Historische plechtigheid van
ontroerende eenvoud
De koninklijke stoet zet zich
in beweging
Bekoorlijk schouwspel in
Amsterdams stadion
Binnen gewijde muren
Staten Generaal zweren trouw
aan de Koningin
Een schitterende kleurenpracht
van fluweel en goud
Dinsdag 7 September 1948
(Van een speciale verslaggever)
EEN ongewone juichkreet weerklonk Maandagmorgen in de Nieuwe
Kerk te Amsterdam. Gewoonlijk wordt daar een jubel van andere orde
gehoord, maar er zal wel niemand in het overvolle kerkgebouw zijn ge
weest, die niet van harte instemde met de, door de oudste Koning van
Wapenen aangeheven juichkreet „Hare Majesteit Koningin Juliana is
ingehuldigd! Leve de Koningin!"
En driemaal volgde dan ook een luid hoera. Deze plechtigheid was meer
dan ceremonie alleen, meer ook dan louter traditie. Onze jonge koningin
heeft deze oude vormen weten te vullen met accenten van diepe menselijk
heid, diè niet nalieten een sterke indruk achter te laten bij allen die er bij
tegenwoordig waren.
DE entourage mocht dan al vol
doen aan de voorgeschreven
vormen en zich kenmerken door de
traditionele weelde, het wezen van
de plechtigheid was een ontroerende
eenvoud. Hier stond een jonge
vrouw, die een onnoemelijk zware
last op de schouders krijgt gelegd,
maar die ook Moeder is en haar kin
deren niet wil onthouden waar deze
recht op hebben. Van deze zaken en
van de dankbaarheid, welke zij haar
moeder verschuldigd is, spreekt zij
tot haar volk. Eenvoudig, van hart
tot hart. Hier was geen afstand meer,
maar stonden koninklijk gezin en
volk aan het begin van een nieuwe
periode voor ëcn gezamenlijke taak
Van een bijzondere schoonheid was
het interieur van de Nieuwe Kerk.
Het koorhek, waarvoor het rode
troonplatform is opgericht blinkt
alsof het van goud is. Rond de pila
ren van het schip en op de viering-
pijlers is een weelde van zacht zalm
kleurige begonia's en varens aange
bracht Van de gewelven hangen lan
ge smalle vanen in de nationale
kleuren. Aan beide zijden van het
koorhek zijn palmen en laurieren ge
plaatst en eenzelfde groenversiering
omlijst de ingang aan de Damzijde.
Drieduizend genodigden
Als de 3000 genodigden de kerk
vullen ziet men oen bonte mengeling
van toiletten. Het zwart van rechter-,
hoogleraren- en predikantentoga's
wisselt af met het scharlakenrood en
groen van uniformen. Men ziet de
staatsierokken van de leden van
hoge staatscolleges, de ambtsgewa
den van kamerleden en oud-minis
ters, ceremonieel tenue van Neder
landse militairen en veelkleurige
uniformen van leden van het corps
diplomatique Velen van hen dragen
bovendien hun schitterende onder
scheidingen.
De kerk biedt een kleurrijk
schouwspel, maar als omstreeks
half tien de talloze kaarsen in de
prachtige oude kronen worden
aangestoken en nog later, als de
leden van de beide kamers der
Staten-Generaal gezamenlijk het
bedehuis hebben betreden, de
felle verlichting wordt ontsto
ken. dan eerst begint al die
schoonheid werkelijk te leven.
Het fonkelt en glinstert aan alle
kanten en tussen het stemmig
zwart van het jacquet der heren
plekken de feestelijke tinten der
damestoiletten. Nu is ook het la
ken weggenomen, dat tot nu toe
de credens-tafel met de Rijksin-
signia had bedekt.
In het kerkgebouw is het Neder
landse volk in al zijn schakeringen
vertegenwoordigd. Het zou te ver
voeren om ook maar een poging te
doen namen van de aanwezigen te
noemen. Een enkele willekeurige
greep moge de lezer een beeld geven
van de verscheidenheid van de aan
wezigen. Aan de rechterzijde voor
het troonplatform zijn de zetels op
gesteld van de voorzitter der Ver
enigde Vergadering, prof. mr. R.
