Historische plechtigheid van ontroerende eenvoud De koninklijke stoet zet zich in beweging Bekoorlijk schouwspel in Amsterdams stadion Binnen gewijde muren Staten Generaal zweren trouw aan de Koningin Een schitterende kleurenpracht van fluweel en goud Dinsdag 7 September 1948 (Van een speciale verslaggever) EEN ongewone juichkreet weerklonk Maandagmorgen in de Nieuwe Kerk te Amsterdam. Gewoonlijk wordt daar een jubel van andere orde gehoord, maar er zal wel niemand in het overvolle kerkgebouw zijn ge weest, die niet van harte instemde met de, door de oudste Koning van Wapenen aangeheven juichkreet „Hare Majesteit Koningin Juliana is ingehuldigd! Leve de Koningin!" En driemaal volgde dan ook een luid hoera. Deze plechtigheid was meer dan ceremonie alleen, meer ook dan louter traditie. Onze jonge koningin heeft deze oude vormen weten te vullen met accenten van diepe menselijk heid, diè niet nalieten een sterke indruk achter te laten bij allen die er bij tegenwoordig waren. DE entourage mocht dan al vol doen aan de voorgeschreven vormen en zich kenmerken door de traditionele weelde, het wezen van de plechtigheid was een ontroerende eenvoud. Hier stond een jonge vrouw, die een onnoemelijk zware last op de schouders krijgt gelegd, maar die ook Moeder is en haar kin deren niet wil onthouden waar deze recht op hebben. Van deze zaken en van de dankbaarheid, welke zij haar moeder verschuldigd is, spreekt zij tot haar volk. Eenvoudig, van hart tot hart. Hier was geen afstand meer, maar stonden koninklijk gezin en volk aan het begin van een nieuwe periode voor ëcn gezamenlijke taak Van een bijzondere schoonheid was het interieur van de Nieuwe Kerk. Het koorhek, waarvoor het rode troonplatform is opgericht blinkt alsof het van goud is. Rond de pila ren van het schip en op de viering- pijlers is een weelde van zacht zalm kleurige begonia's en varens aange bracht Van de gewelven hangen lan ge smalle vanen in de nationale kleuren. Aan beide zijden van het koorhek zijn palmen en laurieren ge plaatst en eenzelfde groenversiering omlijst de ingang aan de Damzijde. Drieduizend genodigden Als de 3000 genodigden de kerk vullen ziet men oen bonte mengeling van toiletten. Het zwart van rechter-, hoogleraren- en predikantentoga's wisselt af met het scharlakenrood en groen van uniformen. Men ziet de staatsierokken van de leden van hoge staatscolleges, de ambtsgewa den van kamerleden en oud-minis ters, ceremonieel tenue van Neder landse militairen en veelkleurige uniformen van leden van het corps diplomatique Velen van hen dragen bovendien hun schitterende onder scheidingen. De kerk biedt een kleurrijk schouwspel, maar als omstreeks half tien de talloze kaarsen in de prachtige oude kronen worden aangestoken en nog later, als de leden van de beide kamers der Staten-Generaal gezamenlijk het bedehuis hebben betreden, de felle verlichting wordt ontsto ken. dan eerst begint al die schoonheid werkelijk te leven. Het fonkelt en glinstert aan alle kanten en tussen het stemmig zwart van het jacquet der heren plekken de feestelijke tinten der damestoiletten. Nu is ook het la ken weggenomen, dat tot nu toe de credens-tafel met de Rijksin- signia had bedekt. In het kerkgebouw is het Neder landse volk in al zijn schakeringen vertegenwoordigd. Het zou te ver voeren om ook maar een poging te doen namen van de aanwezigen te noemen. Een enkele willekeurige greep moge de lezer een beeld geven van de verscheidenheid van de aan wezigen. Aan de rechterzijde voor het troonplatform zijn de zetels op gesteld van de voorzitter der Ver enigde Vergadering, prof. mr. R. Kranenburg, in hoogleraarstoga, om geven door vijf griffiers van de Sta ten-Generaal. De ministers zitten aan beide zijden van de kerk en recht te genover de troon hebben de leden van de beide Kamers plaats geno men. Voorts zijn er hoge rechterlijke functionarissen, dragers van de grootkruisen Orde van Oranje-Nas- sau en