DAGBLAD VOOR AMERSFOORT Een jonge dappere koningin werd ingehuldigd Gouden koets trok door juichend Amsterd; *n Aangrijpend moment Ontroerende ogenblikken i de Nieuwe Kerk Vele duizenden op de Dam genoten van een imposant schouwspel Een onvergetelijke aanblik Dinsdag 7 September 1948 Achtste jaargang, No. 1115 Opgericht door de Stichting ..Hei Parool - Giro 510330. UitïïflVe. N»V. De NieUWe Pers Redactie en Administratie: Snouckaertlaan 7. Amersfoort. Bank: Rotterdamsche Bank. - Postbus 9 - Abonnements- 6 Telefoon redactie 5291. Telefoon administratie 6235. prils 31 cent p. w. of 5.- p. kw. Losse nummers 10 cent Hoofdredacteur: TI. DE BOORDER. T_J ET meest aangrljpendo ogen- blik van de Inhuldigings plechtigheid ln do Nieuwe Kerk te Amsterdam en het belangrijkste van heel die aan gebeurtenissen en geestdrift zo rijke dag, was voor ons het moment toen konin gin Juliana, na haar toespraak zich van haar zetel verhief om de eed te gaan afleggen. Op welk een ontroerende wijze had de jonge koningin gesproken. Met grote Innigheid sprak zij tot haar moeder, herinnerde zij aan het grote voorbeeld dat deze ge geven heeft; de woorden „zij was als een rots" waren haar en het Nederlandse volk uit het hart ge grepen. Hoe teder, hoe vol warme menselijkheid was haar woord, toen zij ons een blik gunde in haar hart, dat strijd heeft gekend toen de roeping tot haar kwam om haar moeder op te volgen. Van welk een deemoed getuigde haar uitspraak: „Wie ben ik, dat lk dit mag doen" en welk een be slistheid sprak er uit haar voor nemen, om het voorbeeld van haar moeder na te volgen. In heel deze toespraak, gezegd op de eenvoudige, wat schuchtere toon, die typerend is voor het ka rakter van onze koningin, leefde het diepbewogen hart, de zuivere wil om, als koningin en als moe der, de taak te gaan vervullen, die haar op de schouders ls ge legd. Toen kwam het ogenblik, dat als wij op de Inhuldigingsplech tigheid terugzien, het grootse mo ment was. De koningin ging staan, verhief haar rechterhand en legde de eed op de grondwet af. En het was, alsof er eensklaps een an dere vrouw voor ons stond. Niet meer alleen de bewogen moeder, zich bewust van haar zware taak, maar de koningin, de souvereine, de afstammelinge uit het huls van Oranje. Er ging een trilling door de kerk, men hield de adem ln, men luisterde niet louter met ge negen aandacht, doch ook met be wondering. Helderder en vaster werd haar stem. Het was of er nieuwe kracht in haar voer, alsof zij zich eens klaps bewust werd van het feit, dat een nieuw leven was begon nen; ln haar voorafgaande toe spraak had zij nog eenmaal alles uitgezegd, wat ln haar omging. Nu werd het oude leven besloten, nu begon het nieuwe leven, het leven van een koningin En met ongewone kracht klonk haar stem. De innerlijke strijd was uitgestreden. De nieuwe taak werd aanvaard, met vaste wil, met herwonnen kracht. De wee moed was overwonnen, het ver driet voorbij. De dochter \frerd vorstin, souvereine Ware het'niet, dat de eedsfor mule in de oude bewoordingen moest worden gezegd, dan had zij. na het „Wie ben lk, dat lk dit doen mag", kunnen luiden; „Hier sta ik. Uw vastbesloten koningin. God helpe mij." Deze transformatie, die ln een ondeelbaar ogenblik leek te ge schieden en geen enkel ander uiterlijk verschijnsel meebracht dan het verrijzen van een stoel en het omslaan van een blad. deze transformatie was het meest ver heven en het meest bewonderens waardige ogenblik van de plech tige inhuldiging. Daardoor konden de aanwezigen zien en horen, dat Nederland geregeerd wordt door een telg uit het huis van Oranje, door een vrouw, die haar grote voorgangers en voorgangster ten- volle v/aardig zal zijn. remonieel tenue. Met de nieuwe uniform is die van 1826 weer in ere hersteld en ook de Kon. Mili taire kapel was in deze dracht ge kleed. Allen droegen de enorme berenmuts met gouden zon en gra naat, de blauwe uniformbroek met rode bies, en de donkerblauwe tu niek met rode opslagen en over de borst de gouden tressen. En ook do officieren