Kranenburg, in hoogleraarstoga, om
geven door vijf griffiers van de Sta
ten-Generaal. De ministers zitten aan
beide zijden van de kerk en recht te
genover de troon hebben de leden
van de beide Kamers plaats geno
men. Voorts zijn er hoge rechterlijke
functionarissen, dragers van de
grootkruisen Orde van Oranje-Nas-
sau en Huisorde van Oranje. Com
missarissen der Koningin, vertegen
woordigers van Gedeputeerde Sta
ten, burgemeesters van verschillende
steden, het Kapittel van de Militaire
Willemsorde, leger- en vlootpredi-
kanten en aalmoezeniers. Kardinaal
De Jong, vertegenwoordigers der
kerken, van de vakbeweging en het
sociale leven, van de jeugdbeweging
en van instanties, welke medewerk
ten aan de voorbereiding van de
plechtigheid. De kunstwereld is ver
tegenwoordigd door musici, toneel
spelers, schilders, beeldhouwers en
literatoren, onder de sportmensen
bevindt zich Fanny BlankersKoen
Dan zijn er vertegenwoordigers van
het verzet, oorlogsinvaliden en gere
patrieerde militairen.
Om tien uur opent de voorzitter,
prof. mr. R. Kranenburg, de vergade
ring der Verenigde Kamers en doet
mededeling, dat de heren Stokvis.
Wagenaar. De Groot en Hermans
(allen C P N.) met kennisgeving af
wezig zijn en voorts maakt hij de sa
menstelling van de commissie van
in- en uitgeleide der Koningin be
kend. Van deze commissie, welke be
staat uit de fractievoorzitters van
beide kamers is mr. L. G Korten-
horst voorzitter.
Midden in alle plechtigheid kuiert
een werkman in hemdsmouwen en
vest door de kerk, en nog eens wordt
de loper geveegd.
Exotische pracht
Dan komen de ministers en de le
den van de Raad van State en de
vertegenwoordigers van Oost en
West het kerkgebouw binnen De
laatste groepen spreiden en exotische
pracht ten toon. Hun gewaden zijn
van een prachtig groen en geel en
goud, kleuren die ook in de Euro
pese uniformen voorkomen. maar
die in de Oosterse kleding toch weer
van een heel andere tint zijn. Daar
na volgen de bijzondere buitenlandse
missies, waaronder zich de dochter
van wijlen president Wilson, mevr.
Eleanor Wilson McAdoo, de Ambas
sadeur der Ver. Staten en Paul Ra-
madier van Frankrijk bevinden.
Als deze gezeten zijn. betreden de
vorstelijke gasten het gebouw, voor
afgegaan door de kamerheren jhr.
mr. W. M de Brauw en mr. J. F. ba
ron van Haersolte. Daar komen zij,
de vertegenwoordigers van de vor
stenhoven van Europa: Kroonprins
Gustav Adolf en kroonprinses Louise
van Zweden, Kroonprins Olav en
Kroonprinses Martha van Noorwe
gen. De kroonprinses is gekleed in
een fraai grijs gewaad, waartegen
het diepe rood van een sjerp af
steekt. Dan volgen prins Axel en
prinses Margaretha van Denemarken
en aller ogen worden naar haar
jonge figuur getrokken de popu
laire prinses Margaret Rose in een
wijd oesterkleurig toilet met rose
weerschijn. In haar gevolg bevinden
zich de graaf en gravin van Athlone,
de vroegere gouverneur van Canada
en gastheer van prinses Juliana tij
dens haar verblijf aldaar.
Dan volgen nog de erf-Groothertog
van Luxemburg, prins George van
Griekenland en koningin Elisabeth
van België met prins Albert.
Maar hoe voornaam en rijk de
ze stoet van buitenlandse hoge
gasten ook mag zijn, niets haalt
bij de lieflijkheid van de beide
oudste prinsesjes Beatrix en Ire
ne. die in lichtblauw tullen jurk
jes met een bloemenkransje in
het haar en grijze bontjasjes over
de arm, hand in hand de kerk
binnen wandelen, naar alle zij
den lachend groetend. Zij verge
zellen hun beide grootmoeders.