Huisorde van Oranje. Com missarissen der Koningin, vertegen woordigers van Gedeputeerde Sta ten, burgemeesters van verschillende steden, het Kapittel van de Militaire Willemsorde, leger- en vlootpredi- kanten en aalmoezeniers. Kardinaal De Jong, vertegenwoordigers der kerken, van de vakbeweging en het sociale leven, van de jeugdbeweging en van instanties, welke medewerk ten aan de voorbereiding van de plechtigheid. De kunstwereld is ver tegenwoordigd door musici, toneel spelers, schilders, beeldhouwers en literatoren, onder de sportmensen bevindt zich Fanny BlankersKoen Dan zijn er vertegenwoordigers van het verzet, oorlogsinvaliden en gere patrieerde militairen. Om tien uur opent de voorzitter, prof. mr. R. Kranenburg, de vergade ring der Verenigde Kamers en doet mededeling, dat de heren Stokvis. Wagenaar. De Groot en Hermans (allen C P N.) met kennisgeving af wezig zijn en voorts maakt hij de sa menstelling van de commissie van in- en uitgeleide der Koningin be kend. Van deze commissie, welke be staat uit de fractievoorzitters van beide kamers is mr. L. G Korten- horst voorzitter. Midden in alle plechtigheid kuiert een werkman in hemdsmouwen en vest door de kerk, en nog eens wordt de loper geveegd. Exotische pracht Dan komen de ministers en de le den van de Raad van State en de vertegenwoordigers van Oost en West het kerkgebouw binnen De laatste groepen spreiden en exotische pracht ten toon. Hun gewaden zijn van een prachtig groen en geel en goud, kleuren die ook in de Euro pese uniformen voorkomen. maar die in de Oosterse kleding toch weer van een heel andere tint zijn. Daar na volgen de bijzondere buitenlandse missies, waaronder zich de dochter van wijlen president Wilson, mevr. Eleanor Wilson McAdoo, de Ambas sadeur der Ver. Staten en Paul Ra- madier van Frankrijk bevinden. Als deze gezeten zijn. betreden de vorstelijke gasten het gebouw, voor afgegaan door de kamerheren jhr. mr. W. M de Brauw en mr. J. F. ba ron van Haersolte. Daar komen zij, de vertegenwoordigers van de vor stenhoven van Europa: Kroonprins Gustav Adolf en kroonprinses Louise van Zweden, Kroonprins Olav en Kroonprinses Martha van Noorwe gen. De kroonprinses is gekleed in een fraai grijs gewaad, waartegen het diepe rood van een sjerp af steekt. Dan volgen prins Axel en prinses Margaretha van Denemarken en aller ogen worden naar haar jonge figuur getrokken de popu laire prinses Margaret Rose in een wijd oesterkleurig toilet met rose weerschijn. In haar gevolg bevinden zich de graaf en gravin van Athlone, de vroegere gouverneur van Canada en gastheer van prinses Juliana tij dens haar verblijf aldaar. Dan volgen nog de erf-Groothertog van Luxemburg, prins George van Griekenland en koningin Elisabeth van België met prins Albert. Maar hoe voornaam en rijk de ze stoet van buitenlandse hoge gasten ook mag zijn, niets haalt bij de lieflijkheid van de beide oudste prinsesjes Beatrix en Ire ne. die in lichtblauw tullen jurk jes met een bloemenkransje in het haar en grijze bontjasjes over de arm, hand in hand de kerk binnen wandelen, naar alle zij den lachend groetend. Zij verge zellen hun beide grootmoeders. Prinses Wilhelmina is gekleed in een donker paars fluwelen man tel met een goudkleurige hoed. Alle aanwezigen zijn van hun zit plaatsen opgestaan. Het bijzondere van dit moment is bijna tastbaar, maar tegelijkertijd niet te definiëren. Het orgel heeft inmiddels ingezet en de commissie van in- en uitgeleide heoft zich naar de ingang begeven. Het grote moment Om elf uur waait de klank van klokken naar binnen en vooral de beursklok is duidelijk te horen het palei$carillon laat het Wilhelmus klinken, dat door de toeschouwers op de Dam wordt overgenomen, de kerk is de zang duidelijk te horen. Nog voor het laatst wordt de rode loper strak getrokken en dan is het grote moment gekomen, waarop de koninklijke stoet binnenschrijdt. Hij is van een onbeschrijfelijke weelde en