van het corps rijdende artillerie in het zwarte laken maakten een imposante indruk Achter de gouden koets volgden of ficieren van de rode en blauwe ca valerie te paard, daarop enkele rij tuigen met leden van de hofhou ding. 21 Amsterdamse urgers te paard in hofrok met steek en ten slotte weer enkele legeronderdelen De jagers droegen eveneens hun nieuwe tenue, het hoofd gedekt door een groene baret. De mannen van de compagnie regiment Prinses Irene stapten trots in hun fel rode tunieken met blauwe kraag en donkerblauwe pantalons het hoofd gedekt met zwarte helmen Bij alle compagnieën ging een vaandel- wacht voorop. Enorme menigte. Het Amsterdamse publiek, neen wij moeten zeggen het Nederland se publiek, want uit alle oorden var. het land was men naar de hoofdstad gekomen, is niet moede geworden zijn nieuwe vorstin toe te juichen en ook de verschillende legeronderdelen kregen hun aan deel in het applaus. Zelden heeft men zo'n enthousiaste en grote me nigte in Amsterdams straten sa men gezien. Het publiek, waarvan velen reeds de dag tevoren een plaatsje hadden gezocht op de Dam zag men dan ook menigeen met een wollen de' en stond vele rijen dik en had overal op do daken naar een gelegenheid ge zocht de stoet vrij en ongehinderd gade te slaan. Op sommige plaatsen werden serpentines en confetti ge strooid en op het Leidseplein luid den klokken. Hier en daar zong de menigte het Wilhelmus. De politie stond voor een zware taak orn de orde te handhaven. Zij is daar voorbeeldig in geslaagd, al dreigde menigmaal de afzetting verbroken te worden en moest meer dan eens versterking worden geroepen om de toestand meester te- blijven. De vorstelijke gasten hebben de stoet op een speciale tribune op de brug van de Doelenstraat gadegeslagen. Prinses Margriet lag heel genoe- gelijk op haar knieën tussen haar ouders en prinses Beatrix werd niet moede haar jongste zusje aan het publiek te tonen. Zij was het ook die de kleine Marijke enige malen hoog optilde toen het ko ninklijk gezin na de terugkeer op het paleisbalcon verscheen. En het talrijke publiek juichte maar en zong het Wilhelmus en Oranje Boven en in een spreekkoor riep men om koningin Juliana.... Maandag was het een historische dag voor Nederland Koningin Juliana, die Zaterdag na de kroonsafstand var haar moeder, koningin Wilhelmina, de taak van souvereine op haar jonge schouders had genomen, werd in de Nieuwe Kerk t€ Amsterdam, in een Verenigde Vergadering van de beide Kamer' der Staten-Generaal, plechtig ingehuldigd. alom beminde Juliana de regering van haar evenzeer beminde moedor heeft overgenomen. Mogen vorsten huis en volk een schone toekomst Het is een ontroerende plechtig heid geworden, die aan innigheid mets inboette door de luisterrijke aankleding van het kerkgebouw en de schittering van gewaden en uni formen der vele hooggeplaatste per sonen uit binnen- en buitenland, dje de inhuldiging bijwoonden. De ko ninklijke stoet, die onder de pergola door van het paleis naar de Nieu we Kerk schreed, bood een sprook jesachtige aanblik en toen daarna allen in de kerk hun zetel hadden ingenomen, leverde het interieur met de vele vlaggen en bloemen, met de aanwezigen in vaak kleuri ge kleedii en met schitterende sie raden. een fantastisch schouwspel op. Maar temidden van deze onge kende pracht, tegen de achtergrond van een oude traditie, en van offi ciële formules, wist de jonge Ko ningin Juliana in deze vergadering van de hoogst.cn van het land een menselijk accent te brengen. Ontroering klonk door in haar stem. toen zij zich richtte tot haar hoog vereerde Moeder en tot de Staten Generaal, de vertegenwoor digers van haar volk. Hier sprak niet een hoog verheven boven haar volk tronende Koningin, hier sprak vóór alles een edele, fijn besnaarde vrouw, een moeder van haar vier kinderen, die aan de gevoeligheid van haar jonge hart echter de kloekheid der beste Oranjes paart en die alle eigenschappen bezit om evenals haar grote voorgangster een moeder des vaderlands te wor den. De vele