Prinses Wilhelmina is gekleed in
een donker paars fluwelen man
tel met een goudkleurige hoed.
Alle aanwezigen zijn van hun zit
plaatsen opgestaan. Het bijzondere
van dit moment is bijna tastbaar,
maar tegelijkertijd niet te definiëren.
Het orgel heeft inmiddels ingezet en
de commissie van in- en uitgeleide
heoft zich naar de ingang begeven.
Het grote moment
Om elf uur waait de klank van
klokken naar binnen en vooral de
beursklok is duidelijk te horen het
palei$carillon laat het Wilhelmus
klinken, dat door de toeschouwers op
de Dam wordt overgenomen, de
kerk is de zang duidelijk te horen.
Nog voor het laatst wordt de rode
loper strak getrokken en dan is het
grote moment gekomen, waarop de
koninklijke stoet binnenschrijdt. Hij
is van een onbeschrijfelijke weelde
en kleurenrijkdom Er straalt een on
gekende glans van af en wie het
voorrecht had dit schitterend schouw
spel te zien zal het zijn leven niet
vergeten.
Vooraf gaan de Herauten van Wa
penen met hun trompetters. Het zijn
de ritmeesters G. A. van Borssum
Buisman en mr. Th. graaf van Lyn-
den van Sandenburg. wiens vader
eenzelfde functie uitoefende bij de
Koningin Juliana verlaat met Prins
Bernhard de Nieuwe Kerk om langs
dezelfde weg onder de pergola
naar het Paleis terug te keren.
inhuldiging van koningin Wilhelmi
na. Zij dragen 'n nauwsluitend buis
van blauw fluweel met geel satijnen
poffen uit zilvergeboorde inkepin
gen. Om de hals ligt een Spaanse
pijpkraag. Zij dragen voorts een
blauw fluwelen broek met geel sa
tijn, die met een gouden band onder
de knie sluit, hoge naturel lederen
laarzen met bruine kappen en een
blauw fluwelen baret met gele
struisveer, daarop vastgezet met een
juwelen gesp.
In de keuze van de Herauten van
Wapenen is evenals in die van de
Koningen van Wapenen het verzet
geëerd. Voor de laatsten fungeren ko
lonel A. C. de Ruyter van Steveninck
en de reserve-kolonel jhr. P. J. Six.
Dan volgen de ceremoniemeesters,
kamerheren, hoofden van departe
menten en groot-officieren van de
Kroon Zij zijn allen gekleed in de
ambtskleding, zwaar van goudbor
duursel en passementen.
Luitenant-generaal mr. H. J. Kruis
draagt het ontblote Rijkszwaard
hoog voor zich uit geheven. De
Rijksstandaard wordt meegevoerd
door luitenant-Admiraal C. E. L
Hclfrich. Ook regimentsvaandels
worden in de stoet meegedragen. Zij
roepen roemrijke wapenfeiten in de
herinnering cn zijn een getuigenis
van opofferende heldenmoed in het
verre verleden en in de jongste oor
log. Het zijn de vaandels van de Ma
riniers (Chattam, Rotterdam en Ja-
vazee), van het garderegiment Prin
ses Irene (Saint-Cóme, Tilburg, He-
del), van het regiment Grenadiers en
het regiment Jagers.
De Koningin
En dan, na de opperceremonie-
meester, volgt koningin Juliana in
het voorname en prachtige gewaad,
waarvan wij reeds eerder een uit
voerige beschrijving hebben gegeven.
Zij steunt op de arm van haar ge
maal, die gekleed is in het uniform
van Luitenant-Generaal van het Gar
deregiment der Grenadiers. Allen
buigen diep
Over de japon draagt de Koningin
het brede lint van de Militaire Wil
lemsorde, waarvan het Grootmees
terschap onafscheidelijk aan de
Kroon der Nederlanden is verbon
den. Geen diadeem siert het haar.