kleurenrijkdom Er straalt een on gekende glans van af en wie het voorrecht had dit schitterend schouw spel te zien zal het zijn leven niet vergeten. Vooraf gaan de Herauten van Wa penen met hun trompetters. Het zijn de ritmeesters G. A. van Borssum Buisman en mr. Th. graaf van Lyn- den van Sandenburg. wiens vader eenzelfde functie uitoefende bij de Koningin Juliana verlaat met Prins Bernhard de Nieuwe Kerk om langs dezelfde weg onder de pergola naar het Paleis terug te keren. inhuldiging van koningin Wilhelmi na. Zij dragen 'n nauwsluitend buis van blauw fluweel met geel satijnen poffen uit zilvergeboorde inkepin gen. Om de hals ligt een Spaanse pijpkraag. Zij dragen voorts een blauw fluwelen broek met geel sa tijn, die met een gouden band onder de knie sluit, hoge naturel lederen laarzen met bruine kappen en een blauw fluwelen baret met gele struisveer, daarop vastgezet met een juwelen gesp. In de keuze van de Herauten van Wapenen is evenals in die van de Koningen van Wapenen het verzet geëerd. Voor de laatsten fungeren ko lonel A. C. de Ruyter van Steveninck en de reserve-kolonel jhr. P. J. Six. Dan volgen de ceremoniemeesters, kamerheren, hoofden van departe menten en groot-officieren van de Kroon Zij zijn allen gekleed in de ambtskleding, zwaar van goudbor duursel en passementen. Luitenant-generaal mr. H. J. Kruis draagt het ontblote Rijkszwaard hoog voor zich uit geheven. De Rijksstandaard wordt meegevoerd door luitenant-Admiraal C. E. L Hclfrich. Ook regimentsvaandels worden in de stoet meegedragen. Zij roepen roemrijke wapenfeiten in de herinnering cn zijn een getuigenis van opofferende heldenmoed in het verre verleden en in de jongste oor log. Het zijn de vaandels van de Ma riniers (Chattam, Rotterdam en Ja- vazee), van het garderegiment Prin ses Irene (Saint-Cóme, Tilburg, He- del), van het regiment Grenadiers en het regiment Jagers. De Koningin En dan, na de opperceremonie- meester, volgt koningin Juliana in het voorname en prachtige gewaad, waarvan wij reeds eerder een uit voerige beschrijving hebben gegeven. Zij steunt op de arm van haar ge maal, die gekleed is in het uniform van Luitenant-Generaal van het Gar deregiment der Grenadiers. Allen buigen diep Over de japon draagt de Koningin het brede lint van de Militaire Wil lemsorde, waarvan het Grootmees terschap onafscheidelijk aan de Kroon der Nederlanden is verbon den. Geen diadeem siert het haar. Koningin Juliana draagt een nauw sluitend kapje, dat met juwelen is bestikt. Daarna komen nog leden van de hofhouding. Bij het binnentreden van de kerk heeft het Amsterdamse Toonkunstkoor onder leiding van Eduard van Beinum, het Wilhelmus ingezet. Als het Koninklijk Paar zijn zetels heeft ingenomen en het gevolg zich achter de troon heeft opgesteld, de dragers van het Rijkszwaard, de Rijksstandaard en de regimentsvaan dels naast de troon, neemt Koningin Juliana het woord voor een korte rede. Haar stem is gevoileerd van aandoening als zij zich richt tot haar lieve moeder, die nu na een halve eeuw dienst aan het Vaderland haar zware taak niet langer dragen kan. En na deze klank van weemoed klinkt er schroom door nu zij een grote verantwoordelijkheid op de schouders voelt gelegd. „Wie ben ik, dat ik dit doen mag". Hoe oprecht en menselijk getuigt zij van haar inner lijke strijd, van haar bereidheid haar roeping te volgen. De moed daartoe heeft zij gevonden in haar vertrou wen op God en in de liefde van haar volk. Aandoenlijk klinkt het als zij verzekert, dat voor éen koningin de taak van Moeder even belangrijk is als voor elke anders Nederlandse vrouw, als zij memoreert in haar man een levensgezel te hebben die een grote steun voor haar betekent en telkens blikt zij naar haar moe der. naar haar man en naar haar kinderen. Eed op de Grondwet Dan is het grote ogenblik gekomen. Als allen zich van hun zitplaatsen hebben verheven legt koningin Ju liana de eed af en spreekt zij de in de