honderden in de kerk wa ren diep onder de indruk van de rede. die Koningin Juliana uitsprak en van de dappere toon. waarop zij de éedsformule uitsprak: de eed op de grondwet, die werd gevolgd door door de eed van trouw aan de Ko ningin. afgelegd door alle aanwezi ge leden der Staten Generaal, nadat hun voorzitter. Prof. mr. Kranen burg. de Koningin had toegespro ken. Vele duizenden hebben op de Dam genoten van het imposante en unie ke schouwspel, dat de Koninklijke stoet opleverde. Het gesprokene in de kerk werd door luidsprekers op de Dam weer gegeven en daaruit klonk tevens het ooggetuigeverslag van de radio-reportagedienst. Ook in vele tienduizenden huiskamers, niet alleen in ons land. maar ook op talloze plaatsen elders in de wereld, met name in de Overzeese Gebieds delen. heeft men via de radio de plechtigheid in de kerk. het gebeu ren op de Dam en later de glorieuze toght van de gouden koets meege maakt. Het Nederlandse volk. in al ziin "eledingen heeft meegeleefd met deze inhuldigingsplechtigheid, zoals het wellicht nimmer tevoren met een gebeurtenis mee leefde. Nooit is Vorstenhuis en Volk zo zeer één geweest als thans, nu de tegemoet gaan. Eed van de Koningin „Ik zweer aan het Nederland- sehe volk, dat Ik de Grondwet steeds zal onderhouden en hand haven. Ik zweer, dat Ik de onafhan kelijkheid en het grondgebied van den Staat met al Mijn ver mogen zal verdedigen en bewa ren; dat Ik de algemeene en bij zondere vrijheid en de rechten van alle Mijne onderdanen zal beschermen, en tot instandhou ding en bevordering van de al gemeene en bijzondere welvaart alle middelen zal aanwenden, welke de wetten te Mijner be schikking stellen, zooals een goed Koning schuldig is te doen. Zoo waarlijk helpe Mij God almachtig!" Eed van de leden der Staten-Generaal „Wij ontvangen en huldigen, in naam van het Nedcrlandsche volk en krachtens de Grondwet, U als Koningin; wij zweren (be loven), dat w(j Uwe onschend baarheid en de rechten Uwer Kroon zullen handhavenwij zweren belovenalles te zullen doen wat goede en getrouwe Staten-Generaal schuldig zijn te doen". „Zoo waarlijk helpe ons God almachtig!" „(Dat beloven wij!)" Onderscheidingen uitgereikt Koningin Juliana heeft Haar moeder Prinses Wilhelmina, be giftigd met het ridderkruis der Militaire Willemsorde, eerste klasse, de hoogste onderscheiding die ons land kent. Dit was de eerste rege ringsdaad van onze nieuwe vorstin. Na de lunch, die Maandagmiddag na de inhuldigingsplechtigheid is ge geven, en waar koningin Juliana en al haar hoge gasten aanzaten, heeft de vorstin de achttienjarige prinses Margaret Rose het grootkruis der orde van de Nederlandse Leeuw overhandigd. Prof. Kranenburg, voorzitter van de Eerste Kamer en president van de gecombineerde kamers der Sta ten-Generaal, heeft van Koningin Juliana dezelfde onderscheiding ont vangen. HET hele koninklijk gezin had Maandagmiddag in de gouden koets plaats genomen om een rij toer door Amsterdams dicht be volkte straten te maken. Koningin Juliana en Prins Bernhard droegen dezelfde toiletten als 's morgens, de prinsessen Beatrix en Irene waren in het blauw en de beide jongste prinsesjes in rose jurkjes gekleed De kleine Marijke was tussen haar beide zusjes gezeten en prinses Margriet zat op de bank bij haar ouders. Het was het hoogtepunt in een fantastische stoet, zoals wij in ons land niet gewend waren en zoals men in lang niet heeft gezien Deze stoet was van 'n onvergelijke lijke schopnheid, kleurig en luister rijk. Na de politieruiters, de hoofd commissaris en de burgemeester van Amsterdam volgden twee he rauten in hun prachtige middel eeuwse costuums, een Koning van Wapenen in zijn rode rok en daar na verschillende compagnieën van legeronderdelen. Een bijzondere in druk maakten de grenadiers in ce- Koningin Juliana legt de eed af op de grondwet. Het sprookje herleefde Na de inhuldiging maakte Koningin I Juliana in de Gouden Koets een rijtoer door Amsterdam.

Historische kranten - Archief Eemland

Dagblad voor Amersfoort | 1948 | | pagina 1