Koningin Juliana draagt een nauw
sluitend kapje, dat met juwelen is
bestikt. Daarna komen nog leden van
de hofhouding. Bij het binnentreden
van de kerk heeft het Amsterdamse
Toonkunstkoor onder leiding van
Eduard van Beinum, het Wilhelmus
ingezet. Als het Koninklijk Paar zijn
zetels heeft ingenomen en het gevolg
zich achter de troon heeft opgesteld,
de dragers van het Rijkszwaard, de
Rijksstandaard en de regimentsvaan
dels naast de troon, neemt Koningin
Juliana het woord voor een korte
rede. Haar stem is gevoileerd van
aandoening als zij zich richt tot haar
lieve moeder, die nu na een halve
eeuw dienst aan het Vaderland haar
zware taak niet langer dragen kan.
En na deze klank van weemoed
klinkt er schroom door nu zij een
grote verantwoordelijkheid op de
schouders voelt gelegd. „Wie ben ik,
dat ik dit doen mag". Hoe oprecht en
menselijk getuigt zij van haar inner
lijke strijd, van haar bereidheid haar
roeping te volgen. De moed daartoe
heeft zij gevonden in haar vertrou
wen op God en in de liefde van haar
volk. Aandoenlijk klinkt het als zij
verzekert, dat voor éen koningin de
taak van Moeder even belangrijk is
als voor elke anders Nederlandse
vrouw, als zij memoreert in haar
man een levensgezel te hebben die
een grote steun voor haar betekent
en telkens blikt zij naar haar moe
der. naar haar man en naar haar
kinderen.
Eed op de Grondwet
Dan is het grote ogenblik gekomen.
Als allen zich van hun zitplaatsen
hebben verheven legt koningin Ju
liana de eed af en spreekt zij de in
de Grondwet vastgelegde woorden,
eindigend in de bekende formule:
„zoals een goed koning schuldig
is te doen."
Na het afleggen van de eed neemt
zij haar zetel weer in en dan is het
woord aan prof. Kranenburg. Deze
overschouwt een periode van 50 jaar
en leest vervolgens de eedsformule
voor.
In alle toonaarden en accenten
klinken daarna de eden en beloften,
al gelegd door de Kamerleden. Nau
welijks heeft het laatste lid gespro
ken ot de juichkreet „Leze de Konin
gin1' klinkt door het kerkgebouw en
de Herauten van Wapenen gaan ook
buiten verkondigen, dat de inhuldi
ging van koningin Juliana heeft
plaats gehad. Opnieuw wordt de
stoet geformeerd en in dezelfde volg
orde als bij aankomst begeeft het
cortege zich naar buiten, maar niet
dan nadat het koor de nieuwe souve-
reine het gezang ,.De Heer is mijn
Herder" heeft toegezongen, een zang
aansluitend bij haar geloofsgetuige
nis, waarmee zij een wel zeer zware
taak heeft aanvaard.
Vier communisten niet
in Nieuwe Kerk
Gevolg van omstandig
heden, geen demonstratie
Vijf leden der Staten-Generaal
maakten de zitting in de Nieuwe
Kerk niet mede. Hieronder zijn
vier communistische leden. Van de
zi)de van het hoofdbestuur der C.P.
N. deelt men ons mede, dat dit het
gevolg is van het feit dat:
a de heer De Groot met vacantie is;
b. de heer Wagenaar wegens ge
zondheidsredenen bulten verblijf
houdt;
c. de heer Stokvis buitenslands is in
verband met een internationaal ju-
ristencongres
Er is geen sprake van een demon
stratie doch de afwezigheid van
deze heren is louter het gevolg van
omstandigheden.
Ook het C.P N.-lid Hermans was
wegens verblijf buitenslands niet in
de Nieuwe Kerk aanwezig.