Grondwet vastgelegde woorden, eindigend in de bekende formule: „zoals een goed koning schuldig is te doen." Na het afleggen van de eed neemt zij haar zetel weer in en dan is het woord aan prof. Kranenburg. Deze overschouwt een periode van 50 jaar en leest vervolgens de eedsformule voor. In alle toonaarden en accenten klinken daarna de eden en beloften, al gelegd door de Kamerleden. Nau welijks heeft het laatste lid gespro ken ot de juichkreet „Leze de Konin gin1' klinkt door het kerkgebouw en de Herauten van Wapenen gaan ook buiten verkondigen, dat de inhuldi ging van koningin Juliana heeft plaats gehad. Opnieuw wordt de stoet geformeerd en in dezelfde volg orde als bij aankomst begeeft het cortege zich naar buiten, maar niet dan nadat het koor de nieuwe souve- reine het gezang ,.De Heer is mijn Herder" heeft toegezongen, een zang aansluitend bij haar geloofsgetuige nis, waarmee zij een wel zeer zware taak heeft aanvaard. Vier communisten niet in Nieuwe Kerk Gevolg van omstandig heden, geen demonstratie Vijf leden der Staten-Generaal maakten de zitting in de Nieuwe Kerk niet mede. Hieronder zijn vier communistische leden. Van de zi)de van het hoofdbestuur der C.P. N. deelt men ons mede, dat dit het gevolg is van het feit dat: a de heer De Groot met vacantie is; b. de heer Wagenaar wegens ge zondheidsredenen bulten verblijf houdt; c. de heer Stokvis buitenslands is in verband met een internationaal ju- ristencongres Er is geen sprake van een demon stratie doch de afwezigheid van deze heren is louter het gevolg van omstandigheden. Ook het C.P N.-lid Hermans was wegens verblijf buitenslands niet in de Nieuwe Kerk aanwezig. Koningin Juliana-fonds gesticht Het bestuur van de Nederlandse Vereniging voor Maatschappelijk Werk heeft nu prinses Juliana de Koninklijke waardigheid heeft aanvaard het initiatief genomen tot het stichten van een „K o n i n- gin Julia nafond s". Omdat het bestuur der Vereniging weet, dat de jonge vorstin zich altijd met bijzondere toewijding heeft ge geven aan de leniging van sociale noden, meende het haar niet beter te kunnen eren dan met de op richting van dit fonds. De eersté grote gift voor het fonds is reeds binnen: de raad van beheer van Nederlands Volks herstel (in liquidatie) heeft een half millioen gulden in de kas gestort. De verdere opbrengst van de z.g. „Volksherstel cigaret- ten" zal ook aan het „Koningin Julianafonds" ten goede komen. De genoemde vereniging heeft als speciaal doel van het fonds ge steld: de leniging van door de oor log ontstane noden. Individuele steun beoogt zij echter niet te ver lenen. Het bestuur verzoekt allen, die hun gevoelens van dankbaar heid en aanhankelijkheid aan de jonge koningin daadwerkelijk tot uiting willen brengen hun giften te zenden naar de Stadhouders laan 46, in Den Haag. Het giro nummer van het fonds is 433. Koningin trad af om 11 uur 33 min. 20 sec. Het was om 11 uur 33 minuten en 20 seconden, dat koningin Wilhel mina in de Mozes en Aaronzaal aan de voorkant van het paleis op de Dam haar handtekening plaatste onder de acte van abdicatie. Op het balcon van het Paleis op de Dam neemt HM. Koningin Juliana met Prins Bernhard en de oudste prinsesjes de toejuichingen van het duizendkoppige publiek op de Dam in ontvangst. De laatste slag van elf uur is verstorven. Prinses Wilhelmina betreedtvoorafgegaan door prinses Beatrix, de Nieuwe Kerk. Fanny Blankers-Koen struikelde. Op de grasmat van het Amsterdam se Stadion werd Zaterdagavond een Sportfantasie opgevoerd. Alle vormen van sport, de klassieke cn de moderne werden hier in vogel- vluchte gedemonstreerd, van de eenvou digste. waarbij alleen de benen te pas komen tot de duurste waarbij de mo dernste luxe-wagen In het Stadion ver scheen: van de intieme kamersporten I biljart en tafeltennis) tot die welke de open lucht en de massa nodig hebben (voetbal, motorraces, draverijen, etc.). Het was een heel genoeglijke en vaak