij Is een ambassadrice
voor het vaderland in dc beste bete
kenis van het woord.
In 1942 bezoekt dc prinses Chicago,
de stad, die Amerika bulten de oor
log had willen houden. Men Is cr niet
erg gesteld op dc visite, die deze ver
tegenwoordigster uit dat onbeteke
nende landje komt brengen. Op een
persconferentie houdt mr. Van Tets
eerst een lezing over Nederland en
daarna wordt de prinses binnenge
leid. Ogenblikkelijk vuurt een der
journalisten een vraag op haar af:
..Well princess, denkt U ooit nog
eens in Uw land terug te komen?"
Een korte stille. Dan klinkt dc zachte
stem van Hare Koninklijke Hoog
heid: „Twijfelt U cr aan of w(| do
oorlog winnen?"
Met een slag is de stemming vóór
dc prinses cn met haar vóór Neder
land. Het bezoek aan Chicago wordt
een groot succes. Behoeft het ver
wondering te wekken, dat zij zich de
persoonlijke vriendschap weet te ver
werven van president Roosevelt, zo
vel als van Mackenzie King, C: mi
nister-president van Canada?
Margriet Francisca
Wat de Canadezen betreft, zij heb
ben de prinses nooit gehinderd door
onbescheiden belangstelling. Maar
bij de geboorte van prinses Margriet
leveren zij het onomstotelijk bewijs
van hun genegenheid. Zij ziet \\ct le
venslicht op 19 Januari 1043, in dc
verloskamer van het ziekenhuis. Het
carillon van Ottawa speelt het Wil
helmus cn de felicitaties stromen van
alle zijden toe, uit alle lagen van dc
bevolking.
Margriet Francisca! Margrieten
waren dc laatste bloemen die de Ko
ningin zag, toen zij Nederland ver
liet op die stralende Meidag in 1940.
Terug in Nederland
SEPTEMBER 1944. Geallieerde
troepen landen bij Arnhem. De be
vrijding van het vaderland schijnt
nabij. De prinses reist per vliegtuig
vooruit naar Engeland. Prins Bern
hard bevindt ïich hl in het bevrijde^
Zuiden. Maar de Slag om Arnhem*
mislukt en in Januari 1945 vliegt
prinses Juliana terug naar haar
kinderen in Ottawa. Doch het ver
langen naar de vaderlandse bodem
is sterk. Weer steekt de prinses dc
oceaan over en eind April landt zij
met H.M. de Koningin op Gilzc-
Rijen, waar zij de 5de Mei de Vrc-
des-optocht van de Brabantse be
volking aanschouwt. Prinses Julia
na is terug in bevrijd Nederland. R.
Marsman schrijft hierover in „Haar
werk ging door": „Als kind had zij
van Het Loo uit het uitzicht op een
Canadian Maple tree. De boom was
weg toen zij terug kwam, maar het
land was vol Maple-leaves".
Als op 4 Augustus Beatrix, Irene
en Margriet veilig op het vliegveld
Teüge zijn aangekomen is* het prin
selijk gezin voor goed herenigd.