Koningin Juliana-fonds
gesticht
Het bestuur van de Nederlandse
Vereniging voor Maatschappelijk
Werk heeft nu prinses Juliana
de Koninklijke waardigheid heeft
aanvaard het initiatief genomen
tot het stichten van een „K o n i n-
gin Julia nafond s". Omdat
het bestuur der Vereniging weet,
dat de jonge vorstin zich altijd met
bijzondere toewijding heeft ge
geven aan de leniging van sociale
noden, meende het haar niet beter
te kunnen eren dan met de op
richting van dit fonds.
De eersté grote gift voor het
fonds is reeds binnen: de raad
van beheer van Nederlands Volks
herstel (in liquidatie) heeft een
half millioen gulden in de
kas gestort. De verdere opbrengst
van de z.g. „Volksherstel cigaret-
ten" zal ook aan het „Koningin
Julianafonds" ten goede komen.
De genoemde vereniging heeft
als speciaal doel van het fonds ge
steld: de leniging van door de oor
log ontstane noden. Individuele
steun beoogt zij echter niet te ver
lenen. Het bestuur verzoekt allen,
die hun gevoelens van dankbaar
heid en aanhankelijkheid aan de
jonge koningin daadwerkelijk tot
uiting willen brengen hun giften
te zenden naar de Stadhouders
laan 46, in Den Haag. Het giro
nummer van het fonds is 433.
Koningin trad af om
11 uur 33 min. 20 sec.
Het was om 11 uur 33 minuten en
20 seconden, dat koningin Wilhel
mina in de Mozes en Aaronzaal aan
de voorkant van het paleis op de
Dam haar handtekening plaatste
onder de acte van abdicatie.
Op het balcon van het Paleis op de Dam neemt HM. Koningin Juliana met Prins Bernhard en de
oudste prinsesjes de toejuichingen van het duizendkoppige publiek op de Dam in ontvangst.
De laatste slag van elf uur is verstorven.
Prinses Wilhelmina betreedtvoorafgegaan door prinses Beatrix,
de Nieuwe Kerk.
Fanny Blankers-Koen
struikelde.
Op de grasmat van het Amsterdam
se Stadion werd Zaterdagavond een
Sportfantasie opgevoerd.
Alle vormen van sport, de klassieke
cn de moderne werden hier in vogel-
vluchte gedemonstreerd, van de eenvou
digste. waarbij alleen de benen te pas
komen tot de duurste waarbij de mo
dernste luxe-wagen In het Stadion ver
scheen: van de intieme kamersporten
I biljart en tafeltennis) tot die welke de
open lucht en de massa nodig hebben
(voetbal, motorraces, draverijen, etc.).
Het was een heel genoeglijke en
vaak charmante openbare les in de ge
schiedenis der sporten docent: Carel
Brlels die zich ontrolde achter een
doorzichtige heining van grote Olympi
sche ringen, cn waarbij 't niet aankwam
op topprestaties, maar de nadruk ge
legd werd op de opvoedkundige waar
de der sport. Nadrukkelijk, al te na
drukkelijk. werd dit nog eens onder
streept in de goedgemeende tekst van
de radio-reporter Aad v. Leeuwen,
wien wij wel wat meer esprit hadden
toegewenst. Als ook de regie bepaalde
onderdelen had bekoir, zouden wij
daarover niet rouwig geweest zijn.
Niettemin: een bekoorlijk ggheel,
waarbij de draverijen, dc mailcoachcs
Prinses Wilhelmina's
bezittingen verhuisd
Terwijl om half tien Maandag
morgen de leden van de Staten-Ge
neraal, dc ministers, leden van de
Raad van State en vertegenwoor
digers van Oost en West aan de
i achterzijde het paleis binnentraden,
werden door personeel van het pa
lels persoonlijke bezittingen van
prinses Wilhelmina door dezelfde ïn-
gang naar bulten gedragen en in
i een daar gereedstaande auto gela
den. Onze afgetreden vorstin neemt
afscheid van het paleis. Het waren
I alle voorwerpen, waaraan zij bij
zonder is gehecht. Daaronder be
vonden zich dagelijkse gebruiks
voorwerpen als hanglampen, stoel
tjes, koffers, als ook enkele antieke
voorwerpen.