charmante openbare les in de ge schiedenis der sporten docent: Carel Brlels die zich ontrolde achter een doorzichtige heining van grote Olympi sche ringen, cn waarbij 't niet aankwam op topprestaties, maar de nadruk ge legd werd op de opvoedkundige waar de der sport. Nadrukkelijk, al te na drukkelijk. werd dit nog eens onder streept in de goedgemeende tekst van de radio-reporter Aad v. Leeuwen, wien wij wel wat meer esprit hadden toegewenst. Als ook de regie bepaalde onderdelen had bekoir, zouden wij daarover niet rouwig geweest zijn. Niettemin: een bekoorlijk ggheel, waarbij de draverijen, dc mailcoachcs Prinses Wilhelmina's bezittingen verhuisd Terwijl om half tien Maandag morgen de leden van de Staten-Ge neraal, dc ministers, leden van de Raad van State en vertegenwoor digers van Oost en West aan de i achterzijde het paleis binnentraden, werden door personeel van het pa lels persoonlijke bezittingen van prinses Wilhelmina door dezelfde ïn- gang naar bulten gedragen en in i een daar gereedstaande auto gela den. Onze afgetreden vorstin neemt afscheid van het paleis. Het waren I alle voorwerpen, waaraan zij bij zonder is gehecht. Daaronder be vonden zich dagelijkse gebruiks voorwerpen als hanglampen, stoel tjes, koffers, als ook enkele antieke voorwerpen. Zij worden in de auto overge bracht naar het toekomstig voor lopig verblijf van prinses Wilhel mina, de Ruygenhoek. (Van onze speciale verslaggever) AMSTERDAM, Maandag. A LS omgeven door een krans van heilige eenvoud en verheven ernst, begroet en bejubeld door een vele duizend-koppige menigte, die in de hoofdstad van het vaderland op het historisch gegroeide hart van ons Koninkrijk is bijeen gekomen en die nu eerst recht de gelegenheid heeft de uren-, urenlange opgekropte, byna beklemmende spanning met een overweldigend enthousiasme te ontladen, schrydt deze ochtend koningin Juliana aan de arm van haar man, de vader van haar vier kinderen, over een Bordeaux-rode loper en onder een dak van visnetten symbool van onze eerste welvaartsbron van het koninklijk paleis op de Dam naar de Nieuwe Kerk, om als erfopvolgster van koningin Wilhelmina voor God en de wereld en ten overstaan van de volksver tegenwoordiging, met het ceremonieel, dat grondwettelijk is vastgesteld, protocolair is gebonden en door traditie is gewettigd, de eed op de Grondwet af te leggen en als koningin dei- Nederlanden te worden inge huldigd. "PJE laatste slag van elf uur is verstorven Fanfares schallen over het oude plein, 'honderdvoudig weerkaatst. Bevelen klinken links en rechts. Het hoogtepunt van de feest- week, die achter ons ligt, nadert. De erewachten dèr weerbaarheidscorp sen van de studentenorganisaties in hun kleurrijke uniformen en sjako's met hoge witte pluimen presenteren het geweer, evenals de langs de „steentjes" opgestelde erecompagnie adelborsten. Het carillon van het paleis en het muziekcorps van de Amsterdamse politie zetten het Wil helmus in, pleehtig en langzaam. In de verte rollen saluutschoten van de oorlogsschepen op het IJ. De dui zenden op de Dam, voor de ramen en op de daken der omliggende hoge gebouwen rekken de halzen, pero- scopen gaan bij 'honderden omhoog. Kerkklokken galmen hun bronzen geluid over de zo rijk en feestelijk versierde stad Onder een oorverdovend gejuich, zo plotseling en zo spontaan, dat de Amsterdamse politieruiters moeite •hebben hun nerveus geworden paar den in bedwang te houden, zet een stoet zich in beweging, zoals Neder land in geen halve-eeuw heeft ge kend en die niet indrukwekkender, niet kleurrijker, niet schoner en niet romantischer had kunnen zijn, zelfs niet in een sprookje. Het is een on gekend voorrecht dit bijna onwerke lijke schouwspel te mogen aan schouwen. Uren wachten Zjj, die dit grote voorrecht genie ten en niet door welke plichten dan ook op de Dam moéten zijn, hebben er uren en uren lang voor moeten wachten. De meest enthou- i siasten stonden er