Zij worden in de auto overge
bracht naar het toekomstig voor
lopig verblijf van prinses Wilhel
mina, de Ruygenhoek.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, Maandag.
A LS omgeven door een krans van heilige eenvoud en verheven ernst,
begroet en bejubeld door een vele duizend-koppige menigte, die
in de hoofdstad van het vaderland op het historisch gegroeide hart van
ons Koninkrijk is bijeen gekomen en die nu eerst recht de gelegenheid
heeft de uren-, urenlange opgekropte, byna beklemmende spanning met
een overweldigend enthousiasme te ontladen, schrydt deze ochtend
koningin Juliana aan de arm van haar man, de vader van haar vier
kinderen, over een Bordeaux-rode loper en onder een dak van visnetten
symbool van onze eerste welvaartsbron van het koninklijk paleis
op de Dam naar de Nieuwe Kerk, om als erfopvolgster van koningin
Wilhelmina voor God en de wereld en ten overstaan van de volksver
tegenwoordiging, met het ceremonieel, dat grondwettelijk is vastgesteld,
protocolair is gebonden en door traditie is gewettigd, de eed op de
Grondwet af te leggen en als koningin dei- Nederlanden te worden inge
huldigd.
"PJE laatste slag van elf uur is
verstorven Fanfares schallen
over het oude plein, 'honderdvoudig
weerkaatst. Bevelen klinken links en
rechts. Het hoogtepunt van de feest-
week, die achter ons ligt, nadert. De
erewachten dèr weerbaarheidscorp
sen van de studentenorganisaties in
hun kleurrijke uniformen en sjako's
met hoge witte pluimen presenteren
het geweer, evenals de langs de
„steentjes" opgestelde erecompagnie
adelborsten. Het carillon van het
paleis en het muziekcorps van de
Amsterdamse politie zetten het Wil
helmus in, pleehtig en langzaam. In
de verte rollen saluutschoten van de
oorlogsschepen op het IJ. De dui
zenden op de Dam, voor de ramen en
op de daken der omliggende hoge
gebouwen rekken de halzen, pero-
scopen gaan bij 'honderden omhoog.
Kerkklokken galmen hun bronzen
geluid over de zo rijk en feestelijk
versierde stad
Onder een oorverdovend gejuich,
zo plotseling en zo spontaan, dat de
Amsterdamse politieruiters moeite
•hebben hun nerveus geworden paar
den in bedwang te houden, zet een
stoet zich in beweging, zoals Neder
land in geen halve-eeuw heeft ge
kend en die niet indrukwekkender,
niet kleurrijker, niet schoner en niet
romantischer had kunnen zijn, zelfs
niet in een sprookje. Het is een on
gekend voorrecht dit bijna onwerke
lijke schouwspel te mogen aan
schouwen.
Uren wachten
Zjj, die dit grote voorrecht genie
ten en niet door welke plichten
dan ook op de Dam moéten zijn,
hebben er uren en uren lang voor
moeten wachten. De meest enthou- i
siasten stonden er Zondagavond elf
uur al. Reeds in de voornacht waren
het er enige honderden en toen de
eerste ochtendschemering was op
getrokken was de Dam naar het
oordeel van de politie vol. Duizenden
kwamen tevergeefs. Zij, die een uur
of tien bivakkeren in de open lucht
er voor over hebben gehad, zien hun
vele opofferingen rijkelijk beloond.
Al zal dan menigeen een fikse ver
koudheid hebben opgelopen, spijt
van het lange, geduldige wachten
heeft niemand, 't Is maar voor enige
minuten, maar toch, even zijn de
zorgen van het dagelijkse leven ver
geten. Men waant te leven in een
tijdperk, vele eeuwen terug, een we
reld, die ons geslacht alleen van
overlevering kent.
Onder de pergola
Langzaam schrijdt de stoet over
de brede loper onder de pergola, die
behalve met visnetten is afgedekt
met een zeil van crême-kleurig
plastic. Men vreesde regenbuien en
met recht. Want nadat het reeds de
gehele morgen had gedreigd, komen
de eerste buitjes, jammer genoeg
precies op het moment, dat de stoet
zich ir. beweging zet. Maar het ver
stoort de stemming niet.
Ter weerszijden van de pilaren,
waarop het dak van visnetten rust,
staan stram in de houding adel
borsten en cadetten, 't Is een mach
tig, een overweldigend schouwspel.
Een schitterende kleurenpracht van
fluweel en goud borduursel, bont en
veren, paarlen en edelstenen, van
uniformen en ambtsgewaden, een
pracht, passend bij deze gelegenheid
en accentuerend haar plechtig ka
rakter. Ook onze nieuwe, jonge ko
ningin is onder de indruk van de
ernst en de grote betekenis van deze
grootse ceremonie. Haar gezicht is
wat bleek, maar haar blik Ls rustig
zeker. Af en toe wisselen de
jonge vorstin en Prins Bernhard
fluisterend enige woorden. De me
nigte op de Dam wordt het gejubel
en gejuich niet moe en telkens op-
met 6 en 8 paarden a la Daumont be
spannen o.i. wel de kroon spanden.
Er moest een apotheose zijn en die
werd gevonden in de onafzienbare in
tocht van al onze sportkampioenen uit
het kroningsjaar 1948 met het blauwe
blok van de Olympia-favorietcn ten
besluite, waarbij Fanny, populairste
van allen, zelfs gelegenheid kreeg het
woord te nemen cn wat zij 't hele
jaar nog nier deed te struikelenin
een toespraak tot Hare Majesteit
Juliana, die met Prins Bernhard deze
avond bijwoonde. O, Fanny herstelde
zich kwiek en haar geluid klonk ten
slotte even aangenaam als haar benen
bewonderenswaardig zijn...
Prinses Wilhelmina heeft
Amsterdam verlaten
H. K. H. Prinses Wilhelmina heeft
Maandagmiddag om half een de
hoofdstad verlaten en zich in ge
zelschap van mevr. L. Th. dc Beau
fort per auto naar het palels „De
Ruygenhoek" ln Den Haag begeven,
waar zii gedurende een week ver
blijf zal houden om uit te rusten
van de vermoeienissen der jubileum
feesten.
Amsterdam laat haar slechts no
de gaan. Nimmer tevoren is duide
lijker gedemonstreerd hoezeer de
Amsterdamse bevolking koningin
Wilhelmina lief had en b\j haar ver
trek, hoewel dit geheim was gehou
den en met eenvoudig ceremonieel
genaard ging. is gebleken dat deze
liefde ook voor prinses Wilhelmina
even groot is. De hartelijkheid
waarmede de menigte haar bij haar
vertrek toejuichte sprak duidelijke
taal!
De ontelbare ovaties haar ge
bracht in de afgelopen week. het
steeds maar weer samenstromen
van duizenden voor het paleis op de
Dam, die van 's morgens vroeg tot
diep in de nacht, iedere dag weer,
daar stonden, wachtend, juichend,
zingend, steeds weer met de hoop
dat even de balcondeuren open zou
den gaan of dat voor een der zij
ramen het vriendelijke gezicht van
de Moeder des Vaderlands te zien
zou zijn, de rijen dikke hagen van
mensen, die soms uren stonden te
wachten om even in een flits oen
glimp te zien van haar, die vijftig
jaren onze koningin was, dit alles
was een hulde, een bewijs van trouw,
liefde en aanhankelijkheid, die
slechts overtroffen wordt door de
talriike bewijzen van trouw, liefde
en aanhankelijkheid, die zij zelf het
Nederlandse volk gaf.
nieuw zingt zij het Wilhelmus. Zo
nadert de kleurrijke stoet langzaam
de ingang van de Nieuwe Kerk, or
gelklanken stromen het plein op. De
deuren worden' gesloten: de plech
tigheid is begonnen.
Eerbiedige stilte
Luidsprekers, die op verschillende
plaatsen van het Damterrein staan
opgesteld, zorgen er voor, dat de
menigte voor het paleis de inhuldi
gingsceremonie woord voor woord
kan volgen. Diep ontroerd luisteren
allen in eerbiedige stilte naar de
stem van de jonge vorstin. Velen
wordt de ontroering te machtig.