Zondagavond elf uur al. Reeds in de voornacht waren het er enige honderden en toen de eerste ochtendschemering was op getrokken was de Dam naar het oordeel van de politie vol. Duizenden kwamen tevergeefs. Zij, die een uur of tien bivakkeren in de open lucht er voor over hebben gehad, zien hun vele opofferingen rijkelijk beloond. Al zal dan menigeen een fikse ver koudheid hebben opgelopen, spijt van het lange, geduldige wachten heeft niemand, 't Is maar voor enige minuten, maar toch, even zijn de zorgen van het dagelijkse leven ver geten. Men waant te leven in een tijdperk, vele eeuwen terug, een we reld, die ons geslacht alleen van overlevering kent. Onder de pergola Langzaam schrijdt de stoet over de brede loper onder de pergola, die behalve met visnetten is afgedekt met een zeil van crême-kleurig plastic. Men vreesde regenbuien en met recht. Want nadat het reeds de gehele morgen had gedreigd, komen de eerste buitjes, jammer genoeg precies op het moment, dat de stoet zich ir. beweging zet. Maar het ver stoort de stemming niet. Ter weerszijden van de pilaren, waarop het dak van visnetten rust, staan stram in de houding adel borsten en cadetten, 't Is een mach tig, een overweldigend schouwspel. Een schitterende kleurenpracht van fluweel en goud borduursel, bont en veren, paarlen en edelstenen, van uniformen en ambtsgewaden, een pracht, passend bij deze gelegenheid en accentuerend haar plechtig ka rakter. Ook onze nieuwe, jonge ko ningin is onder de indruk van de ernst en de grote betekenis van deze grootse ceremonie. Haar gezicht is wat bleek, maar haar blik Ls rustig zeker. Af en toe wisselen de jonge vorstin en Prins Bernhard fluisterend enige woorden. De me nigte op de Dam wordt het gejubel en gejuich niet moe en telkens op- met 6 en 8 paarden a la Daumont be spannen o.i. wel de kroon spanden. Er moest een apotheose zijn en die werd gevonden in de onafzienbare in tocht van al onze sportkampioenen uit het kroningsjaar 1948 met het blauwe blok van de Olympia-favorietcn ten besluite, waarbij Fanny, populairste van allen, zelfs gelegenheid kreeg het woord te nemen cn wat zij 't hele jaar nog nier deed te struikelenin een toespraak tot Hare Majesteit Juliana, die met Prins Bernhard deze avond bijwoonde. O, Fanny herstelde zich kwiek en haar geluid klonk ten slotte even aangenaam als haar benen bewonderenswaardig zijn... Prinses Wilhelmina heeft Amsterdam verlaten H. K. H. Prinses Wilhelmina heeft Maandagmiddag om half een de hoofdstad verlaten en zich in ge zelschap van mevr. L. Th. dc Beau fort per auto naar het palels „De Ruygenhoek" ln Den Haag begeven, waar zii gedurende een week ver blijf zal houden om uit te rusten van de vermoeienissen der jubileum feesten. Amsterdam laat haar slechts no de gaan. Nimmer tevoren is duide lijker gedemonstreerd hoezeer de Amsterdamse bevolking koningin Wilhelmina lief had en b\j haar ver trek, hoewel dit geheim was gehou den en met eenvoudig ceremonieel genaard ging. is gebleken dat deze liefde ook voor prinses Wilhelmina even groot is. De hartelijkheid waarmede de menigte haar bij haar vertrek toejuichte sprak duidelijke taal! De ontelbare ovaties haar ge bracht in de afgelopen week. het steeds maar weer samenstromen van duizenden voor het paleis op de Dam, die van 's morgens vroeg tot diep in de nacht, iedere dag weer, daar stonden, wachtend, juichend, zingend, steeds weer met de hoop dat even de balcondeuren open zou den gaan of dat voor een der zij ramen het vriendelijke gezicht van de Moeder des Vaderlands te zien zou zijn, de rijen dikke hagen van mensen, die soms uren stonden te wachten om even in een flits oen glimp te zien van haar, die vijftig jaren onze koningin was, dit alles was een hulde, een bewijs van trouw, liefde en aanhankelijkheid, die slechts overtroffen wordt door de talriike bewijzen van trouw, liefde en aanhankelijkheid, die zij zelf het Nederlandse volk gaf. nieuw zingt zij het Wilhelmus. Zo nadert de kleurrijke stoet langzaam de ingang van de Nieuwe Kerk, or gelklanken stromen het plein op. De deuren worden' gesloten: de plech tigheid is begonnen. Eerbiedige stilte Luidsprekers, die op verschillende plaatsen van het Damterrein staan opgesteld, zorgen er voor, dat de menigte voor het paleis de inhuldi gingsceremonie woord voor woord kan volgen. Diep ontroerd luisteren allen in eerbiedige stilte naar de stem van de jonge vorstin. Velen wordt de ontroering te machtig. Aangrijpend klinkt de koorzang, honderden zingen de psalm „De Heer is mijn herder" mee. En als dan aan de plechtigheid in het kerk gebouw een einde is gekomen, vier trompetters naar buiten treden en officieel mededeling wordt gedaan, dat de inhuldiging heeft plaats ge had, antwoorden de duizenden luide met een driewerf „Leve de Ko ningin". De stoet keert naar het paleis te rug in dezelfde volgorde als waarin zjj naar de Nieuwe Kerk schreed. De toejuichingen worden geestdriftiger. Koningin Juliana beantwoordt het huldebetoon vriendelijk knikkend en verdwijnt dan onder het baldakijn aan de linkerzijde van dc ingang. Lang wachten behoeven de dui zenden niet, want na slechts enkele minuten gaan de balcondeuren open en kondigen vier trompetters met klaroengeschal de komst van de vorstin aan. De prinsesjes komen mee. Zo staat dan ons koninklijk ge zin voor de open balcondeuren. Ook Marijke is er bij, al vindt ze het buiten in de druilerige regen niet zo leuk, want ze protesteert op een wijze, zoals iedere baby dat doet Zelfs Trix weet ditmaal de water- landertjes niet te stuiten. Als roffelende donderslag houderf do toejuichingen aan. Deftig uitge doste kamerleden en ministers doen er aan mee en wuiven met hoge hoe den en steken. Een spontaneïteit, die koningin Juliana zeker goed zal hebben gedaan. Overstelpende drukte Uren vóór het vertrek van de in huldigingsstoet naar de Nieuwe Kerk was het in de binnenstad van Amsterdam een overstelpende druk te geweest Van negen tot elf uur gleed een ketting van glanzende limousines voorbij, die onder escorte van leden der Koninklijke Mare chaussee de vorstelijke gasten van onze Koningin en de delegaties der overzeese gebiedsdelen, zomede de buitenlandse missies voor de ingang van het palcis afzetten. Ook prinses Wilhelmina arriveerde per auto aan het paleis. Zij was de enige, die in gezelschap van de twee oudste prin sesjes in een wagen haar de Nieuwe Kerk reed. De andere gasten, ook de leden van de ministerraad, van de Raad van State en die der volksver tegenwoordiging, legden de korte afstand te voet af. Opvallend waren de hartelijke toejuichingen, die de charmante Engelse p.rinses Margaret Rose ten deel vielen, een hulde die zjj even hartelijk beantwoordde. De Strijdkrachten danken Koningin en Prinses De minister van Oorlog en van Marine ad interim, mr. W. F. Schokking, heeft de volgende tele grammen verzonden aan H. M. de koningin Juliana: „De strijdkrachten van het konink rijk 'zegeen Uwe Majesteit eerbie dig dank voor de woorden, bij dc aanvaarding der regering tot hen gericht. Zij voelen diep de grote ver plichting. die het door U in hen ge stelde vertrouwen oplegt en zul len met Gods onmisbare hulp alles doen wat in hun vermogen is om zich dit vertrouwen waardig te to nen. Zij betuigen Uwe Majesteit hun ne gevoelens van onwankelbare verknochtheid en trouw". Telegram aan H. K. H. Prinses Wilhelmina. „De strijdkrachten ter zee, te land en in de lucht hebben in diepe bewogenheid kennis genomen van de afscheidswoorden tot hen gericht In de 50 jaren, waarin Uwe Konink lijke Hoogheid het oppergezag over hen voerde, waart Gij hen tot lich tend voorbeeld en voortdurende bron van bezieling. De strijdkrachten zeggen U hier voor eerbiedig dank, betuigen U hunne onveranderlijke liefde en wen sen U Gods zegen op Uw verder levenspad."

Historische kranten - Archief Eemland

Dagblad voor Amersfoort | 1948 | | pagina 2