Aangrijpend klinkt de koorzang,
honderden zingen de psalm „De
Heer is mijn herder" mee. En als
dan aan de plechtigheid in het kerk
gebouw een einde is gekomen, vier
trompetters naar buiten treden en
officieel mededeling wordt gedaan,
dat de inhuldiging heeft plaats ge
had, antwoorden de duizenden luide
met een driewerf „Leve de Ko
ningin".
De stoet keert naar het paleis te
rug in dezelfde volgorde als waarin
zjj naar de Nieuwe Kerk schreed. De
toejuichingen worden geestdriftiger.
Koningin Juliana beantwoordt het
huldebetoon vriendelijk knikkend en
verdwijnt dan onder het baldakijn
aan de linkerzijde van dc ingang.
Lang wachten behoeven de dui
zenden niet, want na slechts enkele
minuten gaan de balcondeuren open
en kondigen vier trompetters met
klaroengeschal de komst van de
vorstin aan. De prinsesjes komen
mee. Zo staat dan ons koninklijk ge
zin voor de open balcondeuren. Ook
Marijke is er bij, al vindt ze het
buiten in de druilerige regen niet zo
leuk, want ze protesteert op een
wijze, zoals iedere baby dat doet
Zelfs Trix weet ditmaal de water-
landertjes niet te stuiten.
Als roffelende donderslag houderf
do toejuichingen aan. Deftig uitge
doste kamerleden en ministers doen
er aan mee en wuiven met hoge hoe
den en steken. Een spontaneïteit, die
koningin Juliana zeker goed zal
hebben gedaan.
Overstelpende drukte
Uren vóór het vertrek van de in
huldigingsstoet naar de Nieuwe
Kerk was het in de binnenstad van
Amsterdam een overstelpende druk
te geweest Van negen tot elf uur
gleed een ketting van glanzende
limousines voorbij, die onder escorte
van leden der Koninklijke Mare
chaussee de vorstelijke gasten van
onze Koningin en de delegaties der
overzeese gebiedsdelen, zomede de
buitenlandse missies voor de ingang
van het palcis afzetten. Ook prinses
Wilhelmina arriveerde per auto aan
het paleis. Zij was de enige, die in
gezelschap van de twee oudste prin
sesjes in een wagen haar de Nieuwe
Kerk reed. De andere gasten, ook de
leden van de ministerraad, van de
Raad van State en die der volksver
tegenwoordiging, legden de korte
afstand te voet af.
Opvallend waren de hartelijke
toejuichingen, die de charmante
Engelse p.rinses Margaret Rose ten
deel vielen, een hulde die zjj even
hartelijk beantwoordde.
De Strijdkrachten
danken Koningin
en Prinses
De minister van Oorlog en van
Marine ad interim, mr. W. F.
Schokking, heeft de volgende tele
grammen verzonden aan H. M. de
koningin Juliana:
„De strijdkrachten van het konink
rijk 'zegeen Uwe Majesteit eerbie
dig dank voor de woorden, bij dc
aanvaarding der regering tot hen
gericht. Zij voelen diep de grote ver
plichting. die het door U in hen ge
stelde vertrouwen oplegt en zul
len met Gods onmisbare hulp alles
doen wat in hun vermogen is om
zich dit vertrouwen waardig te to
nen.
Zij betuigen Uwe Majesteit hun
ne gevoelens van onwankelbare
verknochtheid en trouw".
Telegram aan H. K. H. Prinses
Wilhelmina.
„De strijdkrachten ter zee, te
land en in de lucht hebben in diepe
bewogenheid kennis genomen van
de afscheidswoorden tot hen gericht
In de 50 jaren, waarin Uwe Konink
lijke Hoogheid het oppergezag over
hen voerde, waart Gij hen tot lich
tend voorbeeld en voortdurende
bron van bezieling.
De strijdkrachten zeggen U hier
voor eerbiedig dank, betuigen U
hunne onveranderlijke liefde en wen
sen U Gods zegen op Uw verder
levenspad."